Alleen voelen door relatie of samengesteld gezin?

Ik hoop zo dat ik hier ergens een soort van herkenning kan vinden. Ik heb eigenlijk niemand in mijn omgeving in deze situatie.

Ik ben 10 jaar geleden gescheiden, veel vrienden kwijt geraakt want.... 1 vriendengroep. De scheiding was niet wat ik wilde en niet mijn idee maar de vriendengroep was van mijn ex.

Na een aantal jaren heb ik weer contact met 1 'aanhang' uit deze vriendengroep en ga ik soms mee in een ander vriendengroepje van haar. Dat is meestal heel erg gezellig maar afspreken doen we niet vaak. Iedereen heeft het druk en meer een eigen leven dan ik denk ik.
Mijn nieuwe vriend (inmiddels al 6 jaar) heeft een grote vriendengroep. Ik heb wel eens aan hem gevraagd of we af konden spreken met een aantal stel uit de groep. NIet perse 1 bepaald stel maar gewoon eens afspreken om te borrelen. Onderling doen ze dat wel maar omdat mijn vriend in de horeca werkt was zijn antwoord dat hij dit ongemakkelijk vind om te vragen omdat hij eerder nooit kon of later aansloot of vrij moest nemen. In mijn ogen is dit geen probleem als hij dit doet. Hij is zelf vrij op de dagen dat zijn kind bij ons in huis is.

Ik heb zelf dus niet veel mensen om mee heen maar als ik iets afspreek gaat mijn vriend weleens mee, of als ik een etentje regel....pas nog voor de ouders van de vriend van mijn oudste van 17 jaar.

Zo is hij bijna altijd bij dingen van mij, wat ik niet erg vind maar hij regelt nooit iets met vrienden van hem (of stellen). Om de reden die ik hierboven beschreef. Ik heb weleens gevraagd of zijn vrienden mij misschien niet aardig vinden of dat er een andere reden waarom hij dit niet doet. Maar dat was niet het geval zei hij. Hij is dit niet gewend. Terwijl ik hier nu al jaren om vraag en zelfs met de toelichting dat ik me eenzaam voel. Ik ben naar 'zijn' dorp verhuist en hij kent bijna iedereen hier.
Maar hij moet ook lange dagen en heeft vrienden op werk.

Ik merk dat ik me eenzaam begin te voelen. Ik ben niet het type dat goed is in grote groepen. Dan ben ik stil en afwachtend.

Hoe kijken jullie hiertegen aan? Is natuurlijk lastig te beoordelen in een klein stuk tekst.

Ik laat het ook zo mensen

Ik probeer mijn eigen dingen te zoeken. Heb as vrijdag al een afspraak met een vriendin. Ik denk dat hoe het nu is het ook zo zal blijven en als er vriendschappen bijkomen sta ik daar zeker voor open.

Dank jullie wel voor alle adviezen!