Relaties
alle pijlers
Geen contact met familie, oma zojuist overleden
zondag 16 februari 2020 01:21
Weet niet wat ik hiermee wil. Misschien even mijn hart luchten en wie weet zijn er mensen die hetzelfde hebben meegemaakt.
Ruim een jaar geleden het contact met mijn hele familie, op twee personen na, verbroken. Er is veel voorgevallen, en vele pogingen gedaan om toch in contact te blijven, maar uiteindelijk besloten om voor mijzelf te kiezen en daar heb ik geen moment spijt van gehad.
Bij het nemen van die beslissing, realiseerde ik mij dat er mensen kunnen sterven, en dat ik daarmee zal moeten kunnen dealen. Je weet nooit wanneer iemand overlijdt, en oma was bijvoorbeeld al op leeftijd. Ik was er een soort van klaar voor voor wanneer ik dat nieuws zou horen. En dat was net: oma is net overleden. Met haar had ik ook geen contact meer.
Dit hebben de twee familieleden met wie ik nog contact heb mij net verteld. Mijn ouders hebben laten weten via hen dat zij willen dat ik ze bel. Daar heb ik 0,0 behoefte aan.
Het is een situatie waar geen draaiboek voor is. Ik wil geen contact leggen, ik wil niemand van hen zien. Ik ga dus ook niet naar de begrafenis. Ik was voorbereid en had mezelf van tevoren niks "verboden". Dacht zelfs regelmatig dat wanneer het zo ver zou zijn, ik vanzelf behoefte zou krijgen aan contact. Maar dat is er gewoon niet.
Iemand ervaring hiermee? Of tips? Al heb ik niet echt een vraag gesteld.....
Ruim een jaar geleden het contact met mijn hele familie, op twee personen na, verbroken. Er is veel voorgevallen, en vele pogingen gedaan om toch in contact te blijven, maar uiteindelijk besloten om voor mijzelf te kiezen en daar heb ik geen moment spijt van gehad.
Bij het nemen van die beslissing, realiseerde ik mij dat er mensen kunnen sterven, en dat ik daarmee zal moeten kunnen dealen. Je weet nooit wanneer iemand overlijdt, en oma was bijvoorbeeld al op leeftijd. Ik was er een soort van klaar voor voor wanneer ik dat nieuws zou horen. En dat was net: oma is net overleden. Met haar had ik ook geen contact meer.
Dit hebben de twee familieleden met wie ik nog contact heb mij net verteld. Mijn ouders hebben laten weten via hen dat zij willen dat ik ze bel. Daar heb ik 0,0 behoefte aan.
Het is een situatie waar geen draaiboek voor is. Ik wil geen contact leggen, ik wil niemand van hen zien. Ik ga dus ook niet naar de begrafenis. Ik was voorbereid en had mezelf van tevoren niks "verboden". Dacht zelfs regelmatig dat wanneer het zo ver zou zijn, ik vanzelf behoefte zou krijgen aan contact. Maar dat is er gewoon niet.
Iemand ervaring hiermee? Of tips? Al heb ik niet echt een vraag gesteld.....
zondag 16 februari 2020 11:23
Dan zou ik er verder niet op in gaan. Afscheid nemen kan op meer manieren dan één.Midnightbutterfly87 schreef: ↑16-02-2020 09:38Er is inderdaad veel voorgevallen, en heb sinds kort pas rust. Met moeite voor elkaar gekregen. Dankjewel voor je begrip.
Gecondoleerd.
"De cursus rietdekken is afgelast".
"Riet is ziek"
"Riet is ziek"
zondag 16 februari 2020 13:44
Dit dusNummer*Zoveel schreef: ↑16-02-2020 08:19@TO
Je hebt jouw besluit al genomen. Je wil hen niet bellen en je wil de uitvaart niet bijwonen. Dit besluit heb je eigenlijk al eerder genomen toen je afstand van jouw familie nam, en door het overlijden van oma verandert daarin voor jou niks. En als dat voor jou zo voelt, dan zou ik daar ook naar handelen.
Wel zou je inderdaad dat kaartje kunnen overwegen. Maar of dat bij je past of goed voelt, zul je zelf moeten beslissen.
Sterkte!
Maak het jezelf niet te moeilijk
Frankly my dear, I don"t give a damn
zondag 16 februari 2020 14:17
Wat fijn om jullie reacties te lezen.
Ik merk dat ik sinds het wakker worden een soort van verstijfd ben omdat ik elk moment iets kan gaan horen van mijn familie. Dit is voor mij een teken dat ik zó niks meer met die mensen te maken wil hebben, laat staan om ze weer te ontmoeten.
Ik zal, zoals al anderen hebben verteld hier, ook zelf mijn verdriet moeten gaan verwerken.
Ik merk dat ik sinds het wakker worden een soort van verstijfd ben omdat ik elk moment iets kan gaan horen van mijn familie. Dit is voor mij een teken dat ik zó niks meer met die mensen te maken wil hebben, laat staan om ze weer te ontmoeten.
Ik zal, zoals al anderen hebben verteld hier, ook zelf mijn verdriet moeten gaan verwerken.
zondag 16 februari 2020 14:22
Jep. Ik spreek het grootste deel van mijn familie niet meer. Mijn oma was me wel dierbaar. Dus waar het kon probeerde ik die wel te zien en mijn opa maar te negeren. Maar ik wist al dat haar begrafenis een moeilijk punt zou worden.
Ik heb er voor gekozen om niet te gaan. Het is nu 1,5 jaar geleden. En ik heb er eigenlijk geen dag spijt van gehad. Ik heb mijn eigen ding gedaan die dag ter ere van mijn oma. En daar heb ik vrede mee.
Ik heb er voor gekozen om niet te gaan. Het is nu 1,5 jaar geleden. En ik heb er eigenlijk geen dag spijt van gehad. Ik heb mijn eigen ding gedaan die dag ter ere van mijn oma. En daar heb ik vrede mee.
zondag 16 februari 2020 14:24
Je kan wel van dit gevoel afkomen met een simpele mail bijvoorbeeld. “Ik heb het nieuws gehoord, ik zal niet op de uitvaart zijn en hiermee is het voor mij afgedaan”. Daarmee haal je die spanning uit de lucht van het “kan ik bericht verwachten”.Midnightbutterfly87 schreef: ↑16-02-2020 14:17Wat fijn om jullie reacties te lezen.
Ik merk dat ik sinds het wakker worden een soort van verstijfd ben omdat ik elk moment iets kan gaan horen van mijn familie. Dit is voor mij een teken dat ik zó niks meer met die mensen te maken wil hebben, laat staan om ze weer te ontmoeten.
Ik zal, zoals al anderen hebben verteld hier, ook zelf mijn verdriet moeten gaan verwerken.
zondag 16 februari 2020 14:27
Heel herkenbaar en ook ik had paniek gedachtes als het neerkwam op dat ik wel weer wat zou horen. Doe vooral waar jij je als persoon bij goed voelt kan ik alleen maar geven als tip. Heel veel anderen zullen het niet begrijpen en dat is soms heel moeilijk maar zolang je jezelf in de spiegel aan kan kijken. Gewoon doen wat jij wilt!Midnightbutterfly87 schreef: ↑16-02-2020 09:18
De reden dat zij willen dat ik bel is omdat zij mij weer in mijn oude rol willen hebben: de persoon die troost, sterk is en alles regelt en overneemt. En zoals iemand al zei: voor het perfecte plaatje. Ik weet dat er tot nu toe steeds gelogen is over mijn afwezigheid. In deze situatie zal mijn afwezigheid nog meer opvallen. Dat vind ik erg sneu voor hun, en zou willen dat het anders was, maar ik ben moe van het schikken ten koste van mijzelf. Als ik namelijk eerlijk naar mezelf kijk dan zou dat de reden zijn om te gaan voor mij, om hun mijn door anderen opgemerkte afwezigheid te besparen. Is dat een zin? Ik hoop dat het duidelijk maakt wat ik bedoel.
zondag 16 februari 2020 15:14
Ik zou niet mailen want dan hebben ze jouw email.
Hoogstens de mensen die contact waren melden dat je geen contact op zal nemen. Niet waarom, en ook verder geen gesprek, buiten dat jou dat gevraagd is, hier is het antwoord, het antwoord is nee, goedemiddag.
En als je dat niet op kunt brengen dan niet.
Soms is het mooi geweest en is het niet anders.
Hoogstens de mensen die contact waren melden dat je geen contact op zal nemen. Niet waarom, en ook verder geen gesprek, buiten dat jou dat gevraagd is, hier is het antwoord, het antwoord is nee, goedemiddag.
En als je dat niet op kunt brengen dan niet.
Soms is het mooi geweest en is het niet anders.
zondag 16 februari 2020 22:10
Midnightbutterfly87 schreef: ↑16-02-2020 14:17Wat fijn om jullie reacties te lezen.
Ik merk dat ik sinds het wakker worden een soort van verstijfd ben omdat ik elk moment iets kan gaan horen van mijn familie. Dit is voor mij een teken dat ik zó niks meer met die mensen te maken wil hebben, laat staan om ze weer te ontmoeten.
Ik zal, zoals al anderen hebben verteld hier, ook zelf mijn verdriet moeten gaan verwerken.
Maar dat kan niet toch? Zij hebben je gegevens toch niet? Of komt de onrust doordat je in je hoofd overwoog om de deur op een kier te zetten?
Goed dat je je keuze weer even tegen het licht houdt en fijn dat je eruit bent dat je toen de goede keuze hebt gemaakt en dat wil doorzetten.
maandag 17 februari 2020 00:20
Het moet erg ver gaan wil je ook je e-mail en telefoonnummer veranderd hebben en verhuisd zijn hè. Zo lang heeft ze nog niet het contact verbroken.S-Groot schreef: ↑16-02-2020 22:10Maar dat kan niet toch? Zij hebben je gegevens toch niet? Of komt de onrust doordat je in je hoofd overwoog om de deur op een kier te zetten?
Goed dat je je keuze weer even tegen het licht houdt en fijn dat je eruit bent dat je toen de goede keuze hebt gemaakt en dat wil doorzetten.
TO, veel sterkte.
maandag 17 februari 2020 08:28
YellowLemon schreef: ↑17-02-2020 00:20Het moet erg ver gaan wil je ook je e-mail en telefoonnummer veranderd hebben en verhuisd zijn hè. Zo lang heeft ze nog niet het contact verbroken.
TO, veel sterkte.
Fijn dat je voor TO antwoordt. Als je gelezen had dan had je gezien dat TO dat dus allemaal gedaan heeft. En dat deze mensen een boodschap gegeven hebben aan de mensen die TO nog wel spreekt omdat ze op geen enkele directe manier contact op kunnen nemen met TO. Ik verzin dat natuurlijk niet zelf, hè.
maandag 17 februari 2020 08:51
Na het overlijden van mijn ouders heb ik met alle ooms, tantes, neven en nichten verbroken. Daar gaat heel wat aan vooraf, zo’n ingrijpende beslissing die doe je niet voor niets. Ook jij heb er een streep onder gezet. En dit vooral zo houden. Ik kan dan ook helemaal begrijpen hoe het aan je vreet dit soort mededelingen via derden. Zolang je niets van ze hoort gaat het goed. Uit het oog uit het hart, maar owee als ze je weer voor het karretje proberen te spannen. De rust is nu even weg, maar die komt zeker weer terug zodra je het loslaat. Je doet het toch nooit goed, of je weg blijft of gaat juist de confrontatie opzoeken, er zal altijd over je gekletst worden. Lekker belangrijk. En ja, overlijdt er een dierbare, dan zijn er altijd nog andere manieren om die te gedenken. Diep in je hart weet je wel hoe je er mee moet handelen, laat je vooral niet opjutten. Sterkte de komende tijd.
maandag 17 februari 2020 09:54
Je besluit heb je doordacht genomen en nu met het overlijden van oma heb je er nog eens over nagedacht. En natuurlijk is het moeilijk, verdrietig en verwarrend, zeker omdat er nu een druk op zit. Die uitvaart is dan en maar eenmalig, er is geen weg terug bij spijt. Sta er voor jezelf bij stil en doe wat goed voelt voor jou. Wellicht wordt ze begraven en ga je een keer naar het graf, brand een kaarsje bij een foto als een soort ritueel voor jezelf op de dag van de uitvaart of doe niets bijzonders. Het maakt niet uit, zolang jij je er goed bij voelt. Sterkte!
maandag 17 februari 2020 11:01
Quote anders het stukje even waar ze bij het verbreken van het contact ook al die stappen ondernomen heeft?S-Groot schreef: ↑17-02-2020 08:28Fijn dat je voor TO antwoordt. Als je gelezen had dan had je gezien dat TO dat dus allemaal gedaan heeft. En dat deze mensen een boodschap gegeven hebben aan de mensen die TO nog wel spreekt omdat ze op geen enkele directe manier contact op kunnen nemen met TO. Ik verzin dat natuurlijk niet zelf, hè.
Anders doe je even normaal zeg.
maandag 17 februari 2020 14:55
De verhuizing was niet vanwege mijn familie, maar het kwam me erg goed uit zodat ze niet meer zouden weten waar ik woon. Telefoonnummer heb ik wel vanwege hun veranderd.
Mijn familie kennende hadden ze echt verwacht dat ik wel contact zou opnemen na dit overlijden. Het verbaast mij nu wel dat zij verder niet meer geprobeerd hebben om mij te bereiken of via via te overtuigen om te komen. Nu het de stress van het wachten op bericht van hun is gezakt merk ik dat ik dat het verdriet nu pas inslaat.
Elke stap heb ik driedubbel overwogen gedaan. Ik wist dat oma geen jaren meer had, dus verwachtte dit nieuws wel elk moment. Toch, nu twee dagen later, is het verrekte ingewikkeld.
Mijn familie kennende hadden ze echt verwacht dat ik wel contact zou opnemen na dit overlijden. Het verbaast mij nu wel dat zij verder niet meer geprobeerd hebben om mij te bereiken of via via te overtuigen om te komen. Nu het de stress van het wachten op bericht van hun is gezakt merk ik dat ik dat het verdriet nu pas inslaat.
Elke stap heb ik driedubbel overwogen gedaan. Ik wist dat oma geen jaren meer had, dus verwachtte dit nieuws wel elk moment. Toch, nu twee dagen later, is het verrekte ingewikkeld.
maandag 17 februari 2020 14:59
Megyg schreef: ↑17-02-2020 08:51Na het overlijden van mijn ouders heb ik met alle ooms, tantes, neven en nichten verbroken. Daar gaat heel wat aan vooraf, zo’n ingrijpende beslissing die doe je niet voor niets. Ook jij heb er een streep onder gezet. En dit vooral zo houden. Ik kan dan ook helemaal begrijpen hoe het aan je vreet dit soort mededelingen via derden. Zolang je niets van ze hoort gaat het goed. Uit het oog uit het hart, maar owee als ze je weer voor het karretje proberen te spannen. De rust is nu even weg, maar die komt zeker weer terug zodra je het loslaat. Je doet het toch nooit goed, of je weg blijft of gaat juist de confrontatie opzoeken, er zal altijd over je gekletst worden. Lekker belangrijk. En ja, overlijdt er een dierbare, dan zijn er altijd nog andere manieren om die te gedenken. Diep in je hart weet je wel hoe je er mee moet handelen, laat je vooral niet opjutten. Sterkte de komende tijd.
Ik moet echt goed voor me houden wat ik wil, en dat is op geen enkele manier contact. Elk compromis zal me uit mijn evenwicht brengen.
maandag 17 februari 2020 15:01
Zodra ik weet wanneer de uitvaart is zal ik die dag een kaarsje voor haar opsteken in een kerk. Zij was gelovig. Dat is voor mij voldoende om te doen, en daarna de tijd z'n werk laten doen.MrsDuck schreef: ↑17-02-2020 09:54Je besluit heb je doordacht genomen en nu met het overlijden van oma heb je er nog eens over nagedacht. En natuurlijk is het moeilijk, verdrietig en verwarrend, zeker omdat er nu een druk op zit. Die uitvaart is dan en maar eenmalig, er is geen weg terug bij spijt. Sta er voor jezelf bij stil en doe wat goed voelt voor jou. Wellicht wordt ze begraven en ga je een keer naar het graf, brand een kaarsje bij een foto als een soort ritueel voor jezelf op de dag van de uitvaart of doe niets bijzonders. Het maakt niet uit, zolang jij je er goed bij voelt. Sterkte!
maandag 17 februari 2020 16:46
Klinkt als een goed plan!Midnightbutterfly87 schreef: ↑17-02-2020 15:01Zodra ik weet wanneer de uitvaart is zal ik die dag een kaarsje voor haar opsteken in een kerk. Zij was gelovig. Dat is voor mij voldoende om te doen, en daarna de tijd z'n werk laten doen.
Sorry als het overkwam alsof ik voor je wilde spreken, ik had perongelijk je post over het hoofd gezien waarin je uitlegde dat je je telefoonnummer had veranderd.
Veel sterkte alles!
maandag 17 februari 2020 18:01
DankjewelYellowLemon schreef: ↑17-02-2020 16:46Klinkt als een goed plan!
Sorry als het overkwam alsof ik voor je wilde spreken, ik had perongelijk je post over het hoofd gezien waarin je uitlegde dat je je telefoonnummer had veranderd.
Veel sterkte alles!
je hoeft geen sorry te zeggen 
maandag 17 februari 2020 23:18
YellowLemon schreef: ↑17-02-2020 11:01Quote anders het stukje even waar ze bij het verbreken van het contact ook al die stappen ondernomen heeft?
Je hoeft niet bij mij neer te leggen dat je zelf niet goed leest.
s-groot wijzigde dit bericht op 17-02-2020 23:20
1.19% gewijzigd
maandag 17 februari 2020 23:20
Midnightbutterfly87 schreef: ↑17-02-2020 14:55De verhuizing was niet vanwege mijn familie, maar het kwam me erg goed uit zodat ze niet meer zouden weten waar ik woon. Telefoonnummer heb ik wel vanwege hun veranderd.
Mijn familie kennende hadden ze echt verwacht dat ik wel contact zou opnemen na dit overlijden. Het verbaast mij nu wel dat zij verder niet meer geprobeerd hebben om mij te bereiken of via via te overtuigen om te komen. Nu het de stress van het wachten op bericht van hun is gezakt merk ik dat ik dat het verdriet nu pas inslaat.
Elke stap heb ik driedubbel overwogen gedaan. Ik wist dat oma geen jaren meer had, dus verwachtte dit nieuws wel elk moment. Toch, nu twee dagen later, is het verrekte ingewikkeld.
Fijn dat de stress gezakt is en ook 'fijn' dat er daardoor nu ruimte is voor je verdriet
. 'Gek' eigenlijk hè hoe een mens in elkaar zit, je dacht dat je al lang afscheid genomen had door het verbreken van het contact maar nu ze er echt niet meer is is het toch anders. Sterkte meis.
maandag 17 februari 2020 23:41
Het is ook gewoon ingewikkeld en ontzettend verdrietig. Gun je daar ook de tijd voor. Mocht je toch afscheid willen nemen en naar de begrafenis gaan, dan is dat ook goed.Midnightbutterfly87 schreef: ↑17-02-2020 14:55
Elke stap heb ik driedubbel overwogen gedaan. Ik wist dat oma geen jaren meer had, dus verwachtte dit nieuws wel elk moment. Toch, nu twee dagen later, is het verrekte ingewikkeld.
Probeer goed naar jezelf te luisteren. Veel sterkte !
...
