Relaties
alle pijlers
Geen relatie kunnen verbreken...'vreemdgaan'
maandag 23 juni 2008 om 23:17
Tja dit verhaal gaat misschien bij verschillende mensen geen positieve reactie oproepen, maar ja ik beken schuld!
Ik wil toch mijn verhaal kwijt omdat ik steeds weer hetzelfde patroon bij mij herken.
Weet je wat ik nu echt zo moeilijk vind, het verbreken van een relatie. Mijn langste relatie duurde 8 jaar (was een fijne relatie, maar gevoel zat niet meer goed) en ik heb er gewoon 2 jaar over gedaan voordat ik de relatie durfde te verbreken en dat kwam ook nog eens omdat ik verliefd was geworden op een andere jongen (half jaar daarna iets mee gehad). Nu sinds 2 jaar vrijgezel en ik heb al verschillende korte 'relatietjes' gehad, waarin ik toch al snel twijfelde of hij wel degene zou zijn die bij me past. Telkens verbrak ik de relatie pas (meestal vrijwel meteen) als er al weer een ander in het spel was (zowel omdat ik er mee gezoend had, mee naar bed was geweest of alleen maar contact mee had). Nu ik terugkijk vind ik dat zo enorm respectloos van mezelf. Waarom doe ik dat telkens en krijg ik daardoor niet hetzelfde respectloze gedrag terug van diegene die ik wel echt leuk vind? Ik ben echt wel een zelfstandig persoon, durf goed alleen te zijn, geniet ook van het single zijn (hoewel ik wel op den duur streef naar een vaste relatie) heb een groot sociaal leven, maar ben toch telkens bang dat ik iemand laat lopen die misschien nog wel heel leuk kan zijn en bij me gaat passen (het zijn vaak ook heel leuke jongens, maar het is het net niet). Pas als ik iemand anders leuks tegenkom 'durf' ik pas toe te geven aan de twijfel en aan te geven dat het echt niks gaat worden (of heeft die ander het al gezegd, omdat ik het te lang uitstelde). Echt wie herkent zich hier in of hoe doe jij het dat het niet zo gaat? Ik voel me en respectloos naar de ander toe en kom hierdoor ook te losbollerig over naar de jongens die ik wel echt zie zitten en die mij deze manier hebben leren kennen. Want is het niet 'what comes around goes around'. Als ik echt voor iemand ga doe ik dat gewoon niet dat weet ik zeker, maar als ik een jongen echt leuk vind dan haakt hij zelf af (2 keer gebeurd na date of 6), is dat niet zo dan zie ik telkens hetzelfde patroon terugkomen. Ik ben benieuwd naar de reacties.
Ik wil toch mijn verhaal kwijt omdat ik steeds weer hetzelfde patroon bij mij herken.
Weet je wat ik nu echt zo moeilijk vind, het verbreken van een relatie. Mijn langste relatie duurde 8 jaar (was een fijne relatie, maar gevoel zat niet meer goed) en ik heb er gewoon 2 jaar over gedaan voordat ik de relatie durfde te verbreken en dat kwam ook nog eens omdat ik verliefd was geworden op een andere jongen (half jaar daarna iets mee gehad). Nu sinds 2 jaar vrijgezel en ik heb al verschillende korte 'relatietjes' gehad, waarin ik toch al snel twijfelde of hij wel degene zou zijn die bij me past. Telkens verbrak ik de relatie pas (meestal vrijwel meteen) als er al weer een ander in het spel was (zowel omdat ik er mee gezoend had, mee naar bed was geweest of alleen maar contact mee had). Nu ik terugkijk vind ik dat zo enorm respectloos van mezelf. Waarom doe ik dat telkens en krijg ik daardoor niet hetzelfde respectloze gedrag terug van diegene die ik wel echt leuk vind? Ik ben echt wel een zelfstandig persoon, durf goed alleen te zijn, geniet ook van het single zijn (hoewel ik wel op den duur streef naar een vaste relatie) heb een groot sociaal leven, maar ben toch telkens bang dat ik iemand laat lopen die misschien nog wel heel leuk kan zijn en bij me gaat passen (het zijn vaak ook heel leuke jongens, maar het is het net niet). Pas als ik iemand anders leuks tegenkom 'durf' ik pas toe te geven aan de twijfel en aan te geven dat het echt niks gaat worden (of heeft die ander het al gezegd, omdat ik het te lang uitstelde). Echt wie herkent zich hier in of hoe doe jij het dat het niet zo gaat? Ik voel me en respectloos naar de ander toe en kom hierdoor ook te losbollerig over naar de jongens die ik wel echt zie zitten en die mij deze manier hebben leren kennen. Want is het niet 'what comes around goes around'. Als ik echt voor iemand ga doe ik dat gewoon niet dat weet ik zeker, maar als ik een jongen echt leuk vind dan haakt hij zelf af (2 keer gebeurd na date of 6), is dat niet zo dan zie ik telkens hetzelfde patroon terugkomen. Ik ben benieuwd naar de reacties.
maandag 23 juni 2008 om 23:30
je bent bang om alleen te zijn en durft daarom pas een 'relatie' te verbreken omdat er toch al een 'nieuwe' is om de oude te vervangen.
Hierdoor zul je nooit de 'juiste' jongen tegenkomen, want je kiest niet om de juiste redenen voor hem.
Met dit soort informatie zou je eerst eens aan jezelf kunnen gaan werken, om leren alleen te kunnen zijn etc.
Hierdoor zul je nooit de 'juiste' jongen tegenkomen, want je kiest niet om de juiste redenen voor hem.
Met dit soort informatie zou je eerst eens aan jezelf kunnen gaan werken, om leren alleen te kunnen zijn etc.
dinsdag 24 juni 2008 om 00:41
Doet me denken aan de scene uit Liever Verliefd, waar Anna van (ik geloof) haar buurvrouw de tip krijgt om eens een kaars aan te steken en te wachten tot ie opgebrand is.
(Leuke film trouwens)
Novacass, wat jij zegt is op zich waar, maar TO gaat wel vreemd. Daar kwets je mensen mee, hoe pril een relatie ook is.
Ortho, als je een man zou zijn, zou je waarschijnlijk een player genoemd worden. Wat Enigme zegt klopt ook wel: het herkennen van je gedrag, dat is al een grote stap. Ben het er echter niet mee eens dat de stap naar 'gewoon niet meer doen' zo makkelijk is. Je zou jezelf eens een bepaalde periode kunnen opleggen waarin je niets met mannen doet. (Haha, de 40 dagen zonder seks-methode ). Gewoon een maandje ofzo. Da's heus niet heel lang, daarna mag je weer als je wilt, en neem die tijd om eens goede vrienden met jezelf te worden. Dus ga ook bewust een hele avond in je eentje thuis zitten. Kun je jezelf wel vermaken dan? Hoe voel je je op zo'n avond. Ga daar eens bewust bij stil staan. En verder: verplaats je misschien wat meer in de andere persoon. Hoe zou jij je voelen als iemand dit met je zou doen? Achteraf besef je het, maar probeer het wat meer op het moment zelf te doen. Neem je eigen gevoelens serieus, ook op het moment zelf. Kennelijk is het tot nu toe altijd uitgekomen dat wanneer je twijfelde, de relatie eindigde. Vertrouw dus ook op dat gevoel.
-
dinsdag 24 juni 2008 om 06:47
ehh try and error is : probeer en foutje
trial is bij mijn idee ( zonder woordenboek) probeerperiode dus ik denk dat beide "mogen"
effe op het onderwerp , als iets natuurlijk gaat gaat het meestal goed , dus de ware heeft zich nog niet aangemeld
En tot die tijd blijft het proberen , ook al gaat dat ten koste van de ander
Dat hoort er nu eenmaal bij denk ik
trial is bij mijn idee ( zonder woordenboek) probeerperiode dus ik denk dat beide "mogen"
effe op het onderwerp , als iets natuurlijk gaat gaat het meestal goed , dus de ware heeft zich nog niet aangemeld
En tot die tijd blijft het proberen , ook al gaat dat ten koste van de ander
Dat hoort er nu eenmaal bij denk ik
dinsdag 24 juni 2008 om 08:55
Je eigen gedrag herkennen = 1 ding. Het daarna "gewoon niet meer doen" is net even een stap te ver denk ik.
Wellicht moet je er proberen achter te komen wat de reden is dat je niet durft te stoppen, maar wel durft te beginnen. Veel mensen die een relatie niet durven verbreken doen dit uit "een ander geen pijn willen/kunnen doen". Als dit in jouw geval zo is, strookt dit niet met : alweer iets nieuws beginnen. Daar doe je een ander namelijk wel pijn mee.
Als je zelf op deze manier "niet te vertrouwen bent". Geloof jij er dan wel in dat anderen "te vertrouwen zijn"?
Wellicht moet je er proberen achter te komen wat de reden is dat je niet durft te stoppen, maar wel durft te beginnen. Veel mensen die een relatie niet durven verbreken doen dit uit "een ander geen pijn willen/kunnen doen". Als dit in jouw geval zo is, strookt dit niet met : alweer iets nieuws beginnen. Daar doe je een ander namelijk wel pijn mee.
Als je zelf op deze manier "niet te vertrouwen bent". Geloof jij er dan wel in dat anderen "te vertrouwen zijn"?
dinsdag 24 juni 2008 om 10:46
Hi Ortho!
Wat ik in jouw verhaal hier lees (kan er natuurlijk helemaal naast zitten), is dat je jezelf respectloos voelt. Respectloos gedrag naar anderen toe is vaak een uiting van geen respect hebben voor jezelf. Probeer er bij jezelf eens achter te komen of dat het geval is en hoe je dat zou kunnen veranderen.
Kun je bijvoorbeeld jezelf in de spiegel recht in de ogen kijken en dan tegen jezelf zeggen: ik hou van jou! en dan niet alleen maar de lege woorden, maar met gevoel.
Dit is voor de meeste mensen weliswaar een moeilijke, maar wel een hele goede oefening om met jezelf op een lijn te komen.
Ik wens je in ieder geval heel veel echte liefde, zowel voor jezelf als je toekomstige partner.
Wat ik in jouw verhaal hier lees (kan er natuurlijk helemaal naast zitten), is dat je jezelf respectloos voelt. Respectloos gedrag naar anderen toe is vaak een uiting van geen respect hebben voor jezelf. Probeer er bij jezelf eens achter te komen of dat het geval is en hoe je dat zou kunnen veranderen.
Kun je bijvoorbeeld jezelf in de spiegel recht in de ogen kijken en dan tegen jezelf zeggen: ik hou van jou! en dan niet alleen maar de lege woorden, maar met gevoel.
Dit is voor de meeste mensen weliswaar een moeilijke, maar wel een hele goede oefening om met jezelf op een lijn te komen.
Ik wens je in ieder geval heel veel echte liefde, zowel voor jezelf als je toekomstige partner.
dinsdag 24 juni 2008 om 11:22
Hoi Ortho,
Herkenbaar jouw verhaal...... ik was vroeger ook zo. Vreemdgaan bij het leven omdat mijn huidige relatie niet meer goed zat en ik te schijterig was om het uit te maken, of gewoonweg een soort drang naar spanning en sensatie. Ik weet hoe je je voelt, je kwetst mensen er enorm mee en inderdaad, ze krijgen een bepaald beeld van je. Een losbol die niet trouw kan zijn.
Weet je zeker dat je goed alleen kunt zijn? Ik denk namelijk van niet. Anders zou je niet net zolang wachten met een relatie uitmaken tot er een ander zich aandient.
Het is in ieder geval goed dat je nu wel alleen bent en dus vooral tijd met jezelf hebt, want dit probleem ligt niet bij de ander maar bij jouzelf.
Het is voor anderen heel makkelijk om te zeggen: je moet gewoon niet vreemdgaan, klaar. Maar helaas zo simpel ligt het niet.... dat weet ik maar al te goed.
Ik heb nu een jaar een relatie met een jongen waar ik echt voor het eerst in mijn leven helemaal 100% voor ga. Ik moet er niet aan denken om vreemd te gaan, het komt niet eens meer in mijn hoofd op. En daar ben ik heel blij mee!!
Ik kan alleen maar tegen je zeggen dat als je iemand vindt waar je echt van houdt, je niet vreemdgaat. Als het gevoel goed zit dan heb je genoeg aan diegene en geen ruimte voor een ander. Vreemdgaan als je relatie niet goed zit is eigenlijk heel laf. Confrontatie en met elkaar praten lost veel meer op.....
Dat zul je dus in de toekomst echt moeten doen!
Herkenbaar jouw verhaal...... ik was vroeger ook zo. Vreemdgaan bij het leven omdat mijn huidige relatie niet meer goed zat en ik te schijterig was om het uit te maken, of gewoonweg een soort drang naar spanning en sensatie. Ik weet hoe je je voelt, je kwetst mensen er enorm mee en inderdaad, ze krijgen een bepaald beeld van je. Een losbol die niet trouw kan zijn.
Weet je zeker dat je goed alleen kunt zijn? Ik denk namelijk van niet. Anders zou je niet net zolang wachten met een relatie uitmaken tot er een ander zich aandient.
Het is in ieder geval goed dat je nu wel alleen bent en dus vooral tijd met jezelf hebt, want dit probleem ligt niet bij de ander maar bij jouzelf.
Het is voor anderen heel makkelijk om te zeggen: je moet gewoon niet vreemdgaan, klaar. Maar helaas zo simpel ligt het niet.... dat weet ik maar al te goed.
Ik heb nu een jaar een relatie met een jongen waar ik echt voor het eerst in mijn leven helemaal 100% voor ga. Ik moet er niet aan denken om vreemd te gaan, het komt niet eens meer in mijn hoofd op. En daar ben ik heel blij mee!!
Ik kan alleen maar tegen je zeggen dat als je iemand vindt waar je echt van houdt, je niet vreemdgaat. Als het gevoel goed zit dan heb je genoeg aan diegene en geen ruimte voor een ander. Vreemdgaan als je relatie niet goed zit is eigenlijk heel laf. Confrontatie en met elkaar praten lost veel meer op.....
Dat zul je dus in de toekomst echt moeten doen!
