Relaties
alle pijlers
Hoe kom ik erachter wat er is? Winterdip / iets serieuzers?
donderdag 19 november 2020 om 18:25
Hoi dames,
Elke winter weer krijg ik last van het winterdipje. Opstaan als het donker is en weer thuiskomen als het donker is, kou... het doet echt wat met me, denk ik. Ik weet niet zeker of het echt een winterdip is, maar het is wel vaak zo dat als het kouder wordt dat ik me rot begin te voelen.
Nu dit jaar. Ik heb inmiddels een paar maanden een relatie, en het gaat goed. Zijn allebei superblij met elkaar. Ik ook echt. Maar nu sinds een paar weken werk ik thuis, en komt hij wat vaker overdag langs tussen het werken door zodat we elkaar wat meer zien. Vind ik superlief. We hebben 1 superweek gehad waarin hij vrij had genomen en we elke ochtend samen wakker zijn geworden en hij overdag gewoon voor me gezorgd heeft en bij mij thuis is gebleven.
Heb me al die tijd superfijn gevoeld bij het idee van onze relatie en ons samen. En na die week was dat op een zondagavond ineens voorbij. Er was niks bijzonders gebeurd, ik zat op Facebook te scrollen en ik vond ineens dat hij vaak online was, dus begon me af te vragen of hij misschien nog met iemand anders 'gezellig' aan het doen was. Toen vroeg ik me af hoe ik daar toch op kwam, want hij wekt absoluut niet de indruk dat hij er nog iemand naast heeft. Heel rationeel gedacht heeft hij daar ook geen tijd voor. Toch had ik dat gevoel.
En sinds die zondag (nu een week) heb ik een rotgevoel bij ons. Niet meer over dat hij vreemd zou gaan, maar gewoon dat ik me eraan stoor dat hij bijv een zak chips bij mij opmaakt maar geen nieuwe boodschappen doet. Slaat nergens op want hij heeft afgelopen week nog 2x boodschappen voor me gehaald en wilde daar niets voor terug hebben. Misschien heb ik een beetje aandachttekort, maar ook dat slaat nergens op want dat gevoel heb ik normaal ook nooit. Ik koester onze tijd samen en ik vind het fijn om dan ook even alleen te zijn, voel me altijd geweldig als ik aan hem denk. Nu niet meer.
En het slaat allemaal nergens op. Hij zegt nog steeds elke dag dat hij blij met mij is, hij knuffelt me graag, masseert mn schouders als ze pijn doen, probeert de dingen die ik leuk vind, is lief tegen mijn kat terwijl hij niet zo gek is op dieren, biedt aan om boodschappen te doen omdat hij weet dat ik daar een hekel aan heb. Maar ik lijk elk klein dingetje aan te grijpen om me aan hem te storen.
Ik had dit een week geleden totaal nog niet, zijn dit dan echt gewoon stomme hormonen die van slag zijn? Ik word hier echt verdrietig van omdat ik ga denken dat ik niet meer verliefd op hem ben (wat echt wel zo is...)
Herkennen meer mensen een winterdip en of ze zich dan ook gewoon ronduit k-u-t voelen en dat afreageren op degene die het dichtst bij hen staan? Of speelt hier toch iets anders?
Elke winter weer krijg ik last van het winterdipje. Opstaan als het donker is en weer thuiskomen als het donker is, kou... het doet echt wat met me, denk ik. Ik weet niet zeker of het echt een winterdip is, maar het is wel vaak zo dat als het kouder wordt dat ik me rot begin te voelen.
Nu dit jaar. Ik heb inmiddels een paar maanden een relatie, en het gaat goed. Zijn allebei superblij met elkaar. Ik ook echt. Maar nu sinds een paar weken werk ik thuis, en komt hij wat vaker overdag langs tussen het werken door zodat we elkaar wat meer zien. Vind ik superlief. We hebben 1 superweek gehad waarin hij vrij had genomen en we elke ochtend samen wakker zijn geworden en hij overdag gewoon voor me gezorgd heeft en bij mij thuis is gebleven.
Heb me al die tijd superfijn gevoeld bij het idee van onze relatie en ons samen. En na die week was dat op een zondagavond ineens voorbij. Er was niks bijzonders gebeurd, ik zat op Facebook te scrollen en ik vond ineens dat hij vaak online was, dus begon me af te vragen of hij misschien nog met iemand anders 'gezellig' aan het doen was. Toen vroeg ik me af hoe ik daar toch op kwam, want hij wekt absoluut niet de indruk dat hij er nog iemand naast heeft. Heel rationeel gedacht heeft hij daar ook geen tijd voor. Toch had ik dat gevoel.
En sinds die zondag (nu een week) heb ik een rotgevoel bij ons. Niet meer over dat hij vreemd zou gaan, maar gewoon dat ik me eraan stoor dat hij bijv een zak chips bij mij opmaakt maar geen nieuwe boodschappen doet. Slaat nergens op want hij heeft afgelopen week nog 2x boodschappen voor me gehaald en wilde daar niets voor terug hebben. Misschien heb ik een beetje aandachttekort, maar ook dat slaat nergens op want dat gevoel heb ik normaal ook nooit. Ik koester onze tijd samen en ik vind het fijn om dan ook even alleen te zijn, voel me altijd geweldig als ik aan hem denk. Nu niet meer.
En het slaat allemaal nergens op. Hij zegt nog steeds elke dag dat hij blij met mij is, hij knuffelt me graag, masseert mn schouders als ze pijn doen, probeert de dingen die ik leuk vind, is lief tegen mijn kat terwijl hij niet zo gek is op dieren, biedt aan om boodschappen te doen omdat hij weet dat ik daar een hekel aan heb. Maar ik lijk elk klein dingetje aan te grijpen om me aan hem te storen.
Ik had dit een week geleden totaal nog niet, zijn dit dan echt gewoon stomme hormonen die van slag zijn? Ik word hier echt verdrietig van omdat ik ga denken dat ik niet meer verliefd op hem ben (wat echt wel zo is...)
Herkennen meer mensen een winterdip en of ze zich dan ook gewoon ronduit k-u-t voelen en dat afreageren op degene die het dichtst bij hen staan? Of speelt hier toch iets anders?
vrijdag 20 november 2020 om 14:11
OohBoy schreef: ↑19-11-2020 18:42Dat jij je gewone dagelijkse dingen moet doen, terwijl hij om je heen loopt te dwarrelen en je eigenlijk gewoon afgeleid wordt en andere dingen wil doen. Daar zou ik ook geïrriteerd van raken.
Probeer het met hem te bespreken in elk geval, dan gaat het niet tussen jullie in staan.
Lafae schreef: ↑20-11-2020 05:38Wat een bevreemdend topic. Waarom ben je allerlei hormonale en irrationele redenen aan het bedenken voor je irritatie, en waarom gaat iedereen daar in mee, terwijl er gewoon een enorm voordehandliggende reden is: hij is er als je aan het werk bent. Dat is natuurlijk idioot. Dan moet je steeds je aandacht verdelen, heel storend. Zeg hem dat hij niet mag rondhangen onder werktijd, omdat je dan aan het werk bent (!).
eva-luna schreef: ↑19-11-2020 21:55Als ik aan het werk ben, dan ben ik ook echt aan het werk en heb ik er geen belang bij dat mijn vriend rondhangt om maar in de buurt te zijn. Doe iets nuttigs, ga naar huis, laat me werken, zoiets.
Misschien afspreken ná het werk? En het hoeft elke avond/dag, hè?
Neem wat ruimte voor jezelf.
Willekeurig wat reacties gequoot. Ik geloof mijn ogen niet als ik lees dat een volwassen vrouw niet kan werken als haar vriend in huis rondloopt. Wat ga je dan doen als jullie ooit samenwonen en er van thuis moet gewerkt worden. Of als je samenwoont en je moet samen van thuis uit werken.
Die man wordt hier afgeschilderd als een kleuter die zich niet kan bezighouden of zich telkens aan mama's schort optrekt opdat zij maar met hem zou spelen.
Hij irriteert jou en dat is een serieus teken aan de wand.
vrijdag 20 november 2020 om 14:24
vrijdag 20 november 2020 om 15:27
+1mammezel schreef: ↑20-11-2020 14:11Willekeurig wat reacties gequoot. Ik geloof mijn ogen niet als ik lees dat een volwassen vrouw niet kan werken als haar vriend in huis rondloopt. Wat ga je dan doen als jullie ooit samenwonen en er van thuis moet gewerkt worden. Of als je samenwoont en je moet samen van thuis uit werken.
Die man wordt hier afgeschilderd als een kleuter die zich niet kan bezighouden of zich telkens aan mama's schort optrekt opdat zij maar met hem zou spelen.
Hij irriteert jou en dat is een serieus teken aan de wand.
Dit is 'm niet.
Veritas vos liberabit
vrijdag 20 november 2020 om 18:11
Wat een onzin zeg. Ze zijn pas een paar maanden samen. Een relatie heeft voor sommige mensen opbouw nodig. En daarnaast, samenwonen, misschien wil TO dat wel helemaal niet?mammezel schreef: ↑20-11-2020 14:11Willekeurig wat reacties gequoot. Ik geloof mijn ogen niet als ik lees dat een volwassen vrouw niet kan werken als haar vriend in huis rondloopt. Wat ga je dan doen als jullie ooit samenwonen en er van thuis moet gewerkt worden. Of als je samenwoont en je moet samen van thuis uit werken.
Die man wordt hier afgeschilderd als een kleuter die zich niet kan bezighouden of zich telkens aan mama's schort optrekt opdat zij maar met hem zou spelen.
Hij irriteert jou en dat is een serieus teken aan de wand.
Ik was stapel op m'n vriend, maar echt niet dat ik hem na een paar maanden hele dagen om mij heen wilde. Dat zou veel te snel, veel teveel zijn.
Dan zou irritatie ook z'n intrede doen.
Ik heb van nature gewoon mijn eigen oplaad ruimte nodig. TO wellicht ook.
vrijdag 20 november 2020 om 21:25
Nou, MIJN man zou dan zelf aan het werk zijn. Deze kerel hangt er gewoon rond.mammezel schreef: ↑20-11-2020 14:11Willekeurig wat reacties gequoot. Ik geloof mijn ogen niet als ik lees dat een volwassen vrouw niet kan werken als haar vriend in huis rondloopt. Wat ga je dan doen als jullie ooit samenwonen en er van thuis moet gewerkt worden. Of als je samenwoont en je moet samen van thuis uit werken.
Die man wordt hier afgeschilderd als een kleuter die zich niet kan bezighouden of zich telkens aan mama's schort optrekt opdat zij maar met hem zou spelen.
Hij irriteert jou en dat is een serieus teken aan de wand.
zaterdag 21 november 2020 om 18:53
Inderdaad en ik vind het onbegrijpelijk dat dit pas op (bijna) pagina 3 wordt gezegd, Clivia zei t eindelijk en ik dacht het al zolang ik zat te lezen.
TO, ik heb ook van die relaties gehad dat ik dan na 3 tot 9 maanden “ineens” afknapte en idd dacht dat ik niet meer verliefd was, zoals jij nu ook. Newsflash, als je denkt dat je het niet meer bent dan ben je het ook niet meer.
zaterdag 21 november 2020 om 19:03
Maar ze woont niet samen. Ze zijn ook nog niet zo lang samen. Waarom moet hij er zijn als zij aan het werk is? Ik zou dat ook echt heel slecht trekken . Sterker nog, ik denk dat de meeste thuiswerkers ergens gaan zitten waar niemand anders is. Ik werk althans niet lekker aan de eettafel terwijl man bankhangt. En ik vermoed dat dat voor de meesten geldt.mammezel schreef: ↑20-11-2020 14:11Willekeurig wat reacties gequoot. Ik geloof mijn ogen niet als ik lees dat een volwassen vrouw niet kan werken als haar vriend in huis rondloopt. Wat ga je dan doen als jullie ooit samenwonen en er van thuis moet gewerkt worden. Of als je samenwoont en je moet samen van thuis uit werken.
Die man wordt hier afgeschilderd als een kleuter die zich niet kan bezighouden of zich telkens aan mama's schort optrekt opdat zij maar met hem zou spelen.
Hij irriteert jou en dat is een serieus teken aan de wand.
Wegwezen dus als je partner werkt. En al helemaal als je niet samenwoont. Echt, wat is dat voor rare aandachttrekkerij van hem? Daar zou ik dus ook op afknappen. Dus TO moet dat aangeven. En als hij dan nog steeds niet luistert en het niet snapt, dan moet je je nog eens achter je oren krabben, want dat is wel een teken aan de wand.
zondag 22 november 2020 om 14:37
Ze hebben gewoon voor t eerst in hun relatie een week samen doorgebracht. Vriend had vrij genomen, TO moest werken. Dat was kennelijk de afspraak.
Na het heerlijke weekje kijkt TO nu anders naar hem. Dat kan, 24/7 met iemand samen zijn verandert je kijk op de relatie en maakt de band dieper.
Wijs de vriend niet met de vinger, noch TO zelf. Chemie.... het is er of het is er niet. En als het er is kan het altijd weggaan en/of terugkomen.
Na het heerlijke weekje kijkt TO nu anders naar hem. Dat kan, 24/7 met iemand samen zijn verandert je kijk op de relatie en maakt de band dieper.
Wijs de vriend niet met de vinger, noch TO zelf. Chemie.... het is er of het is er niet. En als het er is kan het altijd weggaan en/of terugkomen.
Veritas vos liberabit
zondag 22 november 2020 om 14:39
Ik ben ook zo, introvert pur sang, maar mijn vriend heb ik 2 maanden geleden leren kennen en sindsdien zijn we 24/7 bij elkaar (Corona). Vooralsnog leven we nog allebeiQiyara schreef: ↑20-11-2020 18:11Wat een onzin zeg. Ze zijn pas een paar maanden samen. Een relatie heeft voor sommige mensen opbouw nodig. En daarnaast, samenwonen, misschien wil TO dat wel helemaal niet?
Ik was stapel op m'n vriend, maar echt niet dat ik hem na een paar maanden hele dagen om mij heen wilde. Dat zou veel te snel, veel teveel zijn.
Dan zou irritatie ook z'n intrede doen.
Ik heb van nature gewoon mijn eigen oplaad ruimte nodig. TO wellicht ook.
Veritas vos liberabit
zondag 22 november 2020 om 14:44
mammezel schreef: ↑20-11-2020 14:11Willekeurig wat reacties gequoot. Ik geloof mijn ogen niet als ik lees dat een volwassen vrouw niet kan werken als haar vriend in huis rondloopt. Wat ga je dan doen als jullie ooit samenwonen en er van thuis moet gewerkt worden. Of als je samenwoont en je moet samen van thuis uit werken.
Die man wordt hier afgeschilderd als een kleuter die zich niet kan bezighouden of zich telkens aan mama's schort optrekt opdat zij maar met hem zou spelen.
Hij irriteert jou en dat is een serieus teken aan de wand.
Jaja. Dat dan weer wel.
zondag 22 november 2020 om 14:46
Ik zei het op pagina 1 al.HobbeltVerder schreef: ↑21-11-2020 18:53Inderdaad en ik vind het onbegrijpelijk dat dit pas op (bijna) pagina 3 wordt gezegd, Clivia zei t eindelijk en ik dacht het al zolang ik zat te lezen.
TO, ik heb ook van die relaties gehad dat ik dan na 3 tot 9 maanden “ineens” afknapte en idd dacht dat ik niet meer verliefd was, zoals jij nu ook. Newsflash, als je denkt dat je het niet meer bent dan ben je het ook niet meer.
zondag 22 november 2020 om 14:57
Ik zie t nu idd ja, Luci.Luci_Mster2 schreef: ↑19-11-2020 18:35Ik vind je bedachte link naar winterdip en je OP beetje vergezocht eerlijk gezegd, ik heb zware depressies en voel me echt heel heel heel erg kut. Maar word er niet paranoide van.
Of je bent vaker sneller jaloers of je onderbuik probeert je wat te vertellen. Dat kan ook nog he? Dat is iets toch niet goed voelt?
Je was zo subtiel dat ik even dacht dat we niet hetzelfde bedoelden.
