Psyche
alle pijlers
Waarom is het leven mooi?
zaterdag 11 oktober 2025 om 21:46
Voor velen dan. Ik heb het leven nooit echt ‘mooi’ gevonden. Ik kan best even genieten van de kleine en grote geneugten, maar echt genieten van het leven doe ik niet. Ik heb meer oog voor alle ellende op de wereld ( oorlogen, honger, klimaat ) dan voor de mooie dingen, want naar mijn idee gaan alle mooie dingen (natuur, cultuur, verdraagzaamheid) naar de ‘tering’.
Hoe hang je dan zelf de slingers op om het leven leuker te maken? Ben wel benieuwd hoe mensen daarin staan. Ik en mijn man hebben soms zelfs weleens spijt dat we kinderen op deze wereld hebben gezet. Ik hoor dit nooit van anderen, speelt dit ook bij jullie of helemaal niet? Wat maakt het leven mooi bij jullie?
Hoe hang je dan zelf de slingers op om het leven leuker te maken? Ben wel benieuwd hoe mensen daarin staan. Ik en mijn man hebben soms zelfs weleens spijt dat we kinderen op deze wereld hebben gezet. Ik hoor dit nooit van anderen, speelt dit ook bij jullie of helemaal niet? Wat maakt het leven mooi bij jullie?
zondag 12 oktober 2025 om 19:05
Oh wat mooi dat je er zo tegenaan kijkt. Ik denk dat dit ook wel helpend kan zijn voor mij. Nieuwe inzicht, dank je!Socie schreef: ↑11-10-2025 23:55Mij helpt het om regelmatig even 'uit te zoomen', bv de wereld gaat naar de kloten -> met de wereld komt het goed, uiteindelijk gaan de mensen naar de kloten en herstelt de aarde heus wel. Wij zijn ook maar gewoon een (succesvolle) soort, die komen en gaan. Laten we er in de tussentijd vooral genieten van wat er is en kijken wat je binnen je eigen invloedsfeer kan doen om iets te betekenen.
Misschien klinkt het apart, maar mij helpt het om er als het ware soms een beetje boven te gaan hangen om het geheel te observeren.
Ik ben ook altijd zo ‘zwaar op de hand’ geweest hoor, sinds kind af aan. Toen ik zwanger was ook bij de pop poli gelopen, omdat ik me schuldig voelde dat ik een kind in deze wereld zou brengen. En ik zie het leven zelf ook niet echt als een cadeautje. Daarin herken ik me erg in van die dochter van 17. Als ik niet bestond was het ook een dikke prima.
zondag 12 oktober 2025 om 19:51
Ik heb dit ook hoor en het is een belangrijke reden voor me om kindvrij te zijn. Ik laat het leed van de wereld wel vrij makkelijk van me afglijden, ondanks dat ik best redelijk op de hoogte ben ervan. Ik probeer dankbaar te zijn voor wat ik heb in het leven, want ik had echt veel slechtere kaarten toebedeeld kunnen krijgen. Slingers ophangen doe ik verder niet echt. Werken en slapen slokt al een groot deel van je leven op, in de overige tijd probeer ik dingen te doen die ik leuk vind en waar ik energie uit haal.Mintel88 schreef: ↑12-10-2025 19:05Ik ben ook altijd zo ‘zwaar op de hand’ geweest hoor, sinds kind af aan. Toen ik zwanger was ook bij de pop poli gelopen, omdat ik me schuldig voelde dat ik een kind in deze wereld zou brengen. En ik zie het leven zelf ook niet echt als een cadeautje. Daarin herken ik me erg in van die dochter van 17. Als ik niet bestond was het ook een dikke prima.
zondag 12 oktober 2025 om 20:01
Xantileppe schreef: ↑11-10-2025 22:57Ik herken het bij mijn jongste van 17. Die ziet het leven op een andere manier. Moeite met alle ellende en leed onder mensen. Ze zegt dat ze niet oud wil worden en er ook niet voor gekozen heeft om geboren te worden.
Ze is niet depressief, maar ziet het leven niet perse als een cadeautje.
Ik zie het leven ook niet als cadeautje, ik had er net zo lief niet geweest. En hoef ook niet heel oud te worden en denk soms wel eens, was het maar al zover. Dan had ik rust.
Maar toch ben ik niet depressief en geniet ik van veel dingen. Ik prijs me gelukkig met wat ik heb en heb veel overwonnen om me zo te kunnen voelen.
Maar ik vind het leven geen geschenk en voel een sterke tegenzin voor het ‘pluk de dag’.
I wanna live my life with the volume full!
zondag 12 oktober 2025 om 20:17
Ja, ik denk dat je gelijk hebt. Wel fijn om even op een andere manier te lezen, dan kan ik het ook beter aangeven bij de psycholoog.Verbinder schreef: ↑12-10-2025 06:08Ik denk dat je meer moet gaan kijken naar de gedragspatronen en denkpatronen die je hebt. Het is raar want wat anderen ook al zeiden, de gedachten die je hebt maken niet dat iets verbetert. Als jij denkt dat je niet mag genieten van eten omdat mensen ergens anders het veel minder hebben en geen eten hebben, krijgen die mensen niet ineens eten. Of als je gaat vliegen om naar je vakantie bestemming te gaan en in het vliegtuig je gevoel ineens omslaat en je vakantiegevoel plaatsmaakt voor vooral zwaarte naar het klimaat en doom en gloom, gaat het klimaat niet ineens verbeteren.
Het enige wat gebeurt in deze dynamiek is dat jij je rotter gaat voelen.
Dat is precies het enige wat gebeurt.
Wat gebeurt is een stukje zelf-sabotage. Wat de boel dwarsboomt. Waardoor jij geen blijheid, geluk en kwaliteit kan ervaren.
Heel goed mogelijk dat je bepaalde denkpatronen hebt overgenomen tijdens je opgroeien, van je ouders.
Ik zou denken dat je gebaat zou zijn bij wat cognitieve gedragstherapie. De huisarts kan hier verder mee helpen.
Bij cognitieve gedragstherapie wordt gekeken naar de wisselwerking tussen gedachten, gevoel en gedrag, wat er uit voortvloeit. Het doel is om niet-helpende denkpatronen en gedrag te veranderen.
Het lijkt misschien ergens gerechtvaardigt om te denken in termen van narigheid en zogezegd zorg voor de wereld. Maar het is het niet.
Het maakt dat je je eigen geluk dwarsboomt zeg maar.
zondag 12 oktober 2025 om 20:20
Wat akelig voor je.. mijn vader is een grote pessimist en mijn moeder hartstikke onzeker met altijd een schuldgevoel over van alles. Dus ik heb het zeker niet van een vreemde. Ik wil dit gevoel ook niet overbrengen naar mijn eigen kinderen. Dat is mij grootste angst en zorgt voor nog meer schuldgevoel.PickingUpThePieces schreef: ↑12-10-2025 06:55Ik herken dit, grotendeels van mijn moeder en mijn broertje maar zelf heb ik er ook wel een handje van.
Zowel moeder als broertje zijn chronisch depressief en autistisch(geweest). Moeder leeft inmiddels niet meer en zal het leven hier absoluut niet missen.
Moeder was een zorgzaam introvert type die de wereld en vooral de egoïstische mensheid daarop niet kon verdragen. Kon geen geluk uit dingen halen, zelfs niet uit haar eigen kinderen.
Zelf ben ik natuurlijk opgevoed met een negatieve kijk op de wereld en mens wat niet bepaald meewerkt om het leven “positief” te ervaren. Hiervoor ook al therapie gehad…..
Wat heb jij meegekregen tijdens jouw jeugd van je ouders? Ben je hiervoor ooit in therapie geweest?
Vermoedelijk helpt de burn-out ook niet erg mee om dingen positiever in te zien…
zondag 12 oktober 2025 om 20:22
Hier moet ik om huilen. Dank je voor je lieve bericht. Alles wat je zegt is raak.Qiya schreef: ↑12-10-2025 08:16Het allermooiste wat je anderen kan geven, die het niet hebben is; genieten en het beste in jezelf naar boven halen en daardoor de wereld om je heen een beetje mooier maken. Met jouw kwaliteiten.
Dit helpt niemand, schuldgevoel. Het haalt jezelf en de mensen in je omgeving naar beneden.
Haal het beste uit jezelf, durf te leven. Jij mag er zijn en hebt een plek op deze wereld. Als je dat durft ga je teruggeven op jouw manier.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
