Relaties
alle pijlers
Gedegradeerd in vriendschap
woensdag 3 september 2008 om 15:42
Het is een lang verhaal, zal het proberen kort te houden, maar wil graag weten hoe andere met het volgende om zouden gaan of om zijn gegaan:
Mijn allerbeste vriendin is 2 jaar naar het buitenland vertrokken. Ik ging op dat moment een erg moeilijke periode in mijn leven door en heb minimaal contact gehouden. Behalve dat ik niet de middelen had om haar te bellen, zat ik slecht in mijn vel en vond ik het moelijk om contact te hebben, juist omdat ik haar zo mistte.
Toen ze een jaar geleden terug kwam heeft ze me verweten dat ik er niet genoeg voor haar geweest ben. Ze was teleurgesteld en vond het jammer dat ik niet zoals een andere vriendin op bezoek ben geweest of vaker gebeld heb (zoals een andere vriendin). Ik heb haar uitgelegd hoe mijn situatie lag en dat we voor mijn gevoel een onbreekbare band hebben die toch niet stuk gaat door afstand of wat dan ook.
Voor mijn gevoel was daarmee de kous af, maar nu heb ik viavia begrepen dat ze mij niet meer ziet als haar beste vriendin omdat ze vind dat ik er toen niet voor haar geweest ben. Dit gegeven is voor mij erg pijnlijk. Ik loop nu op mijn tenen en probeer er zoveel mogelijk te zijn door contact te houden (iedere dag bijna) en interesse te tonen om het maar goed te maken. Helaas heb ik het gevoel dat ik het niet goed kan maken en daarnaast is dit voor mij ook geen doen.
Is een van jullie weleens gedegradeerd? En hoe ging/ga je hiermee om?
Mijn allerbeste vriendin is 2 jaar naar het buitenland vertrokken. Ik ging op dat moment een erg moeilijke periode in mijn leven door en heb minimaal contact gehouden. Behalve dat ik niet de middelen had om haar te bellen, zat ik slecht in mijn vel en vond ik het moelijk om contact te hebben, juist omdat ik haar zo mistte.
Toen ze een jaar geleden terug kwam heeft ze me verweten dat ik er niet genoeg voor haar geweest ben. Ze was teleurgesteld en vond het jammer dat ik niet zoals een andere vriendin op bezoek ben geweest of vaker gebeld heb (zoals een andere vriendin). Ik heb haar uitgelegd hoe mijn situatie lag en dat we voor mijn gevoel een onbreekbare band hebben die toch niet stuk gaat door afstand of wat dan ook.
Voor mijn gevoel was daarmee de kous af, maar nu heb ik viavia begrepen dat ze mij niet meer ziet als haar beste vriendin omdat ze vind dat ik er toen niet voor haar geweest ben. Dit gegeven is voor mij erg pijnlijk. Ik loop nu op mijn tenen en probeer er zoveel mogelijk te zijn door contact te houden (iedere dag bijna) en interesse te tonen om het maar goed te maken. Helaas heb ik het gevoel dat ik het niet goed kan maken en daarnaast is dit voor mij ook geen doen.
Is een van jullie weleens gedegradeerd? En hoe ging/ga je hiermee om?
woensdag 3 september 2008 om 15:48
In het jaar voordat ze ging is ze er zeker voor me geweest, toen begon de moeilijke periode voor mij. Toen ze weg was niet, maar ik heb haar steun 'niet gemist' omdat ik wist dat ik haar kon bellen als ik haar nodig had (dat was voor mij voldoende). Daarnaast heb ik 'vervanging' voor haar gezocht in de vorm van andere vriendinnen en veel op mijn man gesteund.
woensdag 3 september 2008 om 15:48
Het helpt in elk geval niet om nu in d'r reet te kruipen. Jij had gedurende de 2 jaar dat ze weg was niet genoeg behoefte aan haar, dus moet je haar nu niet verwijten dat zij inmiddels ook minder behoefte aan jou heeft gekregen.
Overigens kun je vanuit de meest bizarre buitenlandse bestemmingen heeeeeel makkelijk contact houden met 't thuisfront en v.v. middels internet en sms, dus als een van beiden, of beiden het contact hebben verwaarloosd, dan zal dat wel 'n diepere oorzaak hebben. Geen tijd, geen middelen, geen zin, ziek, zwak en misselijk, vind ik geen geldig excuus om 'n vriend(in) maar liefst 2 jaar lang te verwaarlozen.
Eerlijk gezegd zou het van mij ook niet meer hoeven als ik in 2 jaar buitenland nauwelijks iets van iemand hoor, dat ie dan als ik weer thuis ben opeens dagelijks gaat lopen slijmen.
In welk land zat ze eigenlijk?
Overigens kun je vanuit de meest bizarre buitenlandse bestemmingen heeeeeel makkelijk contact houden met 't thuisfront en v.v. middels internet en sms, dus als een van beiden, of beiden het contact hebben verwaarloosd, dan zal dat wel 'n diepere oorzaak hebben. Geen tijd, geen middelen, geen zin, ziek, zwak en misselijk, vind ik geen geldig excuus om 'n vriend(in) maar liefst 2 jaar lang te verwaarlozen.
Eerlijk gezegd zou het van mij ook niet meer hoeven als ik in 2 jaar buitenland nauwelijks iets van iemand hoor, dat ie dan als ik weer thuis ben opeens dagelijks gaat lopen slijmen.
In welk land zat ze eigenlijk?
woensdag 3 september 2008 om 15:53
Ik denk dat zij het ook zo ziet en ik verwijt haar dat niet. Ik vind het pijnlijk en jammer en ik weet niet zo goed hoe ik hierin een weg kan vinden.
Ik vind het wel zuur dat ik er de voorgaande 8 jaren wel altijd voor haar geweest ben, als enige, want de vriendin die netjes iedere week belde kent ze pas een paar jaar. Alsof ik geen credit heb opgebouwd en dat doet zeer.
Ze zat in Roemenie, internet had ze niet en geen geld om geregeld naar een internetcafe iod te gaan.
Ik vind het wel zuur dat ik er de voorgaande 8 jaren wel altijd voor haar geweest ben, als enige, want de vriendin die netjes iedere week belde kent ze pas een paar jaar. Alsof ik geen credit heb opgebouwd en dat doet zeer.
Ze zat in Roemenie, internet had ze niet en geen geld om geregeld naar een internetcafe iod te gaan.
woensdag 3 september 2008 om 15:53
'gedegradeerd' niet. Wel heeft een van mijn beste vriendinnen mij weleens laten weten dat zij het gevoel had dat ik te weinig tijd voor haar vrij maakte. (ze bracht het dus al anders!) Ze zei ook zich een "convenience friend" te voelen. We hebben het er toen over gehad en over de verschillen in onze levens, die hieraan ten grondslag lagen. (zij: single, vaste -regelmatige- baan; ik: relatie en freelance werk).
We zijn zo'n 8 jaar verder nu, en nog steeds maatjes.
Kijk, je moet natuurlijk eerlijk tegen elkaar kunnen/durven zijn, maar je zou denken dat beste vrienden ook wel een potje bij elkaar kunnen breken. Op je tenen moeten lopen lijkt me niet goed.
We zijn zo'n 8 jaar verder nu, en nog steeds maatjes.
Kijk, je moet natuurlijk eerlijk tegen elkaar kunnen/durven zijn, maar je zou denken dat beste vrienden ook wel een potje bij elkaar kunnen breken. Op je tenen moeten lopen lijkt me niet goed.
Computer says nooooo
woensdag 3 september 2008 om 15:58
woensdag 3 september 2008 om 15:59
Ik vind het lastig. Je hebt wel contact gehouden (bellen), maar volgens haar niet vaak genoeg, je bent niet langs geweest net als een andere vriendin dat wel heeft gedaan. Ik vind trouwens dat je niet van iemand kan verwachten om langs te komen naar t buitenland, je kan niet in iemands portemonnee kijken of diegene een ticket oid kan betalen.
Maar goed, hmm, heb ook een vriendin waar ik een jaar heel weinig contact mee heb gehad vanwege mijn vriend, die wilde niet dat ik haar zeg (wat een slappe doos was ik toen, maar das een ander verhaal). Toen ik bij hem wegging hebben we dat goed uitgepraat, excuses aangeboden, wederzijds begrip getoond voor elkaars situatie en gevoelens daarbij en nu is alles weer oke, net als voorheen. Vriendschap zat en zit dus erg goed. Dus ik vraag me af hoe diep de vriendschap bij jullie zat.
Maar goed, hmm, heb ook een vriendin waar ik een jaar heel weinig contact mee heb gehad vanwege mijn vriend, die wilde niet dat ik haar zeg (wat een slappe doos was ik toen, maar das een ander verhaal). Toen ik bij hem wegging hebben we dat goed uitgepraat, excuses aangeboden, wederzijds begrip getoond voor elkaars situatie en gevoelens daarbij en nu is alles weer oke, net als voorheen. Vriendschap zat en zit dus erg goed. Dus ik vraag me af hoe diep de vriendschap bij jullie zat.
woensdag 3 september 2008 om 16:00
quote:Ilke80 schreef op 03 september 2008 @ 15:53:
Ik denk dat zij het ook zo ziet en ik verwijt haar dat niet. Ik vind het pijnlijk en jammer en ik weet niet zo goed hoe ik hierin een weg kan vinden.
Ik vind het wel zuur dat ik er de voorgaande 8 jaren wel altijd voor haar geweest ben, als enige, want de vriendin die netjes iedere week belde kent ze pas een paar jaar. Alsof ik geen credit heb opgebouwd en dat doet zeer.
Ze zat in Roemenie, internet had ze niet en geen geld om geregeld naar een internetcafe iod te gaan.
Was ze daar 'n werkeloze zwerfster ofzo? In die landen is alles spotgoedkoop, zeker internetcafés. Ik vind het een maar 'n rare smoes.
Persoonlijk vind ik eigenlijk dat de vertrekkende partij zelf de moeite moet doen om 'n vriendschap warm te houden door zelf het contact te onderhouden. Ook zijn er in de meeste landen spotgoedkope telefoonkaarten te koop zodat ze van daar veel goedkoper naar NL bellen dan dat wij van NL naar daar moeten bellen.
Ik denk dat zij het ook zo ziet en ik verwijt haar dat niet. Ik vind het pijnlijk en jammer en ik weet niet zo goed hoe ik hierin een weg kan vinden.
Ik vind het wel zuur dat ik er de voorgaande 8 jaren wel altijd voor haar geweest ben, als enige, want de vriendin die netjes iedere week belde kent ze pas een paar jaar. Alsof ik geen credit heb opgebouwd en dat doet zeer.
Ze zat in Roemenie, internet had ze niet en geen geld om geregeld naar een internetcafe iod te gaan.
Was ze daar 'n werkeloze zwerfster ofzo? In die landen is alles spotgoedkoop, zeker internetcafés. Ik vind het een maar 'n rare smoes.
Persoonlijk vind ik eigenlijk dat de vertrekkende partij zelf de moeite moet doen om 'n vriendschap warm te houden door zelf het contact te onderhouden. Ook zijn er in de meeste landen spotgoedkope telefoonkaarten te koop zodat ze van daar veel goedkoper naar NL bellen dan dat wij van NL naar daar moeten bellen.
woensdag 3 september 2008 om 16:03
woensdag 3 september 2008 om 16:05
Vriendschap zou mijns inziens een wederkerig iets moeten zijn, zonder dat dat op een weegschaaltje gewogen wordt.
Jij hebt weinig contact gehouden en had daarvoor je persoonlijke redenen. Je vriendin wist dat het niet goed met je ging en heeft geen contact gehouden om je daarin te steunen. Jij zocht 'vervanging', zij zocht dat ook.
Goedmaken als in 'de verloren contactmomenten inhalen' heeft geen zin en roept volgens mij alleen maar ergernis en boosheid op. Ik kan me overigens wel voorstellen dat je nu op je tenen loopt, omdat je niets verkeerd wilt doen.
Volgens mij zijn er een paar mogelijkheden:
- je accepteert dat je vriendin je niet meer als beste vriendin ziet en neemt genoegen met de vriendschapsvorm die er nu is.
- je kunt dit niet accepteren en neemt afstand.
Ik weet dat dit heel rationeel klinkt en dat het niet zo simpel is, maar dit zijn volgens mij wel de opties.....
Jij hebt weinig contact gehouden en had daarvoor je persoonlijke redenen. Je vriendin wist dat het niet goed met je ging en heeft geen contact gehouden om je daarin te steunen. Jij zocht 'vervanging', zij zocht dat ook.
Goedmaken als in 'de verloren contactmomenten inhalen' heeft geen zin en roept volgens mij alleen maar ergernis en boosheid op. Ik kan me overigens wel voorstellen dat je nu op je tenen loopt, omdat je niets verkeerd wilt doen.
Volgens mij zijn er een paar mogelijkheden:
- je accepteert dat je vriendin je niet meer als beste vriendin ziet en neemt genoegen met de vriendschapsvorm die er nu is.
- je kunt dit niet accepteren en neemt afstand.
Ik weet dat dit heel rationeel klinkt en dat het niet zo simpel is, maar dit zijn volgens mij wel de opties.....
Peas on earth!
woensdag 3 september 2008 om 16:07
Van 't voorjaar ben ik voor 'n vriendin op 't vliegtuig gesprongen naar India. Nu kan ik mij voorstellen dat niet iedereen zo reislustig is aangelegd, maar je kunt er ook voor iemand zijn door leuke dingen (hollandse lekkernijen die men in dat andere land mist bijv.) met de gewone post op te sturen of gewoon veel te mailen, sms-en of bellen.
woensdag 3 september 2008 om 16:12
quote:Ilke80 schreef op 03 september 2008 @ 15:42:
Behalve dat ik niet de middelen had om haar te bellen, zat ik slecht in mijn vel en vond ik het moelijk om contact te hebben, juist omdat ik haar zo mistte.Dus ze had gelijk dat je beroerd contact hield, zeg je zelf.quote:Ik heb haar uitgelegd hoe mijn situatie lag en dat we voor mijn gevoel een onbreekbare band hebben die toch niet stuk gaat door afstand of wat dan ook.
Voor mijn gevoel was daarmee de kous af,Tsja, er zijn nu eenmaal mensen die niet graag als vanzelfsprekend worden gezien.
Behalve dat ik niet de middelen had om haar te bellen, zat ik slecht in mijn vel en vond ik het moelijk om contact te hebben, juist omdat ik haar zo mistte.Dus ze had gelijk dat je beroerd contact hield, zeg je zelf.quote:Ik heb haar uitgelegd hoe mijn situatie lag en dat we voor mijn gevoel een onbreekbare band hebben die toch niet stuk gaat door afstand of wat dan ook.
Voor mijn gevoel was daarmee de kous af,Tsja, er zijn nu eenmaal mensen die niet graag als vanzelfsprekend worden gezien.
woensdag 3 september 2008 om 16:31
Hoeveel contact heeft zij dan met jou gehouden??
Als ik 2 jaar weg zou gaan en een vriendin zat thuis in een moeilijke periode zou ik ook wat meer moeite doen om contact te houden. Of heeft ze dit ook gedaan?
Ik ben ook van mening dat als iemand weg gaat deze persoon zelf ook moeite moet doen om contact te houden. Stuur om de zoveel tijd een mailtje rond, hou een blog bij of weet ik veel wat. Internet is in roemenie echt spotgoekoop dus daar kan het niet aan liggen.
Als ik 2 jaar weg zou gaan en een vriendin zat thuis in een moeilijke periode zou ik ook wat meer moeite doen om contact te houden. Of heeft ze dit ook gedaan?
Ik ben ook van mening dat als iemand weg gaat deze persoon zelf ook moeite moet doen om contact te houden. Stuur om de zoveel tijd een mailtje rond, hou een blog bij of weet ik veel wat. Internet is in roemenie echt spotgoekoop dus daar kan het niet aan liggen.
woensdag 3 september 2008 om 16:49
quote:elninjoo schreef op 03 september 2008 @ 16:07:
Van 't voorjaar ben ik voor 'n vriendin op 't vliegtuig gesprongen naar India. Nu kan ik mij voorstellen dat niet iedereen zo reislustig is aangelegd, maar je kunt er ook voor iemand zijn door leuke dingen (hollandse lekkernijen die men in dat andere land mist bijv.) met de gewone post op te sturen of gewoon veel te mailen, sms-en of bellen.
... iemand moet er natuurlijk ook de centen voor hebben om naar 't buitenland te gaan
maar wel erg gaaf, naar India!
en idd, via de goeie ouderwetse post kun je ook goed contact houden! en internet (internetcafé's zijn idd veel goedkoper in het buitenland dan hier!), smsen & bellen ... mogelijkheden te over!
ik heb meer het idee dat je hier nu wil horen dat 't sneu is voor je ... het is inderdaad zonde dat een vriendschap stuk loopt, maar als je geen contact hebt gehouden een jaar lang en dit nu ze terug is wel weer wilt ... zou voor mij ook niet hoeven.
denk dat er geen goed of fout is in dit verhaal, jullie hebben beide te weinig geïnvesteerd in elkaar & de vriendschap.
dus of jullie beginnen samen weer met een schone lei, en dan open en eerlijk, of de vriendschap loopt op z'n einde ... ga een goed gesprek aan en probeer hierin niet je gelijk o.i.d. te halen, want dat doet er niet toe!
succes!
Van 't voorjaar ben ik voor 'n vriendin op 't vliegtuig gesprongen naar India. Nu kan ik mij voorstellen dat niet iedereen zo reislustig is aangelegd, maar je kunt er ook voor iemand zijn door leuke dingen (hollandse lekkernijen die men in dat andere land mist bijv.) met de gewone post op te sturen of gewoon veel te mailen, sms-en of bellen.
... iemand moet er natuurlijk ook de centen voor hebben om naar 't buitenland te gaan
maar wel erg gaaf, naar India!
en idd, via de goeie ouderwetse post kun je ook goed contact houden! en internet (internetcafé's zijn idd veel goedkoper in het buitenland dan hier!), smsen & bellen ... mogelijkheden te over!
ik heb meer het idee dat je hier nu wil horen dat 't sneu is voor je ... het is inderdaad zonde dat een vriendschap stuk loopt, maar als je geen contact hebt gehouden een jaar lang en dit nu ze terug is wel weer wilt ... zou voor mij ook niet hoeven.
denk dat er geen goed of fout is in dit verhaal, jullie hebben beide te weinig geïnvesteerd in elkaar & de vriendschap.
dus of jullie beginnen samen weer met een schone lei, en dan open en eerlijk, of de vriendschap loopt op z'n einde ... ga een goed gesprek aan en probeer hierin niet je gelijk o.i.d. te halen, want dat doet er niet toe!
succes!
woensdag 3 september 2008 om 16:59
Ik woon zelf in het buitenland en mijn beste vriendinnen in Nederland zijn gewoon nog steeds mijn beste vriendinnen. Sommige bellen en mailen vaak, anderen heel weinig, dat vind ik helemaal niet erg. Ik zie het als een teken van een goede vriendschap dat de band blijft bestaan ook als er een periode met heel weinig contact is.
woensdag 3 september 2008 om 17:27
zucht.... van het soort vrouwenvriendschappen waar het argument "je hebt me niet genoeg gebeld" belangrijker is dan de wederzijdse gevoelens van vriendschap en de 'goede vibe' die je met elkaar kunt hebben, word ik zo moe. voor mij betekent vriendschap ook: ruimte geven, vertrouwen hebben, niet claimen, je verwachtingen en teleurstellingen uiten, oplossen, accepteren en doorgaan (of stoppen, maar niet dat gemekker).
niet dat het geen pijnpunt of teleurstelling mag zijn voor haar, maar ze zegt niks tegen jou hierover. dan moet je niet mekkeren. heeft ze jou vanuit Roemenië weleens laten weten dat ze het miste dat je haar belt? heeft ze jou gebeld? was je echt zo onbereikbaar?
ik vind niet dat jij meer hoeft te doen dan kenbaar te maken dat je haar hebt gemist, haar vriendschap nog wilt en eventueel excuses maken voor de stilte van jouw kant. als ze genoeg om je geeft en geen perfectie eist, komt het wel goed.
succes!
niet dat het geen pijnpunt of teleurstelling mag zijn voor haar, maar ze zegt niks tegen jou hierover. dan moet je niet mekkeren. heeft ze jou vanuit Roemenië weleens laten weten dat ze het miste dat je haar belt? heeft ze jou gebeld? was je echt zo onbereikbaar?
ik vind niet dat jij meer hoeft te doen dan kenbaar te maken dat je haar hebt gemist, haar vriendschap nog wilt en eventueel excuses maken voor de stilte van jouw kant. als ze genoeg om je geeft en geen perfectie eist, komt het wel goed.
succes!
woensdag 3 september 2008 om 17:45
Ik woon sinds 4 jaar ook in het buitenland waardoor sommige vriendschappen verwaterd zijn. Dit gebeurt, en dit heb ik geaccepteerd. Sommige vriendschappen zijn nu eenmaal niet voor het leven, en werken prima als je bij elkaar in de buurt woont, maar zodra de afstand groter wordt niet meer. Ander evriendschappemn blijven sterk, en het maakt bij die vriendschappen ook vaak niet uit hoe ver je uit elkaar woont, en hoeveel je je elkaar spreekt. Ik heb 5 goeie vriendinnen in NL, die ik probeer op te zoeken als ik even 'thuis' ben. Ook spreek ik ze af en toe, maar niet wekelijks. En toch weet ik dat het goed zit.
Vriendschap komt altijd van 2 kanten, en beide partijen moeten er natuurlijk wel moeite voor willen doen. TO: hoeveel moeite heeft jouw vriendin ervoor gedaan om met jou in contact te blijven?
ik vind ook niet dat ze je kan verwijten dat je niet langs bent geweest. Soms lukt het gewoon niet altijd even makkelijk.
Naar het buitenland verhuizen gaat altijd gepaard met consequenties. Voor mij is het een geweldige ervaring, en voor die paar 'vriendschappen' die ik ben 'verloren' heb ik talloze vrienden teruggekregen. Mijn dierbare vriendinnen in Nl zullen er voor me zijn, dat we elkaar nou weken niet spreken maakt niet uit, en dat ze ook niet allemaal de gelegenheid hebben om mij op te komen zoeken ook niet.
Sorry, lang verhaal. In ieder geval denk ik dat het het nu gewoon even op z'n beloop moet laten gaan. Voor jou gevoek heb je haar uitgelegd hoe de situatie is geweest, en als zij dat niet kan accepteren en de draad weer op kan pakken, tja, ontzettend rot, maar zeker geen reden voor jou om nu paniekerig constant contact te onderhouden. Zoals ik al zei, vriendschap kotm altijd van 2 kanten.
Vriendschap komt altijd van 2 kanten, en beide partijen moeten er natuurlijk wel moeite voor willen doen. TO: hoeveel moeite heeft jouw vriendin ervoor gedaan om met jou in contact te blijven?
ik vind ook niet dat ze je kan verwijten dat je niet langs bent geweest. Soms lukt het gewoon niet altijd even makkelijk.
Naar het buitenland verhuizen gaat altijd gepaard met consequenties. Voor mij is het een geweldige ervaring, en voor die paar 'vriendschappen' die ik ben 'verloren' heb ik talloze vrienden teruggekregen. Mijn dierbare vriendinnen in Nl zullen er voor me zijn, dat we elkaar nou weken niet spreken maakt niet uit, en dat ze ook niet allemaal de gelegenheid hebben om mij op te komen zoeken ook niet.
Sorry, lang verhaal. In ieder geval denk ik dat het het nu gewoon even op z'n beloop moet laten gaan. Voor jou gevoek heb je haar uitgelegd hoe de situatie is geweest, en als zij dat niet kan accepteren en de draad weer op kan pakken, tja, ontzettend rot, maar zeker geen reden voor jou om nu paniekerig constant contact te onderhouden. Zoals ik al zei, vriendschap kotm altijd van 2 kanten.
woensdag 3 september 2008 om 18:14
@Jepjep: zoals je het stelt lijkt het wel een beetje alsof het allemaal niet zo diep zat. Voor mijn gevoel is dat niet zo, is ze gewoon ontzettend teleurgesteld en uit zich dat in minder energie steken in onze vriendschap.
@Ainne: ik kan me voorstellen dat je dan je echte vrienden leert kennen, verschil is dat als ze in NL was, ik er wel echt voor haar was. Het haar missen vond ik echt te pijnlijk, maar zodra ze naar NL kwam, haalde ik haar van schiphol met balonnen, luisterde ik naar alle verhalen, ging ik met haar stappen en nam haar mee leuke dingen doen. Ik heb ook gezien dat zogenaamde vriendinnen in NL haar hadden laten vallen, dus het was nogal stil als ze weer even hier was, daarom nam ik haar overal mee naartoe. Telt dat niet ook?
@Prinsesopdeerwt: klinkt rationeel, maar heb ik ook wel behoefte aan. Je opties zijn mi ook de enige opties, maar ze zijn allebei zo verdrietig. Ik wil haar absoluut niet kwijt dus als ik afstand neem ben ik bang dat ik haar kwijtraak, tegelijkertijd vind ik het pijnlijk om als kennis behandelt te worden terwijl we al die jaren wel lief en leed gedeeld hebben.
@Melodii: Hoewel ik een gesprek doodeng vind, lijkt me dit wel een goed uitgangspunt; we hebben beide te weinig geinvesteerd dus of we beginnen met een schone lei of niet.
@Thea83: dat bedoelde ik idd. Dat ik vind dat onze vriendschap wel goed zit ondanks afstand betekent niet automatisch dat ik haar als vanzelfsprekend neem.
@noammeke: ik was niet onbereikbaar, ik was overspannen en depressief als gevolg van een nare jeugd. Ik heb mijn excuses aangeboden, ik heb het uitgelegd, maar het leed lijkt al geschied, wie weet wat de tijd ons brengt.
@Ainne: ik kan me voorstellen dat je dan je echte vrienden leert kennen, verschil is dat als ze in NL was, ik er wel echt voor haar was. Het haar missen vond ik echt te pijnlijk, maar zodra ze naar NL kwam, haalde ik haar van schiphol met balonnen, luisterde ik naar alle verhalen, ging ik met haar stappen en nam haar mee leuke dingen doen. Ik heb ook gezien dat zogenaamde vriendinnen in NL haar hadden laten vallen, dus het was nogal stil als ze weer even hier was, daarom nam ik haar overal mee naartoe. Telt dat niet ook?
@Prinsesopdeerwt: klinkt rationeel, maar heb ik ook wel behoefte aan. Je opties zijn mi ook de enige opties, maar ze zijn allebei zo verdrietig. Ik wil haar absoluut niet kwijt dus als ik afstand neem ben ik bang dat ik haar kwijtraak, tegelijkertijd vind ik het pijnlijk om als kennis behandelt te worden terwijl we al die jaren wel lief en leed gedeeld hebben.
@Melodii: Hoewel ik een gesprek doodeng vind, lijkt me dit wel een goed uitgangspunt; we hebben beide te weinig geinvesteerd dus of we beginnen met een schone lei of niet.
@Thea83: dat bedoelde ik idd. Dat ik vind dat onze vriendschap wel goed zit ondanks afstand betekent niet automatisch dat ik haar als vanzelfsprekend neem.
@noammeke: ik was niet onbereikbaar, ik was overspannen en depressief als gevolg van een nare jeugd. Ik heb mijn excuses aangeboden, ik heb het uitgelegd, maar het leed lijkt al geschied, wie weet wat de tijd ons brengt.
woensdag 3 september 2008 om 18:22
Ik zou zeker stoppen met elke dag contact te zoeken. Je kunt haar zeggen dat je het jammer vindt dat jullie contact gedurende haar verblijf in het buitenland haar is tegengevallen en dat je zeker niet haar hebt willen teleurstellen, maar ik zou zeker niet voor iemand gaan kruipen (zo klinkt het nu althans een beetje).
En idd, ik ben ook wel benieuwd naar hoe vaak zij dan getracht heeft contact op te nemen met jou. Als zij geen toegang had tot internetcafe's (wat mij sterk lijkt, in de zoveel tijd even een half uurtje internetten kost geen drol) en zij verwacht dat men haar altijd belt op haar mobiel, en jij daar het geld niet voor hebt, dan houdt het ook een beetje op.
Ik vind overigens ook niet dat je mag verwachten dat iemand je maar zo eventjes in het buitenland komt opzoeken. Leuk als mensen wel komen, maar niet iedereen heeft daar het geld voor of is reislustig genoeg.
En idd, ik ben ook wel benieuwd naar hoe vaak zij dan getracht heeft contact op te nemen met jou. Als zij geen toegang had tot internetcafe's (wat mij sterk lijkt, in de zoveel tijd even een half uurtje internetten kost geen drol) en zij verwacht dat men haar altijd belt op haar mobiel, en jij daar het geld niet voor hebt, dan houdt het ook een beetje op.
Ik vind overigens ook niet dat je mag verwachten dat iemand je maar zo eventjes in het buitenland komt opzoeken. Leuk als mensen wel komen, maar niet iedereen heeft daar het geld voor of is reislustig genoeg.
woensdag 3 september 2008 om 18:26
quote:Ilke80 schreef op 03 september 2008 @ 18:14:
@noammeke: ik was niet onbereikbaar, ik was overspannen en depressief als gevolg van een nare jeugd. Ik heb mijn excuses aangeboden, ik heb het uitgelegd, maar het leed lijkt al geschied, wie weet wat de tijd ons brengt.
Heb je ook gevraagd waarom zij jouw uitleg en excuses kennelijk niet voldoende vindt? Of misschien heeft ze even tijd nodig om het te verwerken?
Wat ik trouwens wel raar vind is dat ze aan ánderen vertelt dat jij haar beste vriendin niet meer bent.
@noammeke: ik was niet onbereikbaar, ik was overspannen en depressief als gevolg van een nare jeugd. Ik heb mijn excuses aangeboden, ik heb het uitgelegd, maar het leed lijkt al geschied, wie weet wat de tijd ons brengt.
Heb je ook gevraagd waarom zij jouw uitleg en excuses kennelijk niet voldoende vindt? Of misschien heeft ze even tijd nodig om het te verwerken?
Wat ik trouwens wel raar vind is dat ze aan ánderen vertelt dat jij haar beste vriendin niet meer bent.
woensdag 3 september 2008 om 18:30
Bedankt voor je lange verhaal! Maar waarom maakt het voor jou niet uit dat je vriendinnen in NL niet wekelijks spreekt?
Ik vond het ook lastig dat ik haar niet echt kon laten meedelen in mijn leven hier maar ook geen 'echt' deel uitmaakte van haar leven daar. Alles wat ze daar deed, zei, meemaakte was allemaal zonder mij en andersom natuurlijk. Heb jij dat ook met vriendinnen in NL?
Wat Roemenie betreft, ze werkte daar. Hoewel het levensonderhoud niet duur is, is het salaris wel heel weinig. En omdat ze geen Roemeens sprak moest ze het doen met rotbaantjes zonder arbeidscontract, lange dagen en dus een minimaalsalaris.
Ik vond het ook lastig dat ik haar niet echt kon laten meedelen in mijn leven hier maar ook geen 'echt' deel uitmaakte van haar leven daar. Alles wat ze daar deed, zei, meemaakte was allemaal zonder mij en andersom natuurlijk. Heb jij dat ook met vriendinnen in NL?
Wat Roemenie betreft, ze werkte daar. Hoewel het levensonderhoud niet duur is, is het salaris wel heel weinig. En omdat ze geen Roemeens sprak moest ze het doen met rotbaantjes zonder arbeidscontract, lange dagen en dus een minimaalsalaris.
woensdag 3 september 2008 om 18:39
@Branwen: het voelt ook als kruipen, ik kan het niet goed uitleggen maar het is echt mijn beste vriendinnetje. Wil haar gewoon niet kwijt... Het leek toen alsof mijn excuses wel voldoende waren en ze had ook begrip voor mijn kant, maar voor haar maakt het blijkbaar geen verschil; ik had er moeten zijn en ik was er niet.
Ze heeft geen/minimaal contact gehouden, ik kreeg alleen een algemene mail als ze weer naar NL kwam. Het klopt wel dat vriendschap van 2 kanten komt, maar ik begreep wel dat ze wenig geld had om te bellen/smsen/internetten en daarnaast veel moest werken en dus ook weinig tijd had voor mij en vooral mijn gezeur omdat ik het nogal moelijk had.
Ze heeft geen/minimaal contact gehouden, ik kreeg alleen een algemene mail als ze weer naar NL kwam. Het klopt wel dat vriendschap van 2 kanten komt, maar ik begreep wel dat ze wenig geld had om te bellen/smsen/internetten en daarnaast veel moest werken en dus ook weinig tijd had voor mij en vooral mijn gezeur omdat ik het nogal moelijk had.
woensdag 3 september 2008 om 20:54
Eerlijk gezegd vind ik dat je iets te veel begrip voor haar hebt en iets te weinig voor jezelf....overspannen en depressief zijn is niet niks. Als zij zo makkelijk over jouw gevoelens heen stapt en loopt te mokken over het feit dat je er weinig/niet voor haar was, wordt het dan geen tijd om vraagtekens te zetten bij deze vriendschap? En nog even over jouw angst om haar kwijt te raken....dat is de snelste manier om iemand kwijt te raken.
