Relaties
alle pijlers
Date met jongen met beenamputatie
woensdag 29 december 2010 om 09:12
Via een datingsite heb ik heel leuk contact met een jongen. Na een keer of vier mailde hij dat-ie een handicap had, hij was namelijk een been kwijt door een ongeluk als kind. Hij heeft een klein beetje over verteld in de mail, dat-ie er nog wel eens moeilijk mee heeft en dat het soms onpraktisch is. Ik heb niet zoveel gevraagd, dat leek me in de mail niet zo gepast.
Op zich maakt me dat ook niet zo veel uit, maar ik heb volgende week een afspraak met hem. Moet ik er belangstellend naar vragen of juist niet?
En als er wat leuks uit voort komt, het klinkt toch best wel ernstig als je dat hebt. Ben je dan erg beperkt?
Heeft iemand van jullie ervaring hiermee?
Op zich maakt me dat ook niet zo veel uit, maar ik heb volgende week een afspraak met hem. Moet ik er belangstellend naar vragen of juist niet?
En als er wat leuks uit voort komt, het klinkt toch best wel ernstig als je dat hebt. Ben je dan erg beperkt?
Heeft iemand van jullie ervaring hiermee?
woensdag 29 december 2010 om 10:46
quote:badmeester schreef op 29 december 2010 @ 10:35:
Gewoon als je m ziet moet je zeggen:
He mag ik even aan je kunstpoot zitten dan hebben we dat meteen gehad:-)
Zo zou ik het tenminste doen. Ook weleens een date gehad met een enorm verband in mn nek omdat ik net geopereerd was en toen zei ik "wil je er misschien even aanzitten dan zie je het niet meer:-)" blijkbaar kon ze dat waarderen want er werd wel gezoend later...
Jaja....
Gewoon als je m ziet moet je zeggen:
He mag ik even aan je kunstpoot zitten dan hebben we dat meteen gehad:-)
Zo zou ik het tenminste doen. Ook weleens een date gehad met een enorm verband in mn nek omdat ik net geopereerd was en toen zei ik "wil je er misschien even aanzitten dan zie je het niet meer:-)" blijkbaar kon ze dat waarderen want er werd wel gezoend later...
Jaja....
Ja, dat vind ik echt.
woensdag 29 december 2010 om 10:52
Hoi,
Mijn ex had dezelfde beperking (amputatie boven de knie ivm ziekte-tumor). Ik kende hem al va de kleuterschool, toen uit het oog verloren, hoorde wel van z'n ziekte en kwam hem jaren later weer tegen..
Heel eerlijk...toen hij wou dagen, durfde ik eerst niet goed. Ik ging al zover nadenken (piekeren).
Wat als hij bij mij komt (flat zonder lift), kan hij traplopen, douchen, hoe gaat dat in bed?
Uiteindelijk won m'n nieuwsgierigheid naar hem, hij is leuk... Alle twijfels, problemen verdwenen snel hoor. Vergeet niet dat hij er natuurlijk enorm bedreven in is. Geen problemen ondervonden en de problemen die er uiteraard wel zijn, nam ik voor lief...
Mijn advies: vraag er wel naar, op n relaxte manier. Idd zoals ik al ergens las:" goh, heftig dat ongeluk, ....."
Succes en veel plezier..
Mijn ex had dezelfde beperking (amputatie boven de knie ivm ziekte-tumor). Ik kende hem al va de kleuterschool, toen uit het oog verloren, hoorde wel van z'n ziekte en kwam hem jaren later weer tegen..
Heel eerlijk...toen hij wou dagen, durfde ik eerst niet goed. Ik ging al zover nadenken (piekeren).
Wat als hij bij mij komt (flat zonder lift), kan hij traplopen, douchen, hoe gaat dat in bed?
Uiteindelijk won m'n nieuwsgierigheid naar hem, hij is leuk... Alle twijfels, problemen verdwenen snel hoor. Vergeet niet dat hij er natuurlijk enorm bedreven in is. Geen problemen ondervonden en de problemen die er uiteraard wel zijn, nam ik voor lief...
Mijn advies: vraag er wel naar, op n relaxte manier. Idd zoals ik al ergens las:" goh, heftig dat ongeluk, ....."
Succes en veel plezier..
woensdag 29 december 2010 om 11:12
Nou Eveline, hij weet in ieder geval dat jij je door dat feit op zich niet laat afschrikken en gewoon een date met hem plant. Dat is voor hem natuurlijk al een goed punt.
Ik denk dat je het verder ook een beetje aan hem moet overlaten of hij het die date al ter sprake brengt of niet. Het feit is bekend en verder zou ik die eerste date gewoon lekker gezellig met elkaar doorbrengen als het klikt. Hij is natuurlijk zoveel meer dan alleen die jongen met die beenamputatie. Hij heeft wellicht veel meer te bieden.
Ik denk ook, dat hij ondanks dat hij het er uiteraard best nog wel eens moeilijk mee heeft (en dat lijkt me vrij normaal), dat mensen die zoiets hebben meegemaakt, er vaak sterker uitkomen.
Ze laten zich niet door elke kleine tegenslag uit hun evenwicht brengen en dat kan ook een zeer pluspunt in iemands karakter zijn.
Ik wens jullie een leuke date
Ik denk dat je het verder ook een beetje aan hem moet overlaten of hij het die date al ter sprake brengt of niet. Het feit is bekend en verder zou ik die eerste date gewoon lekker gezellig met elkaar doorbrengen als het klikt. Hij is natuurlijk zoveel meer dan alleen die jongen met die beenamputatie. Hij heeft wellicht veel meer te bieden.
Ik denk ook, dat hij ondanks dat hij het er uiteraard best nog wel eens moeilijk mee heeft (en dat lijkt me vrij normaal), dat mensen die zoiets hebben meegemaakt, er vaak sterker uitkomen.
Ze laten zich niet door elke kleine tegenslag uit hun evenwicht brengen en dat kan ook een zeer pluspunt in iemands karakter zijn.
Ik wens jullie een leuke date
woensdag 29 december 2010 om 12:22
Mensen die beperkingen hebben zijn qua karakter vaak sterke mensen. Dat is een grote plus als je het mij zou vragen. Maar je moet natuurlijk wel eerst gaan dagten, om te zien of hij echt leuk is.
En ja, als alleen uiterlijk telt, dan moet je er natuurlijk niet aan gaan beginnen. Maar dan is een relatie per definitie al moeilijk genoeg.
En ja, als alleen uiterlijk telt, dan moet je er natuurlijk niet aan gaan beginnen. Maar dan is een relatie per definitie al moeilijk genoeg.
woensdag 29 december 2010 om 12:30
Als hij er zelf niet over begint, zou ik ook niet over beginnen. Het is misschien wel handig om tijdens het gesprek bepaalde uitdrukkingen te vermijden. Dus niet zeggen dat hij "zijn beste beentje moet voorzetten", vragen of hij "met het verkeerde been uit bed gestapt is" of - als hij je nog een drankje aanbiedt: "op een been kun je niet staan"...
woensdag 29 december 2010 om 12:52
quote:Mieomij schreef op 29 december 2010 @ 12:30:
Als hij er zelf niet over begint, zou ik ook niet over beginnen. Het is misschien wel handig om tijdens het gesprek bepaalde uitdrukkingen te vermijden. Dus niet zeggen dat hij "zijn beste beentje moet voorzetten", vragen of hij "met het verkeerde been uit bed gestapt is" of - als hij je nog een drankje aanbiedt: "op een been kun je niet staan"...
Alsjeblieft zeg, t moet een beetje ontspannen zijn, elke date is toch al eng, wel of geen benen.
Iedereen heeft tekortkomingen, de een misschien wat erger dan de ander, maar laten we wel effe relaxt dr over doen.
Als hij er zelf niet over begint, zou ik ook niet over beginnen. Het is misschien wel handig om tijdens het gesprek bepaalde uitdrukkingen te vermijden. Dus niet zeggen dat hij "zijn beste beentje moet voorzetten", vragen of hij "met het verkeerde been uit bed gestapt is" of - als hij je nog een drankje aanbiedt: "op een been kun je niet staan"...
Alsjeblieft zeg, t moet een beetje ontspannen zijn, elke date is toch al eng, wel of geen benen.
Iedereen heeft tekortkomingen, de een misschien wat erger dan de ander, maar laten we wel effe relaxt dr over doen.
woensdag 29 december 2010 om 12:59
quote:Zamirah schreef op 29 december 2010 @ 11:49:
[...]
Ik vind een " gewone" relatie al moeilijk genoeg.
Ik ook, breek me de bek niet open!
maar toch..... een relatie met iemand die een been mist of twee benen mist, of beide benen gewoon wel heeft.... het kan allemaal moeilijk of makkelijk zijn. Dat heeft m.i. echter niets met het wel of niet ontbreken van ledematen te maken, maar meer met de mensen zelf.
[...]
Ik vind een " gewone" relatie al moeilijk genoeg.
Ik ook, breek me de bek niet open!
maar toch..... een relatie met iemand die een been mist of twee benen mist, of beide benen gewoon wel heeft.... het kan allemaal moeilijk of makkelijk zijn. Dat heeft m.i. echter niets met het wel of niet ontbreken van ledematen te maken, maar meer met de mensen zelf.
woensdag 29 december 2010 om 13:01
woensdag 29 december 2010 om 13:02
quote:Starshine schreef op 29 december 2010 @ 09:25:
Ik zou er btw niet teveel over vragen
Dit lees ik al een paar keer, maar waaróm? Waarom zou Eveline hier niet veel over vragen als ze wel veel vragen heeft? Lijkt me niet meer dan normaal dat ze het onderwerp gewoon op tafel kan gooien, hij is vast niet van breekbaar porcelein gemaakt.
quote:elninjoo schreef op 29 december 2010 @ 09:27:
Ik vrees dat ik er niet tegen zou kunnen als ie z'n been afdoet om naar bed te gaan.
Maar dat hadden we dan ook van je verwacht, als iets niet in jouw ideaalbeeldje past dan is het "next".
quote:ReinRoef schreef op 29 december 2010 @ 09:51:
Het heeft psychisch ook effect natuurlijk. Misschien voelt hij zich minder man ofzo, of is hij juist een enorme streber geworden. Je ziet wel eens dat mensen met een handicap juist iets willen doen wat bijna onmogelijk voor hen is. Ik had een vriendin met een handicap en dat heeft veel effect gehad op haar karakter qua presentatie van zichzelf, onzeker en dan juist heel schreeuwerig op de voorgrond willen staan, tegelijk willen dat niemand weet dat ze die handicap heeft.quote:Mil_Spec schreef op 29 december 2010 @ 10:07:
Zo erg lijkt me het niet, ik denk dat mensen met een handicap wel wat bewuster zijn van de mooie dingen in het leven (toch?) quote:(moet je niet gelijk er helemaal met je neus bovenop gaan staren )quote:elsalinde schreef op 29 december 2010 @ 12:22:
Mensen die beperkingen hebben zijn qua karakter vaak sterke mensen.
Wat is dit toch allemaal voor....... ja hoe omschrijf ik dat nu eens beleefd? Mensen met een handicap zíjn geen handicap. Ze zijn gewoon mens, net als ieder ander. En verrassing; mensen met een handicap komen dus ook in alle vormen en maten, met alle mogelijke karaktereigenschappen, levensvisies en noem het maar op. Wat een blahblah om mensen op basis van het toevallig hebben van een handicap karaktereigenschappen toe te delen.
quote:Mieomij schreef op 29 december 2010 @ 12:30:
Als hij er zelf niet over begint, zou ik ook niet over beginnen. Het is misschien wel handig om tijdens het gesprek bepaalde uitdrukkingen te vermijden. Dus niet zeggen dat hij "zijn beste beentje moet voorzetten", vragen of hij "met het verkeerde been uit bed gestapt is" of - als hij je nog een drankje aanbiedt: "op een been kun je niet staan"...
W'rom niet? Als Eveline een van de personen is die wat zwartere humor hanteert en de jongen in kwestie daar waarschijnlijk dus al bekend mee is, zal het des te sneller opvallen dat ze vooral krampachtig elke zegswijze waarin een been voorbij komt voormijdt, want oeh hemel ze mocht hem eens kwetsen.
Deze jongen mist toevallig een been. So be it. Bovenal is en blijft hij gewoon een mens. Die kun je dus net zo tegemoet treden als je elk ander zou doen. Heb je vragen? Dan is het in een potentieel ontluikende relatie juist de plaats om die te bespreken. In een potentieel ontluikende relatie is het juist de plaats om jezelf te kunnen zijn, ook incl. welke vorm van humor, uitdrukken, levensvisie of wat ook je hebt. Dat kan soms botsen, tot een discussie leiden of zelfs een woordenwisseling. Dus? Lijkt me niet meer dan een zeer gezonde vorm van met elkaar om gaan en elkaar aftasten of je potentieel relatiemateriaal voor elkaar bent.
Eveline; nee, ik heb zelf geen ervaring met een beenamputatie. Wel met genoeg andere beperkingen incl. een andersoortige amputatie. Mijn ervaring op date gebied? Sommigen kan het afschrikken. Niet altijd leuk maar wel een handige selectiemethode; kennelijk was dat niet het dekseltje voor mijn potje en scheelt het me tijd investeren. Voor mij is op dit gebied niets onbespreekbaar tijdens het daten. Júist niet. Als je daarin oh zo omslachtig voor elkaar gaat denken en de bekende grote roze olifant in de kamer die zogenaamd niemand ziet gaat scheppen, dan kan het niet anders dan dat er vroeg of laat een vervelende terugslag komt.
Mijn ervaring is dat het meeste potentieel daar lag waarbij de mannen in kwestie gewoon open en eerlijk waren. Vragen die ze hadden durfden af te vuren. Niet als leidend voorwerp gingen wachten tot ik het eens ging aankaarten, maar gewoon vroegen als het voor hen speelde. Waarop ik waar mogelijk die vragen beantwoord. Wanneer het mogelijk was om angsten, spookbeelden of wat dan ook eerlijk op tafel te gooien, daar was voedingsbodem voor meer. Ik ben zelf best van de goed getimede zwarte humor en kon een dergelijke stoot dan ook goed waarderen. Uit waardering voor de humor en omdat het voor mij een teken is dat de ander zich veilig genoeg bij me voelt om dat te doen. Dat de ander niet voor me denkt, me niet als zielig kwetsbaar vogeltje behandeld, maar gewoon als gelijke. Zodra die gelijkwaardigheid er niet was of bleef, dan was er geen enkele ruimte tot ook maar een kans toe. Het werkt simpelweg niet als iemand niet met andermans handicap kan of wil dealen, krampachtig blijft verzwijgen wat hem/haar bezig houdt, voor de ander denkt en handelt of karakteriseert.
Ligt daar niet de kracht van een relatie en direct ook het recept tot falen? In een relatie kun je niet zonder een basis waarin je een gelijke bent, kunt en mag zijn. Gewoon jezelf kunt zijn. Dat geldt niet anders wanneer er toevallig een handicap om de hoek komt kijken. Niet voor hem maar ook niet voor jou. Jij bent wie je bent, incl. de vragen die nu in je op komen.
Wij kunnen ze je voor je beantwoorden, maar wat zegt dat eigenlijk over hem? Erg weinig, hij is immers uniek zoals elk mens dat is. Hij is degene die je antwoorden kan geven op de vragen die je hebt. Er komt nu veel op je af, maar dat mag er ook gewoon wel even "zijn". Je hoeft er niet per se nu iets mee. Je weet in het begin van daten nog niet hoe dit zal gaan lopen, nu ook niet. Hoort er allemaal bij. De tijd zal het leren of deze persoon voor jou de juiste is. Handicap kan daarin een onderdeel spelen, maar durf daar gewoon eerlijk in te zijn. Als hij het niet voor je is, om welke reden dan ook, dan is hij het niet. Kan gebeuren. En is hij het wel; gefeliciteerd! In dat geval zullen jullie waarschijnlijk meer profiteren van eerlijkheid en openheid en niet voor elkaar denken, dus een leuke manier om te beginnen. Niet alleen qua zijn amputatie, maar over alles. Eigenlijk dus gewoon een manier van in het leven staan.
Veel dateplezier!
Ik zou er btw niet teveel over vragen
Dit lees ik al een paar keer, maar waaróm? Waarom zou Eveline hier niet veel over vragen als ze wel veel vragen heeft? Lijkt me niet meer dan normaal dat ze het onderwerp gewoon op tafel kan gooien, hij is vast niet van breekbaar porcelein gemaakt.
quote:elninjoo schreef op 29 december 2010 @ 09:27:
Ik vrees dat ik er niet tegen zou kunnen als ie z'n been afdoet om naar bed te gaan.
Maar dat hadden we dan ook van je verwacht, als iets niet in jouw ideaalbeeldje past dan is het "next".
quote:ReinRoef schreef op 29 december 2010 @ 09:51:
Het heeft psychisch ook effect natuurlijk. Misschien voelt hij zich minder man ofzo, of is hij juist een enorme streber geworden. Je ziet wel eens dat mensen met een handicap juist iets willen doen wat bijna onmogelijk voor hen is. Ik had een vriendin met een handicap en dat heeft veel effect gehad op haar karakter qua presentatie van zichzelf, onzeker en dan juist heel schreeuwerig op de voorgrond willen staan, tegelijk willen dat niemand weet dat ze die handicap heeft.quote:Mil_Spec schreef op 29 december 2010 @ 10:07:
Zo erg lijkt me het niet, ik denk dat mensen met een handicap wel wat bewuster zijn van de mooie dingen in het leven (toch?) quote:(moet je niet gelijk er helemaal met je neus bovenop gaan staren )quote:elsalinde schreef op 29 december 2010 @ 12:22:
Mensen die beperkingen hebben zijn qua karakter vaak sterke mensen.
Wat is dit toch allemaal voor....... ja hoe omschrijf ik dat nu eens beleefd? Mensen met een handicap zíjn geen handicap. Ze zijn gewoon mens, net als ieder ander. En verrassing; mensen met een handicap komen dus ook in alle vormen en maten, met alle mogelijke karaktereigenschappen, levensvisies en noem het maar op. Wat een blahblah om mensen op basis van het toevallig hebben van een handicap karaktereigenschappen toe te delen.
quote:Mieomij schreef op 29 december 2010 @ 12:30:
Als hij er zelf niet over begint, zou ik ook niet over beginnen. Het is misschien wel handig om tijdens het gesprek bepaalde uitdrukkingen te vermijden. Dus niet zeggen dat hij "zijn beste beentje moet voorzetten", vragen of hij "met het verkeerde been uit bed gestapt is" of - als hij je nog een drankje aanbiedt: "op een been kun je niet staan"...
W'rom niet? Als Eveline een van de personen is die wat zwartere humor hanteert en de jongen in kwestie daar waarschijnlijk dus al bekend mee is, zal het des te sneller opvallen dat ze vooral krampachtig elke zegswijze waarin een been voorbij komt voormijdt, want oeh hemel ze mocht hem eens kwetsen.
Deze jongen mist toevallig een been. So be it. Bovenal is en blijft hij gewoon een mens. Die kun je dus net zo tegemoet treden als je elk ander zou doen. Heb je vragen? Dan is het in een potentieel ontluikende relatie juist de plaats om die te bespreken. In een potentieel ontluikende relatie is het juist de plaats om jezelf te kunnen zijn, ook incl. welke vorm van humor, uitdrukken, levensvisie of wat ook je hebt. Dat kan soms botsen, tot een discussie leiden of zelfs een woordenwisseling. Dus? Lijkt me niet meer dan een zeer gezonde vorm van met elkaar om gaan en elkaar aftasten of je potentieel relatiemateriaal voor elkaar bent.
Eveline; nee, ik heb zelf geen ervaring met een beenamputatie. Wel met genoeg andere beperkingen incl. een andersoortige amputatie. Mijn ervaring op date gebied? Sommigen kan het afschrikken. Niet altijd leuk maar wel een handige selectiemethode; kennelijk was dat niet het dekseltje voor mijn potje en scheelt het me tijd investeren. Voor mij is op dit gebied niets onbespreekbaar tijdens het daten. Júist niet. Als je daarin oh zo omslachtig voor elkaar gaat denken en de bekende grote roze olifant in de kamer die zogenaamd niemand ziet gaat scheppen, dan kan het niet anders dan dat er vroeg of laat een vervelende terugslag komt.
Mijn ervaring is dat het meeste potentieel daar lag waarbij de mannen in kwestie gewoon open en eerlijk waren. Vragen die ze hadden durfden af te vuren. Niet als leidend voorwerp gingen wachten tot ik het eens ging aankaarten, maar gewoon vroegen als het voor hen speelde. Waarop ik waar mogelijk die vragen beantwoord. Wanneer het mogelijk was om angsten, spookbeelden of wat dan ook eerlijk op tafel te gooien, daar was voedingsbodem voor meer. Ik ben zelf best van de goed getimede zwarte humor en kon een dergelijke stoot dan ook goed waarderen. Uit waardering voor de humor en omdat het voor mij een teken is dat de ander zich veilig genoeg bij me voelt om dat te doen. Dat de ander niet voor me denkt, me niet als zielig kwetsbaar vogeltje behandeld, maar gewoon als gelijke. Zodra die gelijkwaardigheid er niet was of bleef, dan was er geen enkele ruimte tot ook maar een kans toe. Het werkt simpelweg niet als iemand niet met andermans handicap kan of wil dealen, krampachtig blijft verzwijgen wat hem/haar bezig houdt, voor de ander denkt en handelt of karakteriseert.
Ligt daar niet de kracht van een relatie en direct ook het recept tot falen? In een relatie kun je niet zonder een basis waarin je een gelijke bent, kunt en mag zijn. Gewoon jezelf kunt zijn. Dat geldt niet anders wanneer er toevallig een handicap om de hoek komt kijken. Niet voor hem maar ook niet voor jou. Jij bent wie je bent, incl. de vragen die nu in je op komen.
Wij kunnen ze je voor je beantwoorden, maar wat zegt dat eigenlijk over hem? Erg weinig, hij is immers uniek zoals elk mens dat is. Hij is degene die je antwoorden kan geven op de vragen die je hebt. Er komt nu veel op je af, maar dat mag er ook gewoon wel even "zijn". Je hoeft er niet per se nu iets mee. Je weet in het begin van daten nog niet hoe dit zal gaan lopen, nu ook niet. Hoort er allemaal bij. De tijd zal het leren of deze persoon voor jou de juiste is. Handicap kan daarin een onderdeel spelen, maar durf daar gewoon eerlijk in te zijn. Als hij het niet voor je is, om welke reden dan ook, dan is hij het niet. Kan gebeuren. En is hij het wel; gefeliciteerd! In dat geval zullen jullie waarschijnlijk meer profiteren van eerlijkheid en openheid en niet voor elkaar denken, dus een leuke manier om te beginnen. Niet alleen qua zijn amputatie, maar over alles. Eigenlijk dus gewoon een manier van in het leven staan.
Veel dateplezier!
when you wish upon a star...
woensdag 29 december 2010 om 13:08
quote:Pixiedust schreef op 29 december 2010 @ 13:02:
[...]
Dit lees ik al een paar keer, maar waaróm? Waarom zou Eveline hier niet veel over vragen als ze wel veel vragen heeft? Lijkt me niet meer dan normaal dat ze het onderwerp gewoon op tafel kan gooien, hij is vast niet van breekbaar porcelein gemaakt.
omdat ik het ook oervervelend zou vinden om de hele date lang over mijn werk te moeten praten. Of over mijn autistische zoon. Of over mijn gescheiden ouders. Of, of, of.
Gewoon omdat hij meer is dan zijn handicap. Lijkt me voor hem ook leuk om wat meer van zichzelf te kunnen laten zien (firguurlijk) dan alleen zijn prothese.
[...]
Dit lees ik al een paar keer, maar waaróm? Waarom zou Eveline hier niet veel over vragen als ze wel veel vragen heeft? Lijkt me niet meer dan normaal dat ze het onderwerp gewoon op tafel kan gooien, hij is vast niet van breekbaar porcelein gemaakt.
omdat ik het ook oervervelend zou vinden om de hele date lang over mijn werk te moeten praten. Of over mijn autistische zoon. Of over mijn gescheiden ouders. Of, of, of.
Gewoon omdat hij meer is dan zijn handicap. Lijkt me voor hem ook leuk om wat meer van zichzelf te kunnen laten zien (firguurlijk) dan alleen zijn prothese.
woensdag 29 december 2010 om 13:16
quote:Starshine schreef op 29 december 2010 @ 13:08:
[...]
omdat ik het ook oervervelend zou vinden om de hele date lang over mijn werk te moeten praten. Of over mijn autistische zoon. Of over mijn gescheiden ouders. Of, of, of.
Gewoon omdat hij meer is dan zijn handicap. Lijkt me voor hem ook leuk om wat meer van zichzelf te kunnen laten zien (firguurlijk) dan alleen zijn prothese.
Dus moet ze vooral maar krampachtig gedoseerd moeten zitten zijn? Ik snap waar je vandaan komt, maar juist dat krampachtige is nog veel vervelender. Door het open en bloot te gooien is er vaak meteen al een enorme druk van de ketel. Voor beide kanten, hoe vaak ik vragen niet als sneeuw voor de zon zie smelten als men 1 of 2 vragen stelt en daarop antwoord krijgt. Niet zo zeer omdat het antwoord wel of niet in het straatje past, maar om de toon van dat antwoord. Dat "klikt" of klikt niet tussen beiden.
Eveline is niet een toevallige voorbijganger, maar iemand die met hem aan het daten is. Hij is een totaalpakket en een van die factoren daarin roept bij haar vragen op. Net zoals ze gepraat zullen hebben over vele andere dingen die haar Eveline maken en hem hem. Als dit haar op het moment wat meer bezig houdt kan dat ervoor zorgen dat ze er relatief meer mee bezig is. Net zoals ze wellicht meer bezig is met zijn laatste vakantie omdat ze het land waar hij geweest is zó gaaf vindt. Of weet ik veel wat.
Echt, als er iets killend is dan is het wel krampachtigheid in mijn ervaring. Open en eerlijk zijn en vragen durven stellen en denkbeelden, angsten, weet ik veel wat, gewoon bespreekbaar maken is een effectieve wijze van dat doorprikken. Mijn ervaring is dat het dan juist niet verzandt in maar 1 onderwerp of 1 facet van het totaalpakketje maar dat door die roze olifant benoemen er ruimte komt voor het totaal.
[...]
omdat ik het ook oervervelend zou vinden om de hele date lang over mijn werk te moeten praten. Of over mijn autistische zoon. Of over mijn gescheiden ouders. Of, of, of.
Gewoon omdat hij meer is dan zijn handicap. Lijkt me voor hem ook leuk om wat meer van zichzelf te kunnen laten zien (firguurlijk) dan alleen zijn prothese.
Dus moet ze vooral maar krampachtig gedoseerd moeten zitten zijn? Ik snap waar je vandaan komt, maar juist dat krampachtige is nog veel vervelender. Door het open en bloot te gooien is er vaak meteen al een enorme druk van de ketel. Voor beide kanten, hoe vaak ik vragen niet als sneeuw voor de zon zie smelten als men 1 of 2 vragen stelt en daarop antwoord krijgt. Niet zo zeer omdat het antwoord wel of niet in het straatje past, maar om de toon van dat antwoord. Dat "klikt" of klikt niet tussen beiden.
Eveline is niet een toevallige voorbijganger, maar iemand die met hem aan het daten is. Hij is een totaalpakket en een van die factoren daarin roept bij haar vragen op. Net zoals ze gepraat zullen hebben over vele andere dingen die haar Eveline maken en hem hem. Als dit haar op het moment wat meer bezig houdt kan dat ervoor zorgen dat ze er relatief meer mee bezig is. Net zoals ze wellicht meer bezig is met zijn laatste vakantie omdat ze het land waar hij geweest is zó gaaf vindt. Of weet ik veel wat.
Echt, als er iets killend is dan is het wel krampachtigheid in mijn ervaring. Open en eerlijk zijn en vragen durven stellen en denkbeelden, angsten, weet ik veel wat, gewoon bespreekbaar maken is een effectieve wijze van dat doorprikken. Mijn ervaring is dat het dan juist niet verzandt in maar 1 onderwerp of 1 facet van het totaalpakketje maar dat door die roze olifant benoemen er ruimte komt voor het totaal.
when you wish upon a star...
woensdag 29 december 2010 om 13:28
Zou voor mij niet echt een probleem zijn. Ik neem aan dat hij gewoon een prothese heeft waar hij vrijwel alles mee kan doen.
Ik zou gewoon kijken hoe het gesprek loopt. Je kan nu wel gaan bedenken wat je allemaal wel en niet moet gaan vragen, maar dat heeft niet veel zin.
Geniet gewoon van je date, dan komen de onderwerpen vast vanzelf.
Veel plezier!
Ik zou gewoon kijken hoe het gesprek loopt. Je kan nu wel gaan bedenken wat je allemaal wel en niet moet gaan vragen, maar dat heeft niet veel zin.
Geniet gewoon van je date, dan komen de onderwerpen vast vanzelf.
Veel plezier!
woensdag 29 december 2010 om 13:36
Pixiedust; je lijkt me een heel wijze vrouw!
Ik ken meerdere mensen met een korte arm of been. Zij willen het liefste dat er zo gewoon mogelijk over gedaan wordt. Vooral niet negeren, dat is het ergste dat je kunt doen!
Eveline, geniet van je date. Hij is niet een missend been, hij is een volwaardig mens. Ik hoop voor je dat jullie het leuk hebben!
Ik ken meerdere mensen met een korte arm of been. Zij willen het liefste dat er zo gewoon mogelijk over gedaan wordt. Vooral niet negeren, dat is het ergste dat je kunt doen!
Eveline, geniet van je date. Hij is niet een missend been, hij is een volwaardig mens. Ik hoop voor je dat jullie het leuk hebben!
anoniem_65452ceee4c6e wijzigde dit bericht op 29-12-2010 13:37
Reden: foutje
Reden: foutje
% gewijzigd
woensdag 29 december 2010 om 13:44
quote:Pixiedust schreef op 29 december 2010 @ 13:16:
[...]
Dus moet ze vooral maar krampachtig gedoseerd moeten zitten zijn? Ik snap waar je vandaan komt, maar juist dat krampachtige is nog veel vervelender. Door het open en bloot te gooien is er vaak meteen al een enorme druk van de ketel. Voor beide kanten, hoe vaak ik vragen niet als sneeuw voor de zon zie smelten als men 1 of 2 vragen stelt en daarop antwoord krijgt. Niet zo zeer omdat het antwoord wel of niet in het straatje past, maar om de toon van dat antwoord. Dat "klikt" of klikt niet tussen beiden.
.
hoezo krampachtig?
Als jij een gesprek met iemand voert, praat je toch ook gewoon en als je ziet dat het gespreksonderwerp iemand verveelt, teveel emotioneerd of wat dan ook, dan begin je toch vanzelf over iets anders?
Het is dat TO vroeg hoe en wat, anders had ik het niet eens gezegd. Ik ga er tenminste vanuit dat TO genoeg sociaal gevoel heeft om zelf een gesprek gaande te kunnen houden.
Maar goed, ze kan natuurlijk ook ronduit zeggen: "ja sorry dat ik zoveel vragen heb, ik heb nog nooit iemand gedate met een prothese, vandaar. Als je het vervelend vindt, moet je het zeggen hoor. "
[...]
Dus moet ze vooral maar krampachtig gedoseerd moeten zitten zijn? Ik snap waar je vandaan komt, maar juist dat krampachtige is nog veel vervelender. Door het open en bloot te gooien is er vaak meteen al een enorme druk van de ketel. Voor beide kanten, hoe vaak ik vragen niet als sneeuw voor de zon zie smelten als men 1 of 2 vragen stelt en daarop antwoord krijgt. Niet zo zeer omdat het antwoord wel of niet in het straatje past, maar om de toon van dat antwoord. Dat "klikt" of klikt niet tussen beiden.
.
hoezo krampachtig?
Als jij een gesprek met iemand voert, praat je toch ook gewoon en als je ziet dat het gespreksonderwerp iemand verveelt, teveel emotioneerd of wat dan ook, dan begin je toch vanzelf over iets anders?
Het is dat TO vroeg hoe en wat, anders had ik het niet eens gezegd. Ik ga er tenminste vanuit dat TO genoeg sociaal gevoel heeft om zelf een gesprek gaande te kunnen houden.
Maar goed, ze kan natuurlijk ook ronduit zeggen: "ja sorry dat ik zoveel vragen heb, ik heb nog nooit iemand gedate met een prothese, vandaar. Als je het vervelend vindt, moet je het zeggen hoor. "
woensdag 29 december 2010 om 13:51
woensdag 29 december 2010 om 13:51
quote:Starshine schreef op 29 december 2010 @ 13:44:
[...]
hoezo krampachtig?
Krampachtig omdat er hier meteen al advies wordt gegeven "vooral niet zelf over beginnen, let erop; vooral niet teveel aandacht aan geven, let op vooral niet te veel over vragen". Komt niet heel relaxt over, als ik eerlijk ben.
quote:Als jij een gesprek met iemand voert, praat je toch ook gewoon en als je ziet dat het gespreksonderwerp iemand verveelt, teveel emotioneerd of wat dan ook, dan begin je toch vanzelf over iets anders?
Yep; als je die feedback krijgt. Maar hier worden adviezen gegeven alvorens er feedback is en losgekoppeld aan "als je merkt dat.......". Het lijkt me heel normaal dat je in een gesprek mee gaat in wat de gesprekspartner zowel verbaal als nonverbaal kenbaar maakt. Dat is voor mij echter wat anders dan van te voren al bedenken dat er vooral niet teveel aandacht voor mag zijn.
quote:Het is dat TO vroeg hoe en wat, anders had ik het niet eens gezegd. Ik ga er tenminste vanuit dat TO genoeg sociaal gevoel heeft om zelf een gesprek gaande te kunnen houden.
Maar goed, ze kan natuurlijk ook ronduit zeggen: "ja sorry dat ik zoveel vragen heb, ik heb nog nooit iemand gedate met een prothese, vandaar. Als je het vervelend vindt, moet je het zeggen hoor. "Lijkt mij inderdaad productiever. Zoals hierboven ook al aangestipt viel ik wat over het van te voren uitgestippelde. Niet zo zeer van jou alleen, alswel van een aantal specifiek en in toon. Ik pikte jou als quote er uit omdat die redelijk snel terug te vinden was en jij reageerde er vervolgens ook weer vlot op. Daardoor kan het nu lijken dat ik het op jou richt maar bedoel het dus niet zo. Lijkt me een hele gezonde instelling om gewoon de sfeer van een gesprek aan te voelen. Voor mij komt het alleen enorm krampachtig over om "vooral niet te veel vragen hoor/vooral niet uit eigen intitiatief vragen hoor etc." te adviseren. Of eigenlijk beter verwoordt; mijn ervaring is dat het enorm krampachtig is en vaak blijft als er van te voren al zo enorm een plan uitgestippeld wordt en voor de ander bedacht wordt hoe die persoon iets zal ervaren.
[...]
hoezo krampachtig?
Krampachtig omdat er hier meteen al advies wordt gegeven "vooral niet zelf over beginnen, let erop; vooral niet teveel aandacht aan geven, let op vooral niet te veel over vragen". Komt niet heel relaxt over, als ik eerlijk ben.
quote:Als jij een gesprek met iemand voert, praat je toch ook gewoon en als je ziet dat het gespreksonderwerp iemand verveelt, teveel emotioneerd of wat dan ook, dan begin je toch vanzelf over iets anders?
Yep; als je die feedback krijgt. Maar hier worden adviezen gegeven alvorens er feedback is en losgekoppeld aan "als je merkt dat.......". Het lijkt me heel normaal dat je in een gesprek mee gaat in wat de gesprekspartner zowel verbaal als nonverbaal kenbaar maakt. Dat is voor mij echter wat anders dan van te voren al bedenken dat er vooral niet teveel aandacht voor mag zijn.
quote:Het is dat TO vroeg hoe en wat, anders had ik het niet eens gezegd. Ik ga er tenminste vanuit dat TO genoeg sociaal gevoel heeft om zelf een gesprek gaande te kunnen houden.
Maar goed, ze kan natuurlijk ook ronduit zeggen: "ja sorry dat ik zoveel vragen heb, ik heb nog nooit iemand gedate met een prothese, vandaar. Als je het vervelend vindt, moet je het zeggen hoor. "Lijkt mij inderdaad productiever. Zoals hierboven ook al aangestipt viel ik wat over het van te voren uitgestippelde. Niet zo zeer van jou alleen, alswel van een aantal specifiek en in toon. Ik pikte jou als quote er uit omdat die redelijk snel terug te vinden was en jij reageerde er vervolgens ook weer vlot op. Daardoor kan het nu lijken dat ik het op jou richt maar bedoel het dus niet zo. Lijkt me een hele gezonde instelling om gewoon de sfeer van een gesprek aan te voelen. Voor mij komt het alleen enorm krampachtig over om "vooral niet te veel vragen hoor/vooral niet uit eigen intitiatief vragen hoor etc." te adviseren. Of eigenlijk beter verwoordt; mijn ervaring is dat het enorm krampachtig is en vaak blijft als er van te voren al zo enorm een plan uitgestippeld wordt en voor de ander bedacht wordt hoe die persoon iets zal ervaren.
when you wish upon a star...
