Ex duikt ineens weer op.....

Wat me gisteren toch overkwam...ik tril nog! Zo'n jaar of 7, 8 geleden, ik weet het niet eens precies meer ontmoette ik mijn ex. Het was leuk, gezellig en passioneel. We voelden veel voor elkaar, maar hij kwam net uit een vervelende relatie en had problemen. Ik was een evenwichtige en sterke meid en hij was aardig, lief, maar niet sterk op dat moment. Onevenwichtig. Verkeerde moment. Hij stond er niet genoeg voor open iets nieuws te beginnen en wilde mij niet meeslepen in zijn (enorme) problemen. Ik vond het heel erg en heb me erg rot gevoeld lange tijd, maar ik begreep het wel. Het was beter zo. Hij zei me tijdens de laatste avond: ik laat ooit weer van me horen, als het weer goed met me gaat. Jaren gingen voorbij en ik heb me vaak afgevraagd hoe het met hem zou zijn. Mails gestuurd nog, maar geen reactie. Hij had waarschijnlijk begeleiding voor zijn problemen (financieel, verkeerde vrienden, drugs etc.). Gisteren kreeg ik ineens contact met hem via Hyves en MSN. Zomaar ineens. Ik wist niet wat me overkwam. Hij vroeg ook of hij me mocht bellen en we hebben heerlijk gepraat samen. Hij had me nog gezocht zei hij, maar kon me niet meer vinden. Alles van mij was weg door zijn opnames e.d. en zijn rommelige leven. Het voelde goed en vertrouwd. Tsjee, ik heb het er moeilijk mee. Hij heeft me zelfs muziek gestuurd die we toen samen luisterden. Het leek wel dat programma memories haha. Ik roep altijd hard dat je dat niet moet doen als je een relatie hebt, geen oude liefdes opzoeken en zo......Ik heb hem eerlijk gezeg dat ik al twee jaar samenwoon, maar hij vroeg me toch of ik eens kwam eten. Spontaan zei ik: ja dat doe ik! Maar ja, ik heb een relatie en hou heel veel van mijn vriend, dat is nooit anders geweest, maar ineens twijfel ik aan alles. Erg he. Ik snap het niet. Ik heb echt een goede relatie en een leuke relatie. We hebben het goed samen. Patsboem en mijn gevoelens zijn geraakt. Ik heb mijn ex weggestopt in mijn hoofd en hart, maar hij heeft altijd een plekje gehad. Ik baal ervan dat hij nu pas van zich laat horen en dat het niet een paar jaar geleden is. Aan de andere kant heb ik geen idee of het nu wel zou lukken tussen hem en mij. Ik wil hem gewoon even ontmoeten merk ik, dat in elk geval. Niet om vreemd te gaan of zo, absoluut niet, want ik ben trouw en doe niet aan vreemdgaan. Toch voelt zelfs dat gesprek al als vreemdgaan. Zo raar. Ik heb nooit contact met exen gehad. Gewoon nooit tijdens een relatie. Voorbij is voorbij en dat laat ik dan achter me. Dat roep ik ook tegen mijn vriend: exen zijn je verleden niet je heden, maar dit is anders merk ik..... Wat moet ik hiermee? Geen contact meer zoeken? Ik ben voor het eerst in deze relatie een beetje in de war door een ander. Dit is wel een bijzondere situatie omdat ik er niks aan kon doen toen dat hij niet verder kon met mij en beloofd had nog eens contact op te nemen. Ik was nu gewoon blij te horen dat het goed met hem ging. Moet ik op zijn uitnodiging ingaan (ik ben sterk en kan me inhouden tijdens die ontmoeting, want ik weet wat ik nu heb) of zal ik toch maar alles afhouden? Gewoon iets drinken even kan natuurlijk ook, bij hem thuis eten is nogal wat vind ik.

Jullie hebben gelijk! Ik heb hem altijd al wat labiel gevonden en grenzen had hij toen ook al niet zo. Hij is wel veel veranderd merk ik, dat wel. Hij baalt natuurlijk ook dat hij nu op het verkeerde moment bij mij komt. Dat snap ik en hij heeft nog gevoelens voor mij. Ik ook nog wel voor hem en ik denk niet dat hij me bewust 'bewerkt'. Hij laat nu van zich horen want ik vroeg hem dit uitdrukkelijk toen ik wegging en hij heeft woord gehouden. In een vlaag heeft hij me spontaan uitgenodigd. Dan ziet hij de grenzen weer even niet helder..... Ik ben natuurlijk ook doorgegaan met mijn leven. Ik denk dat hij het jammer vond en dat oud sentiment weer boven kwam. Onbedoeld. Ik ga vanwege oud sentiment maar niet bij hem eten. Hij is echt aardig en lief hoor, hij heeft geen verkeerde bedoelingen, maar hij ziet er niets fouts in zoals gewoonlijk.......En dat is het wel. Misschien hoopt hij ook wel dat ik niet lekker in mijn relatie zit, maar dat zal ik hem nog even zeggen dat dat niet het geval is. Ik heb daar ook weinig over gezegd, dus misschien kreeg hij de indruk dat hij kans had..... Is ook mijn fout. Ik wilde ook even genieten van zijn aandacht voor mij denk ik. Ik blijf lekker waar ik ben. Ik woon twee jaar samen, maar we zijn al 6 jaar bij elkaar. Ik laat het hier maar bij en zie misschien ooit nog wel of ik contact met hem wil zoeken. Ik doe dat alleen als ik geen vriend meer zou hebben. Iik weet wat ik heb en dat wil ik zo houden, 100% zeker! Bedankt, mijn verwarring is weg!!!! Ik had even een steuntje nodig, omdat alles bovenkwam. Ik doe nu dingen als het MIJ uitkomt. Toen schikte ik me naar hem en zijn leven, dat is al lang niet meer mijn instelling, dus nu ook niet.

Palientje dank voor je wijze woorden. Hij stond nog steeds bij mijn msn contacten en ineens vroeg hij hoe het met me was. Hij had lang geen internet kunnen gebruiken. Kliniek, jarenlang en geldproblemen dus internet was er niet bij voor jaren. Hij voelt zich eenzaam denk ik ja, al heeft hij het erg druk met zijn nieuwe werk en dat is alleen maar goed voor hem. Ik ben wel bang dat hij zich in zijn werk verliest en weer doorslaat, maar dat is zijn probleem. Hij wil graag een relatie nu en iets goeds, maar dat moet hij nog allemaal op gaan bouwen, gewoon omdat hij jaren in een kliniek zat......Dat schoot toen niet op en nu heeft hij er zin in en krijgt hij nieuwe kansen! Op zich fijn voor hem. Ik wil niemand kwetsen en begin nergens aan. Ik ben toch blij iets van hem gehoord te hebben, want ik heb geen vervelende ervaringen, alleen maar goede, met hem. Jammer was gewoon dat alles afgekapt werd, omdat het niet anders kon. Ik liep gevaar door de contacten die hij had en hij moest opgenomen en geholpen worden (verslaving). We hebben toen geen echte goede kans gehad, maar die hebben we nu ook niet meer! Uit is inderdaad uit en voorbij is voorbij. Zo zie ik dat ook.

Wat mijn vriend ervan vindt werd gevraagd. Ik heb het hem nog niet verteld. Hij heeft zelf nog af en toe contact met exen via Hyves, maar ik weet dat hij voor mij gaat en gewoon wat praat met mensen die hij van vroeger kent. Toen ik hem pas kende was het wel erg gesteld met hem en zijn exen. Verjaardagskaarten en hij wilde ineens op bezoek bij een ex, gewoon als vrienden. Ik heb toen gezegd: kappen of ik ben weg. Kiezen of delen. Hij vond het allemaal overdreven, maar heeft het nooit meer gedaan. Af en toe een berichtje via Hyves en dat is heel algemeen, hij is erg open en eerlijk, ik mag alles zien. Ik heb hem ook echt onder druk gezet. Hij kwam net uit zijn vrijgezellentijd en zag nergens kwaad in, later begreep hij het wel. Hij gaat volledig voor mij en wil me niet kwijt. Hij is erg gek op me. Momenteel werkt hij weer 6 weken in het buitenland en dan is het continu bellen en mailen. Hij belt voor zoveel geld dat het bijna zonde is dat het van zijn salaris af gaat, maar hij kan het missen en hij mist mij.....Ik hem ook, misschien dat ik daarom ook wat gevoelig reageerde op die ex.

Misschien moet ik nog even wat verduidelijken. Toen ik weg ging bij mij ex kende ik hem nog niet zo lang. Toch voelden we veel voor elkaar, maar het kon en mocht toen niet zo zijn door zijn problemen. Daar zou ik door in de problemen hebben gekomen en dat wilde ik niet en hij ook niet. Ik heb hem toen met klem gevraagd weer wat van zich te laten horen als het weer goed met hem ging. Al die tijd heb ik dus zeker wel MSN opengelaten en zijn mailadres bewaard. Ik heb hem een jaar later nog een mailtje gestuurd, puur om te vragen hoe het nu met hem was, maar hij beschikte toen dus niet over zijn e-mail bleek nu. Nu ging ik online op MSN wat ik bijna nooit doe, want ik hou er niet zo van en ineens vroeg hij hoe het met me was en bleek hij terug. Ik was blij ja, ondanks mijn relatie. Gewoon dat ik hoorde dat het heel goed met hem ging. Ik heb me zorgen gemaakt over hem toen en dat gevoel zat er nog bij mij bleek nu, ergens weggestopt. Hij was een aardige, enthousiaste leuke jongen die leuk met me omging en zeer romantisch toen. Hij vroeg me nu of hij mocht bellen en ik dacht: ach waarom ook niet. Ik voel toch niets meer voor hem. Na een paar zinnen hadden we allebei zoiets van: jee, het klikt alweer meteen en dat gevoel van warmte en toch een soort liefde ging dwars door de telefoon......Nu heeft hij me uitgenodigd en ik heb gezegd dat dit niet kan. Hij wil gewoon gezellig naar de film en wat eten, meer niet, maar ja ik twijfel eraan of ik niet toch veel meer voor hem voel nog dan ik ooit had kunnen denken. Hij heeft ook sterk het gevoel met me te moeten praten over dat hij me toen zo heeft laten vallen. Er was toen geen tijd voor praten, alleen huilen. Aan de ene kant wil ik het graag, al is het maar puur om onze vriendschap niet helemaal weg te hoeven gooien (voelt als hartsvriend en nog niet eens als een mogelijke toekomstige partner of zo). Hij gaat ook niks proberen zegt hij, maar ja....als je het daar al over hebt lijkt het al te ver toch? Ik kan duidelijk altijd mijn grenzen aangeven en er niet overheen gaan (sta altijd sterk in mijn schoenen en maak niet zomaar wat kapot wat goed is), dus wat dat betreft hoeft er geen probleem te komen. Ik weet het niet hoor, kom er niet echt uit en we willen het allebei graag merken we....pffff.

Sabine,



Mijn huidige vriend ging in het begin met exen om en wilde contacten houden, niet die ex-vriend van mij......Hij heeft nog verschillende mail contacten en via Hyves waar ik duidelijk van gezegd heb dat ik dat niet zo wilde. Hij deed het toch en bleef dat doen want er steekt toch niets kwaads in? En hij houdt toch van mij! Kan zijn, maar het raakt me altijd weer. Ondanks dat we het heel leuk en fijn en super gezellig hebben samen zijn er toch dingen die me dwarszitten en die ik al tig keer besproken heb met hem.

Mijn huidige vriend is altijd vrij flirterig geweest naar vrouwen wat me zeker in het begin mateloos irriteerde. Ik heb dat met hem besproken en hij heeft dat gedrag veel veranderd al draait zijn hoofd nog wel erg snel om bij het zien van andere vrouwen. Ik besef zeker wel dat ik nu iets goed en stabiels heb, al heb ik de laatste tijd wel een minder stabiel gevoel met mijn huidige vriend. Mijn verwarring nu heeft heel veel met een grote ruzie met zijn ouders te maken die we net achter de rug lijken te hebben.



Bij mijn ex voel ik me zeker niet onveilig. Hij is erg zacht, lief en heel aardig. Hij heeft toen veel meegemaakt waardoor hij tijdelijk minder sterk is geweest.