Relaties
alle pijlers
Hoe gaat je partner om met jouw verdriet?
dinsdag 18 augustus 2009 om 21:06
Hier ben ik erg benieuwd naar...
Mijn partner kan er helaas slecht mee omgaan.
Het lieve en troostende vind ik niet altijd bij hem... Hij is erg probleemoplossend ingesteld en helaas kan niet alles opgelost worden... Dan blokkeert hij en hij wordt boos of zondert zich af. Vervolgens worden dingen niet uitgepraat maar moeten we maar doen alsof er niets gebeurd is terwijl het mij nog heel hoog zit.
Hoe is dit bij jullie?
Ik wil niet mijn problemen op tafel gooien maar zou graag jullie ervaringen hiermee willen horen.
Mijn partner kan er helaas slecht mee omgaan.
Het lieve en troostende vind ik niet altijd bij hem... Hij is erg probleemoplossend ingesteld en helaas kan niet alles opgelost worden... Dan blokkeert hij en hij wordt boos of zondert zich af. Vervolgens worden dingen niet uitgepraat maar moeten we maar doen alsof er niets gebeurd is terwijl het mij nog heel hoog zit.
Hoe is dit bij jullie?
Ik wil niet mijn problemen op tafel gooien maar zou graag jullie ervaringen hiermee willen horen.
dinsdag 18 augustus 2009 om 21:09
Mijn ex vriend was ook zo.
Die kon niet over gevoelens praten en er echt voor je zijn als je je rot voelde kon hij ook niet.
Dat had hij van huis uit ook niet echt mee gekregen.
Ik ben 3,5 jaar met hem samen geweest en ik heb natuurlijk geprobeerd het te veranderen maar tevergeefs.
Ik denk dat je een beetje moet accepteren dat dit nu eenmaal zijn karakter is, maar ik zou wel duidelijk tegen hem zeggen wat je dwars zit en waar je over wilt praten.
Blijven praten zou ik zeggen.
Die kon niet over gevoelens praten en er echt voor je zijn als je je rot voelde kon hij ook niet.
Dat had hij van huis uit ook niet echt mee gekregen.
Ik ben 3,5 jaar met hem samen geweest en ik heb natuurlijk geprobeerd het te veranderen maar tevergeefs.
Ik denk dat je een beetje moet accepteren dat dit nu eenmaal zijn karakter is, maar ik zou wel duidelijk tegen hem zeggen wat je dwars zit en waar je over wilt praten.
Blijven praten zou ik zeggen.
dinsdag 18 augustus 2009 om 21:12
Mijn man kon hier ook slecht mee omgaan dacht ik. Maar dat bleek helemaal niet zo te zijn, ik kon slecht duidelijk maken wat ik van hem wilde.
Nu zeg ik hem wat ik nodig heb van hem en blijkt hij eigenlijk prima mijn behoeften te kunnen vervullen. Ik moet gewoon duidelijk zijn en niet verwachten van hem dat hij een glazen bol heeft.
Mijn man zonderde zich ook af omdat hij zich geen raad wist met mijn emoties. Hij vluchtte dan zijn eigen wereld in zeg maar. Nu wij elkaar een stuk beter begrijpen gebeurt dat bijna nooit meer. En als het toch nog gebeurt dan hebben we het er soms achteraf op een rustig moment even over. Zowel over wat ik beter had kunnen doen als wat hij beter had kunnen doen.
Nu zeg ik hem wat ik nodig heb van hem en blijkt hij eigenlijk prima mijn behoeften te kunnen vervullen. Ik moet gewoon duidelijk zijn en niet verwachten van hem dat hij een glazen bol heeft.
Mijn man zonderde zich ook af omdat hij zich geen raad wist met mijn emoties. Hij vluchtte dan zijn eigen wereld in zeg maar. Nu wij elkaar een stuk beter begrijpen gebeurt dat bijna nooit meer. En als het toch nog gebeurt dan hebben we het er soms achteraf op een rustig moment even over. Zowel over wat ik beter had kunnen doen als wat hij beter had kunnen doen.
dinsdag 18 augustus 2009 om 21:13
Wuilesman is pragmatisch ingesteld en zal als ik verdriet heb in eerste instantie proberen dat verdriet voor mij weg te nemen of op te lossen. In gevallen waarin dat niet voldoende is vertel ik hem wat ik wél wil. Een stuk langs het strand wandelen, een stevige knuffel, samen in bad of iets dergelijks. Expliciet te kennen geven waar ik behoefte aan heb werkt goed. Gewoon omdat hij niet aan mijn voorhoofd kan zien wat ik nodig heb.
dinsdag 18 augustus 2009 om 21:15
Hij doet zijn best om mij te troosten en te begrijpen, trekt mij tegen zich aan en streelt door mijn haren. Dit vind ik erg prettig. Dit is vooral als ik aan het janke ballen ben Verder is hij vooral lief. Maar is ook probleemoplossend, zo van. Als je zo en zo reageert naar je zusjes ipv aanvallend, scheelt het een hoop ruzie Wat ook waar is. Ik vind dit ook fijn om te horen. Zeker omdat ik ook weet dat hij me lekker vast pakt als ik het echt ff niet weet, verdrietig ben, of boos en ga huilen...
Hij staat iig voor me klaar
Vervelend dat jij dat zo niet ervaart, ik ben het eens met Alice. Maar vertel ook wat je dwars zit idd, maar ook wat je graag zou willen. zeg bv. Pietje, ik zou het fijn vinden als je nu een arm om mij heen slaat en mij troost, daar heb ik nu behoefte aan. Dan praten we zometeen over een evt oplossing.....dit is maar een vb maar je moet iig je behoeftes goed en duidelijk uiten.
Hij staat iig voor me klaar
Vervelend dat jij dat zo niet ervaart, ik ben het eens met Alice. Maar vertel ook wat je dwars zit idd, maar ook wat je graag zou willen. zeg bv. Pietje, ik zou het fijn vinden als je nu een arm om mij heen slaat en mij troost, daar heb ik nu behoefte aan. Dan praten we zometeen over een evt oplossing.....dit is maar een vb maar je moet iig je behoeftes goed en duidelijk uiten.
dinsdag 18 augustus 2009 om 21:15
Het lastige van gevoelens zoals verdriet is dat iedereen daar heel erg op zijn eigen manier mee omgaat. De kans dat jouw partner niet begrijpt hoe jij dat doet, is aanwezig. Maar andersom, begrijp jij wel hoe hij dat doet als dat heel anders is dan jouw manier?
Vooral bij dit soort emoties is het belangrijk om de ander in zijn/haar waarde te laten. Als mijn partner verdriet heeft, dan wil ik daar over praten. Hij niet. Ik zal dat dus moeten respecteren. Andersom, als ik verdriet heb dan wil ik ook praten en dat respecteert mijn partner ook door op dat moment een luisterend oor te bieden.
En als we teveel verschillen, dan praten we erover. Dat wil niet altijd zeggen dat we elkaar dan wel begrijpen, maar wel dat we dan in elk geval beter rekening met de ander kunnen houden.
Vooral bij dit soort emoties is het belangrijk om de ander in zijn/haar waarde te laten. Als mijn partner verdriet heeft, dan wil ik daar over praten. Hij niet. Ik zal dat dus moeten respecteren. Andersom, als ik verdriet heb dan wil ik ook praten en dat respecteert mijn partner ook door op dat moment een luisterend oor te bieden.
En als we teveel verschillen, dan praten we erover. Dat wil niet altijd zeggen dat we elkaar dan wel begrijpen, maar wel dat we dan in elk geval beter rekening met de ander kunnen houden.
dinsdag 18 augustus 2009 om 21:22
Ja, alleen de problemen bij ons zijn vaak echt diepee problemen, niet een familiedingetje wat mij verdrietig maakt ofzo. T zijn dan echt de levensdingen waar we dan verschillend instaan. Hij kan mij veel pijn doen met zijn woorden maar als hij dan één traantje ziet is hij heel gepikeerd, kwaad, schelden, weglopen enz. Ikzelf word stil, probeer mijn emoties zo min mogelijk te tonen (wat heel slecht is eigenlijk) en hem alleen al aankijken doet dan zelfs pijn.
MMR: als de mijne zo reageerde, huilde ik heerlijk overal om!
MMR: als de mijne zo reageerde, huilde ik heerlijk overal om!
dinsdag 18 augustus 2009 om 21:25
@Brenda. Ja dat kan ik me voorstellen......Ik ben helaas best wel een janke bal. Voel me snel aangesproken, maar ja. Ik stel me iig nooit aan, dat ik het erom doe. Hij vind het daarom wel lastig (omdat ik snel jank) om dingen snel te zeggen die hij niet leuk vind. Maar ik heb zoiets van zeg het liever vandaag dan morgen. Ik heb liever de harde waarheid en een flinke jankpartij evt. Dan een zachte leugen en geen jankpartij....Hij zou er op letten, om het zo maar eens te zeggen.
dinsdag 18 augustus 2009 om 21:25
dinsdag 18 augustus 2009 om 21:26
quote:Brenda1981 schreef op 18 augustus 2009 @ 21:22:
Ja, alleen de problemen bij ons zijn vaak echt diepee problemen, niet een familiedingetje wat mij verdrietig maakt ofzo. T zijn dan echt de levensdingen waar we dan verschillend instaan. Hij kan mij veel pijn doen met zijn woorden maar als hij dan één traantje ziet is hij heel gepikeerd, kwaad, schelden, weglopen enz. Ikzelf word stil, probeer mijn emoties zo min mogelijk te tonen (wat heel slecht is eigenlijk) en hem alleen al aankijken doet dan zelfs pijn.
MMR: als de mijne zo reageerde, huilde ik heerlijk overal om!
Jullie staan verschillend in 'levensdingen' en jullie kunnen daar niet over praten begrijp ik hieruit. Hoe komt het denk je dat hij zo kwaad reageert als jij er wel over wil praten?
En nog een vraag: heb je deze dingen al eens geprobeerd om op een andere manier bespreekbaar te maken?
Ja, alleen de problemen bij ons zijn vaak echt diepee problemen, niet een familiedingetje wat mij verdrietig maakt ofzo. T zijn dan echt de levensdingen waar we dan verschillend instaan. Hij kan mij veel pijn doen met zijn woorden maar als hij dan één traantje ziet is hij heel gepikeerd, kwaad, schelden, weglopen enz. Ikzelf word stil, probeer mijn emoties zo min mogelijk te tonen (wat heel slecht is eigenlijk) en hem alleen al aankijken doet dan zelfs pijn.
MMR: als de mijne zo reageerde, huilde ik heerlijk overal om!
Jullie staan verschillend in 'levensdingen' en jullie kunnen daar niet over praten begrijp ik hieruit. Hoe komt het denk je dat hij zo kwaad reageert als jij er wel over wil praten?
En nog een vraag: heb je deze dingen al eens geprobeerd om op een andere manier bespreekbaar te maken?
dinsdag 18 augustus 2009 om 21:26
quote:MMR schreef op 18 augustus 2009 @ 21:25:
@Brenda. Ja dat kan ik me voorstellen......Ik ben helaas best wel een janke bal. Voel me snel aangesproken, maar ja. Ik stel me iig nooit aan, dat ik het erom doe. Hij vind het daarom wel lastig (omdat ik snel jank) om dingen snel te zeggen die hij niet leuk vind. Maar ik heb zoiets van zeg het liever vandaag dan morgen. Ik heb liever de harde waarheid en een flinke jankpartij evt. Dan een zachte leugen en geen jankpartij....Hij zou er op letten, om het zo maar eens te zeggen.Bij mij hetzelfde.. Ben een huilebalk en vat alles (veel) persoonlijk op.
@Brenda. Ja dat kan ik me voorstellen......Ik ben helaas best wel een janke bal. Voel me snel aangesproken, maar ja. Ik stel me iig nooit aan, dat ik het erom doe. Hij vind het daarom wel lastig (omdat ik snel jank) om dingen snel te zeggen die hij niet leuk vind. Maar ik heb zoiets van zeg het liever vandaag dan morgen. Ik heb liever de harde waarheid en een flinke jankpartij evt. Dan een zachte leugen en geen jankpartij....Hij zou er op letten, om het zo maar eens te zeggen.Bij mij hetzelfde.. Ben een huilebalk en vat alles (veel) persoonlijk op.
dinsdag 18 augustus 2009 om 21:27
quote:Brenda1981 schreef op 18 augustus 2009 @ 21:22:
Ja, alleen de problemen bij ons zijn vaak echt diepee problemen, niet een familiedingetje wat mij verdrietig maakt ofzo. T zijn dan echt de levensdingen waar we dan verschillend instaan. Hij kan mij veel pijn doen met zijn woorden maar als hij dan één traantje ziet is hij heel gepikeerd, kwaad, schelden, weglopen enz. Ikzelf word stil, probeer mijn emoties zo min mogelijk te tonen (wat heel slecht is eigenlijk) en hem alleen al aankijken doet dan zelfs pijn.
MMR: als de mijne zo reageerde, huilde ik heerlijk overal om! Dit gaat dus niet over omgaan met verdriet maar over omgaan met conflicten. Huilen tijdens een conflict haalt bij veel mensen, waaronder mijzelf, het slechtste naar boven. Het zorgt er doorgaans namelijk voor dat elk redelijk gesprek verder onmogelijk is omdat de ene partij zich als slachtoffer gedraagt ("één traantje") en de ander de boeman wordt. Ik kan me voorstellen dat hij daar niet blij van wordt.
Ja, alleen de problemen bij ons zijn vaak echt diepee problemen, niet een familiedingetje wat mij verdrietig maakt ofzo. T zijn dan echt de levensdingen waar we dan verschillend instaan. Hij kan mij veel pijn doen met zijn woorden maar als hij dan één traantje ziet is hij heel gepikeerd, kwaad, schelden, weglopen enz. Ikzelf word stil, probeer mijn emoties zo min mogelijk te tonen (wat heel slecht is eigenlijk) en hem alleen al aankijken doet dan zelfs pijn.
MMR: als de mijne zo reageerde, huilde ik heerlijk overal om! Dit gaat dus niet over omgaan met verdriet maar over omgaan met conflicten. Huilen tijdens een conflict haalt bij veel mensen, waaronder mijzelf, het slechtste naar boven. Het zorgt er doorgaans namelijk voor dat elk redelijk gesprek verder onmogelijk is omdat de ene partij zich als slachtoffer gedraagt ("één traantje") en de ander de boeman wordt. Ik kan me voorstellen dat hij daar niet blij van wordt.
dinsdag 18 augustus 2009 om 21:29
Mijn man is ook zo'n probleem-oplosser en daar werd ik gèk van. Tot ik op een keer, toen hij vroeg wat er toch was, zei dat ik ergens mee zat, geen kant en klare oplossing van hem wilde maar wel even tegen hem aan wilde kruipen en gewoon m'n verhaal wilde doen. En dat werkte!!!
Soms kan het helpen om dingen niet heel groot te maken maar juist heel klein. Door te zeggen: "ik wil geen oplossing van je maar troost, een arm om me heen en even van me afpraten."
Soms kan het helpen om dingen niet heel groot te maken maar juist heel klein. Door te zeggen: "ik wil geen oplossing van je maar troost, een arm om me heen en even van me afpraten."
Iets anders
dinsdag 18 augustus 2009 om 21:31
Ja, als het koek en ei is tussen ons maak ik dingen bespreekbaar, hij begrijpt ze dan en wil zn best ervoor doen. Maar zo gauw er weer iets misgaat blokkeert alles bij hem en loopt het weer zoals altijd. Ik wil er niet teveel over uitwijden maar het heeft met zijn verleden te maken waarin hij zelf niet altijd goed is begrepen en zelf geen troost heeft ondervonden. Hij kan daarom het verdriet van anderen heel slecht hebben.
Het vervelende is dat ik hem niet naar beneden wil halen en dus praat ik ook niet met vriendinnen erover. Ik hou heel veel van hem maar dit is een terugkerend iets wat de relatie soms aardig moeilijk maakt...
Fijn om te lezen hoe het bij anderen gaat, gelukkig vaak wat beter
Het vervelende is dat ik hem niet naar beneden wil halen en dus praat ik ook niet met vriendinnen erover. Ik hou heel veel van hem maar dit is een terugkerend iets wat de relatie soms aardig moeilijk maakt...
Fijn om te lezen hoe het bij anderen gaat, gelukkig vaak wat beter
dinsdag 18 augustus 2009 om 21:35
quote:wuiles schreef op 18 augustus 2009 @ 21:27:
[...]
Dit gaat dus niet over omgaan met verdriet maar over omgaan met conflicten. Huilen tijdens een conflict haalt bij veel mensen, waaronder mijzelf, het slechtste naar boven. Het zorgt er doorgaans namelijk voor dat elk redelijk gesprek verder onmogelijk is omdat de ene partij zich als slachtoffer gedraagt ("één traantje") en de ander de boeman wordt. Ik kan me voorstellen dat hij daar niet blij van wordt.
Nou, echte conflicten zijn het niet hoor, die hebben we zelfs niet veel. Het zijn vooral dingen waarin we verschillen van mening of verschillende levensstandaards.
Ik heb hem gevraagd gewoon door te praten, ook als ik huil (en geloof me, ik doe mn uiterste best dat niet te doen omdat ik weet dat het niets uithaalt). Het is een vicieuze cirkel.
Maar nogmaals, het was niet mijn bedoeling mijn problemen te analyseren, het was vooral nieuwsgierigheid naar jullie ervaring op dit gebied.
[...]
Dit gaat dus niet over omgaan met verdriet maar over omgaan met conflicten. Huilen tijdens een conflict haalt bij veel mensen, waaronder mijzelf, het slechtste naar boven. Het zorgt er doorgaans namelijk voor dat elk redelijk gesprek verder onmogelijk is omdat de ene partij zich als slachtoffer gedraagt ("één traantje") en de ander de boeman wordt. Ik kan me voorstellen dat hij daar niet blij van wordt.
Nou, echte conflicten zijn het niet hoor, die hebben we zelfs niet veel. Het zijn vooral dingen waarin we verschillen van mening of verschillende levensstandaards.
Ik heb hem gevraagd gewoon door te praten, ook als ik huil (en geloof me, ik doe mn uiterste best dat niet te doen omdat ik weet dat het niets uithaalt). Het is een vicieuze cirkel.
Maar nogmaals, het was niet mijn bedoeling mijn problemen te analyseren, het was vooral nieuwsgierigheid naar jullie ervaring op dit gebied.
dinsdag 18 augustus 2009 om 21:40
quote:Brenda1981 schreef op 18 augustus 2009 @ 21:35:
[...]
Nou, echte conflicten zijn het niet hoor, die hebben we zelfs niet veel. Het zijn vooral dingen waarin we verschillen van mening of verschillende levensstandaards.
Ik heb hem gevraagd gewoon door te praten, ook als ik huil (en geloof me, ik doe mn uiterste best dat niet te doen omdat ik weet dat het niets uithaalt). Het is een vicieuze cirkel.
Maar nogmaals, het was niet mijn bedoeling mijn problemen te analyseren, het was vooral nieuwsgierigheid naar jullie ervaring op dit gebied.Que? Jullie zijn het ergens niet over eens, hij maakt een kwetsende opmerking, jij begint te huilen maar is er geen sprake van een conflict? Je beschrijft steeds wat hij verkeerd doet en waardoor dat zou worden veroorzaakt (zijn jeugd). Wat ik mis in je verhaal is de constatering dat jullie allebei kennelijk niet in staat zijn om het op een voor beide partijen respectvolle wijze oneens te zijn met elkaar.
[...]
Nou, echte conflicten zijn het niet hoor, die hebben we zelfs niet veel. Het zijn vooral dingen waarin we verschillen van mening of verschillende levensstandaards.
Ik heb hem gevraagd gewoon door te praten, ook als ik huil (en geloof me, ik doe mn uiterste best dat niet te doen omdat ik weet dat het niets uithaalt). Het is een vicieuze cirkel.
Maar nogmaals, het was niet mijn bedoeling mijn problemen te analyseren, het was vooral nieuwsgierigheid naar jullie ervaring op dit gebied.Que? Jullie zijn het ergens niet over eens, hij maakt een kwetsende opmerking, jij begint te huilen maar is er geen sprake van een conflict? Je beschrijft steeds wat hij verkeerd doet en waardoor dat zou worden veroorzaakt (zijn jeugd). Wat ik mis in je verhaal is de constatering dat jullie allebei kennelijk niet in staat zijn om het op een voor beide partijen respectvolle wijze oneens te zijn met elkaar.
dinsdag 18 augustus 2009 om 22:15
Hey Brenda,
Heb je je partner wel eens verteld hoe je je hierover voelt? Niet op een aanvallende manier, maar door te vertellen wat het met jou doet?
Ik vind het zelf moeilijk om echt over mijn "levensproblemen" (klinkt gelijk zo ernstig) te praten. Denk dat mijn vriend juist wat gefrustreerd raakt dat ik het zo weinig doe! Mijn vriend is van nature erg positief en opgewekt. In het verleden kon ik soms niet zoveel begrip bij hem vinden omdat we gewoon zo anders in het leven staan (ik heb best wat zware jaren achter de rug) Hij deed dan wel zijn best, maar ik denk dat hij zich er gewoon niet zoveel bij kon voorstellen.
Verder ben ik nooit echt verdrietig.
Heb je je partner wel eens verteld hoe je je hierover voelt? Niet op een aanvallende manier, maar door te vertellen wat het met jou doet?
Ik vind het zelf moeilijk om echt over mijn "levensproblemen" (klinkt gelijk zo ernstig) te praten. Denk dat mijn vriend juist wat gefrustreerd raakt dat ik het zo weinig doe! Mijn vriend is van nature erg positief en opgewekt. In het verleden kon ik soms niet zoveel begrip bij hem vinden omdat we gewoon zo anders in het leven staan (ik heb best wat zware jaren achter de rug) Hij deed dan wel zijn best, maar ik denk dat hij zich er gewoon niet zoveel bij kon voorstellen.
Verder ben ik nooit echt verdrietig.
dinsdag 18 augustus 2009 om 22:25
quote:wuiles schreef op 18 augustus 2009 @ 21:27:
[...]
Dit gaat dus niet over omgaan met verdriet maar over omgaan met conflicten. Huilen tijdens een conflict haalt bij veel mensen, waaronder mijzelf, het slechtste naar boven. Het zorgt er doorgaans namelijk voor dat elk redelijk gesprek verder onmogelijk is omdat de ene partij zich als slachtoffer gedraagt ("één traantje") en de ander de boeman wordt. Ik kan me voorstellen dat hij daar niet blij van wordt.
Wuiles, ik vind het echt heel rot om te horen dat het huilen van een ander het slechtste in je naar boven haalt. Ik ben zo iemand die gaat huilen bij ruzie. Ik heb de manier nog niet gevonden om dit onder controle te houden en niet te doen. Ik gebruik of misbruik het niet, ik doe het niet om de ander voor me te winnen of milder te stemmen. Ik ga huilen en in mijn idee kan ik dat ook niet stoppen. Ik maak van de ander niet de boeman en zal ook nooit zeggen of denken dat ik het slachtoffer ben. Bij woede en frustratie hoort bij mij verdriet. Kan jij er op die manier naar kijken of vind je het dan nog steeds vreselijk?
Voor TO, helpt het als je je vriend heel erg bedankt voor wat hij wel doet wat je prettig vindt en daarnaast aangeeft dat je graag eens een arm om je heen wilt? Of aangeven dat je niet hem aanvalt maar hoe hij zich gedraagt?
[...]
Dit gaat dus niet over omgaan met verdriet maar over omgaan met conflicten. Huilen tijdens een conflict haalt bij veel mensen, waaronder mijzelf, het slechtste naar boven. Het zorgt er doorgaans namelijk voor dat elk redelijk gesprek verder onmogelijk is omdat de ene partij zich als slachtoffer gedraagt ("één traantje") en de ander de boeman wordt. Ik kan me voorstellen dat hij daar niet blij van wordt.
Wuiles, ik vind het echt heel rot om te horen dat het huilen van een ander het slechtste in je naar boven haalt. Ik ben zo iemand die gaat huilen bij ruzie. Ik heb de manier nog niet gevonden om dit onder controle te houden en niet te doen. Ik gebruik of misbruik het niet, ik doe het niet om de ander voor me te winnen of milder te stemmen. Ik ga huilen en in mijn idee kan ik dat ook niet stoppen. Ik maak van de ander niet de boeman en zal ook nooit zeggen of denken dat ik het slachtoffer ben. Bij woede en frustratie hoort bij mij verdriet. Kan jij er op die manier naar kijken of vind je het dan nog steeds vreselijk?
Voor TO, helpt het als je je vriend heel erg bedankt voor wat hij wel doet wat je prettig vindt en daarnaast aangeeft dat je graag eens een arm om je heen wilt? Of aangeven dat je niet hem aanvalt maar hoe hij zich gedraagt?
dinsdag 18 augustus 2009 om 22:36
quote:swirly schreef op 18 augustus 2009 @ 21:35:
Meds, ik vind 't wel fijn als mijn partner me troost..
Ik vind "troost" redelijk overgewaardeerd. Het is toch een behoorlijk kinderlijk verlangen. Moeder troost het vallende kind en daarna is het leed geleden. Je kan jezelf ook troosten als je troost nodig hebt, of bel je moeder of een vriendin. Mannen zijn gewoon niet zo goed in vrouwengedrag en waarom zouden ze ook. Dat maakt ze niet aantrekkelijk en als je echt verdriet hebt dan helpt die troost ook niet.
En hoe aantrekkelijk ben je eigenlijk als om troost bedelende vrouw?
Meds, ik vind 't wel fijn als mijn partner me troost..
Ik vind "troost" redelijk overgewaardeerd. Het is toch een behoorlijk kinderlijk verlangen. Moeder troost het vallende kind en daarna is het leed geleden. Je kan jezelf ook troosten als je troost nodig hebt, of bel je moeder of een vriendin. Mannen zijn gewoon niet zo goed in vrouwengedrag en waarom zouden ze ook. Dat maakt ze niet aantrekkelijk en als je echt verdriet hebt dan helpt die troost ook niet.
En hoe aantrekkelijk ben je eigenlijk als om troost bedelende vrouw?
