Een maand pauze

..

Nee als je na een jaar al zulke ellende hebt zou ik zeggen wegwezen.

geen ervaring, ik snap het doel van een tijdelijk uit elkaar gaan ook niet zo.. en dan als jullie elkaar gemist hebben of hij jou in dit geval dan komt hij terug.. en dan?

Jullie maakte al veel ruzie zeg je.. wat is er na een maand dan anders.. ?

Ga niet zitten wachten.... Bel je vriendinnen op pak een terrasje en ga bomen over hoe JIJ een relatie wil hebben en wie weet past hij er in wie weet ook niet.

Het kan natuurlijk niet zo zijn dat hij eens in het jaar een maand vol uitspattingen voor zich zelf nodig heeft en dan weer op dezelfde voet verder, of jullie moeten daar allebei vrede mee hebben.

Het kan dus 2 kanten oplopen. Of hij mist je en hij wil je terug of hij heeft aan de vrijheid geroken en hij wil je niet terug... Weet je, ik zou er eerlijk gezegd een beetje klaar mee zijn eigenlijk. Succes!!

quote:kopenschotel schreef op 21 maart 2009 @ 17:50:

Val iedereen die ik ken al lastig om de tijd te doden Dan gaat de tijd wat sneller.



Ben ook wel boos op hem, hij lekker uit eten en stappen elke avond, terwijl hij tijdens onze relatie nooit echt iets deed en ik een paar avonden per week wel andere dingen te doen had. En dan nu ineens over zijn vrijheid zitten piepen, het is gewoon zo oneerlijk!



Ik ben de hele tijd misselijk van de zenuwen over de onzekerheid, 2 weken bijna geen hap door mijn keel. Voel me vandaag voor het eerst weer goed en straks lekker uit eten met mijn moeder, dat is dan wel weer fijn.



Ben ook zo bang dat hij me gewoon vergeet in die maand! Maak me er veel te druk over, maar kan slecht omgaan met onzekerheid en angst. Van de 5 weken die ik moet wachten is er nu pas eentje om

Dit is ook de eerste keer dat mijn hart echt gebroken is (lekker dramatisch klinkt dat altijd )Is het dan voor jou zo zeker dat hij terug mag komen na een maand als hij dat zou willen?

Lieve Kopenschotel,



Een maand uit elkaar en dan?

Je mist elkaar, natuurlijk en dan zijn er witte broodsweken, die duren dan even en daarna ben je weer op het punt waar je was voor de break. Een maand uit elkaar gaat zijn drang om vrij te zijn niet wegnemen. Hij ziet geen toekomst voor jullie zei hij, waarom zou dat met een maand uit elkaar gaan veranderen denk je? Jullie zijn pas een jaar samen en nu is het al gedoe.



Lieverd, het is op, de vlinders gaan niet terugkomen. De maand uit elkaar is uitstel van executie. Denk eens heel goed na, is het niet beter om er gewoon helemaal mee op te houden? Het idee alleen al dat hij de komende maand achter de meiden aangaat bijvoorbeeld om te zien of dat is wat hij mist, daar moet je toch niet aan denken?

maar waarom weet je nu al zeker dat je het nog een keer wil proberen?

Wat is er dan verandert na die maand?

Wat lost een maand elkaar niet zien op aan de ruzie die jullie maken?

Wat doet een maand in de 'wacht' gezet worden met jou en jezelf vertrouwen?

Wat moet er na die maand als hij terug wil komen dan voor JOU anders?

Je bent ál 25?

Ik ben 40 en toen ik 25 was had ik verkering met een man die niet goed voor me was. Toen ik 32 was ontmoette ik de man met wie ik nu getrouwd ben. Je kunt dus ook iemand ontmoeten als je ouder bent dan 25.



Mooi, grappig en lief is je vriend maar hij ziet geen toekomst voor jullie en al na een jaar een maand pauze nodig hebben ziet er niet gezond uit.



De omstandigheden van afgelopen jaar zijn misschien over een maand niet meer hetzelfde maar er komen nieuwe omstandigheden die jij/jullie het hoofd moeten zien te bieden. Hoeveel hoop heb je daar op als het nu, na één jaar en geen onoverkomelijke dingen al fout gaat?

de angs alleen over te blijven ken ik wel hoor. Ik kan nu uit ervaring vertellen dat het na je 25ste ook wel kan lukken. Daarnaast moet je ook niet te veel tijd verdoen met proberen van niets iets te maken, dat kost veel energie en is zinloos.

Angst is een slechte raadgever...

ik begrijp dat nooit, een relatie en een van de twee heeft bedenktijd nodig, En de ander gaat dan braaf t einde van de bedenktijd af zitten wachten. Wachten op de beslissing van een ander Ojee als hij me maar niet vergeet.

Eigenlijk denk ik dat iemand die bedenktijd nodig heeft , t allang weet , alleen niet weet /durft hoe het te zeggen

quote:kopenschotel schreef op 21 maart 2009 @ 18:31:

Krijg wel meer realiteitsbesef door de reacties, bedankt! Maak me er ook veel te druk over. Maar ja, als je eenmaal begint met denken...

Ruzies kwamen vooral door stress, echt nare periode met alles dat mis ging.

Maar persoonlijkheden veranderen niet, dat is ook wel zo. Hij te bot, ik te onzeker. Beide snel op onze teentjes getrapt. Hij een binnenvetter, ik zeg alles wat me dwars zit vrijwel gelijk.

Ik moet ook nadenken over wat ik wil, maar ik ken mezelf wel goed genoeg dat als hij over een maand zegt van kom maar weer terug, dat ik me als een bakvis in zijn armen stort.

Maar ik wil mezelf niet wegcijferen, ik wil een leuke relatie en dat wil ik dan met hem. Maar soms wil het blijkbaar gewoon niet, ook al houden we wel nog van elkaar.



Eindelijk afgestudeerd, eindelijk een echt leuke baan, haakt hij ineens af! Net nu het zowaar allemaal lekker gaat in het leven.



PS echt leuk het vivaforum trouwens! Gelijk wat gevonden om me af te leiden



Het is in elk geval een goed uitgangspunt voor een gesprek. Wat wil jij en kan hij daaraan voldoen, anders wil je het niet. (even rationeel)

Waarin kan jij hem tegemoet komen zonder jezelf te verliezen en waarin hij jou?



Persoonlijk zou ik hem nu vertellen dat ik ook aan het nadenken ben en dat ik niet met open armen sta te wachten na een maand.

Als je relatie niet loopt zoals je wil moet je er samen over praten en samen verbeteren. Alleen onderzoeken of hij je mist, kan mijn inziens geen reslutaat hebben.

de ander in de wacht zetten en terug komen als er niks beters op je pad komt dan je had vind ik ook niet netjes, en ik zou het niet accepteren.

quote:kopenschotel schreef op 21 maart 2009 @ 17:31:

Hallo allemaal,



Ben nieuw op het forum, had de behoefte om mijn verhaal op te tikken, ben er zo mee bezig in mijn hoofd dat dit misschien wel goed is. Het zit zo: mijn vriend kwam 2 weken geleden ineens met het feit dat hij geen toekomst meer zag in onze relatie (1 jaar samen). Ik reageerde eerst heel emotieloos en vroeg een paar keer of hij het uit wilde maken, maar dat zei hij niet. Ik flipte, knallende ruzie, beiden huilen, eerst wilde hij het wil proberen nog ene keer toen niet. Het valt me hier op dat je van het ene extreme in het andere valt. Emotieloos en flippen staan toch lijnrecht tegenover elkaar. Hebben jullie ruzies daar misschien ook mee te maken?



Een week later afgesproken en ik had een hele speech voorbereid waarom we het toch nog een keer moesten proberen, want we maakten ook wel erg veel ruzie, dat had ik ok niet mijn hele leven volgehouden. Maar we hadden daar nooit iets aan proberen te veranderen. Maar dat wilde hij dus niet. Dat is op zich begrijpelijk. Als je het eerste jaar al zoveel ruzie maakt, terwijl het juist vooral leuk moet zijn, hoe wil je dat dan de rest van je leven vol gaan houden. En zo denk ik ook over dingen oplossen. Moet je na een jaar(TJE) al heel veel moeite doen om die problemen op te lossen, dan is het niet raar als één van beiden/ allebei bedenkt dat dat eigenlijk gewoon niet zo'n goed plan is om de relatie voort te zetten. Juist het eerste jaar is het jaar waarin je elkaar leert kennen, waarin je gaat bedenken of je een relatie voor langere tijd met die ander wilt. Niet vreemd dus dat het vaak rond een jaar stopt.



Een dag later stond hij op de stoep, nu was het besef doorgedrongen en dit was ook niet wat hij wilde. Erover gepraat en toen samen besloten elkaar een maand niet te zien.



Hele moeilijk, ik hield het niet vol (hoe bedoel je?), en elkaar afgelopen dinsdag gezien en toen vroeg hij of we naar de bios konden. Ik stemde in, was heel raar. Net als vroeger zaten we tegen elkaar aan en hand in hand terug gelopen naar mijn huis. Daar moest ik huilen en bij het afscheid zoende hij me op mijn mond.



Gisteren hield ik het niet uit, gemaild en gesmst dat ik hem moest zien, om te vragen of het niet beter is om elkaar juist wel te zijn en dan te kijken of het wil of niet. Over de telefoon gesproken, en het kwam erop neer dat hij zijn vrijheid nog niet kwijt wilde (hij is 24, ik 25) Vrijheid willen heeft niets maar dan ook niets met leeftijd te maken. Waarom noem je dat in 1 adem/zin? en zoveel wilde doen en zien en misschien nog wel iets met andere meisjes (nou ja!) wilde proberen. Tja, dat is best logisch dat dat door hem heengaat als hij merkt dat jij niet de persoon bent waar hij oud mee wil worden. Hij is alleen maar eerlijk om dat te vertellen. Hierdoor kun jij al afleiden dat het een behoorlijk definitieve keuze is om ermee te stoppen. Beter dan dat hij vreemdgaat, toch! En dat hij gewoon ging kijken of hij me genoeg zou missen in die maand, en wil me dan ook niet zien tot half april. Klopt het als ik zeg dat dit waarschijnlijk zo besloten is omdat jij die pauze wil? Het lijkt er door je relaas erg op dat hij zijn keuze al heeft gemaakt, en hoopt dat jij het over een maand makkelijker accepteert.



Hele moeilijk, voel me een suftut omdat ik een maand ga zitten peinzen en het moeilijk ga hebben, terwijl hij uitgaat en leuke dingen doet en gaat kijken of hij me wel gaat missen. Je gaat toch zeker niet een maand wachten? Denk je werkelijk dat hij bij je terug komt terwijl hij met andere vrouwen wil zijn, zijn vrijheid wil? Doe wat leuks voor jezelf. Leef je leven en áls hij dan terug komt kun jij bedenken of jij dat eigenlijk zelf ook nog wel wilt. Het verdriet is tegen die tijd al (een beetje) gesleten. En zo leuk is jullie relatie niet als jullie zoveel ruzie hebben.



We houden wel van elkaar en zijn graag bij elkaar, maar hij heeft zich dus ineens in zijn hoofd gehaald dat hij zin vrijheid niet kwijt wil. Omdat jij het er niet mee eens bent, "heeft hij het ineens in zijn hoofd gehaald"? Meisje, doe die oogkleppen af. Hij wil niet met je verder, en dat recht heeft hij. Jij moet het ook niet eens willen. Je doet jezelf alleen maar pijn door hoop te houden. Ga zoals ik zei leuke dingen doen, zet je over hem heen. De afgelopen maanden hebben we het ook niet makkelijk gehad: mijn scriptie afgekeurd en in 2 maanden een nieuwe schrijven, ik had geen geld en hij wel, dreigende werkloosheid. Ook bijna geen sex gehad, hij gad gister aan dat dat ook wel meespeelde.



De dagen lijken weken, echt erg! Maar ik wil hem echt niet kwijt. Jij komt heel erg afhankelijk en claimerig over. Sorry dat ik het zeg, maar jullie waren net een jaar samen en je doet alsof de wereld vergaat. Misschien is dat juist ook wel een reden waarom hij met andere vrouwen wil zijn. In ieder geval betekend ; met andere vrouwen zijn; niet met jou zijn. Soms denk ik dat het wel weer aangaat, andere momenten denk ik dat hij uiteindelijk toch niet wil.



Voel me er hele slecht onder en als onafhankelijke jonge vrouw zou ik natuurlijk moeten zeggen dat ik geen maand ga zitten wachten terwijl hij het leuk heeft. Maar we houden van elkaar en zijn graag bij elkaar, ik dacht altijd dat dat voldoende zou zijn, maar dat is het niet blijkbaar. Vertrouwen in mannen (en in mezelf) is wel ontzetten gedaald. Waarom moet dat nu meteen weer in het algemeen?



Dus, zou een maand elkaar niet zien goed zijn? Heeft iemand van jullie daar ervaring mee?



En sorry, ik heb geen ervaring hiermee. Ik doe hier namelijk niet aan. Bij mij zijn is heel graag of heel niet. Over is over, en dat gaat het niet voor niets. Een maand wachten op een man doe ik al helemaal niet, hoe gek ik er ook op ben.



No man or woman is worth your tears, and the one who is won't make you cry. Helemaal niet als dat verdriet ontstaat omdat de ander na een jaartje al wil rondneuken zijn met andere vrouwen.

Een maand uit elkaar?

Waarom?

Om te zien of je elkaar gaat missen?

Tuurlijk ga je dat



En na een maand zit je weer op precies hetzelfde punt als nu.



Ik geloof niet zo een een break (en al helemaal niet na een jaar)

De bedoeling is dat verliefdheid over gaat in houden van en ik denk dat dat bij hem in dit geval niet gebeurd is



Tuurlijk zal hij je een lieve meid vinden, maar niet lief genoeg want hij parkeert je de komende weken even in een ander deel van zijn leven.



Houden van kost geen tranen, houden van gaat eigenlijk gewoon vanzelf....

*zwaait even naar Madhe, alles goed meis?*

!He Summer, ik zag net dat je had gepost en kwam dus ook even zwaaien. Hier alles goed hoor. Met jou ook hoop ik!

Wel ervaring hier, ex wou ook een pauze. Ik heb me super rot gevoeld alleen maar denken "wat doet hij nu?" Met wie is hij nu?". Na de pauze besloten bij elkaar te blijven. Toen kon ik pas gaan nadenken over wat ik wou. Uiteindelijk heb ik besloten dat het niet wou. Tijdens zo'n pauze kan je, als het niet van jou komt, niet goed nadenken over jullie samen. Maar ik raad je aan dit wel te doen. Uit ervaring kan ik vertellen dat iemand die een pauze wil het niet waard is.

Uitzonderingen zijn er natuurlijk altijd. Maar ik vind het heel raar dat hij met andere meisjes wil enzo. Dit zal altijd een struikelblok blijven in jullie relatie

Ik geloof ook niet zo in pauzes. In veel gevallen is het gewoon om de pijn van de ander te verzachten (lees: uit te stellen) of in de hoop dat het in de tussentijd voor de ander zelf niet meer hoeft (zo hoeft de 'schuldige' het dan niet uit te maken) of om iemand aan het lijntje te houden (in tussentijd kijken of er iets beters te vinden is). Dat maak ik toch uit uit jouw verhaal. Er zullen wel stellen zijn waarbij het met de beste bedoelingen is, maar zijn redenen om het uit te willen maken, doen mij anders vermoeden.

Stel nu nog dat het toch nog goed zou komen. Zou je nog één minuut gerust zijn? Nee, toch. Ander en beter zou ik zeggen.

Eens met Summerdance. Ik vermoed dat hij met dit voorstel kwam omdat hij niet met je verder wil maar dat niet rechtstreeks wil zeggen. Misschien denkt hij wel dat hij het nu allemaal verzacht voor jou, wie weet. Maar binnen een jaar al problemen en een tijdelijke breuk, dit voorspelt denk ik niet veel goeds meer. Opvallend vind ik ook dat het voelen van vrijheid bij hem gekoppeld is aan het ontmoeten van andere vrouwen. Wat je moet doen kan alleen jij bepalen, jij moet je goed voelen over jezelf wat je ook beslist. Sterkte in ieder geval

Pauzes werken nooit in een relatie, dat weet ik uit eigen ervaring. Ik denk als 1 van de 2 eenmaal twijfels heeft, dat die twijfels altijd weer terug zullen komen, zelfs al zou je elkaar een half jaar niet zien. Uiteindelijk werkt het toch nooit meer..



Dus ik zou er nu gewoon zelf een punt achter zetten, al is dat nog zo moeilijk.! Een maand wachten schiet gewoon niet op en het blijft gewoon aan je knagen, en misschien lijkt het nu alsof hij de enigste is waar je je toekomst mee verder wilt leven. Er zwemmen echt weer meerdere vissen in de zee..!!



Sterkte nog ermee.

Hé Kopenenschotel,



Een jaar is ook niet niks, natuurlijk ben je verdrietig. Ideaal zou zijn als je kon denken 'ik zie wel', nu heb je helemaal afhankelijk gemaakt van hem. Hopelijk kun je tot half april ervanuit gaan dat jullie in principe uitelkaar zijn, maar dan gaan praten. Gebruik die tijd om na te denken; 'wat wil ik in een relatie? hoe zou ik willen dat we eventueel anders met elkaar om zouden gaan?'Neem de controle over je eigen leven terug.



Je hebt net een pittige periode achter de rug en nu komen er leuke dingen op je af. Ga die gewoon doen!



ps pas op met het vivaforum, voor het je weet zit je er vijf jaar

Volgens mij Dametje, gaat het juist daar mis met pauzes, met dat moeten denken dat je uit elkaar bent. Want je hebt nog hoop. Als jij degene bent die de mededeling krijgt dat er een maand pauze moet komen dan ga je zitten wachten tot die maand voorbij is. Je vraagt je af wat de ander doet, met wie, waarom, tot hoe laat, waar enzovoort. Dat is heel menselijk.



De ander daarentegen is misschien wel bezig een maand te leven zoals hij/zij zou leven als vrijgezel. Het contrast is heel groot.



Ik denk ook dat de vriend van Kopeschotel haar voorzichtig de bons wilde geven, zogenaamd met een mogelijkheid tot verzoening. Maar negen van de tien keer werkt dat natuurlijk niet als hij al aangeeft vrij te willen zijn en andere vrouwen wil ontmoeten. Hij werkt met een dubbele agenda, heel unfair tegenover Kopenschotel die hoopt op verbetering.



Een jaar is niet niks maar een jaar is ook weer niet zó lang dat je al een maand uit elkaar moet gaan om de bel op orde te krijgen in je kop. De relatie zat niet lekker en doorstond de stormen die ze te verwerken kreeg niet, helaas, dat is heel jammer maar niet onoverkomelijk.



Zelf een punt zetten achter deze rotsituatie is denk ik het enige wat je voor jezelf kunt doen. Dit is slechts uitstel van executie.