Relaties
alle pijlers
Een ezel stoot zich geen 2e keer??
dinsdag 9 december 2008 om 11:45
Hallo allemaal!
Ik ben nieuw hier op dit forum. Wel heb ik al af en toe meegelezen en gekeken en had heel veel aan jullie ervaringen. Toch open ik een nieuw topic, terwijl dit misschien ook wel bij andere topics valt, maar ik wil gewoon heel graag weten wat jullie van mijn situatie vinden, want het voelt alsof ik verloren strijd strijd.
Het zit zo, ik (net 25) heb al 8 jaar een relatie, waarin al zo ontzetten veel gebeurd is. Hij is op mijn 17e bij mij thuis in komen wonen, omdat het bij zijn ouders niet meer ging. Toen heb ik best veel dingen voor hem gelaten, omdat ik het dan toch weer lullig vond om dan zelf veel weg te zijn, terwijl hij op mijn kamer zat.
Toen ik 21 was zijn we gaan samenwonen.
Hij voelt echt als mijn soulmate, hij is charmant, heeft ontzettend veel voor me over we hebben dezelfde intresses, veel lol en toekomstplannen en heeft mij geholpen om meer voor mezelf op te komen, maar ook praktische zaken...heb nu ook goede baan etc omdat hij me financieel bijv ook geholpen heeft met school.
Maar aan deze mooie kant zit ook een minder mooie, zeg gerust maar zwarte kant. Hij is zover ik weet dan 2 keer vreemdgegaan. hij is zo onzeker en lijkt alleen van deze spanning gelukkig te worden ofzo. Begon met dingen wat ik vond op zijn computer, naar gevraagd want er stonden zoekthema's als; sexparkeerplaatsen (in onze buurt) maar dit werd uiteraard hardnekkig ontkend. Smsjes in zijn telefoon gevonden, want ik voelde dat er iets niet klopte. Vond smsjes met 'henk' die wel erg leuk waren naar elkaar met xxx en wanneer kan je ik weer zien....jullie kennen t wel...Hem hiermee geconfronteerd en was een geintje met de gasten van de zaak, want zij werkte bij de benzinepomp en hun tankte daar om de 3 dagen zoiets. Geloofde er geen bal van. hij heeft zich 3 slagen in de rondte gewerkt om mijn vertrouwen terug te winnen. We gingen dus samen wonen (dat was 2 jaar na dit), helemaal leuk en echt geen vuiltje aan de lucht. Totdat ik weer een gevoel kreeg dat er iets niet klopte. Weer tel gecontroleerd en ja hoor, smsjes met'kom je hiernaartoe..meisje is er niet (ik was uit met vriendinnen) etc etc. dus heb hem zijn bed uitgesleurd en toen kwam uiteindelijk na veel geschreeuw van mijn kant de aap uit de mouw...het was dezelfde meid als toen en nu had ie wel wat met der gedaan. alleen gezoend en ze spraken na het werk af op een parkeerplek vlak bij mijn huis, want dat is langs de snelweg. dus heb haar gebeld en met haar om tafel gezeten en zij bevestigde dat ze elkaar maar 5 x gezien hadden wat praatten en wat zoenden en dan weer weg ging. (zij heeft ook al jarenlange relatie) okay...ben tijdelijk bij mijn moeder gaan wonen en kreeg van hem smeekbrieven en gepraat dat ie gewoon wat miste etc... de relatie es flink onder de loep genomen. uiteindelijk dus toch weer terug gegaan.
Nu 2008...heeft hij het contact met zijn ouders verbroken omdat ie achter iets verschrikkelijks is gekomen (betreft zedendelict) was de weg voordat hij dit wist al behoorlijk kwijt aan t raken...veel stappen, drinken om zich heen aan het trappen, vooral ik was de sjaak. Dus ik werd al radeloos, gezegd dat ie hulp moest zoeken. Werd steeds afstandelijker en ben ik erachter gekomen dat ie echt vreemd was gegaan met een meid...all the way terwijl die met zijn vrienden een avond uit was, mega dronken, allemaal geen excuus, ik was klaar met hem. toen kwam voor hem de klap, want via haar kwam die erachter wat er in zijn familie was gebeurt aangezien haar vader hierbij betrokken was. Hij heeft meteen het contact verbroken met haar en heeft twee weken alleen maar zitten huilen en is doorverwezen naar psychiator. Hij heeft mij weer opgezocht, maar ik hield afstand. Ik was kapot en emotioneel gesloopt. Later toch stapje bij beetje meer contact. (ik heb ondertussen echt aan mezelf gedacht, veel met vriendinnen etc) veeel heel veel gepraat met hem, dat ie nu pas inzag dat ie een groot probleem had, dat ie onzeker was en het allemaal niet meer wist, maar dat ie me absoluut niet kwijt wilde maar wel begreep al zou ik gaan. hij was ook er ook kapot van wat ie mij allemaal had aangedaan, en dat ik altijd gelijk had gehad...En ik had medelijden met hem en nog steeds ontzettend veel houden van.
Hij doet nu ook zijn stinkende best om er bovenop te komen en het lukt hem aardig. We doen veel leuke dingen samen, maar vooral écht' praten. en we zijn serieus veel closer, beter seksleven. Klinkt weer rozengeur.. Alleen.....hij kan niet stoppen met liegen. Ik kan in zijn email (i know...is heel slecht, kijk ook niet vaak) nu zijn er sinds deze week mailtjes weer met de tankmeid. worden wat foto's doorgestuurd...ook waar die met mij op staat. Maar hij opperd dat ie met haar foto's wil maken en af en toe een schuin zinnetje..pffff wat moet je hier nou mee. Heb gisteravond met hem gepraat dat ie wel eerlijk moet zijn, omdat ik weet dat ie kan liegen maar dat ik er toch achter kom. Zegt ie schat ik ben nu toch op de goede weg, wij gaan samen beter dan ooit. Ik zal je nooit meer pijn doen. en vanochtend open ik zijn mail en zie ik dat.
Mja.....ik ben heeeel lang van stof , sorry daarvoor, ik hoop dat jullie een beetje beeld hebben. ik word hier gewoon hopeloos van, terwijl ik zo me best doe ook....
xxx
Ik ben nieuw hier op dit forum. Wel heb ik al af en toe meegelezen en gekeken en had heel veel aan jullie ervaringen. Toch open ik een nieuw topic, terwijl dit misschien ook wel bij andere topics valt, maar ik wil gewoon heel graag weten wat jullie van mijn situatie vinden, want het voelt alsof ik verloren strijd strijd.
Het zit zo, ik (net 25) heb al 8 jaar een relatie, waarin al zo ontzetten veel gebeurd is. Hij is op mijn 17e bij mij thuis in komen wonen, omdat het bij zijn ouders niet meer ging. Toen heb ik best veel dingen voor hem gelaten, omdat ik het dan toch weer lullig vond om dan zelf veel weg te zijn, terwijl hij op mijn kamer zat.
Toen ik 21 was zijn we gaan samenwonen.
Hij voelt echt als mijn soulmate, hij is charmant, heeft ontzettend veel voor me over we hebben dezelfde intresses, veel lol en toekomstplannen en heeft mij geholpen om meer voor mezelf op te komen, maar ook praktische zaken...heb nu ook goede baan etc omdat hij me financieel bijv ook geholpen heeft met school.
Maar aan deze mooie kant zit ook een minder mooie, zeg gerust maar zwarte kant. Hij is zover ik weet dan 2 keer vreemdgegaan. hij is zo onzeker en lijkt alleen van deze spanning gelukkig te worden ofzo. Begon met dingen wat ik vond op zijn computer, naar gevraagd want er stonden zoekthema's als; sexparkeerplaatsen (in onze buurt) maar dit werd uiteraard hardnekkig ontkend. Smsjes in zijn telefoon gevonden, want ik voelde dat er iets niet klopte. Vond smsjes met 'henk' die wel erg leuk waren naar elkaar met xxx en wanneer kan je ik weer zien....jullie kennen t wel...Hem hiermee geconfronteerd en was een geintje met de gasten van de zaak, want zij werkte bij de benzinepomp en hun tankte daar om de 3 dagen zoiets. Geloofde er geen bal van. hij heeft zich 3 slagen in de rondte gewerkt om mijn vertrouwen terug te winnen. We gingen dus samen wonen (dat was 2 jaar na dit), helemaal leuk en echt geen vuiltje aan de lucht. Totdat ik weer een gevoel kreeg dat er iets niet klopte. Weer tel gecontroleerd en ja hoor, smsjes met'kom je hiernaartoe..meisje is er niet (ik was uit met vriendinnen) etc etc. dus heb hem zijn bed uitgesleurd en toen kwam uiteindelijk na veel geschreeuw van mijn kant de aap uit de mouw...het was dezelfde meid als toen en nu had ie wel wat met der gedaan. alleen gezoend en ze spraken na het werk af op een parkeerplek vlak bij mijn huis, want dat is langs de snelweg. dus heb haar gebeld en met haar om tafel gezeten en zij bevestigde dat ze elkaar maar 5 x gezien hadden wat praatten en wat zoenden en dan weer weg ging. (zij heeft ook al jarenlange relatie) okay...ben tijdelijk bij mijn moeder gaan wonen en kreeg van hem smeekbrieven en gepraat dat ie gewoon wat miste etc... de relatie es flink onder de loep genomen. uiteindelijk dus toch weer terug gegaan.
Nu 2008...heeft hij het contact met zijn ouders verbroken omdat ie achter iets verschrikkelijks is gekomen (betreft zedendelict) was de weg voordat hij dit wist al behoorlijk kwijt aan t raken...veel stappen, drinken om zich heen aan het trappen, vooral ik was de sjaak. Dus ik werd al radeloos, gezegd dat ie hulp moest zoeken. Werd steeds afstandelijker en ben ik erachter gekomen dat ie echt vreemd was gegaan met een meid...all the way terwijl die met zijn vrienden een avond uit was, mega dronken, allemaal geen excuus, ik was klaar met hem. toen kwam voor hem de klap, want via haar kwam die erachter wat er in zijn familie was gebeurt aangezien haar vader hierbij betrokken was. Hij heeft meteen het contact verbroken met haar en heeft twee weken alleen maar zitten huilen en is doorverwezen naar psychiator. Hij heeft mij weer opgezocht, maar ik hield afstand. Ik was kapot en emotioneel gesloopt. Later toch stapje bij beetje meer contact. (ik heb ondertussen echt aan mezelf gedacht, veel met vriendinnen etc) veeel heel veel gepraat met hem, dat ie nu pas inzag dat ie een groot probleem had, dat ie onzeker was en het allemaal niet meer wist, maar dat ie me absoluut niet kwijt wilde maar wel begreep al zou ik gaan. hij was ook er ook kapot van wat ie mij allemaal had aangedaan, en dat ik altijd gelijk had gehad...En ik had medelijden met hem en nog steeds ontzettend veel houden van.
Hij doet nu ook zijn stinkende best om er bovenop te komen en het lukt hem aardig. We doen veel leuke dingen samen, maar vooral écht' praten. en we zijn serieus veel closer, beter seksleven. Klinkt weer rozengeur.. Alleen.....hij kan niet stoppen met liegen. Ik kan in zijn email (i know...is heel slecht, kijk ook niet vaak) nu zijn er sinds deze week mailtjes weer met de tankmeid. worden wat foto's doorgestuurd...ook waar die met mij op staat. Maar hij opperd dat ie met haar foto's wil maken en af en toe een schuin zinnetje..pffff wat moet je hier nou mee. Heb gisteravond met hem gepraat dat ie wel eerlijk moet zijn, omdat ik weet dat ie kan liegen maar dat ik er toch achter kom. Zegt ie schat ik ben nu toch op de goede weg, wij gaan samen beter dan ooit. Ik zal je nooit meer pijn doen. en vanochtend open ik zijn mail en zie ik dat.
Mja.....ik ben heeeel lang van stof , sorry daarvoor, ik hoop dat jullie een beetje beeld hebben. ik word hier gewoon hopeloos van, terwijl ik zo me best doe ook....
xxx
dinsdag 9 december 2008 om 11:54
Ik zou het zlef zo aanpakken: Stel hij kan niet ophouden met liegen (slechtste scenario dus). Kan je er dan mee omgaan? Wil je dan bij hem blijven? Ja? Dan hoef je niet verder na te denken.
Nee? Waar trek je dan je grens? Is dat na een paar keer hem op een leugentje te hebben betrapt? Want voor je het weet ben je weer 8 jaar verder en besluit je dan dat het genoeg is. En is dat wat je wilt?
De vraag is dus kan je er mee omgaan en ben je bereid alle consequenties te dragen?
Vergeet niet dat je jong bent en je nog een heel leven voor je hebt.
Nee? Waar trek je dan je grens? Is dat na een paar keer hem op een leugentje te hebben betrapt? Want voor je het weet ben je weer 8 jaar verder en besluit je dan dat het genoeg is. En is dat wat je wilt?
De vraag is dus kan je er mee omgaan en ben je bereid alle consequenties te dragen?
Vergeet niet dat je jong bent en je nog een heel leven voor je hebt.
dinsdag 9 december 2008 om 12:01
Ik zou voor mezelf kiezen, dat is: waar wordt jij het gelukkist van? Helemaal vergeten & vergeven kan nu niet meer, daarvoor is er teveel gebeurd. Wil jij met iemand die liegt en die jou zovaak pijn heeft gedaan samen blijven? En waarom blijf je bij hem: is het medelijden of ook nog wel houden van? Zal je de gelukkigste persoon zijn die je KAN zijn als je bij hem blijft? Zo nee: gaan. Echt waar. Het is moeilijk, doet pijn, maar je bent jong. Je kan hier ook in blijven hangen, dat is misschien zelfs makkelijker, maar of je daar echt gelukkig van wordt...
dinsdag 9 december 2008 om 12:07
Lieve meid,
Voor sommige mensen is liegen zo'n tweede natuur, dat zal niet veranderen, ook al vraag je het heel lief, ook al maak je er ruzie om, ook al dreig je met weggaan, ook al doet het jou zoveel verdriet, het zál doorgaan dat liegen. Zo te lezen heeft hij veel meegemaakt en dat heeft hem gevormd. Jammer genoeg is het niet bij iedereen zo dat een moeilijke jeugd dapper, sterk en eerlijk maakt. Hij is een thrilseeker, iemand die spanning nodig heeft in zijn leven zo te zien en dat kun jij alleen hem niet geven.
Kon je hem maar veranderen he? Kon je hem maar overtuigen van het idee dat niet liegen beter is voor jullie, voor hem, voor jou. Maar meid, als iemand zelfs nog liegt als hij zegt dat het juist nu heel goed met jullie gaat, dan is het einde zoek, denk jij ook niet?
Zorg voor jezelf meissie, je leven ligt nog voor je. Je hebt zo je best gedaan, zoveel geaccepteerd. Wanneer is het klaar en wanneer ben jij nu eens aan de beurt? Zie je dit zitten, zo'n relatie, nog heel lang? Altijd op je hoede zijn, altijd rekening moeten houden met nare dingen waar je achter zou kunnen komen, nooit zeker weten of je van iemand op aan kunt?
Wanneer is het genoeg voor jou?
Voor sommige mensen is liegen zo'n tweede natuur, dat zal niet veranderen, ook al vraag je het heel lief, ook al maak je er ruzie om, ook al dreig je met weggaan, ook al doet het jou zoveel verdriet, het zál doorgaan dat liegen. Zo te lezen heeft hij veel meegemaakt en dat heeft hem gevormd. Jammer genoeg is het niet bij iedereen zo dat een moeilijke jeugd dapper, sterk en eerlijk maakt. Hij is een thrilseeker, iemand die spanning nodig heeft in zijn leven zo te zien en dat kun jij alleen hem niet geven.
Kon je hem maar veranderen he? Kon je hem maar overtuigen van het idee dat niet liegen beter is voor jullie, voor hem, voor jou. Maar meid, als iemand zelfs nog liegt als hij zegt dat het juist nu heel goed met jullie gaat, dan is het einde zoek, denk jij ook niet?
Zorg voor jezelf meissie, je leven ligt nog voor je. Je hebt zo je best gedaan, zoveel geaccepteerd. Wanneer is het klaar en wanneer ben jij nu eens aan de beurt? Zie je dit zitten, zo'n relatie, nog heel lang? Altijd op je hoede zijn, altijd rekening moeten houden met nare dingen waar je achter zou kunnen komen, nooit zeker weten of je van iemand op aan kunt?
Wanneer is het genoeg voor jou?
dinsdag 9 december 2008 om 12:30
Het is slopend om medelijden te hebben met iemand omdat diegene uit zogenaamde onmacht jou kwetst. Hij doet jou pijn en jij geeft hem medelijden want het is zo erg voor hem.... Vervolgens kwetst hij je net zo hard weer, en weer, en weer.
Heb je nog steeds medelijden met hem, dat je er aan twijfelt wat je nu moet doen?
Heb je nog steeds medelijden met hem, dat je er aan twijfelt wat je nu moet doen?
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 9 december 2008 om 13:48
als eerste: welke keuze je ook maakt, het moet jouw keuze zijn. voel je niet 'gedwongen' om het uit te maken omdat mensen in het algemeen dit een reden vinden om het uit te maken.
maar, bedenk wat haal JIJ uit deze relatie? wat levert het jou op? word jij hier gelukkig van? word je gelukkig van hem, of geeft het je een goed gevoel dat je hem niet laat vallen. Want dat laatste is voor jullie allebei niet eerlijk.
mijn gevoel zegt dat hij wel erg veel contact houdt met de tankmeid, dus hij redt het wel zonder jou.
Kies voor jezelf, maar bedenk dat je een ander niet zo makkelijk kan veranderen.
Sterkte
maar, bedenk wat haal JIJ uit deze relatie? wat levert het jou op? word jij hier gelukkig van? word je gelukkig van hem, of geeft het je een goed gevoel dat je hem niet laat vallen. Want dat laatste is voor jullie allebei niet eerlijk.
mijn gevoel zegt dat hij wel erg veel contact houdt met de tankmeid, dus hij redt het wel zonder jou.
Kies voor jezelf, maar bedenk dat je een ander niet zo makkelijk kan veranderen.
Sterkte
dinsdag 9 december 2008 om 14:30
Hallo iedereen!
Ten eerste heel erg bedankt voor jullie snelle reacties! vind wel moeilijk om ze te lezen. Zit echt met een brok in mijn keel. Ja ik hou wel echt van hem en ik weet zeker hij ook van mij. Dat merk ik wel in zijn dagelijkse doen en laten, veel knuffelen en arm om me heen slaan. Ik heb af en toe ook wel medelijden. Tis niet niks wat hij mee maakt. maar dat liegen....eleonora je hebt helemaal gelijk zoals jij het schrijft! Ik dacht namelijk ook altijd dat ik hem kon veranderen, als ik maar lief genoeg was of geduldig genoeg was. Heb mezelf ook wel n beetje verloren en de tijd die we uit elkaar waren, was ook echt ff goed voor me.
De reden dat ik dit zo moeilijk vind allemaal....ben in die periode dat het uit was ook eens goed naar mezelf gaan kijken en mijn moeder kwam met het boek; als hij maar gelukkig is. Komt er dus op neer dat ik mega verlatingsangst heb. (heb op jonge leeftijd me vader verloren en der zijn nog wel meer dingen gebeurd, maar daar wil ik nu even niet op in gaan) Ik ben nu doorverwezen want wil hier ook heel graag van af. 'Stomme' is dat mijn vriend me hier heel erg in steunt. Hij belde net trouwens nog helemaal leuk op, wat ik wilde eten vanavond en dat hij de kerstspullen uit de schuur had gehaald. (Hij is even paar dagen vrij want hij is naar zuidkorea geweest voor zijn werk) het voelt zo dubbel allemaal....als ik jullie reacties ook lees lijkt het net of het niet over mij gaat.....maar nee ben idd niet (altijd) gelukkig zo. Word er zo moe van om altijd maar te controleren en als hij nou gewoon geen rede meer gaf om dat te doen. Snap ook niet dat iemand je recht in je ogen aan kan kijken en dan kan liegen. Ik wil hem soms echt door mekaar rammelen...
kus
Ten eerste heel erg bedankt voor jullie snelle reacties! vind wel moeilijk om ze te lezen. Zit echt met een brok in mijn keel. Ja ik hou wel echt van hem en ik weet zeker hij ook van mij. Dat merk ik wel in zijn dagelijkse doen en laten, veel knuffelen en arm om me heen slaan. Ik heb af en toe ook wel medelijden. Tis niet niks wat hij mee maakt. maar dat liegen....eleonora je hebt helemaal gelijk zoals jij het schrijft! Ik dacht namelijk ook altijd dat ik hem kon veranderen, als ik maar lief genoeg was of geduldig genoeg was. Heb mezelf ook wel n beetje verloren en de tijd die we uit elkaar waren, was ook echt ff goed voor me.
De reden dat ik dit zo moeilijk vind allemaal....ben in die periode dat het uit was ook eens goed naar mezelf gaan kijken en mijn moeder kwam met het boek; als hij maar gelukkig is. Komt er dus op neer dat ik mega verlatingsangst heb. (heb op jonge leeftijd me vader verloren en der zijn nog wel meer dingen gebeurd, maar daar wil ik nu even niet op in gaan) Ik ben nu doorverwezen want wil hier ook heel graag van af. 'Stomme' is dat mijn vriend me hier heel erg in steunt. Hij belde net trouwens nog helemaal leuk op, wat ik wilde eten vanavond en dat hij de kerstspullen uit de schuur had gehaald. (Hij is even paar dagen vrij want hij is naar zuidkorea geweest voor zijn werk) het voelt zo dubbel allemaal....als ik jullie reacties ook lees lijkt het net of het niet over mij gaat.....maar nee ben idd niet (altijd) gelukkig zo. Word er zo moe van om altijd maar te controleren en als hij nou gewoon geen rede meer gaf om dat te doen. Snap ook niet dat iemand je recht in je ogen aan kan kijken en dan kan liegen. Ik wil hem soms echt door mekaar rammelen...
kus
dinsdag 9 december 2008 om 14:37
Hij zet willens en wetens de relatie op het spel, of althans, de kans die hij weer van je krijgt. Juist na zo'n kans zou hij echt alles moeten aanpakken om jou dat vertrouwen te geven. In plaats daarvan gaat hij op de oude voet door...ik vraag me dan af, HOE graag hij er iets van wilt maken. Of liever gezegd; hoeveel maakt het hem uit als hij je kwijt raakt?
Hoe steunt je vriend je dan? Is datgene wat hij doet, wat je werkelijk nodig hebt om je het gevoel te geven dat je gelukkig bent? Ik denk van niet..
een knuffel geven, vragen wat je wilt eten zijn hele normale dingen, voor hem geen opoffering. Het zou voor hem wél heel veel moeite kosten om te stoppen met andere vrouwen...en juist dat heeft hij niet voor je over.
En vergis je niet...een man kan uit schuldgevoel juist even heel erg lief zijn/doen. Hij is net naar het buitenland geweest, is heel erg lief voor je. Maar dat kan om de verkeerde redenen zijn. Ik vind hem niet oprecht, sorry.
Hoe steunt je vriend je dan? Is datgene wat hij doet, wat je werkelijk nodig hebt om je het gevoel te geven dat je gelukkig bent? Ik denk van niet..
een knuffel geven, vragen wat je wilt eten zijn hele normale dingen, voor hem geen opoffering. Het zou voor hem wél heel veel moeite kosten om te stoppen met andere vrouwen...en juist dat heeft hij niet voor je over.
En vergis je niet...een man kan uit schuldgevoel juist even heel erg lief zijn/doen. Hij is net naar het buitenland geweest, is heel erg lief voor je. Maar dat kan om de verkeerde redenen zijn. Ik vind hem niet oprecht, sorry.
dinsdag 9 december 2008 om 14:39
En confronteer hem met wat je gezien hebt; misschien vind je dat eng omdat je bang bent om hem kwijt te raken, maar je hebt recht op de waarheid! Want dit lijkt eerder op een schijnzekerheid van zijn kant. Hij paait je, is lief op de gepaste momenten, maar daar heb je allemaal niks aan. Jij hebt zijn onvoorwaardelijke liefde nodig, het gevoel dat jij zijn nummer 1 bent, en dat gevoel geeft hij je niet. Sterker nog..hij gaat bewust door met andere vrouwen.
