Relaties
alle pijlers
12 weken ongepland zwanger, sinds maand wil vriend niet meer
maandag 16 december 2019 10:47
Hoi allemaal,
Momenteel ben ik ruim 12 weken zwanger van ons eerste kindje. Dit was ongepland, maar niet ongewenst.
Mijn vriend en ik zijn 2 jaar samen, wonen nog niet samen. Maar wel allebei een prima woning, baan etc.
Mijn vriend is 37 en ik ben 30 jaar oud. De zwangerschap is nog niet bekend gemaakt, planning was om dit met de kerst te doen.
Zoals ik al eerder aan gaf, was deze zwangerschap ongepland. We hebben vaak genoeg besproken dat we allebei graag kinderen zouden willen hebben in de toekomst. Echter hadden we in gedachten om hier misschien over een jaar of 2 aan te beginnen.
Na het eerste gevoel van schrik, kon ik uiteindelijk best wel wennen aan het idee en nu ben ik er zelfs blij mee.
Voor mijn vriend hetzelfde verhaal; in eerste instantie ook erg geschrokken, maar uiteindelijk leek hij er ook wel aardig aan te wennen.
Hij ging mee naar de eerste twee echo's, houd mijn buik vast tijdens het slapen en maakt zich al zorgen als hij verkouden is om mij ook te besmetten.
Echter sinds de laatste 3/4 weken is dit alles ineens veranderd. Hij zegt nu iedere week wel een keer dat hij dit niet wil en dat hij liever heeft dat ik het weg laat halen. Hij blijft herhalen dat hij het uit wil maken. Buiten het feit om dat dit mij natuurlijk enorm veel verdriet doet, snap ik er ook helemaal niets van! Op de laatste echo zagen we ons kindje al bewegen en dat was een heel mooi moment voor ons. Nadien was hij extra lief voor me en we voelden ons heel close.
Overigens heb ik bij hem aangegeven dat ik niet verwacht dat we nu ineens gaan trouwen of samenwonen zelfs. Het is natuurlijk wel een stuk makkelijker als we gaan samenwonen voordat de baby komt, maar dat verwacht ik niet per sé van hem. Dus in die zin heb ik hem ook geen druk opgelegd, lijkt mij?
Ik twijfel nu enorm over wat ik moet doen. Ik zou dit kindje dolgraag willen, maar ik droom er natuurlijk niet van om er uiteindelijk alleen voor te staan. Maar door hoe hij zich de laatste weken gedraagt, voelt dat wel als een vrij reële kans. Nu ben ik niet bang om het alleen te doen, ik denk ook wel dat ik daar een weg in kan vinden. Maar het feit dat ik dan toch alleen ben met een kind, voelt als een hele hoop bagage voor een eventueel volgende relatie in de toekomst. Ik heb het gevoel dat ik mezelf dan ook een hoop opties ontneem. Daarnaast zit ik ook met een groot gevoel van schaamte.
Graag wil ik wat meer inzichten/ervaringen/adviezen, om tot een goed besluit te kunnen komen. Dankjewel alvast!
Liefs
Momenteel ben ik ruim 12 weken zwanger van ons eerste kindje. Dit was ongepland, maar niet ongewenst.
Mijn vriend en ik zijn 2 jaar samen, wonen nog niet samen. Maar wel allebei een prima woning, baan etc.
Mijn vriend is 37 en ik ben 30 jaar oud. De zwangerschap is nog niet bekend gemaakt, planning was om dit met de kerst te doen.
Zoals ik al eerder aan gaf, was deze zwangerschap ongepland. We hebben vaak genoeg besproken dat we allebei graag kinderen zouden willen hebben in de toekomst. Echter hadden we in gedachten om hier misschien over een jaar of 2 aan te beginnen.
Na het eerste gevoel van schrik, kon ik uiteindelijk best wel wennen aan het idee en nu ben ik er zelfs blij mee.
Voor mijn vriend hetzelfde verhaal; in eerste instantie ook erg geschrokken, maar uiteindelijk leek hij er ook wel aardig aan te wennen.
Hij ging mee naar de eerste twee echo's, houd mijn buik vast tijdens het slapen en maakt zich al zorgen als hij verkouden is om mij ook te besmetten.
Echter sinds de laatste 3/4 weken is dit alles ineens veranderd. Hij zegt nu iedere week wel een keer dat hij dit niet wil en dat hij liever heeft dat ik het weg laat halen. Hij blijft herhalen dat hij het uit wil maken. Buiten het feit om dat dit mij natuurlijk enorm veel verdriet doet, snap ik er ook helemaal niets van! Op de laatste echo zagen we ons kindje al bewegen en dat was een heel mooi moment voor ons. Nadien was hij extra lief voor me en we voelden ons heel close.
Overigens heb ik bij hem aangegeven dat ik niet verwacht dat we nu ineens gaan trouwen of samenwonen zelfs. Het is natuurlijk wel een stuk makkelijker als we gaan samenwonen voordat de baby komt, maar dat verwacht ik niet per sé van hem. Dus in die zin heb ik hem ook geen druk opgelegd, lijkt mij?
Ik twijfel nu enorm over wat ik moet doen. Ik zou dit kindje dolgraag willen, maar ik droom er natuurlijk niet van om er uiteindelijk alleen voor te staan. Maar door hoe hij zich de laatste weken gedraagt, voelt dat wel als een vrij reële kans. Nu ben ik niet bang om het alleen te doen, ik denk ook wel dat ik daar een weg in kan vinden. Maar het feit dat ik dan toch alleen ben met een kind, voelt als een hele hoop bagage voor een eventueel volgende relatie in de toekomst. Ik heb het gevoel dat ik mezelf dan ook een hoop opties ontneem. Daarnaast zit ik ook met een groot gevoel van schaamte.
Graag wil ik wat meer inzichten/ervaringen/adviezen, om tot een goed besluit te kunnen komen. Dankjewel alvast!
Liefs
maandag 16 december 2019 10:53
maandag 16 december 2019 11:00
Wij praten hier zeker veel over. Mijn vriend geeft telkens aan dat hij van gedachten is veranderd. Daarnaast geeft hij ook aan dat hij heel erg bang is. Wat ik kan begrijpen en dan probeer ik hem ook aan te geven dat een emotie is die normaal is in deze situatie en dat dat oké is. Dat ik er voor hem zal zijn en hem zal steunen.
maandag 16 december 2019 11:00
Praten dus. Waar komen deze gedachtes vandaan. Het is ook voor de man, best wel heel ingrijpend om opeens vader te gaan worden. Dan gaan je gedachtes alle kanten op, niet alleen de positieve kanten van het ouder worden, maar ook alle veranderingen en minder leuke kanten van het krijgen van kinderen. En dan begint de twijfel.
Blijf in gesprek en ga praten. Erken en herken de gevoelens van elkaar.
Blijf in gesprek en ga praten. Erken en herken de gevoelens van elkaar.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
maandag 16 december 2019 11:06
Hoewel gemakkelijk gezegd; gooi je schaamte overboord. Je bent in verwachting geraakt in een vaste, stabiele relatie, je hebt een inkomen, een dak boven je hoofd. Kom op, er zijn heel wat kindjes groot geworden met een stuk minder dan dat.
De reactie van je vriend is op zich nog niet zo heel raar, het is een verantwoordelijkheid die op je af komt en die er voor de rest van je leven is. Heel veel mannen voelen iets vergelijkbaars en de meesten vinden hun kind toch wel heel erg leuk. Maar goed, dit is iets waar hijzelf mee in het reine moet komen, dat kun jij niet voor hem doen. Het is jammer dat jullie het nog aan niemand verteld hebben, want een goede vriend die al vader is zou waarschijnlijk meer voor hem kunnen betekenen dan jij. Laat het los en ga niet beloven dat jij hem wel gaat steunen. Denkt hij echt dat met een abortus alles is opgelost? Dit kindje is nu drie maanden onderweg, je kunt het weggooien, maar die drie maanden wis je niet uit je leven en je geheugen.
Terug naar jou. Ik ben niet tegen abortus. Ik ben wel tegen abortus om de verkeerde reden. Jij wil dit kindje heel graag en je kunt het best alleen. Je hebt een prima leeftijd en alles op orde. Nu nog voor abortus gaan, alleen maar omdat je vriend twijfelt... Als je dit kindje krijgt en hij draait niet bij, dan ben je je vriend kwijt. Maar dit kindje weg laten halen ga je hem de rest van je leven kwalijk nemen. En nog veel meer als later blijkt dat zwanger worden niet gemakkelijk is of als hij alsnog de relatie verbreekt en binnen een half jaar een andere vrouw bezwangert. Het is dus aan jou om te bepalen wat jij wilt, los van je vriend.
Wil je dit kindje, dan houd je het. Wil je het absoluut niet, dan ga je naar een kliniek. Maar wat je ook beslist, laat het jóuw beslissing zijn.
Heel veel sterkte.
De reactie van je vriend is op zich nog niet zo heel raar, het is een verantwoordelijkheid die op je af komt en die er voor de rest van je leven is. Heel veel mannen voelen iets vergelijkbaars en de meesten vinden hun kind toch wel heel erg leuk. Maar goed, dit is iets waar hijzelf mee in het reine moet komen, dat kun jij niet voor hem doen. Het is jammer dat jullie het nog aan niemand verteld hebben, want een goede vriend die al vader is zou waarschijnlijk meer voor hem kunnen betekenen dan jij. Laat het los en ga niet beloven dat jij hem wel gaat steunen. Denkt hij echt dat met een abortus alles is opgelost? Dit kindje is nu drie maanden onderweg, je kunt het weggooien, maar die drie maanden wis je niet uit je leven en je geheugen.
Terug naar jou. Ik ben niet tegen abortus. Ik ben wel tegen abortus om de verkeerde reden. Jij wil dit kindje heel graag en je kunt het best alleen. Je hebt een prima leeftijd en alles op orde. Nu nog voor abortus gaan, alleen maar omdat je vriend twijfelt... Als je dit kindje krijgt en hij draait niet bij, dan ben je je vriend kwijt. Maar dit kindje weg laten halen ga je hem de rest van je leven kwalijk nemen. En nog veel meer als later blijkt dat zwanger worden niet gemakkelijk is of als hij alsnog de relatie verbreekt en binnen een half jaar een andere vrouw bezwangert. Het is dus aan jou om te bepalen wat jij wilt, los van je vriend.
Wil je dit kindje, dan houd je het. Wil je het absoluut niet, dan ga je naar een kliniek. Maar wat je ook beslist, laat het jóuw beslissing zijn.
Heel veel sterkte.
ceylon wijzigde dit bericht op 16-12-2019 11:33
7.24% gewijzigd
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
maandag 16 december 2019 11:06
Je droomt er niet van om het alleen te doen, alleen sta je r echter al alleen voor.
Zou lekker je kind houden vriend laten voor wat het is.
Er zijn honderden vrouwen die kinderen alleen opvoeden.
Vraag jezelf af ga je voor het imago?
Of ga je voor jezelf?
Je leeft toch niet om te zorgen dat iemand anders gelukkig is, je leeft toch voor jezelf.
Zou lekker je kind houden vriend laten voor wat het is.
Er zijn honderden vrouwen die kinderen alleen opvoeden.
Vraag jezelf af ga je voor het imago?
Of ga je voor jezelf?
Je leeft toch niet om te zorgen dat iemand anders gelukkig is, je leeft toch voor jezelf.
Minds are Like Parachutes, they Only Function when open #.
maandag 16 december 2019 11:07
Dat denk ik ook.
En dan over 2 jaar wel voor een kindje gaan, terwijl je dit kindje weg hebt moeten halen? Dan ga je dan ook niet meer onbevangen die zwangerschap in. Van buik vasthouden naar: gooi maar in de prullenbak. Nee.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 16 december 2019 11:23
Je wordt alleenstaande moeder, richt je daar op. En je kunt het
Je relatie gaat dit niet overleven. Als je zwangerschap zou afbreken, vergeef jij het hem niet. En hij... wil geen baby. Dus, kans dat je er samen uitkomt, is minimaal
De baby komt er, ga nu samen bespreken, HOE. Hij is de vader, hij heeft dus rechten en plichten. Zet alles op een rijtje.
Schakel even (heel moeilijk) de emotie uit, en ga het zakelijk oplossen. Eventueel met een mediator
Je relatie gaat dit niet overleven. Als je zwangerschap zou afbreken, vergeef jij het hem niet. En hij... wil geen baby. Dus, kans dat je er samen uitkomt, is minimaal
De baby komt er, ga nu samen bespreken, HOE. Hij is de vader, hij heeft dus rechten en plichten. Zet alles op een rijtje.
Schakel even (heel moeilijk) de emotie uit, en ga het zakelijk oplossen. Eventueel met een mediator
maandag 16 december 2019 11:52
Oh en TO; wees niet bang voor een volgende relatie terwijl je een kindje hebt. Dat hebben de mannen van die leeftijd zelf vaak ook.. En iemand die voor je valt, zal zich door zoiets niet laten tegenhouden. Als die persoon dat wel zou doen, is dat dan echt het soort liefde dat je wil? Wat je zou verdienen? Jij gaat echt nog wel je persoon vinden.
maandag 16 december 2019 12:00
Wie zegt dat het je nog een keer lukt om zwanger te worden als je nu besluit abortus te laten plegen?
En waarom? Omdat hij koudwatervrees krijgt?
En dan over twee jaar onbevangen proberen opnieuw zwanger te worden? Geloof er niks van dat dat kan.
En hij is geen knip voor zijn neus waard: je eigen kind dood willen maken nadat hij het kind notabene heeft zien bewegen. Bah, en ik ben niet eens tegen abortus.
Echt, doe het niet. Een kind alleen opvoeden is niet onmogelijk. Duizenden anderen zijn je al voorgegaan. Je hebt alles voor elkaar. En een eventuele nieuwe relatie is ook niet onmogelijk. Veel dertigers hebben een verleden en dan nog: is een toekomstige man een reden om nu je kind niet te houden?
Misschien iets meer aan je kind en jezelf denken in plaats van aan allerlei andere mannen.
Succes en sterkte.
En waarom? Omdat hij koudwatervrees krijgt?
En dan over twee jaar onbevangen proberen opnieuw zwanger te worden? Geloof er niks van dat dat kan.
En hij is geen knip voor zijn neus waard: je eigen kind dood willen maken nadat hij het kind notabene heeft zien bewegen. Bah, en ik ben niet eens tegen abortus.
Echt, doe het niet. Een kind alleen opvoeden is niet onmogelijk. Duizenden anderen zijn je al voorgegaan. Je hebt alles voor elkaar. En een eventuele nieuwe relatie is ook niet onmogelijk. Veel dertigers hebben een verleden en dan nog: is een toekomstige man een reden om nu je kind niet te houden?
Misschien iets meer aan je kind en jezelf denken in plaats van aan allerlei andere mannen.
Succes en sterkte.
maandag 16 december 2019 12:12
To, je lijkt duidelijk te zijn over het punt dat je het kind wel wil. Dan zou ik eens gaan nadenken of je die vriend wel nog wil. Dat hij koudwatervrees heeft is niet gek, dat mag ook, maar er is een verschil tussen koud watervrees en volledig omslaan in mening. Is dit wat je wil? Wil jij bij iemand zijn die zich zo gedraagt?
Je hoeft niet op hem te wachten he, je kunt ook zelf beslissen en hem dus voor de keuze stellen.
Je hoeft niet op hem te wachten he, je kunt ook zelf beslissen en hem dus voor de keuze stellen.
maandag 16 december 2019 12:17
Ik ben ook niet tegen abortus, maar ik zou het in jouw geval (mocht ik het zijn ) niet doen.
Voor mij zou het het belangrijkste zijn dat ik alleen voor het kindje zou kunnen zorgen, en volgens mij kun je dat. Qua leeftijd ook prima, ik zou nl zelf niet jong moeder willen worden.
Ik snap dat je de toekomst, en toekomst met een kindje, graag anders had willen zien, vind het voor jou ook wel erg sneu dat het zo gaat.
Of sterker gezegd, ik vind dat je vriend zich nogal sneu gedraagt, en het zou voor mij echt een afknapper zijn.
ik snap best dat hij schrikt hoor, en dat dit ook zíjn leven verandert, maar hoe hij dit aanpakt, zelfs na de eerste echo's nog..
Ik denk dat ik zou besluiten het kindje te houden en sowieso niet verder te gaan met deze man. Zowel bij abortus als bij houden van het kindje zou ik wel klaar met hem zijn.
Voor mij zou het het belangrijkste zijn dat ik alleen voor het kindje zou kunnen zorgen, en volgens mij kun je dat. Qua leeftijd ook prima, ik zou nl zelf niet jong moeder willen worden.
Ik snap dat je de toekomst, en toekomst met een kindje, graag anders had willen zien, vind het voor jou ook wel erg sneu dat het zo gaat.
Of sterker gezegd, ik vind dat je vriend zich nogal sneu gedraagt, en het zou voor mij echt een afknapper zijn.
ik snap best dat hij schrikt hoor, en dat dit ook zíjn leven verandert, maar hoe hij dit aanpakt, zelfs na de eerste echo's nog..
Ik denk dat ik zou besluiten het kindje te houden en sowieso niet verder te gaan met deze man. Zowel bij abortus als bij houden van het kindje zou ik wel klaar met hem zijn.
maandag 16 december 2019 12:22
LiefBerlin schreef: ↑16-12-2019 11:00Wij praten hier zeker veel over. Mijn vriend geeft telkens aan dat hij van gedachten is veranderd. Daarnaast geeft hij ook aan dat hij heel erg bang is. Wat ik kan begrijpen en dan probeer ik hem ook aan te geven dat een emotie is die normaal is in deze situatie en dat dat oké is. Dat ik er voor hem zal zijn en hem zal steunen.
Luister gewoon naar wat hij zegt. Dat hij daarnaast lief en bezorgd is, is ook logisch; hij is niet ineens verandert in een gevoelloze lul. Maar hij geeft duidelijk aan dat jullie relatie geen stand gaat houden. Ik denk dat het je helpt als je reëel bent.
Ga er van uit dat wat hij zegt gewoon klopt; jullie gaan niet samen een leuk gezinnetje zijn. Vervolgens moet jij gaan bepalen wat jij in die situatie wil. Dat is wat je voor jezelf moet bepalen. Ga niet zitten wachten tot hij weg gaat of verandert in een hork om te bewijzen wat hij tegen je zegt.
maandag 16 december 2019 12:30
Praten, praten, praten, en als hij het over 2 weken echt nog niet wil, voor jezelf en je kindje kiezen. Onder geen beding abortus laten plegen omwille van jullie relatie, die gaat dat toch niet overleven! Voor jou is dit kind, hoewel onverwacht, harstikke gewenst, en ookal is het heftig om als alleenstaande moeder te beginnen, kun je het echt wel.
De pest met dit soort lafbekken is alleen dat ze op een later moment dan toch weer spijt kunnen krijgen van hun laffe gedrag, en dan sta je ineens alsnog voor de rechter om erkenning of zelfs zeggenschap te bevechten, en dan ben jij de lastige als je daar niet zomaar ineens en onvoorwaardelijk mee akkoord gaat.
Maar laten we hopen dat hij gewoon een pubermomentje heeft, en voor de kerst zijn ruggengraat weer terug krijgt, en dat jullie over 28 weken samen een gezond kind hebben.
Succes!
De pest met dit soort lafbekken is alleen dat ze op een later moment dan toch weer spijt kunnen krijgen van hun laffe gedrag, en dan sta je ineens alsnog voor de rechter om erkenning of zelfs zeggenschap te bevechten, en dan ben jij de lastige als je daar niet zomaar ineens en onvoorwaardelijk mee akkoord gaat.
Maar laten we hopen dat hij gewoon een pubermomentje heeft, en voor de kerst zijn ruggengraat weer terug krijgt, en dat jullie over 28 weken samen een gezond kind hebben.
Succes!
maandag 16 december 2019 12:49
Wat een verdrietige situatie LiefBerlin.LiefBerlin schreef: ↑16-12-2019 11:00Wij praten hier zeker veel over. Mijn vriend geeft telkens aan dat hij van gedachten is veranderd. Daarnaast geeft hij ook aan dat hij heel erg bang is. Wat ik kan begrijpen en dan probeer ik hem ook aan te geven dat een emotie is die normaal is in deze situatie en dat dat oké is. Dat ik er voor hem zal zijn en hem zal steunen.
Waarover is hij precies van gedachten veranderd?
Over het feit dat hij überhaupt kinderen wil?
Of dat hij nu kinderen wil? Of misschien liever later?
Of dat hij kinderen met jou wil?
Kortom, twijfelt hij over vaderschap an sich, over de timing of over jullie relatie?
