Relaties
alle pijlers
go met the flow en weet hij het dan over 1 jaar nog niet?
donderdag 27 november 2008 om 18:02
Hi
Ik had al eerder een berichtje neergezet over wie ervaring had met samenwonen mislukt en nu verder. Heb deze week (vrij impulsief) een punt achter onze relatie gezet. Ik houd nog verschrikkelijk veel van hem en had misschien beter een goed gesprek kunnen aangaan. Maar hij kan geen duidelijkheid geven hoe hij de toekomst met ons ziet. Ja wel samen maar in welke vorm kan hij geen antwoord op geven.
Voor mij is het duidelijk dat ik de rest van mijn leven niet wil latten. Ik wil graag kindjes (ben 34 jaar) en wil die graag met hem.
Een latrelatie en kinderen zie ik niet zo zitten.
Het is een geweldige kerel een iedereen vind ook ons een geweldig stel (samen doen we het ook heel leuk) maar dat hij geen toekomstperspectief kan uitspreken zorgt ervoor dat ik dan maar zelf mijn conclusies trek (en het dus uitmaak).
Vrienden zeggen dat ik niet zo moet hameren op de toekomst en als het nu leuk is, is het ook goed.
Soms probeer ik het wel over de lange termijn te kijken en te denken goh wat maakt dat jaar tot 1.5 jaar nou uit dat hij nog opzichzelf woont (ik snap ook wel dat na het mislukte samenwonen - hij vond het een sleur - niet weer direct denkt aan samenwonen en nu eerst bezig is zijn stekkie weer in te richten) maar ik ben alleen bang dat hij het gewoon over een jaar nog niet weet en ja dan heb ik een leuke tijd gehad maar ben ik weer 1 jaar verder.
Andere vrienden zeggen dat het goed is dat ik nu een statement maak en dat hij nu maar eens moet komen wat hij samen met ons wil.
Hij vond het uitgaan trouwens wel verschrikkelijk moeilijk, waren er beiden kapot van. Hij zei misschien het beter zo en hoopt dat ik iemand vind die me wel gelukkig kan maken. Maar dat ben jij, zei ik. Jij bent het leukst en liefste wat ik ooit ben tegengekomen.
Alleen die doelloosheid over de toekomst kan ik niet goed tegen. Nadat hij was weggegaan zag ik dat hij nog wat vergeten was en naar zijn auto gerend. Daar was hij helemaal kapot, hard huilen.
En nu zit ik op de bank en heb al 10 keer de telefoon gepakt maar toch maar niet gebeld. Ben ik nu te ongeduldig? En toch maar de telefoon pakken het goed maken en go met the flow gaan en over 1 jaar weet hij het nog niet?
Wat moet ik nou?
Ik had al eerder een berichtje neergezet over wie ervaring had met samenwonen mislukt en nu verder. Heb deze week (vrij impulsief) een punt achter onze relatie gezet. Ik houd nog verschrikkelijk veel van hem en had misschien beter een goed gesprek kunnen aangaan. Maar hij kan geen duidelijkheid geven hoe hij de toekomst met ons ziet. Ja wel samen maar in welke vorm kan hij geen antwoord op geven.
Voor mij is het duidelijk dat ik de rest van mijn leven niet wil latten. Ik wil graag kindjes (ben 34 jaar) en wil die graag met hem.
Een latrelatie en kinderen zie ik niet zo zitten.
Het is een geweldige kerel een iedereen vind ook ons een geweldig stel (samen doen we het ook heel leuk) maar dat hij geen toekomstperspectief kan uitspreken zorgt ervoor dat ik dan maar zelf mijn conclusies trek (en het dus uitmaak).
Vrienden zeggen dat ik niet zo moet hameren op de toekomst en als het nu leuk is, is het ook goed.
Soms probeer ik het wel over de lange termijn te kijken en te denken goh wat maakt dat jaar tot 1.5 jaar nou uit dat hij nog opzichzelf woont (ik snap ook wel dat na het mislukte samenwonen - hij vond het een sleur - niet weer direct denkt aan samenwonen en nu eerst bezig is zijn stekkie weer in te richten) maar ik ben alleen bang dat hij het gewoon over een jaar nog niet weet en ja dan heb ik een leuke tijd gehad maar ben ik weer 1 jaar verder.
Andere vrienden zeggen dat het goed is dat ik nu een statement maak en dat hij nu maar eens moet komen wat hij samen met ons wil.
Hij vond het uitgaan trouwens wel verschrikkelijk moeilijk, waren er beiden kapot van. Hij zei misschien het beter zo en hoopt dat ik iemand vind die me wel gelukkig kan maken. Maar dat ben jij, zei ik. Jij bent het leukst en liefste wat ik ooit ben tegengekomen.
Alleen die doelloosheid over de toekomst kan ik niet goed tegen. Nadat hij was weggegaan zag ik dat hij nog wat vergeten was en naar zijn auto gerend. Daar was hij helemaal kapot, hard huilen.
En nu zit ik op de bank en heb al 10 keer de telefoon gepakt maar toch maar niet gebeld. Ben ik nu te ongeduldig? En toch maar de telefoon pakken het goed maken en go met the flow gaan en over 1 jaar weet hij het nog niet?
Wat moet ik nou?
donderdag 27 november 2008 om 18:23
Jammer dat je (ex) vriend je geen duidelijkheid kan verschaffen hoe hij jullie toekomst ziet.
Ik begrijp uit je verhaal dat jullie hebben samengewoond, dat dit niet zo goed liep, een sleur werd en dat jullie daardoor uit elkaar zijn gaan wonen maar toch de relatie in stand hebben gehouden? Kwam dit besluit merendeels van jou kant?
Dat vind ik op zich al wel vreemd want als je van elkaar houdt dan wil je toch immers graag bij elkaar zijn? En door dan maar apart te gaan wonen lijkt mij dat de relatie ook niet zijn vruchten afwerpt en om het dan over een jaar weer te gaan proberen? Tja, lijkt me niet bepaald een optie. Je wilt of samenwonen en verder met elkaar of beiden niet lijkt mij.
Kan me voorstellen dat je nu 34 bent en wel een keer een stukje zekerheid wilt in je leven met iemand. Waarschijnlijk heeft je (ex) vriend ook zijn twijfels bij jullie relatie, omdat hij hoopt dat jij iemand zult treffen die je wel gelukkig kan maken.
Ik denk ook dat hij het gevoel van jou krijgt dat hij je niet gelukkig kan maken, dat gevoel geef je hem niet...en juist daardoor kan hij geen duidelijkheid verschaffen over hoe jullie toekomst er uit zal gaan zien.
Ik begrijp uit je verhaal dat jullie hebben samengewoond, dat dit niet zo goed liep, een sleur werd en dat jullie daardoor uit elkaar zijn gaan wonen maar toch de relatie in stand hebben gehouden? Kwam dit besluit merendeels van jou kant?
Dat vind ik op zich al wel vreemd want als je van elkaar houdt dan wil je toch immers graag bij elkaar zijn? En door dan maar apart te gaan wonen lijkt mij dat de relatie ook niet zijn vruchten afwerpt en om het dan over een jaar weer te gaan proberen? Tja, lijkt me niet bepaald een optie. Je wilt of samenwonen en verder met elkaar of beiden niet lijkt mij.
Kan me voorstellen dat je nu 34 bent en wel een keer een stukje zekerheid wilt in je leven met iemand. Waarschijnlijk heeft je (ex) vriend ook zijn twijfels bij jullie relatie, omdat hij hoopt dat jij iemand zult treffen die je wel gelukkig kan maken.
Ik denk ook dat hij het gevoel van jou krijgt dat hij je niet gelukkig kan maken, dat gevoel geef je hem niet...en juist daardoor kan hij geen duidelijkheid verschaffen over hoe jullie toekomst er uit zal gaan zien.
donderdag 27 november 2008 om 18:47
Sky_blue, hoe bedoel je dat je vriend het samenwonen een sleur vond? Hij was er toch zelf bij? Ik kan me voorstellen dat je na een aantal jaar in patronen vast komt te zitten, maar zolang hebben jullie toch niet samengewoond (of begrijp ik dat verkeerd?).
Als hij een relatie ziet als iets wat vanzelf goed moet gaan en leuk moet zijn zonder dat hij daar moeite voor hoeft te doen, lijkt me dat een heel zware opgave voor jou. Voor dat je het weet ben jij vooral bezig met zorgen dat hij het leuk heeft, anders gaat ie weg.
Het zal zeker moeilijk zijn om hem nu los te laten, maar zolang hij zich zo opstelt, zie ik een toekomst als gelukkig gezinnetje er niet van komen.
Als hij een relatie ziet als iets wat vanzelf goed moet gaan en leuk moet zijn zonder dat hij daar moeite voor hoeft te doen, lijkt me dat een heel zware opgave voor jou. Voor dat je het weet ben jij vooral bezig met zorgen dat hij het leuk heeft, anders gaat ie weg.
Het zal zeker moeilijk zijn om hem nu los te laten, maar zolang hij zich zo opstelt, zie ik een toekomst als gelukkig gezinnetje er niet van komen.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
vrijdag 28 november 2008 om 18:02
Hoi Sky_blue,
Even een vraag maar wat maakt dat je denkt dat het hebben van die relatie die jij voor ogen hebt wel garanties geeft dat je over een jaar nog samen bent, ik snap je gevoel hoor daar niet van want kan het me goed voorstellen dat je misschien wat duidelijkheid wil. Het enige wat ik duidelijk probeer te maken en dat komt door eigen ervaringen uit het verleden dat ik tegenwoordig meer geniet van het hier en nu en niet meer zo bezig ben met het vooruitdenken binnen een relatie hoe het over een jaar of langer zou zijn.
Ik snap zijn punt ook wel mbt samenwonen en dat heeft in mijn ogen niet zoveel te maken met opmerking die iemand maakte van als je van elkaar houdt dan wil je toch samen zijn. Ik ben momenteel ook gek op iemand maar aan samenwonen moet ik niet denken en dat heeft niets met mijn gevoel voor hem te maken maaar zo denk ik er momenteel over maar dat kan over een jaar anders zijn.
Even een vraag maar wat maakt dat je denkt dat het hebben van die relatie die jij voor ogen hebt wel garanties geeft dat je over een jaar nog samen bent, ik snap je gevoel hoor daar niet van want kan het me goed voorstellen dat je misschien wat duidelijkheid wil. Het enige wat ik duidelijk probeer te maken en dat komt door eigen ervaringen uit het verleden dat ik tegenwoordig meer geniet van het hier en nu en niet meer zo bezig ben met het vooruitdenken binnen een relatie hoe het over een jaar of langer zou zijn.
Ik snap zijn punt ook wel mbt samenwonen en dat heeft in mijn ogen niet zoveel te maken met opmerking die iemand maakte van als je van elkaar houdt dan wil je toch samen zijn. Ik ben momenteel ook gek op iemand maar aan samenwonen moet ik niet denken en dat heeft niets met mijn gevoel voor hem te maken maaar zo denk ik er momenteel over maar dat kan over een jaar anders zijn.
vrijdag 28 november 2008 om 18:58
Ik heb ookal op je andere topic gereageerd. Mijn ex was iemand als jouw vriend. Hoewel ie ontzettend veel van mij hield, was samenwonen iets wat hem enorm benauwde. Hij had gewoon heel veel moeite met verantwoordelijkheid en met "ergens aan vast zitten". Had niets te maken met onze relatie, gewoon zijn karakter. Kinderen wilde hij al helemaal niet. Uiteindelijk heb ik net als jij de relatie verbroken, omdat ik idd niet zo mijn toekomst wilde inrichten. Als hij "go with the flow"wil en jij wilt dat niet, dan kun je hopen dat ie ooit veranderd en doorgaan in iets dat je eibgenlijk niet wilt. Of accepteren dat jullie ideeen op dat gebeid helaas onverenigbaar zijn. Met die ex heb ik nog wel contact, we zijn nog steeds goed bevriend ( al heeft dat wel een jaar geduurd tot dat kon zonder teveel emoties) Hij heeft nu een dame gevonden die er precies zo over denkt als hij en het prima vind om gwoon eeuwig te blijven LAT-ten. Samen waren we idd doodongelukig geworden omdat een van ons teveel concessies had moeten doen. Overigens moet je nooit je relatie verbreken om "een statement"te maken, om de ander tot een actie te dwingen. Wie een relatie verbreekt zodat de ander ales uit de kast gaat halen om de relatie te redden houdt zichzelf voor de gek en komt bedrogen uit. Als "go with the flow"niet is waar jij je toekomst op wilt bouwen, dan denk ik dat je nu de juiste keuze hebt gemaakt.
vrijdag 28 november 2008 om 19:46
Herkenbaar! Wat is dat toch met die mannen van midden dertig.... Jou (ex) vriend lijkt mijn (inmiddels helaas ook ex) vriend wel. Het gevoel is er nog maar hij wil geen verantwoordelijkheden aangaan en ook (op dit moment) niet meer samenwonen. Maar ja, we zijn toch geen 16 meer? Wat moet je er mee he?
My way
My way
