angst voor schoonzus [lege OP]

Hi!

Ik heb aangegeven dat ik een etentje te lang en te snel vind voor een eerste ontmoeting. Zijn moeder heeft gevraagd of ik vanavond en wat wil komen drinken, ik heb hier ja op gezegd. Ik moet vanavond mijn achterneefje ophalen van voetbal dus een goed excuus om op tijd te moeten vertrekken.

Zweet staat werkelijk waar in m´n bilnaad, maar ik ga het maar doen. Dan ben ik in ieder geval van de stress af. Ik zal een update plaatsen hoe het gegaan is.

Ik ben gisteren naar zijn huis gegaan en kennis gemaakt met moeder en stiefvader. Oprecht hele leuke, sociale mensen, ik werd hartelijk ontvangen en het was eigenlijk totaal niet ongemakkelijk. Het gesprek kwam makkelijk op gang en mijn zenuwen verdwenen aardig snel. Tot dat zijn zus binnen kwam denderen. Moeder en vriend keken stik verbaast dat zij binnenkwam, achteraf bleek dat stiefvader bij oma had laten waaien dat ik zou komen, erg fijn.

Vanaf het moment dat zij binnenkwam was de sfeer aardig gespannen, koel en stil. Ik probeerde mijn zenuwen onder controle te houden en stond op om haar een hand te geven. Ze negeerde dit, gaf vriend een knuffel en plofte naast hem neer op de bank. Het eerste wat ze tegen mijn vriend zei was "dus, hier is ze eindelijk? Hoe heet ze ook alweer?" Alsof ik er niet bij zat? Best awkward. Ik keek haar aan en zei mijn naam, voordat mijn vriend dit deed. Ze keek mij niet eens aan, alleen mijn vriend en reageerde heel lacherig "ah ja, dat was het."

Moeder voelde zich duidelijk ongemakkelijk en probeerde het gesprek verder op gang te krijgen. Ze zei tegen zijn zus dat ik ook in de zorg werk en hetzelfde studeer als wat hun moeder doet voor werk. Zus reageerde lachend dat de helft van de vrouwen in Nederland deze baan hebben. Geen idee wat ze er mee wilde zeggen, maar ik negeerde het. Moeder probeerde haar wel een soort van te remmen bij alle opmerkingen wat continu eindigde in discussies met zus.

Ze had werkelijk waar overal een mening over. Niet alleen bij mij, maar bij iedereen. Overal zei ze wel wat op. "roer niet zo hard" "wat is dit voor k#t muziek" "zet eens een andere zender op" "waarom staat je auto in de zijstraat en niet voor de deur" "beweeg niet zoveel met je voet" ik kan uren doorgaan, het was zo vermoeiend. Ze vergelijkt eigenlijk alles met zichzelf, ik vind dit, ik vind dat, ik doe dit, ik wil dit, ik denk dit, ik ik ik ik ik. Ik kreeg er bijna stuiptrekkingen van.

Ze heeft meerdere indirecte opmerkingen gemaakt naar mij toe, maar moeder ging hier aardig hard op in elke keer. Wel fijn, maar ook naar dat dit nodig was. Ze vroeg wat ik deed naast mijn werk, studie en vriend. Ik vertelde haar dat ik sinds 1.5 jaar vrijwilliger ben van een oude dame bij mij in de wijk, één keer per week boodschappen voor mw. doe, haar vuilnisbakken buiten zet en 1x per week koffie kom drinken en daarop kreeg ik lachend "staat dat goed op je CV? Ik ken mensen die dezelfde dingen doen op PGB basis, dus nog lekker verdienen voor de werkzaamheden die jij doet. Maar volgens mij is dat alleen voor HBO'ers, dus ik begrijp het wel." Deze opmerking viel bij mij aardig verkeerd. Ik antwoordde best wel fel dat de waardering die ik krijg van deze mevrouw meer waard is voor mij dan een paar centen en dat de PGB zorg veel meer inhoud dan dingen die je doet uit liefdadigheid. Ze begon te lachen, maar stiefvader kwam er weer tussen.

Hoe vaak mijn vriend het gespreksonderwerp veranderde en hoe vaak stiefvader en moeder probeerde de vrede te bewaren was niet meer op 2 handen te tellen. Elke keer wanneer zus begon te praten zag je de spanning in het gezicht van hun moeder. Ze gaf haar moeder en stiefvader eigenlijk een soortgelijke energie als mij, maar tegen mijn vriend is ze poeslief. Tenminste lief, ze viel wel een paar keer fel uit tegen hem, maar mijn vriend mag wel wat ballen gaan kweken i.p.v. haar opmerkingen naar hem toe weg te lachen waardoor zij ook gaat lachen.

Ze vroeg veel dingen over mij, maar niet direct aan mij en eigenlijk alles via mijn vriend. "Waar woont ze?" "Voor welke organisatie werkt ze?" Ik gaf steeds antwoord voor mijzelf en vriend gaf zelf ook aan dat ze het direct aan mij kon vragen, maar ze gaf hier geen gehoor aan. Dit was oprecht erg irritant, want het leek alsof ik er niet bij zat ofzo.

Ze vroeg ook nog aan mij wat ik vind van tattoos. Ik antwoorde dat ik de echt wel mooi vind, maar niet bij mijzelf. "oh haha, ja mijn broer en ik gaan er samen een laten zetten namelijk." ik antwoorde alleen "leuk." tot vriend zei "jij wilt er een laten zetten samen, maar ik niet." ik dacht dat die zus niet goed werd. "Oh dus nu je met haar gaat wil je het ineens niet meer?" vriend en zus kregen een discussie, moeder kreeg spontaan een opvlieger en ik was er klaar mee. Ik heb iedereen bedankt en toen ik naar buiten liep kwam moeders achter me aan om excuses te maken.

Ik weet gewoon niet wat ik van haar moet denken, ze komt in mijn ogen mega onzeker over en het lijkt alsof ze zich verbergt achter een masker. Alsof ze wel geaccepteerd word als zij onaardig is ofzo. Normaal zie je zulke types bij Mr. Frank Visser. Ik weet niet precies of dit is wat ik verwachtte of erger, maar man wat een houding heeft die meid. Mijn vriend heeft wel ooit verteld dat zijn zus geen vrienden heeft en ik begin steeds meer het idee te krijgen dat ze iedereen om hem heen af stoot omdat ze bang is dat hij minder tijd heeft voor haar. Ik hoef haar in ieder geval niet meer te zien, want zodra zij begint word alle energie uit je gezogen. Ze maakte elke opmerking op een beleefde toon met een lieve lach op haar gezicht, maar het is wel duidelijk dat er bij zus iets aan de hand is, want zelfs mijn cliënten met borderline gedragen zich minder wisselend dan haar.

Sorry voor mijn enorme klaagzang, maar ik had een update beloofd.