Waarom is het leven mooi?

11-10-2025 21:46 25 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Voor velen dan. Ik heb het leven nooit echt ‘mooi’ gevonden. Ik kan best even genieten van de kleine en grote geneugten, maar echt genieten van het leven doe ik niet. Ik heb meer oog voor alle ellende op de wereld ( oorlogen, honger, klimaat ) dan voor de mooie dingen, want naar mijn idee gaan alle mooie dingen (natuur, cultuur, verdraagzaamheid) naar de ‘tering’.

Hoe hang je dan zelf de slingers op om het leven leuker te maken? Ben wel benieuwd hoe mensen daarin staan. Ik en mijn man hebben soms zelfs weleens spijt dat we kinderen op deze wereld hebben gezet. Ik hoor dit nooit van anderen, speelt dit ook bij jullie of helemaal niet? Wat maakt het leven mooi bij jullie?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik kan heel erg genieten van lekker eten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Snap ik. Ik ook, maar als ik lekker eet, denk ik aan de mensen die geen eten hebben en voel ik me hartstikke schuldig.
Ik voel me gewoon schuldig dat ik zo leef zoals ik kan leven, puur omdat ik hier geboren ben. Ik vind dat zo oneerlijk van het leven.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zo veel dingen maken het leven leuk of mooi. Wat je wilt.
Muziek, boeken, mijn lieve vriend, mijn kat, als de zon de zon schijnt en ik zit lekker op het bankje voor ons huis…..teveel om op te noemen eigenlijk

Het leven is ook af en toe behoorlijk kut. Ouders jong overleden, altijd maar worstelen met mijn ass, veel lichamelijke klachten.

Blij geen kinderen te hebben dus daar maak ik me geen zorgen over.
Alle reacties Link kopieren Quote
Oei,wat zwaar op de hand. Heb je dat altijd gehad, of is dat iets van de laatste tijd?
Zou je depressief kunnen zijn?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik kan zeker wel genieten van het leven en probeer juist bewust oog te hebben voor de mooie dingen omdat ik weet dat ik anders, net als jij, vooral de minder mooie dingen zie.
Eerlijk gezegd heb ik wel bewust gekozen voor geen kinderen omdat ik denk dat de wereld beter en mooier is als we met wat minder mensen zouden zijn en niet dat het er steeds weer meer worden.
Ik kijk bewust niet altijd al het nieuws en probeer goed te zijn voor mijn naasten en de omgeving.
Ook al is gevoel en geluk niet maakbaar, ik mag dankbaar zijn dat ik in dit land en op deze plek ben dus ik tel wel mijn zegeningen. Een hoop mensen op de wereld moeten het met minder doen dus is het niet aan mij om mijn hoofd te laten hangen.
Ik hoop dat je op meer momenten kunt ervaren dat het leven wel mooi is en dat je je daarvoor kunt open stellen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mintel88 schreef:
11-10-2025 21:50
Snap ik. Ik ook, maar als ik lekker eet, denk ik aan de mensen die geen eten hebben en voel ik me hartstikke schuldig.
Ik voel me gewoon schuldig dat ik zo leef zoals ik kan leven, puur omdat ik hier geboren ben. Ik vind dat zo oneerlijk van het leven.
Hmm, dat gaat best ver. Ik vind het niet meer dan normaal om je ogen niet te sluiten voor de ellende wat in de wereld speelt. En de ene keer kan je dat beter aan dan de andere keer. Maar om zelfs bij het eten je schuldig te voelen of schuldig omdat je überhaupt hier leeft..?

Heb je dit je hele leven al?
Alle reacties Link kopieren Quote
Itsnojoke schreef:
11-10-2025 21:56
Oei,wat zwaar op de hand. Heb je dat altijd gehad, of is dat iets van de laatste tijd?
Zou je depressief kunnen zijn?
Altijd gehad inderdaad. Ik denk niet dat ik depressief ben, maar zit wel met een burn out thuis.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mintel88 schreef:
11-10-2025 21:50
Snap ik. Ik ook, maar als ik lekker eet, denk ik aan de mensen die geen eten hebben en voel ik me hartstikke schuldig.
Ik voel me gewoon schuldig dat ik zo leef zoals ik kan leven, puur omdat ik hier geboren ben. Ik vind dat zo oneerlijk van het leven.
Heb je hier ooit hulp bij gezocht? Ik vind het vrij extreem klinken. Zo zonde ook; niemand heeft er iets aan dat jij je schuldig voelt omdat je iets hebt wat een ander niet heeft.
Zijn er dingen te bedenken die je misschien een soort gevoel van compensatie geven? Dat je iets 'terug doet'? Vrijwilligerswerk bij de voedselbank, collecteren voor een goed doel, andere vormen van vrijwilligerswerk?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herken het bij mijn jongste van 17. Die ziet het leven op een andere manier. Moeite met alle ellende en leed onder mensen. Ze zegt dat ze niet oud wil worden en er ook niet voor gekozen heeft om geboren te worden.

Ze is niet depressief, maar ziet het leven niet perse als een cadeautje.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind het leven echt een geschenk. Probeer de dingen in mijn omgeving mooier te maken door actief bij te dragen aan de gemeenschap, vrijwilligerswerk etc. Nuttig te zijn voor meer dan mezelf. Misschien mist bij jou een stukje zingeving?
Alle reacties Link kopieren Quote
Xantileppe schreef:
11-10-2025 22:57
Ik herken het bij mijn jongste van 17. Die ziet het leven op een andere manier. Moeite met alle ellende en leed onder mensen. Ze zegt dat ze niet oud wil worden en er ook niet voor gekozen heeft om geboren te worden.

Ze is niet depressief, maar ziet het leven niet perse als een cadeautje.
Wie zegt dat ze niet depressief is?
Mijn kind is ook al haar hele leven zwaar op de hand en geen blij persoon. Waarschijnlijk is ze al vanaf haar kindertijd chronisch depressief.
Alle reacties Link kopieren Quote
KamilleT schreef:
11-10-2025 23:07
Wie zegt dat ze niet depressief is?
Mijn kind is ook al haar hele leven zwaar op de hand en geen blij persoon. Waarschijnlijk is ze al vanaf haar kindertijd chronisch depressief.
Ik zie ook een hele vrolijke kant…met name bij de zwaardere gesprekken uit ze het zo, ze is heel filosofisch ingesteld. Ik link het niet direct aan depressie, maar meer aan een zwaar gemoed bij bepaalde thema’s.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik geniet van veel, maar wat ik heb gezien is:

Mensen die zichzelf prima vinden, kunnen genieten. Zodra het duiveltje omhoog komt waarmee je jezelf omlaag haalt, je niet goed genoeg bent, alles verkeerd doet, denkt wat andere mensen al dan niet vinden, dan gaat het heel vaak bergafwaarts met je geluk.
Alle reacties Link kopieren Quote
It-is-joysjuhhh schreef:
11-10-2025 23:47
Ik geniet van veel, maar wat ik heb gezien is:

Mensen die zichzelf prima vinden, kunnen genieten. Zodra het duiveltje omhoog komt waarmee je jezelf omlaag haalt, je niet goed genoeg bent, alles verkeerd doet, denkt wat andere mensen al dan niet vinden, dan gaat het heel vaak bergafwaarts met je geluk.

Mwoah. Ik kan prima van dingen genieten terwijl ik me allesbehalve prima vind. Ik kan zelfs van dingen genieten als ik een milde depressie heb. Bovendien kan het ook bergafwaarts gaan met je geluk door factoren van buitenaf.

Dus jouw stelling gaat niet op.
I am free, yes, I'm free, now I'm on my way...
Alle reacties Link kopieren Quote
Mij helpt het om regelmatig even 'uit te zoomen', bv de wereld gaat naar de kloten -> met de wereld komt het goed, uiteindelijk gaan de mensen naar de kloten en herstelt de aarde heus wel. Wij zijn ook maar gewoon een (succesvolle) soort, die komen en gaan. Laten we er in de tussentijd vooral genieten van wat er is en kijken wat je binnen je eigen invloedsfeer kan doen om iets te betekenen.

Misschien klinkt het apart, maar mij helpt het om er als het ware soms een beetje boven te gaan hangen om het geheel te observeren.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind het leven heel mooi. Ik geniet van mijn gezin, werk, huisdier, de zon, een mooi liedje, enz. De wereld verbetert niet door je schuldig of slecht te voelen. Ik ben groot in accepteer wat je niet kan veranderen en verander wat je niet kan accepteren. Dus of ik geniet van wat ik heb en mijn leven of ik zou in een doos in Afrika gaan wonen bij wijze van spreken. Ik vind de wereld ook niet zo naar de klote gaan eigenlijk. Elke generatie heeft z’n zorgen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Xantileppe schreef:
11-10-2025 22:57
Ik herken het bij mijn jongste van 17. Die ziet het leven op een andere manier. Moeite met alle ellende en leed onder mensen. Ze zegt dat ze niet oud wil worden en er ook niet voor gekozen heeft om geboren te worden.

Ze is niet depressief, maar ziet het leven niet perse als een cadeautje.
Klinkt als een ouderwetse punker: "no future"
Alle reacties Link kopieren Quote
Mintel88 schreef:
11-10-2025 22:03
Altijd gehad inderdaad. Ik denk niet dat ik depressief ben, maar zit wel met een burn out thuis.
Ik denk dat je meer moet gaan kijken naar de gedragspatronen en denkpatronen die je hebt. Het is raar want wat anderen ook al zeiden, de gedachten die je hebt maken niet dat iets verbetert. Als jij denkt dat je niet mag genieten van eten omdat mensen ergens anders het veel minder hebben en geen eten hebben, krijgen die mensen niet ineens eten. Of als je gaat vliegen om naar je vakantie bestemming te gaan en in het vliegtuig je gevoel ineens omslaat en je vakantiegevoel plaatsmaakt voor vooral zwaarte naar het klimaat en doom en gloom, gaat het klimaat niet ineens verbeteren.
Het enige wat gebeurt in deze dynamiek is dat jij je rotter gaat voelen.
Dat is precies het enige wat gebeurt.
Wat gebeurt is een stukje zelf-sabotage. Wat de boel dwarsboomt. Waardoor jij geen blijheid, geluk en kwaliteit kan ervaren.
Heel goed mogelijk dat je bepaalde denkpatronen hebt overgenomen tijdens je opgroeien, van je ouders.

Ik zou denken dat je gebaat zou zijn bij wat cognitieve gedragstherapie. De huisarts kan hier verder mee helpen.
Bij cognitieve gedragstherapie wordt gekeken naar de wisselwerking tussen gedachten, gevoel en gedrag, wat er uit voortvloeit. Het doel is om niet-helpende denkpatronen en gedrag te veranderen.

Het lijkt misschien ergens gerechtvaardigt om te denken in termen van narigheid en zogezegd zorg voor de wereld. Maar het is het niet.
Het maakt dat je je eigen geluk dwarsboomt zeg maar.
Alle reacties Link kopieren Quote
Klinkt alsof je vindt dat het leven niet leuk mag zijn, dat jouw leven niet leuk mag zijn. Durf je wel te leven? En het leven in alle facetten te omarmen, dus ook de mooie, leuke dingen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herken dit, grotendeels van mijn moeder en mijn broertje maar zelf heb ik er ook wel een handje van.

Zowel moeder als broertje zijn chronisch depressief en autistisch(geweest). Moeder leeft inmiddels niet meer en zal het leven hier absoluut niet missen.
Moeder was een zorgzaam introvert type die de wereld en vooral de egoïstische mensheid daarop niet kon verdragen. Kon geen geluk uit dingen halen, zelfs niet uit haar eigen kinderen.

Zelf ben ik natuurlijk opgevoed met een negatieve kijk op de wereld en mens wat niet bepaald meewerkt om het leven “positief” te ervaren. Hiervoor ook al therapie gehad…..

Wat heb jij meegekregen tijdens jouw jeugd van je ouders? Ben je hiervoor ooit in therapie geweest?
Vermoedelijk helpt de burn-out ook niet erg mee om dingen positiever in te zien…

:hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Mintel88 schreef:
11-10-2025 21:50
Snap ik. Ik ook, maar als ik lekker eet, denk ik aan de mensen die geen eten hebben en voel ik me hartstikke schuldig.
Ik voel me gewoon schuldig dat ik zo leef zoals ik kan leven, puur omdat ik hier geboren ben. Ik vind dat zo oneerlijk van het leven.
Ik probeer het juist andersom te zien: we hebben veel mazzel dat we elke dag eten hebben, een dak boven ons hoofd, gezondheidszorg, scholing enz. Helpt het anderen (die dit niet hebben) door je daar schuldig over te voelen? Totaal niet. Wordt het voor de ander beter als jij niet geniet van je lekkere maaltijd?
Ik doe wat ik kan (ben bijv mantelzorger en pleegmoeder). Regelmatig overvalt mij ook het gevoel "ik zou meer moeten doen voor de wereld" maar weet tegelijkertijd tijd dat ik enkel de invloed heb die ik ook daadwerkelijk heb. Dus doe wat ik kan. Op kleine schaal probeer ik het goed te doen. Als iedereen goed doet voor zijn/haar omgeving, zou de wereld ook al mooier zijn. Maar alsnog: doe wat je zelf denkt dat goed is, voel je niet schuldig over wat je hebt want dat verandert de situatie niet en besef je regelmatig welke privileges je hebt. Het is zo zonde om je gedachten van "ik heb het goed" naar het negatieve te trekken terwijl je daar niks aan kan doen. Of wil je je maaltijd opsturen naar Afrika? Dat is niet realistisch. Dus kijk naar wat jij kunt doen voor een mooier stukje, en voor de rest mag je dat best loslaten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mintel88 schreef:
11-10-2025 21:50
Snap ik. Ik ook, maar als ik lekker eet, denk ik aan de mensen die geen eten hebben en voel ik me hartstikke schuldig.
Ik voel me gewoon schuldig dat ik zo leef zoals ik kan leven, puur omdat ik hier geboren ben. Ik vind dat zo oneerlijk van het leven.
Het allermooiste wat je anderen kan geven, die het niet hebben is; genieten en het beste in jezelf naar boven halen en daardoor de wereld om je heen een beetje mooier maken. Met jouw kwaliteiten.

Dit helpt niemand, schuldgevoel. Het haalt jezelf en de mensen in je omgeving naar beneden.

Haal het beste uit jezelf, durf te leven. Jij mag er zijn en hebt een plek op deze wereld. Als je dat durft ga je teruggeven op jouw manier.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het schijnt dat je je hersenen traint in welke gedachtenpatronen er vaak voorbij moeten komen en je kunt ze ook trainen om positiever te worden.

Bijvoorbeeld met meditatie, maar ook met dankbaarheid oefeningen: honderd dagen lang schrijf je elke dag 3 dingen op waar je dankbaar voor was die dag en je mag niet herhalen.

De eerste dagen zijn de dingen waar je dankbaar voor bent heel groot: huis, kinderen, eten.

Maar het idee is dat je steeds meer moet zoeken naar dingen om dankbaar voor te zijn en dat je op die manier je hersenen traint om te zoeken naar geluk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Als je het erg vindt dat alle mooie dingen lijken te verdwijnen, hecht je dus waarde aan die dingen. Dus daar zou je zin in het leven kunnen vinden, door actief die zaken in het leven ruimte te geven. En als jij bijvoorbeeld aandacht hebt voor het mooie door te tuinieren, een museum te bezoeken, zelf aandacht voor anderen te hebben, ben je tegelijk ook bezig deze dingen te beschermen.
Ik merk ook dat als ik actief bezig ben met wat ik belangrijk vind, dat ik me gelukkiger voel én positiever ben over het leven in het algemeen.

Er wordt veel vernietigd en bedreigd, en als je veel nieuws consumeert word je daar steeds opnieuw mee geconfronteerd. Tegelijk zijn er ook juist veel mensen die voor deze zaken opkomen, is er goed nieuws, worden er stappen vooruit gezet. In de meest vreselijke situaties staan mensen op om zich in te zetten voor het goede, voor vrede, menselijkheid, schoonheid, rechtvaardigheid. Ook dat blijft, en het kan helpen om die voorbeelden op te zoeken.
Het is dus te simplistisch om te stellendat het alleen maar de verkeerde kant op gaat, ook al snap ik je zorgen zeker wel. Engagement kan je boos en verdrietig maken. Kijk of je dat om kunt zetten in acties, op je eigen manier en binnen je eigen mogelijkheden. Dat helpt jouzelf en de wereld.

Ik herken ook wel wat negatief zelfbeeld in je tekst, alsof jij de mooie dingen in het leven niet verdient. Dat is een gedachte om te onderzoeken: is dat zo? En wanneer zou je dan wel mogen genieten zonder schuldgevoel? Als je de wereld hebt gered? Wat is de functie van dit schuldgevoel?
This is an unacceptable timeline

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven