Relaties
alle pijlers
Heb mijn vader nooit gekend
vrijdag 10 april 2009 om 10:53
Ik heb mijn vader nooit gekend. Toen ik een baby was is hij weggegaan en heeft niets meer laten horen. Ook heeft hij mijn bestaan voor zijn omgeving geheim gehouden. Ik heb zoveel verdriet om hem gehad in mijn jeugd. Nog steeds denk ik vaak aan hem.
De eerste poging (ik was een jaar of 8) om contact te krijgen wees hij af.
Toen ik 17 jaar was heb ik hem een brief geschreven. Hij reageerde meteen terug. Het was een aardige brief maar hij zei dat we het verleden zo moesten laten zoals het was.
Op mijn 20e heb ik weer een brief geschreven, met daarin mijn wens: een ontmoeting (ik wilde dit zo graag voor dat het té laat zou zijn dacht ik toen). Hij wees dit af. Ik heb toen een brief terug geschreven en aangedrongen. Toen schreef hij terug met een datum, tijd en plek voor een ontmoeting en daarachter aan: ik kom met veel tegenzin .
Enfin, de ontmoeting heeft plaatsgevonden en gaf een stukje rust.
Een tijdje geleden kwam ik erachter dat mijn vader al een paar jaar dood is (een klap voor mij).
Ik ben toen op zoek gegaan naar mijn familie. Ik heb altijd behoefte gehad om ze te leren kennen. Maar ik durfde nooit contact te zoeken omdat ik niet wist wat ik teweeg zou brengen (voor hen, hem en mezelf).
Ik heb mijn familie gevonden en contact met hen gekregen. Ze waren blij en hebben mij met open armen ontvangen. Ik kwam erachter dat twee mensen wél op de hoogte waren van mijn bestaan. (Waarom hebben ze nooit iets gezegd?)
Het contact is leuk maar ook moeilijk omdat we een verschillend beeld hebben van mijn vader. Zij willen dolgraag alles over hem met mij delen. Maar ik vind dat moeilijk. Ik leer hen graag kennen maar ik weet genoeg over die man.
Ik wilde dit graag kwijt.
Wat vinden jullie er van?
De eerste poging (ik was een jaar of 8) om contact te krijgen wees hij af.
Toen ik 17 jaar was heb ik hem een brief geschreven. Hij reageerde meteen terug. Het was een aardige brief maar hij zei dat we het verleden zo moesten laten zoals het was.
Op mijn 20e heb ik weer een brief geschreven, met daarin mijn wens: een ontmoeting (ik wilde dit zo graag voor dat het té laat zou zijn dacht ik toen). Hij wees dit af. Ik heb toen een brief terug geschreven en aangedrongen. Toen schreef hij terug met een datum, tijd en plek voor een ontmoeting en daarachter aan: ik kom met veel tegenzin .
Enfin, de ontmoeting heeft plaatsgevonden en gaf een stukje rust.
Een tijdje geleden kwam ik erachter dat mijn vader al een paar jaar dood is (een klap voor mij).
Ik ben toen op zoek gegaan naar mijn familie. Ik heb altijd behoefte gehad om ze te leren kennen. Maar ik durfde nooit contact te zoeken omdat ik niet wist wat ik teweeg zou brengen (voor hen, hem en mezelf).
Ik heb mijn familie gevonden en contact met hen gekregen. Ze waren blij en hebben mij met open armen ontvangen. Ik kwam erachter dat twee mensen wél op de hoogte waren van mijn bestaan. (Waarom hebben ze nooit iets gezegd?)
Het contact is leuk maar ook moeilijk omdat we een verschillend beeld hebben van mijn vader. Zij willen dolgraag alles over hem met mij delen. Maar ik vind dat moeilijk. Ik leer hen graag kennen maar ik weet genoeg over die man.
Ik wilde dit graag kwijt.
Wat vinden jullie er van?
vrijdag 10 april 2009 om 10:56
Almudena, wat knap dat je toch het contact aangegaan bent ondanks dat hij "met veel tegenzin kwam"
Mooi om te lezen dat jouw familie je met open armen hebben ontvangen!
Misschien kun je bij hen aangeven dat je even niks over je vader wil weten en het wil laten rusten. Daar hebben ze vast respect voor hoor.
Mooi om te lezen dat jouw familie je met open armen hebben ontvangen!
Misschien kun je bij hen aangeven dat je even niks over je vader wil weten en het wil laten rusten. Daar hebben ze vast respect voor hoor.
If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they`ll kill you
vrijdag 10 april 2009 om 11:12
Vind het ook erg knap van je dat je voor jezelf die ontmoeting hebt afgedwongen.
Probeer het gewoon te zeggen tegen je familie..Dat je graag bij hen bent maar liever niks over je vader wilt horen..
Mijn vader is ook weggegaan toen mijn moeder zwanger was en ik zou wensen dat ik zo moedig als jou was om contact te zoeken met mijn vader! Heb wel contact met een halfbroer en tantes...
Probeer het gewoon te zeggen tegen je familie..Dat je graag bij hen bent maar liever niks over je vader wilt horen..
Mijn vader is ook weggegaan toen mijn moeder zwanger was en ik zou wensen dat ik zo moedig als jou was om contact te zoeken met mijn vader! Heb wel contact met een halfbroer en tantes...
Perfectionisme is niet perfect...
vrijdag 10 april 2009 om 11:18
quote:Maeijken schreef op 10 april 2009 @ 10:56:
Almudena, wat knap dat je toch het contact aangegaan bent ondanks dat hij "met veel tegenzin kwam"
Mooi om te lezen dat jouw familie je met open armen hebben ontvangen!
Misschien kun je bij hen aangeven dat je even niks over je vader wil weten en het wil laten rusten. Daar hebben ze vast respect voor hoor.
Weet je, ik had een vriendinnetje die iets soortgelijks heeft meegemaakt. Zij ging haar vader zoeken en toen bleek hij al overleden te zijn. Dat wilde ik dus niet meemaken!
En achteraf superblij dat ik die stap heb gezet.
De onmoeting was niet bepaald romantisch, hij kraakte mijn moeder af en zei dat hij kinderen haat.
Vind het toch moeilijk om tegen ze te zeggen.
Almudena, wat knap dat je toch het contact aangegaan bent ondanks dat hij "met veel tegenzin kwam"
Mooi om te lezen dat jouw familie je met open armen hebben ontvangen!
Misschien kun je bij hen aangeven dat je even niks over je vader wil weten en het wil laten rusten. Daar hebben ze vast respect voor hoor.
Weet je, ik had een vriendinnetje die iets soortgelijks heeft meegemaakt. Zij ging haar vader zoeken en toen bleek hij al overleden te zijn. Dat wilde ik dus niet meemaken!
En achteraf superblij dat ik die stap heb gezet.
De onmoeting was niet bepaald romantisch, hij kraakte mijn moeder af en zei dat hij kinderen haat.
Vind het toch moeilijk om tegen ze te zeggen.
vrijdag 10 april 2009 om 11:23
quote:Linndaatje schreef op 10 april 2009 @ 11:05:
Aangrijpend. Moedig van je! Hoe voel je je nu in de hele situatie?Het doet nog steeds pijn. En daarom is het moeilijk om leuke verhalen te horen over hem. Ik denk dat ze mijn kant niet helemaal begrijpen. Het zou fijn zijn als ze eens zouden zeggen: we vinden het een klotestreek van hem...
Aangrijpend. Moedig van je! Hoe voel je je nu in de hele situatie?Het doet nog steeds pijn. En daarom is het moeilijk om leuke verhalen te horen over hem. Ik denk dat ze mijn kant niet helemaal begrijpen. Het zou fijn zijn als ze eens zouden zeggen: we vinden het een klotestreek van hem...
vrijdag 10 april 2009 om 11:29
quote:yathibiyya schreef op 10 april 2009 @ 11:12:
Vind het ook erg knap van je dat je voor jezelf die ontmoeting hebt afgedwongen.
Probeer het gewoon te zeggen tegen je familie..Dat je graag bij hen bent maar liever niks over je vader wilt horen..
Mijn vader is ook weggegaan toen mijn moeder zwanger was en ik zou wensen dat ik zo moedig als jou was om contact te zoeken met mijn vader! Heb wel contact met een halfbroer en tantes... Als een ontmoeting iets is wat je heel graag wilt, dan zou ik niet te lang wachten. Als ik nog 3 jaar had gewacht, dan was ik te laat geweest. Hij is plotseling overleden. Ik zou het mezelf zo kwalijk nemen als ik nooit die stap had gezet.
Vind het ook erg knap van je dat je voor jezelf die ontmoeting hebt afgedwongen.
Probeer het gewoon te zeggen tegen je familie..Dat je graag bij hen bent maar liever niks over je vader wilt horen..
Mijn vader is ook weggegaan toen mijn moeder zwanger was en ik zou wensen dat ik zo moedig als jou was om contact te zoeken met mijn vader! Heb wel contact met een halfbroer en tantes... Als een ontmoeting iets is wat je heel graag wilt, dan zou ik niet te lang wachten. Als ik nog 3 jaar had gewacht, dan was ik te laat geweest. Hij is plotseling overleden. Ik zou het mezelf zo kwalijk nemen als ik nooit die stap had gezet.
vrijdag 10 april 2009 om 11:33
Ik vind het goed dat je achter je eigen wens aan bent gegaan, zolang je het niet doet, blijft het aan je knagen.
Snap ook wel dat het contact heel moeilijk is, ik heb hetzelfde met mijn (overleden) biologische verwekker en zijn familie. Maar hoe je het ook went of keert je vader is de gemene deler, althans zo zie ik het.
Ik heb best leuk contact met mijn familie van die kant en wil het niet over hem hebben, want hij heeft simpelweg alles kapot gemaakt. Zij hebben het niet teveel over hem en ik doe niet moeilijk als ze het er een keer over hebben.
Zolang je er over kan praten en je van elkar kunt accepteren hoe je in de situatie staat. Zij weten ook van jou dat het moeilijk is lijkt me.
Gevoelsmatig een hele lastige situatie
Snap ook wel dat het contact heel moeilijk is, ik heb hetzelfde met mijn (overleden) biologische verwekker en zijn familie. Maar hoe je het ook went of keert je vader is de gemene deler, althans zo zie ik het.
Ik heb best leuk contact met mijn familie van die kant en wil het niet over hem hebben, want hij heeft simpelweg alles kapot gemaakt. Zij hebben het niet teveel over hem en ik doe niet moeilijk als ze het er een keer over hebben.
Zolang je er over kan praten en je van elkar kunt accepteren hoe je in de situatie staat. Zij weten ook van jou dat het moeilijk is lijkt me.
Gevoelsmatig een hele lastige situatie
vrijdag 10 april 2009 om 11:40
Ik ken mijn biologische vader ook niet. Mijn moeder woonde in het buitenland toen ze zwanger van hem werd en moest voor de bevalling terug naar Nederland omdat ze niet verzekerd was daar en ze wat complicaties had. Hij bleef achter om voor ons een huis te zoeken en heeft na een aantal keer contact vervolgens nooit meer iets van zich laten horen. Na mijn geboorte nog een keer, maar toen had mijn moeder al geen enkel vertrouwen meer in hem en heeft besloten in Nederland te blijven. Ze heeft wel altijd haar nieuwe adres naar zijn ouders gestuurd als we verhuisden, maar nooit meer iets gehoord.
Ik heb het toenmalige adres van zijn ouders(of die leven is nog maar de vraag), maar ik heb er nog nooit wat mee gedaan. Ik weet niet of ik hem wel wil zien of spreken, hij heeft tenslotte alle kans gehad om contact met mij op te nemen, mijn moeder heeft hem daar alle ruimte voor gegeven. Ik weet ook niet of ik zijn kant van het verhaal wel wil horen. Mijn moeder heeft nooit iets negatiefs over hem gezegd en ik kan me ook helemaal niets voorstellen bij een man die bewust een kind verwekt en daarna blijkbaar koudwatervrees krijgt.
Ik heb een aantal keer bij Spoorloos kinderen van vaders uit datzelfde land op zoek zien gaan naar hun vader. In bijna alle gevallen liep dat op een ontzettende teleurstelling uit. Mannen die domweg ontkenden dat ze een kind in Nederland hadden terwijl zijn hele familie er van wist. Het lijkt me nog erger zo ontkend te worden door je vader dan om helemaal niets te weten. Ik denk dat ik het dus maar laat zo. Mocht hij contact met mij willen dan vind ik dat prima.
TO, ik vind het heel knap van je dat het zo hebt gedaan, fijn dat je iig wel contact hebt met je vader's familie. Ik zou idd ook aangeven dat je het erg moeilijk vindt om over hem te horen/praten, ik kan me dat heel goed voorstellen!
Ik heb het toenmalige adres van zijn ouders(of die leven is nog maar de vraag), maar ik heb er nog nooit wat mee gedaan. Ik weet niet of ik hem wel wil zien of spreken, hij heeft tenslotte alle kans gehad om contact met mij op te nemen, mijn moeder heeft hem daar alle ruimte voor gegeven. Ik weet ook niet of ik zijn kant van het verhaal wel wil horen. Mijn moeder heeft nooit iets negatiefs over hem gezegd en ik kan me ook helemaal niets voorstellen bij een man die bewust een kind verwekt en daarna blijkbaar koudwatervrees krijgt.
Ik heb een aantal keer bij Spoorloos kinderen van vaders uit datzelfde land op zoek zien gaan naar hun vader. In bijna alle gevallen liep dat op een ontzettende teleurstelling uit. Mannen die domweg ontkenden dat ze een kind in Nederland hadden terwijl zijn hele familie er van wist. Het lijkt me nog erger zo ontkend te worden door je vader dan om helemaal niets te weten. Ik denk dat ik het dus maar laat zo. Mocht hij contact met mij willen dan vind ik dat prima.
TO, ik vind het heel knap van je dat het zo hebt gedaan, fijn dat je iig wel contact hebt met je vader's familie. Ik zou idd ook aangeven dat je het erg moeilijk vindt om over hem te horen/praten, ik kan me dat heel goed voorstellen!
