Relaties
alle pijlers
Hij kiest niet voor mij, ik nu wel voor mezelf?
donderdag 12 juni 2008 om 13:13
Hallo allemaal!
In de jaren door heb ik hier wel eens gepost. Ging (en gaat nu weer) over een scharrel...nouja scharrel...hij is al wel 4 jaar in mijn leven denk ik zo. Dan wel met tussenpozen. Als we geen relatie hebben zoeken we elkaar weer op. Als we dan paar keren afspreken is het super. Dan draait het wel veel om sex, maar hebben beide ook best druk leven en deze spanning e.d. is goeie uitlaatklep. Vind bij hem ook zeker wel genegenheid en kennen elkaar goed, kunnen over alles praten. Maar dan na een paar x afspreken gaat het weer fout. Irritaties of ik krijg verwachtingen. En hij is heel erg wisselend. Dan tijd van heel veel contact en dan hoor je hem bijvoorbeeld bijna niet meer. Ik weet ook dat het beter is ermee te stoppen maar het lukt me gewoonweg niet. Nu is het 2 weken geleden dat ik het contact verbroken heb maar nu voel ik me weer zo leeg zonder hem....verdrietig...
We kunnen dus niet met en niet zonder elkaar. Dat is tenminste van mijn kant. Hij zoekt ook wel vaak contact met mij maar ik merk dat .....ik verliefd ben....al jaren. Verstandig gezien weet ik dat het beter is dat ik voor mezelf kies, dat ik meer waard ben dan een kerel die contact zoekt wanneer het hem uitkomt e.d. en die niet voor mij gaat....
Maar dit gevoel is zo sterk, het lijkt bijna wel een verslaving.
Wie herkent dit van het niet kunnen loslaten, terwijl je andere dingen (mensen, mannen) heel makkelijk kunt loslaten?
En vooral, wie heeft er tips voor mij wat ik het beste kan doen. Wel of geen contact zoeken?
In de jaren door heb ik hier wel eens gepost. Ging (en gaat nu weer) over een scharrel...nouja scharrel...hij is al wel 4 jaar in mijn leven denk ik zo. Dan wel met tussenpozen. Als we geen relatie hebben zoeken we elkaar weer op. Als we dan paar keren afspreken is het super. Dan draait het wel veel om sex, maar hebben beide ook best druk leven en deze spanning e.d. is goeie uitlaatklep. Vind bij hem ook zeker wel genegenheid en kennen elkaar goed, kunnen over alles praten. Maar dan na een paar x afspreken gaat het weer fout. Irritaties of ik krijg verwachtingen. En hij is heel erg wisselend. Dan tijd van heel veel contact en dan hoor je hem bijvoorbeeld bijna niet meer. Ik weet ook dat het beter is ermee te stoppen maar het lukt me gewoonweg niet. Nu is het 2 weken geleden dat ik het contact verbroken heb maar nu voel ik me weer zo leeg zonder hem....verdrietig...
We kunnen dus niet met en niet zonder elkaar. Dat is tenminste van mijn kant. Hij zoekt ook wel vaak contact met mij maar ik merk dat .....ik verliefd ben....al jaren. Verstandig gezien weet ik dat het beter is dat ik voor mezelf kies, dat ik meer waard ben dan een kerel die contact zoekt wanneer het hem uitkomt e.d. en die niet voor mij gaat....
Maar dit gevoel is zo sterk, het lijkt bijna wel een verslaving.
Wie herkent dit van het niet kunnen loslaten, terwijl je andere dingen (mensen, mannen) heel makkelijk kunt loslaten?
En vooral, wie heeft er tips voor mij wat ik het beste kan doen. Wel of geen contact zoeken?
donderdag 12 juni 2008 om 13:18
Ik zou eerst een gesprek met hem aangaan waarin je jouw gevoelens uitlegt en kijken hoe hij daar op reageert want wellicht weet hij niet dat jij verliefd bent. Mocht zijn gedrag naar jou toe dan toch niet veranderen dan zou ik toch adviseren om geen contact meer op te nemen. Spreek uit ervaring dat dit je niet gelukkig gaat maken. Je moet even door de moeilijke periode heen maar je zal merken dat je uiteindelijk wel de rust zal vinden. Zo'n situatie veroorzaakt nl. nogal veel stress en zoals jezelf aangeeft je bent meer waard. Een relatie hoort gelijkwaardig zijn en moet je je altijd gewaardeerd voelen en niet wanneer het hem uitkomt.
Heel veel sterkte ermee meis!!
Heel veel sterkte ermee meis!!
donderdag 12 juni 2008 om 13:30
Lieve Mores, ik ken je verhaal nog van eind 2007, ga er maar vanuit dat het om dezelfde man gaat? Ik herinner het me, omdat ik mijzelf er erg in herken. Ik heb zelf ook al meerdere malen een 'relatie-achtig-ding' verbroken met een man die maar niet voor me wil gaan, maar op het moment dat ik net verder wil gaan met mn leven ook weer heel goed zorgt dat ik m toch weer niet wil missen.... Ik merk nu dat ik het eindelijk echt zat begin te raken, terwijl hij juist steeds meer in mij wil investeren... maar voor mij is het nu een beetje op. Hoewel ik het meestal niet wilde toegeven, bleef ik maar leven met de hoop dat hij ooit ging inzien hoe geweldig wij samen zouden kunnen zijn. Nu ben ik pop het punt dat ik echt vind dat ik iemand verdien die altijd helemaal voor mij gaat... maar nog steeds is mijn contact met hem niet helemaal verbroken en trap ik soms nog in de lieve woordjes, omdat ik ze zo graag hoor. Niet echt een advies, maar wel herkenning dus. Ik hoop voor jou dat je het ook echt een keer helemaal zat bent en je realiseert dat je meer verdient!
donderdag 12 juni 2008 om 13:34
Dank je wel voor je reactie.
Twee jaar geleden heb ik verteld dat ik meer wilde, verliefd was. Hij reageerde heel enthousiast maar in de praktijk werkte het niet. Hij was in het begin verliefd zei ie. Maarja dat is allemaal verleden tijd.
Hij heeft me zo vaak gekwetst en soms denk ik waarom blijft hij me aantrekken? Hij is namelijk behoorlijk eigenzinnig en doet zijn eigen ding, dat vind ik interessant, maar ik heb daar niets aan. Het komt vaak respectloos over en soms denk ik van ben ik wel normaal dat ik me dit zelf aan doe? Zoals jij schrijft, het geeft echt heel veel stress. Het is ook geen normale situatie. Best raar dat we elkaar altijd in die jaren blijven opzoeken tussen de echte/normale relaties door. Maar ik weet niet of het goeie gevoel dat hij me wel eens geeft opweegt tegen de stress, de kwetsende dingen etc. Zoals nadat ik liet weten ermee te kappen (hebben we ook al zooo vaak gedaan) heb ik ook niets meer gehoord. Ik kan het maar beter blijven volhouden dit, maar het valt me erg zwaar. Behoorlijk bizar...en hij zou eens moeten weten:-(
Het geeft ook veel onzekerheid met zich mee, omdat iemand niet echt voor je gaat...
Twee jaar geleden heb ik verteld dat ik meer wilde, verliefd was. Hij reageerde heel enthousiast maar in de praktijk werkte het niet. Hij was in het begin verliefd zei ie. Maarja dat is allemaal verleden tijd.
Hij heeft me zo vaak gekwetst en soms denk ik waarom blijft hij me aantrekken? Hij is namelijk behoorlijk eigenzinnig en doet zijn eigen ding, dat vind ik interessant, maar ik heb daar niets aan. Het komt vaak respectloos over en soms denk ik van ben ik wel normaal dat ik me dit zelf aan doe? Zoals jij schrijft, het geeft echt heel veel stress. Het is ook geen normale situatie. Best raar dat we elkaar altijd in die jaren blijven opzoeken tussen de echte/normale relaties door. Maar ik weet niet of het goeie gevoel dat hij me wel eens geeft opweegt tegen de stress, de kwetsende dingen etc. Zoals nadat ik liet weten ermee te kappen (hebben we ook al zooo vaak gedaan) heb ik ook niets meer gehoord. Ik kan het maar beter blijven volhouden dit, maar het valt me erg zwaar. Behoorlijk bizar...en hij zou eens moeten weten:-(
Het geeft ook veel onzekerheid met zich mee, omdat iemand niet echt voor je gaat...
donderdag 12 juni 2008 om 13:37
volgens mij ben je indd verliefd, en ja..dit lijkt geen verslaving, dit IS een verslaving!
En je moet afkicken.
Wat kies je: geluk in het verschiet, of zo doorgaan zoals nu waar je uiteindelijk neit gelukkiger van wordt?
Verliefdheid is indd een verslaving, en het is erg moeilijk.
Ik heb zelf ook vorige week eht contact verbroken met degen waar ik verliefd op was/ben, dus ik weet precies hoe moeilijk het is om die verslaving op te geven...
alleen.. Word je hier gelukkig van?
Heb je verdriet zoals het nu gaat?
Misschien wordt je ook niet gelukkig als je het contact verbreekt, maar hier wordt je al helemaaaal niet gelukkig van.
Sterkte meis!!!
En je moet afkicken.
Wat kies je: geluk in het verschiet, of zo doorgaan zoals nu waar je uiteindelijk neit gelukkiger van wordt?
Verliefdheid is indd een verslaving, en het is erg moeilijk.
Ik heb zelf ook vorige week eht contact verbroken met degen waar ik verliefd op was/ben, dus ik weet precies hoe moeilijk het is om die verslaving op te geven...
alleen.. Word je hier gelukkig van?
Heb je verdriet zoals het nu gaat?
Misschien wordt je ook niet gelukkig als je het contact verbreekt, maar hier wordt je al helemaaaal niet gelukkig van.
Sterkte meis!!!
donderdag 12 juni 2008 om 13:37
Hee soepkippie, het gaat inderdaad nog steeds om diezelfde man. Moeilijk he. Stom van ons ook ergens dat we dan weer zo zwak zijn, maar aan de andere kant ook weer zo heel normaal. Steeds als ik mijn leven op de rit heb en denk ik mis wat, hoor ik weer wat van hem. Lijkt wel of ie het ruikt. Jij bent al wel een stuk verder in je situatie als ik dat zo lees. Goed!
Weet je wat ik me dan nog wel afvraag, waarom kappen die mannen er zelf niet mee, want dit raken ze toch ook een keer zat?
Weet je wat ik me dan nog wel afvraag, waarom kappen die mannen er zelf niet mee, want dit raken ze toch ook een keer zat?
donderdag 12 juni 2008 om 13:39
Weetje wat t is...
natuurlijk brengt het jou in verwarring.
En als hij weer contact zoekt (zoals ie de hele tijd doet als je hem weer ns lang niet hebt gesproken) dan geef je weer toe.
Dat is ook voor hem verwarrend.
Dus geef heel heel heel duidelijk aan dat je geen contact wil en dat ie het niet hoeft te proberen, en dat je rust wil!
natuurlijk brengt het jou in verwarring.
En als hij weer contact zoekt (zoals ie de hele tijd doet als je hem weer ns lang niet hebt gesproken) dan geef je weer toe.
Dat is ook voor hem verwarrend.
Dus geef heel heel heel duidelijk aan dat je geen contact wil en dat ie het niet hoeft te proberen, en dat je rust wil!
donderdag 12 juni 2008 om 13:44
Je hebt ook gelijk Freebie.
Nuchter en verstandelijk gezien heeft me het in al die jaren niet verder gebracht deze situatie. Waarom blijf je er dan toch mee bezig? Ah ja ik ben gewoon erg op hem gesteld geraakt en erg verliefd. En ik weet ook dat als hij er wel voor zou gaan dat ik misschien zoiets heb van wil ik dit wel? Ergens lijkt het ook een vlucht. Want als ik een 'nieuwe' man tegenkom vind ik het vaak eng of ze spelen een spelletje. En bij (ex)scharrel raak ik ook vaak op slot maar die situatie is veilig. Het komt erop neer dat nooit in mijn leven echt iemand voor me is gegaan. Best raar want op elk ander gebied gaat het super in mijn leven. En nu raakt dit gevoel heel erg op de voorgrond. Daarom postte ik ook hier, wil niet weer de zwakste schakel zijn en contact zoeken. Dank jullie voor alle reacties en begrip.
Nuchter en verstandelijk gezien heeft me het in al die jaren niet verder gebracht deze situatie. Waarom blijf je er dan toch mee bezig? Ah ja ik ben gewoon erg op hem gesteld geraakt en erg verliefd. En ik weet ook dat als hij er wel voor zou gaan dat ik misschien zoiets heb van wil ik dit wel? Ergens lijkt het ook een vlucht. Want als ik een 'nieuwe' man tegenkom vind ik het vaak eng of ze spelen een spelletje. En bij (ex)scharrel raak ik ook vaak op slot maar die situatie is veilig. Het komt erop neer dat nooit in mijn leven echt iemand voor me is gegaan. Best raar want op elk ander gebied gaat het super in mijn leven. En nu raakt dit gevoel heel erg op de voorgrond. Daarom postte ik ook hier, wil niet weer de zwakste schakel zijn en contact zoeken. Dank jullie voor alle reacties en begrip.
donderdag 12 juni 2008 om 13:44
donderdag 12 juni 2008 om 13:45
quote:mores schreef op 12 juni 2008 @ 13:34:
Dank je wel voor je reactie.
Twee jaar geleden heb ik verteld dat ik meer wilde, verliefd was. Hij reageerde heel enthousiast maar in de praktijk werkte het niet. Hij was in het begin verliefd zei ie. Maarja dat is allemaal verleden tijd.
Hij heeft me zo vaak gekwetst en soms denk ik waarom blijft hij me aantrekken? Hij is namelijk behoorlijk eigenzinnig en doet zijn eigen ding, dat vind ik interessant, maar ik heb daar niets aan. Het komt vaak respectloos over en soms denk ik van ben ik wel normaal dat ik me dit zelf aan doe? Zoals jij schrijft, het geeft echt heel veel stress. Het is ook geen normale situatie. Best raar dat we elkaar altijd in die jaren blijven opzoeken tussen de echte/normale relaties door. Maar ik weet niet of het goeie gevoel dat hij me wel eens geeft opweegt tegen de stress, de kwetsende dingen etc. Zoals nadat ik liet weten ermee te kappen (hebben we ook al zooo vaak gedaan) heb ik ook niets meer gehoord. Ik kan het maar beter blijven volhouden dit, maar het valt me erg zwaar. Behoorlijk bizar...en hij zou eens moeten weten:-(
Het geeft ook veel onzekerheid met zich mee, omdat iemand niet echt voor je gaat...
Herken me echt in jouw situatie en hoop echt dat je sterk genoeg bent om geen contact meer op te nemen met hem. Waarschijnlijk zal hij niet veranderen en dat gaat echt veel pijn en verdriet met zich meenemen. Ik weet dat het echt supermoeilijk is maar het slijt, echt waar!! Je moet hier even door heen en hoop echt dat je dan wel de juiste man tegenkomt die wel 100% voor je gaat want dat verdien je!!
Leef echt met je mee!
Dank je wel voor je reactie.
Twee jaar geleden heb ik verteld dat ik meer wilde, verliefd was. Hij reageerde heel enthousiast maar in de praktijk werkte het niet. Hij was in het begin verliefd zei ie. Maarja dat is allemaal verleden tijd.
Hij heeft me zo vaak gekwetst en soms denk ik waarom blijft hij me aantrekken? Hij is namelijk behoorlijk eigenzinnig en doet zijn eigen ding, dat vind ik interessant, maar ik heb daar niets aan. Het komt vaak respectloos over en soms denk ik van ben ik wel normaal dat ik me dit zelf aan doe? Zoals jij schrijft, het geeft echt heel veel stress. Het is ook geen normale situatie. Best raar dat we elkaar altijd in die jaren blijven opzoeken tussen de echte/normale relaties door. Maar ik weet niet of het goeie gevoel dat hij me wel eens geeft opweegt tegen de stress, de kwetsende dingen etc. Zoals nadat ik liet weten ermee te kappen (hebben we ook al zooo vaak gedaan) heb ik ook niets meer gehoord. Ik kan het maar beter blijven volhouden dit, maar het valt me erg zwaar. Behoorlijk bizar...en hij zou eens moeten weten:-(
Het geeft ook veel onzekerheid met zich mee, omdat iemand niet echt voor je gaat...
Herken me echt in jouw situatie en hoop echt dat je sterk genoeg bent om geen contact meer op te nemen met hem. Waarschijnlijk zal hij niet veranderen en dat gaat echt veel pijn en verdriet met zich meenemen. Ik weet dat het echt supermoeilijk is maar het slijt, echt waar!! Je moet hier even door heen en hoop echt dat je dan wel de juiste man tegenkomt die wel 100% voor je gaat want dat verdien je!!
Leef echt met je mee!
donderdag 12 juni 2008 om 13:46
Het lijkt mijn verhaal wel meis!
Ook nooit iemand voor mij gegaan, en toch beangstigend nieuwe mannen.
Maar dit is ook niks toch!
En ja, het bang zijn om alleen te zijn overheerst nu wel...
Maar zodra je het contact hebt verbroken, hier veel op t forum schrijft dan merk je gauw genoeg dat wat je met hem had echt geen geluksbom was, en dat je op de goede weg bent.
Ook nooit iemand voor mij gegaan, en toch beangstigend nieuwe mannen.
Maar dit is ook niks toch!
En ja, het bang zijn om alleen te zijn overheerst nu wel...
Maar zodra je het contact hebt verbroken, hier veel op t forum schrijft dan merk je gauw genoeg dat wat je met hem had echt geen geluksbom was, en dat je op de goede weg bent.
donderdag 12 juni 2008 om 13:50
Dat verschilde freebie. Ene keer zocht hij weer contact (en net alsof er niets aan de hand is), andere keer ik. Nu heb ik al 2 weken niets gehoord dus ik moet het van mezelf volhouden. Als ik dit zo allemaal lees zal het me ook meer geven dan dat ik het contact weer aanhaal. Ergens toch ook te raar dat hij vindt dat ik 'zeur' etc en dat stel ik zoek weer contact, hij dat okay vind en we spreken weer af?
Wie is dan eigenlijk de zwakste schakel;-)?
Wie is dan eigenlijk de zwakste schakel;-)?
donderdag 12 juni 2008 om 14:10
quote:mores schreef op 12 juni 2008 @ 13:44:
Je hebt ook gelijk Freebie.
Nuchter en verstandelijk gezien heeft me het in al die jaren niet verder gebracht deze situatie. Waarom blijf je er dan toch mee bezig? Ah ja ik ben gewoon erg op hem gesteld geraakt en erg verliefd. En ik weet ook dat als hij er wel voor zou gaan dat ik misschien zoiets heb van wil ik dit wel? Ergens lijkt het ook een vlucht. Want als ik een 'nieuwe' man tegenkom vind ik het vaak eng of ze spelen een spelletje. En bij (ex)scharrel raak ik ook vaak op slot maar die situatie is veilig. Het komt erop neer dat nooit in mijn leven echt iemand voor me is gegaan. Best raar want op elk ander gebied gaat het super in mijn leven. En nu raakt dit gevoel heel erg op de voorgrond. Daarom postte ik ook hier, wil niet weer de zwakste schakel zijn en contact zoeken. Dank jullie voor alle reacties en begrip.
dit is dus je antwoord op je vraag!! je weet het precies al, waarom je je toch aangetrokken blijft voelen tot hem, en waarom je verliefd blijft. omdat dit veilig is.
dit is dus geen ware liefde, dit is gewoon vluchtgedrag.
ik denk dat je eerst eens met jezelf aan de slag moet gaan. dit kinkt als verlatingsangst, hechtingsangst.
pas als je hierin verder gegroeid bent, zul je merken dat je hem helemaal niet nodig hebt, en je afvragen wat je ooit in hem zag!
kappen ermee dus, en misschien toch professionele hulp gaan vragen mbt deze gevoelens en dit gedrag richting mannen en hem. waarschijnlijk heb je niet veel gesprekken nodig van een therapeut want dit is wel redelijk eenvoudig op te lossen. maar je moet er wel aan gaan staan!
Je hebt ook gelijk Freebie.
Nuchter en verstandelijk gezien heeft me het in al die jaren niet verder gebracht deze situatie. Waarom blijf je er dan toch mee bezig? Ah ja ik ben gewoon erg op hem gesteld geraakt en erg verliefd. En ik weet ook dat als hij er wel voor zou gaan dat ik misschien zoiets heb van wil ik dit wel? Ergens lijkt het ook een vlucht. Want als ik een 'nieuwe' man tegenkom vind ik het vaak eng of ze spelen een spelletje. En bij (ex)scharrel raak ik ook vaak op slot maar die situatie is veilig. Het komt erop neer dat nooit in mijn leven echt iemand voor me is gegaan. Best raar want op elk ander gebied gaat het super in mijn leven. En nu raakt dit gevoel heel erg op de voorgrond. Daarom postte ik ook hier, wil niet weer de zwakste schakel zijn en contact zoeken. Dank jullie voor alle reacties en begrip.
dit is dus je antwoord op je vraag!! je weet het precies al, waarom je je toch aangetrokken blijft voelen tot hem, en waarom je verliefd blijft. omdat dit veilig is.
dit is dus geen ware liefde, dit is gewoon vluchtgedrag.
ik denk dat je eerst eens met jezelf aan de slag moet gaan. dit kinkt als verlatingsangst, hechtingsangst.
pas als je hierin verder gegroeid bent, zul je merken dat je hem helemaal niet nodig hebt, en je afvragen wat je ooit in hem zag!
kappen ermee dus, en misschien toch professionele hulp gaan vragen mbt deze gevoelens en dit gedrag richting mannen en hem. waarschijnlijk heb je niet veel gesprekken nodig van een therapeut want dit is wel redelijk eenvoudig op te lossen. maar je moet er wel aan gaan staan!
donderdag 12 juni 2008 om 14:26
Hoi,
ook ik herken je situatie. Al jaren gek op iemand die zich toch net niet helemaal geeft en steeds blijft terugtrekken. Ik wil hier ook heel graag vanaf, omdat ik merk dat het me remt in mijn leven, ik sta het mezelf niet toe om anderen te ontmoeten, althans niet echt, ik heb dan altijd een soort van voorbehoud. Laatst heb ik op vakantie een erg leuke man ontmoet, met wie ik nu een beetje aan het daten ben, ik merk dat ik het mezelf en hem verschuldigd ben dit helemaal te doen, dus niet half. Voor mij dus de druppel die foute man los te laten. Ik vind het heel moeilijk, maar zie het inderdaad als afkicken van een verslaving, moet soms op mijn handen gaan zitten om hem niet te bellen, maar dat doe ik dan ook gewoon. Ik gun het hem niet dat ik toch weer met hangende pootjes terugkom.
Na lang nadenken over deze 'relatie' ben ik erachter gekomen dat hij er eigenlijk alleen maar op kickt dat ik hem wil, dan vindt hij zichzelf een hele vent! Het gaat hem dus niet zozeer om mij, maar om het feit dat er (in zijn ogen) ergens een needy chick zit die zo ontzettend naar hem verlangt. Nou, dat kippetje wil ik dus niet meer zijn!
Dus meis, mijn advies: He's just not that into you. Laat hem gaan en sta open voor alle andere geweldige mogelijkheden in je leven, wie weet wie je straks tegen het (heerlijke) lijf loopt.
Be strong!
ook ik herken je situatie. Al jaren gek op iemand die zich toch net niet helemaal geeft en steeds blijft terugtrekken. Ik wil hier ook heel graag vanaf, omdat ik merk dat het me remt in mijn leven, ik sta het mezelf niet toe om anderen te ontmoeten, althans niet echt, ik heb dan altijd een soort van voorbehoud. Laatst heb ik op vakantie een erg leuke man ontmoet, met wie ik nu een beetje aan het daten ben, ik merk dat ik het mezelf en hem verschuldigd ben dit helemaal te doen, dus niet half. Voor mij dus de druppel die foute man los te laten. Ik vind het heel moeilijk, maar zie het inderdaad als afkicken van een verslaving, moet soms op mijn handen gaan zitten om hem niet te bellen, maar dat doe ik dan ook gewoon. Ik gun het hem niet dat ik toch weer met hangende pootjes terugkom.
Na lang nadenken over deze 'relatie' ben ik erachter gekomen dat hij er eigenlijk alleen maar op kickt dat ik hem wil, dan vindt hij zichzelf een hele vent! Het gaat hem dus niet zozeer om mij, maar om het feit dat er (in zijn ogen) ergens een needy chick zit die zo ontzettend naar hem verlangt. Nou, dat kippetje wil ik dus niet meer zijn!
Dus meis, mijn advies: He's just not that into you. Laat hem gaan en sta open voor alle andere geweldige mogelijkheden in je leven, wie weet wie je straks tegen het (heerlijke) lijf loopt.
Be strong!
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
donderdag 12 juni 2008 om 15:03
quote:mores schreef op 12 juni 2008 @ 14:57:
Ja in theorie weet ik het heel goed. Rary heeft ook wel gelijk dat ik op dit gebied aan mezelf moet werken. Als ik een zwak moment heb ga ik hier gewoon posten, heb er echt veel aan.
Dank jullie wel!Ja helaas is de praktijk veel lastiger, I know!!!! En het is voor anderen ook makkelijk te zeggen kap ermee maar weet zelf hoe ontzettend moeilijk het is ook al weet je dat het beter is. Maar it all gets better in time
Ja in theorie weet ik het heel goed. Rary heeft ook wel gelijk dat ik op dit gebied aan mezelf moet werken. Als ik een zwak moment heb ga ik hier gewoon posten, heb er echt veel aan.
Dank jullie wel!Ja helaas is de praktijk veel lastiger, I know!!!! En het is voor anderen ook makkelijk te zeggen kap ermee maar weet zelf hoe ontzettend moeilijk het is ook al weet je dat het beter is. Maar it all gets better in time
donderdag 12 juni 2008 om 15:20
quote:AngieG schreef op 12 juni 2008 @ 15:03:
[...]
Ja helaas is de praktijk veel lastiger, I know!!!! En het is voor anderen ook makkelijk te zeggen kap ermee maar weet zelf hoe ontzettend moeilijk het is ook al weet je dat het beter is. Maar it all gets better in time
hihi ik heb ook zelf eerder met dit bijltje gehakt en ook voor mijn gevoel te lang door gegaan in precies zon zelfde situatie...(4 maanden zon scharrel gehad, terwijl ik na 2 maanden al wist dat ik verliefd was en het hele spelletje toen echt begon, na in totaal 4 maanden het contact verbroken, nu 3kwart jaar geleden, en ik denk nog elke dag aan hem. heb vaak gedacht om toch nog een keer te smsen of te bellen maar voelde elke keer zo diep dat ik dan minder zelfrespect voor mezelf zou hebben, dat ik er gelukkig niet aan toegaf. ik stelde me dan voor hoe ik me zou voelen als ik toch weer zou bellen of smsen, en dat voelde dan meteen zo ellendig dat ik het niet deed.
de neiging is ondertussen voor 99% weg en ik heb het bijna helemaal geaccepteerd, en bekijk de hele situatie nu ook echt anders)
oh wat is het toch makkelijk om anderen advies te geven als je het zelf eigenlijk niet eens kan
[...]
Ja helaas is de praktijk veel lastiger, I know!!!! En het is voor anderen ook makkelijk te zeggen kap ermee maar weet zelf hoe ontzettend moeilijk het is ook al weet je dat het beter is. Maar it all gets better in time
hihi ik heb ook zelf eerder met dit bijltje gehakt en ook voor mijn gevoel te lang door gegaan in precies zon zelfde situatie...(4 maanden zon scharrel gehad, terwijl ik na 2 maanden al wist dat ik verliefd was en het hele spelletje toen echt begon, na in totaal 4 maanden het contact verbroken, nu 3kwart jaar geleden, en ik denk nog elke dag aan hem. heb vaak gedacht om toch nog een keer te smsen of te bellen maar voelde elke keer zo diep dat ik dan minder zelfrespect voor mezelf zou hebben, dat ik er gelukkig niet aan toegaf. ik stelde me dan voor hoe ik me zou voelen als ik toch weer zou bellen of smsen, en dat voelde dan meteen zo ellendig dat ik het niet deed.
de neiging is ondertussen voor 99% weg en ik heb het bijna helemaal geaccepteerd, en bekijk de hele situatie nu ook echt anders)
oh wat is het toch makkelijk om anderen advies te geven als je het zelf eigenlijk niet eens kan
donderdag 12 juni 2008 om 15:23
quote:Rary schreef op 12 juni 2008 @ 15:20:
[...]
hihi ik heb ook zelf eerder met dit bijltje gehakt en ook voor mijn gevoel te lang door gegaan in precies zon zelfde situatie...(4 maanden zon scharrel gehad, terwijl ik na 2 maanden al wist dat ik verliefd was en het hele spelletje toen echt begon, na in totaal 4 maanden het contact verbroken, nu 3kwart jaar geleden, en ik denk nog elke dag aan hem. heb vaak gedacht om toch nog een keer te smsen of te bellen maar voelde elke keer zo diep dat ik dan minder zelfrespect voor mezelf zou hebben, dat ik er gelukkig niet aan toegaf. ik stelde me dan voor hoe ik me zou voelen als ik toch weer zou bellen of smsen, en dat voelde dan meteen zo ellendig dat ik het niet deed.
de neiging is ondertussen voor 99% weg en ik heb het bijna helemaal geaccepteerd, en bekijk de hele situatie nu ook echt anders)
oh wat is het toch makkelijk om anderen advies te geven als je het zelf eigenlijk niet eens kan Vind het heel knap van je, weet hoe lastig het is. Uiteindelijk wordt het wel beter maar op dat moment kan je je dat gewoon niet voorstellen.
[...]
hihi ik heb ook zelf eerder met dit bijltje gehakt en ook voor mijn gevoel te lang door gegaan in precies zon zelfde situatie...(4 maanden zon scharrel gehad, terwijl ik na 2 maanden al wist dat ik verliefd was en het hele spelletje toen echt begon, na in totaal 4 maanden het contact verbroken, nu 3kwart jaar geleden, en ik denk nog elke dag aan hem. heb vaak gedacht om toch nog een keer te smsen of te bellen maar voelde elke keer zo diep dat ik dan minder zelfrespect voor mezelf zou hebben, dat ik er gelukkig niet aan toegaf. ik stelde me dan voor hoe ik me zou voelen als ik toch weer zou bellen of smsen, en dat voelde dan meteen zo ellendig dat ik het niet deed.
de neiging is ondertussen voor 99% weg en ik heb het bijna helemaal geaccepteerd, en bekijk de hele situatie nu ook echt anders)
oh wat is het toch makkelijk om anderen advies te geven als je het zelf eigenlijk niet eens kan Vind het heel knap van je, weet hoe lastig het is. Uiteindelijk wordt het wel beter maar op dat moment kan je je dat gewoon niet voorstellen.
donderdag 12 juni 2008 om 15:34
quote:mores schreef op 12 juni 2008 @ 13:13:
Wie herkent dit van het niet kunnen loslaten, terwijl je andere dingen (mensen, mannen) heel makkelijk kunt loslaten?
En vooral, wie heeft er tips voor mij wat ik het beste kan doen. Wel of geen contact zoeken?
Ik zie het zo:
Wat je niet los kunt laten is een droom. Om hieruit te komen moet je eens heel nuchter gaan kijken wat de verschillen zijn tussen jouw droomman en de levende versie. Die twee van elkaar scheiden. Je hoeft je droom niet los te laten (de manier waarop jij hoopt op een dag met een partner je leven in te vullen), alleen inzien dat hij niet in die rol past. Dus je droom dromen zonder dat je een gezicht invult, volgens mij moet je hem dan kunnen loslaten (werkte wel voor mij zo). Met andere woorden: de volgorde is:
1. Dat wil ik (= Doel)
2. Dat wil ik met die persoon (= manier om doel te bereiken)
Blijkt het mis te gaan bij stap twee, dan ga je terug naar 1 en zoek je een nieuwe manier om je doel te bereiken.
Wie herkent dit van het niet kunnen loslaten, terwijl je andere dingen (mensen, mannen) heel makkelijk kunt loslaten?
En vooral, wie heeft er tips voor mij wat ik het beste kan doen. Wel of geen contact zoeken?
Ik zie het zo:
Wat je niet los kunt laten is een droom. Om hieruit te komen moet je eens heel nuchter gaan kijken wat de verschillen zijn tussen jouw droomman en de levende versie. Die twee van elkaar scheiden. Je hoeft je droom niet los te laten (de manier waarop jij hoopt op een dag met een partner je leven in te vullen), alleen inzien dat hij niet in die rol past. Dus je droom dromen zonder dat je een gezicht invult, volgens mij moet je hem dan kunnen loslaten (werkte wel voor mij zo). Met andere woorden: de volgorde is:
1. Dat wil ik (= Doel)
2. Dat wil ik met die persoon (= manier om doel te bereiken)
Blijkt het mis te gaan bij stap twee, dan ga je terug naar 1 en zoek je een nieuwe manier om je doel te bereiken.
donderdag 12 juni 2008 om 15:51
Goh vreselijk herkenbaar, ik schrijf ook mee op laat/uit/niet bloeiende liefdes. Misschien leuk om erbij te komen, veel meiden met deze ervaring daar.
Ik zit momenteel ook in zo een situatie, met iemand die zegt dat hij nu geen relatie wil te druk etc.
Maar zegt dat als hij een relatie zou willen het met mij zou zijn.
Lekker irritant dus!
Ik vraag mezelf nu heel sterk af of ik wel een man wil die moet twijvelen of hij met mij een relatie wil ja of nee.
En tsja hij is 27 en ik 26 dus echt de jongste zijn we ook niet meer, ik bedoel nog wel jong alleen niet meer in de leeftijd van flierefluiten van de 1 naar de ander vindt ik.
Ik zit momenteel ook in zo een situatie, met iemand die zegt dat hij nu geen relatie wil te druk etc.
Maar zegt dat als hij een relatie zou willen het met mij zou zijn.
Lekker irritant dus!
Ik vraag mezelf nu heel sterk af of ik wel een man wil die moet twijvelen of hij met mij een relatie wil ja of nee.
En tsja hij is 27 en ik 26 dus echt de jongste zijn we ook niet meer, ik bedoel nog wel jong alleen niet meer in de leeftijd van flierefluiten van de 1 naar de ander vindt ik.
donderdag 12 juni 2008 om 18:34
Mores, herkenbaar, ik heb me ook ooit zo laten kwetsen door een gast.
Ik heb drie jaar zoiets meegemaakt. Elke keer na een weekend aan maakte hij het weer uit (en ik wist dat hij me wel weer zou opzoeken als hij me toch wilde). En ik elke keer maar gemakkelijk hem weer terugnemen (hij was totaal niet mijn type, maar er was zo’n aantrekkingskracht). Op een gegeven moment (na 3 jaar niet verder gekomen te zijn dan weekendrelaties) had hij een vaste relatie.
In die tussentijd had ik ook iets kwetsends naar hem gedaan, waardoor ik hem weggejaagd had.
Ik denk zo’n 2 jaar geduurd. Twee jaar niet gezien, en we kwamen elkaar weer tegen, hij wilde afspreken, gedaan, bijgekletst (hij had toen nog iets met haar), en ik voelde weer kriebels. Uiteindelijk kwam hij later weer bij me langs het was uit. Maar hij gaf toen gelijk aan dat hij wel iets wilde maar geen vastigheid. Toen ben ik zo op hem afgeknapt en het feit dat ik al drie jaar aan die gast heb verspilt. We hebben toen ook nooit leuke dingen samen gedaan.
Ik heb hem geen aandacht meer gegeven. Hij bleef me sms-en, heeft me nog een paar keer onverwachts opgezocht (kreeg er een stalkerig gevoel over, belde zelfs aan op tijdstippen s nachts), en ik maar aangeven dat het voor mij niet meer hoefde.
Wat voelde ik me goed, toen ik steeds voor mezelf koos en het eindelijk tot hem doordrong dat ik niet meer in hem geinteresseerd was (hij liet nog krokodillentranen).
Kies voor jezelf en jaag hem weg. Negeer zijn lieve berichtjes en kies voor jezelf. Zolang je blijft knipperen verspil je alleen maar tijd.
Ik heb drie jaar zoiets meegemaakt. Elke keer na een weekend aan maakte hij het weer uit (en ik wist dat hij me wel weer zou opzoeken als hij me toch wilde). En ik elke keer maar gemakkelijk hem weer terugnemen (hij was totaal niet mijn type, maar er was zo’n aantrekkingskracht). Op een gegeven moment (na 3 jaar niet verder gekomen te zijn dan weekendrelaties) had hij een vaste relatie.
In die tussentijd had ik ook iets kwetsends naar hem gedaan, waardoor ik hem weggejaagd had.
Ik denk zo’n 2 jaar geduurd. Twee jaar niet gezien, en we kwamen elkaar weer tegen, hij wilde afspreken, gedaan, bijgekletst (hij had toen nog iets met haar), en ik voelde weer kriebels. Uiteindelijk kwam hij later weer bij me langs het was uit. Maar hij gaf toen gelijk aan dat hij wel iets wilde maar geen vastigheid. Toen ben ik zo op hem afgeknapt en het feit dat ik al drie jaar aan die gast heb verspilt. We hebben toen ook nooit leuke dingen samen gedaan.
Ik heb hem geen aandacht meer gegeven. Hij bleef me sms-en, heeft me nog een paar keer onverwachts opgezocht (kreeg er een stalkerig gevoel over, belde zelfs aan op tijdstippen s nachts), en ik maar aangeven dat het voor mij niet meer hoefde.
Wat voelde ik me goed, toen ik steeds voor mezelf koos en het eindelijk tot hem doordrong dat ik niet meer in hem geinteresseerd was (hij liet nog krokodillentranen).
Kies voor jezelf en jaag hem weg. Negeer zijn lieve berichtjes en kies voor jezelf. Zolang je blijft knipperen verspil je alleen maar tijd.
donderdag 12 juni 2008 om 20:50
Soort van herkenning hier.. Zo'n man in je hoofd en deels ook in je leven die net vaak genoeg in je leven voorbij komt fladderen zodat je weer van hem droomt en een voorstelling kunt maken van dat je misschien ooit (als het leven dat zo wil?) nog wel eens gelukkig samen zult zijn. Toevallig (?) komt ie ook meestal weer in je leven als je net weer alleen bent na een echte relatie.
Zo'n man die in het echt eigenlijk helemaal niet zo dichtbij staat maar waar je door je verliefdheid in je hoofd een mooi beeld van maakt.. Hij kan ook makkelijk op zijn 'voetstuk' blijven staan juist omdat je met hem niet die relatie hebt waarbij je ook de saaie sleur-op-de-bank-hang-momenten deelt en zijn vuile sokken door je huis slingeren... Daardoor is hij ook de ideale man om je op te richten als je een soort van bindingsangst hebt.. en heel diep in je hart weet je ook wel dat hij en jij nooit een echte relatie zullen hebben en dat is ergens juist wel spannend. Want is het niet -ook voor ons vrouwen- fijn om te merken dat hij je toch iedere keer wel weer wil.. (maar dus niet helemaal !! en daar zit em de frustratie die hier ook bij hoort).
Het klinkt als een belachelijke situatie, maar ik ken dus een man die ik misschien maar een of twee keer per jaar es zie (als we uit een soort nieuwsgierigheid weer met elkaar afspreken) en waar ik vervolgens ook vaak geen contact mee heb, maar die vooral ook in mijn hoofd blijft zitten. In de praktijk heb ik niet eens moeite met afstand houden of geen contact zoeken, maar in mijn gedachten moeten alle andere mannen het tegen hem afleggen omdat ik hem in mijn hoofd zo idealiseer (en ik WEET dat ook gewoon van mezelf..).. Het is rationeel allemaal heel makkelijk, maar in de praktijk best lastig om voor mezelf te erkennen dat dat ook een soort van vlucht is waardoor ik andere relaties die wel kans van slagen zouden kunnen hebben niet toelaat.. .
donderdag 12 juni 2008 om 23:36
Ik vraag me af waarom die mannen dit soort spelletjes toch blijven spelen? Alleen omdat het makkelijk voor ze is, dat ze iemand hebben voor de sex, die als het hun uitkomt op komt draven.
Dit is niet goed voor je Mores, dit is echt een verslaving. Zit maar 1 ding op: afkicken! Alle contact verbreken, is moeilijk ik weet het uit ervaring. Maar het geeft je echt een goed gevoel als het je lukt, en op een dag lach je hierom. Echt!
Dit is niet goed voor je Mores, dit is echt een verslaving. Zit maar 1 ding op: afkicken! Alle contact verbreken, is moeilijk ik weet het uit ervaring. Maar het geeft je echt een goed gevoel als het je lukt, en op een dag lach je hierom. Echt!
vrijdag 13 juni 2008 om 08:54
Wat zijn er veel mensen die 'hetzelfde' hebben. Voelde me hier altijd best alleen in staan...
Weer een dag verder en weer geen contact opgenomen. Zit nu denk ik in de kritieke fase. Besef dat ik ook niets van hem hoor (doet pijn:-(). Dit weekend zit bommetje vol, bewust ook, zodat ik niet toe kan geven aan mijn zwakte.
Inderdaad, ik vraag me ook af waarom sommige mannen zo zijn (waarom vrouwen het toelaten, dat kan ik me nog wel indenken). Misschien uit gemak, stiekem wel gevoelens, of 'macht'gevoelens....maarja dat is beter om me daar niet in te verdiepen.
Weer een dag verder en weer geen contact opgenomen. Zit nu denk ik in de kritieke fase. Besef dat ik ook niets van hem hoor (doet pijn:-(). Dit weekend zit bommetje vol, bewust ook, zodat ik niet toe kan geven aan mijn zwakte.
Inderdaad, ik vraag me ook af waarom sommige mannen zo zijn (waarom vrouwen het toelaten, dat kan ik me nog wel indenken). Misschien uit gemak, stiekem wel gevoelens, of 'macht'gevoelens....maarja dat is beter om me daar niet in te verdiepen.
