Relaties
alle pijlers
Contact vader / verleden
dinsdag 30 november 2021 20:27
Hallo,
Ik ben altijd een meelezer geweest, maar nu besloten toch zelf maar een topic te openen.
Mogelijk haal ik na voldoende reacties dit topic weer weg, dus graag niet quoten.
Ik heb sinds mijn tienerjaren geen contact meer met mijn vader (ben nu in de 30). Ik heb het contact
zelf verbroken omdat hij alcoholist was, en vaak dronken was als ik langskwam (gescheiden ouders). Los van zijn alcoholisme was hij altijd al iemand die op zichzelf was, en sinds de scheiding (sinds mijn 4e) een vader die de regeling van 1x per 2 weken een weekend meer dan zat vond.
Via mijn moeder hoor ik dat hij altijd vraagt naar mij en dat hij graag contact zou willen.
Dit staat mij tegen, omdat hij tijdens dronken buien altijd ontzettend naar en denigrerend kon zijn.
Hij had een kwade dronk, en kon vrij onvoorspelbaar reageren. Het bleef vaak bij verbale agressie.
Echter heeft hij in zijn dronken buien mij ook wel eens betast en gek naar me gekeken, zoals je als vader niet naar je dochter moet kijken. En ongepaste opmerkingen gemaakt.
Ik heb mij daar heel ongemakkelijk en naar bij gevoeld.
Ik vind het met name lastig omdat ik nu niet weet of ik 'te streng' ben, er is immers nooit iets ernstigs gebeurd.
Echter kan ik niet naar mijn vader kijken zoals ik zou willen, en vind ik zijn acties (met name het betasten en mij verlekkerd bekijken) iets wat ik niet kan scharen onder 'dat is nu eenmaal geweest'. Feit dat hij op die manier naar zijn dochter kon kijken vind ik walgelijk, maar soms denk ik dat ik te streng ben over de situatie die geweest is. Ik weet het niet.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik hiermee wil. Ik ben heel benieuwd of er forummers zijn met soortgelijke ervaringen en hoe zij omgaan met dit soort gevoelens. Het van mij af schrijven helpt al een beetje.
Ik ben altijd een meelezer geweest, maar nu besloten toch zelf maar een topic te openen.
Mogelijk haal ik na voldoende reacties dit topic weer weg, dus graag niet quoten.
Ik heb sinds mijn tienerjaren geen contact meer met mijn vader (ben nu in de 30). Ik heb het contact
zelf verbroken omdat hij alcoholist was, en vaak dronken was als ik langskwam (gescheiden ouders). Los van zijn alcoholisme was hij altijd al iemand die op zichzelf was, en sinds de scheiding (sinds mijn 4e) een vader die de regeling van 1x per 2 weken een weekend meer dan zat vond.
Via mijn moeder hoor ik dat hij altijd vraagt naar mij en dat hij graag contact zou willen.
Dit staat mij tegen, omdat hij tijdens dronken buien altijd ontzettend naar en denigrerend kon zijn.
Hij had een kwade dronk, en kon vrij onvoorspelbaar reageren. Het bleef vaak bij verbale agressie.
Echter heeft hij in zijn dronken buien mij ook wel eens betast en gek naar me gekeken, zoals je als vader niet naar je dochter moet kijken. En ongepaste opmerkingen gemaakt.
Ik heb mij daar heel ongemakkelijk en naar bij gevoeld.
Ik vind het met name lastig omdat ik nu niet weet of ik 'te streng' ben, er is immers nooit iets ernstigs gebeurd.
Echter kan ik niet naar mijn vader kijken zoals ik zou willen, en vind ik zijn acties (met name het betasten en mij verlekkerd bekijken) iets wat ik niet kan scharen onder 'dat is nu eenmaal geweest'. Feit dat hij op die manier naar zijn dochter kon kijken vind ik walgelijk, maar soms denk ik dat ik te streng ben over de situatie die geweest is. Ik weet het niet.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik hiermee wil. Ik ben heel benieuwd of er forummers zijn met soortgelijke ervaringen en hoe zij omgaan met dit soort gevoelens. Het van mij af schrijven helpt al een beetje.
woensdag 1 december 2021 17:18
kitziekatz schreef: ↑30-11-2021 20:27Ik vind het met name lastig omdat ik nu niet weet of ik 'te streng' ben, er is immers nooit iets ernstigs gebeurd.
Ik lees een aantal zeer ernstige dingen
woensdag 1 december 2021 17:21
To wat vreselijk dat je dit hebt moeten meemaken!
Je bent echt niet te streng, er is wel wat ernstigs gebeurd! Je kind betasten is fouter dan fout.
Voel je niet schuldig als je geen contact wil, hij heeft het destijds voor zichzelf verpest!
Weet je moeder dat hij dit heeft gedaan? Anders zou zij dit toch niet weer aan je voorleggen/doorgeven mag ik hopen...
Je bent echt niet te streng, er is wel wat ernstigs gebeurd! Je kind betasten is fouter dan fout.
Voel je niet schuldig als je geen contact wil, hij heeft het destijds voor zichzelf verpest!
Weet je moeder dat hij dit heeft gedaan? Anders zou zij dit toch niet weer aan je voorleggen/doorgeven mag ik hopen...
woensdag 1 december 2021 17:39
Bedankt voor jullie reacties!
Stokkie, mijn moeder weet er wel van. Ik heb het haar vorig jaar verteld, maar zij kan er niet goed mee uit de voeten. Dat neem ik haar ook wel kwalijk, vooral dat ze hem maar blijft benoemen in onze gesprekken. Echter snapt zij de ernst er denk ik niet van, is wel degelijk geschrokken maar kan er verder ook niet veel mee. Ze spreekt hem nog geregeld omdat ze hij nog wel betrokken is bij mijn (zorgintensieve) broer. Maar goed, dat is een heel verhaal apart, en ik vind bovenstaande nogal wat om zo op internet te gooien. Desondanks voelt het goed om te lezen dat ik niet inadequaat ben in mijn beslissing.
Stokkie, mijn moeder weet er wel van. Ik heb het haar vorig jaar verteld, maar zij kan er niet goed mee uit de voeten. Dat neem ik haar ook wel kwalijk, vooral dat ze hem maar blijft benoemen in onze gesprekken. Echter snapt zij de ernst er denk ik niet van, is wel degelijk geschrokken maar kan er verder ook niet veel mee. Ze spreekt hem nog geregeld omdat ze hij nog wel betrokken is bij mijn (zorgintensieve) broer. Maar goed, dat is een heel verhaal apart, en ik vind bovenstaande nogal wat om zo op internet te gooien. Desondanks voelt het goed om te lezen dat ik niet inadequaat ben in mijn beslissing.
woensdag 1 december 2021 18:03
Ik weet niet of je hulp hebt (gehad) bij het verwerken van je verleden. Maar dat kan je wel helpen, bij het maken van je keuze. Naar ik begrijp drinkt hij nog steeds? In dat geval adviseer ik, doe het niet, behalve als je denkt te kunnen dealen met zijn gedrag. En doe het alleen als jij het zelf echt wil, niet omdat je een soort schuldgevoel hebt naar je vader.
woensdag 1 december 2021 18:28
Ach to. Heel klassiek, dat slachtoffers zichzelf de schuld geven. Maar zeer zeker niet terecht. Je bent niet te streng. Je hebt het volste recht om geen contact met je vader te willen. Je hebt ook het volste recht om daar verdrietig over te zijn.
Misschien heb je iets aan professionele hulp om de boel op een rijtje te krijgen?
Het is NIET jouw schuld, jij was het kind en hij was de volwassene. HIJ heeft hier jammerlijk gefaald, jij niet!
Misschien heb je iets aan professionele hulp om de boel op een rijtje te krijgen?
Het is NIET jouw schuld, jij was het kind en hij was de volwassene. HIJ heeft hier jammerlijk gefaald, jij niet!
woensdag 1 december 2021 18:46
Ja dit. Je hebt zijn gedrag bijna geaccepteerd omdat je niet anders gewend bent. Denk je eens in dat jij kinderen hebt en hij er net zo mee zou omgaan, dat wil je niet toch? Accepteer het ook niet voor jezelf.Jufjoke schreef: ↑01-12-2021 18:28Ach to. Heel klassiek, dat slachtoffers zichzelf de schuld geven. Maar zeer zeker niet terecht. Je bent niet te streng. Je hebt het volste recht om geen contact met je vader te willen. Je hebt ook het volste recht om daar verdrietig over te zijn.
Misschien heb je iets aan professionele hulp om de boel op een rijtje te krijgen?
Het is NIET jouw schuld, jij was het kind en hij was de volwassene. HIJ heeft hier jammerlijk gefaald, jij niet!
woensdag 1 december 2021 18:47
Moeilijk, en goed dat je het opschrijft hier. Hopelijk geeft dat wat ruimte.
Ik heb iets heel vergelijkbaars meegemaakt met mijn vader. Ook contact verbroken toen ik jong was.
Ik kreeg ook via via af en toe berichten dat hij naar me vraagt en me mist. Ik heb het altijd genegeerd, weggestopt en wilde geen contact. Hij heeft me ooit ook een keer gebeld, omdat hij met me wilde praten. Heb ik ook genegeerd. Maar ik voelde me wel erg schuldig en had ook moeite om te bepalen "hoe erg" het is, of dat ik nou het probleemkind ben dat te rigide is, en dat ik er spijt van zou krijgen.
Op een gegeven moment is hij plotseling overleden. Hoewel ik me toen nog meer schuldig ging voelen, kan ik na enige tijd zeggen dat er vooral een last van me af is gevallen. Toen pas kon ik ook rouwen om de vader die ik niet heb gehad, en kwam ineens al mijn verdriet naar buiten. Daarvoor zat ik behoorlijk op slot en liep eigenlijk ook veel in mijn leven mis. Ik vond het heel beklemmend allemaal, de schuldgevoelens en de haat/walging, vertwijfeling, verantwoordelijkheidsgevoel. En de schaamte ook vooral, dat zit/zat ook wel diep bij mij, waardoor ik er nooit met iemand over gepraat heb.
Ik vind het zo knap en bewonderenswaardig als je soms hoort dat mensen over zoiets heen kunnen stappen en bijvoorbeeld gaan mantelzorgen voor een ouder zoals deze. Ik had het denk ik niet gekund.
Ik heb iets heel vergelijkbaars meegemaakt met mijn vader. Ook contact verbroken toen ik jong was.
Ik kreeg ook via via af en toe berichten dat hij naar me vraagt en me mist. Ik heb het altijd genegeerd, weggestopt en wilde geen contact. Hij heeft me ooit ook een keer gebeld, omdat hij met me wilde praten. Heb ik ook genegeerd. Maar ik voelde me wel erg schuldig en had ook moeite om te bepalen "hoe erg" het is, of dat ik nou het probleemkind ben dat te rigide is, en dat ik er spijt van zou krijgen.
Op een gegeven moment is hij plotseling overleden. Hoewel ik me toen nog meer schuldig ging voelen, kan ik na enige tijd zeggen dat er vooral een last van me af is gevallen. Toen pas kon ik ook rouwen om de vader die ik niet heb gehad, en kwam ineens al mijn verdriet naar buiten. Daarvoor zat ik behoorlijk op slot en liep eigenlijk ook veel in mijn leven mis. Ik vond het heel beklemmend allemaal, de schuldgevoelens en de haat/walging, vertwijfeling, verantwoordelijkheidsgevoel. En de schaamte ook vooral, dat zit/zat ook wel diep bij mij, waardoor ik er nooit met iemand over gepraat heb.
Ik vind het zo knap en bewonderenswaardig als je soms hoort dat mensen over zoiets heen kunnen stappen en bijvoorbeeld gaan mantelzorgen voor een ouder zoals deze. Ik had het denk ik niet gekund.
woensdag 1 december 2021 18:52
Drinkt hij nog? Dan zeker het contact uit de weg blijven gaan. Met een nog drinkende alcoholist valt geen gesprek te voeren.
Is hij nuchter? Bedenk dan eerst wat je zelf van hem wilt. Wat je hem wilt zeggen of wilt vragen. Wat voor rol kan hij nog vervullen in jouw leven?
Als jij geen behoefte hebt aan contact is dat ook echt oké. Je bent hem niets verplicht. Hij had er voor jou moeten zijn, jij niet voor hem.
Is hij nuchter? Bedenk dan eerst wat je zelf van hem wilt. Wat je hem wilt zeggen of wilt vragen. Wat voor rol kan hij nog vervullen in jouw leven?
Als jij geen behoefte hebt aan contact is dat ook echt oké. Je bent hem niets verplicht. Hij had er voor jou moeten zijn, jij niet voor hem.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
woensdag 1 december 2021 19:40
Het gaat om wat jij wil de rest is niet relevant daar heeft hij zelf voor gezorgd. Als je niet wil dat je moeder hem telkens noemt schrijf het haar dan staat het ergens vast en kan ze het niet zomaar wegwuiven. Wijs haar duudelijk op het respect hebben van jou grenzen als ze daar icer heen gaat.
Doe wat goed voelt voor jou je bent aan niemand iets verschuldigd.
Doe wat goed voelt voor jou je bent aan niemand iets verschuldigd.
woensdag 1 december 2021 19:51
Die vraag heb ik mijzelf ook gesteld: wat levert contact mij op?hagelslagjes schreef: ↑01-12-2021 18:33Stel dat je wel weer contact zou krijgen. Wat zou jij er dan uithalen voor positiefs?
Ik denk niet dat je te streng bent, hoor. Je komt goed op voor jezelf. Jouw gevoel, jouw keuze, die mogen gewoon gerespecteerd worden.
Ik denk dat ik eerder zit met idee dat ik een vader figuur mis. Dat ik daarom denk: misschien toch een kans geven? Maar ik weet voor mij zelf dat een gezellige vader-dochter band er niet in zit.
woensdag 1 december 2021 19:56
Bedankt voor je uitgebreide reactie en wat fijn dat je deze wil delen. Erg naar dat jij iets soortgelijks hebt moeten meemaken.Avage schreef: ↑01-12-2021 18:47Moeilijk, en goed dat je het opschrijft hier. Hopelijk geeft dat wat ruimte.
Ik heb iets heel vergelijkbaars meegemaakt met mijn vader. Ook contact verbroken toen ik jong was.
Ik kreeg ook via via af en toe berichten dat hij naar me vraagt en me mist. Ik heb het altijd genegeerd, weggestopt en wilde geen contact. Hij heeft me ooit ook een keer gebeld, omdat hij met me wilde praten. Heb ik ook genegeerd. Maar ik voelde me wel erg schuldig en had ook moeite om te bepalen "hoe erg" het is, of dat ik nou het probleemkind ben dat te rigide is, en dat ik er spijt van zou krijgen.
Het voelt oprecht goed om te weten dat er mensen zijn die met dezelfde soort gevoelens zitten, hoewel ik liever had dat niemand dit natuurlijk mee maakt.
Soms bevliegt mij ook de gedachte: straks is hij er niet meer. En dan? Toch zorgt die gedachte er niet voor dat ik opeens heel graag contact zou willen, en daar voel ik mij dan toch een beetje schuldig over. Maar ik kan ook wel accepteren dat dat er misschien wel bij hoort.
woensdag 1 december 2021 19:58
Doornroosje75: ik weet via mijn moeder dat hij gematigd drinkt, niet meer zo erg als vroeger. En heel goed om voor mezelf te bedenken wat ik eigenlijk zou willen vragen/weten. Dank voor je tip!
Lillian_ ook een goeie! Om het misschien op te schrijven voor haar. Mogelijk beklijft het dan beter.
Lillian_ ook een goeie! Om het misschien op te schrijven voor haar. Mogelijk beklijft het dan beter.
kitziekatz wijzigde dit bericht op 01-12-2021 20:00
20.90% gewijzigd
woensdag 1 december 2021 19:58
Hij heeft je verbaal vernederd en betast....en je zegt dat er nooit is ergs is gebeurd...wanneer je vriendin bij je zou komen met dit verhaal over haar vader; wat zou je dan tegen haar zeggen?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 1 december 2021 20:03
Ja, daar sla je de spijker op de kop. Rationeel ben ik het volledig eens. Emotioneel voel ik mij er minder uitgesproken in, wat maakt dat ik aan mezelf twijfel. Maar je hebt een heel goed punt.viva-amber schreef: ↑01-12-2021 19:58Hij heeft je verbaal vernederd en betast....en je zegt dat er nooit is ergs is gebeurd...wanneer je vriendin bij je zou komen met dit verhaal over haar vader; wat zou je dan tegen haar zeggen?
woensdag 1 december 2021 20:11
Schuldgevoel zal er wel bij horen denk ik ja, ik heb nooit een manier gevonden om dat niet te voelen (heb het ook naar mijn moeder).
Het accepteren en het beschouwen als onvoorwaarderlijke loyaliteit van een kind naar haar ouders werkt voor mij beter.
Maar je mag daarin de grenzen hanteren die nodig zijn. Het betekent niet dat je niet meer loyaal bent. Iemand zei me ooit dat je enige plicht als kind naar je ouders toe, is om jouw leven goed vorm te geven, met alles wat daarvoor nodig is. Ook als dat betekent contact met je ouders die jou het leven gaven, verbreken. Die gedachte heeft me altijd gesterkt om toch door te zetten en mijn gevoel te volgen. Mijn leven zelf vormgeven kost ook meestal vrijwel alle energie die ik heb, dat heeft het een tijd wel gedaan in ieder geval. Zodra ik hen weer zou toelaten, zou dat waarschijnlijk betekenen dat ik zelf weer terugval.
Het accepteren en het beschouwen als onvoorwaarderlijke loyaliteit van een kind naar haar ouders werkt voor mij beter.
Maar je mag daarin de grenzen hanteren die nodig zijn. Het betekent niet dat je niet meer loyaal bent. Iemand zei me ooit dat je enige plicht als kind naar je ouders toe, is om jouw leven goed vorm te geven, met alles wat daarvoor nodig is. Ook als dat betekent contact met je ouders die jou het leven gaven, verbreken. Die gedachte heeft me altijd gesterkt om toch door te zetten en mijn gevoel te volgen. Mijn leven zelf vormgeven kost ook meestal vrijwel alle energie die ik heb, dat heeft het een tijd wel gedaan in ieder geval. Zodra ik hen weer zou toelaten, zou dat waarschijnlijk betekenen dat ik zelf weer terugval.
woensdag 1 december 2021 20:14
Mijn broer is een alcoholist en dat maakt hem een onbetrouwbare, vervelende en manipulatieve eikel. Ik hoop dat zijn kinderen er voor kiezen hem helemaal los te laten en de banden te verbreken. Daar kunnen ze alleen maar beter van worden en hij verdient niet beter.
Nu ik deze situatie van de zijlijn bekijk zie ik het zo helder. Helderder dan toen ik zelf opgroeide met een verslaafde vader.
Kinderen hebben een loyaliteit aan hun ouders die dieper gaat dan goed voor ze is en dieper dan sommige ouders verdienen. Helaas.
Nu ik deze situatie van de zijlijn bekijk zie ik het zo helder. Helderder dan toen ik zelf opgroeide met een verslaafde vader.
Kinderen hebben een loyaliteit aan hun ouders die dieper gaat dan goed voor ze is en dieper dan sommige ouders verdienen. Helaas.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
woensdag 1 december 2021 22:28
Voor de gene op wie ik nog niet heb gereageerd: dank voor jullie reactie en lieve woorden!
Doornroosje75
Wat een rotsituatie wat betreft jouw verleden en het heden van je broer (en zijn kinderen!). Kunnen zijn kinderen bij jou terecht voor steun oid?
Deze twee haal ik er even uit, dit helpt mij om in perspectief te zien waar ik niet eerder aan heb gedacht!Avage schreef: ↑01-12-2021 20:11
Het accepteren en het beschouwen als onvoorwaarderlijke loyaliteit van een kind naar haar ouders werkt voor mij beter.
Het betekent niet dat je niet meer loyaal bent. Iemand zei me ooit dat je enige plicht als kind naar je ouders toe, is om jouw leven goed vorm te geven, met alles wat daarvoor nodig is.
Doornroosje75
Wat een rotsituatie wat betreft jouw verleden en het heden van je broer (en zijn kinderen!). Kunnen zijn kinderen bij jou terecht voor steun oid?
woensdag 1 december 2021 22:32
Dit. Het klinkt ook echt niet veilig.Honingdropje2 schreef: ↑01-12-2021 17:13Ik heb gelukkig niet die ervaring, maar ik vind niet dat je te streng bent. Als je niet de behoefte voelt om hem te zien na alles wat er gebeurd is, waarom zou je dan? Zoals je hem beschrijft was hij geen leuke en fijne vader.
Je hoeft nu geen keuze te maken omdat hij het graag wil.
Geef jezelf geen tijdsdruk. Wacht tot het voor jou zinnig en goed voelt. Als dat punt niet komt is dat ook goed.
They call me the Wild Rose, but my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know, for my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know, for my name was Elisa Day
woensdag 1 december 2021 22:33
Wow. En dan gaan aangeven dat hij contact wil. Zij is ook echt niet lekker bezig als ouder. WTFkitziekatz schreef: ↑01-12-2021 17:39Bedankt voor jullie reacties!
Stokkie, mijn moeder weet er wel van. Ik heb het haar vorig jaar verteld, maar zij kan er niet goed mee uit de voeten. Dat neem ik haar ook wel kwalijk, vooral dat ze hem maar blijft benoemen in onze gesprekken. Echter snapt zij de ernst er denk ik niet van, is wel degelijk geschrokken maar kan er verder ook niet veel mee. Ze spreekt hem nog geregeld omdat ze hij nog wel betrokken is bij mijn (zorgintensieve) broer. Maar goed, dat is een heel verhaal apart, en ik vind bovenstaande nogal wat om zo op internet te gooien. Desondanks voelt het goed om te lezen dat ik niet inadequaat ben in mijn beslissing.
woensdag 1 december 2021 22:33
Dit!viva-amber schreef: ↑01-12-2021 19:58Hij heeft je verbaal vernederd en betast....en je zegt dat er nooit is ergs is gebeurd...wanneer je vriendin bij je zou komen met dit verhaal over haar vader; wat zou je dan tegen haar zeggen?
They call me the Wild Rose, but my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know, for my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know, for my name was Elisa Day
woensdag 1 december 2021 22:39
Sowieso goed om even niks te doen, er niet mee bezig te zijn. Spreek met jezelf af dat je bijvoorbeeld op een vast moment in de week er over nadenkt om te bepalen hoe je je erover voelt. En dan laat je het rusten, tot de week erop, denk je er weer over na, weer laten rusten. Als je het na een maand nog niet weet, zou ik er er nog maar 1 keer in de maand bij stilstaan. Op een gegeven moment weet je na steeds dezelfde conclusie te hebben getrokken wat jij zelf wil en waarom je dat wil.
Is hij gestopt met drinken, is hij onder behandeling?
Ik denk dat je vooral geen verwachtingen van hem moet hebben. En alleen doen wat je zelf echt wil. Bij twijfel gewoon nog even niks doen, dat mag je he.
Is hij gestopt met drinken, is hij onder behandeling?
Ik denk dat je vooral geen verwachtingen van hem moet hebben. En alleen doen wat je zelf echt wil. Bij twijfel gewoon nog even niks doen, dat mag je he.
They call me the Wild Rose, but my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know, for my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know, for my name was Elisa Day
