Psyche
alle pijlers
Vriendschappen maken/onderhouden als volwassene
dinsdag 24 juli 2018 17:54
Naar aanleiding van een paar berichten elders op het forum, hierbij een nieuw topic.
Ik ben 27 en ik merk dat ik moeite heb om vriendschappen te maken en te onderhouden. Ik heb niet veel vriendinnen, en heb geen relatie.
Daarnaast wonen mijn vriendinnen hier niet in de buurt en omdat ze in een andere levensfase zitten (getrouwd, kinderen of zwanger) merk ik dat onze gesprekken niet meer zo zijn als vroeger.
1 vriendin ken ik al bijna 10 jaar. Ik kende ze via een ander forum en ze had toen net haar huidige partner ontmoet. Ik wist dat ze een kinderwens had en die is inmiddels ook uitgekomen. Maar ik merk de laatste jaren steeds meer, dat het contact steeds meer van mijn kant komt. Ik stel voor om af te spreken, waarop ze enthousiast reageert, maar dat er altijd wel iets tussenkomt. Ze vraagt ook amper meer hoe het met mij gaat, terwijl ik wel interesse in haar toon. En daarnaast zijn er wat dingen gebeurd waardoor ik onze vriendschap wel in twijfel begin te trekken. Ik heb mezelf voorgenomen om vanuit mezelf geen contact meer op te nemen voorlopig.
En tegelijkertijd irriteert het me dat het me niet lukt om vriendschappen te onderhouden. Ik zou zo graag een vriendin willen om een dagje weg te gaan, of om gewoon een middag bij elkaar over de vloer te komen.
Ik merk dat er op het forum ook wat mensen zijn die hiermee zitten, dus misschien dat we hier met elkaar over kunnen praten.
Misschien is het voor sommige een warrig verhaal, bij deze sorry, ik heb het zo kort mogelijk gehouden
Ik ben 27 en ik merk dat ik moeite heb om vriendschappen te maken en te onderhouden. Ik heb niet veel vriendinnen, en heb geen relatie.
Daarnaast wonen mijn vriendinnen hier niet in de buurt en omdat ze in een andere levensfase zitten (getrouwd, kinderen of zwanger) merk ik dat onze gesprekken niet meer zo zijn als vroeger.
1 vriendin ken ik al bijna 10 jaar. Ik kende ze via een ander forum en ze had toen net haar huidige partner ontmoet. Ik wist dat ze een kinderwens had en die is inmiddels ook uitgekomen. Maar ik merk de laatste jaren steeds meer, dat het contact steeds meer van mijn kant komt. Ik stel voor om af te spreken, waarop ze enthousiast reageert, maar dat er altijd wel iets tussenkomt. Ze vraagt ook amper meer hoe het met mij gaat, terwijl ik wel interesse in haar toon. En daarnaast zijn er wat dingen gebeurd waardoor ik onze vriendschap wel in twijfel begin te trekken. Ik heb mezelf voorgenomen om vanuit mezelf geen contact meer op te nemen voorlopig.
En tegelijkertijd irriteert het me dat het me niet lukt om vriendschappen te onderhouden. Ik zou zo graag een vriendin willen om een dagje weg te gaan, of om gewoon een middag bij elkaar over de vloer te komen.
Ik merk dat er op het forum ook wat mensen zijn die hiermee zitten, dus misschien dat we hier met elkaar over kunnen praten.
Misschien is het voor sommige een warrig verhaal, bij deze sorry, ik heb het zo kort mogelijk gehouden
vrijdag 27 juli 2018 18:09
Ik snap wat je zegt, ik weet ook wel mijn aandeel in het verhaal.lise1985 schreef: ↑27-07-2018 17:39Ik begrijp wel wat je zegt Lovaku, maar ik denk dat het ook een valkuil is.
Ik ben een beetje allergisch voor de term 'beste vriendinnen', want wanneer is iemand een beste vriendin?
Je zegt zelf: Elke keer ga ik er helemaal voor. Ik denk dat jouw verwachtingen daarom heel hoog zijn en niet per definitie gelijk aan die van de ander. Ik deed dat vroeger ook.
Ik heb nooit geleerd om meerdere vriendinnen te hebben op de basisschool en ging daarom altijd helemaal voor één persoon. Echter, vriendschappen ontwikkelen zich daar toch wat sneller dan op latere leeftijd, dus ik bleef altijd alleen achter.
Eigenlijk is een vriendschap net als een liefdesrelatie. Eerst ga je daten en elkaar leren kennen, en dat ontwikkelt zich vanzelf tot een relatie, of in dit geval vriendschap.
Ik heb nu wel wat oppervlakkige contacten via het werk om een keer een terrasje te pakken oid, en ik denk dat dat voor mij nu even het beste is.
Ik ben close met mijn familie en heb een goede relatie, dus voor de diepe gedachten en gevoelens kan ik daar terecht.
Eerst maar eens aan mezelf werken...
vrijdag 27 juli 2018 18:14
Het is krom, want juist jouw houding maakt dat je vriendin zich in haar handjes zou moeten knijpen.LoVaKo schreef: ↑27-07-2018 18:09Ik snap wat je zegt, ik weet ook wel mijn aandeel in het verhaal.
Ik heb nu wel wat oppervlakkige contacten via het werk om een keer een terrasje te pakken oid, en ik denk dat dat voor mij nu even het beste is.
Ik ben close met mijn familie en heb een goede relatie, dus voor de diepe gedachten en gevoelens kan ik daar terecht.
Eerst maar eens aan mezelf werken...
vrijdag 27 juli 2018 18:33
In het verleden ben ik spaak gelopen met sommige vriendschappen.
Dit waren vriendschappen die op den duur niet meer bij mij pasten.
Ik voelde de behoefte om mij los te maken van deze personen.
Het benauwde en beklemde me en kreeg het gevoel niet meer verder te komen.
Ik kreeg steeds meer een soort gevoel van vervreemding en dat het uit elkaar of scheef groeide.
Wie herkent dit eigenlijk?
Dit waren vriendschappen die op den duur niet meer bij mij pasten.
Ik voelde de behoefte om mij los te maken van deze personen.
Het benauwde en beklemde me en kreeg het gevoel niet meer verder te komen.
Ik kreeg steeds meer een soort gevoel van vervreemding en dat het uit elkaar of scheef groeide.
Wie herkent dit eigenlijk?
vrijdag 27 juli 2018 23:15
Mijn meeste vriendschappen liepen stuk door vervreemding en uit elkaar groeien. Eén vriendin op de basisschool werd later een van mijn ergste pesters. Met 1 vriendin kreeg ik ruzie. Die vriendschap ging me beklemmen, daar kwam ik tijdens de ruzie pas achter.Lee2017 schreef: ↑27-07-2018 18:33In het verleden ben ik spaak gelopen met sommige vriendschappen.
Dit waren vriendschappen die op den duur niet meer bij mij pasten.
Ik voelde de behoefte om mij los te maken van deze personen.
Het benauwde en beklemde me en kreeg het gevoel niet meer verder te komen.
Ik kreeg steeds meer een soort gevoel van vervreemding en dat het uit elkaar of scheef groeide.
Wie herkent dit eigenlijk?
zaterdag 28 juli 2018 08:40
Bij mij was dit ook. Op de middelbare werd ik opgenomen in een groepje, met 5 meiden. 1 daarvan was de grootste pester. Achteraf begrijp ik waarom ze pestte (had met haar verleden te maken) maar ik baalde omdat ik iedere keer het pispaaltje was.hondenmens schreef: ↑27-07-2018 23:15Mijn meeste vriendschappen liepen stuk door vervreemding en uit elkaar groeien. Eén vriendin op de basisschool werd later een van mijn ergste pesters. Met 1 vriendin kreeg ik ruzie. Die vriendschap ging me beklemmen, daar kwam ik tijdens de ruzie pas achter.
De middelbare zou ik nooit meer over willen doen. Echt een rottijd gehad daar.
zaterdag 28 juli 2018 10:53
In de brugklas had ik, weliswaar op mijn eigen manier, toch iets van aansluiting gevonden bij een aantal klasgenootjes. Ik vraag me soms af hoe het zou geweest zijn als die klas bij elkaar was gebleven. Wellicht had mijn leven er dan heel anders uit gezien.
In de tweede klas ging het al heel gauw mis. Er werd me op een gegeven moment ook gewoon letterlijk verteld dat ik "niet mee hoefde te gaan" in de pauze.
In de tweede klas ging het al heel gauw mis. Er werd me op een gegeven moment ook gewoon letterlijk verteld dat ik "niet mee hoefde te gaan" in de pauze.
zaterdag 28 juli 2018 13:12
Ik ook niet. Door het pesten in de 2e klas ben ik overspannen geraakt en naar een andere school gedaan. Die "vriendin" van de basisschool had bijna heel de klas tegen me opgestookt. De school deed er niks tegen. Op die nieuwe school kregen pesters geen kans. Een strenge school, maar wel veilig voor mij. Vooral aan de rectrix heb ik goede herinneringen. Desondanks vond ik het schoolleven erg zwaar. Het heel de dag geconcentreerd moeten zijn, veel huiswerk dat ik amper aankon. Had amper een leven daarnaast. Op het MBO werd ik weer gepest. Iedereen had binnen een week al aansluiting gevonden, behalve ik. Als snel was ik het mikpunt. Ook weer 1 meisje die de klas opstookte. Eén groepje pestte me niet en daar wilde ik wel bij horen. Twee maanden voor de eindexamens kwam een gastles over pesten. Lekker op tijd. Toen werd ik opgenomen door dat "aardige" groepje. Ben zelfs met ze mee gaan eten bij een van hen thuis. Kort daarna stelde ik ze ik een bqq voor bij mij thuis. Voor na de examens, als afscheid. Hoewel ik wist dat ik een jaar over moest doen (stage niet behaald). Iedereen was enthousiast. Maar hoeveel kwamen er? Niemand. Allemaal afgebeld. Stom om daar in te trappen. Natuurlijk meenden ze dat niet, ze deden even aardig voor het zicht. Zes jaar daarna kreeg ik een uitnodiging voor een reünie van die klas. Afgezegd met reden het pesten en negeren. De afzender zei het heel goed te begrijpen, maar ook jammer te vinden. Van dat laatste geloof ik niks. Nep-vriendinnen.Kwebbeltje91 schreef: ↑28-07-2018 08:40
De middelbare zou ik nooit meer over willen doen. Echt een rottijd gehad daar.
zaterdag 28 juli 2018 14:06
De middelbare school was bij mij ook een fiasco.
Op de basisschool kon ik al moeilijk meekomen; maar werd daar nog wel enigszins geaccepteerd.
Tevens had ik toen ook nog wel vrienden.
Die verdwenen als sneeuw voor de zon op de middelbare school.
Veel mensen veranderden sowieso heel erg in deze periode.
Mistte in alle opzichten de aansluiting; zeer frustrerend en pijnlijk ook.
Op de basisschool kon ik al moeilijk meekomen; maar werd daar nog wel enigszins geaccepteerd.
Tevens had ik toen ook nog wel vrienden.
Die verdwenen als sneeuw voor de zon op de middelbare school.
Veel mensen veranderden sowieso heel erg in deze periode.
Mistte in alle opzichten de aansluiting; zeer frustrerend en pijnlijk ook.
zaterdag 28 juli 2018 14:14
Dat veranderen inderdaad. Ik veranderde niet mee, sociaal emotioneel. Bepaalde kleding en interesses konden niet meer op de middelbare school. Want dat was kinderachtig. Zulke dingen begreep ik niet.Lee2017 schreef: ↑28-07-2018 14:06De middelbare school was bij mij ook een fiasco.
Op de basisschool kon ik al moeilijk meekomen; maar werd daar nog wel enigszins geaccepteerd.
Tevens had ik toen ook nog wel vrienden.
Die verdwenen als sneeuw voor de zon op de middelbare school.
Veel mensen veranderden sowieso heel erg in deze periode.
Mistte in alle opzichten de aansluiting; zeer frustrerend en pijnlijk ook.
dinsdag 31 juli 2018 10:50
Jammer dat het momenteel zo rustig is in dit topic.
Vind deze erg interessant en met veel herkenbare punten.
Eerder schreef ik ook al in een ander topic, dat ik moeite heb om mijn gevoelens aan te geven bij moeilijke situaties..
Heb te veel de neiging om conflicten te vermijden en pleasegedrag te vertonen.
Daar heb ik helemaal geen zin meer in.
Als iets in een vriendschap niet meer goed voelt voor mij, wil ik dat gewoon kunnen zeggen.
Mocht dat het einde van een vriendschap betekenen, dan is dat heel sneu en jammer; maar ik wil daar geen blijvend schuldgevoel meer aan over blijven houden.
Soms kan het ook zijn dat je in bepaalde patronen blijft hangen en dat je steeds meer ongemak en zelfs irritaties gaat ervaren.
Dat zijn erg vervelende situaties; ook omdat je elkaar vertrouwd in vriendschappen.
Je kunt soms ook echt over de houdbaarheid heen zitten in bepaalde vriendschappen en dat de klik en het vertrouwen er totaal niet meer is.
Dat heb ik vaak toch ook echt wel pijnlijk gevonden.
Vind deze erg interessant en met veel herkenbare punten.
Eerder schreef ik ook al in een ander topic, dat ik moeite heb om mijn gevoelens aan te geven bij moeilijke situaties..
Heb te veel de neiging om conflicten te vermijden en pleasegedrag te vertonen.
Daar heb ik helemaal geen zin meer in.
Als iets in een vriendschap niet meer goed voelt voor mij, wil ik dat gewoon kunnen zeggen.
Mocht dat het einde van een vriendschap betekenen, dan is dat heel sneu en jammer; maar ik wil daar geen blijvend schuldgevoel meer aan over blijven houden.
Soms kan het ook zijn dat je in bepaalde patronen blijft hangen en dat je steeds meer ongemak en zelfs irritaties gaat ervaren.
Dat zijn erg vervelende situaties; ook omdat je elkaar vertrouwd in vriendschappen.
Je kunt soms ook echt over de houdbaarheid heen zitten in bepaalde vriendschappen en dat de klik en het vertrouwen er totaal niet meer is.
Dat heb ik vaak toch ook echt wel pijnlijk gevonden.
dinsdag 31 juli 2018 11:33
Ik ga het woord 'herkenbaarheid' vermijden in dit topic 
Maar wat je schrijft Lee, is iets wat ik nooit durfde. Totdat een vriendin van mij er zelf over begon. We hebben toen een goed gesprek gehad over vriendschap en gedragingen en verwachtingen etc. Dat heeft me enorm geholpen.
Ze gaf me vooral aan dat je, in een echte vriendschap, ook op die vriendschap kunt vertrouwen. Dat je van het positieve uit moet gaan, dat het wel goed zit.
Net als bij een relatie eigenlijk.
Deze dierbare vriendin gaat nu een jaar naar het buitenland en, hoewel ik haar enorm ga missen, weet ik nu dat de vriendschap niet verwaterd.
Maar wat je schrijft Lee, is iets wat ik nooit durfde. Totdat een vriendin van mij er zelf over begon. We hebben toen een goed gesprek gehad over vriendschap en gedragingen en verwachtingen etc. Dat heeft me enorm geholpen.
Ze gaf me vooral aan dat je, in een echte vriendschap, ook op die vriendschap kunt vertrouwen. Dat je van het positieve uit moet gaan, dat het wel goed zit.
Net als bij een relatie eigenlijk.
Deze dierbare vriendin gaat nu een jaar naar het buitenland en, hoewel ik haar enorm ga missen, weet ik nu dat de vriendschap niet verwaterd.
Ik ben er ook weer!
dinsdag 31 juli 2018 12:01
Mwah, het ging. Er was een 3e persoon mee waardoor ik al gauw op mijn tenen liep. Ik wist wel dat diegene meeging hoor, maar zij is de reden dat ik destijds uit huis ben gegaan, toen ik nog bij mijn vader woonde. Gelukkig had ik mijn eigen kamer.
Leuk, vakantie! Hoelang ga je?
Hier de laatste week vakantie
Nu een paar dagen thuis en het weekend een vrijgezellenfeest van mijn zus 
Leuk, vakantie! Hoelang ga je?
Hier de laatste week vakantie
Nu een paar dagen thuis en het weekend een vrijgezellenfeest van mijn zus
dinsdag 31 juli 2018 12:16
Haha ja, spannend he. Familiebezoek, moet ook gebeuren! 
Nee hoor, ik vind het wel leuk om naar Nederland terug te gaan.
Ja, voor werk inderdaad. Ik kreeg een baan aangeboden en drie weken later ben ik verhuisd. Nu ruim vijf jaar later en ik woon er nog steeds. Wel inmiddels een aantal banen verder.
Klinkt gezellig! En heel ontspannend.
Nee hoor, ik vind het wel leuk om naar Nederland terug te gaan.Ja, voor werk inderdaad. Ik kreeg een baan aangeboden en drie weken later ben ik verhuisd. Nu ruim vijf jaar later en ik woon er nog steeds. Wel inmiddels een aantal banen verder.
Klinkt gezellig! En heel ontspannend.
dinsdag 31 juli 2018 12:19
dinsdag 31 juli 2018 15:28
@LoVaKo (en anderen), vriendschappen met mensen met veel drama in hun leven lijken sneller naar een dieper niveau te gaan. Met dieper niveau bedoel ik dat het om wezenlijke zaken gaat, niet om oppervlakkige dingen. De band wordt sneller sterk, omdat je zulke dingen deelt en elkaar helpt. Het lijkt tenminste vaak zo. Ik trap zelf vaak in die valkuil en ik weet niet zo goed hoe ik dat moet voorkomen, maar ik denk wel dat mensen die al vrij vroeg in de vriendschap veel delen over de drama's in hun leven, vaak niet echt goed materiaal voor lange vriendschappen zijn.
dinsdag 31 juli 2018 15:38
Ik denk dat je daar een goed punt hebt Snowkitty.
Ik heb dat nu dus een beetje met mijn vriendin. Ze heeft zelf psychische problemen en heeft vroeger ook al veel meegemaakt. De laatste jaren gaat het gelukkig beter met haar, maar ik merk dat we lang niet meer alles met elkaar delen tegenwoordig. En ik heb daar ook niet echt meer de behoefte aan.
Ik lijk altijd wel de verkeerde mensen aan te trekken. Of ze zijn erg onzeker, of ze hebben juist (vroeger) veel dingen meegemaakt waardoor ze wel een muur om zichzelf hebben gebouwd en heftig kunnen reageren in bepaalde situaties.
En dat maakt me zelf ook onzeker trouwens, want ik ben altijd bang dat ik het te vaak over mezelf heb. Soms zeg ik het wel tussendoor, dat als ik teveel over mezelf praat, dat ze me dan even af moeten kappen. Maar als een vriendin het heel veel over zichzelf heeft en niet vraagt hoe het met mij gaat, durf ik dat niet aan te geven.
Ik heb dat nu dus een beetje met mijn vriendin. Ze heeft zelf psychische problemen en heeft vroeger ook al veel meegemaakt. De laatste jaren gaat het gelukkig beter met haar, maar ik merk dat we lang niet meer alles met elkaar delen tegenwoordig. En ik heb daar ook niet echt meer de behoefte aan.
Ik lijk altijd wel de verkeerde mensen aan te trekken. Of ze zijn erg onzeker, of ze hebben juist (vroeger) veel dingen meegemaakt waardoor ze wel een muur om zichzelf hebben gebouwd en heftig kunnen reageren in bepaalde situaties.
En dat maakt me zelf ook onzeker trouwens, want ik ben altijd bang dat ik het te vaak over mezelf heb. Soms zeg ik het wel tussendoor, dat als ik teveel over mezelf praat, dat ze me dan even af moeten kappen. Maar als een vriendin het heel veel over zichzelf heeft en niet vraagt hoe het met mij gaat, durf ik dat niet aan te geven.
dinsdag 31 juli 2018 15:38
Kwebbeltje91 schreef: ↑31-07-2018 12:19Wat gaaf zeg, dat is een mooie kans! Goed dat je die hebt gepakt.
Ja ondanks de (stille) irritaties was het wel ontspannend. En tegelijkertijd ook best confronterend want ik heb wel een paar keer gedacht: Had ik maar een vriendin met wie ik dit weekend kon doorbrengen. Maar wie weet gebeurt dat nog
Fijn dat het ondanks alles toch ontspannend was. Wie weet heb je volgende keer een vriendin om mee te nemen, ik hoop het voor je. Zou leuk zijn.
