Relaties
alle pijlers
Fijne relatie maar seksuele behoefte aan een ander
vrijdag 17 juni 2011 om 01:03
Laat ik voorop stellen dat ik niet vreemdga en dat ook zéker niet van plan ben.
Maar...
Ik ben ruim 8,5 jaar samen met mijn vriend. Hij is mijn eerste vriend. Hiervoor heb ik een paar keer seks gehad met een ander, en ben dus niet ontmaagd door mijn vriend, maar dat scheelt niet veel.
Door omstandigheden, niet nader te vertellen ivm herkenning, heb ik het afgelopen jaar veel meer zelfvertrouwen gekregen. Ik merk ook dat ik meer aandacht krijg van mannen en daar ook behoefte aan heb. Ik flirt meer, iets wat ik jaren geleden niet had kunnen denken, en heb fantasieën, droom zelfs over seks met collega's en voel me enorm aangetrokken tot andere mannen en let er ook meer op.
Foute boel dus.
Met mijn vriend is de relatie wel erg goed. Ik zie mezelf echt kinderen met hem krijgen en oud worden. Het gras bij de buren is altijd groener en ik kan me niet indenken dat ik het ook maar met iemand anders na zo'n lange tijd nog zo fijn heb. Hij is erg kwetsbaar, gevoelig, lief, trouw, aardig, behandelt me echt als zijn meisje, kortom, een gouden vent, maar man o man wat heb ik zin om eens, plat gezegd, ongeremde, heftige, seks te hebben en om mezelf seksueel te ontdekken.
Ik heb met hem besproken dat ik toch wel nieuwsgierig ben naar andere mannen en voorzichtig uitgesproken dat ik niet in seksuele monogamie geloof. Ook heb ik aangegeven dat er qua seks wat dingen moeten veranderen.
Hij was heel resoluut, hij gelooft wél in 1 sekspartner en een (tijdelijke) open relatie is onbespreekbaar. Verder hebben we wat meer dingen besproken qua seks en wat meer uitgeprobeerd, maar het blijft onbevredigend en dat zie ik eigenlijk niet veranderen. We geven overigens wel veel aandacht aan elkaar, veel complimentjes, aandacht, knuffelen, en we hebben ook een paar keer per week seks, dus dat is het niet.
We hebben sinds een half jaar een flinke relatiedip achter de rug en ik vind het eng om uit te spreken dat ik me enorm aangetrokken voel tot andere mannen en dat er echt iets moet veranderen. Ik wil niet dat hij gelijk denkt dat het weer mis is tussen ons, want ik hou echt alleen van hem en wil ook écht niet vreemd gaan of iets.
Ik heb even getwijfeld of dit bij seks hoort of toch op de relatiepijler, maar goed. Het idee dat ik nooit meer spanning zal hebben, nooit experimentele seks zal hebben en tot aan mijn dood bij hem zal blijven, benauwt me.
Terwijl... als ik nu een jaar rond zou mogen sletten, zou ik ook weer bij hem terugwillen, want zo iemand vind je gewoon niet snel.
Wat is oorzaak en wat is gevolg. Wie herkent dit en wat denken jullie ervan/?
Maar...
Ik ben ruim 8,5 jaar samen met mijn vriend. Hij is mijn eerste vriend. Hiervoor heb ik een paar keer seks gehad met een ander, en ben dus niet ontmaagd door mijn vriend, maar dat scheelt niet veel.
Door omstandigheden, niet nader te vertellen ivm herkenning, heb ik het afgelopen jaar veel meer zelfvertrouwen gekregen. Ik merk ook dat ik meer aandacht krijg van mannen en daar ook behoefte aan heb. Ik flirt meer, iets wat ik jaren geleden niet had kunnen denken, en heb fantasieën, droom zelfs over seks met collega's en voel me enorm aangetrokken tot andere mannen en let er ook meer op.
Foute boel dus.
Met mijn vriend is de relatie wel erg goed. Ik zie mezelf echt kinderen met hem krijgen en oud worden. Het gras bij de buren is altijd groener en ik kan me niet indenken dat ik het ook maar met iemand anders na zo'n lange tijd nog zo fijn heb. Hij is erg kwetsbaar, gevoelig, lief, trouw, aardig, behandelt me echt als zijn meisje, kortom, een gouden vent, maar man o man wat heb ik zin om eens, plat gezegd, ongeremde, heftige, seks te hebben en om mezelf seksueel te ontdekken.
Ik heb met hem besproken dat ik toch wel nieuwsgierig ben naar andere mannen en voorzichtig uitgesproken dat ik niet in seksuele monogamie geloof. Ook heb ik aangegeven dat er qua seks wat dingen moeten veranderen.
Hij was heel resoluut, hij gelooft wél in 1 sekspartner en een (tijdelijke) open relatie is onbespreekbaar. Verder hebben we wat meer dingen besproken qua seks en wat meer uitgeprobeerd, maar het blijft onbevredigend en dat zie ik eigenlijk niet veranderen. We geven overigens wel veel aandacht aan elkaar, veel complimentjes, aandacht, knuffelen, en we hebben ook een paar keer per week seks, dus dat is het niet.
We hebben sinds een half jaar een flinke relatiedip achter de rug en ik vind het eng om uit te spreken dat ik me enorm aangetrokken voel tot andere mannen en dat er echt iets moet veranderen. Ik wil niet dat hij gelijk denkt dat het weer mis is tussen ons, want ik hou echt alleen van hem en wil ook écht niet vreemd gaan of iets.
Ik heb even getwijfeld of dit bij seks hoort of toch op de relatiepijler, maar goed. Het idee dat ik nooit meer spanning zal hebben, nooit experimentele seks zal hebben en tot aan mijn dood bij hem zal blijven, benauwt me.
Terwijl... als ik nu een jaar rond zou mogen sletten, zou ik ook weer bij hem terugwillen, want zo iemand vind je gewoon niet snel.
Wat is oorzaak en wat is gevolg. Wie herkent dit en wat denken jullie ervan/?
vrijdag 17 juni 2011 om 01:24
Je bent met hem opgegroeid, jij hebt je ontwikkeld en nu ben je seksueel op hem uitgekeken. Dat je hem als betrouwbaar relatie/papa-materiaal ziet is het enige wat jou nu tegen houdt. Nog wel. Aan jou de keuze, om de eerlijke stap te nemen om voor jezelf te gaan, of om bij gebrek aan beter te blijven door sudderen.
vrijdag 17 juni 2011 om 01:45
Cassius,
Wat een helder goed topic. Ik heb geen adviezen omdat ik in hetzelfde schuitje zit. Ik heb geen andere seksuele ervaring dan die met mijn partner, in tegenstelling tot jouw verhaal.
Ook ik voel het laatste jaar enorm sterk de behoefte aan seks met een ander. Ik heb dit besproken met mijn man. (sinds zes weken getrouwd) Hij was zichtbaar gekwetst en begrijpt niet dat ik deze behoefte voel, mede omdat hij zelf deze behoefte niet voelt.
Elf dagen na onze bruiloft heb ik heftig gezoend met een andere man. Twee weken daarna heb ik het opgebiecht. Uit schuldgevoel. Ik realiseer me dat, dat enorm egoistisch is.
Hij was niet boos, maar wel teleurgesteld en enorm gekwetst.
Wat heel begrijpelijk is.
Inmiddels hebben we er uitgebreid over gesproken.
Hij heeft te kennen gegeven dat ik het met een ander mag doen, als ik het niet vertel, veilig doe en niet in het echtelijk bed. So far so good zou je denken.
Er is nu een man waar ik me enorm door aangetrokken voel en hij door mij. Toch durf ik de stap niet te zetten.
Wat me weerhoud is een enorm schuldgevoel omdat ik diep in mijn hart weet dat mijn man er niet honderd procent achterstaat en ik hem enorm ga kwetsen. Anderzijds is de behoefte verschrikkelijk sterk. We praten er over, maar het zijn geen gemakkelijke gesprekken.
Vandaag ga ik naar een psycholoog omdat ik mezelf ook niet meer begrijp. Het ergste van alles is nog dat ik hem ook heb toegezegd dat voor hem dezelfde 'regels' gelden. Dat voelt nu heel veilig omdat ik weet dat hij de behoefte niet voelt. Bij de gedachte dat hij met een ander naar bed gaat, word ik niet heel blij (understatement) Ik ben me er van bewust dat dit enorm hypocriet is. Momenteel een orkaan van gevoelens.
Ik begrijp ook niet zo goed waarom ik niet gewoon waardeer wat ik heb. Een lieve betrouwbare zorgzame man met humor en een prettig lijf. Die alles van mij weet en mij door en door kent.
Heb je topic een beetje vervuild met mijn eigen verhaal, maar wilde je laten weten dat er meerdere mensen zijn met deze gevoelens.
Waarschijnlijk krijg ik een stortvloed van negatieve feedback over mij heen, maar dat kan ook wel weer is verhelderd werken.
Kortom; ik lees mee!
Wat een helder goed topic. Ik heb geen adviezen omdat ik in hetzelfde schuitje zit. Ik heb geen andere seksuele ervaring dan die met mijn partner, in tegenstelling tot jouw verhaal.
Ook ik voel het laatste jaar enorm sterk de behoefte aan seks met een ander. Ik heb dit besproken met mijn man. (sinds zes weken getrouwd) Hij was zichtbaar gekwetst en begrijpt niet dat ik deze behoefte voel, mede omdat hij zelf deze behoefte niet voelt.
Elf dagen na onze bruiloft heb ik heftig gezoend met een andere man. Twee weken daarna heb ik het opgebiecht. Uit schuldgevoel. Ik realiseer me dat, dat enorm egoistisch is.
Hij was niet boos, maar wel teleurgesteld en enorm gekwetst.
Wat heel begrijpelijk is.
Inmiddels hebben we er uitgebreid over gesproken.
Hij heeft te kennen gegeven dat ik het met een ander mag doen, als ik het niet vertel, veilig doe en niet in het echtelijk bed. So far so good zou je denken.
Er is nu een man waar ik me enorm door aangetrokken voel en hij door mij. Toch durf ik de stap niet te zetten.
Wat me weerhoud is een enorm schuldgevoel omdat ik diep in mijn hart weet dat mijn man er niet honderd procent achterstaat en ik hem enorm ga kwetsen. Anderzijds is de behoefte verschrikkelijk sterk. We praten er over, maar het zijn geen gemakkelijke gesprekken.
Vandaag ga ik naar een psycholoog omdat ik mezelf ook niet meer begrijp. Het ergste van alles is nog dat ik hem ook heb toegezegd dat voor hem dezelfde 'regels' gelden. Dat voelt nu heel veilig omdat ik weet dat hij de behoefte niet voelt. Bij de gedachte dat hij met een ander naar bed gaat, word ik niet heel blij (understatement) Ik ben me er van bewust dat dit enorm hypocriet is. Momenteel een orkaan van gevoelens.
Ik begrijp ook niet zo goed waarom ik niet gewoon waardeer wat ik heb. Een lieve betrouwbare zorgzame man met humor en een prettig lijf. Die alles van mij weet en mij door en door kent.
Heb je topic een beetje vervuild met mijn eigen verhaal, maar wilde je laten weten dat er meerdere mensen zijn met deze gevoelens.
Waarschijnlijk krijg ik een stortvloed van negatieve feedback over mij heen, maar dat kan ook wel weer is verhelderd werken.
Kortom; ik lees mee!
Op zaterdag help ik tamme dieren weer het beest in zichzelf te vinden.
vrijdag 17 juni 2011 om 06:37
Wat fijn dat er al reacties zijn, had ik op dit tijdstip niet verwacht
Ik geef jullie gelijk dat ik er over moet blijven praten, omdat dit niet als vanzelf over zal waaien (denk ik) en ik hoop ook dat er op den duur meer zal veranderen.
Wat ik me afvraag, is of dat ook met hem kan. Ik zal blijven proberen hoor, dat wel, maar hij is qua persoon ook heel zacht, heeft ook veel aandacht nodig, is ook altijd klein gehouden door zijn ouders.
Ik heb nu sinds een jaar of iets echt behoefte aan een echte vent. Iemand die me alle hoeken van de kamer laat zien. Maar het gaat misschien wel verder dan dit, bedenk ik me nu ik dit typ. Iemand die me ook meesleurt, aan wie ik me kan optrekken. Snappen jullie wat ik bedoel? Maar dan denk ik, geen relatie is perfect.
MereldeMus, fijn dat ik niet de enige ben. Jouw situatie is al verder dan de mijne. Ik wil inderdaad erg graag voorkomen dat deze gevoelens heftiger worden dat ik ze niet meer bedwing en dat het met mijn vriend dan zo ver is dat we getrouwd zijn (of een koophuis hebben, laat staan kinderen). Het klinkt idd alsof je man er niet helemaal achterstaat, maar het is bewonderenswaardig dat hij het wel wil proberen!
Ik hoop ook dat je geen negatieve reacties krijgt, want daar is mijn topic idd niet voor bedoeld
Ik geef jullie gelijk dat ik er over moet blijven praten, omdat dit niet als vanzelf over zal waaien (denk ik) en ik hoop ook dat er op den duur meer zal veranderen.
Wat ik me afvraag, is of dat ook met hem kan. Ik zal blijven proberen hoor, dat wel, maar hij is qua persoon ook heel zacht, heeft ook veel aandacht nodig, is ook altijd klein gehouden door zijn ouders.
Ik heb nu sinds een jaar of iets echt behoefte aan een echte vent. Iemand die me alle hoeken van de kamer laat zien. Maar het gaat misschien wel verder dan dit, bedenk ik me nu ik dit typ. Iemand die me ook meesleurt, aan wie ik me kan optrekken. Snappen jullie wat ik bedoel? Maar dan denk ik, geen relatie is perfect.
MereldeMus, fijn dat ik niet de enige ben. Jouw situatie is al verder dan de mijne. Ik wil inderdaad erg graag voorkomen dat deze gevoelens heftiger worden dat ik ze niet meer bedwing en dat het met mijn vriend dan zo ver is dat we getrouwd zijn (of een koophuis hebben, laat staan kinderen). Het klinkt idd alsof je man er niet helemaal achterstaat, maar het is bewonderenswaardig dat hij het wel wil proberen!
Ik hoop ook dat je geen negatieve reacties krijgt, want daar is mijn topic idd niet voor bedoeld
vrijdag 17 juni 2011 om 06:53
Heb vier jaar geleden in hetzelfde schuitje gezeten een beetje. Moeder overleden, zelf veel afgevallen, en toen kwam er als een soort tegenreactie ofzo, een sexuele onrust over me. Ik herkende me zelf niet meer terug, kon alleen maar aan sex denken...was continu opgewonden. Heb toen gechat met mannen op internet, en met eentje is het toen nog meer uit de hand gelopen, lees dagelijks mailen, sms-en, bellen en 3x ontmoet. Ik voelde me eigenlijk helemaal niet tot hem aangetrokken, was een stuk ouder dan ik, maar genoot zo van de spanning. Tot de laatste ontmoeting, was met hem aan het friemelen in de auto, en zag ineens mezelf daar zo zitten, en toen gingen ineens mijn ogen open...wat ben ik aan het doen, zet ik hier voor mijn relatie op het spel, en mijn lieve gezin. Acuut gestopt, en nooit meer die behoefte gehad. Man lief weet van niks, want ik weet (cliche), dat het echt niks voorstelde, was echt alleen op lust gebaseerd, en zou er veel mee kapot maken.
Was even een fase in mijn leven zeg maar.
Ik weet niet of dat bij jou zo is, als reactie op de omstandigheden. Je moet dus onderzoeken of je iets fundamenteels in je relatie mist (je begeerd voelen) of dat je op zoek bent naar spanning. Bij dat laatste moet je je dus afvragen of dat het waard is, om je relatie op het spel te zetten.
sterkte
x
Was even een fase in mijn leven zeg maar.
Ik weet niet of dat bij jou zo is, als reactie op de omstandigheden. Je moet dus onderzoeken of je iets fundamenteels in je relatie mist (je begeerd voelen) of dat je op zoek bent naar spanning. Bij dat laatste moet je je dus afvragen of dat het waard is, om je relatie op het spel te zetten.
sterkte
x
vrijdag 17 juni 2011 om 06:53
Een paar weken geleden heb ik een topic geopend over in grote lijnen hetzelfde verhaal als jou. Misschien kun je dat doorlezen?
Wie weet heb je er wat aan.
Zoekterm: gelukkig getrouwd, denken aan een ander
Vooral in de tweede helft staan veel reacties die me hebben geholpen het helder te krijgen.
Wil ik erwel bij zeggen dat ik nooit had gedacht dat mijn man er zo voor open stond, want in het begin reageerde hij heel afkeurend. Ook jouw man zal tijd nodig hebben om te wennen aan zijn "nieuwe vrouw".
Ik wens je veel sterkte, want ik weet hoe moeilijk het is.....
Wie weet heb je er wat aan.
Zoekterm: gelukkig getrouwd, denken aan een ander
Vooral in de tweede helft staan veel reacties die me hebben geholpen het helder te krijgen.
Wil ik erwel bij zeggen dat ik nooit had gedacht dat mijn man er zo voor open stond, want in het begin reageerde hij heel afkeurend. Ook jouw man zal tijd nodig hebben om te wennen aan zijn "nieuwe vrouw".
Ik wens je veel sterkte, want ik weet hoe moeilijk het is.....
vrijdag 17 juni 2011 om 06:56
quote:Cassius schreef op 17 juni 2011 @ 01:03:
Ook heb ik aangegeven dat er qua seks wat dingen moeten veranderen.
Hij is dus niet in staat te jou te bevredigen. Vind je het gek dat je onderbewuste dan op zoek gaat naar die voldoening je zo nodig hebt.quote:Hij was heel resoluut, hij gelooft wél in 1 sekspartner en een (tijdelijke) open relatie is onbespreekbaar.Terecht en verstandig, om een vrouw zo goed te beminnen dat je haar die vrijheid durft te kunnen, moet je heel zeker van jezelf zijn. Als een man niet genoeg zelfvertrouwen in bed heeft zal hij uberhaupt geen vrouw volledig kunnen bevredigen.quote:We geven overigens wel veel aandacht aan elkaar, veel complimentjes, aandacht, knuffelen, ...Allemaal leuk en aardig, maar dat ontdeugende meisje wat ergens in jou zit wil gewoon harstikke suf geneukt worden.quote:Wat is oorzaak en wat is gevolg. Wie herkent dit en wat denken jullie ervan/?
De oorzaak is dat hij niet zeker is van zijn identiteit als man. Een man moet respectvol zijn naar zijn vrouw, maar deze jongen is te lief. Hij loopt heel voorzichtig op zijn tenen omdat hij denkt dat dat moet om jou vooral niet voor het hoofd te stoten. Jij weet instinctief dat om de vrouw te zijn die je wilt zijn, dat je een echte man nodig hebt. Iemand die je overdag respectvol behandeld maar in bed vastberaden jouw benen spreidt en jou gillend de lakens laat vastgrijpen.
Vertel hem dat je niet van glas bent en zorg dat hij weet dat hij die vrijheid heeft! Succes
Ook heb ik aangegeven dat er qua seks wat dingen moeten veranderen.
Hij is dus niet in staat te jou te bevredigen. Vind je het gek dat je onderbewuste dan op zoek gaat naar die voldoening je zo nodig hebt.quote:Hij was heel resoluut, hij gelooft wél in 1 sekspartner en een (tijdelijke) open relatie is onbespreekbaar.Terecht en verstandig, om een vrouw zo goed te beminnen dat je haar die vrijheid durft te kunnen, moet je heel zeker van jezelf zijn. Als een man niet genoeg zelfvertrouwen in bed heeft zal hij uberhaupt geen vrouw volledig kunnen bevredigen.quote:We geven overigens wel veel aandacht aan elkaar, veel complimentjes, aandacht, knuffelen, ...Allemaal leuk en aardig, maar dat ontdeugende meisje wat ergens in jou zit wil gewoon harstikke suf geneukt worden.quote:Wat is oorzaak en wat is gevolg. Wie herkent dit en wat denken jullie ervan/?
De oorzaak is dat hij niet zeker is van zijn identiteit als man. Een man moet respectvol zijn naar zijn vrouw, maar deze jongen is te lief. Hij loopt heel voorzichtig op zijn tenen omdat hij denkt dat dat moet om jou vooral niet voor het hoofd te stoten. Jij weet instinctief dat om de vrouw te zijn die je wilt zijn, dat je een echte man nodig hebt. Iemand die je overdag respectvol behandeld maar in bed vastberaden jouw benen spreidt en jou gillend de lakens laat vastgrijpen.
Vertel hem dat je niet van glas bent en zorg dat hij weet dat hij die vrijheid heeft! Succes
vrijdag 17 juni 2011 om 07:01
Tristan Taormino heeft een boek geschreven dat ik je ontzettend kan aanraden, het heet Opening Up.
http://www.amazon.com/Ope ... lationships/dp/157344295X
http://www.amazon.com/Ope ... lationships/dp/157344295X
vrijdag 17 juni 2011 om 08:52
Been there. Ik ben vreemd gegaan. Met behoefte aan goede (en andere) seks. Ben verliefd geworden. Uiteindelijk gescheiden.
Ik er één ding over zeggen. Zoek het eerst uit met je man. Mijn man was niet bereid the issue op te pakken (nog voordat ik veemdging). Je plannen zijn wss het begin van een verwijdering tussen jullie. Er zijn zoveel manieren om je eigen sexleven op te spicen.
Ik er één ding over zeggen. Zoek het eerst uit met je man. Mijn man was niet bereid the issue op te pakken (nog voordat ik veemdging). Je plannen zijn wss het begin van een verwijdering tussen jullie. Er zijn zoveel manieren om je eigen sexleven op te spicen.
vrijdag 17 juni 2011 om 09:23
Ik heb even een nieuwe account aangemaakt, omdat ik ook wat kwijt wil. Ik heb alleen met mijn man afgesproken dat we het aan niemand zouden vertellen...
Ik heb dus hetzelfde als jij/jullie. Ontzettende behoefte aan een andere man. Ik heb hier ook met mijn man over gesproken en na dagen vol ruzieachtige sfeer, huilen en veel emoties zijn we eruit. We hebben afspraken gemaakt: als ik het met een andere man doe, moet ik dat eerlijk zeggen. Maximaal 2 andere mannen per jaar. Alleen seks, geen handjes vasthouden of strandwandelingen enzo (uitgezonderd dingen die leiden naar seks - ik duik niet zomaar met iemand het bed in. Dan is het nog niet spannend). Mijn escapades mogen niet afdoen aan kwaliteit en kwantiteit van seks met hem. Natuurlijk altijd alles veilig. En hij mag het ook met 2 andere vrouwen per jaar doen.
Het kostte hem erg veel moeite om zover te komen, maar ik ben altijd al een fladderaar geweest en ik was op een punt dat ik zei: "laten we dan maar gaan scheiden." Ik heb ruim een jaar geprobeerd het te bedwingen en weg te werken en te negeren, maar dat lukt gewoon niet. Ik ben niet vreemdgegaan, maar was op een gegeven moment wel heel veel met een andere man aan het praten. Toen is het mijn man opgevallen dat er iets niet goed was en is het hele verhaal eruit gekomen. Gelukkig reageerde hij meteen met dat hij me niet kwijt wilde. Ik hou echt ontzettend veel van mijn man, heb niks te klagen op seksueel of ander gebied en we hebben een kind waar we allebei gek op zijn. Maar ik mis gewoon zo erg die spanning. Het is zo moeilijk voor me om te bedenken dat ik alleen nog maar seks met hem zou hebben voor de rest van mijn leven. We doen wel eens een rollenspel ofzo, maar uiteindelijk blijft het toch mijn man, het is toch meer van hetzelfde.
Ik heb dus hetzelfde als jij/jullie. Ontzettende behoefte aan een andere man. Ik heb hier ook met mijn man over gesproken en na dagen vol ruzieachtige sfeer, huilen en veel emoties zijn we eruit. We hebben afspraken gemaakt: als ik het met een andere man doe, moet ik dat eerlijk zeggen. Maximaal 2 andere mannen per jaar. Alleen seks, geen handjes vasthouden of strandwandelingen enzo (uitgezonderd dingen die leiden naar seks - ik duik niet zomaar met iemand het bed in. Dan is het nog niet spannend). Mijn escapades mogen niet afdoen aan kwaliteit en kwantiteit van seks met hem. Natuurlijk altijd alles veilig. En hij mag het ook met 2 andere vrouwen per jaar doen.
Het kostte hem erg veel moeite om zover te komen, maar ik ben altijd al een fladderaar geweest en ik was op een punt dat ik zei: "laten we dan maar gaan scheiden." Ik heb ruim een jaar geprobeerd het te bedwingen en weg te werken en te negeren, maar dat lukt gewoon niet. Ik ben niet vreemdgegaan, maar was op een gegeven moment wel heel veel met een andere man aan het praten. Toen is het mijn man opgevallen dat er iets niet goed was en is het hele verhaal eruit gekomen. Gelukkig reageerde hij meteen met dat hij me niet kwijt wilde. Ik hou echt ontzettend veel van mijn man, heb niks te klagen op seksueel of ander gebied en we hebben een kind waar we allebei gek op zijn. Maar ik mis gewoon zo erg die spanning. Het is zo moeilijk voor me om te bedenken dat ik alleen nog maar seks met hem zou hebben voor de rest van mijn leven. We doen wel eens een rollenspel ofzo, maar uiteindelijk blijft het toch mijn man, het is toch meer van hetzelfde.
vrijdag 17 juni 2011 om 09:31
vrijdag 17 juni 2011 om 09:42
vrijdag 17 juni 2011 om 09:44
Hoi Cassius,
Ik hoop dat je er iets aan hebt, maar ik wil je graag mijn ervaring meegeven.
Zelf heb ik ook zo'n lange relatie gehad. Op een gegeven moment werd die drang echt steeds meer. Mijn ex-vriend was de eerste met wie ik seks had, daarvoor wel heel kort een vriendje gehad, maar alleen zoenen. Met mijn ex kon ik supergoed praten, hij snapte mij erg goed. Maar op een gegeven miste ik wat jij net ook aangeeft, iemand aan wie je je kunt optrekken. Hij had steeds meer een vaderrol, meer inperken. Ik merkte steeds meer dat ik bij andere mannen spanning ervoer. Mijn ex en ik pasten wel goed bij elkaar, ook lichamelijk, maar hij bleek op een gegeven moment ook meer naar internet te kijken, bleek toen het eenmaal uit was. Ik heb het wel uitgemaakt omdat ik voelde dat de situatie niet meer houdbaar was, en ik me schuldig voelde naar hem toe. Seks is gewoon een belangrijk onderdeel van je communicatie. Natuurlijk wordt het misschien wel anders na een tijdje, maar het zegt ook wat over hoe je gevoelens voor elkaar zijn.
Na het beëindigen van die relatie ben ik de eerste twee jaar even los gegaan, en dat voelde erg goed. Vriendinnen herkenden me niet meer terug, omdat ik eerst een nogal 'braaf' meisje was. Maar ik had die twee jaar echt even nodig. Een vriendschap is er op stukgelopen, omdat zij het echt niet begreep. Na een tijdje werd ik ook weer wat rustiger, hoefde dat seksuele niet meer zo heftig als in het begin, en werd het weer wat 'normaler'. Zo'n wilde-haren-periode was gewoon ff nodig.
Inmiddels heb ik na een aantal jaar een hele leuke lieve en lekkere vriend. Met hem voel ik veel meer echte liefde. Bij m'n ex waren we samen opgegroeid, en ontwikkel je je door, je verandert, maar je blijft gewoon bij elkaar. Nu kies je echt voor elkaar zoals je inmiddels bent dat je die persoon graag wilt.
Ik heb in die paar jaar dat ik vrijgezel ben geweest best wel gedacht van: shit, heb ik nou wel de goede keuze gemaakt? Ik had echt toen zo'n heel beeld van samen oud worden, kinderen krijgen, enz. Misschien heb ik dat nu voor de rest van mijn leven vergooid. Maar niets is minder waar. Ik ben nu veel gelukkiger in mijn relatie dan toen (hoewel ik nu nog in de verliefdheidsfase zit na ruim een half jaar). Hierdoor weet ik dat mijn vorige relatie op een gegeven moment echt meer vriendschap was en het logisch was dat ik me aangetrokken voelde tot andere mannen.
Spijt heb ik echt nooooooit gehad. Ik ben weer echt mezelf geworden, me helemaal uitgeleefd, zowel qua seks, als qua dingen die je altijd nog eens wilde doen, gave vakanties, uitgeleefd in hobbies, eindelijk een huis zo inrichten zoals ik het zelf helemaal wil, enz enz. Je leert erg goed kennen wie jij bent (en dat kan soms zeker ook erg eenzaam voelen).
Kortom: alles heeft zo z'n voor- en z'n nadelen....
Belangrijkste is om dat te kiezen waar jij het allergelukkigst van wordt. Daar wordt hij (uiteindelijk) ook het gelukkigst van.
Ik hoop dat je er iets aan hebt, maar ik wil je graag mijn ervaring meegeven.
Zelf heb ik ook zo'n lange relatie gehad. Op een gegeven moment werd die drang echt steeds meer. Mijn ex-vriend was de eerste met wie ik seks had, daarvoor wel heel kort een vriendje gehad, maar alleen zoenen. Met mijn ex kon ik supergoed praten, hij snapte mij erg goed. Maar op een gegeven miste ik wat jij net ook aangeeft, iemand aan wie je je kunt optrekken. Hij had steeds meer een vaderrol, meer inperken. Ik merkte steeds meer dat ik bij andere mannen spanning ervoer. Mijn ex en ik pasten wel goed bij elkaar, ook lichamelijk, maar hij bleek op een gegeven moment ook meer naar internet te kijken, bleek toen het eenmaal uit was. Ik heb het wel uitgemaakt omdat ik voelde dat de situatie niet meer houdbaar was, en ik me schuldig voelde naar hem toe. Seks is gewoon een belangrijk onderdeel van je communicatie. Natuurlijk wordt het misschien wel anders na een tijdje, maar het zegt ook wat over hoe je gevoelens voor elkaar zijn.
Na het beëindigen van die relatie ben ik de eerste twee jaar even los gegaan, en dat voelde erg goed. Vriendinnen herkenden me niet meer terug, omdat ik eerst een nogal 'braaf' meisje was. Maar ik had die twee jaar echt even nodig. Een vriendschap is er op stukgelopen, omdat zij het echt niet begreep. Na een tijdje werd ik ook weer wat rustiger, hoefde dat seksuele niet meer zo heftig als in het begin, en werd het weer wat 'normaler'. Zo'n wilde-haren-periode was gewoon ff nodig.
Inmiddels heb ik na een aantal jaar een hele leuke lieve en lekkere vriend. Met hem voel ik veel meer echte liefde. Bij m'n ex waren we samen opgegroeid, en ontwikkel je je door, je verandert, maar je blijft gewoon bij elkaar. Nu kies je echt voor elkaar zoals je inmiddels bent dat je die persoon graag wilt.
Ik heb in die paar jaar dat ik vrijgezel ben geweest best wel gedacht van: shit, heb ik nou wel de goede keuze gemaakt? Ik had echt toen zo'n heel beeld van samen oud worden, kinderen krijgen, enz. Misschien heb ik dat nu voor de rest van mijn leven vergooid. Maar niets is minder waar. Ik ben nu veel gelukkiger in mijn relatie dan toen (hoewel ik nu nog in de verliefdheidsfase zit na ruim een half jaar). Hierdoor weet ik dat mijn vorige relatie op een gegeven moment echt meer vriendschap was en het logisch was dat ik me aangetrokken voelde tot andere mannen.
Spijt heb ik echt nooooooit gehad. Ik ben weer echt mezelf geworden, me helemaal uitgeleefd, zowel qua seks, als qua dingen die je altijd nog eens wilde doen, gave vakanties, uitgeleefd in hobbies, eindelijk een huis zo inrichten zoals ik het zelf helemaal wil, enz enz. Je leert erg goed kennen wie jij bent (en dat kan soms zeker ook erg eenzaam voelen).
Kortom: alles heeft zo z'n voor- en z'n nadelen....
Belangrijkste is om dat te kiezen waar jij het allergelukkigst van wordt. Daar wordt hij (uiteindelijk) ook het gelukkigst van.
zaterdag 18 juni 2011 om 00:47
Bedankt voor alle reacties!! Ik reageer erg laat, had de hele dag geen kans om te forummen.
Ik ben erg blij met jullie lieve reacties en zoooooo fijn om te lezen dat ik niet de enige ben! Ik herken in het ene verhaal nog meer dan in het andere.
Het klinkt zo makkelijk, mijn seksleven opleuken, maar hoe dan? Welke dingen blijven er over als hij zo weinig wil experimenteren en mij maar als zijn prinsesje wil behandelen terwijl ik eigenlijk op de keukentafel genomen wil worden?
Een parenclub lijkt me geweldig, maar is onbespreekbaar. Helaas...
Liveislive, dus jij hebt er wel voor gekozen om weg te gaan bij je vriend, knap van je. Ik ben stikjaloers als ik jouw verhaal lees van je losbandige periode. Dat heb ik gewoon nooit gehad, helemaal overgeslagen. Maar weggaan bij mijn vriend kan ik niet, ik weet bijna zeker dat ik dan na een tijdje denk, wat héb ik laten lopen....
Ik kom net thuis van een avondje met vriendinnen en ik ben ook zo vreselijk jaloers als ik hun verhalen hoor over onderdanige seks met hun vriend.
Nu ik mijn verhaal hier heb neergezet, lijkt de frustratie ineens groter. Alsof het nu echt is
Ik ben erg blij met jullie lieve reacties en zoooooo fijn om te lezen dat ik niet de enige ben! Ik herken in het ene verhaal nog meer dan in het andere.
Het klinkt zo makkelijk, mijn seksleven opleuken, maar hoe dan? Welke dingen blijven er over als hij zo weinig wil experimenteren en mij maar als zijn prinsesje wil behandelen terwijl ik eigenlijk op de keukentafel genomen wil worden?
Een parenclub lijkt me geweldig, maar is onbespreekbaar. Helaas...
Liveislive, dus jij hebt er wel voor gekozen om weg te gaan bij je vriend, knap van je. Ik ben stikjaloers als ik jouw verhaal lees van je losbandige periode. Dat heb ik gewoon nooit gehad, helemaal overgeslagen. Maar weggaan bij mijn vriend kan ik niet, ik weet bijna zeker dat ik dan na een tijdje denk, wat héb ik laten lopen....
Ik kom net thuis van een avondje met vriendinnen en ik ben ook zo vreselijk jaloers als ik hun verhalen hoor over onderdanige seks met hun vriend.
Nu ik mijn verhaal hier heb neergezet, lijkt de frustratie ineens groter. Alsof het nu echt is
zaterdag 18 juni 2011 om 01:46
Ik herken me ook hierin!
Mijn vriend en ik zijn sinds een paar maanden uit elkaar omdat het niet meer liep tussen ons, waarvan seks (of eigenlijk het niet hebben ervan) een belangrijk onderdeel is. Ik wil bij wijze van uit elkaar getrokken worden, en ik zie hem dat niet doen.
We zien elkaar nog wel regelmatig en hebben ook al uitgesproken nog wel hoop te hebben het nog een keer te proberen met z'n tweeën. Dan dus de seks ook. Nu zie ik het alleen niet voor me, seks met hem. Terwijl ik het wel WIL.
Daar komt denk ik die goede vriend/vaderfiguur om de hoek kijken die eerder al werd genoemd...
Ik blijf jullie volgen
Mijn vriend en ik zijn sinds een paar maanden uit elkaar omdat het niet meer liep tussen ons, waarvan seks (of eigenlijk het niet hebben ervan) een belangrijk onderdeel is. Ik wil bij wijze van uit elkaar getrokken worden, en ik zie hem dat niet doen.
We zien elkaar nog wel regelmatig en hebben ook al uitgesproken nog wel hoop te hebben het nog een keer te proberen met z'n tweeën. Dan dus de seks ook. Nu zie ik het alleen niet voor me, seks met hem. Terwijl ik het wel WIL.
Daar komt denk ik die goede vriend/vaderfiguur om de hoek kijken die eerder al werd genoemd...
Ik blijf jullie volgen
zaterdag 18 juni 2011 om 08:35
Goeie vragen Bospad, ik heb wat geprobeerd in de zin van erover praten en tijdens de seks 'wilder' te zijn door initiatief te tonen met verschillende standjes en (wat ik heel belangrijk vind) meer geluid te maken zeg maar Hij maakt nooit geluid, soms weet ik niet eens of hij is klaargekomen. Bovendien is het erg op hem gericht.
Ik loop er ook wel tegenaan dat het na 8,5 jaar wel een drempel is om over te gaan, een beetje ongemakkelijk. Maar dat geldt misschien voor hem ook. Ik ga er vandaag nog eens een gesprek over aan.
Maar dan nog, heb ik heel veel behoefte om eens met anderen te seksen. Is dat vreemd? Of zou dat weggaan als mijn vriend wat losser en wilder wordt?
Ik loop er ook wel tegenaan dat het na 8,5 jaar wel een drempel is om over te gaan, een beetje ongemakkelijk. Maar dat geldt misschien voor hem ook. Ik ga er vandaag nog eens een gesprek over aan.
Maar dan nog, heb ik heel veel behoefte om eens met anderen te seksen. Is dat vreemd? Of zou dat weggaan als mijn vriend wat losser en wilder wordt?
maandag 20 juni 2011 om 12:25
Hoi Cassius,
Ik denk dat als je ervoor kiest om nu voor altijd wel bij je vriend te blijven, dat je de frustratie altijd zult houden. Je vriend zit niet zo in elkaar, jullie verschillen daarin. Natuurlijk kan hij wel iets veranderen. Maar eerlijk gezegd denk ik dat jullie gewoon uit elkaar zijn gegroeid. Ik denk dat het ook wel makkelijk is om te weten dat je op hem terug kan vallen. Maar misschien mis je de pit ook wel in andere dingen?
Het is denk ik een kwestie van je óf hierbij neerleggen, accepteren dat het zo is, en het daarbij laten. Óf voor een nieuw leven kiezen. Dat laatste is kiezen voor de moeilijke weg, dat geef ik helemaal toe. Want vind je ooit nog zo'n lieve betrouwbare vriend?
Zelf heb ik met mijn vriend destijds wel dit bespreekbaar gemaakt, maar het veranderde niet (waarschijnlijk omdat we gewoon anders in elkaar zitten). Ik wilde het ook iets wilder, en hij niet. Maar bij ons was het ook meer een voorbeeld van hoe wij in de relatie zaten, met de seks kwam dat het meest uitgesproken naar voren.
Ik zag eerlijk gezegd destijds geen andere opties dan doorgaan, omdat ik zo sterk het plaatje in mijn hoofd had om samen met hem oud te worden, een huis te kopen en kinderen te krijgen. Totdat iemand mij erop wees dat er wél meer opties zijn. Als je je in een bepaalde situatie steeds ongelukkiger voelt, zijn er altijd keuzes. Het vergt wel lef om hier de verantwoordelijkheid voor te nemen, ook als het daarna moeilijk is omdat je elkaar na zo'n lange tijd mist. Nog iets anders: in hoeverre is hij gelukkig als jij telkens eigenlijk iets anders wilt?
Beetje een stokend bericht misschien, maar voor mij zelf was het een eye-opener destijds dat er dus meer opties zijn dan alleen maar voor altijd bij elkaar blijven en met alles genoegen nemen. Bovendien, als er nog geen kinderen zijn, is het beter om nu over dit soort keuzes na te denken, dan later. Wil niet zeggen dat je heel snel met de pet moet gooien naar een relatie als er wat lastige dingen vooorbijkomen trouwens!
Veel sterkte gewenst Cassius, lastige positie! Bedenk welke keuzes er zijn, en weeg goed af waar JIJ het meest gelukkig van wordt. Voor allebei valt wat te zeggen. Lijstje met voors en tegens helpt ook.
Groetjes, Liveislive
Ik denk dat als je ervoor kiest om nu voor altijd wel bij je vriend te blijven, dat je de frustratie altijd zult houden. Je vriend zit niet zo in elkaar, jullie verschillen daarin. Natuurlijk kan hij wel iets veranderen. Maar eerlijk gezegd denk ik dat jullie gewoon uit elkaar zijn gegroeid. Ik denk dat het ook wel makkelijk is om te weten dat je op hem terug kan vallen. Maar misschien mis je de pit ook wel in andere dingen?
Het is denk ik een kwestie van je óf hierbij neerleggen, accepteren dat het zo is, en het daarbij laten. Óf voor een nieuw leven kiezen. Dat laatste is kiezen voor de moeilijke weg, dat geef ik helemaal toe. Want vind je ooit nog zo'n lieve betrouwbare vriend?
Zelf heb ik met mijn vriend destijds wel dit bespreekbaar gemaakt, maar het veranderde niet (waarschijnlijk omdat we gewoon anders in elkaar zitten). Ik wilde het ook iets wilder, en hij niet. Maar bij ons was het ook meer een voorbeeld van hoe wij in de relatie zaten, met de seks kwam dat het meest uitgesproken naar voren.
Ik zag eerlijk gezegd destijds geen andere opties dan doorgaan, omdat ik zo sterk het plaatje in mijn hoofd had om samen met hem oud te worden, een huis te kopen en kinderen te krijgen. Totdat iemand mij erop wees dat er wél meer opties zijn. Als je je in een bepaalde situatie steeds ongelukkiger voelt, zijn er altijd keuzes. Het vergt wel lef om hier de verantwoordelijkheid voor te nemen, ook als het daarna moeilijk is omdat je elkaar na zo'n lange tijd mist. Nog iets anders: in hoeverre is hij gelukkig als jij telkens eigenlijk iets anders wilt?
Beetje een stokend bericht misschien, maar voor mij zelf was het een eye-opener destijds dat er dus meer opties zijn dan alleen maar voor altijd bij elkaar blijven en met alles genoegen nemen. Bovendien, als er nog geen kinderen zijn, is het beter om nu over dit soort keuzes na te denken, dan later. Wil niet zeggen dat je heel snel met de pet moet gooien naar een relatie als er wat lastige dingen vooorbijkomen trouwens!
Veel sterkte gewenst Cassius, lastige positie! Bedenk welke keuzes er zijn, en weeg goed af waar JIJ het meest gelukkig van wordt. Voor allebei valt wat te zeggen. Lijstje met voors en tegens helpt ook.
Groetjes, Liveislive
maandag 20 juni 2011 om 16:18
Ik ben ook van mening dat iedereen zo'n wilde periode in het leven moet hebben gehad voordat je echt gaat settlen en aan huisje boompje beestje beginnen. Ik heb het gehad, gelukkig voordat ik mijn huidige vriend en vader van mijn kids ontmoette. In elke relatie komt er een moment dat het allemaal niet meer zo spannend is...en het is dan ook normaal om meer te gaan kijken naar/fantaseren over anderen...Ik heb het ook af en toe, praat er met vriendinnen over die af en toe ook hetzelfde voelen...Maar als je je wilde periode achter de rug hebt, dan weet je gewoon wat het allemaal voorstelt. Je verlangt af en toe wel naar de spanning die je alleen in het begin van een relatie ervaart maar dat nieuwsgierigheid van een tienermeijse heb je niet meer. Dan voel je je minder geneigd om verder te gaan dan alleen maar fantaseren. Wat ook helpt is dat ik mijn partner kan vergelijken met mijn andere ervaringen. Hij is gelukkig wel heel goed in bed, zo'n klik heb ik met weinig mannen gehad. Dat geeft mij nog meer overtuiging dat vreemdgaan een gedoe is dat alleen maar teleurstelling en schuldgevoel met zich brengt. Maar ja, dat is gewoon mijn verhaal waar jij in je situatie weinig aan hebt... Wat ik zou kunnen adviseren: praat met je vriend en als jullie niet uitkomen spreek maar af dat je even een time-out neemt. Dan krijg je de mogelijkheid om jezelf te ontdekken en worden jullie gevoelens ook op de proef gesteld. Als het echt de ware liefde is, dan kunnen jullie het altijd nog opnieuw proberen. Maar als jullie gewoon zolang bij elkaar zijn gebleven omdat jullie niks anders hebben gekend, dan ben je hem na een paar maanden helemaal vergeten.
