Famile op bezoek, problemen met partner

Ik zit met een probleem. Ik ben en woon nu zo’n 8 mnd samen met mijn partner. Heb hem leren kennen via een datingsite (was liefde op het eerste gezicht) en ja, het is idd snel gegaan tussen ons: woonden binnen een paar weken samen. Komt ook doordat we beide vanuit huis werken en bijna 24 uur per dag bij elkaar zijn, in zo’n heel korte tijd leer je elkaar dus heel goed kennen en dat gaat prima samen, mits er geen andere mensen bijkomen….

Zijn ouders wonen op de Canarische Eilanden (zijn Nederlanders en zijn daarnaar toe vertrokken nadat ze gestopt zijn met werken). Toen zij nog in NL woonden, hadden ze dagelijks contact met mijn partner, nu vooral per MSN. Zijn moeder en vader hebben mijn partner veel geholpen toen mijn partner met zijn ex in dit huis trokken. Mijn partner heeft hier eerst met zijn ex gewoond. Zij was iemand die nooit haar mond open trok en alles maar gelaten over haar heen liet komen. Als zijn ouders hier waren en zij verzette een bloempot, dan zette zijn vader dit zonder blikken of blozen weer terug; zij had gewoon niet veel in te brengen in dit huishouden. Dit is dan ook vast de reden dat zij, als zijn ouders hier waren, zich terugtrok achter de computer en bijna nooit naar beneden ging als ze alleen thuis was met schoonouders.



Toen ik hier in december ben komen wonen, waren zijn ouders hier ook 2 weken. Was erg gezellig. Achteraf denk ik dat er toen nog geen irritaties waren, doordat ik me ook nog een beetje ‘op bezoek’ voelde in het huis van mijn partner waar ik bij in ben getrokken.

Zijn moeder vertelde me hoe ik de droogtrommel moest gebruiken, hoe ik de sokken op moest vouwen en hoe zijn ex met de rest van het huishouden omging.



Wij zijn toen in februari-maart 10 daagjes bij zijn ouders op bezoek geweest, hebben ook daar in huis geslapen. Hebben die periode heel veel discussies gehad. Van de troep die we op de slaapkamer maakten, tot het tijdstip van opstaan ’s morgens daar bij hen in huis tot het feit dat ze vonden dat ik hun zoon niet kon laten strijken. Mijn partner wilde zijn eigen blouse strijken en zijn moeder heeft toen deze blouse afgepakt en het voor hem gestreken (wat mij het gevoel gaf dat mijn partner mij afviel, want hij had ook kunnen zeggen ‘ma heel lief van je, maar ik kan dat prima zelf) want strijken is echt een vrouwending vinden zij.

Mijn partner heeft toen elke keer weer gezegd van ‘pa en ma, wij hebben ons leven in NL, als ik een blouse nodig heb en Keetie heeft geen tijd om te strijken, dan strijk ik zelf. Keetie betaald (in tegenstelling tot mijn ex die nooit een baan heeft gehad en nog nooit meebetaald heeft in het huishouden) ook mee met alles, dus ONS huishouden. Volgende keer nemen we wel een appartement als we langskomen, wat dat geeft minder spanningen etc etc. Jullie hebben vroeger idd heel vel voor me gedaan, maar dat betekend niet dat jullie zomaar alles kunnen en mogen zeggen’

Nou, zoiets heeft mijn partner zijn hele leven nog niet gezegd tegen zijn ouders, dus dat was wel schrikken en dan toch ook niet helemaal de bedoeling, dus dan was het weer een dag goed en de volgende dag kregen we weer van die steken onder water toegeworpen.



Ik heb het idee dat zijn ouders zich superieur t.o.v. voelen in ons huis, want zij hebben meegeholpen met alles hier in huis en ik woon hier nog maar net. Dit blijkt ook zo te zijn, want de zus van mijn partner zegt ook dat zijn ouders dit zo verteld hebben tegen haar.



Toen zijn ze net voor Koninginnedag hier in NL geweest, voor 14 dagen.

Nou, het hek was van de dam ‘dit was fout, dat was een rotzooi etc etc’, kregen we steeds weer van zijn vader te horen. Hebben bijna elke avond een discussie erover gehad. Nu werk ik vanuit huis en heeft mijn schoonvader het gevoel dat ik de hele dag maar loop te Internetten, dus vandaar dat hij steeds liet vallen dat ik hem bijv. wel koffie in kon schenken. Weer elke avond discussies, mijn partner zei dan ‘huur volgende keer dan zelf wat, als jullie weer komen, ons huis ons leven. Jullie kunnen dan vroeger wel heel veel voor me gedaan hebben, dat betekend niet dat jullie zomaar alles kunnen zeggen en doen’.

Zijn moeder legde me weer uit hoe alles werkte en wat zijn ex altijd fout deed. Ondertussen vouwde zij de was op en deed ze andere dingen. Het gaf mij het gevoel dat ik daardoor op mijn vingers werd getikt en het niet goed genoeg deed voor haar zoon, maar ik heb het toen maar opgevat als ’ze bedoeld het goed’ en ik heb dat dan ook tegen haar gezegd ‘fijn dat u dat doet voor ons’. Toen zij zei van ‘ik koop nieuw beddengoed voor jullie’ zei ik wel van ‘dat hoeft niet hoor, wij moeten toch nog een en ander qua huishoudelijke dingen kopen, maar als u het ons cadeau wilt geven, prima, maar dan ga ik graag mee i.v.m. onze smaak.’

Moet zeggen dat ik, toen de einddatum van hun vertrek in zicht kwam, wel vrolijker werd, want ondertussen veel discussies ’s avonds in bed gehad met mijn partner over de gang van zaken in huis.

Mijn eigen moeder is met de Paasdagen overleden, dus ik was wel een beetje toe aan wat rust. Zeker na opmerkingen van zijn vader die gemaakt werden als ‘je moeder is al overleden en het as is al as, dus als dat een paar dagen later wordt opgehaald, maakt dat toch niet uit?’ toen door een ongelukkig voorval het as ophalen van mijn moeder een dag werd verzet en ik op die datum net met mijn schoonmoeder een bruidsjapon zou gaan passen, omdat we plannen hadden om volgend jaar te gaan trouwen en mijn schoonmoeder niet zo vaak in NL is en er een wachttijd op zo’n jurk zit. Uiteindelijk ben ik niet met mijn vader meegegaan om het as op te halen, omdat ik niet nog meer scheve gezichten erover hier thuis wilde hebben.

Toen bleek dat zijn vader nog 2 weken langer moest blijven i.v.m. een onderzoekje in het ziekenhuis. Zijn moeder is toen wel terug gegaan (achteraf hoor ik dat zij zich ook groen en geel liep te ergeren aan haar man en zijn opmerkingen). Die twee weken langer waren echt een crime. Schoonpa had nu helemaal niks meer om handen, want zijn vrouw was naar huis, dus liep over van alles en nog wat opmerkingen te maken. Mijn partner zei dan wel ‘hij bedoeld het goed’, maar die begreep ook wel dat als je steeds een klap in je gezicht krijgt (figuurlijk) en de gever zegt daarna ‘sorry’ dat je dat een paar keer accepteert, maar dat de keren daarna het niet meer zo makkelijk is om eroverheen te stappen.

Toen schoonpa weg was hebben we het er goed over gehad (daar ook weer de nodige discussies over gehad met elkaar). Prima als zijn ouders op bezoek komen, maar ze zijn wel op visite. Ik ga ook niet bij hun in huis dingen verzetten, beslissen of er buitenverlichting komt te hangen buiten en vertellen hoe bepaalde dingen moeten in HUN huishouden.

Mijn partner vind aan de ene kant dat ik helemaal gelijk heb en weet dat als zijn ouders zich wat minder superieur zouden opstellen, dat het allemaal heel gezellig is. Maar hij loopt al zijn hele leven tegen dit aan, zijn exvrouw en partners konden er ook niet mee leven door de mate waarin ze in hun leven aanwezig waren en hij had gehoopt dat ik daar anders in zou staan. Ik sta er anders in, mits mensen zich gedragen als dat ze op bezoek zijn bij ons en bepaalde opmerkingen voor zich houden, want ze zijn op bezoek: ons huis ons leven: hun huis hun leven. Het kan echt zo gezellig zijn, want het zijn leuke mensen (bel ze regelmatig zelf even op, of ik mail met zijn moeder), heus!

Goed, eind mei schoonpa naar huis.

Krijgen we midden juli een telefoontje van zijn moeder of we zijn zus (waar partner 14 jaar geen contact mee heeft gehad) per direct op willen vangen voor 3 weken want ze heeft het helemaal gehad op de Canarische Eilanden (ze woont daar ook). Eerlijk is eerlijk, ik heb daar een forse discussie met mijn partner over gehad. O.a. door het feit dat we al op ons tandvlees liepen, want elk weekend zaten we vol met afpraken en visite en dat we het nodig hadden om even een tijdje heerlijk met zijn 2en onze vrije tijd door te brengen (was partner het helemaal me eens hoor) en ik het gevoel had geen keuze te hebben in deze kwestie; schoonma had namelijk bijna binnen de 10 minuten dat ze het aan ons vroeg (en partner en ik er samen nog in conclaaf over waren), al het ticket van zijn zus geboekt.

Goed, schoonzus en haar zoon van 16 jaar zitten nu 3 weken bij ons in huis. We hebben afgesproken dat ze nog een halve week langer mag blijven, maar dat ze dan toch echt naar andere vrienden moeten of wat dan ook. Klinkt hard, maar als deze afspraak niet gemaakt wordt (volgens partner), dan zitten ze hier over een maand nog, zo makkelijk is ze.



Nu maakte zijn moeder (die weet dat we doodmoe zijn, dat wist ze al voordat ze vroeg of zus hier mocht komen) op MSN doodleuk de opmerking van ‘ik wil er wel een weekje tussenuit, kan ik langskomen?’. Waarop mijn partner meteen terug schreef van ‘ma, dat begrijpt u toch wel, we zijn beide doodmoe, hebben bijna om de maand een paar weken familie hier zitten, nu even samen, ieder even in zijn eigen huis’. Waarop ze behoorlijk geïrriteerd reageerde ‘nou, dan kom ik wel niet, ik kan trouwens ook bij een vriendin van mij logeren in NL’. Feit is dat mijn partner nu pissig is op mij ‘mijn ouders zijn heel belangrijk voor me en zijn altijd welkom bij mij. Nu ben jij er en mijn moeder weet ook wel dat het feit dat ze even niet welkom is van jou afkomt. Jij drijft een wig tussen mij en mijn ouders’.

Waarop ik tegen hem zei van ‘je moeder weet ook dat we heel erg moe zijn, we hebben haar geholpen door je zus en zoon hier 3,5 weken in huis te nemen (en geloof me, als je vanuit huis werkt en behoorlijk op je privacy bent gesteld, geeft dat de laatste week best wel wat irritaties). Ze had ook kunnen zeggen: ‘lieve zoon, ik weet dat jullie moe zijn, tijd voor jullie zelf nodig hebben en ik gun je nu wat rust samen met je vriendin, ik ga een week bij een vriendin in huis zitten.'

Daarbij vind jij diep in je hart ook dat ze als ze hier zijn zich wat anders moeten gaan opstellen, zelfs je moeder beaamde dat je vader erg aan het doordraven is qua bemoeienissen. MAAR als je wilt dat je moeder komt, dan komt ze. Ik blijf erbij dat het voor ons goed is om een tijd lekker samen te zijn, maar goed, als jij dat echt wilt, dan komt ze. Je zus heeft hier immers straks ook 3,5 week gezeten met haar zoon’.



Nu ben ik dus weer de gebeten hond. Zo erg zelfs dat mijn partner zo de buik vol heeft van al het gezeur (hij heeft het immers zijn hele leven al, met al zijn vorige partners) dat hij gezegd heeft dat hij geen toekomst meer ziet in onze relatie, dat ik maar andere woonruimte moet zoeken, want: ik druk een stempel op dit huishouden (dat ik zijn ouders verbied te komen, vind hij) waar hij niet mee kan leven.

Zijn ouders hebben al zijn hele leven (43 jaar) voor hem klaar gestaan en mij kent hij nog maar kort. Zijn ouders zijn heel belangrijk in zijn leven en daar wil hij geen gezeur over en er is vast wel een vrouw op deze wereld die daar wel mee om kan gaan. Ik heb hem gevraagd in ieder geval te wachten met het verbreken van de relatie tot in elk geval zijn zus en haar zoon hier weg zijn en we een weekend met zijn 2en hebben gehad (want als we SAMEN zijn is er niks aan de hand) en dat hij na dat weekend, als we beide wat meer rust in ons hoofd hebben, zo’n beslissing mag maken, maar niet nu in deze setting, wetende dat we het voordat zijn zus hier kwam het zelfs hadden over een kindje krijgen samen etc etc.

Mijn eerste reactie is: ik ga eerst die ¤ 3500,00 die ik sowieso (naast mijn maandelijkse inkomsten natuurlijk van mijn werk) overhevel naar een andere rekening. Weet niet wat hij allemaal van plan is, en dit bedrag is van mij, heb ik zelf uit de verkoop van mijn vorige woning overgehouden en voor hem minder waard dan voor mij, aangezien zijn maandsalaris 2 X dit bedrag netto is.

Of is dit niet slim? Zo kom ik wel erg achterbaks over eigenlijk.



Nee, we hebben geen samenlevingscontract.

Ja, redelijk wat huisraad.



Als ik zijn opmerkingen pareer door er op in te gaan en uitleg te geven, is hij stil. Hij weet dat het klopt wat ik zeg, want kan er niks tegenin brengen, maar ondanks dat toch zijn eigen visie blijven houden....

Sorry hoor, ben gewoon een beetje beduusd van de gang van zaken.

Zijn ex die hier hiervoor heeft gewoond en die nog nooit gewerkt heeft en zeker nooit meebetaald heeft in het huishouden, heeft geld van hem gestolen door elke maand meermaals geld te pinnen. Ik denk dat hij daarom over die en/of rekening begint. Maar hij weet dat ik juist heel eerlijk ben: mijn geld is juist zijn geld, samen voor iets werken....

Heb idd het gevoel dat hij niet meer rationeel denkt.....

Beste Wanda-P, Ja, ik benadruk dat idd, want dat is iets wat hij echt zoekt in een relatie: gelijkwaardigheid. Nee, hij wist dat niet. Ze loog dat ze werkte en dat er geen geld binnenkwam van haar, daar had ze zo haar smoesjes over, veel schulden en ze had ook nog de verzorging over haar 3 kinderen. (Later bleek dat ze al die jaren stiekem haar eigen woning aangehouden had etc etc.) Beetje raar allemaal, maar hij zegt altijd dat zij hem niks interesseerde dus hij vroeg nooit naar bepaalde zaken; desinteresse. Nee, ze waren niet getrouwd.

Maar goed, daar gaat het niet over….



Pasje heb ik vorige week in zijn portemonnee gedaan, want zijn eigen pasje werkt soms niet bij het pinnen. Portemonnee heeft hij bij zich….



Coldsister, dank je. Denk echt dat rust ons weer tot elkaar kan brengen en dat hij dan ook weer zaken in een normaal daglicht gaat zien. Zeg zelf van schaal van 1 op 10, geef ik mezelf een 9 qua moeheid. (Daarom is hij ook zo boos dat ik hem gisteravond volgens hem zo heb lopen sarren m.b.t. in de keuken zitten kletsen, want ik wist dat hij zo moe is.)