Relaties
alle pijlers
Gedaan met het sprookje
vrijdag 8 mei 2009 om 08:39
Hallo iedereen,
Sommigen onder jullie kennen mijn verhaal al een beetje. Ik heb hier al veel steun gevonden op het forum, alleen al door te zien dat ik niet alleen ben met dit verdriet en dat er echt wel mensen zijn die het begrijpen.
Het doet goed het van me af te schrijven, vandaar dit topic. De ups en downs wisselen zich af, en vooral op de down dagen voel ik de behoefte ergens een uitlaatklep te vinden. Deze brief heb ik geschreven voor mijn zoontje en geeft ongeveer weer wat er gebeurd is.
Je bent nu negen maanden oud. Ik weet niet in hoeverre je al beseft wat er in je mama haar hoofd omgaat, maar voor het geval je zou voelen dat niet alles rozengeur en maneschijn is schrijf ik je dit ‘dagboek’.
Ik was zo gelukkig toen ik wist dat ik zwanger was van jou. Ik heb vol ongeduld op je gewacht en het leven lachte ons toe. Mama en papa zagen het helemaal zitten. Het leven nam vorm aan, een liefdevolle relatie, een huisje en een kindje op komst. Ik koester die momenten nog steeds.
Papa zei me even gelukkig te zijn met mij als ik was, we hebben samen voor jou gekozen als bekroning van onze liefde, en ik wist niet beter dan dat ik jou samen met hem in een liefdevol gezin zou grootbrengen.
Toen ik vier maand zwanger was van jou werd alles aan stukken geslagen. Mijn wereld stortte in elkaar en al mijn toekomstdromen werden aan diggelen geslagen. De man van wie ik hield, die me tot dan ook op handen had gedragen, de vader van mijn kind werd verliefd op een andere vrouw. Door de gestolen momenten die hij met haar beleefde terwijl ik thuis op hem zat te wachten begon hij aan zijn gevoelens voor mij te twijfelen. Hij idealiseerde haar en vergat hoeveel prachtige jaren wij samen al hadden gehad, wat we samen verwezenlijkt hadden en wat we samen hadden opgebouwd. Dat leek allemaal plots veel minder belangrijk voor jouw papa, hij liep met zijn hoofd in de wolken en liet me meer en meer alleen thuis. Gelukkig was ik niet helemaal alleen, jij hield me gezelschap, toen nog in mijn buik, maar je schopjes bewezen je aanwezigheid en gaven me troost.
Ik dacht dat onze relatie sterk genoeg, mooi genoeg, was om dit te overleven. Ik had zo gehoopt dat je papa zou inzien wat hij op het spel zette voor enkele passionele momenten. Tenslotte kende hij haar niet, hij leefde al jaren met mij samen, wij wisten wat het echte leven was. Met haar had hij enkele mooie momenten beleefd, maar dat was het. Maar het mocht niet zijn. Zijn ogen gingen niet open, en ook de andere vrouw gaf ons geen enkele kans om haar bestaan te vergeten. Ze bleef ons bellen, dag en nacht, ook na jouw geboorte. Dat ze een gezin uit elkaar haalde kon haar niet schelen, dat hij net vader was geworden deed er niet toe. Ze moest en zou hem hebben. Ook jouw papa kon aan de verleiding niet weerstaan en bleef me maar voorliegen. Mijn hart brak.
Ongeveer twee weken na je geboorte is je papa vertrokken en liet me achter met een wolk van een baby, een kindje dat ieders hart verwarmde, maar jammer genoeg niet het zijne. Na enkele dagen kreeg ik te horen dat jouw vader in Marseille zat, van waar zij afkomstig was. Terwijl ik met een gebroken hart voor mijn zoontje probeerde te zorgen was hij met haar op stap, alsof hij niet net vader geworden was.
Maar hij kwam terug, en hij beloofde me alles goed te maken. Maar hij vergat zijn belofte en zei dat hij haar niet kon vergeten. Enkele leuke maanden kon hij niet vergeten, maar vele mooie jaren en een prachtig zoontje kon hij wel vergeten…
Ik heb gevochten schat, je mag het weten. ALLES was ik bereid te doen en te vergeven om jou je warme thuis te kunnen bieden. Ik hield van je vader, hij was de man van mijn leven. Maar hij dacht niet meer van mij te houden. Had hij haar niet leren kennen zou hij nooit aan zijn gevoelens voor mij getwijfeld hebben, maar zover dacht hij niet. Alles moest wijken voor haar.
En zo kwam de dag dat er definitief een einde kwam aan mijn sprookje. Hij verliet ons, het huis kwam te koop en ik bleef alleen met jou. Nooit heb ik me beklaagd dat jij er was! Jij hield me recht, al mijn liefde ging naar jou, je was en je bent een schat. Ik had nooit alleenstaande moeder willen worden, maar het is niet anders en ik moet proberen verder gaan met mijn leven, samen met jou. Ik wil je alles kunnen geven en zal mijn uiterste best doen om jou gelukkig te maken. Maar waar de meeste baby’s een gelukkige mama en papa hebben op jouw leeftijd, heb jij enkel een mama met een gebroken hart. Maar weet je schat, jouw lach heelt mijn hart.
Sommigen onder jullie kennen mijn verhaal al een beetje. Ik heb hier al veel steun gevonden op het forum, alleen al door te zien dat ik niet alleen ben met dit verdriet en dat er echt wel mensen zijn die het begrijpen.
Het doet goed het van me af te schrijven, vandaar dit topic. De ups en downs wisselen zich af, en vooral op de down dagen voel ik de behoefte ergens een uitlaatklep te vinden. Deze brief heb ik geschreven voor mijn zoontje en geeft ongeveer weer wat er gebeurd is.
Je bent nu negen maanden oud. Ik weet niet in hoeverre je al beseft wat er in je mama haar hoofd omgaat, maar voor het geval je zou voelen dat niet alles rozengeur en maneschijn is schrijf ik je dit ‘dagboek’.
Ik was zo gelukkig toen ik wist dat ik zwanger was van jou. Ik heb vol ongeduld op je gewacht en het leven lachte ons toe. Mama en papa zagen het helemaal zitten. Het leven nam vorm aan, een liefdevolle relatie, een huisje en een kindje op komst. Ik koester die momenten nog steeds.
Papa zei me even gelukkig te zijn met mij als ik was, we hebben samen voor jou gekozen als bekroning van onze liefde, en ik wist niet beter dan dat ik jou samen met hem in een liefdevol gezin zou grootbrengen.
Toen ik vier maand zwanger was van jou werd alles aan stukken geslagen. Mijn wereld stortte in elkaar en al mijn toekomstdromen werden aan diggelen geslagen. De man van wie ik hield, die me tot dan ook op handen had gedragen, de vader van mijn kind werd verliefd op een andere vrouw. Door de gestolen momenten die hij met haar beleefde terwijl ik thuis op hem zat te wachten begon hij aan zijn gevoelens voor mij te twijfelen. Hij idealiseerde haar en vergat hoeveel prachtige jaren wij samen al hadden gehad, wat we samen verwezenlijkt hadden en wat we samen hadden opgebouwd. Dat leek allemaal plots veel minder belangrijk voor jouw papa, hij liep met zijn hoofd in de wolken en liet me meer en meer alleen thuis. Gelukkig was ik niet helemaal alleen, jij hield me gezelschap, toen nog in mijn buik, maar je schopjes bewezen je aanwezigheid en gaven me troost.
Ik dacht dat onze relatie sterk genoeg, mooi genoeg, was om dit te overleven. Ik had zo gehoopt dat je papa zou inzien wat hij op het spel zette voor enkele passionele momenten. Tenslotte kende hij haar niet, hij leefde al jaren met mij samen, wij wisten wat het echte leven was. Met haar had hij enkele mooie momenten beleefd, maar dat was het. Maar het mocht niet zijn. Zijn ogen gingen niet open, en ook de andere vrouw gaf ons geen enkele kans om haar bestaan te vergeten. Ze bleef ons bellen, dag en nacht, ook na jouw geboorte. Dat ze een gezin uit elkaar haalde kon haar niet schelen, dat hij net vader was geworden deed er niet toe. Ze moest en zou hem hebben. Ook jouw papa kon aan de verleiding niet weerstaan en bleef me maar voorliegen. Mijn hart brak.
Ongeveer twee weken na je geboorte is je papa vertrokken en liet me achter met een wolk van een baby, een kindje dat ieders hart verwarmde, maar jammer genoeg niet het zijne. Na enkele dagen kreeg ik te horen dat jouw vader in Marseille zat, van waar zij afkomstig was. Terwijl ik met een gebroken hart voor mijn zoontje probeerde te zorgen was hij met haar op stap, alsof hij niet net vader geworden was.
Maar hij kwam terug, en hij beloofde me alles goed te maken. Maar hij vergat zijn belofte en zei dat hij haar niet kon vergeten. Enkele leuke maanden kon hij niet vergeten, maar vele mooie jaren en een prachtig zoontje kon hij wel vergeten…
Ik heb gevochten schat, je mag het weten. ALLES was ik bereid te doen en te vergeven om jou je warme thuis te kunnen bieden. Ik hield van je vader, hij was de man van mijn leven. Maar hij dacht niet meer van mij te houden. Had hij haar niet leren kennen zou hij nooit aan zijn gevoelens voor mij getwijfeld hebben, maar zover dacht hij niet. Alles moest wijken voor haar.
En zo kwam de dag dat er definitief een einde kwam aan mijn sprookje. Hij verliet ons, het huis kwam te koop en ik bleef alleen met jou. Nooit heb ik me beklaagd dat jij er was! Jij hield me recht, al mijn liefde ging naar jou, je was en je bent een schat. Ik had nooit alleenstaande moeder willen worden, maar het is niet anders en ik moet proberen verder gaan met mijn leven, samen met jou. Ik wil je alles kunnen geven en zal mijn uiterste best doen om jou gelukkig te maken. Maar waar de meeste baby’s een gelukkige mama en papa hebben op jouw leeftijd, heb jij enkel een mama met een gebroken hart. Maar weet je schat, jouw lach heelt mijn hart.
vrijdag 8 mei 2009 om 08:47
vrijdag 8 mei 2009 om 08:47
vreselijk verhaal, meid!
Hoe dat vechters-gevoel vast. Vecht terug.
Laat die "papa" zien hoever jullie met zijn tweeen kunnen kopen.
papa tussen aanhalingstekens omdat hij het woord eigenlijk niet verdient. Het is goed dat de kleine je kracht geeft maar laat je er te ver in gaan door papa. Sterkte meid!!
Hoe dat vechters-gevoel vast. Vecht terug.
Laat die "papa" zien hoever jullie met zijn tweeen kunnen kopen.
papa tussen aanhalingstekens omdat hij het woord eigenlijk niet verdient. Het is goed dat de kleine je kracht geeft maar laat je er te ver in gaan door papa. Sterkte meid!!
vrijdag 8 mei 2009 om 08:52
Ik vind het heel ontroerend wat je allemaal schrijft. Je zult het er vast heel moeilijk mee hebben, maar het leven gaat door.
Heeft papa ervoor gekozen wel betrokken te zijn in het zoonlief of niet?
Wat ik me wel afvraag is de impact die deze brief op je zoon (later) zal hebben; hij zal zich waarschijnlijk tegen zijn vader afzetten dan... Ik wil daar zelf niet te veel conclusies over trekken, maar wees bewust van wat je wilt en gaat bereiken met je dagboek.
Heeft papa ervoor gekozen wel betrokken te zijn in het zoonlief of niet?
Wat ik me wel afvraag is de impact die deze brief op je zoon (later) zal hebben; hij zal zich waarschijnlijk tegen zijn vader afzetten dan... Ik wil daar zelf niet te veel conclusies over trekken, maar wees bewust van wat je wilt en gaat bereiken met je dagboek.
vrijdag 8 mei 2009 om 08:59
Wat een vreselijk verhaal, wat zal je door een heel diep dal heen moeten.
Maar je klinkt sterk en dat gaat je vast lukken.
Schrijven helpt.
Maar ben het eens met bovenstaande posters dat je dit niet aan je zoon moet laten lezen.
Laat hem tzt zelf zijn mening vormen over zijn vader.
Maar je klinkt sterk en dat gaat je vast lukken.
Schrijven helpt.
Maar ben het eens met bovenstaande posters dat je dit niet aan je zoon moet laten lezen.
Laat hem tzt zelf zijn mening vormen over zijn vader.
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
vrijdag 8 mei 2009 om 09:00
quote:Linndaatje schreef op 08 mei 2009 @ 08:52:
Ik vind het heel ontroerend wat je allemaal schrijft. Je zult het er vast heel moeilijk mee hebben, maar het leven gaat door.
Heeft papa ervoor gekozen wel betrokken te zijn in het zoonlief of niet?
Wat ik me wel afvraag is de impact die deze brief op je zoon (later) zal hebben; hij zal zich waarschijnlijk tegen zijn vader afzetten dan... Ik wil daar zelf niet te veel conclusies over trekken, maar wees bewust van wat je wilt en gaat bereiken met je dagboek.
Als die moeder de ware reden van hun scheiding verzwijgt zal zoon het (op puberleeftijd) z'n moeder wel 'ns kwalijk kunnen gaan nemen dat zij niet meer heeft gedaan om de relatie te redden. Niets mis met de waarheid en als ie zich al tegen 'n ouder gaat afzetten, dan graag tegen de schuldige, de vader dus in dit geval.
Lijkt me enorm kut als je man er vandoor gaat tijdens 'n zwangerschap. Sta je er als vrouw weer mooi alleen voor.
Ik vind het heel ontroerend wat je allemaal schrijft. Je zult het er vast heel moeilijk mee hebben, maar het leven gaat door.
Heeft papa ervoor gekozen wel betrokken te zijn in het zoonlief of niet?
Wat ik me wel afvraag is de impact die deze brief op je zoon (later) zal hebben; hij zal zich waarschijnlijk tegen zijn vader afzetten dan... Ik wil daar zelf niet te veel conclusies over trekken, maar wees bewust van wat je wilt en gaat bereiken met je dagboek.
Als die moeder de ware reden van hun scheiding verzwijgt zal zoon het (op puberleeftijd) z'n moeder wel 'ns kwalijk kunnen gaan nemen dat zij niet meer heeft gedaan om de relatie te redden. Niets mis met de waarheid en als ie zich al tegen 'n ouder gaat afzetten, dan graag tegen de schuldige, de vader dus in dit geval.
Lijkt me enorm kut als je man er vandoor gaat tijdens 'n zwangerschap. Sta je er als vrouw weer mooi alleen voor.
vrijdag 8 mei 2009 om 09:03
quote:elninjoo schreef op 08 mei 2009 @ 09:00:
Als die moeder de ware reden van hun scheiding verzwijgt zal zoon het (op puberleeftijd) z'n moeder wel 'ns kwalijk kunnen gaan nemen dat zij niet meer heeft gedaan om de relatie te redden. Niets mis met de waarheid en als ie zich al tegen 'n ouder gaat afzetten, dan graag tegen de schuldige, de vader dus in dit geval.
Zeg ook niet dat ze het moet verzwijgen, maar het lijkt me voor de zoon (zeker als hij met beide ouder opgroeit) beter dat hij zijn eigen mening vormt. Zijn moeder blíjft zijn moeder, maar zijn vader blijft óók zijn vader.
Mijn vriend heeft een vergelijkbare situatie (maar toch ook weer heel anders) meegemaakt en ik zie wat het met hem nog steeds doet. Moeder heeft veel verwijten naar vader maar het blijft zijn vader; hij heeft die maar 1!
Als die moeder de ware reden van hun scheiding verzwijgt zal zoon het (op puberleeftijd) z'n moeder wel 'ns kwalijk kunnen gaan nemen dat zij niet meer heeft gedaan om de relatie te redden. Niets mis met de waarheid en als ie zich al tegen 'n ouder gaat afzetten, dan graag tegen de schuldige, de vader dus in dit geval.
Zeg ook niet dat ze het moet verzwijgen, maar het lijkt me voor de zoon (zeker als hij met beide ouder opgroeit) beter dat hij zijn eigen mening vormt. Zijn moeder blíjft zijn moeder, maar zijn vader blijft óók zijn vader.
Mijn vriend heeft een vergelijkbare situatie (maar toch ook weer heel anders) meegemaakt en ik zie wat het met hem nog steeds doet. Moeder heeft veel verwijten naar vader maar het blijft zijn vader; hij heeft die maar 1!
vrijdag 8 mei 2009 om 09:06
quote:elninjoo schreef op 08 mei 2009 @ 09:00:
[...]
Als die moeder de ware reden van hun scheiding verzwijgt zal zoon het (op puberleeftijd) z'n moeder wel 'ns kwalijk kunnen gaan nemen dat zij niet meer heeft gedaan om de relatie te redden. Niets mis met de waarheid en als ie zich al tegen 'n ouder gaat afzetten, dan graag tegen de schuldige, de vader dus in dit geval.
Lijkt me enorm kut als je man er vandoor gaat tijdens 'n zwangerschap. Sta je er als vrouw weer mooi alleen voor.
Je hoeft niet te verzwijgen, maar deze manier is niet de juiste.
TO, vreselijk voor je wat er is gebeurt. Ik hoop dat je snel de draad op kunt pakken en genieten van je leven alleen met dit kleintje.
Alleen besef je, hoe je ex ook doet, hoe hij zich gedraagt, dat deze man de vader is en houdt dat alsjeblieft, voor zover dat kan aan jouw kant, in stand.
Het is moeilijk, dat begrijp ik. Maar haal de zware last van zijn jonge schoudertjes die je neerlegt als je dit ooit op deze wijze aan hem zal vertellen.
[...]
Als die moeder de ware reden van hun scheiding verzwijgt zal zoon het (op puberleeftijd) z'n moeder wel 'ns kwalijk kunnen gaan nemen dat zij niet meer heeft gedaan om de relatie te redden. Niets mis met de waarheid en als ie zich al tegen 'n ouder gaat afzetten, dan graag tegen de schuldige, de vader dus in dit geval.
Lijkt me enorm kut als je man er vandoor gaat tijdens 'n zwangerschap. Sta je er als vrouw weer mooi alleen voor.
Je hoeft niet te verzwijgen, maar deze manier is niet de juiste.
TO, vreselijk voor je wat er is gebeurt. Ik hoop dat je snel de draad op kunt pakken en genieten van je leven alleen met dit kleintje.
Alleen besef je, hoe je ex ook doet, hoe hij zich gedraagt, dat deze man de vader is en houdt dat alsjeblieft, voor zover dat kan aan jouw kant, in stand.
Het is moeilijk, dat begrijp ik. Maar haal de zware last van zijn jonge schoudertjes die je neerlegt als je dit ooit op deze wijze aan hem zal vertellen.
vrijdag 8 mei 2009 om 09:22
En dat is toch ook waar je naar streeft. Dit heeft TO heel veel pijn gedaan en terecht. Maar er komt een moment dat het slijt en dat je verder gaat, al is het over een paar jaar. Een kind samen is toch voor het leven. En hoewel ex zich vreselijk heeft gedragen, is het naar alle waarschijnlijkheid geen vreselijke man of vader.
Bovendien kom zo'n man, als je niet elkaar naar het leven gaat staan en gaat stoken dmv kinderen, ook terug op gevoel naar de moeder. Niet perse in de zin van romantiek, wel in de vorm van respect. Dat respect krijg je terug als je het nu geeft in het belang voor het kind. En dat kan weer een basis vormen voor fijne omgangsregelingen en stabiliteit.
Bovendien kom zo'n man, als je niet elkaar naar het leven gaat staan en gaat stoken dmv kinderen, ook terug op gevoel naar de moeder. Niet perse in de zin van romantiek, wel in de vorm van respect. Dat respect krijg je terug als je het nu geeft in het belang voor het kind. En dat kan weer een basis vormen voor fijne omgangsregelingen en stabiliteit.
vrijdag 8 mei 2009 om 09:34
Erg leuk voor je zoon om dit te lezen....NOT!
Ik leef wel met je mee maar op deze manier je zoon beinvloeden is niet gezond. Hoe slecht je ex voor jou was/is staat buiten de relatie die hij eventueel nog op gaat bouwen met zijn zoon. Je negatief uitlaten over hem tegenover je zoon werkt uiteindelijk alleen averechts.
Ik heb hetzelfde meegemaakt met mijn ouders....mijn vader is van mijn moeder gescheiden voor een andere vrouw. Mijn moeder in zak en as en ik mocht leuk alle ellende aanhoren en mijn verdrietige moeder oplappen. NOT FUN Ik ga nu (jaren later) beter met mijn vader om dan met mijn moeder... Niet doen dus!
Wel heel veel sterkte en een knuffel!!!
Ik leef wel met je mee maar op deze manier je zoon beinvloeden is niet gezond. Hoe slecht je ex voor jou was/is staat buiten de relatie die hij eventueel nog op gaat bouwen met zijn zoon. Je negatief uitlaten over hem tegenover je zoon werkt uiteindelijk alleen averechts.
Ik heb hetzelfde meegemaakt met mijn ouders....mijn vader is van mijn moeder gescheiden voor een andere vrouw. Mijn moeder in zak en as en ik mocht leuk alle ellende aanhoren en mijn verdrietige moeder oplappen. NOT FUN Ik ga nu (jaren later) beter met mijn vader om dan met mijn moeder... Niet doen dus!
Wel heel veel sterkte en een knuffel!!!
vrijdag 8 mei 2009 om 09:45
Ik sluit mij aan bij eerdere reacties: laat je zoon hierbuiten.
Jullie zijn niet in staat geweest de relatie voort te zetten en dat is pijnlijk voor alle betrokkenen, in de eerste plaats voor jullie zoon. Het kan echter niet zo zijn dat je nu alle verantwoordelijkheid voor het eindigen van de relatie op deze manier bij de vader legt.
Maar goed, misschien heeft het voor jezelf een soort therapeutisch effect om je belevenissen op schrift te stellen.
Jullie zijn niet in staat geweest de relatie voort te zetten en dat is pijnlijk voor alle betrokkenen, in de eerste plaats voor jullie zoon. Het kan echter niet zo zijn dat je nu alle verantwoordelijkheid voor het eindigen van de relatie op deze manier bij de vader legt.
Maar goed, misschien heeft het voor jezelf een soort therapeutisch effect om je belevenissen op schrift te stellen.
vrijdag 8 mei 2009 om 09:50
quote:Poezewoes schreef op 08 mei 2009 @ 08:47:
Sterkte Rousette, het is heel naar om zoiets mee te maken.
Maar ik krijg wel een beetje jeuk van je posting, dat je dit zo opschrijft aan je zoon gericht. Ik mag toch hopen dat je dit nooit echt zo aan je zoon zal vertellen of hem dit gevoel zal laten merken.
Sterkte Rousette, het is heel naar om zoiets mee te maken.
Maar ik krijg wel een beetje jeuk van je posting, dat je dit zo opschrijft aan je zoon gericht. Ik mag toch hopen dat je dit nooit echt zo aan je zoon zal vertellen of hem dit gevoel zal laten merken.
vrijdag 8 mei 2009 om 09:52
hoewel, als de vader de rest van het leven van haar zoontje haar zoon blijft negeren snap ik 't wel als ze dit later, wanneer hij groot is, laat lezen.
Ik kan namelijk heel goed begrijpen dat ze dit dan doet om haar zoon te laten zien dat het niet aan hem ligt/lag dat zijn vader geen contact met hem wil.
Ik kan namelijk heel goed begrijpen dat ze dit dan doet om haar zoon te laten zien dat het niet aan hem ligt/lag dat zijn vader geen contact met hem wil.
vrijdag 8 mei 2009 om 10:01
Je bent je kind geen verantwoording schuldig over het wel of niet slagen van je relatie en waarom dan wel. 'Papa en mamma konden samen niet verder, dat lag aan ons, niet aan jou.' Dat is alles wat een kind hoeft te horen. Je moet een kind de gelegenheid geven zelf een beeld te vormen van zijn ouders en zelf te beslissen welk een soort band hij met de andere ouder heeft.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 8 mei 2009 om 10:06
quote:Your_Wake_Up_Call schreef op 08 mei 2009 @ 09:52:
hoewel, als de vader de rest van het leven van haar zoontje haar zoon blijft negeren snap ik 't wel als ze dit later, wanneer hij groot is, laat lezen.
Ik kan namelijk heel goed begrijpen dat ze dit dan doet om haar zoon te laten zien dat het niet aan hem ligt/lag dat zijn vader geen contact met hem wil.
De tekst van TO wekt vooral de indruk dat TO de zoon wil laten weten dat het niet aan haar lag...
Als, en dat moet nog blijken, het contact tussen vader en zoon langdurig verstoord blijkt kan TO zich beperken tot de reactie dat zij niet weet waarom dat is. Er is niemand bij gebaat dat TO haar versie van de gebeurtenissen als algemeen geldende waarheid overbrengt op de zoon.
hoewel, als de vader de rest van het leven van haar zoontje haar zoon blijft negeren snap ik 't wel als ze dit later, wanneer hij groot is, laat lezen.
Ik kan namelijk heel goed begrijpen dat ze dit dan doet om haar zoon te laten zien dat het niet aan hem ligt/lag dat zijn vader geen contact met hem wil.
De tekst van TO wekt vooral de indruk dat TO de zoon wil laten weten dat het niet aan haar lag...
Als, en dat moet nog blijken, het contact tussen vader en zoon langdurig verstoord blijkt kan TO zich beperken tot de reactie dat zij niet weet waarom dat is. Er is niemand bij gebaat dat TO haar versie van de gebeurtenissen als algemeen geldende waarheid overbrengt op de zoon.
vrijdag 8 mei 2009 om 10:07
quote:Poezewoes schreef op 08 mei 2009 @ 10:01:
Je bent je kind geen verantwoording schuldig over het wel of niet slagen van je relatie en waarom dan wel. 'Papa en mamma konden samen niet verder, dat lag aan ons, niet aan jou.' Dat is alles wat een kind hoeft te horen. Je moet een kind de gelegenheid geven zelf een beeld te vormen van zijn ouders en zelf te beslissen welk een soort band hij met de andere ouder heeft. en als een kind het sterke gevoel heeft dat hij de schuldige is?
Je bent je kind geen verantwoording schuldig over het wel of niet slagen van je relatie en waarom dan wel. 'Papa en mamma konden samen niet verder, dat lag aan ons, niet aan jou.' Dat is alles wat een kind hoeft te horen. Je moet een kind de gelegenheid geven zelf een beeld te vormen van zijn ouders en zelf te beslissen welk een soort band hij met de andere ouder heeft. en als een kind het sterke gevoel heeft dat hij de schuldige is?
vrijdag 8 mei 2009 om 10:12
vrijdag 8 mei 2009 om 10:13
vrijdag 8 mei 2009 om 10:15
Ik ben het met iedereen hier eens dat dit niet de juiste wijze is om zoon te laten weten hoe alles zit.
Als het voor TO een manier is om er nu mee om te gaan en wellicht over jaren dit nog eens door te nemen en (waarschijnlijk) kan terug kijken op een zware tijd waar ze wel uit is gekomen prima.
Tegen de tijd dat zoon kan lezen voelt moeder zich (hopelijk/waarschijnlijk) lang niet zo beroerd meer en heeft wellicht zelfs al een nieuwe vriend die veel meer papa is dan de verwekker van dit kind.
Als het voor TO een manier is om er nu mee om te gaan en wellicht over jaren dit nog eens door te nemen en (waarschijnlijk) kan terug kijken op een zware tijd waar ze wel uit is gekomen prima.
Tegen de tijd dat zoon kan lezen voelt moeder zich (hopelijk/waarschijnlijk) lang niet zo beroerd meer en heeft wellicht zelfs al een nieuwe vriend die veel meer papa is dan de verwekker van dit kind.
vrijdag 8 mei 2009 om 10:21
Wat een l*l van een kerel zeg om jullie zo in de steek te laten!!
Gefeliciteerd met je zoontje. Geniet van hem en probeer dit gewoon zo snel mogelijk te verwerken en te vergeten. Wil jouw ex wel vader zijn voor jullie kindje? Hebben jullie uberhaupt nog contact?
Ik zou inderdaad niet op deze manier over jouw ex tegen hem praten, maar ik las dat je dat ook al niet van plan was gelukkig.
Jezus, ik kan zo sjaggie worden van verhalen over dit soort kerels....
Gefeliciteerd met je zoontje. Geniet van hem en probeer dit gewoon zo snel mogelijk te verwerken en te vergeten. Wil jouw ex wel vader zijn voor jullie kindje? Hebben jullie uberhaupt nog contact?
Ik zou inderdaad niet op deze manier over jouw ex tegen hem praten, maar ik las dat je dat ook al niet van plan was gelukkig.
Jezus, ik kan zo sjaggie worden van verhalen over dit soort kerels....
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
vrijdag 8 mei 2009 om 10:24
quote:lobelia schreef op 08 mei 2009 @ 10:15:
Ik ben het met iedereen hier eens dat dit niet de juiste wijze is om zoon te laten weten hoe alles zit.
Als het voor TO een manier is om er nu mee om te gaan en wellicht over jaren dit nog eens door te nemen en (waarschijnlijk) kan terug kijken op een zware tijd waar ze wel uit is gekomen prima.
Tegen de tijd dat zoon kan lezen voelt moeder zich (hopelijk/waarschijnlijk) lang niet zo beroerd meer en heeft wellicht zelfs al een nieuwe vriend die veel meer papa is dan de verwekker van dit kind.
Die laatste quote val ik over...
Wie zegt dat deze man geen goede vader zal zijn op termijn? Dit kind heeft maar 1 vader. En hopelijk krijgt TO een nieuwe partner die heel goed zal zijn voor dit kleintje. Maar dat meneer er vandoor is gegaan en foute keuzes heeft gemaakt, betekent dit niet dat deze man geen goede vader zal kunnen zijn. Afdoen als verwekker alleen doet hem geen recht aan.
TO, fijn dat je zo van je af kunt schrijven. Probeer de volgende keer aan jezelf te richten. Hoe jij je nu voelt, wat dit met je gedaan heeft en dat dit je niet zal laten kisten
Ik ben het met iedereen hier eens dat dit niet de juiste wijze is om zoon te laten weten hoe alles zit.
Als het voor TO een manier is om er nu mee om te gaan en wellicht over jaren dit nog eens door te nemen en (waarschijnlijk) kan terug kijken op een zware tijd waar ze wel uit is gekomen prima.
Tegen de tijd dat zoon kan lezen voelt moeder zich (hopelijk/waarschijnlijk) lang niet zo beroerd meer en heeft wellicht zelfs al een nieuwe vriend die veel meer papa is dan de verwekker van dit kind.
Die laatste quote val ik over...
Wie zegt dat deze man geen goede vader zal zijn op termijn? Dit kind heeft maar 1 vader. En hopelijk krijgt TO een nieuwe partner die heel goed zal zijn voor dit kleintje. Maar dat meneer er vandoor is gegaan en foute keuzes heeft gemaakt, betekent dit niet dat deze man geen goede vader zal kunnen zijn. Afdoen als verwekker alleen doet hem geen recht aan.
TO, fijn dat je zo van je af kunt schrijven. Probeer de volgende keer aan jezelf te richten. Hoe jij je nu voelt, wat dit met je gedaan heeft en dat dit je niet zal laten kisten
vrijdag 8 mei 2009 om 10:32
Hey Roustte, even een dikke knuffel van mij
Ik ben het wel een klein beetje met sommigen eens, dat een dergelijke boodschap niet iets is, wat je je kindje mee zou moeten willen geven.
Toch begrijp ik het heel-heel goed dat de situatie waarin je nu zit behoorlijk hopeloos voelt. Misschien is het irl ook niet werkelijk hoe je het direct aan hem zou vertellen en ik kan me voorstellen dat het diep in je hart zo voelt.
Niemand kan in de toekomst kijken, speculeren over evt volgende partners en de vaderrol heeft geen zin. Daarbij zal je kindje echt zijn eigen weg hierin moeten vinden. (ik kan het weten, mijn vader heeft hetzelfde gedaan als ex van Rousette)
Ik hoop dat dit topic een mooie manier voor je zal zijn om je gevoelens een plekje te geven, Rousette.
Ik ben het wel een klein beetje met sommigen eens, dat een dergelijke boodschap niet iets is, wat je je kindje mee zou moeten willen geven.
Toch begrijp ik het heel-heel goed dat de situatie waarin je nu zit behoorlijk hopeloos voelt. Misschien is het irl ook niet werkelijk hoe je het direct aan hem zou vertellen en ik kan me voorstellen dat het diep in je hart zo voelt.
Niemand kan in de toekomst kijken, speculeren over evt volgende partners en de vaderrol heeft geen zin. Daarbij zal je kindje echt zijn eigen weg hierin moeten vinden. (ik kan het weten, mijn vader heeft hetzelfde gedaan als ex van Rousette)
Ik hoop dat dit topic een mooie manier voor je zal zijn om je gevoelens een plekje te geven, Rousette.
Computer says nooooo
