Relaties
alle pijlers
Hoe sluipt ongelijke taakverdeling er in?
maandag 3 augustus 2020 11:15
Naar aanleiding van een ander topic hier op de pijler, en omdat ik het hier stiekem er ook in zie sluipen.
Onze situatie:
Baby van een half jaar, altijd alles samen in huis aangepakt, allebei 32 uur gaan werken na komst baby. Alle (huishoudelijke) taken bij elkaar genomen is de verdeling denk ik nog 50/50. Maar toch...ik zie dat het initiatief/de eindverantwoordelijkheid met alles mbt tot kind bij mij ligt. Dat begon omdat de meeste taken in het begin gekoppeld waren aan de borstvoedingen, luier verschonen, badje, aankleden etc. Mbt de zorgtaken neemt man alleen op zich wat we concreet afgesproken hebben (bv. hij staat 1 ochtend in week met baby op zodat ik even uurtjes kan pakken, maar de seconde dat ik opsta wordt baby weer in mijn armen geduwd), verder komt alles onuitgesproken op mij neer, hij maakt gewoonweg andere plannen en ik merk dat het toch wringt voor mij. Hij doet nu weliswaar meer in het huishouden, maar de directe zorgtaken zijn altijd zo urgent dat ik het lastig vind dat ze vooral op mij neerkomen. Duidelijke opdrachten geven zoals in het andere topic werd gezegd zou hij zonder klagen doen, maar ik zou me denk ik juist minder belast voelen als hij overziet wat er moet gebeuren en daar initiatief in neemt.
Ik merk dat het op een of andere manier moeilijk bespreekbaar is. Op dit moment is hij volgens onze afspraken voor 1 taak echt verantwoordelijk, het dagelijks aanbieden van een flesje. Baby is een zeer vastberaden flesweigeraar maar de aanpak die we nu met een specialist besproken hebben houdt in dat we het blijven proberen/aanbieden. Het is ook beter dat het niet de moeder is die dat doet ivm de associatie met borstvoeding die baby bij mij heeft. Flesvoeding zou mij enorm kunnen ontlasten, maar man denkt er gewoonweg niet aan die ene keer per dag een flesje aan te bieden. Ik sprak hem er gisteren op aan, en hij werd kwaad dat ik dit ter sprake bracht op een moment dat de baby sliep. Ik wilde juist het overkoepelende probleem bespreken, maar het kon al geen constructieve discussie meer worden.
Ik vraag me af hoe dit bij anderen is. Toch een taakverdeling concreter vastleggen of is het bij iedereen in het begin zoeken omdat je niet weet wat je te wachten staat...?
Onze situatie:
Baby van een half jaar, altijd alles samen in huis aangepakt, allebei 32 uur gaan werken na komst baby. Alle (huishoudelijke) taken bij elkaar genomen is de verdeling denk ik nog 50/50. Maar toch...ik zie dat het initiatief/de eindverantwoordelijkheid met alles mbt tot kind bij mij ligt. Dat begon omdat de meeste taken in het begin gekoppeld waren aan de borstvoedingen, luier verschonen, badje, aankleden etc. Mbt de zorgtaken neemt man alleen op zich wat we concreet afgesproken hebben (bv. hij staat 1 ochtend in week met baby op zodat ik even uurtjes kan pakken, maar de seconde dat ik opsta wordt baby weer in mijn armen geduwd), verder komt alles onuitgesproken op mij neer, hij maakt gewoonweg andere plannen en ik merk dat het toch wringt voor mij. Hij doet nu weliswaar meer in het huishouden, maar de directe zorgtaken zijn altijd zo urgent dat ik het lastig vind dat ze vooral op mij neerkomen. Duidelijke opdrachten geven zoals in het andere topic werd gezegd zou hij zonder klagen doen, maar ik zou me denk ik juist minder belast voelen als hij overziet wat er moet gebeuren en daar initiatief in neemt.
Ik merk dat het op een of andere manier moeilijk bespreekbaar is. Op dit moment is hij volgens onze afspraken voor 1 taak echt verantwoordelijk, het dagelijks aanbieden van een flesje. Baby is een zeer vastberaden flesweigeraar maar de aanpak die we nu met een specialist besproken hebben houdt in dat we het blijven proberen/aanbieden. Het is ook beter dat het niet de moeder is die dat doet ivm de associatie met borstvoeding die baby bij mij heeft. Flesvoeding zou mij enorm kunnen ontlasten, maar man denkt er gewoonweg niet aan die ene keer per dag een flesje aan te bieden. Ik sprak hem er gisteren op aan, en hij werd kwaad dat ik dit ter sprake bracht op een moment dat de baby sliep. Ik wilde juist het overkoepelende probleem bespreken, maar het kon al geen constructieve discussie meer worden.
Ik vraag me af hoe dit bij anderen is. Toch een taakverdeling concreter vastleggen of is het bij iedereen in het begin zoeken omdat je niet weet wat je te wachten staat...?
maandag 3 augustus 2020 11:20
maandag 3 augustus 2020 11:23
Gewoon lekker een dagje weggaan (of zo lang de baby zonder borstvoeding kan). Wedden dat hij dat flesje gaat aanbieden?
Zorgen dat je dus niet kunt worden aangesproken op jouw verantwoordelijkheidsgevoelens gewoonweg omdat je niet aanwezig bent. En daarna elke situatie die je na Korte afwezigHeid aantreft accepteren. Dit blijven doen.
Iemand die alleen is heeft de verantwoordelijkheid. Daar kunnen hele gesprekken en therapieën voor worden gevolgd maar uiteindelijk zijn dit wel de momenten waarop ik echt ‘de moeder’ werd en mannen dus vader. .
Zorgen dat je dus niet kunt worden aangesproken op jouw verantwoordelijkheidsgevoelens gewoonweg omdat je niet aanwezig bent. En daarna elke situatie die je na Korte afwezigHeid aantreft accepteren. Dit blijven doen.
Iemand die alleen is heeft de verantwoordelijkheid. Daar kunnen hele gesprekken en therapieën voor worden gevolgd maar uiteindelijk zijn dit wel de momenten waarop ik echt ‘de moeder’ werd en mannen dus vader. .
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
maandag 3 augustus 2020 11:25
Bespreekbaar blijven maken dat je samen verantwoordelijk bent voor je baby.
Hem ook respecteren in besluiten die hij neemt met betrekking tot het kind die niet overrulen want dan zal hij zich meer en meer terugtrekken.
Eventueel zelf ook dingen plannen en stellen dat hij die dag voor de baby zorgt omdat jij met een vriendin iets gaat doen.
Na jaren werken in de kinderopvang valt me vaak op dat moeders alles regelen en vaders weinig in te brengen hebben of willen hebben.
Bij vrienden met kinderen zie ik vaak dat moeders zeker als het kindje klein is vader bij alles corrigeren en ideeen die vader heeft wegduwen waardoor vader ook geen kans krijgt evenveel te zorgen/besluiten voor het kind.
Hem ook respecteren in besluiten die hij neemt met betrekking tot het kind die niet overrulen want dan zal hij zich meer en meer terugtrekken.
Eventueel zelf ook dingen plannen en stellen dat hij die dag voor de baby zorgt omdat jij met een vriendin iets gaat doen.
Na jaren werken in de kinderopvang valt me vaak op dat moeders alles regelen en vaders weinig in te brengen hebben of willen hebben.
Bij vrienden met kinderen zie ik vaak dat moeders zeker als het kindje klein is vader bij alles corrigeren en ideeen die vader heeft wegduwen waardoor vader ook geen kans krijgt evenveel te zorgen/besluiten voor het kind.
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
maandag 3 augustus 2020 11:25
maandag 3 augustus 2020 11:26
Dit inderdaad.Mariejan schreef: ↑03-08-2020 11:25Wat ik in mijn omgeving zie: omdat moeders het toelaten. Omdat ze bang zijn dat het kind anders de rekening betaalt, pakken zij alles op wat vaders laten liggen. Vaders zien vervolgens het probleem niet want alles loopt gesmeerd.
Waarom duw de je baby niet terug als die in je armen wordt geduwd?
maandag 3 augustus 2020 11:29
Dat zie ik dus echt nooit. Wat voor dingen zijn dat dan?
Ik zie wel moeders die wel een tas met extra luiers en andere spullen pakken als ze de deur uit gaan. Of nadenken over eten en slapen. Of de mails van KVD wel lezen. Of de roosters van werk willen doornemen ivm kvd inkopen ect.
En daar dan mot over krijgen. Ik vind dat niet heel raar.
anoniem_393625 wijzigde dit bericht op 03-08-2020 11:30
4.90% gewijzigd
maandag 3 augustus 2020 11:30
Precies dit inderdaad. En veel vaders vinden het wel makkelijk zo.Mariejan schreef: ↑03-08-2020 11:25Wat ik in mijn omgeving zie: omdat moeders het toelaten. Omdat ze bang zijn dat het kind anders de rekening betaalt, pakken zij alles op wat vaders laten liggen. Vaders zien vervolgens het probleem niet want alles loopt gesmeerd.
Waarom duw de je baby niet terug als die in je armen wordt geduwd?
maandag 3 augustus 2020 11:31
maandag 3 augustus 2020 11:32
Ik was niet uit op ruzie maar mijn toon kan er aan bijgedragen hebben deze keer, maar eerder moedeloos dan confronterend.Waarom wordt hij bood als jij dat bespreekt? Het is toch ook zijn taak? Was jouw toon heftig/gelijk ruziezoekend?
Ook zelf vaak gezien en ik probeer me hier heel bewust van te zijn en te vermijden! We moeten beiden het ouderschap uitvinden dus ik probeer ook zeker ruimte te geven om dat op zijn manier te doen.Bij vrienden met kinderen zie ik vaak dat moeders zeker als het kindje klein is vader bij alles corrigeren en ideeen die vader heeft wegduwen waardoor vader ook geen kans krijgt evenveel te zorgen/besluiten voor het kind.
Hier ligt denk ik de kern wel...Zeker nu ik ook thuis werk op papadag toch nog losse eindjes proberen op te pakken.Wat ik in mijn omgeving zie: omdat moeders het toelaten. Omdat ze bang zijn dat het kind anders de rekening betaalt, pakken zij alles op wat vaders laten liggen. Vaders zien vervolgens het probleem niet want alles loopt gesmeerd.
Waarom duw de je baby niet terug als die in je armen wordt geduwd?
maandag 3 augustus 2020 11:32
Precies, hij vind jou verantwoordelijk. Hij heeft andere dingen te doen en te leren.
maandag 3 augustus 2020 11:33
Dit ook! Vader ook betrekken bij besluiten of hem het besluit laten nemen, dwingen hem te besluiten.Mariejan schreef: ↑03-08-2020 11:25Wat ik in mijn omgeving zie: omdat moeders het toelaten. Omdat ze bang zijn dat het kind anders de rekening betaalt, pakken zij alles op wat vaders laten liggen. Vaders zien vervolgens het probleem niet want alles loopt gesmeerd.
Waarom duw de je baby niet terug als die in je armen wordt geduwd?
Werkelijk waar hoeveel vaders op de opvang die niet weten of hun kind komt in de zomervakantie, bso. Dat moet ik moeder vragen, appen, bellen.
Als ik dan vraag of ze nog op vakantie gaan beginnen enthousiast over hun aanstaande vakantie naar verwegistan van 4 weken. Vraag ik, dan zal kind wel niet komen, want die nemen jullie neem ik aan wel mee toch?
Er is elk jaar wel weer een vader die dan nog zegt, weet ik niet, dat moet je zijn moeder vragen.
Ja, deze vaders zijn gewoon nog getrouwd met moeder, maar krijgen ten aanzien van het kind geen verantwoordelijkheid. Dan krijg je dit.
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
maandag 3 augustus 2020 11:35
Ik vind dat je helemaal gelijk hebt hoor om hierover met hem in gesprek te gaan. Toch denk ik dat sommige mannen de biologische drive missen om een baby centraal te zetten. Dit is ook wel echt verklaarbaar vanuit biologisch perspectief. Dit wil niet zeggen dat hij een vrijbrief heeft. Blijf met hem in gesprek gaan, maak de taakverdeling zoveel mogelijk concreet. Ik denk dat weg gaan ook helpt, zo wakker je denk ik het verantwoordelijkheidsgevoel meer aan. Ik merk in mijn omgeving dat als de vrouw ook thuis is, de meeste mannen denken dat de baby dan bij haar hoort. Deze gedachte heeft vind ik geen negatieve lading want deze vaders willen erg graag opvoeden, maar toch voelen ze dat. Toch heeft de vrouw, zeker als de baby erg jong is, in de ogen van de vader een specialere rol. Dus spreek af wanneer hij oppast en ga dan fijn dingen voor jezelf doen![😄]()
. En bedenk dat je man vast erg zijn best doet.
. En bedenk dat je man vast erg zijn best doet.
- Fight for your right to party -
maandag 3 augustus 2020 11:36
Ongelofelijk, wat een armoede.Lambchop schreef: ↑03-08-2020 11:33Werkelijk waar hoeveel vaders op de opvang die niet weten of hun kind komt in de zomervakantie, bso. Dat moet ik moeder vragen, appen, bellen.
Als ik dan vraag of ze nog op vakantie gaan beginnen enthousiast over hun aanstaande vakantie naar verwegistan van 4 weken. Vraag ik, dan zal kind wel niet komen, want die nemen jullie neem ik aan wel mee toch?
Er is elk jaar wel weer een vader die dan nog zegt, weet ik niet, dat moet je zijn moeder vragen.
Ja, deze vaders zijn gewoon nog getrouwd met moeder, maar krijgen ten aanzien van het kind geen verantwoordelijkheid. Dan krijg je dit.
Wat eten we vanavond?
maandag 3 augustus 2020 11:36
Ik moet zeggen dat verschillende instanties hier ook wel aan bijdragen. Nu een paar keer gehad dat man iets besprak met kdv of CB en zou worden teruggebeld/gemaild, maar dan bellen ze altijd mij. Zijn nummer staat ook in de systemen maar blijkbaar is moeder toch altijd de contactpersoon van eerste keuze en moet dan maar de informatie doorsluizen.Lambchop schreef: ↑03-08-2020 11:33Dit ook! Vader ook betrekken bij besluiten of hem het besluit laten nemen, dwingen hem te besluiten.
Werkelijk waar hoeveel vaders op de opvang die niet weten of hun kind komt in de zomervakantie, bso. Dat moet ik moeder vragen, appen, bellen.
Als ik dan vraag of ze nog op vakantie gaan beginnen enthousiast over hun aanstaande vakantie naar verwegistan van 4 weken. Vraag ik, dan zal kind wel niet komen, want die nemen jullie neem ik aan wel mee toch?
Er is elk jaar wel weer een vader die dan nog zegt, weet ik niet, dat moet je zijn moeder vragen.
Ja, deze vaders zijn gewoon nog getrouwd met moeder, maar krijgen ten aanzien van het kind geen verantwoordelijkheid. Dan krijg je dit.
maandag 3 augustus 2020 11:37
Ik ben echt verbaasd bij hoeveel mensen het blijkbaar scheef verdeeld is...
Wij hebben 3 kinderen, jongste inmiddels 7, oudste 12, maar ik en man hebben altijd ongeveer even veel gedaan qua kinderverzorging en huishoudelijke taken. Ik denk dat ik iets meer bezig ben met opruimen en de afwas, en dat man veel vaker s nachts zijn bed uit gaat als er een kind wakker is, enge dromen heeft en niet kan slapen. (Ik ben zelf een vaste slaper...). Ik heb alledroe borstvoeding gegeven tot ze ongeveer 1 jaar waren, maar ook toen deed man s nachts de luiers, en we hadden een cosleeper.
Verder is alles wel 50/50, en het is niet zo dat ik daar keihard mijn best voor moet doen.
Gevoel wat mijn man en ik beiden willen hebben is dat we SAMEN een leuk (gezins)leven leiden, zo lang we ons daar beiden voor inzetten groeit er niks scheef. Soms gaan we in gesprek als een van ons het gevoel heeft dat we elkaar te weinig waarderen, en dan doet de ander nog wat meer zijn best
We doen beiden veel thuis, en we werken allebei evenveel uur. Ook houden we allebei van koken bijvoorbeeld, dus een van ons kookt s avonds uitgebreid, meestal degene die het eerst thuis is.
Als het dus scheef zit zou ik om de tafel gaan praten hoe het samen leuker te maken, zodat beide partners het fijn hebben en niet de een het gevoel heeft dat hij/zij de kar van het gezin alleen trekt.
Wij hebben 3 kinderen, jongste inmiddels 7, oudste 12, maar ik en man hebben altijd ongeveer even veel gedaan qua kinderverzorging en huishoudelijke taken. Ik denk dat ik iets meer bezig ben met opruimen en de afwas, en dat man veel vaker s nachts zijn bed uit gaat als er een kind wakker is, enge dromen heeft en niet kan slapen. (Ik ben zelf een vaste slaper...). Ik heb alledroe borstvoeding gegeven tot ze ongeveer 1 jaar waren, maar ook toen deed man s nachts de luiers, en we hadden een cosleeper.
Verder is alles wel 50/50, en het is niet zo dat ik daar keihard mijn best voor moet doen.
Gevoel wat mijn man en ik beiden willen hebben is dat we SAMEN een leuk (gezins)leven leiden, zo lang we ons daar beiden voor inzetten groeit er niks scheef. Soms gaan we in gesprek als een van ons het gevoel heeft dat we elkaar te weinig waarderen, en dan doet de ander nog wat meer zijn best
We doen beiden veel thuis, en we werken allebei evenveel uur. Ook houden we allebei van koken bijvoorbeeld, dus een van ons kookt s avonds uitgebreid, meestal degene die het eerst thuis is.
Als het dus scheef zit zou ik om de tafel gaan praten hoe het samen leuker te maken, zodat beide partners het fijn hebben en niet de een het gevoel heeft dat hij/zij de kar van het gezin alleen trekt.
maandag 3 augustus 2020 11:37
Je baby is wel pas 6 maanden en naar mijn ervaring is het moeder instinct dan veel sterker dan het vader instinct.
Mijn man vond het eerste jaar lastig omdat hij onze zoon veel minder begreep dan ik. Hij richtte zich daarom ook veel meer op het huishouden, koken en voor mij zorgen.
Nu 2 jaar later vind mijn man de opvoeding geweldig en zou ik makkelijk en weekend weg kunnen gaan.
Mijn man vond het eerste jaar lastig omdat hij onze zoon veel minder begreep dan ik. Hij richtte zich daarom ook veel meer op het huishouden, koken en voor mij zorgen.
Nu 2 jaar later vind mijn man de opvoeding geweldig en zou ik makkelijk en weekend weg kunnen gaan.
