Relaties
alle pijlers
hij wil geen sex/ raakt me nooit aan, al ruim een jaar
zaterdag 10 januari 2009 om 10:18
Hallo allemaal,
ik zit met tranen in mn ogen te bedenken hoe ik dit moet schrijven.
Ik ben nu ruim 2 jaar samen met mijn vriend, we wonen samen in mijn koophuis en hebben een half jaar geleden een prachtige dochter gekregen.
Maar hij raakt me niet aan, geen knuffel geen aai geen troost geen sex, alleen een vlug oppervlakkig kusje bij het weggaan 'sochtends en hetzelfde savonds voor het slapen.
Dit duurt nu al meer dan een jaar, dat ik zwanger ben geraakt is een wonder.
De sex was in het begin geweldig, maar op een of andere manier heeft ie nooit zin, is hij moe of wil hij alleen sex als we gedouched en alles zijn en daar is hij dan weer te moe voor.
Als ik huil, om een of ander, vertrekt hij geen spier, hij heeft emotioneel een probleem met uiten ik weet het niet.
We hebben ook veel problemen gehad met hem en drank, ook tijdens en voor mijn zwangerschap kon hij ineens spoorloos en onbereikbaar zijn en uren weg blijven en vervolgens straalbezopen thuis komen. Zelfs toen ik ieder moment moest bevallen zat meneer in een of andere bar dronken te worden. Ik heb totaal geen emotionele steun gehad tijdens mijn zwangerschap en erna.
Ik wordt er zoooo moe van, vechten voor aandacht, voor liefde, me altijd maar afvragen waarom.
Ik ben 6 maanden geleden bevallen, en voelde alsof t mijn schuld was, dacht dat ik te dik was, ben nu zo met eten aan het kloten dat ik nu 6 maanden na mijn 79 kilo weer 59 kilo weeg en me zwaar onaantrekkelijk en te dik voel.
Ik voel me zo eenzaam en verdrietig, zo onaantrekkelijk en onvrouwelijk.
Ik heb al een paar keer een punt achter onze relatie gezet omdat ik stuk ga en niet wil dat mijn dochter later net als hem wordt, koud en afstandelijk, omdat ze niet beter weet omdat ze nog nooit gezien heeft dat haar ouders elkaar aanraken op wat voor manier ook.
Ik hou van hem, maar het slijt, ik weet dat hij van mij houdt en me niet kwijt wil, maar verder kan hij mij niet vertellen waar het door komt, en hij maakt ruzie als ik erover begin.
Ik wil nu een vrije relatie want ik hunker naar contact als is het een kus in mn nek of een tik op mn bil, of een knuffel.
Ik weet niet wat ik moet doen , ik heb hem nog een kans gegeven, vooral voor onze dochter en natuurlijk ook omdat ik nog van hem hou.
Maar komopnou ik droomde vannacht zefs over een dildo!
Qua dat is hij hardstikke preuts terwijl het een jongen van de straat is, als ik over dildo's of iets praat of voorstel een sexfilmpje te kijken dan kijkt hij me aan alsof ik een heel ordinair en absurd voorstel doe.
Ik snap er gewoon helemaal niks van, ik vroeg al of ie vreemd was gegaan, zelfs heel rustig en gezegd dat ik t niet eens erg vind als ik het maar weet, en hij zegt van niet.
Ik snap er gewoon niks meer van en wacht continu op een aktie van zijn kant, want als ik er uberhaubt over begin dan reageert ie zo raar bijna verschrikt.
Ik ben niet gelukkig zo en weet dat ik hem moet laten gaan, maar dit had ik niet zo gewild, met een baby alleen eindigen en dan om de rede dat mijn vriend me niet aan wil raken, hoe erg moet het wel niet met mij zijn gesteld dat hij zo op mij reageert.
Wat een zelfmedelijden he
Wie heeft advies? Of een ervaring, hulp wil hij niet op geen enkele vorm, dat werkt niet volgens hem.
Liefsx
ik zit met tranen in mn ogen te bedenken hoe ik dit moet schrijven.
Ik ben nu ruim 2 jaar samen met mijn vriend, we wonen samen in mijn koophuis en hebben een half jaar geleden een prachtige dochter gekregen.
Maar hij raakt me niet aan, geen knuffel geen aai geen troost geen sex, alleen een vlug oppervlakkig kusje bij het weggaan 'sochtends en hetzelfde savonds voor het slapen.
Dit duurt nu al meer dan een jaar, dat ik zwanger ben geraakt is een wonder.
De sex was in het begin geweldig, maar op een of andere manier heeft ie nooit zin, is hij moe of wil hij alleen sex als we gedouched en alles zijn en daar is hij dan weer te moe voor.
Als ik huil, om een of ander, vertrekt hij geen spier, hij heeft emotioneel een probleem met uiten ik weet het niet.
We hebben ook veel problemen gehad met hem en drank, ook tijdens en voor mijn zwangerschap kon hij ineens spoorloos en onbereikbaar zijn en uren weg blijven en vervolgens straalbezopen thuis komen. Zelfs toen ik ieder moment moest bevallen zat meneer in een of andere bar dronken te worden. Ik heb totaal geen emotionele steun gehad tijdens mijn zwangerschap en erna.
Ik wordt er zoooo moe van, vechten voor aandacht, voor liefde, me altijd maar afvragen waarom.
Ik ben 6 maanden geleden bevallen, en voelde alsof t mijn schuld was, dacht dat ik te dik was, ben nu zo met eten aan het kloten dat ik nu 6 maanden na mijn 79 kilo weer 59 kilo weeg en me zwaar onaantrekkelijk en te dik voel.
Ik voel me zo eenzaam en verdrietig, zo onaantrekkelijk en onvrouwelijk.
Ik heb al een paar keer een punt achter onze relatie gezet omdat ik stuk ga en niet wil dat mijn dochter later net als hem wordt, koud en afstandelijk, omdat ze niet beter weet omdat ze nog nooit gezien heeft dat haar ouders elkaar aanraken op wat voor manier ook.
Ik hou van hem, maar het slijt, ik weet dat hij van mij houdt en me niet kwijt wil, maar verder kan hij mij niet vertellen waar het door komt, en hij maakt ruzie als ik erover begin.
Ik wil nu een vrije relatie want ik hunker naar contact als is het een kus in mn nek of een tik op mn bil, of een knuffel.
Ik weet niet wat ik moet doen , ik heb hem nog een kans gegeven, vooral voor onze dochter en natuurlijk ook omdat ik nog van hem hou.
Maar komopnou ik droomde vannacht zefs over een dildo!
Qua dat is hij hardstikke preuts terwijl het een jongen van de straat is, als ik over dildo's of iets praat of voorstel een sexfilmpje te kijken dan kijkt hij me aan alsof ik een heel ordinair en absurd voorstel doe.
Ik snap er gewoon helemaal niks van, ik vroeg al of ie vreemd was gegaan, zelfs heel rustig en gezegd dat ik t niet eens erg vind als ik het maar weet, en hij zegt van niet.
Ik snap er gewoon niks meer van en wacht continu op een aktie van zijn kant, want als ik er uberhaubt over begin dan reageert ie zo raar bijna verschrikt.
Ik ben niet gelukkig zo en weet dat ik hem moet laten gaan, maar dit had ik niet zo gewild, met een baby alleen eindigen en dan om de rede dat mijn vriend me niet aan wil raken, hoe erg moet het wel niet met mij zijn gesteld dat hij zo op mij reageert.
Wat een zelfmedelijden he
Wie heeft advies? Of een ervaring, hulp wil hij niet op geen enkele vorm, dat werkt niet volgens hem.
Liefsx
zaterdag 10 januari 2009 om 10:37
Ik heb er geen ervarig mee maar mijn gevoel zegt dat het niet goed gaat komen met hem (en dus met jullie relatie) als hij geen hulp wil accepteren. Dit kan eventueel ook jouw hulp zijn maar volgens mij heb je al best wat dingen geprobeerd... Of wil hij jouw hulp wel aannemen? Dan zijn hier misschien nog wel mensen die je goede tips kunnen geven.
Als hij moeite heeft met sexualiteit is een pornofilm of hulpmiddelen misschien wel een stap te ver voor hem. Misschien beter een romantische avond inplannen gericht op elkaar en niet perse op seks?
Het lijkt mij ook een heel vervelende reden om je relatie te moeten beeindigen maar zoals het nu tussen jullie gaat lijkt me helemaal niks.
Sterkte!
Als hij moeite heeft met sexualiteit is een pornofilm of hulpmiddelen misschien wel een stap te ver voor hem. Misschien beter een romantische avond inplannen gericht op elkaar en niet perse op seks?
Het lijkt mij ook een heel vervelende reden om je relatie te moeten beeindigen maar zoals het nu tussen jullie gaat lijkt me helemaal niks.
Sterkte!
zaterdag 10 januari 2009 om 10:38
Ik lees vooral een hunkering naar liefde, knuffelen, geborgenheid en lichamelijke én emotionele warmte bij je. Allemaal hele gezonde, fijne en menselijke verlangens. Juist een relatie is een manier om dit te geven én te ontvangen, naast je familie en vrienden.
Dit ga je niet oplossen met een open relatie. Dit is niet iets dat om seks draait. Seks is één van de vele symptomen van zijn probleem. En zijn probleem kan zitten in een moeilijke jeugd, een moeilijke persoonlijkheid, vreemdgaan, desinteresse in jou of vele andere mogelijkheden.....maar eigenlijk maakt dat niet zo veel uit.
Dit is al lang zo (voor de tijd dat jullie een relatie hebben) en jullie hebben al vaker problemen gekend (drank). Wat denk je zelf als je een toekomstbeeld probeert voor te stellen?
Zou je niet liever die fijne ongecompliceerde warme relatie willen?
Zo ja, dan moet je bij jezelf beginnen. Je moet écht gaan voelen dat je de moeite waard bent, dat je het leuk kan hebben met jezelf, lekker in je vel zitten, je een goede en fijne moeder vinden, je een leuke vriendin/dochter etc. vinden (daar hoor ik niks over?)..... word die volwassen vrouw die verantwoordelijkheid neemt voor haar eigen geluk EN dat van haar kind.
Ik denk dat dit betekent dat je moet stoppen met te verwachten dat dit van zijn kant gaat komen. Ooit nog.
Ik zie het niet gebeuren.
Sterkte!
Dit ga je niet oplossen met een open relatie. Dit is niet iets dat om seks draait. Seks is één van de vele symptomen van zijn probleem. En zijn probleem kan zitten in een moeilijke jeugd, een moeilijke persoonlijkheid, vreemdgaan, desinteresse in jou of vele andere mogelijkheden.....maar eigenlijk maakt dat niet zo veel uit.
Dit is al lang zo (voor de tijd dat jullie een relatie hebben) en jullie hebben al vaker problemen gekend (drank). Wat denk je zelf als je een toekomstbeeld probeert voor te stellen?
Zou je niet liever die fijne ongecompliceerde warme relatie willen?
Zo ja, dan moet je bij jezelf beginnen. Je moet écht gaan voelen dat je de moeite waard bent, dat je het leuk kan hebben met jezelf, lekker in je vel zitten, je een goede en fijne moeder vinden, je een leuke vriendin/dochter etc. vinden (daar hoor ik niks over?)..... word die volwassen vrouw die verantwoordelijkheid neemt voor haar eigen geluk EN dat van haar kind.
Ik denk dat dit betekent dat je moet stoppen met te verwachten dat dit van zijn kant gaat komen. Ooit nog.
Ik zie het niet gebeuren.
Sterkte!
zaterdag 10 januari 2009 om 10:50
Zelfmedelijden helemaal niet! Dit is een logische reactie op jouw situatie. Als jij nu al geen mededogen met jezelf hebt, wie dan wel?
Je schrijft: "hoe erg moet het wel niet met mij zijn gesteld dat hij zo op mij reageert." Je draait het helemaal om. Hoe erg moet het wel niet met HEM zijn dat hij nooit met zijn vriendin, de moeder van zijn kind wil knuffelen. Jij bent niet afstotelijk, hij stoot jouw af!
Hoe was het aan het begin van de relatie? Je schrijft dat de seks geweldig was, maar was hij toen wel aanhankelijk? Knuffelen en kussen, niet alleen seks? Het lijkt mij dat dit verder gaat dan alleen een gebrek aan seks, dit is ook een verregaand gebrek aan intimiteit.
Dat hij geen seks meer wil, is waarschijnlijk makkelijk te verklaren als hij zoveel drinkt. Dit heb ik van de site dokterdokter.nl:
"Ook alcohol is een belangrijke veroorzaker van verminderde zin in seks. Kleine hoeveelheden alcohol verhogen het libido, maar grote hoeveelheden of veelvuldig gebruik van alcohol geven het tegenovergestelde effect te zien." Hij lijkt erop dat zijn gebrek aan lust niets met jou, maar alles met de fles te maken heeft.
Hij is regelmatig verdwenen en komt dan dronken thuis. Maar heb je ook het idee dat hij thuis of overdag stiekem drinkt? Dan is hij misschien niet ladderzat, maar wel al zo aangeschoten dat hij het niet eens voor elkaar kan krijgen.
Dit deel treft mij echt: "Ik wordt er zoooo moe van, vechten voor aandacht, voor liefde, me altijd maar afvragen waarom."
Het mooie van een goede relatie is dat je niet hoeft te vechten voor aandacht en voor liefde. Als iemand echt van jou houdt, dan geeft hij dat gewoon. Je hoeft het niet uit hem te pulken.
Je hebt het nooit gewild om alleen met een baby te eindigen. Maar het was vast ook niet jouw ideaal om de rest van je leven om liefde te bedelen. Misschien moet je afwegen wat je belangrijk vindt. Bij elkaar blijven en altijd om aandacht snakken of op jezelf (met je kindje) en rust. Met misschien de optie dat je ooit nog een echt leuke man tegenkomt die zonder moeite jou meer geeft.
(dit lijkt me trouwens meer een verhaal voor de relatiepijler, denk ik zo)
Je schrijft: "hoe erg moet het wel niet met mij zijn gesteld dat hij zo op mij reageert." Je draait het helemaal om. Hoe erg moet het wel niet met HEM zijn dat hij nooit met zijn vriendin, de moeder van zijn kind wil knuffelen. Jij bent niet afstotelijk, hij stoot jouw af!
Hoe was het aan het begin van de relatie? Je schrijft dat de seks geweldig was, maar was hij toen wel aanhankelijk? Knuffelen en kussen, niet alleen seks? Het lijkt mij dat dit verder gaat dan alleen een gebrek aan seks, dit is ook een verregaand gebrek aan intimiteit.
Dat hij geen seks meer wil, is waarschijnlijk makkelijk te verklaren als hij zoveel drinkt. Dit heb ik van de site dokterdokter.nl:
"Ook alcohol is een belangrijke veroorzaker van verminderde zin in seks. Kleine hoeveelheden alcohol verhogen het libido, maar grote hoeveelheden of veelvuldig gebruik van alcohol geven het tegenovergestelde effect te zien." Hij lijkt erop dat zijn gebrek aan lust niets met jou, maar alles met de fles te maken heeft.
Hij is regelmatig verdwenen en komt dan dronken thuis. Maar heb je ook het idee dat hij thuis of overdag stiekem drinkt? Dan is hij misschien niet ladderzat, maar wel al zo aangeschoten dat hij het niet eens voor elkaar kan krijgen.
Dit deel treft mij echt: "Ik wordt er zoooo moe van, vechten voor aandacht, voor liefde, me altijd maar afvragen waarom."
Het mooie van een goede relatie is dat je niet hoeft te vechten voor aandacht en voor liefde. Als iemand echt van jou houdt, dan geeft hij dat gewoon. Je hoeft het niet uit hem te pulken.
Je hebt het nooit gewild om alleen met een baby te eindigen. Maar het was vast ook niet jouw ideaal om de rest van je leven om liefde te bedelen. Misschien moet je afwegen wat je belangrijk vindt. Bij elkaar blijven en altijd om aandacht snakken of op jezelf (met je kindje) en rust. Met misschien de optie dat je ooit nog een echt leuke man tegenkomt die zonder moeite jou meer geeft.
(dit lijkt me trouwens meer een verhaal voor de relatiepijler, denk ik zo)
zaterdag 10 januari 2009 om 10:51
Hoi,
Er lijkt duidelijk iets met hem aan de hand te zijn. Waarom drinkt hij zoveel? Waarom sluit hij zich af voor jou? Hij wil niet praten, maar het zal toch echt moeten wil hij hieruit komen en weer een leuke partner voor je zijn.
Hij zegt dat hij niet weet waarom hij zo doet, maar hij kan toch uitleggen wat hij op zo'n moment denkt? Waar vlucht hij voor?
Als hij echt niet wil praten, en geen hulp accepteert van jou of een psycholoog, dan vrees ik dat je relatie inderdaad weinig toekomst meer heeft. Dan ben je zonder hem beter af. Dit sloopt je, kost je bergen energie terwijl een goede partner je juist energie zou moeten geven.
Misschien dat als je hem voor het blok zet, en zegt dat je een eind aan jullie relatie wil maken, hij beseft dat hij toch echt moet gaan veranderen. Hij wil je niet kwijt zegt, hij houdt van je, als hij je dreigt kwijt te raken, zal hij hopelijk actie ondernemen. Als hij dat niet doet, dan weet je genoeg. Dan heb je de juiste keuze gemaakt om te stoppen.
Ik voel met je mee, wat moet je je ellendig en eenzaam voelen, terwijl je me een heel liefdevol en warm persoon lijkt. Veel sterkte.
Er lijkt duidelijk iets met hem aan de hand te zijn. Waarom drinkt hij zoveel? Waarom sluit hij zich af voor jou? Hij wil niet praten, maar het zal toch echt moeten wil hij hieruit komen en weer een leuke partner voor je zijn.
Hij zegt dat hij niet weet waarom hij zo doet, maar hij kan toch uitleggen wat hij op zo'n moment denkt? Waar vlucht hij voor?
Als hij echt niet wil praten, en geen hulp accepteert van jou of een psycholoog, dan vrees ik dat je relatie inderdaad weinig toekomst meer heeft. Dan ben je zonder hem beter af. Dit sloopt je, kost je bergen energie terwijl een goede partner je juist energie zou moeten geven.
Misschien dat als je hem voor het blok zet, en zegt dat je een eind aan jullie relatie wil maken, hij beseft dat hij toch echt moet gaan veranderen. Hij wil je niet kwijt zegt, hij houdt van je, als hij je dreigt kwijt te raken, zal hij hopelijk actie ondernemen. Als hij dat niet doet, dan weet je genoeg. Dan heb je de juiste keuze gemaakt om te stoppen.
Ik voel met je mee, wat moet je je ellendig en eenzaam voelen, terwijl je me een heel liefdevol en warm persoon lijkt. Veel sterkte.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
zaterdag 10 januari 2009 om 14:14
Hai bedankt voor jullie lieve reakties!
Hij drinkt de laatste tijd bijna niet meer, het gebeurt meestal op een moment dat ik het niet verwacht, als het weer goed gaat.
Wanneer hij er een krijgt aangeboden en het is gezellig, dan blijft hij hangen en neemt niet de moeite om mij te bellen.
Met onze dochter is hij wel hardstikke leuk, veel spelen, veel aandacht, gek doen.
Alleen naar mij toe is hij heel erg afstandelijk, en die genegenheid is er nooit echt geweest, ja als we alle2 uit waren geweest dan was het erg gezellig thuis. Maar dat was alleen de eerste dagen.
Ik snap er gewoon helemaal niks van. Op wat voor manier ik ook reageer, of ik probeer te praten en mijn gevoel benoem, als ik vertel dat er op deze manier een kans is dat ik verliefd kan worden op een ander, als ik vertel dat het niet goed is voor de kleine dat ze ons nooit lief tegen elkaar ziet doen, of als ik helemaal niet praat en niks zeg, dan komt hij ook met niks.
Net of hij het allemaal best vindt zoalng ik maar niet zeur.
Ik ben zelf erg warm/gevoelig/inlevend daarom heb ik er zo veel last van. Zijn moeder zei eens tegen mij dat zij ook niet zo is en dat haar 2e man daar ook veel problemen mee heeft gehad om eraan te wennen.
Ik wil er niet aan wennen. Ik heb hem nog een kans gegeven maar ik denk gewoon niet dat het resultaat gaat geven waar we op hopen.
Ik wil het alleen zo graag, een gelukkig gezinnetje zijn, steun krijgen en samen sterk staan, elkaar op de 1e plaats zetten, rekening houden met elkaar, het werkt allemaal gewoon niet op die manier bij hem.
En op een andere manier zijn liefde tonen, ja heel soms, door een klein klusje in huis te doen, geen kadootjes hoor, die heb ik nog nooit zomaar gehad, terwijl ik ze wel regelmatig gaf.
Hij is gewoon zo druk met zichzelf dat hij geen ruimte heeft voor mij.
En ik kan niet zo verder, alleen hoop ik iedere keer op een rede om door te kunnen gaan.
Ik snap het gewoon niet, mannen en sex dat is toch onlosmakend verbonden met elkaar???
nogmaals thanx voor jullie reaktie X
Hij drinkt de laatste tijd bijna niet meer, het gebeurt meestal op een moment dat ik het niet verwacht, als het weer goed gaat.
Wanneer hij er een krijgt aangeboden en het is gezellig, dan blijft hij hangen en neemt niet de moeite om mij te bellen.
Met onze dochter is hij wel hardstikke leuk, veel spelen, veel aandacht, gek doen.
Alleen naar mij toe is hij heel erg afstandelijk, en die genegenheid is er nooit echt geweest, ja als we alle2 uit waren geweest dan was het erg gezellig thuis. Maar dat was alleen de eerste dagen.
Ik snap er gewoon helemaal niks van. Op wat voor manier ik ook reageer, of ik probeer te praten en mijn gevoel benoem, als ik vertel dat er op deze manier een kans is dat ik verliefd kan worden op een ander, als ik vertel dat het niet goed is voor de kleine dat ze ons nooit lief tegen elkaar ziet doen, of als ik helemaal niet praat en niks zeg, dan komt hij ook met niks.
Net of hij het allemaal best vindt zoalng ik maar niet zeur.
Ik ben zelf erg warm/gevoelig/inlevend daarom heb ik er zo veel last van. Zijn moeder zei eens tegen mij dat zij ook niet zo is en dat haar 2e man daar ook veel problemen mee heeft gehad om eraan te wennen.
Ik wil er niet aan wennen. Ik heb hem nog een kans gegeven maar ik denk gewoon niet dat het resultaat gaat geven waar we op hopen.
Ik wil het alleen zo graag, een gelukkig gezinnetje zijn, steun krijgen en samen sterk staan, elkaar op de 1e plaats zetten, rekening houden met elkaar, het werkt allemaal gewoon niet op die manier bij hem.
En op een andere manier zijn liefde tonen, ja heel soms, door een klein klusje in huis te doen, geen kadootjes hoor, die heb ik nog nooit zomaar gehad, terwijl ik ze wel regelmatig gaf.
Hij is gewoon zo druk met zichzelf dat hij geen ruimte heeft voor mij.
En ik kan niet zo verder, alleen hoop ik iedere keer op een rede om door te kunnen gaan.
Ik snap het gewoon niet, mannen en sex dat is toch onlosmakend verbonden met elkaar???
nogmaals thanx voor jullie reaktie X
zaterdag 10 januari 2009 om 15:29
Draakje, wat een nare, kille toestand.
Het lijkt erop dat deze situatie niet te lang meer kan/moet/mag duren. Dan ga je er zelf aan onderdoor. En jezelf weg blijven cijferen (hoelang nog?) in de hoop, tegen beter weten in, lijkt me ook geen optie.
Ik heb wel een vraag aan je en die is niet verwijtend bedoelt. Was jullie kindje gepland? Ik bedoel, je bent 2 jaar samen, het kindje is een halfjaar. Dus ondanks dat je zegt dat zijn aandacht/affectie voor jou slechts de eerste periode/dagen was, is hij toch bij je ingetrokken en hebben jullie een kind gekregen?
Waar mis ik iets hier? Het klinkt een beetje, net zoals in de rest van je tekst, alsof je zo wanhopig graag een partner/kind = gezin wilde dat je wellicht hiervoor ging zonder overtuigd te zijn van een goede relatie.
Als hij per se niet wil praten en/of e.e.a. op een andere manier wil oplossen/wil werken aan een relatieverbetering, wil je dan zo verder tot je misschien wel 80ste?
Ik begrijp dat hij dus bij jou in jouw koophuis is ingetrokken. Stel dat jullie relatie stopt, dan hebben jij en je dochter dus in elk geval nog een dak boven jullie hoofd. Hebben jullie ook iets over woon'rechten' of andere zaken vastgelegd?
Het klinkt misschien alsof ik zeg dat je 'm beter gelijk bij het vuil kunt zetten maar soms is iets niet te redden, zeker niet met liefde van maar een kant.
Net als een aantal voorgangers denk ik dat je beter de engel in het moderatortopic hier kunt vragen je topic naar 'relaties' te laten verplaatsen. Waarschijnlijk krijg je daar meer (goede) reacties die je kunnen helpen e.e.a. op een rijtje te zetten.
Sterkte en
Het lijkt erop dat deze situatie niet te lang meer kan/moet/mag duren. Dan ga je er zelf aan onderdoor. En jezelf weg blijven cijferen (hoelang nog?) in de hoop, tegen beter weten in, lijkt me ook geen optie.
Ik heb wel een vraag aan je en die is niet verwijtend bedoelt. Was jullie kindje gepland? Ik bedoel, je bent 2 jaar samen, het kindje is een halfjaar. Dus ondanks dat je zegt dat zijn aandacht/affectie voor jou slechts de eerste periode/dagen was, is hij toch bij je ingetrokken en hebben jullie een kind gekregen?
Waar mis ik iets hier? Het klinkt een beetje, net zoals in de rest van je tekst, alsof je zo wanhopig graag een partner/kind = gezin wilde dat je wellicht hiervoor ging zonder overtuigd te zijn van een goede relatie.
Als hij per se niet wil praten en/of e.e.a. op een andere manier wil oplossen/wil werken aan een relatieverbetering, wil je dan zo verder tot je misschien wel 80ste?
Ik begrijp dat hij dus bij jou in jouw koophuis is ingetrokken. Stel dat jullie relatie stopt, dan hebben jij en je dochter dus in elk geval nog een dak boven jullie hoofd. Hebben jullie ook iets over woon'rechten' of andere zaken vastgelegd?
Het klinkt misschien alsof ik zeg dat je 'm beter gelijk bij het vuil kunt zetten maar soms is iets niet te redden, zeker niet met liefde van maar een kant.
Net als een aantal voorgangers denk ik dat je beter de engel in het moderatortopic hier kunt vragen je topic naar 'relaties' te laten verplaatsen. Waarschijnlijk krijg je daar meer (goede) reacties die je kunnen helpen e.e.a. op een rijtje te zetten.
Sterkte en
zondag 11 januari 2009 om 04:31
Hi Draakje,
uit je verhaal maak ik niet helmaal op of je situatie al langer duurt; al voordat je kindje werd geboren. Ik ken gevallen waarin de man na de geboorte van een kind geen sexuele belangstelling meer heeft voor de echtgenote. Daar kan een (verwrongen) gedachte achter zitten van het vereren van de moeder als 'zuivere' persoon, en het niet willen 'bezoedelen' van dat beeld. Om hier iets aan te doen heb je hulp van een psycholoog of sexuoloog nodig, maar ik weet niet of je partner daar voor open staat.
Sterkte, M.
uit je verhaal maak ik niet helmaal op of je situatie al langer duurt; al voordat je kindje werd geboren. Ik ken gevallen waarin de man na de geboorte van een kind geen sexuele belangstelling meer heeft voor de echtgenote. Daar kan een (verwrongen) gedachte achter zitten van het vereren van de moeder als 'zuivere' persoon, en het niet willen 'bezoedelen' van dat beeld. Om hier iets aan te doen heb je hulp van een psycholoog of sexuoloog nodig, maar ik weet niet of je partner daar voor open staat.
Sterkte, M.
zondag 11 januari 2009 om 09:49
Dit bedoel ik dus met eenzamer zijn in een relatie als alleen! ik denk niet dat dit ooit gaat veranderen,mijn ex was ook zo,nooit iets liefs,ik moest bijna smeken omaandacht of sex(altijd moe)Jij blijft ,als je in deze relatie blijft dingen van hem verwachten ,die hij jou om wat voor reden dan ook niet kan geven.Ik denk dat je minder ongelukkig bent in je uppie als in deze relatie,zeker omdat ik het gevoel heb dat het hem allemaal niet stoort zijn gedrag,en hoe jij daar onder lijdt...veel succes meid!
zondag 11 januari 2009 om 09:50
quote:draakje75 schreef op 10 januari 2009 @ 14:14:
Alleen naar mij toe is hij heel erg afstandelijk, en die genegenheid is er nooit echt geweest, ja als we alle2 uit waren geweest dan was het erg gezellig thuis.
Wat je eigenlijk hier zegt, is dat hij alleen een paar dagen aan het begin van de relatie lief tegen je is geweest (en misschien vond die goede seks toen ook plaats?) Tja, mannen zijn net als financiële producten: resultaten in het verleden zijn geen garantie voor de toekomst. Die eerste dagen zijn geen maatstaf omdat zich al heel lang niet meer zo gedragen heeft. Hij is wel lief tegen zijn dochter dus hij is geen allround harteloze rotzak. (Dat scheelt dan alweer).
Tja, of hij valt niet op jou en dan kun je op je kop staan en afvallen tot je dertig kilo weegt, maar dan valt hij nooit meer op je. Of hij valt niet zo op vrouwen of hij houdt niet zo van seks.
Dat zijn geen gunstige opties voor je. Weet je hoe hij met zijn vorige vriendinnen was?
Alleen naar mij toe is hij heel erg afstandelijk, en die genegenheid is er nooit echt geweest, ja als we alle2 uit waren geweest dan was het erg gezellig thuis.
Wat je eigenlijk hier zegt, is dat hij alleen een paar dagen aan het begin van de relatie lief tegen je is geweest (en misschien vond die goede seks toen ook plaats?) Tja, mannen zijn net als financiële producten: resultaten in het verleden zijn geen garantie voor de toekomst. Die eerste dagen zijn geen maatstaf omdat zich al heel lang niet meer zo gedragen heeft. Hij is wel lief tegen zijn dochter dus hij is geen allround harteloze rotzak. (Dat scheelt dan alweer).
Tja, of hij valt niet op jou en dan kun je op je kop staan en afvallen tot je dertig kilo weegt, maar dan valt hij nooit meer op je. Of hij valt niet zo op vrouwen of hij houdt niet zo van seks.
Dat zijn geen gunstige opties voor je. Weet je hoe hij met zijn vorige vriendinnen was?
zondag 11 januari 2009 om 10:37
zondag 11 januari 2009 om 16:03
@draakje75
Ik snap het wel heel goed zelfs,enige jaren geleden op afstand en met lede ogen gezien hoe mijn zus zachtjes kapot ging in een situatie die veel lijkt op wat jij beschrijft, ook drank was er voor nodig om hem in beweging te krijgen, psycholoog, psychiater het mocht allemaal niet baten..................Veel succes en sterke.
Ik snap het wel heel goed zelfs,enige jaren geleden op afstand en met lede ogen gezien hoe mijn zus zachtjes kapot ging in een situatie die veel lijkt op wat jij beschrijft, ook drank was er voor nodig om hem in beweging te krijgen, psycholoog, psychiater het mocht allemaal niet baten..................Veel succes en sterke.
maandag 12 januari 2009 om 10:12
Hoi Allemaal,
bedankt voor jullie lieve reakties, dit is voor mij de allereerste keer op een Forum, dus pijlers en TO zijn voor mij nog abracadabra.
Ik vind het een goed plan om mijn probleem in de relatiegroep te plaatsen.
Op dit moment zit ik op mijn werk, thuis is het wat moeilijker lezen en schrijven voor mij omdat mijn partner er dan steeds bovenop zit.
En ik niet wil dat hij ziet dat ik er met vreemde over praat, want dan heeft hij weer rede om boos te worden.
Niet dat ik daar bang voor ben, ik lust m rauw, maar dat is niet goed voor mijn lieve dochtertje.
Ondanks alles is zij echt net een engeltje, zo lief en zo weinig huilen, mijn grote kanjer.
Mijn vriend weet dat ik niet verder kan, ik ben de laatste weken gigantisch achteruit gegaan.
Ik wordt driftig en ongeduldig, niet tegenover mijn kind hoor maar wel tegen hem tegen mijn vriendinnen en op mijn werk.
Vannacht ging meneer rond half 2 naar bed, daar werd ik wakker van en uit frustratie heb ik de hele nacht niet kunnen slapen.
en nu met 1 uur nachtrust zit ik op mijn werk tot 17:45 een dag van 9.5 uur werken met een half uurtje pauze.
Ik hoop maar dat ik het volhou. Ik weet dat ik moet stoppen met hem, maar ik ben zo moe van alles dat ik het gewoon niet trek om nog meer ellende en stress op mijn hals te halen.
Zonder hem krijg ik problemen met de opvang, de werktijden en opvangtijden, financieel, het maakt niet uit wat ik doe, het lijkt slecht af te lopen wat ik ook doe.
Ik zit helemaal vast.
Hij wil mij niet kwijt, hij wilt geen hulp, alles wat ik voorstel ziet hij niet zitten, hij zegt dat ie van mij houdt, en van zijn gezin en dat hij niet weet hoe het komt dat het zo slecht gaat maar hij gelooft er heilig in dat het weer vanzelf goed komt ooit.
Maar hoe dat weet hij ook niet en waarom en waardoor ook niet, wat er moet gebeuren om het weer goed te krijgen of om dit makkelijker te maken weet hij ook niet.
En ik .... ik weet het ook helemaal niet meer.
En als iemand mijn topic verplaatst....... vind ik m dan wel weer terug?
liefs en x van mij
bedankt voor jullie lieve reakties, dit is voor mij de allereerste keer op een Forum, dus pijlers en TO zijn voor mij nog abracadabra.
Ik vind het een goed plan om mijn probleem in de relatiegroep te plaatsen.
Op dit moment zit ik op mijn werk, thuis is het wat moeilijker lezen en schrijven voor mij omdat mijn partner er dan steeds bovenop zit.
En ik niet wil dat hij ziet dat ik er met vreemde over praat, want dan heeft hij weer rede om boos te worden.
Niet dat ik daar bang voor ben, ik lust m rauw, maar dat is niet goed voor mijn lieve dochtertje.
Ondanks alles is zij echt net een engeltje, zo lief en zo weinig huilen, mijn grote kanjer.
Mijn vriend weet dat ik niet verder kan, ik ben de laatste weken gigantisch achteruit gegaan.
Ik wordt driftig en ongeduldig, niet tegenover mijn kind hoor maar wel tegen hem tegen mijn vriendinnen en op mijn werk.
Vannacht ging meneer rond half 2 naar bed, daar werd ik wakker van en uit frustratie heb ik de hele nacht niet kunnen slapen.
en nu met 1 uur nachtrust zit ik op mijn werk tot 17:45 een dag van 9.5 uur werken met een half uurtje pauze.
Ik hoop maar dat ik het volhou. Ik weet dat ik moet stoppen met hem, maar ik ben zo moe van alles dat ik het gewoon niet trek om nog meer ellende en stress op mijn hals te halen.
Zonder hem krijg ik problemen met de opvang, de werktijden en opvangtijden, financieel, het maakt niet uit wat ik doe, het lijkt slecht af te lopen wat ik ook doe.
Ik zit helemaal vast.
Hij wil mij niet kwijt, hij wilt geen hulp, alles wat ik voorstel ziet hij niet zitten, hij zegt dat ie van mij houdt, en van zijn gezin en dat hij niet weet hoe het komt dat het zo slecht gaat maar hij gelooft er heilig in dat het weer vanzelf goed komt ooit.
Maar hoe dat weet hij ook niet en waarom en waardoor ook niet, wat er moet gebeuren om het weer goed te krijgen of om dit makkelijker te maken weet hij ook niet.
En ik .... ik weet het ook helemaal niet meer.
En als iemand mijn topic verplaatst....... vind ik m dan wel weer terug?
liefs en x van mij
maandag 12 januari 2009 om 10:20
Hoi Draakje,
Je denkt hem nodig te hebben, maar echt dat lost zich vanzelf op. Misschien kunnen jullie voor een coouderschap kiezen. En praat eens met je baas of je je werktijden wat kunt aanpassen. Heb je geen vriendinnen in de buurt of familie die je dochtertje bij nood kunnen opvangen? Zo kun je niet doorgaan, de situatie klinkt echt uitzichtloos.
Je denkt hem nodig te hebben, maar echt dat lost zich vanzelf op. Misschien kunnen jullie voor een coouderschap kiezen. En praat eens met je baas of je je werktijden wat kunt aanpassen. Heb je geen vriendinnen in de buurt of familie die je dochtertje bij nood kunnen opvangen? Zo kun je niet doorgaan, de situatie klinkt echt uitzichtloos.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
maandag 12 januari 2009 om 12:02
Draakje, Dit is echt een situatie waarin het logisch is dat je het niet ziet zitten. Wat jammer dat jouw man zegt dat het wel een keer goed komt. Wat ik zo uit jouw verhaal begrijp is dat hij geen enkele moeite doet om ook maar iets aan die situatie te veranderen. Denkt hij nu echt dat alles vanzelf weer op zijn pootjes terecht komt?
Deze relatie gaat echt niet veranderen zonder dat er hulp komt. Er is teveel aan de gang om het zo maar weer "even" positief te veranderen hoe hard je ook je best doet. Dit kun je niet alleen meis, in een relatie zijn er 2 die er hard voor moeten werken...
Jij hebt hem niet nodig Draakje, niet zoals hij zich nu gedraagt.
Ik denk dat je alleen beter af bent.... Niet meer de hoop hebben dat hij veranderd, het niet meer ongelukkig voelen, je niet afgewezen voelen.
Ga voor je geluk meisie en voor het geluk van je kindje.
Sterkte!
Deze relatie gaat echt niet veranderen zonder dat er hulp komt. Er is teveel aan de gang om het zo maar weer "even" positief te veranderen hoe hard je ook je best doet. Dit kun je niet alleen meis, in een relatie zijn er 2 die er hard voor moeten werken...
Jij hebt hem niet nodig Draakje, niet zoals hij zich nu gedraagt.
Ik denk dat je alleen beter af bent.... Niet meer de hoop hebben dat hij veranderd, het niet meer ongelukkig voelen, je niet afgewezen voelen.
Ga voor je geluk meisie en voor het geluk van je kindje.
Sterkte!
maandag 12 januari 2009 om 12:02
Draakje, ik heb het idee dat je van hem af wil, maar dat je bang bent voor de praktische en financiële gevolgen.
Dat is geen goede reden om een relatie voort te zetten.
Ik ben zelf 22 jaar getrouwd geweest met een man als jouw partner, en had veel eerder moeten scheiden.
Ik snapte er net als jij ook niets van, dat ik nooit een knuffel kreeg, dat ik nergens over kon praten met hem en dat hij geen seks wou! Ik kan je alleen maar zeggen: het ligt niet aan jou, want ik heb nu een heerlijke relatie met veel seks, praten, knuffels en liefde.
Praat eens met iemand van maatschappelijk werk, ze zullen je zeker kunnen helpen met de praktische zaken.
Het lijkt nu allemaal onmogelijk, om het zonder hem te redden, maar dat is het zeker niet! Ik heb het ook gedaan, met 3 kinderen. Het was veel makkelijker dan ik dacht. Had ik dat geweten, dan was ik veel eerder gescheiden.
Weten je ouders/vriendinnen hiervan? Kunnen zij je niet helpen met de praktische zaken?
Sterkte!
Dat is geen goede reden om een relatie voort te zetten.
Ik ben zelf 22 jaar getrouwd geweest met een man als jouw partner, en had veel eerder moeten scheiden.
Ik snapte er net als jij ook niets van, dat ik nooit een knuffel kreeg, dat ik nergens over kon praten met hem en dat hij geen seks wou! Ik kan je alleen maar zeggen: het ligt niet aan jou, want ik heb nu een heerlijke relatie met veel seks, praten, knuffels en liefde.
Praat eens met iemand van maatschappelijk werk, ze zullen je zeker kunnen helpen met de praktische zaken.
Het lijkt nu allemaal onmogelijk, om het zonder hem te redden, maar dat is het zeker niet! Ik heb het ook gedaan, met 3 kinderen. Het was veel makkelijker dan ik dacht. Had ik dat geweten, dan was ik veel eerder gescheiden.
Weten je ouders/vriendinnen hiervan? Kunnen zij je niet helpen met de praktische zaken?
Sterkte!
maandag 12 januari 2009 om 12:02
Co-ouderschap is voorlopig nog geen optie, ten eerste heeft hij haar nooit erkend, en ten 2e kan ik niet op hem bouwen, en zij ook niet dus.
en ik zou mezelf voor mijn kop slaan als hij haar net zo veel pijn zou doen door haar te vergeten, of bij zijn rokende ouders te dumpen terwil ze benauwd is en veel hoest.
Hij is een Cloon van zijn ouders en hun zijn net als hij schorriemorrie, ze verkopen wiet aan de deur, en daar moet mijn kind binnenzitten??? Echt niet....
Dan komen al die klantjes aan haar zitten bah! Of wat als er een in of overval komt?
We zijn een maand na de bevalling al eerder uit elkaar geweest, en op een zwak moment, heb ik gezegd kom maar weer terug. Terwijl hij mij amper financieel gesteund heeft in die 2 maanden. Ik was compleet afhankelijk van mijn ouders. Terwijl hij flink meegedaan heeft aan de rekeningen.
En dan komt er ook nog eens bij dat hij ook nog wat schuld heeft door zijn ouders. Dus een heel web met allemaal rariteiten die je normaal niet meemaakt in een familie
Zodra hij weer bij me woonde deelde hij de kosten, zodra hij weg was, liet hij me zitten met een wehkampschuld van 1000 euro, toen 1500 en een hogere nuon en upc rekening.
Geld voor die kleine geven zag hij als mij onderhouden.
en hij was erg vaak dronken en dreigend aan de telefoon in die 2 maanden.
Ik weet dat hij het allemaal niet meent, en dat hij t anders wil, maar toch gaat het zo bar slecht.
Echt zijn best heeft hij niet gedaan, wel iedere keer beloofd dat hij hulp zou zoeken, maar na een paar weken staat hij daar al niet meer achter.
Vriendinnen en familie werken allemaal, en ik moet een half uur eerder weg naar mijn werk dan dat de creche open gaat.
Blegh
maar bedankt weer voor de reaktie
en ik zou mezelf voor mijn kop slaan als hij haar net zo veel pijn zou doen door haar te vergeten, of bij zijn rokende ouders te dumpen terwil ze benauwd is en veel hoest.
Hij is een Cloon van zijn ouders en hun zijn net als hij schorriemorrie, ze verkopen wiet aan de deur, en daar moet mijn kind binnenzitten??? Echt niet....
Dan komen al die klantjes aan haar zitten bah! Of wat als er een in of overval komt?
We zijn een maand na de bevalling al eerder uit elkaar geweest, en op een zwak moment, heb ik gezegd kom maar weer terug. Terwijl hij mij amper financieel gesteund heeft in die 2 maanden. Ik was compleet afhankelijk van mijn ouders. Terwijl hij flink meegedaan heeft aan de rekeningen.
En dan komt er ook nog eens bij dat hij ook nog wat schuld heeft door zijn ouders. Dus een heel web met allemaal rariteiten die je normaal niet meemaakt in een familie
Zodra hij weer bij me woonde deelde hij de kosten, zodra hij weg was, liet hij me zitten met een wehkampschuld van 1000 euro, toen 1500 en een hogere nuon en upc rekening.
Geld voor die kleine geven zag hij als mij onderhouden.
en hij was erg vaak dronken en dreigend aan de telefoon in die 2 maanden.
Ik weet dat hij het allemaal niet meent, en dat hij t anders wil, maar toch gaat het zo bar slecht.
Echt zijn best heeft hij niet gedaan, wel iedere keer beloofd dat hij hulp zou zoeken, maar na een paar weken staat hij daar al niet meer achter.
Vriendinnen en familie werken allemaal, en ik moet een half uur eerder weg naar mijn werk dan dat de creche open gaat.
Blegh
maar bedankt weer voor de reaktie
maandag 12 januari 2009 om 12:20
En het heeft ook te maken met het gevoel van... straks is hij vrij en pakt hij wat hij pakken kan, gaat lekker feesten en beesten en ik zit lekker thuis met de kleine te piekeren over de rekeningen en waarom hij het wel op die goedkope kroegtijgers kan en niet op mij. Niet dat hij is vreemd geweest, althans wat ik weet.
Ik ben gewoon bang dat hij te veel verpest is door zijn ruige verleden en tuttelmoeder.
Ik wordt er gek van.. echt... kon vannacht niet slapen omdat ik me zo irriteerde aan hem naast me, hij lekker slapen en ik wakker van de stress, terwijl hij niks doet om t op te lossen.
Het doet gewoon te veel zeer dat hij niet vecht voor mij!
Voor mijzelf, voor wie ik ben en wat ik allemaal doe voor hem.
Ik zit driftig te tiepen op mn werk, eigenlijk lijdt mijn werk nu onder de situatie en dat is echt niet goed!
thanx allemaal xxx
Ik ben gewoon bang dat hij te veel verpest is door zijn ruige verleden en tuttelmoeder.
Ik wordt er gek van.. echt... kon vannacht niet slapen omdat ik me zo irriteerde aan hem naast me, hij lekker slapen en ik wakker van de stress, terwijl hij niks doet om t op te lossen.
Het doet gewoon te veel zeer dat hij niet vecht voor mij!
Voor mijzelf, voor wie ik ben en wat ik allemaal doe voor hem.
Ik zit driftig te tiepen op mn werk, eigenlijk lijdt mijn werk nu onder de situatie en dat is echt niet goed!
thanx allemaal xxx
maandag 12 januari 2009 om 12:42
quote:draakje75 schreef op 12 januari 2009 @ 12:02:
Co-ouderschap is voorlopig nog geen optie, ten eerste heeft hij haar nooit erkend, en ten 2e kan ik niet op hem bouwen, en zij ook niet dus.
je schreef eerder dat hij wel goed is met jullie dochtertje, haar wel aandacht geeft etc...en nu zeg je dat hij haar nooit heeft erkend en je niet op hem kan bouwen ivm de opvoeding? kan je dit beter uitleggen, ik snap het niet zo goed. hoe kan hij haar niet erkennen dan? ontkent hij dat hij de vader is?? maar hij speelt wel leuk met haar, en doet gek met haar...dan zou ik daaruit wel afleiden dat hij van zn dochtertje houdt.
en verder, vind het heel erg voor je, het moet een rotsituatie zijn! ik zou zeggen, als je alles geprobeerd hebt om het te redden, en niks helpt, dan ben je idd beter af zonder hem, hoe moeilijk het je ook lijkt nu. sterkte!
Co-ouderschap is voorlopig nog geen optie, ten eerste heeft hij haar nooit erkend, en ten 2e kan ik niet op hem bouwen, en zij ook niet dus.
je schreef eerder dat hij wel goed is met jullie dochtertje, haar wel aandacht geeft etc...en nu zeg je dat hij haar nooit heeft erkend en je niet op hem kan bouwen ivm de opvoeding? kan je dit beter uitleggen, ik snap het niet zo goed. hoe kan hij haar niet erkennen dan? ontkent hij dat hij de vader is?? maar hij speelt wel leuk met haar, en doet gek met haar...dan zou ik daaruit wel afleiden dat hij van zn dochtertje houdt.
en verder, vind het heel erg voor je, het moet een rotsituatie zijn! ik zou zeggen, als je alles geprobeerd hebt om het te redden, en niks helpt, dan ben je idd beter af zonder hem, hoe moeilijk het je ook lijkt nu. sterkte!
maandag 12 januari 2009 om 13:29
quote:LolitaLempicka schreef op 12 januari 2009 @ 12:42:
[...]
je schreef eerder dat hij wel goed is met jullie dochtertje, haar wel aandacht geeft etc...en nu zeg je dat hij haar nooit heeft erkend en je niet op hem kan bouwen ivm de opvoeding? kan je dit beter uitleggen, ik snap het niet zo goed. hoe kan hij haar niet erkennen dan? ontkent hij dat hij de vader is?? maar hij speelt wel leuk met haar, en doet gek met haar...dan zou ik daaruit wel afleiden dat hij van zn dochtertje houdt.
en verder, vind het heel erg voor je, het moet een rotsituatie zijn! ik zou zeggen, als je alles geprobeerd hebt om het te redden, en niks helpt, dan ben je idd beter af zonder hem, hoe moeilijk het je ook lijkt nu. sterkte!
Lolita, ik denk dat TO bedoelt dat hij zijn kind nooit gerechtelijk erkend heeft en dat daarom co-ouderschap niet mogelijk is. Dat staat los van het feit of hij leuk met haar speelt.
Draakje, ik ben zelf alleenstaande ouder. Ik heb voor dezelfde keuze gestaan als jij toen mijn zoontje 9 maanden was. Ik heb de stap wel gezeten ben daar nog steeds blij om. Het is even uitzoeken maar voor alleenstaande ouders zijn er allerlei belastingvoordelen en subsidies waar je recht op hebt. Ga dat uitzoeken en dan zal waarschijnlijk wel blijken dat het minder uitzichtloos is dat jijzelf denkt. Bij mij heeft het een aantal maanden geduurd voor ik alles voor mezelf op een rijtje had en toen heb ik toch de stap genomen.
Laat je niet gek maken door de situatie, je hebt meer rechten als dat je denkt.
Sterkte en succes met uitzoeken.
Mocht je hulp willen dan moet je dat maar even aangeven.
[...]
je schreef eerder dat hij wel goed is met jullie dochtertje, haar wel aandacht geeft etc...en nu zeg je dat hij haar nooit heeft erkend en je niet op hem kan bouwen ivm de opvoeding? kan je dit beter uitleggen, ik snap het niet zo goed. hoe kan hij haar niet erkennen dan? ontkent hij dat hij de vader is?? maar hij speelt wel leuk met haar, en doet gek met haar...dan zou ik daaruit wel afleiden dat hij van zn dochtertje houdt.
en verder, vind het heel erg voor je, het moet een rotsituatie zijn! ik zou zeggen, als je alles geprobeerd hebt om het te redden, en niks helpt, dan ben je idd beter af zonder hem, hoe moeilijk het je ook lijkt nu. sterkte!
Lolita, ik denk dat TO bedoelt dat hij zijn kind nooit gerechtelijk erkend heeft en dat daarom co-ouderschap niet mogelijk is. Dat staat los van het feit of hij leuk met haar speelt.
Draakje, ik ben zelf alleenstaande ouder. Ik heb voor dezelfde keuze gestaan als jij toen mijn zoontje 9 maanden was. Ik heb de stap wel gezeten ben daar nog steeds blij om. Het is even uitzoeken maar voor alleenstaande ouders zijn er allerlei belastingvoordelen en subsidies waar je recht op hebt. Ga dat uitzoeken en dan zal waarschijnlijk wel blijken dat het minder uitzichtloos is dat jijzelf denkt. Bij mij heeft het een aantal maanden geduurd voor ik alles voor mezelf op een rijtje had en toen heb ik toch de stap genomen.
Laat je niet gek maken door de situatie, je hebt meer rechten als dat je denkt.
Sterkte en succes met uitzoeken.
Mocht je hulp willen dan moet je dat maar even aangeven.
maandag 12 januari 2009 om 13:55
Sja, mss moet je eens gaan ophouden met dat zelfmedelijden en iets gaan doen in plaats van wachten op het moment dat hij iets gaat veranderen?
Hij si wie hij is. je wist van zijn schoriemorriefamilie, je zegt zelfs dat hij ook "schorriemorrie is, hij laat jou met schulden achter en is onbetrouwbaar. daarnaast zegt ie wel van je te houden maar laat ie dat op geen enkele manier merken.
jij kunt niet slapen van de stress uit frustratie omdat hij wel prinsheerlijk ligt te slapen. OFwel JIJ hebt een probleem en hij niet. Normaal gesproken lossen mensen hun eigen problemen op en er zijn maar heel weinig mensen die een probleem van een ander gan oplossen als ze xaar zelf niet direct voordeel van inzien. Wat gaat hij er mee winnen als hij zou gan doen wat jij van m verlangt? En wat zou ie verliezen? waarom verwacht je dat hij jouw stress gaat wegnemen als hij zelf geen stress heeft of krijgt van de situatie.
je weet zelf al lang wat de oplossing voor jouw probleem is.
En ook voor je kind is het echt beter wanneer mamma en pappa apart van elkaar kunnen latenzien dat ze wel van kindlief houden, maar dat ze met elkaar niet meer kunnen, dan het voorbeeld te krijgen van een liefdeloze relatie en dat het kennelijk de taak van de vrouw is om maar te slikken en te slikken. als jij later wilt dat jouw dochter net zo'n relatie krijgt als jij nu hebt, dan moet je vooral blijven en haar dat voorbeeld meegeven. als jij wilt dat je dochter opgroeit met zelfbewustheid en het besef dat ze voor haar eigen geluk mag gaan, dat ze niet tegen beter weten in bij een vent hoeft te blijven die haar ongelukkig maakt, alleen omdat ze zwanger van m is geworden, dan weet je dat je haar dat voorbeld niet moet geven.
Zolang je in sprookjes blijft geloven en alleen maar vol zelfmedelijden gaat zitten wachten tot iemand anders jouw probleem oplost, gaat er niets in je sitautie veranderen.
Dus wat wil je nu echt, en wat ga JIJ ( dus niet wat moet je vriend doen) doen om je situatie te verbeteren.
Hij si wie hij is. je wist van zijn schoriemorriefamilie, je zegt zelfs dat hij ook "schorriemorrie is, hij laat jou met schulden achter en is onbetrouwbaar. daarnaast zegt ie wel van je te houden maar laat ie dat op geen enkele manier merken.
jij kunt niet slapen van de stress uit frustratie omdat hij wel prinsheerlijk ligt te slapen. OFwel JIJ hebt een probleem en hij niet. Normaal gesproken lossen mensen hun eigen problemen op en er zijn maar heel weinig mensen die een probleem van een ander gan oplossen als ze xaar zelf niet direct voordeel van inzien. Wat gaat hij er mee winnen als hij zou gan doen wat jij van m verlangt? En wat zou ie verliezen? waarom verwacht je dat hij jouw stress gaat wegnemen als hij zelf geen stress heeft of krijgt van de situatie.
je weet zelf al lang wat de oplossing voor jouw probleem is.
En ook voor je kind is het echt beter wanneer mamma en pappa apart van elkaar kunnen latenzien dat ze wel van kindlief houden, maar dat ze met elkaar niet meer kunnen, dan het voorbeeld te krijgen van een liefdeloze relatie en dat het kennelijk de taak van de vrouw is om maar te slikken en te slikken. als jij later wilt dat jouw dochter net zo'n relatie krijgt als jij nu hebt, dan moet je vooral blijven en haar dat voorbeeld meegeven. als jij wilt dat je dochter opgroeit met zelfbewustheid en het besef dat ze voor haar eigen geluk mag gaan, dat ze niet tegen beter weten in bij een vent hoeft te blijven die haar ongelukkig maakt, alleen omdat ze zwanger van m is geworden, dan weet je dat je haar dat voorbeld niet moet geven.
Zolang je in sprookjes blijft geloven en alleen maar vol zelfmedelijden gaat zitten wachten tot iemand anders jouw probleem oplost, gaat er niets in je sitautie veranderen.
Dus wat wil je nu echt, en wat ga JIJ ( dus niet wat moet je vriend doen) doen om je situatie te verbeteren.
