Relaties
alle pijlers
Hoe geëmancipeerd is de Nederlandse vrouw daadwerkelijk?
dinsdag 20 juni 2017 om 19:24
Ik wist niet goed op welke pijler dit te plaatsen, dus dan maar onder relaties, omdat het daar (onder meer) mee te maken heeft.
Vandaag: een vrouwelijke collega komt om 9 uur binnen op het werk, krijgt blijkbaar 10 minuten later een "help"-telefoontje van haar man, en verdwijnt naar huis.
De situatie: kind van 3/4 jaar oud heeft waterpokken. Maar: vader was gewoon thuis (mijn collega en haar man hebben het zo geregeld dat er altijd één ouder thuis is), dus waarom dat noodtelefoontje? Maar nee, mijn collega was nog geen tien minuten binnen of ze meldde dat ze écht naar huis moest want noodgeval en ziek kind en ze moest het gaan verzorgen enz.
Terwijl de vader nota bene gewoon thuis was.
Ben ik nou raar, of had ze dan gewoon kunnen vinden dat die vader óók voor het kind had kunnen zorgen, en gewoon kunnen zeggen "sterkte schat, geef de kleine een knuffel van me en mamma is er om half 5 weer, want mamma moet nou eenmaal werken"...
Waarom moest ze als een speer naar huis rijden om pas 4 uur later weer op te duiken (en gewoon haar werk te laten vallen)?
Hoe geëmancipeerd zijn veel vrouwen dan werkelijk, als ze niet vinden dat hun man op dat moment prima voor de kleine kan zorgen, maar dat ze zich gewoon toch geroepen voelen naar huis te snellen?
Vandaag: een vrouwelijke collega komt om 9 uur binnen op het werk, krijgt blijkbaar 10 minuten later een "help"-telefoontje van haar man, en verdwijnt naar huis.
De situatie: kind van 3/4 jaar oud heeft waterpokken. Maar: vader was gewoon thuis (mijn collega en haar man hebben het zo geregeld dat er altijd één ouder thuis is), dus waarom dat noodtelefoontje? Maar nee, mijn collega was nog geen tien minuten binnen of ze meldde dat ze écht naar huis moest want noodgeval en ziek kind en ze moest het gaan verzorgen enz.
Terwijl de vader nota bene gewoon thuis was.
Ben ik nou raar, of had ze dan gewoon kunnen vinden dat die vader óók voor het kind had kunnen zorgen, en gewoon kunnen zeggen "sterkte schat, geef de kleine een knuffel van me en mamma is er om half 5 weer, want mamma moet nou eenmaal werken"...
Waarom moest ze als een speer naar huis rijden om pas 4 uur later weer op te duiken (en gewoon haar werk te laten vallen)?
Hoe geëmancipeerd zijn veel vrouwen dan werkelijk, als ze niet vinden dat hun man op dat moment prima voor de kleine kan zorgen, maar dat ze zich gewoon toch geroepen voelen naar huis te snellen?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
dinsdag 20 juni 2017 om 20:24
Haha nee joh
.Mijn opa en oma (bouwjaar 1930) hebben altijd beide gewerkt (opa wat meer) maar vooral samen gezorgd en altijd samen het huishouden gedaan.
Jaren 80 waren mijn ouders net samen, beide gestudeerd, gewerkt, huishouden verdeeld. Mijn moeder ging nog met vriendinnen op stap om het weekend (ze wisselden af) toen ze al kinderen had. Toen kwam niet de man pas met wat meer in beeld.
www.sayswho.nl - het NIEUWE forum - Says who? Says you!
dinsdag 20 juni 2017 om 20:25
Eens een zorgmietje is het en die vrouw had hem heel veel sterkte moeten wensen en daarna zeggen dat ze in vergadering zat.Lady_Voldemort schreef: ↑20-06-2017 20:20En bovendien, als het echt een onschuldig geval van waterpokken betrof: wie is er dan niet geëmancipeerd. Ik zou toch eerder zeggen die paniekzaaiende man die meteen gillend zijn vrouw bij haar werk vandaan belde toch. Waarom toch altijd al dat gebrek aan emancipatie maar meteen bij de vrouw neerleggen.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
dinsdag 20 juni 2017 om 20:26
De cijfers zeggen toch iets anders:
https://fd.nl/werk-en-geld/1151716/de-m ... en-baantje
Het lijkt in sommige kringen misschien volstrekt normaal, maar dat is het niet. Bij een krappe één op de zes Nederlandse stellen met kinderen werken man en vrouw evenveel uren, blijkt uit onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP). Bijna de helft van de ouders houdt een traditioneler model aan: de man werkt fulltime, de vrouw in deeltijd. Veel beweging zit daar niet in. Weliswaar zijn de afgelopen decennia veel meer vrouwen gaan werken, hun gemiddelde aantal werkuren blijft steken op circa 26 uur per week, terwijl Nederlandse mannen gemiddeld een werkweek van 38 uur maken.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar niets. En dan heb ik eigenlijk al teveel gezegd.
dinsdag 20 juni 2017 om 20:27
En verder weten we natuurlijk helemaal niet hoe capabel deze vader is in voorkomende situaties.
Mijn man is altijd best een koele kikker, tot zijn kinderen of zijn vrouw iets mankeren.
Hij gaat met dochter naar een buitenlandse dokter voor een paar hechtingen en valt zelf flauw.
Man was volledig van de leg toen de verloskundige vond dat de geplande thuisbevalling een ziekenhuisbevalling moest worden.
Mijn man is altijd best een koele kikker, tot zijn kinderen of zijn vrouw iets mankeren.
Hij gaat met dochter naar een buitenlandse dokter voor een paar hechtingen en valt zelf flauw.
Man was volledig van de leg toen de verloskundige vond dat de geplande thuisbevalling een ziekenhuisbevalling moest worden.
dinsdag 20 juni 2017 om 20:29
dinsdag 20 juni 2017 om 20:29
Wat kinderen betreft zijn nederlandse vrouwen helemaal niet zo geëmancipeerd. Ze zijn enorm op hun kinderen gericht. Want mannen blijven hobbyen zoals ze voor de komst van het kind kwam, en vrouwlief geeft ze er (deels) aan. En ik denk dat het ook nog scheelt of je in het westen, zuiden of in het oosten leeft. Hier in het oosten zijn ze heel erg kind gericht en niet zo geemancipeerd als in het westen.
dinsdag 20 juni 2017 om 20:31
Bij mij is mijn mannelijke collega regelmatig de klos.
Mijn man en ik lieten het afhangen van de situatie, wie het gemakkelijkst de kinderen kon opvangen, en ik was vaker de klos. Gelukkig waren ze niet vaak ziek.
Toen de kinderen al wat ouder waren (9+) hebben ze ook wel een paar keer op het werk gebeld dat er wat met papa was (epileptische aanval). Toen moest ik mijn man opvangen, mag dat wel of ben ik dan ook niet geëmancipeerd?
Mijn man en ik lieten het afhangen van de situatie, wie het gemakkelijkst de kinderen kon opvangen, en ik was vaker de klos. Gelukkig waren ze niet vaak ziek.
Toen de kinderen al wat ouder waren (9+) hebben ze ook wel een paar keer op het werk gebeld dat er wat met papa was (epileptische aanval). Toen moest ik mijn man opvangen, mag dat wel of ben ik dan ook niet geëmancipeerd?
dinsdag 20 juni 2017 om 20:33
In mijn jaren tachtig was er op mijn hele school maar 1 jongen waar de vader NIET de kostwinner was. En van iedereen was de moeder de hele dag thuis en deed het huishouden.
dinsdag 20 juni 2017 om 20:33
Nog nooit zulke bullshit gehoord. Ik zit ook in het oosten en alles is hier evenredig gedeeld.iones schreef: ↑20-06-2017 20:29Wat kinderen betreft zijn nederlandse vrouwen helemaal niet zo geëmancipeerd. Ze zijn enorm op hun kinderen gericht. Want mannen blijven hobbyen zoals ze voor de komst van het kind kwam, en vrouwlief geeft ze er (deels) aan. En ik denk dat het ook nog scheelt of je in het westen, zuiden of in het oosten leeft. Hier in het oosten zijn ze heel erg kind gericht en niet zo geemancipeerd als in het westen.
Werkelijk
Ligt misschien aan een bepaald soort kringen, maar dat terzijde.
Geen bijzonderheden
dinsdag 20 juni 2017 om 20:35
Tjah maar we hoeven toch ook niet geëmancipeerd te zijn alleen om het geëmacipeerd zijn. Het is toch geen doel op zich? Het is juist de vrijheid om te kiezen die het belangrijkst is.iones schreef: ↑20-06-2017 20:29Wat kinderen betreft zijn nederlandse vrouwen helemaal niet zo geëmancipeerd. Ze zijn enorm op hun kinderen gericht. Want mannen blijven hobbyen zoals ze voor de komst van het kind kwam, en vrouwlief geeft ze er (deels) aan. En ik denk dat het ook nog scheelt of je in het westen, zuiden of in het oosten leeft. Hier in het oosten zijn ze heel erg kind gericht en niet zo geemancipeerd als in het westen.
Als beide partners het fijn vinden hoe de verdeling is, is het toch prima zo?
www.sayswho.nl - het NIEUWE forum - Says who? Says you!
dinsdag 20 juni 2017 om 20:36
Dit snap ik niet. De zorg nadat het kind er is kan je gewoon (evenredig) regelen als je wil, en ik vond dat baren zelf eigenlijk volledig los staan van een kind hebben (wat raar klinkt, snap ik). Ik vond het in ieder geval niet iets toevoegen waaruit zou blijken dat ik beter kan zorgen.rotterdammert23 schreef: ↑20-06-2017 20:19Zolang vrouwen als enigen kunnen baren, zal de rolverdeling voor de zorg van de kinderen altijd meer bij de moeder komen te liggen. Alhoewel er inderdaad steeds meer (hoogopgeleide) ouders zijn waarbij de zorg wel evenredig verdeeld is.
dinsdag 20 juni 2017 om 20:36
Duh ja, ik ook in een stad. En toen we allemaal ouders werden in de jaren 80, was alles fifty fifty.
Tuurlijk kon het wel eens zo zijn dat de één meer tijd had dan de ander. Maar dan nog hief alles elkaar op.
Ik snap die jeugd van tegenwoordig niet meer, ze denken dat wij achter het aanrecht stonden de en de mannen werkten. Niets was minder waar.
Geen bijzonderheden
dinsdag 20 juni 2017 om 20:40
Ik ben 10 jaar later naar school gegaan maar kan mij dit echt niet zo herinneren. Hoe weet je dat het alleen die ene jongen was? Was dat echt zo een "ding" dan dat iedereen het erover had?
Ik kan me op de basisschool juist ook veel werkende moeders herinneren en ook same sex stellen met kinderen. Is er in 10 jaar dan zoveel veranderd? Dit was in het noord-oosten van NL
Moet er wel bij zeggen dat mijn ouders zijn opgegroeid in voormalig Joegoslavië en de arbeidsparticipatie van vrouwen daar was altijd al erg hoog. Maar ik kan me niet voorstellen dat het zo een contrast is met NL.
www.sayswho.nl - het NIEUWE forum - Says who? Says you!
dinsdag 20 juni 2017 om 20:41
In mijn jeugd was dat ook zo, ik wist oprecht niet dat dat niet overal zo was.
Wat is de ervaring van andere mensen opgegroeid in de jaren tachtig?
dinsdag 20 juni 2017 om 20:41
Dit klopt wel hoor Yasiones schreef: ↑20-06-2017 20:29Wat kinderen betreft zijn nederlandse vrouwen helemaal niet zo geëmancipeerd. Ze zijn enorm op hun kinderen gericht. Want mannen blijven hobbyen zoals ze voor de komst van het kind kwam, en vrouwlief geeft ze er (deels) aan. En ik denk dat het ook nog scheelt of je in het westen, zuiden of in het oosten leeft. Hier in het oosten zijn ze heel erg kind gericht en niet zo geemancipeerd als in het westen.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
dinsdag 20 juni 2017 om 20:43
Ik wil niet lullig doen hoor, maar toen ik kind was in de jaren 70/80 was het wel degelijk waar. Toen mijn ouders gingen scheiden was het ook volledig vanzelfsprekend dat mijn moeder de bijstand in ging, want zij moest tenslotte voor mij en mijn zusje zorgen. En niks geen sollicitatieplicht hoor.yasmijn schreef: ↑20-06-2017 20:36Duh ja, ik ook in een stad. En toen we allemaal ouders werden in de jaren 80, was alles fifty fifty.
Tuurlijk kon het wel eens zo zijn dat de één meer tijd had dan de ander. Maar dan nog hief alles elkaar op.
Ik snap die jeugd van tegenwoordig niet meer, ze denken dat wij achter het aanrecht stonden de en de mannen werkten. Niets was minder waar.
dinsdag 20 juni 2017 om 20:45
Ik ben geen moeder. Maar hoor van andere moeders op werk soms ook;
- drang om meteen naar je kind te rennen
-gedachtes van schuldgevoel en zielig
-ik kan het beter dan mijn man
Nu is het logisch dat vader kind verzorgd en zij op werk blijft.
Ik vind ook dat ze kon blijven werken. Mits het hoge nood was en ze naar ziekenhuis moeten. Of de man snapt er niks van. Dan zou ik ook weggaan.
Wat mijn collega's soms doen is zeggen; goh ik ben effe emotioneel of gevoelig.
Met andere woorden , effe ruimte geven.
- drang om meteen naar je kind te rennen
-gedachtes van schuldgevoel en zielig
-ik kan het beter dan mijn man
Nu is het logisch dat vader kind verzorgd en zij op werk blijft.
Ik vind ook dat ze kon blijven werken. Mits het hoge nood was en ze naar ziekenhuis moeten. Of de man snapt er niks van. Dan zou ik ook weggaan.
Wat mijn collega's soms doen is zeggen; goh ik ben effe emotioneel of gevoelig.
Met andere woorden , effe ruimte geven.
