Relaties
alle pijlers
help !internet pokeren staat op nr 1, kinderen en ik op nr.
maandag 28 december 2009 om 12:02
Hoi,
Ik wil graag jullie mening, hulp en tips!!!!!
IK ben een moeder van drie kinderen ( 6,11 en 13 jaar)
We hebben een hele moelijke tijd achter de rug (maar staan daar ook nog deels in) en mijn man heeft zich helemaal in zijn computer gestopt.
Hij is alleen nog maar aan het online pokeren (niet voor geld) en muziekjes aan het downloaden.
IN het begin heb ik hem laten gaan, zodat hij iets had om de boel te verwerken.
Helaas slaat hij helemaal door. Elke vrije seconde wordt besteed op zijn computer.
Dat zijn kinderen van school gehaald moeten worden, er ook ook nog dingen in het hius moeten gebeuren, de zorg voor mijn vader die in huis woont....hij laat het allemaal schieten!
Natuurlijk heb ik hem er mee geconfronteerd. Maar dan ben ik de "zeikwijf" en "wat moet ie anders doen"...etc etc
Ik ben ten einde raad. Op dit moment is hij aleen nog maar een last in huis. Niemand mag hem storen, hij ligt de godganse dag op de bank met zijn laptopje...
Heeft iemand hier een psychologische verklaring voor? Een leuk tekstje die ik onder zijn neus kan schuiven....Tips???
Dit is mijn laatste hoop.....
alvast bedankt voor het lezen van deze lange wanhoopstekst...
Ik wil graag jullie mening, hulp en tips!!!!!
IK ben een moeder van drie kinderen ( 6,11 en 13 jaar)
We hebben een hele moelijke tijd achter de rug (maar staan daar ook nog deels in) en mijn man heeft zich helemaal in zijn computer gestopt.
Hij is alleen nog maar aan het online pokeren (niet voor geld) en muziekjes aan het downloaden.
IN het begin heb ik hem laten gaan, zodat hij iets had om de boel te verwerken.
Helaas slaat hij helemaal door. Elke vrije seconde wordt besteed op zijn computer.
Dat zijn kinderen van school gehaald moeten worden, er ook ook nog dingen in het hius moeten gebeuren, de zorg voor mijn vader die in huis woont....hij laat het allemaal schieten!
Natuurlijk heb ik hem er mee geconfronteerd. Maar dan ben ik de "zeikwijf" en "wat moet ie anders doen"...etc etc
Ik ben ten einde raad. Op dit moment is hij aleen nog maar een last in huis. Niemand mag hem storen, hij ligt de godganse dag op de bank met zijn laptopje...
Heeft iemand hier een psychologische verklaring voor? Een leuk tekstje die ik onder zijn neus kan schuiven....Tips???
Dit is mijn laatste hoop.....
alvast bedankt voor het lezen van deze lange wanhoopstekst...
maandag 28 december 2009 om 12:34
@koko
Inderdaad, het kan ook een lapzwans zijn. Het is alleen een beetje lullig om hem als zodanig te behandelen als er wel meer achter zit. Vandaar dat ik de optie wel vermeld.
Daarnaast zal er wel iets moeten gebeuren, want dit kan natuurlijk zo niet langer. Dus: gedrag direct aanpassen of hulp zoeken.
Inderdaad, het kan ook een lapzwans zijn. Het is alleen een beetje lullig om hem als zodanig te behandelen als er wel meer achter zit. Vandaar dat ik de optie wel vermeld.
Daarnaast zal er wel iets moeten gebeuren, want dit kan natuurlijk zo niet langer. Dus: gedrag direct aanpassen of hulp zoeken.
maandag 28 december 2009 om 12:35
quote:schaap1001 schreef op 28 december 2009 @ 12:23:
Het kan een vlucht zijn. Weg duiken achter computer en de rest van de Wereld even niet aankunnen.
Is hij goed in pokeren?
Zo ja dan kan dat een erg leuk zakcentje verdienen betekenen
Zo nee dan is het in potentie een bedreiging voor alles wat je hebt.
Praten is het enige wat helpt.
Wil je alstjeblieft hem niet gaan stimuleren om geld erin te gooien? Mijn man vind zelf ook dat hij geweldig goed in pokeren is. Dat ik vaak van hem win (ik vind mezelf een matige speler) is natuurlijk toeval.
Hij heeft toen ik een weekend weg was met vriendinnen zoveel geld verloren aan online pokeren. Gelukkig meteen aan mij verteld zodat we samen een oplossing konden vinden.
het enge van het geheel vond ik dat hij vertelde dat hij gewoon niet kon stoppen. Hij moest elke keer weer door. Elke keer weer een nieuw spelletje.
En dat lees ik ook uit de post over jouw man. Hij kan op dit moment niet stoppen en heeft absoluut geen oog meer voor zijn omgeving.
Ik zou het toch weer met hem erover hebben. Probeer het eens op de zeldzame momenten dat hij niet achter de compu zit. En in dat gesprek moet je afspraken maken over de tijdsduur. Uurtje per dag, als hij al zijn taken gedaan heeft.
Helaas gaat hij jou een grote zeur vinden, alles wat hem afhoudt van die spelletjes is op dit moment vervelend.
Het kan een vlucht zijn. Weg duiken achter computer en de rest van de Wereld even niet aankunnen.
Is hij goed in pokeren?
Zo ja dan kan dat een erg leuk zakcentje verdienen betekenen
Zo nee dan is het in potentie een bedreiging voor alles wat je hebt.
Praten is het enige wat helpt.
Wil je alstjeblieft hem niet gaan stimuleren om geld erin te gooien? Mijn man vind zelf ook dat hij geweldig goed in pokeren is. Dat ik vaak van hem win (ik vind mezelf een matige speler) is natuurlijk toeval.
Hij heeft toen ik een weekend weg was met vriendinnen zoveel geld verloren aan online pokeren. Gelukkig meteen aan mij verteld zodat we samen een oplossing konden vinden.
het enge van het geheel vond ik dat hij vertelde dat hij gewoon niet kon stoppen. Hij moest elke keer weer door. Elke keer weer een nieuw spelletje.
En dat lees ik ook uit de post over jouw man. Hij kan op dit moment niet stoppen en heeft absoluut geen oog meer voor zijn omgeving.
Ik zou het toch weer met hem erover hebben. Probeer het eens op de zeldzame momenten dat hij niet achter de compu zit. En in dat gesprek moet je afspraken maken over de tijdsduur. Uurtje per dag, als hij al zijn taken gedaan heeft.
Helaas gaat hij jou een grote zeur vinden, alles wat hem afhoudt van die spelletjes is op dit moment vervelend.
maandag 28 december 2009 om 12:43
Iedere poker site heeft de mogelijkheid om jezelf te laten bannen. Misschien kan je man hier gebruik van maken.
Als hij zich niet aan afspraken kan houden met jou en zichzelf dan is het een probleem.
Ik woonde nog samen toen ik begon met pokeren. (nee dat heeft me mijn relatie niet gekost ). Omdat ik behoorlijk won zonder geld, wilde ik dat ook eens met geld proberen.
Om mezelf te beschermen tegen alle horror verhalen die ik hoorde over verslavingen, hebben we toen afgesproken een x bedrag te storten en te kijken of het daadwerkelijk wat kon opleveren.
Dat bedrag heb ik nu 2 jaar geleden gestort. En ik speel er nog mee. Maar voor geld pokeren is iets heel anders als voor punten pokeren kan ik je vertellen. Waar je met "punten" dik wint. Gaat het heel hard de andere kant op voor echt geld.
Als hij zich niet aan afspraken kan houden met jou en zichzelf dan is het een probleem.
Ik woonde nog samen toen ik begon met pokeren. (nee dat heeft me mijn relatie niet gekost ). Omdat ik behoorlijk won zonder geld, wilde ik dat ook eens met geld proberen.
Om mezelf te beschermen tegen alle horror verhalen die ik hoorde over verslavingen, hebben we toen afgesproken een x bedrag te storten en te kijken of het daadwerkelijk wat kon opleveren.
Dat bedrag heb ik nu 2 jaar geleden gestort. En ik speel er nog mee. Maar voor geld pokeren is iets heel anders als voor punten pokeren kan ik je vertellen. Waar je met "punten" dik wint. Gaat het heel hard de andere kant op voor echt geld.
maandag 28 december 2009 om 12:50
quote:Trinnity1 schreef op 28 december 2009 @ 12:02:
Natuurlijk heb ik hem er mee geconfronteerd. Maar dan ben ik de "zeikwijf" en "wat moet ie anders doen"...etc etc
Ik ben ten einde raad. Op dit moment is hij aleen nog maar een last in huis. Niemand mag hem storen, hij ligt de godganse dag op de bank met zijn laptopje...
Hoe lang is dit al aan de gang?
Hij weet dus geen andere dingen te doen met zijn tijd. Is dat iets waar hij, of jullie samen, naar kan kijken?
Natuurlijk heb ik hem er mee geconfronteerd. Maar dan ben ik de "zeikwijf" en "wat moet ie anders doen"...etc etc
Ik ben ten einde raad. Op dit moment is hij aleen nog maar een last in huis. Niemand mag hem storen, hij ligt de godganse dag op de bank met zijn laptopje...
Hoe lang is dit al aan de gang?
Hij weet dus geen andere dingen te doen met zijn tijd. Is dat iets waar hij, of jullie samen, naar kan kijken?
maandag 28 december 2009 om 13:09
En eens flink ruzie maken? En ook doorgaan tot het is uitgepraat? Natuurlijk vind hij jou een 'zeikwijf' op het moment dat je erover begint, maar als hij echt alle andere gezinsdingen laat vallen en alleen nog in het huis woont dan moet hij toch zien dat het te ver is gegaan?
Daarna zou ik echt afspraken maken. Wanneer en hoeveel tijd kan hij besteden. Wat verwacht je van de relatie.. al die dingen. Het lijkt alsof je weer opnieuw moet gaan bouwen.
Lukt dat niet dan zou je toch eens kunnen kijken of er niet meer aan de hand is en wellicht hulp inschakelen.
En anders ben ik het eens met degene die zei dat je hem moet buitensluiten van het gezin. Dat doet hij zelf al, dus nu het laatste restje (eten etc) ook maar.. Hopelijk dat hij het dan snapt...
En computer is zijn werk? Werkt hij vanuit huis?
Werkt hij nog wel of is hij dan ook steeds aan het pokeren?
Daarna zou ik echt afspraken maken. Wanneer en hoeveel tijd kan hij besteden. Wat verwacht je van de relatie.. al die dingen. Het lijkt alsof je weer opnieuw moet gaan bouwen.
Lukt dat niet dan zou je toch eens kunnen kijken of er niet meer aan de hand is en wellicht hulp inschakelen.
En anders ben ik het eens met degene die zei dat je hem moet buitensluiten van het gezin. Dat doet hij zelf al, dus nu het laatste restje (eten etc) ook maar.. Hopelijk dat hij het dan snapt...
En computer is zijn werk? Werkt hij vanuit huis?
Werkt hij nog wel of is hij dan ook steeds aan het pokeren?
maandag 28 december 2009 om 13:25
Oef, Trinity, ik geloof dat de meeste getrouwde vrouwen met mij niet jaloers op je zijn! Mijn man heeft een aantal jaren geleden zichzelf teruggetrokken met de computer (toen ging het om muziek). Ik gaf hem alle ruimte om zichzelf te vinden. Totdat hij inderdaad een wormvormig aanhangsel in ons huis was geworden.
Ik heb hem toen voor een voldongen feit gesteld: of je gaat deelnemen aan ons gezin, of je kan gaan. HIj heeft voor het eerste gekozen. Ik was er overigens wel van overtuigd dat ik mezelf en kindlief kon redden zonder hem (deden we al een aantal maanden). We zijn samen in therapie gegaan, hij heeft het verlies van zijn moeder leren accepteren, is door zijn rouwproces gegaan en onze relatie is weer leuk. Echt leuk. En nog steeds wil hij graag met muziek rommelen achter de computer. Nu neemt hij daar echter een vrije dag voor of doet hij dat als ik er niet ben of tv kijk. Dan heb ik er geen "last" van. En dat werkt al 4 jaar goed voor ons.
Ik neem het mezelf kwalijk dat ik hem te veel ruimte heb gegeven voor zijn verdriet. Ik was in de veronderstelling dat hij zelf weer terug zou komen. Toen dat niet gebeurde, zat ik er al behoorlijk doorheen en stond onze relatie op knappen. We hebben het gered omdat we het allebei heeeeeeeeeeeeel graag wilden en omdat we ons realiseerden dat we een super relatie hadden voordat zijn moeder overleed en dat dat ergens nog moest zijn. We hadden echter wel hulp nodig van een therapeut: ik was de tijd dat hij achter een computer zat gaan invullen met een leven met Pinkeltje. En hij paste daar niet meer bij. Ik was mijn vertrouwen kwijt. En hij bijna zijn vrouw.
Weet niet hoever je al zit, maar trek aan de bel. Wees heel duidelijk. Geef geen vage boodschappen, die snapte mijn man niet. Heel helder en duidelijk formuleren en laat die bom maar barsten. Dit is ook niets!
Ik heb hem toen voor een voldongen feit gesteld: of je gaat deelnemen aan ons gezin, of je kan gaan. HIj heeft voor het eerste gekozen. Ik was er overigens wel van overtuigd dat ik mezelf en kindlief kon redden zonder hem (deden we al een aantal maanden). We zijn samen in therapie gegaan, hij heeft het verlies van zijn moeder leren accepteren, is door zijn rouwproces gegaan en onze relatie is weer leuk. Echt leuk. En nog steeds wil hij graag met muziek rommelen achter de computer. Nu neemt hij daar echter een vrije dag voor of doet hij dat als ik er niet ben of tv kijk. Dan heb ik er geen "last" van. En dat werkt al 4 jaar goed voor ons.
Ik neem het mezelf kwalijk dat ik hem te veel ruimte heb gegeven voor zijn verdriet. Ik was in de veronderstelling dat hij zelf weer terug zou komen. Toen dat niet gebeurde, zat ik er al behoorlijk doorheen en stond onze relatie op knappen. We hebben het gered omdat we het allebei heeeeeeeeeeeeel graag wilden en omdat we ons realiseerden dat we een super relatie hadden voordat zijn moeder overleed en dat dat ergens nog moest zijn. We hadden echter wel hulp nodig van een therapeut: ik was de tijd dat hij achter een computer zat gaan invullen met een leven met Pinkeltje. En hij paste daar niet meer bij. Ik was mijn vertrouwen kwijt. En hij bijna zijn vrouw.
Weet niet hoever je al zit, maar trek aan de bel. Wees heel duidelijk. Geef geen vage boodschappen, die snapte mijn man niet. Heel helder en duidelijk formuleren en laat die bom maar barsten. Dit is ook niets!
Volg je hart. Dat klopt.
maandag 28 december 2009 om 16:05
maandag 28 december 2009 om 17:11
Enige ervaring hiermee.
Er zijn maar 2 oplossingen naar mijn inziens, 1 = accepteren
2= onmiddelijk zeggen dat jou grens is bereikt en dat er een limiet aan de pc komt. Als je te lief bent en teveel blijft accepteren blijf je inderdaad een zeikwijf en zal hij niet gaan minderen uit zichzelf.
Als jij hem de keus geeft, in bij zijn gezin te blijven en dus minderen op de pc, of alleen verder te gaan zal hij toch voor jullie kiezen ( en ja dan ben je ook een zeikwijf, maar dat is tijdelijk tot hij eraan gewend is om niet meer 24/7 achter de pc te zitten.
Hard zijn is de enige oplossing ..helaas..
Er zijn maar 2 oplossingen naar mijn inziens, 1 = accepteren
2= onmiddelijk zeggen dat jou grens is bereikt en dat er een limiet aan de pc komt. Als je te lief bent en teveel blijft accepteren blijf je inderdaad een zeikwijf en zal hij niet gaan minderen uit zichzelf.
Als jij hem de keus geeft, in bij zijn gezin te blijven en dus minderen op de pc, of alleen verder te gaan zal hij toch voor jullie kiezen ( en ja dan ben je ook een zeikwijf, maar dat is tijdelijk tot hij eraan gewend is om niet meer 24/7 achter de pc te zitten.
Hard zijn is de enige oplossing ..helaas..
maandag 28 december 2009 om 21:53
Maar is het nog wel leuk bij jullie thuis? Drie kinderen en jouw vader die inwoont.
Kunnen jullie samen nog wel leuke dingen doen?
Online pokeren versus staren naar programma's op tv die je niks aan vind, gezeik van vrouw, ellende van vader, kinderen die schreeuwen...dan zou ik ook gaan pokeren..
Werkt hij ook niet? Omdat je schrijft dat ie de hele dag op de bank hangt met zijn laptop...
Heb je er een keer rustig met hem over gepraat? Dat vergeten mensen vaak voor ze een topic openen.. Vertel dat je het alleen niet meer aan kunt de zorg voor iedereen en geef hem bepaalde taken, zoals de kinderen elke dag ophalen.
Kunnen jullie samen nog wel leuke dingen doen?
Online pokeren versus staren naar programma's op tv die je niks aan vind, gezeik van vrouw, ellende van vader, kinderen die schreeuwen...dan zou ik ook gaan pokeren..
Werkt hij ook niet? Omdat je schrijft dat ie de hele dag op de bank hangt met zijn laptop...
Heb je er een keer rustig met hem over gepraat? Dat vergeten mensen vaak voor ze een topic openen.. Vertel dat je het alleen niet meer aan kunt de zorg voor iedereen en geef hem bepaalde taken, zoals de kinderen elke dag ophalen.
dinsdag 29 december 2009 om 01:52
...bedankt voor jullie tips en reacties...
In feite heb ik hem er mee geconfronteerd, en hem een lafaard genoemd omdat hij de werkelijkheid niet aandurft. Dit was twee dagen geleden.Nu doet hij, om mij te jennen, nog minder (niets),praat niet meer tegen mij, maakt mij express wakker ochtends als hij zijn sokken niet kan vinden...etc etc...Echt waar op dit moment moet ik mij heel erg inhouden hem niet direct de deur uit te knallen. Helaas ligt het allemaal wat gecompliceerder. Hij is drie maanden geleden zijn eigen bedrijf kwijt geraakt, daardoor heeft zijn vader hem laten vallen, en zijn wij met zn allen in een heel diep zwart gat qua financiën terecht gekomen. 1 april staan we op straat. In feite heeft hij dus alle reden om zo te doen. Maar kom op ik moet toch ook verder? Mensen om mij heen begrijpen mij niet en vinden dat ik hem moet troosten, helpen, zijn gang moet laten gaan....Maar wie helpt mij dan??? Hij behandeld mij als een wc papiertje...hij weet dat ik met de kinderen erbij geen ruzie zal zoeken....
Al met al is dit al vrij lang aan de gang....maar het wordt steeds erger. De kinderen vinden het al normaal, en komen dus ook met alles naar mij toe.
Op dit moment durf ik hem niet voor een keuze te stellen, simpel weg omdat ik bang ben dat hij inderdaad voor zijn computertje gaat kiezen..... en dan?
In feite heb ik hem er mee geconfronteerd, en hem een lafaard genoemd omdat hij de werkelijkheid niet aandurft. Dit was twee dagen geleden.Nu doet hij, om mij te jennen, nog minder (niets),praat niet meer tegen mij, maakt mij express wakker ochtends als hij zijn sokken niet kan vinden...etc etc...Echt waar op dit moment moet ik mij heel erg inhouden hem niet direct de deur uit te knallen. Helaas ligt het allemaal wat gecompliceerder. Hij is drie maanden geleden zijn eigen bedrijf kwijt geraakt, daardoor heeft zijn vader hem laten vallen, en zijn wij met zn allen in een heel diep zwart gat qua financiën terecht gekomen. 1 april staan we op straat. In feite heeft hij dus alle reden om zo te doen. Maar kom op ik moet toch ook verder? Mensen om mij heen begrijpen mij niet en vinden dat ik hem moet troosten, helpen, zijn gang moet laten gaan....Maar wie helpt mij dan??? Hij behandeld mij als een wc papiertje...hij weet dat ik met de kinderen erbij geen ruzie zal zoeken....
Al met al is dit al vrij lang aan de gang....maar het wordt steeds erger. De kinderen vinden het al normaal, en komen dus ook met alles naar mij toe.
Op dit moment durf ik hem niet voor een keuze te stellen, simpel weg omdat ik bang ben dat hij inderdaad voor zijn computertje gaat kiezen..... en dan?
dinsdag 29 december 2009 om 02:09
Bespreek dit alsjeblieft met hem. Echt ik kan uit ervaring spreken. Ik kwam in een depressie (vertoonde soorgelijk gedrag als jouw man nu doet). Hij vond het te zielig om zijn twijfels er ook nog bovenop te gooien. Maar hij trok het niet. En nu ben ik hem kwijt. En ik had zo ontzettend graag gewild dat hij het maar verteld had.... Daarom echt: praat met hem!!
dinsdag 29 december 2009 om 02:33
...ik vind dat zoooo moeilijk..dan komt het weer van mij...moet ik de boel weer gaan helen en moeite doen...ik weet echt niet of ik daar de puf eigenlijk nog voor heb.
Aan de ene kant ben ik bang om hem kwijt te raken, aan de andere kant valt er dan ook een enorme last van mijn schouders
daarom, ik zit echt in dubio. En natuurlijk wil ik vechten voor mijn huwelijk, maar mag hij daar niet een keer mee aankomen????
Hij WEET dat ik het vervelend vind, hij WEET dat ie alles aan mij overlaat...maar blijkbaar staan wij te ver weg om nog iets voor hem te kunnen betekenen.
daarnaast..ik ben zooooooo boos. Ik ben het zoooooo zat hem te zien met die K computer....praten is op dit moment denk ik sowieso niet verstandig want ik flikker direct een tafel naar zijn harses.
En ik ben zo boos, omdat ie mijn kinderen erin betrekt. heel aardig tegen ze doet op bepaalde momenten...zodat ik de boeman lijk. Hij zit op de bank met zijn laptopje...en commandeert dan tegen de kinderen dat ze mij moeten helpen in de keuken met de afwas en alles.....
Aan de ene kant ben ik bang om hem kwijt te raken, aan de andere kant valt er dan ook een enorme last van mijn schouders
daarom, ik zit echt in dubio. En natuurlijk wil ik vechten voor mijn huwelijk, maar mag hij daar niet een keer mee aankomen????
Hij WEET dat ik het vervelend vind, hij WEET dat ie alles aan mij overlaat...maar blijkbaar staan wij te ver weg om nog iets voor hem te kunnen betekenen.
daarnaast..ik ben zooooooo boos. Ik ben het zoooooo zat hem te zien met die K computer....praten is op dit moment denk ik sowieso niet verstandig want ik flikker direct een tafel naar zijn harses.
En ik ben zo boos, omdat ie mijn kinderen erin betrekt. heel aardig tegen ze doet op bepaalde momenten...zodat ik de boeman lijk. Hij zit op de bank met zijn laptopje...en commandeert dan tegen de kinderen dat ze mij moeten helpen in de keuken met de afwas en alles.....
dinsdag 29 december 2009 om 07:24
Trinmity, als ik het zo lees.... Jij wilt wel vechten voor je huwelijk. Het is nu een gemeen spelletjes aan het worden, inclusief pesten. Daarnaast ben je heel erg boos dat praten hem een tafel op zijn harses oplevert. Je bent het enorm zat hem alleen maar met de comp te zien zitten.
Denk jij nou echt wanneer jij hem de deur uitzet met de mededeling dat ie weer welkom is wanneer hij deel kan nemen op een normale manier aan het gezin... dat ie dan niet wakker wordt?
Ik denk van wel.
Wat voor een relatie hebben jullie momenteel nog?
Wanneer je op dit moment niet kunt praten, schrijf je alles op voor hem, pakt een tas voor hem in en geeft hem dat inclusief brief en hup... wegwezen!!
Ik denk dat ie dan wel even wordt wakker geschud hoor. Hij gaat nu zo door omdat ie dat niet van je verwacht.
Heel veel sterkte...
Denk jij nou echt wanneer jij hem de deur uitzet met de mededeling dat ie weer welkom is wanneer hij deel kan nemen op een normale manier aan het gezin... dat ie dan niet wakker wordt?
Ik denk van wel.
Wat voor een relatie hebben jullie momenteel nog?
Wanneer je op dit moment niet kunt praten, schrijf je alles op voor hem, pakt een tas voor hem in en geeft hem dat inclusief brief en hup... wegwezen!!
Ik denk dat ie dan wel even wordt wakker geschud hoor. Hij gaat nu zo door omdat ie dat niet van je verwacht.
Heel veel sterkte...
dinsdag 29 december 2009 om 09:29
Oh meid..
Ik vind het wel heel rot voor jullie zeg.. Ik kan me voorstellen dat je de puf er niet meer voor hebt om weer de verstandigste te zijn, de kar te trekken enz. enz.. Vooral omdat dit al zoveel energie heeft gekost dat je zelf ook wel doodop zult zijn!
Maar hij mag niet zo met je omgaan en zal toch echt heel snel actie moeten ondernemen. En begrip, geduld .. ja het hoort er allemaal bij maar begrip en geduld zodat hij de zaken weer op orde kan brengen.
Op de bank hangen en niks doen (of pokeren wat er volgens mij gelijk aan staat) valt daar niet onder! Hij werkt niet mee, hij doet niets om beter te worden. Als het zo doorgaat glijdt hij alleen maar verder af ben ik bang voor.
Je schrijft: hij is zijn baan kwijtgeraakt, 1 april staan we op straat, hij heeft alle reden om zo te doen. Dat ben ik echt totaal niet met je eens! Hij mag verdrietig zijn, boos zijn en van alles nog meer maar niet jou en de kinderen helemaal aan jullie lot overlaten en niks doen om een nieuwe baan / huis te regelen!
Hij moet zichzelf weer bij elkaar rapen. Dat mag je verwachten!! Dat het niet snel gaat, dat het moeilijk gaat.. oke, daar mag je geduld mee hebben.
Hoe gaat het straks dan? Hebben jullie al een anders huis? Wie gaat dat regelen? Werk jij nu wel?
Bah, wat een nare situatie. Bedenk, je doet het nu ook al alleen. Als het echt moet zul je je redden zonder hem maar ik hoop dat hij snel bij draait.
Praat desnoods ook met vrienden en vertel hoe ernstig de situatie is. Volgens mij is hij meer geholpen met een goede trap onder de kont dan met mensen die hem zielig vinden en alle begrip tonen voor het feit dat hij tot niks komt.
Hij kan in elk geval naar de huisarts gaan, laat dat eens stap 1 zijn dan...
Ik vind het wel heel rot voor jullie zeg.. Ik kan me voorstellen dat je de puf er niet meer voor hebt om weer de verstandigste te zijn, de kar te trekken enz. enz.. Vooral omdat dit al zoveel energie heeft gekost dat je zelf ook wel doodop zult zijn!
Maar hij mag niet zo met je omgaan en zal toch echt heel snel actie moeten ondernemen. En begrip, geduld .. ja het hoort er allemaal bij maar begrip en geduld zodat hij de zaken weer op orde kan brengen.
Op de bank hangen en niks doen (of pokeren wat er volgens mij gelijk aan staat) valt daar niet onder! Hij werkt niet mee, hij doet niets om beter te worden. Als het zo doorgaat glijdt hij alleen maar verder af ben ik bang voor.
Je schrijft: hij is zijn baan kwijtgeraakt, 1 april staan we op straat, hij heeft alle reden om zo te doen. Dat ben ik echt totaal niet met je eens! Hij mag verdrietig zijn, boos zijn en van alles nog meer maar niet jou en de kinderen helemaal aan jullie lot overlaten en niks doen om een nieuwe baan / huis te regelen!
Hij moet zichzelf weer bij elkaar rapen. Dat mag je verwachten!! Dat het niet snel gaat, dat het moeilijk gaat.. oke, daar mag je geduld mee hebben.
Hoe gaat het straks dan? Hebben jullie al een anders huis? Wie gaat dat regelen? Werk jij nu wel?
Bah, wat een nare situatie. Bedenk, je doet het nu ook al alleen. Als het echt moet zul je je redden zonder hem maar ik hoop dat hij snel bij draait.
Praat desnoods ook met vrienden en vertel hoe ernstig de situatie is. Volgens mij is hij meer geholpen met een goede trap onder de kont dan met mensen die hem zielig vinden en alle begrip tonen voor het feit dat hij tot niks komt.
Hij kan in elk geval naar de huisarts gaan, laat dat eens stap 1 zijn dan...
