Relaties
alle pijlers
die 3 woordjes....
woensdag 10 februari 2010 om 08:31
Al lang twijfel ik over mijn relatie. We hebben de afgelopen 8 jaar veel ups en downs gehad. Nu ik richting de 30 ga, ga ik toch meer over de toekomst nadenken. Is hij de man waarmee ik oud wil worden? zie ik hem als de vader van mijn kinderen? En eerlijk gezegd is mijn antwoord daarop -nee-. We verschillen in belangrijke aspecten des levens als dag en nacht en voor hem is er vaak geen grijs, alleen zijn zwart of wit. Over het leven filesoferen, die belangrijke onderwerpen bespreken is er dan ook vaak niet bij. Dat begint me mateloos te irriteren. Ik wil diepgang! 
Goed, al met al wil ik dan ook liever het leven nu even verder alleen verkennen, kijken wat er op mijn pad komt. Een job in het buitenland voor een jaartje? Doen! (Hij gelooft dat de wereld plat is en dat als je buiten de grens van Brabant komt je er van af valt. (Nou ja, zo ongeveer dan)) Een keer het wilde nachtleven induiken? Doen! Op retraite? Doen! Dat wil ik. Tuurlijk vind ik het ook eng om na 8 jaar weer alleen te zijn, maar heb er ook wil zin in. Mijn punt is alleen, ik krijg het hem niet gezegd. Die 3 woordjes "het is uit" krijg ik niet gezegd. Ik probeer te plannen wanneer ik het ga zeggen, uit te kienen wanneer het het beste uit zal komen. Maar hij is verbaal sterker dan ik en lult me zo weer onder tafel. Ja nee maar.... van dat soort dingen. Hints werken natuurlijk ook niet, die wil hij niet zien/begrijpen of hij doet dat ook echt niet. Daarbij breekt mijn hart als hij verdrietig word....Hoe pak ik dit aan, hoe sta ik sterker in m'n schoenen en laat ik zien wat ik écht wil?
Goed, al met al wil ik dan ook liever het leven nu even verder alleen verkennen, kijken wat er op mijn pad komt. Een job in het buitenland voor een jaartje? Doen! (Hij gelooft dat de wereld plat is en dat als je buiten de grens van Brabant komt je er van af valt. (Nou ja, zo ongeveer dan)) Een keer het wilde nachtleven induiken? Doen! Op retraite? Doen! Dat wil ik. Tuurlijk vind ik het ook eng om na 8 jaar weer alleen te zijn, maar heb er ook wil zin in. Mijn punt is alleen, ik krijg het hem niet gezegd. Die 3 woordjes "het is uit" krijg ik niet gezegd. Ik probeer te plannen wanneer ik het ga zeggen, uit te kienen wanneer het het beste uit zal komen. Maar hij is verbaal sterker dan ik en lult me zo weer onder tafel. Ja nee maar.... van dat soort dingen. Hints werken natuurlijk ook niet, die wil hij niet zien/begrijpen of hij doet dat ook echt niet. Daarbij breekt mijn hart als hij verdrietig word....Hoe pak ik dit aan, hoe sta ik sterker in m'n schoenen en laat ik zien wat ik écht wil?
woensdag 10 februari 2010 om 08:43
woensdag 10 februari 2010 om 08:44
Zeggen dat je nu toch echt met hem wilt praten, dat hij je moet laten uitpraten.
Je vertelt hem dan van je gevoelens en dat je het (dus) uit wilt maken.
Op zijn "ja nee maar" houd je voet bij stuk. Dan zeg je dat je het heel vervelend vindt, maar dat je er goed over na hebt gedacht en dat je niet van gedachten gaat veranderen.
Je vertelt hem dan van je gevoelens en dat je het (dus) uit wilt maken.
Op zijn "ja nee maar" houd je voet bij stuk. Dan zeg je dat je het heel vervelend vindt, maar dat je er goed over na hebt gedacht en dat je niet van gedachten gaat veranderen.
woensdag 10 februari 2010 om 10:55
Zelf heb ik in een soortgelijke situatie gezeten. Ook ik zat er lange tijd tegenaan te hikken wanneer en hoe etc. want zomaar onder het eten van de boerenkool de relatie stoppen is wel makkelijk gezegd, ,maar niet makkelijk gedaan. Wat ik toen heb gedaan is 10 dagen met mijn moeder op vakantie geweest (zij geeft nooit ongevraagd advies, raad etc. maar kan erg goed luisteren)
Ik kon toen van de hele situatie afstand nemen, me sterken en heb gelijk zodra ik terugkwam de relatie beeindigd. En ben nog nooit zo blij geweest.
Ik kon toen van de hele situatie afstand nemen, me sterken en heb gelijk zodra ik terugkwam de relatie beeindigd. En ben nog nooit zo blij geweest.
woensdag 10 februari 2010 om 11:38
Toch eerlijk zijn en het wél zeggen? Doen!!
Het zal niet makkelijk zijn en er zal een lastige periode volgen, maar uiteindelijk is dat beter dan nog tijden aansukkelen...
Sterkte ermee. Ik heb in hetzelfde schuitje gezeten en ben er 1000x beter en sterker uitgekomen.
Kiezen voor mezelf is het beste wat me ooit is overkomen.
Het zal niet makkelijk zijn en er zal een lastige periode volgen, maar uiteindelijk is dat beter dan nog tijden aansukkelen...
Sterkte ermee. Ik heb in hetzelfde schuitje gezeten en ben er 1000x beter en sterker uitgekomen.
Kiezen voor mezelf is het beste wat me ooit is overkomen.
woensdag 10 februari 2010 om 11:58
Natuurlijk zal het jullie allebei pijn doen maar eerlijkheid is echt het beste. Het wordt nog veel pijnlijker als je hier langer mee wacht, want dan hou je hem eig aan het lijntje. Dat is mij overkomen met m'n eerste vriend. Hij was al maanden verliefd op een ander maar kon of durfde het met mij niet uit te maken.
Iets niet zeggen vind ik ook liegen. Het is nl doen alsof alles koek en ei is en dat vind ik respectloos naar je partner.
Iets niet zeggen vind ik ook liegen. Het is nl doen alsof alles koek en ei is en dat vind ik respectloos naar je partner.
woensdag 10 februari 2010 om 13:34
woensdag 10 februari 2010 om 15:16
@ Elizey: ergens heb je misschien wel gelijk. Ik ben een hoofd/rationeel mens en wil graag 10000% zeker zijn van mijn zaak. Ik wacht dan ook al lang op het moment dat alle puzzelstukjes in elkaar vallen en ik een EUREKA moment heb. Ondertussen voel ik me alleen niet gelukkig in deze relatie. Ik heb het gevoel stil te staan terwijl de wereld om me heen door blijft draaien.
Als ik dan naar de toekomst kijk zegt mijn gevoel wel heel duidelijk dat ik hem niet als de vader van mijn (mogelijke) kindjes zie.
Ik ben het eens met 'niet vertellen' is ook een soort van liegen. Maar het is zo verrekte lastig. Een "je weet wat je hebt en niet wat je er voor terugkrijgt gevoel" (dat ik bij andere altijd zo veroordeelt heb). Ik moet ook gewoon met hem praten en duidelijk maken wat ik wil en voel. Alle praktische zaken die daarop volgen zien we dan wel weer. Heel stoer gezegd, nu nog daadwerkelijk de stap nemen.....
Als ik dan naar de toekomst kijk zegt mijn gevoel wel heel duidelijk dat ik hem niet als de vader van mijn (mogelijke) kindjes zie.
Ik ben het eens met 'niet vertellen' is ook een soort van liegen. Maar het is zo verrekte lastig. Een "je weet wat je hebt en niet wat je er voor terugkrijgt gevoel" (dat ik bij andere altijd zo veroordeelt heb). Ik moet ook gewoon met hem praten en duidelijk maken wat ik wil en voel. Alle praktische zaken die daarop volgen zien we dan wel weer. Heel stoer gezegd, nu nog daadwerkelijk de stap nemen.....
woensdag 10 februari 2010 om 15:31
Als jij hem niet wil maar toch nog steeds klein beetje aantrekkelijk vind waardoor jij twijfelt dan is het misschien wijs om uit te zoeken wat seksuele polariteit is ( heeft niet veel met daad zelf te makken trouwens ) en hoe je het kan versterken binnen de relatie.
Want jij bent een relatie met die jongen niet aangegaan denkend -op een dag vind ik hem saai en ga ik hem en niet meer leuk genoeg voor mijn kinderen vinden, toch?
Als disbalans tussen vrouwelijke en mannelijke energie met de tijd in jullie relatie binnen gekropen kan je aan jouw man gaan twijfelen of hij de juiste partner voor jouw en jouw kinderen is.
En als dat de reden is dan is het wel mogelijk om verandering in te brengen.
Want jij bent een relatie met die jongen niet aangegaan denkend -op een dag vind ik hem saai en ga ik hem en niet meer leuk genoeg voor mijn kinderen vinden, toch?
Als disbalans tussen vrouwelijke en mannelijke energie met de tijd in jullie relatie binnen gekropen kan je aan jouw man gaan twijfelen of hij de juiste partner voor jouw en jouw kinderen is.
En als dat de reden is dan is het wel mogelijk om verandering in te brengen.
woensdag 10 februari 2010 om 15:35
Zet het voor jezelf eens op papier.
Voel je je daarna nog steeds niet sterk genoeg om het te vertellen, maar weet je wel zeker dat je bij hem weg wilt, schrijf hem dan een brief waarin je alles uitlegt. Daarna kun je het gesprek aangaan en kan hij je niet zomaar onder de tafel lullen. Hij weet immers je probleem en kan dat niet negeren.
Voel je je daarna nog steeds niet sterk genoeg om het te vertellen, maar weet je wel zeker dat je bij hem weg wilt, schrijf hem dan een brief waarin je alles uitlegt. Daarna kun je het gesprek aangaan en kan hij je niet zomaar onder de tafel lullen. Hij weet immers je probleem en kan dat niet negeren.
Een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest
donderdag 11 februari 2010 om 11:20
Ik heb het van de andere kant meegemaakt, ex bleek al een jaar niet meer van me te houden. Maar hij kon het niet zeggen omdat hij me niet verdrietig wilde zien. Het deed echter meer pijn om te beseffen dat hij al die tijd de schijn heeft opgehouden, ik voelde me dom en verraden.
Uit je verhaal blijkt dat je besluit eigenlijk al vast staat. Zeg het dan ook zo snel mogelijk, op een rustig moment als je allebei op de bank zit oid en er even geen verplichtingen zijn, zodat je het rustig uit kunt leggen. Duidelijkheid is het minste wat je hem verschuldigd bent op zo'n moment en daar moet je de tijd voor nemen. Veel succes ermee en knap dat je voor jezelf durft te kiezen.
Uit je verhaal blijkt dat je besluit eigenlijk al vast staat. Zeg het dan ook zo snel mogelijk, op een rustig moment als je allebei op de bank zit oid en er even geen verplichtingen zijn, zodat je het rustig uit kunt leggen. Duidelijkheid is het minste wat je hem verschuldigd bent op zo'n moment en daar moet je de tijd voor nemen. Veel succes ermee en knap dat je voor jezelf durft te kiezen.
