Relaties
alle pijlers
Getrouwd......maar ongelukkig!
vrijdag 13 maart 2009 om 21:17
Misschien zit ik totaal op het verkeerde forum, maar ik moet het kwijt...
Ik was nog een tiener toen ik verkering kreeg. Net goed en wel 16. Ik was onzeker, zocht acceptatie en bevestiging want ik voelde mij al jaren alleen. Ik was blij dat er ein-de-lijk iemand was die mij leuk vond.
Wél vond ik het irritant dat hij aan een stuk door praatte als het om zijn interesses ging, maar over andere onderwerpen zoals gevoelens werd matig over gesproken.
Ach...; het hoort erbij dacht ik. Mannen en vrouwen zijn nu eenmaal niet hetzelfde en wordt vanzelf wel beter als we ouder zijn. Niet dus..
We zijn ook zo ontzettend verschillend; hij is een thuisblijftype, terwijl ik op zijn tijd van stappen houdt. Hoeft ook niet iedere week, maar hij vind dit maar niets. Gezellige vrienden/familieavondjes zijn ook niet aan hem uitbesteed; dit zijn verplichte (verjaardags-)uitjes waar hij dikwijls z.s.m weer weg wil en gooit het dan op moeheid, terwijl we echt niet elke avond weg moeten. Integendeel.
Ruzies/discussies over de kleinste dingen. Het houdt maar niet op.
Ik kan niet zeggen dat hij niet van me houd, hij zegt het regelmatig en zoekt wél lichamelijke affectie, seks ed, hij probeert het dus wel, maar het doet me niets. Of ik van hem houd? Als gewone vriendin wel, niet als liefdespartner.
We zijn wel getrouwd, vanuit christelijke principes en wilden dus niet samenwonen.
Ik denk over scheiden, maar eigenlijk mag dit niet.
Getrouwd ben je voor het leven, tenminste zo ben ik opgevoed.
Maar wil ik mijn hele leven ongelukkig zijn?
De eerste paar maanden na ons trouwen begon het al, maar toen schoof ik het op wennen, maar het is nu na al die jaren nog geen steek veranderd. Ben nog geen dertig, moet ik nu echt voor de lieve vrede bij hem blijven?
Stel dat ik bij hem wegga; hoe zal de (schoon) familie reageren? en zo gaat er wel meer door mijn hoofd.
Scheiden wordt in de hoek van het land waar ik woon niet echt geaccepteerd.
Ik was nog een tiener toen ik verkering kreeg. Net goed en wel 16. Ik was onzeker, zocht acceptatie en bevestiging want ik voelde mij al jaren alleen. Ik was blij dat er ein-de-lijk iemand was die mij leuk vond.
Wél vond ik het irritant dat hij aan een stuk door praatte als het om zijn interesses ging, maar over andere onderwerpen zoals gevoelens werd matig over gesproken.
Ach...; het hoort erbij dacht ik. Mannen en vrouwen zijn nu eenmaal niet hetzelfde en wordt vanzelf wel beter als we ouder zijn. Niet dus..
We zijn ook zo ontzettend verschillend; hij is een thuisblijftype, terwijl ik op zijn tijd van stappen houdt. Hoeft ook niet iedere week, maar hij vind dit maar niets. Gezellige vrienden/familieavondjes zijn ook niet aan hem uitbesteed; dit zijn verplichte (verjaardags-)uitjes waar hij dikwijls z.s.m weer weg wil en gooit het dan op moeheid, terwijl we echt niet elke avond weg moeten. Integendeel.
Ruzies/discussies over de kleinste dingen. Het houdt maar niet op.
Ik kan niet zeggen dat hij niet van me houd, hij zegt het regelmatig en zoekt wél lichamelijke affectie, seks ed, hij probeert het dus wel, maar het doet me niets. Of ik van hem houd? Als gewone vriendin wel, niet als liefdespartner.
We zijn wel getrouwd, vanuit christelijke principes en wilden dus niet samenwonen.
Ik denk over scheiden, maar eigenlijk mag dit niet.
Getrouwd ben je voor het leven, tenminste zo ben ik opgevoed.
Maar wil ik mijn hele leven ongelukkig zijn?
De eerste paar maanden na ons trouwen begon het al, maar toen schoof ik het op wennen, maar het is nu na al die jaren nog geen steek veranderd. Ben nog geen dertig, moet ik nu echt voor de lieve vrede bij hem blijven?
Stel dat ik bij hem wegga; hoe zal de (schoon) familie reageren? en zo gaat er wel meer door mijn hoofd.
Scheiden wordt in de hoek van het land waar ik woon niet echt geaccepteerd.
vrijdag 13 maart 2009 om 21:41
quote:RobertInter schreef op 13 maart 2009 @ 21:35:
[...]
Een genuanceerde kan nooit kwaad! Niet waar??
Ik begrijp je zin echt niet. Dit is geen correct Nederlands. Enige uitleg?
Bovendien schreef ik 'sommige' en is het duidelijk dat ik over de streng christelijke hoek spreek, mocht je beweren dat ik niet genuanceerd bezig ben.
[...]
Een genuanceerde kan nooit kwaad! Niet waar??
Ik begrijp je zin echt niet. Dit is geen correct Nederlands. Enige uitleg?
Bovendien schreef ik 'sommige' en is het duidelijk dat ik over de streng christelijke hoek spreek, mocht je beweren dat ik niet genuanceerd bezig ben.
vrijdag 13 maart 2009 om 21:41
vrijdag 13 maart 2009 om 21:46
Joh, de grootste rebel op aarde was Jezus !
Die zal dat écht dus niet erg vinden he, ik heb het hem even gevraagd en hij antwoordde met zijn ouwe, vertrouwde stem 'oh, als zij niet gelukkig is, dan moet ze het liefst zms gaan scheiden en eindelijk eens écht gaan leven ipv haar leven laten leven, maar ze dient wel eerst even netjes met haar man hierover te praten en voor de rest geen gekke dingen doen, eerlijkheid voor alles! Hoezee!' Dat was wat Jezus tegen mij zei.
Dus goedgekeurd * thumbs up! You go girl
(nog geen 30 )
Die zal dat écht dus niet erg vinden he, ik heb het hem even gevraagd en hij antwoordde met zijn ouwe, vertrouwde stem 'oh, als zij niet gelukkig is, dan moet ze het liefst zms gaan scheiden en eindelijk eens écht gaan leven ipv haar leven laten leven, maar ze dient wel eerst even netjes met haar man hierover te praten en voor de rest geen gekke dingen doen, eerlijkheid voor alles! Hoezee!' Dat was wat Jezus tegen mij zei.
Dus goedgekeurd * thumbs up! You go girl
(nog geen 30 )
vrijdag 13 maart 2009 om 21:46
Kijk, als TO uit een streng gereformeerde hoek komt, dan is God heel wat minder liefde. Die hebben meer met het OT dan met het NT.
Ik heb mensen gekend die een eigen leven wilden leiden. Hun hele familie liet hen vallen als een baksteen. Welgeteld 1 persoon heeft het volgehouden. Enorme chantage. Als mijn ouders dit zouden doen, dan hielden ze kennelijk niet (genoeg) van me. En dan is het exit, zelfde als met vrienden. Ouders horen hun kind altijd bij te staan, no matter what. Zeker als het iets onschuldigs en volkomen legaal is als echtscheiding. Scheiden van een man die je ongelukkig maakt.
Tonen ze geen begrip en keren ze zich van je af, dan is het hard. Maar die illusie heb je dan niet meer en dan kun je je leven eindelijk inrichten zoals je het wil (want face it, je hebt vooralsnog weinig zelfstandigs kunnen doen).
Ik heb mensen gekend die een eigen leven wilden leiden. Hun hele familie liet hen vallen als een baksteen. Welgeteld 1 persoon heeft het volgehouden. Enorme chantage. Als mijn ouders dit zouden doen, dan hielden ze kennelijk niet (genoeg) van me. En dan is het exit, zelfde als met vrienden. Ouders horen hun kind altijd bij te staan, no matter what. Zeker als het iets onschuldigs en volkomen legaal is als echtscheiding. Scheiden van een man die je ongelukkig maakt.
Tonen ze geen begrip en keren ze zich van je af, dan is het hard. Maar die illusie heb je dan niet meer en dan kun je je leven eindelijk inrichten zoals je het wil (want face it, je hebt vooralsnog weinig zelfstandigs kunnen doen).
vrijdag 13 maart 2009 om 21:51
Mijn ervaring is dat ook als je niet gelovig bent, je ontzettend bang bent voor de reacties van de mensen om je heen als je aan scheiden denkt. Zeker als aan de buitenkant alles goed lijkt te gaan.
Ik zie nu in mijn omgeving dat mensen je echt wel waarderen als mens en niet alleen als 'zijnde-getrouwd', ook als je degene bent die de scheiding 'veroorzaakt'.
Misschien vind je het prettig om het eens te bespreken met iemand van de kerk?
Ik zie nu in mijn omgeving dat mensen je echt wel waarderen als mens en niet alleen als 'zijnde-getrouwd', ook als je degene bent die de scheiding 'veroorzaakt'.
Misschien vind je het prettig om het eens te bespreken met iemand van de kerk?
vrijdag 13 maart 2009 om 21:53
Ja dat soort verhalen heb ik ook wel gehoord Digi (reactie op posting 21:46) En dat vind ik werkelijk verschrikkelijk. Dat je gewoon zo koud iemand letterlijk doodzwijgt en niet meer wilt kennen. Dat je eigenlijk zelfs dood bent voor familie, kerkgenootschap en dergelijke. Ik vermoed dat TO met dit soort dingen worstelt. Volg je je hart en daarmee kies je voor jezelf, waarmee je dus in de ogen van anderen dood bent. Of volg je je familie en gemeenschap en zal daarmee je leven bestaan uit slikken en geleefd worden, maar van binnen steeds een stukje van jezelf verliezen.
Makkelijk is anders!
Makkelijk is anders!
vrijdag 13 maart 2009 om 21:54
Ik ben ook christelijk.
Ik vraag me af waarom je bent getrouwd. Het lijkt vanuit je openings post te lezen als of je al voor je huwelijk al twijfelde. Waarom ben je dan getrouwd.
Je zegt dat je niet van hem houdt, iig niet als levenspartner? oke, maar is dit gekomen tijdens het huwelijk of had je dit daarvoor ook al?
Ik wil je niet veroordelen hoor, maar vroeg het me af!!
Ik vraag me af waarom je bent getrouwd. Het lijkt vanuit je openings post te lezen als of je al voor je huwelijk al twijfelde. Waarom ben je dan getrouwd.
Je zegt dat je niet van hem houdt, iig niet als levenspartner? oke, maar is dit gekomen tijdens het huwelijk of had je dit daarvoor ook al?
Ik wil je niet veroordelen hoor, maar vroeg het me af!!
vrijdag 13 maart 2009 om 21:55
quote:Digitalis schreef op 13 maart 2009 @ 21:49:
Mijnnaamisbraam, kun je Jezus effe opsturen anders? Heb 'm ook nog een en ander te vragen en misschien wil 'ie wel vodka.
Ik zal het hem ff vragen, volgens mij houdt ie wel van een pintje .
Niet voor niets wordt er altijd wijn geschonken, bourgondiërs waren het! Soms vraag ik me af wie de rest van de regels hebben verzonnen. Gij mag dit niet, gij mag dat niet. Biertje God?
Goed. Boeiuh soms .
Sensy, oude testament en nieuwe testament geloof ik.
Mijnnaamisbraam, kun je Jezus effe opsturen anders? Heb 'm ook nog een en ander te vragen en misschien wil 'ie wel vodka.
Ik zal het hem ff vragen, volgens mij houdt ie wel van een pintje .
Niet voor niets wordt er altijd wijn geschonken, bourgondiërs waren het! Soms vraag ik me af wie de rest van de regels hebben verzonnen. Gij mag dit niet, gij mag dat niet. Biertje God?
Goed. Boeiuh soms .
Sensy, oude testament en nieuwe testament geloof ik.
vrijdag 13 maart 2009 om 21:56
quote:Dushi74 schreef op 13 maart 2009 @ 21:53:
Ja dat soort verhalen heb ik ook wel gehoord Digi (reactie op posting 21:46) En dat vind ik werkelijk verschrikkelijk. Dat je gewoon zo koud iemand letterlijk doodzwijgt en niet meer wilt kennen. Dat je eigenlijk zelfs dood bent voor familie, kerkgenootschap en dergelijke. Ik vermoed dat TO met dit soort dingen worstelt. Volg je je hart en daarmee kies je voor jezelf, waarmee je dus in de ogen van anderen dood bent. Of volg je je familie en gemeenschap en zal daarmee je leven bestaan uit slikken en geleefd worden, maar van binnen steeds een stukje van jezelf verliezen.
Makkelijk is anders!Ik vind dit altijd een beetje vreemd. Ik snap dit nooit zo van die mede christenen van mij die op deze manier met hun familie leden omgaan....Maar goed dat zal wel aan mij liggen Als hun denken dat het goed is 'prima'. Als ik zo iemand zou kennen zou ik er wel mee in discussie gaan, zo van waarom hij/zij zo denkt...
Ja dat soort verhalen heb ik ook wel gehoord Digi (reactie op posting 21:46) En dat vind ik werkelijk verschrikkelijk. Dat je gewoon zo koud iemand letterlijk doodzwijgt en niet meer wilt kennen. Dat je eigenlijk zelfs dood bent voor familie, kerkgenootschap en dergelijke. Ik vermoed dat TO met dit soort dingen worstelt. Volg je je hart en daarmee kies je voor jezelf, waarmee je dus in de ogen van anderen dood bent. Of volg je je familie en gemeenschap en zal daarmee je leven bestaan uit slikken en geleefd worden, maar van binnen steeds een stukje van jezelf verliezen.
Makkelijk is anders!Ik vind dit altijd een beetje vreemd. Ik snap dit nooit zo van die mede christenen van mij die op deze manier met hun familie leden omgaan....Maar goed dat zal wel aan mij liggen Als hun denken dat het goed is 'prima'. Als ik zo iemand zou kennen zou ik er wel mee in discussie gaan, zo van waarom hij/zij zo denkt...
vrijdag 13 maart 2009 om 21:59
quote:MMR schreef op 13 maart 2009 @ 21:54:
Ik ben ook christelijk.
Ik vraag me af waarom je bent getrouwd. Het lijkt vanuit je openings post te lezen als of je al voor je huwelijk al twijfelde. Waarom ben je dan getrouwd.
Volgens mij is of was ze met hem getrouwd uit eenzaamheid en omdat ze dacht -op 16-jarige leeftijd- dat alle mannen zo waren/zijn . Zoiets lees ik uit de op (= openingpost voor Sensy! ).
quote:Je zegt dat je niet van hem houdt, iig niet als levenspartner? oke, maar is dit gekomen tijdens het huwelijk of had je dit daarvoor ook al?
Volgens mij maakt liefde op een heel jonge leeftijd hélemaal blind en vooral misschien als er dan ook nog bepaalde 'regels' of geloofsovertuigingen aan verbonden zitten. Maar dat denk ik, ts staat ook vrij om hierop nog te antwoorden natuurlijk .
quote:Ik wil je niet veroordelen hoor, maar vroeg het me af!!
Gij zult niet oordelen!
(volgens mij vroeg je jezelf gewoon dingen af hoor , ff relaxt tegen jezelf, die man is niet zo streng volgens mij groetjes )
Ik ben ook christelijk.
Ik vraag me af waarom je bent getrouwd. Het lijkt vanuit je openings post te lezen als of je al voor je huwelijk al twijfelde. Waarom ben je dan getrouwd.
Volgens mij is of was ze met hem getrouwd uit eenzaamheid en omdat ze dacht -op 16-jarige leeftijd- dat alle mannen zo waren/zijn . Zoiets lees ik uit de op (= openingpost voor Sensy! ).
quote:Je zegt dat je niet van hem houdt, iig niet als levenspartner? oke, maar is dit gekomen tijdens het huwelijk of had je dit daarvoor ook al?
Volgens mij maakt liefde op een heel jonge leeftijd hélemaal blind en vooral misschien als er dan ook nog bepaalde 'regels' of geloofsovertuigingen aan verbonden zitten. Maar dat denk ik, ts staat ook vrij om hierop nog te antwoorden natuurlijk .
quote:Ik wil je niet veroordelen hoor, maar vroeg het me af!!
Gij zult niet oordelen!
(volgens mij vroeg je jezelf gewoon dingen af hoor , ff relaxt tegen jezelf, die man is niet zo streng volgens mij groetjes )
vrijdag 13 maart 2009 om 21:59
quote:MMR schreef op 13 maart 2009 @ 21:56:
[...]
Ik vind dit altijd een beetje vreemd. Ik snap dit nooit zo van die mede christenen van mij die op deze manier met hun familie leden omgaan....Maar goed dat zal wel aan mij liggen Als hun denken dat het goed is 'prima'. Als ik zo iemand zou kennen zou ik er wel mee in discussie gaan, zo van waarom hij/zij zo denkt...Je kan er wel mee in dicussie gaan, maar vaak werkt dat niet zo goed, want: of ze zijn zo overtuigd dat ze toch niet naar je luisteren, of ze twijfelen zelf al een beetje en raken dan nog meer met zichzelf in de knoop.
[...]
Ik vind dit altijd een beetje vreemd. Ik snap dit nooit zo van die mede christenen van mij die op deze manier met hun familie leden omgaan....Maar goed dat zal wel aan mij liggen Als hun denken dat het goed is 'prima'. Als ik zo iemand zou kennen zou ik er wel mee in discussie gaan, zo van waarom hij/zij zo denkt...Je kan er wel mee in dicussie gaan, maar vaak werkt dat niet zo goed, want: of ze zijn zo overtuigd dat ze toch niet naar je luisteren, of ze twijfelen zelf al een beetje en raken dan nog meer met zichzelf in de knoop.
vrijdag 13 maart 2009 om 22:00
Bedankt voor het antwoord allemaal Toen ik het las dacht ik:'Ach...natuurlijk'. Ben niet christelijk en geen NL'se dus ik zit niet zo in die chirstelijke terminologie en afkortingen.
Nu weer ontopic: Angel, ik hoop niet dat alle reacties je hebben afgeschrikt omdat je niet meer hebt gereageerd. Als wat sommige denken inderdaad klopt, dat een scheiding betekent breken met je omgeving dan sta je voor een groot dilemma. Zijn er mensen (buiten je omgeving) waarmee je hierover kunt praten?
Nu weer ontopic: Angel, ik hoop niet dat alle reacties je hebben afgeschrikt omdat je niet meer hebt gereageerd. Als wat sommige denken inderdaad klopt, dat een scheiding betekent breken met je omgeving dan sta je voor een groot dilemma. Zijn er mensen (buiten je omgeving) waarmee je hierover kunt praten?
vrijdag 13 maart 2009 om 22:02
