hoe voelt verliefd zijn

Verrukkuluk. Zalig. Stralend. Alsof je op wolkjes loopt. Kriebels in je buik. Vlinders. Zwevend. Als een 16jarige puber terwijl je een kwart eeuw ouder bent. Zucht...zucht....zucht....



Zoiets?



Muis (momenteel ernstig besmet met het virus)

het ene moment dolgelukkig en het andere moment zo onzeker

je kunt aan niets of niemand anders denken... zucht

quote:Marahbloem schreef op 18 mei 2009 @ 20:02:

het ene moment dolgelukkig en het andere moment zo onzekerOw ja, zucht, ben met mijn grote mond gewoon een weekdier.

Ik ben het helemaal eens met Muis én met Marahbloem!



Het is (bij mij) alsof je 7 jaar bent en dat je bijna jarig bent.. en dat je heel erg hoopt dat je juist dát cadeau krijgt van je ouders.. zo'n blij, gelukkig gevoel. Als je hem (of haar) onverwachts ziet, dan maakt je hart een sprongetje, warm, zenuwachtig, je krijgt een glimlach die niet meer verdwijnt..

Als je niet bij elkaar bent, mis je hem/haar. Soms zoveel dat het letterlijk een leeg, pijnlijk gevoel geeft. Dan weet je wel dat je gevoelens voor hem/haar goed zijn.



Maar wat Marahbloem ook zegt: je kunt je ook zo onzeker voelen, voelt de ander hetzelfde? Is hij/zij net zo verliefd op mij als ik op hem/haar...



Het is zoiets raars; verliefd zijn.. Het is heel apart om het uit te leggen en heel moeilijk, maar ik hoop dat je het mee mag maken!

Ik heb tijdens mn verliefdheid niet echt last van kriebels, maar inderdaad wel de eeuwige glimlach op je gezicht, continu aan hem denken en aan wat je al voor dates hebt gehad, fantaseren over de dates die nog komen. Het gevoel dat alles goed gaat in je leven, dat je alles aan kan. Dat je vliegt en over wolken kan lopen. Dat de regen waar je normaal zo'n enorme hekel aan heb eigenlijk best wel heel erg meevalt..



Kortom, gewoon een heerlijk gevoel!

quote:Marie1976 schreef op 18 mei 2009 @ 20:15:



Het is (bij mij) alsof je 7 jaar bent en dat je bijna jarig bent.. en dat je heel erg hoopt dat je juist dát cadeau krijgt van je ouders.. zo'n blij, gelukkig gevoel.





Dit is echt de perfecte omschrijving!!!!

wat ook kan: cafeine kick maar dan continu, dat opwindende overenergieke niet echt normaal meer kunnen reageren zonder over-enthousiast te doen.

Ik ben op het moment al een maand of 10 'slachtoffer' van een zeer ernstige variant van het Verliefd-Zijn. Het is eigenlijk haast niet te beschrijven. Verliefdheid kan buitengewoon vervelend zijn, maar ook hemels!



Ik wil het van de daken schreeuwen, ik kan de wereld aan en ik wil het liefst zo vaak mogelijk bij hem zijn. Ik wil hem ruiken en voelen en zien en horen. Ik voel me geweldig, ik heb immers de mooiste, leukste, liefste en lekkerste man van de wereld. Ik voel me sexy en geliefd.



Tegelijkertijd word ik soms overvallen door een gevoel van onzekerheid.. Vind hij me echt zo leuk? Zie ik er wel goed uit? Overdrijf ik niet? Wordt hij niet zenuwachtig van mijn smsjes/telefoontjes/ect.? Ik ben zenuwachtig als ik hem ga zien...



Ik herken hem van grote afstand.. Zijn loop, zijn trui/jas/tshirt, zijn glimlach. Die eerste kus als we elkaar een tijdje niet hebben gezien, die blik in zijn ogen als hij zijn meisje, zijn droomvrouw weer vasthouden kan. Dat maakt me gek, ik krijg er een knoop van in mn buik en een prop in mn keel, maar tegelijkertijd een glimlach die er niet meer af wil.



Soms ben ik verdrietig, als we elkaar weer een paar weken niet kunnen zien, maar zijn lieve woorden maken me snel weer rustig. Ik prijs me regelmatig gelukkig dat ik zo'n fijn iemand in mijn leven heb. Als ik (prille) koppels zie of hoor aanrommelen kan ik me niet meer voorstellen dat je daar genoegen mee neemt.



Het maakt mijn lichaam onrustig als hij niet bij me is, concentratie zakt tot onder het nulpunt... Ik moet eigenlijk hard aan mn scriptie werken, maar ik staar steeds naar het scherm/buiten, check mijn telefoon, kijk of hij online komt, enz. Als hij smste dat ik het allerleukste meisje ben dat hij kent krijg ik een golf kriebels door mn lijf, gaat mn hart sneller kloppen en krijg ik een glimlach op mn gezicht.



Als ik bij hem ben wil ik de hele dag aan hem zitten (hij is gelukkig net zo'n plukker als ik) en duw ik mijn neus in zijn hals om zn geur op te snuiven. Ik verdwijn het liefst helemaal in zijn armen, dicht tegen hem aan. En ik wil seks, veel seks met hem. Hij geeft me energie en rust tegelijk.



Ik leef in een soort constante rush, ook al hij niet bij me is.



Hij maakt mij de gelukkigste vrouw op deze aardbol. Ik wil niet meer zonder.



Ik kan wel gewoon eten overigens (valt dat even mee)

Geen idee ik kan me de laatste keer dat ik verliefd was niet meer herinneren.

elke keer als er een gedachte van hem in je hoofd opkomt , overal kriebels! Een beetje het gevoel in je buik als je van een achtbaan gaat. Dat gevoel! En als je telefoon gaat, klopt je hart in je keel, als je een smsje hebt lees je 'm 10 keer over. Als hij je een kus geeft worden de kriebels zo erg dat het bijna niet meer vol te houden is, nog maar niet te spreken over als je sex hebt. ... dat is verliefd zijn ongeveer



Wat ik ook heb als ik verliefd ben, is dat dat ik het gezicht van mn lover níet kan onthouden. Ik denk aan 'm als een gevoel maar kan zijn gezicht me niet goed voor de geest halen! Dat is zo iets aparts. En elke keer als ik hem dan weer zag dacht ik; ojaaaaaaaaa hihi.



Heb nu iets meer dan drie jaar een relatie, en de constante kriebels zijn weg, het constant denken aan hem is weg, ik kan me zijn gezicht weer voor de geest halen. Maar af en toe, als hij me een bepaalde blik toewerpt, of me zachtjes kust als hij denkt dat ik al lig te slapen.... dan smelt ik weer

Dat achtbaan gevoel ja...



Ohhhh..... wat is ie leuk!