Relaties
alle pijlers
Geen zin meer in contactmet ex-schoonmoeder, of overdrijf ik
zaterdag 28 november 2020 14:07
Hoi allemaal,
Begin dit jaar zijn mijn ex-man en ik op zijn initiatief gescheiden. Ik ben chronisch ziek en na een ziekteperiode bij mij, raakte ik in een burn-out/depressie. Door de zorg voor onze dochter en de combi met het werk, raakte mijn man ook in een burn-out. Beiden voelden we ons niet gewaardeerd en gezien door de ander en we hadden regelmatig aanvaringen. Ik zag zelf ook dat het niet goed ging, maar wilde er aan werken. Mijn ex-man niet.
Voor de familie is het een grote schok, ons huwelijk ging eigenlijk altijd best goed. Ik ben er zelf ook lang ontzettend verdrietig van geweest, maar probeer weer de draad op te pakken voor mijn dochter en mezelf. Heb een eigen woonruimte en richt me op de opvoeding van dochter en mijn werk, en eigen gezondheid.
Nu dacht ik altijd een goed contact met mijn ex-schoonmoeder te hebben. Ik denk echter dat dit vanzelf minder wordt of verdwijnt na verloop van tijd. Maar nu appt ze af en toe nog en vroeg me laatst op de koffie. Soms past ze nog even op dochter en dan spreek ik haar ook even. Het lijkt alsof er wat stekelige opmerkingen uit haar mond komen de laatste paar keer en ik vind het niet prettig.
Zo zei ze laatst ‘jullie waren een mooi stel, maar ik weet niet of je altijd lief genoeg voor mijn zoon was’. Ook zei ze, over de nieuwe relatie van mijn ex-man (sinds 2 maanden): ‘ ach volgens mij hebben ze het wel leuk. Hij kan met haar ook lekker sporten’ (dat kon hij met mij nooit zoveel vanwege mijn chronische ziekte).
Tot slot zei ze dat ze met mijn moeder had gesproken en dat die ook erg verdrietig was geweest en tegen haar gezegd zou hebben ‘jewel vindt nooit meer zo’n leuke jongen’. Bij navraag bij mijn moeder zegt zij dat ze dit absoluut niet gezegd heeft, ik ben geneigd mijn eigen moeder daarin te geloven.
Ik snap niet goed waar haar opmerkingen vandaan komen. Het lijkt ergens alsof ze oprecht geïnteresseerd in me is, maar me ook lullig of minderwaardig wil laten voelen door die opmerkingen. Hoe dan ook zit ik er op deze manier niet echt op te wachten. Of stel ik me aan?
Begin dit jaar zijn mijn ex-man en ik op zijn initiatief gescheiden. Ik ben chronisch ziek en na een ziekteperiode bij mij, raakte ik in een burn-out/depressie. Door de zorg voor onze dochter en de combi met het werk, raakte mijn man ook in een burn-out. Beiden voelden we ons niet gewaardeerd en gezien door de ander en we hadden regelmatig aanvaringen. Ik zag zelf ook dat het niet goed ging, maar wilde er aan werken. Mijn ex-man niet.
Voor de familie is het een grote schok, ons huwelijk ging eigenlijk altijd best goed. Ik ben er zelf ook lang ontzettend verdrietig van geweest, maar probeer weer de draad op te pakken voor mijn dochter en mezelf. Heb een eigen woonruimte en richt me op de opvoeding van dochter en mijn werk, en eigen gezondheid.
Nu dacht ik altijd een goed contact met mijn ex-schoonmoeder te hebben. Ik denk echter dat dit vanzelf minder wordt of verdwijnt na verloop van tijd. Maar nu appt ze af en toe nog en vroeg me laatst op de koffie. Soms past ze nog even op dochter en dan spreek ik haar ook even. Het lijkt alsof er wat stekelige opmerkingen uit haar mond komen de laatste paar keer en ik vind het niet prettig.
Zo zei ze laatst ‘jullie waren een mooi stel, maar ik weet niet of je altijd lief genoeg voor mijn zoon was’. Ook zei ze, over de nieuwe relatie van mijn ex-man (sinds 2 maanden): ‘ ach volgens mij hebben ze het wel leuk. Hij kan met haar ook lekker sporten’ (dat kon hij met mij nooit zoveel vanwege mijn chronische ziekte).
Tot slot zei ze dat ze met mijn moeder had gesproken en dat die ook erg verdrietig was geweest en tegen haar gezegd zou hebben ‘jewel vindt nooit meer zo’n leuke jongen’. Bij navraag bij mijn moeder zegt zij dat ze dit absoluut niet gezegd heeft, ik ben geneigd mijn eigen moeder daarin te geloven.
Ik snap niet goed waar haar opmerkingen vandaan komen. Het lijkt ergens alsof ze oprecht geïnteresseerd in me is, maar me ook lullig of minderwaardig wil laten voelen door die opmerkingen. Hoe dan ook zit ik er op deze manier niet echt op te wachten. Of stel ik me aan?
zaterdag 28 november 2020 22:05
Ik vind dat er vrij mild gereageerd wordt. Dit soort opmerkingen pik je toch gewoon niet? Ik vind het sowieso bizar wat er af en toe uit 60 plussers komt, maar ik snap dat ze daarmee doorgaan als ze nooit eens een deksel op hun neus krijgen. Ik zou nu al het contact gewoon terugschroeven naar ongeveer 0, wil kind haar zien dan lever je die af zonder koffie of je laat het idd je ex doen.
Maar als ik de behoefte had om er nog iets van te zeggen dan zou ik dat zeker niet in de vorm doen van ‘je kwetst me hiermee’. Nee joh gewoon: nou Truus, zo lief was je zoon zelf ook niet hoor dus je mag dat soort opmerkingen voortaan voor je houden. Kan ze dat niet hebben, dan jammer de bammer hoor. Kom nou...ben je van je ex af, zit je nog vast aan de grillen van schoonmoeder. Mij niet gezien.
Maar als ik de behoefte had om er nog iets van te zeggen dan zou ik dat zeker niet in de vorm doen van ‘je kwetst me hiermee’. Nee joh gewoon: nou Truus, zo lief was je zoon zelf ook niet hoor dus je mag dat soort opmerkingen voortaan voor je houden. Kan ze dat niet hebben, dan jammer de bammer hoor. Kom nou...ben je van je ex af, zit je nog vast aan de grillen van schoonmoeder. Mij niet gezien.
zaterdag 28 november 2020 22:41
Ik vind het klinken alsof je ex-schoonmoeder je eigenlijk gewoon ontzettend mist en er van baalt dat het zo is gelopen. Dat zij tegen jou moet benadrukken dat jij niet lief genoeg zou zijn geweest of op andere vlakken tekort zou zijn geschoten, toont naar mijn idee alleen maar onzekerheid over het aandeel van haar zoon in het stuklopen van deze relatie. Het is makkelijker om een anders als schuldige aan te wijzen dan je eigen kind.
Ik zou het zeker niet accepteren en de volgende keer aangeven dat een relatie wordt onderhouden door twee mensen en dat dus ook haar zoon een aandeel hierin heeft.
Succes!
Ik zou het zeker niet accepteren en de volgende keer aangeven dat een relatie wordt onderhouden door twee mensen en dat dus ook haar zoon een aandeel hierin heeft.
Succes!
zaterdag 28 november 2020 22:47
Ik snap wat je zegt, Hecamel, en in grote lijnen ben ik het er min of meer mee eens. Toch een paar opmerkingen over de eerste alinea:Hecamel schreef: ↑28-11-2020 15:53Maar dan nog blijft het de oma van dochter.
Heb vaak het idee dat mensen die zo reageren niet uit een gebroken gezin komen. Ik wel, en ik ben blij dat mijn ouders hun verschillen aan de kant konden zetten voor ons, maar ook dat zij de schoonfamilie niet uit hun leven hebben geweerd omdat dat moeilijke mensen waren. Mijn oma was echt heel erg af en toe tegen mijn moeder (ook tijdens het huwelijk). Maar mijn moeder heeft altijd maar zo gedacht, ze weet niet beter en kan niet beter.
Een voordeel namelijk van op goede voet leven met je ex-schoonfamilie is dat er geen drama's ontstaan rondom verjaardagen, huwelijken, het krijgen van kinderen en alle andere dingen die belangrijk zijn voor beide families.
Ik heb nooit hoeven nadenken wie ik wel of niet op een verjaardag uit zou nodigen, ik heb nooit op 2 plekken verjaardag hoeven vieren, ik heb toen ik trouwde niet hoeven letten op de tafelindeling.
Toen ik net samen was met mijn man was dat vanaf zijn kant wel anders, altijd gedoe, tot we er wat van zeiden. Maar je wil dat gewoon niet voor je kind.
Ego aan de kant zetten en denken, blij dat ze mijn ex-schoonmoeder is.
- je mag dat idee hebben, maar je weet niet uit wat voor gezin ik kom. Pas op met zo'n generalisaties.
- mijn oma was echt heel erg tegen mijn moeder, schrijf je. Ik ben blij dat ik in mijn leven in de omstandigheden heb mogen verkeren dat ik geleerd heb dat ik niet alles hoeft te pikken. Ook niet van familie of schoonfamilie. En dat leer ik mijn kind ook, dat je voor jezelf op mag komen als mensen over je grenzen heen gaan.
