ben ik gek ?is dat normaal om zo dood te zijn v binnen?

Help ik snap er niets meer van! Ben ik gek aan het worden?

Dames en heren aub alleen serieuse reacties,

Mijn dilemma in het kort:

Paar jaar geleden woonde ik samen,kreeg een kind kwam achter dat mijn ex een pedo was (plaatjes op het internet douwlode hij terwijl ik in ziekenhuis was) hem aangegeven en vertrokken met urgentie.

Daarna kreeg ik een relatie met ik dacht hele slimme lieve man(dacht ik), na 2 jaar ben samen gaan wonen.

Hij veranderde enorm ik was gelijk een meubelstuk geworden hij gaf me gelijk dat hij de relatie als niet vanzelf sprekende moest ervaren en hij zou er iets mee doen daar tegenover moest ik ook minder vragen aan hem (tijd) en dat deed ik ik liet hem en hij maakte alsnog geen tijd, na een werkreis heeft hij de relatie verbroken na een paar dagen had hij al een andere aan de haak,wederom vertrokken met mijn kind die hem zag al vader.

Het nu:

Ik woon alleen met mijn kind weer een man leren kennen gelijkmatig in de loop v 7 maanden in onze leven gelaten ,ik geef mijn hart en ja hoor daar komt de rottigheid…

Ik wist dat hij een huis deelde met nog een paar vrienden v hem 2 andere mannen leuk dacht ik..

Tot ik een keer pas geleden besloot om ook is een keer bij hem te blijven slapen.. zijn relatie met die man is alsof ik naar een getrouwde gelukkig man en vrouw keek

Ik werd onpasselijk van en heb hem op aangesproken hij gaf toe om erg veel v die man te houden maar als vriend en elkaar zinnen afmaken spelen met elkaar vond hij normaal in een relatie tussen man een vrouw (ze stoeien) enz enz.. verder..

Ik besloot om al dat in het midden te laten maar wel in mijn achterhoofd te houden;

Hij komt graag bij mij in het week end in het begin probeerde hij vaak ook doordeweeks,

Hij komt niet als hij afgesproken heeft om thuis te eeten of om iets te gaan doen met hem

Hij praat over zijn vriend zo: hij was zo blij dat we nu 4 dagen achter elkaar samen konden eeten!

Enne ik gooide water over hem heen…. Enne.. als hij terug is van vacantie spring ik op zijn rug ik miss hem zo erg, die gast noemen we hem voor het gemak piet en mijn vriend klaas piet die heeft vaak tennis afgezegd en klaas werd erdoor verdrietig en bleef hij thuis, nu vroeg ik hem vandaag als hij op deze mooie zomer avond bij me kon komen in plaats v de andere dag hij zei nee ik heb afgesproken ik zei hoe vaak heeft hij dan niet afgezegt ik merkte dat hij geïrriteerd was en liet het gaan en zei veel plezier vanavond.



Mijn punt is ik ben iemaand die diep gekwets is in de liefde heb aandacht nodig en ik heb het gevoel dat hij niet echt voor me gaat hij wist ook verscheide keren de relatie beeina te verbreken en ik heb hem belooft om met hem te stoppen, als hij nog een derde keer zich zo gedraagt niets meer v hem horen en jiskoud en zeggen dat hij het niet weet enz enz… misselijk werd ik v hem en ik kreeg steeds weer opnieuw gelijk v hem hij kan namelijk geen logica vinden en ik heb het gevoel dat hij een smoes zoekt

Om te stoppen.Ik ben jalours op die Piet hun relatie is zo goed als ik had met een ex vriedn v me waarmee ik 8 jaar gelukkieg ben geweest is eng om hun zo te zien.

Ik heb nu aantaal jaren aleen maar raare mannen aan mijn zijde gehad ik ben op ik ben bang ik woordt ouder en niet mooier op (nu nog wel) en ik heb een kind dus mijn partner keuze is ook heel moeilijk en ik durf het eigelijk haast niet meer ik ben leeg ik ben huilierieg ik ben so enorm eenzaam ik miss zelf die ex waarmee ik 8 jaar ben samen geweest (geweldieg jaren heb het verhaal hier op deze post niet vermeld) ik heb geen interesse in het leven ik hoop ik doe mijn best om een goede moeder te zijn ik werk 37 uur ik doe aleen mijn huishouden ik doe alles ik heb geen familie ik kan niet meer ..

Ik ben zo onzettend moe.. en bang

Ik weet het gewoon niet meer het enige fijn is als ik mijn kind vasthou maar verdomme !

Ik zou ook graag een volwassen in mijn leven willen die ook zo diep v mij houd als ik mijzelf , ik zou ook zo graag iemaand willen die kon geven net als ik.. ben ik nou zo raar?

Waroom doet me een lachfilm niets meer?

Waroom heb ik geen humor?

Cynisme past niet bij mijn personaliteid en tog steeds vaker aanwezieg.

Ik maak sijt opmerkingen waar mensen om lachen (sarcasme) past niet bij me!

Ik wil huilen huilen en in mijn bed blijven ik ben zo moeeeeeeeeee ook lichamelijk.

Ik voel me gebroken en ik accepteer te veel om niet alleen te hoeven te zijn al ben ik dat al.

Waroom koester ik deze illusie met Piet?

Waroom wil ik zo graag?

waroom ben ik zo zuur op mijn 30ste?

Wat zouden jullie doen?

Ik was altijd heel vrolijk spoontaan extravert en nu..somber cynis sarcastis extravert en woedend!



Ik ben mijzelf niet meer………

Hoe zouden jullie handelen>? Ik blijf vechten voor mijn kind maar ik miss energie en liefde(v een volwassene,iemaand die voor je is werkelijk voor je is)..

Ik zit zelf te denken om terug naar Italie te gaan en daar hulp te vragen aan mijn familie ik ben in NL zo eenzaam al woon ik de helft v mijn leven hier.. ik heb geen ouders,zus of broer of tante niemaand aleen ik mijn kind en mijn vriendinnen die zelf zo druk bezieg zijn om hun leven in oorde te maken, ik ben een geval apart ik heb veel pech gehad en ik heb dingen niet direcht gezien behalve het eerste verhaal v deze post daar ondernaam ik directe actie door weg te gaan.

Mensen….. mijn rugzak is vol en ik heb het gevoel dat ik dood ben v binnen wat zouden jullie doen?