Borderline + relatie

17-06-2018 20:22 85 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hi mensjes!!

Onlangs is er borderline bij mij geconstateerd. Beetje dubbel hoor, weet nu eindelijk waarom ik me soms ‘zo’ voelde maar toch ook een beetje naar aangezien borderliners nou niet echt het beste imago hebben...

Maar goed, nou heb ik pas een super leuke man leren kennen. Wellicht iemand waar ik mijn toekomst verder mee zie en dit is van beide kanten. Maarrr o wat ben ik bang dat als ik mijn borderline verhaal vertel dat hij mij zal verlaten of anders naar mij zal kijken..

Wat vinden jullie? Het hem vertellen ofniet?
Natuurlijk wil ik open en eerlijk zijn tegen elkaar en dat ben ik ook volledig maar met dit vind ik het heeel moeilijk..

Ook ben ik bang dat de relatie door mijn stomme gedrag zo af en toe en buien alles weer gaan verpesten.. (zoals eerder is gebeurd) ik krijg wel begeleiding en therapie maar toch..

Dus ik heb eigelijk 2 vraagjes:
- vertellen dat ik borderline heb?
- heeft iemand tipssss voor hoe ik ervoor kan zorgen dat het niet verkeerd afloopt?

Alvast heeeeel erg bedankt voor het reageren :-D :-D
Cafetière schreef:
17-06-2018 21:46
Maar in het geval van borderline is deze kans extreem klein, omdat het juist in de context van relaties een probleem wordt. Ik zou daar dus niet vanuit gaan en zeker niet een relatie aangaan omdat het dan misschien beter wordt. Daarnaast mag/kan een partner (zeker niet in het prille begin) niet als hulpverlener fungeren. Een relatie is tweerichtingsverkeer, dat moet je de ander ook gunnen. En laat nu net dat stukje heel erg moeilijk zijn wanneer er sprake is van borderline.
Ik ben het echt volledig eens, met al je berichten in dit topic.
Halve waarheden of geen waarheden zijn sowieso een slechte basis voor een relatie en het zou voor mij einde relatie zijn als zoiets later ineens omhoog komt. Ik zou me zo genaaid voelen.

Ik heb een stemmingsstoornis, dat heb ik nooit verzwegen. Tis nogal niet wat en aan de ander de keuze of hij daar mee wil leven of niet.
Alle reacties Link kopieren
Hoe kijk je er tegenaan als het andersom is? Man borderline?
wij slapen nooit.
Alle reacties Link kopieren
Ligt aan de gradatie denk ik.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Als mijn date mij zou vertellen dat hij een psychopaat is dat is er geen vervolgdate iig. :)
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
iceteapeach schreef:
17-06-2018 21:53
Hoe kijk je er tegenaan als het andersom is? Man borderline?
Als ik iemand zou daten met een stoornis of ziekte die van (grote) invloed kan zijn op een relatie dan zou ik dat graag willen weten. Dat lijkt me toch op z'n minst een basis die je in het begin legt.
Alle reacties Link kopieren
.
cookie84 wijzigde dit bericht op 18-06-2018 20:55
Reden: Niet belangrijk
99.87% gewijzigd
beetjegek schreef:
17-06-2018 21:15
In iedere vrouw huist wel een borderliner. Ik zou het nog niet vertellen. Ik heb het ook en ik functioneer prima in mijn relatie. Mijn man heeft er nooit een probleem van gemaakt.
In jou misschien maar laat de rest er buiten. :rofl:
Cafetière schreef:
17-06-2018 21:46
Maar in het geval van borderline is deze kans extreem klein, omdat het juist in de context van relaties een probleem wordt. Ik zou daar dus niet vanuit gaan en zeker niet een relatie aangaan omdat het dan misschien beter wordt. Daarnaast mag/kan een partner (zeker niet in het prille begin) niet als hulpverlener fungeren. Een relatie is tweerichtingsverkeer, dat moet je de ander ook gunnen. En laat nu net dat stukje heel erg moeilijk zijn wanneer er sprake is van borderline.
Ik bedoel dus ook een vertrouwenspersoon zoals een therapeut of anders een andere vriend buiten de relatie om om mee te praten mocht er binnen de relatie een probleem zijn en om dan ook de tijd te nemen om eerst met die persoon te overleggen alvorens te reageren op de partner.

Dus niet de partner zelf, ik dacht dat dat wel duidelijk naar voren kwam in mijn tekst.

En ja; niet iedere borderliner is hetzelfde en voor sommigen geldt wel dat ze juist redelijk goed functioneren onder de paraplu van een vaste relatie.

Maar waar het in mijn tip vooral om gaat is om de tijd te nemen om niet telkens vanuit de emotie te reageren.
Eerst afkoelen en pas op de plaats; de wereld loopt niet weg, mensen die echt om je geven ook niet, die gunnen je die tijd.
Ik vind je tips echt uitstekend Shisha, maar ik denk dat TO daar beter mee kan gaan oefenen in haar vertrouwde kring: bij haar familie en vrienden.

Een nieuwe relatie lijkt me daar te spannend voor. Bovendien kunnen sommige borderliners zich echt vastklampen aan hun nieuwe grote liefde en dat is lijkt mij een te pittige taak voor een nieuwe partner.
Wat vind je van onze reacties TO? Valt het je wellicht tegen?
Het spectrum Borderline Persoonlijkheidsstoornis is ontzettend breed: van heel goed mee te leven, naar extreem heftig. Iemand raadde het al aan om vooral aan te geven dat je met wat dingen kampt, hoe hij dat eventueel kan merken, dat je ermee aan het werk bent en, mocht de ruimte daarvoor al zijn, hoe hij jou eventueel daarin kan ondersteunen. Pas later, als jullie echt wat serieuzer zijn, zou je het label erbij kunnen noemen.

Zo'n diagnose krijgen is ontzettend schrikken, vooral vanwege dat stigma. Gelukkig is met schematherapie borderline tegenwoordig erg goed te behandelen/genezen. 60% van de mensen met borderline geeft na 5 jaar aan geen last meer van hun klachten te hebben in het dagelijks leven. Daarnaast is een VERS-training (vaardigheidstraining emotieregulatiestoornissen) ook heel waardevol om je eigen emoties beter te signaleren, herkennen, en te reguleren. Maar ook om je omgeving te helpen je te helpen.

Eerlijk naar jezelf kunnen kijken, zelfinzicht hebben, een open houding ten opzichte van je eigen ontwikkeling zijn competenties die je heel hard nodig gaat hebben. Evenals het een en ander aan een (nieuwe) partner goed kunnen uitleggen. En ondertussen leren dat de ander niet de verantwoordelijkheid voor jou heeft, je moet het echt helemaal zelf doen.

Succes! Je hebt het niet makkelijk, want dit is echt een moeilijke stoornis om te hebben. Niet alleen pijnlijk voor jezelf, maar ook het feit dat je mensen in je omgeving onbedoeld pijn doet. Daarnaast heb je dus ook nog te maken met de (voor)oordelen van een ander. Die soms terecht zijn en soms ook helemaal niet. Sterkte dus, :hug: en vooral doorzetten met therapie.
Alle reacties Link kopieren
Meesterkees schreef:
17-06-2018 21:27
Als je dit bij mij zou doen zou ik je instant dumpen. Nee tuurlijk zeg je dat niet op je eerste date, maar het is wel iets wat een behoorlijk impact op je leven en daarmee de relatie heeft dat het smerig zou zijn om het bewust achter te houden.
Het is niet achter te houden want vroeg of laat in de relatie gaat het opspelen.
Dat kan al heel vroeg zijn, wanneer het gaat om het gaan vertrouwen , het overgeven aan elkaar etc.

Vertellen TO, borderline kan superheftig zijn voor zowel degene die het heeft als ook degene die er een relatie mee krijgt /heeft.

Je hoeft je er echt niet voor te schamen maar er rekening mee kunnen houden is beter dan er achter komen in geëscaleerde situatie .

Mijn zus heeft borderline en zij heeft in al haar relaties het er enorm moeilijk mee gehad . Therapie heeft haar in 10 jaar tijd wel geholpen : inmiddels heeft ze godzijdank een stabiele relatie met toekomst. Maar haar relaties ervoor waren zware drama's.

TO denk jij zelf dat je nu een intieme relatie aankan?
Misschien goed om eerst aan jezelf te werken voor je met deze (of een andere) jongen verder gaat.
Zo geel als een kanariepiet
Hmmm, ik ben op zich erg voor eerlijkheid, maar vind niet dat je verplicht bent om direct je eigen ruiten in te gooien om maar open en eerlijk te kunnen zijn...en inderdaad: borderline heeft helaas een zeer negatief stigma
Te negatief eigenlijk en ik denk dat die negativiteit ernstig kan belemmer3n en dan zou je dus moeten beginnen met al meteen een dubbele handicap en ik weet niet of dat dat wel zo eerlijk is.

Je zou ook kunnen zeggen dat je kenmerken van een persoonlijkheidsstoornis hebt en dat je daarmee aan de slag gaat met hulp en verder vanuit jezelf kunnen vertellen hoe het voor jou is en waar jij tegenaan loopt zonder jezelf zo negatief te labelen.

Hij komt er vanzelf gaandeweg heus wel achter of er met jou te leven valt, met of zonder stigma, zoals bij elke relatie als je het tenminste een klein beetje een kans wil geven.

Hoeveel mensen heb je wel niet die verknipt zijn maar die geen hulp zoeken, maar moet je dan terwijl je juist wel hulp zoekt dat label tussen jou en een potentieel goede relatie laten komen? Het is toch juist mooi datje aan jezelf wilt werken? Laat er dan juist positiviteit zijn in plaats van zo'n negatief label als borderline.

En labels zijn vooral van belang voor de hulpverlening en om vergoeding te kunnen krijgen voor een therapie.

Labels zijn geen mensen en staan niet garant voor het slagen of mislukken van een relatie, maar kunnen de boel wel grondig verpesten.
Relaties zijn voor borderliners ook zelfs enigszins risicovol, want er schijnt een enorme aantrekkingskracht en chemie te zijn tussen narcisten en borderliners. Wat dan passievol begint en meestal met een groot drama eindigt en wat dan weer een extra beschadiging voor de borderliner oplevert.

Daarom lijkt me aandacht voor en inzicht in jezelf nu het belangrijkste.
anoniem_91778 wijzigde dit bericht op 17-06-2018 22:55
0.14% gewijzigd
shisha schreef:
17-06-2018 22:19
Hmmm, ik ben op zich erg voor eerlijkheid, maar vind niet dat je verplicht bent om direct je eigen ruiten in te gooien om maar open en eerlijk te kunnen zijn...en inderdaad: borderline heeft helaas een zeer negatief stigma
Te negatief eigenlijk en ik denk dat die negativiteit ernstig kan belemmer3n en dan zou je dus moeten beginnen met al meteen een dubbele handicap en ik weet niet of dat dat wel zo eerlijk is.

Je zou ook kunnen zeggen dat je kenmerken van een persoonlijkheidsstoornis hebt en dat je daarmee aan de slag gaat met hulp en verder vanuit jezelf kunnen vertellen hoe het voor jou is en waar jij tegenaan loopt zonder jezelf zo negatief te labelen.

Hij komt er vanzelf gaandeweg heus wel achter of er met jou te leven valt, met of zonder stigma, zoals bij elke relatie als je het tenminste een klein beetje een kans wil geven.

Hoeveel mensen heb je wel niet die verknipt zijn maar die geen hulp zoeken, maar moet je dan terwijl je juist wel hulp zoekt dat label tussen jou en een potentieel goede relatie laten komen? Het is toch juist mooi datje aan jezelf wilt werken? Laat er dan juist positiviteit zijn in plaats van zo'n negatief label als borderline.

En labels zijn vooral van belang voor de hulpverlening en om vergoeding te kunnen krijgen voor een therapie.

Labels zijn geen mensen en staan niet garant voor het slagen of mislukken van een relatie, maar kunnen de boel wel grondig verpesten.
En dit!
"kenmerken van" of de volledige diagnose is nogal een verschil. TO zal zelf wel weten waarmee ze gediagnosticeerd is. TO, ga alsjeblieft geen halve waarheden vertellen. Als hij je daarna niet meer wil zien dan is dat erg jammer, maar dat is nog altijd beter dan jezelf anders moeten voordoen en na lange tijd gekwetst worden. Probeer het te accepteren en verloochen jezelf niet. Want als jij dat al doet, dan maak je het voor een ander te makkelijk om dat ook te doen en dat ben je niet waard.
Evenaar schreef:
17-06-2018 22:27
En dit!
Sorry, maar nee. Alles behalve dit. Maar goed, ik hoop dat TO wat aan de reacties heeft en er voor zichzelf uitkomt!
shisha schreef:
17-06-2018 22:19
Hmmm, ik ben op zich erg voor eerlijkheid, maar vind niet dat je verplicht bent om direct je eigen ruiten in te gooien om maar open en eerlijk te kunnen zijn...en inderdaad: borderline heeft helaas een zeer negatief stigma
Te negatief eigenlijk en ik denk dat die negativiteit ernstig kan belemmer3n en dan zou je dus moeten beginnen met al meteen een dubbele handicap en ik weet niet of dat dat wel zo eerlijk is.

Je zou ook kunnen zeggen dat je kenmerken van een persoonlijkheidsstoornis hebt en dat je daarmee aan de slag gaat met hulp en verder vanuit jezelf kunnen vertellen hoe het voor jou is en waar jij tegenaan loopt zonder jezelf zo negatief te labelen.

Hij komt er vanzelf gaandeweg heus wel achter of er met jou te leven valt, met of zonder stigma, zoals bij elke relatie als je het tenminste een klein beetje een kans wil geven.

Hoeveel mensen heb je wel niet die verknipt zijn maar die geen hulp zoeken, maar moet je dan terwijl je juist wel hulp zoekt dat label tussen jou en een potentieel goede relatie laten komen? Het is toch juist mooi datje aan jezelf wilt werken? Laat er dan juist positiviteit zijn in plaats van zo'n negatief label als borderline.

En labels zijn vooral van belang voor de hulpverlening en om vergoeding te kunnen krijgen voor een therapie.

Labels zijn geen mensen en staan niet garant voor het slagen of mislukken van een relatie, maar kunnen de boel wel grondig verpesten.
Diagnoses zijn van belang om de juiste behandeling en evt medicatie aan te kunnen bieden.
Iemand met een depressie zetten we toch ook niet weg als iemand met af en toe een sombere bui? Iemand met schizofrenie ook niet als iemand die af en toe in de war is. Iemand met een een ernstige lichamelijke ziekte omschrijven we ook niet als iemand met af en toe klachten in de [willekeurig lichaamsdeel]. Sommige dingen omvatten nu eenmaal een groot deel van je functioneren. Hoe vervelend dat ook is. Door alles te bagatelliseren blijven dingen een taboe. Als de ander je niet accepteert is dat zijn goed recht. Als je een stoornis hebt heb je niet meer recht om geaccepteerd te worden dan een ander. Iedereen heeft het recht om te kiezen bij wie hij of zij wil blijven. Zie dat gewoon los van alles .

Kom op, wees eerlijk en praat erover.
Cafetière schreef:
17-06-2018 22:28
"kenmerken van" of de volledige diagnose is nogal een verschil. TO zal zelf wel weten waarmee ze gediagnosticeerd is. TO, ga alsjeblieft geen halve waarheden vertellen. Als hij je daarna niet meer wil zien dan is dat erg jammer, maar dat is nog altijd beter dan jezelf anders moeten voordoen en na lange tijd gekwetst worden. Probeer het te accepteren en verloochen jezelf niet. Want als jij dat al doet, dan maak je het voor een ander te makkelijk om dat ook te doen en dat ben je niet waard.
Ook binnen de volledige diagnose is het spectrum superbreed. TO is in therapie en weet zelf het beste waar zij zit. Praat haar svp geen ergere stoornis aan dan ze al heeft. Zij moet hiermee dealen en dat is moeilijk zat.

Shisha heeft wmb helemaal gelijk dat er talloze mensen rondlopen op wie allerlei labels geplakt zouden kunnen worden, maar die vanuit ontkenning of uit gemakzucht de gang naar de psycholoog nooit hebben gemaakt.

Dan kun je als relatiemateriaal beter iemand hebben die, dankzij een label en de drive om iets aan haar eigen zwaktes te doen, uitgebreid in therapie geweest. Die weet waar haar triggers zitten, waarom ze flipt, hoe ze dan met haar partner moet omgaan, ook aan haar partner haar eigen gebruiksaanwijzing kan uitleggen. Die ook de emoties van een partner veel beter kan aanvoelen, daar een luisterend oor voor kan zijn en onwijs lief is.

Iedereen heeft een (fikse) gebruiksaanwijzing. Als je, om wat voor reden dan ook, dankzij therapie goed die van jezelf hebt leren kennen, ben je een aanzienlijk makkelijkere relatiepartner dan menig ander.

Als je het goed oppakt TO, en je bent bereidt er echt hard voor te werken en je eigen donkere kant onder ogen te zien en jezelf helemaal te accepteren, zul je zien dat je buien minder vaak komen en minder heftig worden. Dit is geen proces van een paar weken, maar het kan zeer zeker.

En dat is een boodschap die ik je in het tumult van alle stigma’s en oordelen echt graag mee wil geven.

Oh, en nog een ding tijdens het daten: maak de selectie aan de deur superstreng. Geen mannen die ook maar enigszins aantrekken/afstoten gedrag vertonen of zelf heel veel aandacht nodig hebben. Geen mannen met grote ego’s.

Eigenlijk: een fijne stabiele man werkt het best bij iemand met borderline. Dat zijn vaak niet de spannendste, maar wel voor jou de beste. Want die kunnen wel tegen een stootje.
Alle reacties Link kopieren
Evenaar schreef:
17-06-2018 22:40
Ook binnen de volledige diagnose is het spectrum superbreed. TO is in therapie en weet zelf het beste waar zij zit. Praat haar svp geen ergere stoornis aan dan ze al heeft. Zij moet hiermee dealen en dat is moeilijk zat.

Shisha heeft wmb helemaal gelijk dat er talloze mensen rondlopen op wie allerlei labels geplakt zouden kunnen worden, maar die vanuit ontkenning of uit gemakzucht de gang naar de psycholoog nooit hebben gemaakt.

Dan kun je als relatiemateriaal beter iemand hebben die, dankzij een label en de drive om iets aan haar eigen zwaktes te doen, uitgebreid in therapie geweest. Die weet waar haar triggers zitten, waarom ze flipt, hoe ze dan met haar partner moet omgaan, ook aan haar partner haar eigen gebruiksaanwijzing kan uitleggen. Die ook de emoties van een partner veel beter kan aanvoelen, daar een luisterend oor voor kan zijn en onwijs lief is.

Iedereen heeft een (fikse) gebruiksaanwijzing. Als je, om wat voor reden dan ook, dankzij therapie goed die van jezelf hebt leren kennen, ben je een aanzienlijk makkelijkere relatiepartner dan menig ander.

Als je het goed oppakt TO, en je bent bereidt er echt hard voor te werken en je eigen donkere kant onder ogen te zien en jezelf helemaal te accepteren, zul je zien dat je buien minder vaak komen en minder heftig worden. Dit is geen proces van een paar weken, maar het kan zeer zeker.

En dat is een boodschap die ik je in het tumult van alle stigma’s en oordelen echt graag mee wil geven.

Oh, en nog een ding tijdens het daten: maak de selectie aan de deur superstreng. Geen mannen die ook maar enigszins aantrekken/afstoten gedrag vertonen of zelf heel veel aandacht nodig hebben. Geen mannen met grote ego’s.

Eigenlijk: een fijne stabiele man werkt het best bij iemand met borderline. Dat zijn vaak niet de spannendste, maar wel voor jou de beste. Want die kunnen wel tegen een stootje.
Als iemand dat allemaal kan, heeft ie geen borderline.

Gokje: jij hebt deze diagnose ook?
impala wijzigde dit bericht op 17-06-2018 22:43
0.94% gewijzigd
.
Ik praat helemaal niemand een ergere stoornis aan. Wat een flauwekul. Maar als hier de norm is dat we alles moeten afzwakken dan ben ik klaar met posten hier.
Cafetière schreef:
17-06-2018 22:43
Ik praat helemaal niemand een ergere stoornis aan. Wat een flauwekul. Maar als hier de norm is dat we alles moeten afzwakken dan ben ik klaar met posten hier.
Nee joh, het zijn labeltjes voor de verzekering. Die behandeling is nodig voor af een toe een wind teveel.
Alle reacties Link kopieren
Cafetière schreef:
17-06-2018 22:43
Ik praat helemaal niemand een ergere stoornis aan. Wat een flauwekul. Maar als hier de norm is dat we alles moeten afzwakken dan ben ik klaar met posten hier.
Ik ben het met jou eens.

Ik denk ook dat TO er goed aan doet om eerijk te zijn naar zichzelf en naar haar eventuele toekomstige vriend .

Dit, om rekening te kunnen houden met eventuele Buitenproportionele ruzies en drama's, welke kenmerkend zijn voor relaties met iemand met borderline .

Als de stoornis in lichte mate is en of goed behandeld wordtkan het allemaal alleen maar meevallen .

TO hoe oud ben je eigenlijk ? In veel gevallen kan borderline na het 30e jaar afnemen of zelfs oplossen (vaak mbv therapie ).
Zo geel als een kanariepiet
Evenaar schreef:
17-06-2018 22:40

Oh, en nog een ding tijdens het daten: maak de selectie aan de deur superstreng. Geen mannen die ook maar enigszins aantrekken/afstoten gedrag vertonen of zelf heel veel aandacht nodig hebben. Geen mannen met grote ego’s.

Eigenlijk: een fijne stabiele man werkt het best bij iemand met borderline. Dat zijn vaak niet de spannendste, maar wel voor jou de beste. Want die kunnen wel tegen een stootje.
Een fijne stabiele man voelt zich meestal niet aangetrokken tot een nog niet volledig behandelde borderliner en v.v.

Vaak wordt het dus een aantrek/afstoot relatie met een foute man of met eentje met een redderssyndroom.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven