Relaties
alle pijlers
Burn out en familieperikelen
woensdag 1 oktober 2025 om 20:29
Dag forumleden, mag ik jullie advies inzake het volgende?
Afgelopen weken speelde de verhuizing van mijn moeder met haar partner. Zij zijn op leeftijd en vermoedelijk is partner aan het dementeren. De verhuizing bracht de nodige stress met zich mee en partner kwam op de verhuisdag in het ziekenhuis terecht. Mijn moeder was de afgelopen weken heel erg gestresst en overzag het allemaal niet meer, wat ik vrij logisch vind gezien de situatie. Inmiddels is de verhuizing achter de rug en hoop ik dat de rust wat wederkeert. Ik heb mijn zorgen omtrent mijn moeder (vergeetachtig, chaotisch) met haar besproken en zij herkent het en wijt het aan de verhuizing en eerlijk gezegd denk ik dat ook. De komende tijd zal wel uitwijzen of ze weer haar normale zelf wordt.
Zelf ben ik nu drie weken thuis wegens een burn out en chronische pijnklachten. Echt tot rust komen was er niet bij omdat mijn moeder best wat aandacht vroeg, ik heb gedaan wat ik kon qua praktische bijstand maar de zorgen rondom hún gezondheid vind ik heel pittig om nu te handelen.
Nu hebben de kinderen van haar partner bij mij aan de bel getrokken omdat hun de afgelopen weken wat dingen zijn opgevallen en daarover willen zij in gesprek met mij en mijn broer. Om dit achter de rug van ouders te doen vind ik niet netjes, en het onderwerp geeft mij op dit moment heel veel stress, slapeloze nachten en hartkloppingen. Dit heb ik dus ook aangegeven bij zijn zonen maar nu krijg ik wederom een app en wordt er weer aangedrongen op een gesprek. Ik voel intern echt heel veel weerstand, als zij zorgen hebben dan moeten zij dat met ouders bespreken vind ik. Ik kan dat nu gewoon niet erbij hebben en tegelijkertijd voel ik me nu dus een ongeïnteresseerde en niet betrokken dochter
. Hebben jullie tips of een advies, stel ik mij aan?
Afgelopen weken speelde de verhuizing van mijn moeder met haar partner. Zij zijn op leeftijd en vermoedelijk is partner aan het dementeren. De verhuizing bracht de nodige stress met zich mee en partner kwam op de verhuisdag in het ziekenhuis terecht. Mijn moeder was de afgelopen weken heel erg gestresst en overzag het allemaal niet meer, wat ik vrij logisch vind gezien de situatie. Inmiddels is de verhuizing achter de rug en hoop ik dat de rust wat wederkeert. Ik heb mijn zorgen omtrent mijn moeder (vergeetachtig, chaotisch) met haar besproken en zij herkent het en wijt het aan de verhuizing en eerlijk gezegd denk ik dat ook. De komende tijd zal wel uitwijzen of ze weer haar normale zelf wordt.
Zelf ben ik nu drie weken thuis wegens een burn out en chronische pijnklachten. Echt tot rust komen was er niet bij omdat mijn moeder best wat aandacht vroeg, ik heb gedaan wat ik kon qua praktische bijstand maar de zorgen rondom hún gezondheid vind ik heel pittig om nu te handelen.
Nu hebben de kinderen van haar partner bij mij aan de bel getrokken omdat hun de afgelopen weken wat dingen zijn opgevallen en daarover willen zij in gesprek met mij en mijn broer. Om dit achter de rug van ouders te doen vind ik niet netjes, en het onderwerp geeft mij op dit moment heel veel stress, slapeloze nachten en hartkloppingen. Dit heb ik dus ook aangegeven bij zijn zonen maar nu krijg ik wederom een app en wordt er weer aangedrongen op een gesprek. Ik voel intern echt heel veel weerstand, als zij zorgen hebben dan moeten zij dat met ouders bespreken vind ik. Ik kan dat nu gewoon niet erbij hebben en tegelijkertijd voel ik me nu dus een ongeïnteresseerde en niet betrokken dochter
. Hebben jullie tips of een advies, stel ik mij aan?
missfitz wijzigde dit bericht op 02-10-2025 10:09
1.07% gewijzigd
woensdag 1 oktober 2025 om 22:59
Ja ik denk dat je gelijk hebt hoor. Het moet sws nu uit het systeem van TS.Itsnojoke schreef: ↑01-10-2025 21:10Ik snap je advies. Maar er later op terugkomen, tja, een burnout kan best een jaar duren. Hoeveel later kom je er dan op terug? To is er dan bovendien in haar hoofd niet vanaf. Aan haar of het haar lukt om dat echt te parkeren.
Als laatste: de kinderen van de partner hebben aan dat antwoord helemaal niets. Die hebben nú zorgen. Dat kan geen maanden wachten, daar hebben ze niets aan. Dus ik zou het zelf wel zo fatsoenlijk vinden om in ieder geval óf ja óf nee te zeggen.
Ik denk dat het goed is om het af te kappen en daarbij de reden te vermelden.
woensdag 1 oktober 2025 om 23:05
Dat is onaardig en gaat geen rust geven. Het aangaan en dan helder zijn wel.Vivalafete25 schreef: ↑01-10-2025 22:59Ja ik denk dat je gelijk hebt hoor. Het moet sws nu uit het systeem van TS.
Ik denk dat het goed is om het af te kappen en daarbij de reden te vermelden.
woensdag 1 oktober 2025 om 23:06
Die reden waarom het nu niet lukt heb ik aangegeven maar kennelijk niet duidelijk genoeg. Ik vind het altijd al lastig om grenzen aan te geven en ik heb nu ook een nacht wakker gelegen en nagedacht over een juiste reactie, met uitleg, etc. Om vervolgens bang te zijn voor de reactie. Nu moet ik dat weer doen. Ik kan niet eens een boek lezen momenteel, laat staan een mogelijk lastig gesprek voeren en me wellicht nog meer zorgen maken.
woensdag 1 oktober 2025 om 23:17
TS heeft een burn out. Het aangaan zou waarschijnlijk weer een grens zijn die overschreden wordt.Ben-ik-weer schreef: ↑01-10-2025 23:05Dat is onaardig en gaat geen rust geven. Het aangaan en dan helder zijn wel.
woensdag 1 oktober 2025 om 23:19
Ik snap je helemaal. Ik gok dat de mensen die aanraden dat je het maar gewoon moet aangaan zelf nooit een burn out hebben gehad....missfitz schreef: ↑01-10-2025 23:06Die reden waarom het nu niet lukt heb ik aangegeven maar kennelijk niet duidelijk genoeg. Ik vind het altijd al lastig om grenzen aan te geven en ik heb nu ook een nacht wakker gelegen en nagedacht over een juiste reactie, met uitleg, etc. Om vervolgens bang te zijn voor de reactie. Nu moet ik dat weer doen. Ik kan niet eens een boek lezen momenteel, laat staan een mogelijk lastig gesprek voeren en me wellicht nog meer zorgen maken.
woensdag 1 oktober 2025 om 23:28
Het punt is dat ik altijd geneigd ben om overal ja op te zeggen, mee te gaan in dingen die me eigenlijk tegenstaan want ik ben een conflictvermijdend type. En dan is mee hobbelen makkelijker. Maar daardoor zit ik nu dus wel thuis op de bank.Vivalafete25 schreef: ↑01-10-2025 23:17TS heeft een burn out. Het aangaan zou waarschijnlijk weer een grens zijn die overschreden wordt.
woensdag 1 oktober 2025 om 23:34
Ja de gedachte dat het onaardig zou zijn om een gesprek af te wijzen, zoals iemand schreef, is soms juist het probleem waarom mensen in een burn out belanden.
donderdag 2 oktober 2025 om 05:28
missfitz schreef: ↑01-10-2025 22:00Even nog een toelichting: ik heb mijn moeder al eerder hier over gesproken. Zij gaf aan dat het inderdaad op dit moment allemaal teveel was, dat ze het niet meer overzag en dat ze ook denkt dat er hulp moet komen, met name voor de zorg voor haar partner. Die zorg levert nu namelijk veel frictie tussen hun op. Maar haar eigen problemen, alles vergeten, voortdurend dingen kwijt zijn etc. wijt ze echt aan stress. En zo zie ik het ook, tot een week of 6 geleden was er niets aan de hand. Dus ik maak me daarover niet echt zorgen.
En ze vraagt ook hulp, dan gaat het meer om praktische dingen, helpen schoonmaken bijvoorbeeld. Daar help ik ook bij als dat lukt. Het is vooral de mentale druk die ik echt heel lastig vind, ik barst steeds in huilen uit en ben er dus nu dag en nacht mee bezig. Terwijl ik van mijn behandelaar stress moet vermijden. Dus ja, ik steek wellicht mijn kop in het zand
Overigens sprak ik net dan toch eindelijk mijn broer, die gaat zich nu ermee bemoeien. Dat ik het met hem kon delen lucht al wat op.
Dat er zes weken geleden niets aan de hand was zegt niets over nu. Dit soort klachten waren in het oude huis en dus in vertrouwde omgeving misschien ook al wel aanwezig maar nog niet zo duidelijk herkenbaar doordat alles nog een bekende structuur had. In de nieuwe omgeving wordt het lastiger om alles te vinden, om niks kwijt te raken etc.
De kinderen van partner van je moeder zien misschien duidelijker wat er mis gaat omdat ze er juist iets verder van af staan.
Iedereen heeft het recht veilig over straat te kunnen gaan.
donderdag 2 oktober 2025 om 05:33
Vivalafete25 schreef: ↑01-10-2025 23:19Ik snap je helemaal. Ik gok dat de mensen die aanraden dat je het maar gewoon moet aangaan zelf nooit een burn out hebben gehad....
Ik weet niet of TO het gesprek zelf moet aangaan. Heb nog nooit een burn out gehad en ben er ook niet bekend mee.
Ik denk wel dat het in het belang van de ouders is, de zorgen van de anderen niet te ontkennen.
Iedereen heeft het recht veilig over straat te kunnen gaan.
donderdag 2 oktober 2025 om 06:10
Is er iemand anders die het gesprek aan kan gaan? Misschien de broer en partner van TO? Het klinkt wel alsof er even wat extra hulp nodig is en je kan dit zelf nu niet aan.
Ik herken de druk die het op je legt, en ik begrijp kinderen die dwingend worden naar hun ouders heel goed. Ik heb onlangs een paar dagen voor mijn ouders gezorgd en dat was een nagel aan mij doodskist. Ik heb leuke, lieve ouders en de relatie is prima. Maar het is echt het alsof je twee kinderen hebt. Je moet alles in de gaten houden omdat ze het gewoon niet overzien.
Tegelijk heb je een baan en zelf een gezin. Wat betekent dat er ook nog kinderen verhuisd moeten worden, overleggen gevoerd tussen de bedrijven door etc etc etc.
Ik vind ook dat je mensen moet respecteren en rekening moet houden met wat ze zelf willen. Maar inmiddels heb ik aan den lijve ondervonden dat dat soms ten koste gaat van jezelf. Het zuigt je helemaal leeg. Dat kan je er met een burnout echt niet bij hebben.
Ik herken de druk die het op je legt, en ik begrijp kinderen die dwingend worden naar hun ouders heel goed. Ik heb onlangs een paar dagen voor mijn ouders gezorgd en dat was een nagel aan mij doodskist. Ik heb leuke, lieve ouders en de relatie is prima. Maar het is echt het alsof je twee kinderen hebt. Je moet alles in de gaten houden omdat ze het gewoon niet overzien.
Tegelijk heb je een baan en zelf een gezin. Wat betekent dat er ook nog kinderen verhuisd moeten worden, overleggen gevoerd tussen de bedrijven door etc etc etc.
Ik vind ook dat je mensen moet respecteren en rekening moet houden met wat ze zelf willen. Maar inmiddels heb ik aan den lijve ondervonden dat dat soms ten koste gaat van jezelf. Het zuigt je helemaal leeg. Dat kan je er met een burnout echt niet bij hebben.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
donderdag 2 oktober 2025 om 06:47
Och to, wat rot dat je nu met een burn out zit. Ik heb op jouw plek gezeten, dus kan me een beetje inleven in je situatie. Ik had zo’n gesprek op dat moment echt niet kunnen voeren, maar het gevolg is dan wel dat je ook echt de controle uit handen moet geven. Het klinkt alsof je dat lastig vindt. Je geeft aan dat de broers tijdens de verhuizing hebben doorgepakt op dingen, die daardoor mss anders zijn gegaan dan jij het had aangepakt. Daar kan jij je moeder niet tegen beschermen als je niet bij het proces betrokken wil/kunt zijn. Ik kan me voorstellen dat dat heel lastig is voor jou en je moeder. Die broers hebben echter zorgen om hun vader en dat is valide. Wat ik je eigenlijk op het hart wil drukken is dat je in deze situatie misschien wat meer op je broer moet vertrouwen en accepteren dat het dan niet op jouw manier gaat. Anders is vaak ook goed (genoeg).
donderdag 2 oktober 2025 om 06:55
donderdag 2 oktober 2025 om 06:57
Nee, dat doet TO zelf. Ze heeft een excuus of aanleiding waarom haar moeder vergeetachtig zou zijn. De vraag is alleen of er niet meer speelt dat TO nu niet kan of wil zien.
Iedereen heeft het recht veilig over straat te kunnen gaan.
donderdag 2 oktober 2025 om 07:11
Ik heb met je te doen TO. Wat een spagaat zit je in. Met een burn out kun je dit er niet bij hebben maar waarschijnlijk moet er wel iets gebeuren. Fijn dat je broer nu toch gaat inspringen. Ik zou wel (nogmaals?) duidelijk aangeven bij de kinderen van de partner van je moeder dat je in een burn out zit.
donderdag 2 oktober 2025 om 07:11
Kan je broer niet samen met je man gaan luisteren wat ze te vertellen hebben?
Aangezien jij nu in een burn-out zit en echt even pas op de plaats moet maken zijn zij ook degene die eventuele vervolgstappen op zich zullen moeten nemen met betrekking tot de zorgen (rondom) jouw moeder.
Want laten we heel eerlijk zijn: jij kunt daar voorlopig ook niet gaan poetsen. Want als je goed wil herstellen van een burn -out heb je rust nodig en een goede therapeut.
Mijn therapeut zei tegen mij tijdens de burn-out dat ik nooit meer terug kon naar wie ik was omdat dan terugval onvermijdelijk was... toen vond ik het overtrokken, nu na 10 jaar weet ik dat hij gelijk had...
Aangezien jij nu in een burn-out zit en echt even pas op de plaats moet maken zijn zij ook degene die eventuele vervolgstappen op zich zullen moeten nemen met betrekking tot de zorgen (rondom) jouw moeder.
Want laten we heel eerlijk zijn: jij kunt daar voorlopig ook niet gaan poetsen. Want als je goed wil herstellen van een burn -out heb je rust nodig en een goede therapeut.
Mijn therapeut zei tegen mij tijdens de burn-out dat ik nooit meer terug kon naar wie ik was omdat dan terugval onvermijdelijk was... toen vond ik het overtrokken, nu na 10 jaar weet ik dat hij gelijk had...
donderdag 2 oktober 2025 om 07:18
Ik zou toch echt aangeven aan die kinderen dat jij in een burn out zit. Dit ook aangeven bij je moeder. Zij kan zelf een schoonmaakploeg regelen, wellicht ook thuiszorg voor extra ondersteuning. Zorg dat jezelf niet hoeft te zorgen voor je moeder en haar vriend, dat kan je nu niet.
Fijn dat je broer mogelijk wel het gesprek aan kan gaan. Het is goed om te weten wat er speelt bij die kinderen, hij hoeft verder natuurlijk geen toezeggingen te doen.
Je moeder is haar structuur kwijt, vaak vallen genoemde klachten dan meer op. Hoe moeilijk ook, je moet nu voor jezelf zorgen.
Fijn dat je broer mogelijk wel het gesprek aan kan gaan. Het is goed om te weten wat er speelt bij die kinderen, hij hoeft verder natuurlijk geen toezeggingen te doen.
Je moeder is haar structuur kwijt, vaak vallen genoemde klachten dan meer op. Hoe moeilijk ook, je moet nu voor jezelf zorgen.
donderdag 2 oktober 2025 om 08:56
Het is geen excuus, ik denk oprecht dat er in de basis niet iets mis is met mijn moeder, cognitief gezien. En ik ben niet de enige die dat denkt, man en broer zien dat ook zo. Ja, misschien zien we het verkeerd, we zijn geen geriaters. Ik zie mijn moeder op korte termijn, dan wil ik met haar een en ander bespreken zonder haar extra te belasten.
donderdag 2 oktober 2025 om 09:01
Ik zou heel duidelijk zijn, via de app of mail. Zeggen dat je de zorgen deelt, wat je ziet en daar met moeder over gesproken hebt. Dat je denkt dat dit vooral veroorzaakt is door de verhuizing en dat dit de komende tijd zal moeten blijken. Dat je door je klachten nu geen gesprek aangaat met hen. Daarna verwijs je door naar je broer. Ik zou er zelf wel rekening mee houden dat de klachten misschien niet meer weggaan. Dat is heftig en een extra belasting voor jou, maar het is wel een realistisch scenario om rekening mee te houden.
donderdag 2 oktober 2025 om 09:04
Maar welk vervolg heb je nu met hem besproken dan? Kan hij dat gesprek voeren namens jullie beiden?
Ongeacht of het in de ogen van jouw familie wel/niet nodig is helpt het niet om de andere familie maar te laten zwemmen en hier met niemand van jullie familie over te kunnen praten buiten de ouders om terwijl zij wel die behoefte hebben.
Dit is juist reden voor gesprek en als die andere familie een aanspreekpunt heeft zou dat al kunnen schelen. Deze zorgen kun je ook aan je broer mee geven zodat hij dat ook ter sprake kan brengen in het gesprek.missfitz schreef: ↑01-10-2025 22:51Denk je? Ik zou dat gesprek alleen voor hun voeren, ik voel die behoefte zelf dus niet. Wat ook wel meespeelt is dat mij de afgelopen weken is opgevallen dat zijn kinderen en aanhang behoorlijk dwingend waren in wat zij vonden dat er moet gebeuren in dat huis, goedbedoeld maar wel ongevraagd en zonder overleg allerlei zaken regelen en aankopen etc. En ik snap het wel want mijn moeder liep als een kip zonder kop rond dus goed als dan iemand even doorpakt. Maar ze vond het wel lastig en vond dat ze er niets van kon zeggen omdat ze vooral dankbaar moet zijn en alle hulp goedbedoeld is.
Dat hoeft niet op een verwijtende manier, maar gewoon aankaarten dat jullie het gevoel hebben dat jullie moeder weinig in te brengen heeft (wat gezien de omstandigheden niet onlogisch is) en dat jullie graag hebben dat je broer als aanspreekpunt betrokken wordt bijv.
Waarom moet jij dit doen? Ik zou hooguit direct doorverwijzen naar je broer met de toelichting dat jij ivm burn-out momenteel niet in staat bent als aanspreekpunt te fungeren.missfitz schreef: ↑01-10-2025 23:06Die reden waarom het nu niet lukt heb ik aangegeven maar kennelijk niet duidelijk genoeg. Ik vind het altijd al lastig om grenzen aan te geven en ik heb nu ook een nacht wakker gelegen en nagedacht over een juiste reactie, met uitleg, etc. Om vervolgens bang te zijn voor de reactie. Nu moet ik dat weer doen. Ik kan niet eens een boek lezen momenteel, laat staan een mogelijk lastig gesprek voeren en me wellicht nog meer zorgen maken.
donderdag 2 oktober 2025 om 09:15
Je praat net alsof je moeder alleenstaand is terwijl, als ik het goed begrijp, ze verhuisd is met haar partner die aan dementie zou lijden en een overdosis medicatie had genomen . Het gaat niet over je moeder alleen. Het gaat over het koppel.missfitz schreef: ↑02-10-2025 08:56Het is geen excuus, ik denk oprecht dat er in de basis niet iets mis is met mijn moeder, cognitief gezien. En ik ben niet de enige die dat denkt, man en broer zien dat ook zo. Ja, misschien zien we het verkeerd, we zijn geen geriaters. Ik zie mijn moeder op korte termijn, dan wil ik met haar een en ander bespreken zonder haar extra te belasten.
donderdag 2 oktober 2025 om 09:47
Maar je moeder woont wel met hem in een huis en ik neem aan dat zijn kinderen het willen hebben over of dit allemaal wel veilig is zo en hoe vaak iedereen langs kan gaan om een vinger aan de pols te houden.
Maar voor nu zou ik die kinderen naar je broer doorverwijzen. Hij pakt het op en hij doet nu de communicatie met de de familie van de vriend van je moeder.
Maar voor nu zou ik die kinderen naar je broer doorverwijzen. Hij pakt het op en hij doet nu de communicatie met de de familie van de vriend van je moeder.
donderdag 2 oktober 2025 om 09:49
Wat is er nu dan teruggekoppeld aan de kinderen van de partner van je moeder? Heb je al aangegeven dat ze bij je broer moeten zijn?
Als ze niks horen en jij bent de enige van wie ze contactgegevens hebben gaat er natuurlijk bij jou alsnog om reactie gevraagd worden terwijl je dat er momenteel niet bij kan hebben..
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
