Relaties
alle pijlers
Al is de leugen nog zo snel.....
woensdag 14 mei 2008 om 04:55
Wat doe je als je jaren later erachter komt dat je partner daadwerkelijk vreemdging met die desbetreffende dame die jou ooit heeft aangesproken in een café. Toentertijd ontkende hij in alle talen....en nu kom je erachter dat het wel waar is. Ondertussen is alles koek en ei en hebben jullie huisje, boompje beestje. Hoe in vredesnaam kun je zo iemand ooit nog vertrouwen?
Dit naar aanleiding van een discussie waarbij ik aangaf niet verder te kunnen met zo iemand omdat ik hem niet meer zou en/of kan vertrouwen. Wie heeft dit meegemaakt en hoe ga je hiermee om?
Ik heb soms het gevoel alsof ik te bekrompen ben en dus alles en iedereen maar moet vergeven (maar niet vergeten) voor wat hij/zij doet. Ik ben van mening dat het leven té kort is en men beter na moet denken (anno 2008) voor je bepaalde stappen neemt, en je dus achteraf het slachtoffer bent maar de dader mag gaan lopen troosten omdat hij/zij een foutje heeft gemaakt F**ck die shit, ben niet down daarmee. Het is niet zo dat je van te voren niet weet dat je de gene thuis pijn zal doen als hij/zij er achter komt, je weet bliksemsgoed waar je mee bezig bent toch? En dan ook nog liegen alsof het niks is hahahahahhahahaha. Dan zou je hem/ haar moeten vergeven maar ergens in je achterhoofd ben je op je hoede (lees:eventuelle recedieve....)
Dit naar aanleiding van een discussie waarbij ik aangaf niet verder te kunnen met zo iemand omdat ik hem niet meer zou en/of kan vertrouwen. Wie heeft dit meegemaakt en hoe ga je hiermee om?
Ik heb soms het gevoel alsof ik te bekrompen ben en dus alles en iedereen maar moet vergeven (maar niet vergeten) voor wat hij/zij doet. Ik ben van mening dat het leven té kort is en men beter na moet denken (anno 2008) voor je bepaalde stappen neemt, en je dus achteraf het slachtoffer bent maar de dader mag gaan lopen troosten omdat hij/zij een foutje heeft gemaakt F**ck die shit, ben niet down daarmee. Het is niet zo dat je van te voren niet weet dat je de gene thuis pijn zal doen als hij/zij er achter komt, je weet bliksemsgoed waar je mee bezig bent toch? En dan ook nog liegen alsof het niks is hahahahahhahahaha. Dan zou je hem/ haar moeten vergeven maar ergens in je achterhoofd ben je op je hoede (lees:eventuelle recedieve....)
woensdag 14 mei 2008 om 07:16
woensdag 14 mei 2008 om 09:04
Kee, nou, voor mij gold, toen ik eenmaal wist dat wat ik dacht klopte, heb ik mijn nnu ex nooit meer één dag vertrouwd. Zelfs niet als ik zei dat ik het wel deed. Dan loog ik dus tegen hem en tegen mezelf want in werkelijheid vertrouwde ik hem niet verder dan dat ik hem kon zien.
Ik kon wel met hem door want dat wilde ik. En als je dat wil dan kan het meestal ook wel. Of je er gelukkig van wordt is een ander verhaal. Ik werd het in ieder geval niet.
Ik kon wel met hem door want dat wilde ik. En als je dat wil dan kan het meestal ook wel. Of je er gelukkig van wordt is een ander verhaal. Ik werd het in ieder geval niet.
woensdag 14 mei 2008 om 09:12
Tja, jaren later ziet de wereld er heel anders uit.
Zelf gruwel ik van vreemdgaan, ik zou het zelf nooit doen en werk er ook niet aan mee. Dus op zich denk ik er niet lichtzinnig over ofzo. Maar kennelijk wilde hij je op dat moment niet kwijt, anders was hij wel weggegaan (met of zonder haar). Inmiddels is jullie leven heel anders zeg je. Misschien waren het wilde haren en is zijn keuze voor 'huisje, boompje, beestje' een hele bewuste.
De vraag die door mijn hoofd speelt is of het na al die jaren nog een kwestie is van je partner kunnen vertrouwen. Of dat het zo is dat het gevoel dat je over jezelf hebt dat je zo 'stom' was om zijn leugens te geloven zo moeilijk te verdragen is dat je er liever voor wegloopt.
Wat heeft hij hier eigenlijk over te vertellen nu?
Zelf gruwel ik van vreemdgaan, ik zou het zelf nooit doen en werk er ook niet aan mee. Dus op zich denk ik er niet lichtzinnig over ofzo. Maar kennelijk wilde hij je op dat moment niet kwijt, anders was hij wel weggegaan (met of zonder haar). Inmiddels is jullie leven heel anders zeg je. Misschien waren het wilde haren en is zijn keuze voor 'huisje, boompje, beestje' een hele bewuste.
De vraag die door mijn hoofd speelt is of het na al die jaren nog een kwestie is van je partner kunnen vertrouwen. Of dat het zo is dat het gevoel dat je over jezelf hebt dat je zo 'stom' was om zijn leugens te geloven zo moeilijk te verdragen is dat je er liever voor wegloopt.
Wat heeft hij hier eigenlijk over te vertellen nu?
woensdag 14 mei 2008 om 10:06
Zoals altijd is het in elke situatie anders. Ooit ben ik erachter gekomen dat een ex was vreemdgegaan. We hadden toen pas een maandje iets, waren apart van elkaar op vakantie. Ik kwam hier een half jaar later achter. Voor mij was het meer het feit dat hij tegen me gelogen had een reden voor wantrouw dan het vreemdgaan opzich (niet goed te praten, maar waren nog jong, en kort bij elkaar, en vakantie...) Ik heb hem nooit meer kunnen vertrouwen, maar dat was meer omdat hij altijd bezig was om de grens op te zoeken qua andere meisjes. En toen het uiteindelijk uitging bleek jaren later dat hij idd vaker was vreemdgegaan.
Ik kan me voorstellen dat wanneer dit jaren geleden is gebeurd, in het begin van een relatie en er in die tussenliggende jaren niks is gebeurd waardoor je ook maar enigszinds twijfelde aan zijn oprechtheid, het vertrouwen weer terug kan komen.
Ik kan me voorstellen dat wanneer dit jaren geleden is gebeurd, in het begin van een relatie en er in die tussenliggende jaren niks is gebeurd waardoor je ook maar enigszinds twijfelde aan zijn oprechtheid, het vertrouwen weer terug kan komen.
woensdag 14 mei 2008 om 10:51
quote:sprankelend schreef op 14 mei 2008 @ 09:12:
Maar kennelijk wilde hij je op dat moment niet kwijt, anders was hij wel weggegaan (met of zonder haar). Maar is dat eigenlijk niet heel laf? Hij wilde blijkbaar de geborgenheid van zijn vaste relatie en de spanning van vreemdgaan. Het zou eerlijker tegenover zijn vriendin zijn geweest als hij een duidelijke en eerlijke keuze had gemaakt. Je kunt het ook zo zien dat hij haar weinig respecteerde, zo weinig dat hij vond dat hij haar wel kon bedriegen.
Maar kennelijk wilde hij je op dat moment niet kwijt, anders was hij wel weggegaan (met of zonder haar). Maar is dat eigenlijk niet heel laf? Hij wilde blijkbaar de geborgenheid van zijn vaste relatie en de spanning van vreemdgaan. Het zou eerlijker tegenover zijn vriendin zijn geweest als hij een duidelijke en eerlijke keuze had gemaakt. Je kunt het ook zo zien dat hij haar weinig respecteerde, zo weinig dat hij vond dat hij haar wel kon bedriegen.
woensdag 14 mei 2008 om 11:17
quote:eleonora schreef op 14 mei 2008 @ 09:04:
Kee, nou, voor mij gold, toen ik eenmaal wist dat wat ik dacht klopte, heb ik mijn nnu ex nooit meer één dag vertrouwd. Zelfs niet als ik zei dat ik het wel deed. Dan loog ik dus tegen hem en tegen mezelf want in werkelijheid vertrouwde ik hem niet verder dan dat ik hem kon zien.
Ik kon wel met hem door want dat wilde ik. En als je dat wil dan kan het meestal ook wel. Of je er gelukkig van wordt is een ander verhaal. Ik werd het in ieder geval niet.
Zo ging het bij mij ook...precies hetzelfde.
ik dacht ( wilde denken) dat het allemaal wel "goed" zou komen. Ook wilde ik het leven dat we hadden niet opgeven( snap het nu ook niet meer hoor ) ....ik was daar nog niet aan toe. Uiteindelijk heeft het dus voor ons ook niet gewerkt.
Kee, nou, voor mij gold, toen ik eenmaal wist dat wat ik dacht klopte, heb ik mijn nnu ex nooit meer één dag vertrouwd. Zelfs niet als ik zei dat ik het wel deed. Dan loog ik dus tegen hem en tegen mezelf want in werkelijheid vertrouwde ik hem niet verder dan dat ik hem kon zien.
Ik kon wel met hem door want dat wilde ik. En als je dat wil dan kan het meestal ook wel. Of je er gelukkig van wordt is een ander verhaal. Ik werd het in ieder geval niet.
Zo ging het bij mij ook...precies hetzelfde.
ik dacht ( wilde denken) dat het allemaal wel "goed" zou komen. Ook wilde ik het leven dat we hadden niet opgeven( snap het nu ook niet meer hoor ) ....ik was daar nog niet aan toe. Uiteindelijk heeft het dus voor ons ook niet gewerkt.
woensdag 14 mei 2008 om 11:42
quote:wanda_p schreef op 14 mei 2008 @ 10:51:
Maar is dat eigenlijk niet heel laf? Hij wilde blijkbaar de geborgenheid van zijn vaste relatie en de spanning van vreemdgaan. Het zou eerlijker tegenover zijn vriendin zijn geweest als hij een duidelijke en eerlijke keuze had gemaakt. Je kunt het ook zo zien dat hij haar weinig respecteerde, zo weinig dat hij vond dat hij haar wel kon bedriegen.
Ik weet niet of ik het laf vind. Iemand in mijn omgeving die ik een zéér warm hart toedraag heeft een groot verlangen naar meer/andere sex dan hij met zijn vrouw kan beleven. Maar... hij draagt zijn vrouw op handen en kan zich een leven zonder haar niet voorstellen. Hij laat alles uit zijn handen kletteren voor haar en hun beider kinderen. De dame waarmee hij die sexuele beleving zoekt moet dus ook niet teveel verwachten, dat is niet iets van een tweede relatie waarin hij haar met rozen zal bedelven en gedichten aan haar opdraagt.
Hij zegt, 'Wij hebben dit besproken en tussen ons zal hier nooit ruimte voor zijn. Uit mijn discretie spreekt juist mijn respect. Voor haar en voor mijn kinderen'.
Zijn huwelijk is in tact, als ze samen zijn, zijn ze beide (voor zover ik dat weet) dolgelukkig met elkaar. De kinderen groeien op in een liefdevol, harmonieus gezin. Tja... ik kan me verschrikkelijker scenario's voorstellen. Als het goed is draagt hij de last van het geheim mee tot in zijn graf. Als het mis gaat zijn de rapen natuurlijk gaar. Maar toch heeft zijn vrouw dan al die jaren het leven geleid dat dat ze graag wilde leiden, namelijk met een man die haar op handen draagt en haar gezin onder één dak i.p.v. zij alleen met de kinderen in een bezoekreggeling in een flatje drie hoog achter.
Ik weet het gewoon niet. Soms vergt het meer moed om dingen geheim te houden dan om ze en plein public te doen. Ik zou het niet kunnen. Maar ja, ik woon dan ook drie hoog achter inmiddels
Maar is dat eigenlijk niet heel laf? Hij wilde blijkbaar de geborgenheid van zijn vaste relatie en de spanning van vreemdgaan. Het zou eerlijker tegenover zijn vriendin zijn geweest als hij een duidelijke en eerlijke keuze had gemaakt. Je kunt het ook zo zien dat hij haar weinig respecteerde, zo weinig dat hij vond dat hij haar wel kon bedriegen.
Ik weet niet of ik het laf vind. Iemand in mijn omgeving die ik een zéér warm hart toedraag heeft een groot verlangen naar meer/andere sex dan hij met zijn vrouw kan beleven. Maar... hij draagt zijn vrouw op handen en kan zich een leven zonder haar niet voorstellen. Hij laat alles uit zijn handen kletteren voor haar en hun beider kinderen. De dame waarmee hij die sexuele beleving zoekt moet dus ook niet teveel verwachten, dat is niet iets van een tweede relatie waarin hij haar met rozen zal bedelven en gedichten aan haar opdraagt.
Hij zegt, 'Wij hebben dit besproken en tussen ons zal hier nooit ruimte voor zijn. Uit mijn discretie spreekt juist mijn respect. Voor haar en voor mijn kinderen'.
Zijn huwelijk is in tact, als ze samen zijn, zijn ze beide (voor zover ik dat weet) dolgelukkig met elkaar. De kinderen groeien op in een liefdevol, harmonieus gezin. Tja... ik kan me verschrikkelijker scenario's voorstellen. Als het goed is draagt hij de last van het geheim mee tot in zijn graf. Als het mis gaat zijn de rapen natuurlijk gaar. Maar toch heeft zijn vrouw dan al die jaren het leven geleid dat dat ze graag wilde leiden, namelijk met een man die haar op handen draagt en haar gezin onder één dak i.p.v. zij alleen met de kinderen in een bezoekreggeling in een flatje drie hoog achter.
Ik weet het gewoon niet. Soms vergt het meer moed om dingen geheim te houden dan om ze en plein public te doen. Ik zou het niet kunnen. Maar ja, ik woon dan ook drie hoog achter inmiddels
woensdag 14 mei 2008 om 11:48
woensdag 14 mei 2008 om 11:54
quote:sprankelend schreef op 14 mei 2008 @ 11:42:
[...]
Maar toch heeft zijn vrouw dan al die jaren het leven geleid dat dat ze graag wilde leiden, namelijk met een man die haar op handen draagt en haar gezin onder één dak i.p.v. zij alleen met de kinderen in een bezoekreggeling in een flatje drie hoog achter.
Als het uitkomt denk ik niet deze vrouw er zo tegenaan zal kijken. Ze moet dan immers onder ogen zien, dat al die liefde, minstens niet erg oprecht was. En dat de man weinig respect voor haar heeft gehad. Hij geeft haar immers geen keuze, hij beslist voor haar dat dit het beste is ............ alsof zij een onmondig kind is die niet voor zichzelf kan denken of beslissen.
[...]
Maar toch heeft zijn vrouw dan al die jaren het leven geleid dat dat ze graag wilde leiden, namelijk met een man die haar op handen draagt en haar gezin onder één dak i.p.v. zij alleen met de kinderen in een bezoekreggeling in een flatje drie hoog achter.
Als het uitkomt denk ik niet deze vrouw er zo tegenaan zal kijken. Ze moet dan immers onder ogen zien, dat al die liefde, minstens niet erg oprecht was. En dat de man weinig respect voor haar heeft gehad. Hij geeft haar immers geen keuze, hij beslist voor haar dat dit het beste is ............ alsof zij een onmondig kind is die niet voor zichzelf kan denken of beslissen.
woensdag 14 mei 2008 om 14:44
moet zeggen dat het mij ook in begin van mijn relatie is overkomen. Mijn ex ging na 10 dagen al vreemd met een ander.
Pas 1,5 maand later kwam ik erachter en na veel praten toch uiteindelijk gekozen om door te gaan met haar onder bepaalde voorwaarden (o.a. die jongen nooit meer zien/spreken). Achteraf is het vertrouwen nooit helemaal teruggekomen. En blijft altijd wel iets hangen van schade. 1,5 jaar later kwam mijn ex ineens met een verhaal van hoe sta jij open tegen open-relatie. Nou dat was een fijne vraag en ik voelde het zeer van vreemdgaan weer direct naar boven komen.
Kortom als iemand na 10 dagen al vreemdgaat (of uderhaupt vreemdgaat) dan mag de persoon van mij betreft bij die ander blijven want voor mij is het gelijk over en uit.
Sterkte Topic Opener, het zijn moeilijke momenten en vertrouwen terugwinnen is een hele lange proces!
Pas 1,5 maand later kwam ik erachter en na veel praten toch uiteindelijk gekozen om door te gaan met haar onder bepaalde voorwaarden (o.a. die jongen nooit meer zien/spreken). Achteraf is het vertrouwen nooit helemaal teruggekomen. En blijft altijd wel iets hangen van schade. 1,5 jaar later kwam mijn ex ineens met een verhaal van hoe sta jij open tegen open-relatie. Nou dat was een fijne vraag en ik voelde het zeer van vreemdgaan weer direct naar boven komen.
Kortom als iemand na 10 dagen al vreemdgaat (of uderhaupt vreemdgaat) dan mag de persoon van mij betreft bij die ander blijven want voor mij is het gelijk over en uit.
Sterkte Topic Opener, het zijn moeilijke momenten en vertrouwen terugwinnen is een hele lange proces!
