Relaties
alle pijlers
Hou ik hem (en mezelf) voor de gek?
maandag 9 november 2009 om 17:48
Beste allemaal,
Ik heb nu sinds 3 maanden voor het eerst in jaren een relatie.
Ik ben gek op mijn vriend en vind hem echt geweldig.
Hij mij ook (heb ik het idee ), onder andere vanwege mijn zelfvertrouwen, humor en omdat ik er leuk uitzie. Hij zegt vaak hoe mooi ik ben en dat hij mij er altijd zo leuk uit vindt zien.
Maar eigenlijk heb ik een soort 'geheim' voor hem.
Ik draag namelijk foundation, blusher, oogpotlood, oogschaduw en mascara en doe veel aan mijn uiterlijk zoals af en toe zonnebank, sporten en leuke kleren aan.
Maar zonder al die hulpmiddelen ben ik eigenlijk helemaal niet zo leuk. Zonder make-up ben ik zelfs lelijk; heb een nogal rode, dunne huid en kleurloze wimpers en wenkbrouwen en ik zie er 10 jaar ouder uit. Als ik dus niet ben opgetut, ben ik bijna een ander persoon; ik ben dan ook ineens heel onzeker, durf mensen niet goed aan te kijken, ben dan jaloers en verlegen.
In mijn eentje kon ik hier aardig goed mee leven want ik stond alleen op en ging opgetut de deur uit. Dan vergat ik mijn lelijke zelf en voelde me goed en zelfverzekerd. Ik vind mezelf dan ook leuk.
Maar nu slaap ik wel eens bij hem (of hij bij mij) en dan zie ik er 's ochtends natuurlijk niet zo uit als "normaal". Soms blijft hij nog even lekker liggen en dan ga ik me stiekem opmaken in de badkamer, maar we douchen natuurlijk ook wel eens samen of slapen uit. Bij het douchen hou ik altijd mijn make-up op maar dat is helemaal niet handig natuurlijk en soms loopt het dus ook uit en dan moet ik het een soort van "stiekem" weer een beetje fatsoenlijk zien te maken zonder dat het te veel opvalt.
Hij begint nu na 3 maanden natuurlijk wel wat dingen door te krijgen en ik denk dat hij ook wel een beetje merkt dat ik 'sochtends, in mijn "lelijke" gevoel, minder leuk ben dan wanneer ik goed in mijn vel zit zoals 'savonds in zacht licht en mooi opgemaakt.
Nu weet ik niet meer wat ik moet doen. Hij is wel een jongen die graag een knappe vriendin heeft en eigenlijk hou ik hem dus voor de gek want ik ben niet zo knap als ik lijk. Ook krijg ik angsten bij het idee om samen bijv. op vakantie te gaan en dan te gaan zwemmen.
Ik weet niet hoe lang ik dit nog volhoud en denk eigenlijk dat, als de grote verliefdheid er misschien een beetje af is, hij mij steeds minder leuk zal gaan vinden.
Nu twijfel ik of ik eerlijk moet zijn en aan hem de keus laten of hij wel verder wil met iemand die eigenlijk niet zo mooi is als hij dacht, of dat ik de eer aan mezelf moet houden en het zelf moet uitmaken om het niet al te pijnlijk te laten eindigen uiteindelijk.
Maar dat is moeilijk want ik ben wel heel erg verliefd, en hij ook (nog).
Ik weet het even niet meer.
Ik heb nu sinds 3 maanden voor het eerst in jaren een relatie.
Ik ben gek op mijn vriend en vind hem echt geweldig.
Hij mij ook (heb ik het idee ), onder andere vanwege mijn zelfvertrouwen, humor en omdat ik er leuk uitzie. Hij zegt vaak hoe mooi ik ben en dat hij mij er altijd zo leuk uit vindt zien.
Maar eigenlijk heb ik een soort 'geheim' voor hem.
Ik draag namelijk foundation, blusher, oogpotlood, oogschaduw en mascara en doe veel aan mijn uiterlijk zoals af en toe zonnebank, sporten en leuke kleren aan.
Maar zonder al die hulpmiddelen ben ik eigenlijk helemaal niet zo leuk. Zonder make-up ben ik zelfs lelijk; heb een nogal rode, dunne huid en kleurloze wimpers en wenkbrouwen en ik zie er 10 jaar ouder uit. Als ik dus niet ben opgetut, ben ik bijna een ander persoon; ik ben dan ook ineens heel onzeker, durf mensen niet goed aan te kijken, ben dan jaloers en verlegen.
In mijn eentje kon ik hier aardig goed mee leven want ik stond alleen op en ging opgetut de deur uit. Dan vergat ik mijn lelijke zelf en voelde me goed en zelfverzekerd. Ik vind mezelf dan ook leuk.
Maar nu slaap ik wel eens bij hem (of hij bij mij) en dan zie ik er 's ochtends natuurlijk niet zo uit als "normaal". Soms blijft hij nog even lekker liggen en dan ga ik me stiekem opmaken in de badkamer, maar we douchen natuurlijk ook wel eens samen of slapen uit. Bij het douchen hou ik altijd mijn make-up op maar dat is helemaal niet handig natuurlijk en soms loopt het dus ook uit en dan moet ik het een soort van "stiekem" weer een beetje fatsoenlijk zien te maken zonder dat het te veel opvalt.
Hij begint nu na 3 maanden natuurlijk wel wat dingen door te krijgen en ik denk dat hij ook wel een beetje merkt dat ik 'sochtends, in mijn "lelijke" gevoel, minder leuk ben dan wanneer ik goed in mijn vel zit zoals 'savonds in zacht licht en mooi opgemaakt.
Nu weet ik niet meer wat ik moet doen. Hij is wel een jongen die graag een knappe vriendin heeft en eigenlijk hou ik hem dus voor de gek want ik ben niet zo knap als ik lijk. Ook krijg ik angsten bij het idee om samen bijv. op vakantie te gaan en dan te gaan zwemmen.
Ik weet niet hoe lang ik dit nog volhoud en denk eigenlijk dat, als de grote verliefdheid er misschien een beetje af is, hij mij steeds minder leuk zal gaan vinden.
Nu twijfel ik of ik eerlijk moet zijn en aan hem de keus laten of hij wel verder wil met iemand die eigenlijk niet zo mooi is als hij dacht, of dat ik de eer aan mezelf moet houden en het zelf moet uitmaken om het niet al te pijnlijk te laten eindigen uiteindelijk.
Maar dat is moeilijk want ik ben wel heel erg verliefd, en hij ook (nog).
Ik weet het even niet meer.
maandag 9 november 2009 om 17:52
maandag 9 november 2009 om 17:52
A) als het goed is gaat als de ergste verliefdheid eraf is het gevoel over in houden van, gebeurd dat niet dan was het toch niet de match made in heaven!
je twijfelt of je aan hem de keus moet laten?
Waarom zou je dat niet doen?
Het ergste wat er kan gebeuren is dat je een blauwtje loopt
Ja dat doet zeer, en is niet leuk...maar dat overleef je wel hoor.
Mij lijkt het in ieder geval ontzettend lastig om niet mezelf te kunnen zijn bij mijn lief.
Ook met ongewassen haren en zonder make up zou hij me mooi moeten vinden, anders zou ik het persoonlijk een hele oppervlakkige relatie vinden
maar hey, dat ben ik
je twijfelt of je aan hem de keus moet laten?Waarom zou je dat niet doen?
Het ergste wat er kan gebeuren is dat je een blauwtje loopt
Ja dat doet zeer, en is niet leuk...maar dat overleef je wel hoor.
Mij lijkt het in ieder geval ontzettend lastig om niet mezelf te kunnen zijn bij mijn lief.
Ook met ongewassen haren en zonder make up zou hij me mooi moeten vinden, anders zou ik het persoonlijk een hele oppervlakkige relatie vinden
maar hey, dat ben ik
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 9 november 2009 om 17:53
maandag 9 november 2009 om 17:53
Hey,
Als hij je echt graag ziet, ziet hij jou ook graag zonder al die make-up ed., klinkt cliché, maar is wel zo. Trouwens, de meeste mensen zien er 's morgens niet uit als een babe toch.
Je moet alleen oppassen dat jouw onzekerheid hieromtrent het niet gaat verbrodden. Maar het nu zelf daarom gaan uitmaken, nee joh!
Hij valt hopelijk toch uiteindelijk op je hele persoon en als dat niet zo blijkt te zijn, hiss lost.
Als hij je echt graag ziet, ziet hij jou ook graag zonder al die make-up ed., klinkt cliché, maar is wel zo. Trouwens, de meeste mensen zien er 's morgens niet uit als een babe toch.
Je moet alleen oppassen dat jouw onzekerheid hieromtrent het niet gaat verbrodden. Maar het nu zelf daarom gaan uitmaken, nee joh!
Hij valt hopelijk toch uiteindelijk op je hele persoon en als dat niet zo blijkt te zijn, hiss lost.
maandag 9 november 2009 om 17:55
Eigenlijk is het heel simpel: als hij echt voor je gaat, dan vindt ie je mooi zoals je bent. Zonder al die make-up.
Zo niet, dan is hij je niet waard.
En als jij je nu al druk moet maken over dingen die je heel blij zouden moeten maken maar waarin je belemmerd wordt door onzekerheid (zwemmen met hem en dus je make-up verliezen) dan denk ik dat er nog veel bestaat waar jij aan moet werken.
Blij zijn met wie je bent is blijkbaar moeilijker gedaan dan gezegd.
Kom op, je bent uniek, je bent jij!
Zo niet, dan is hij je niet waard.
En als jij je nu al druk moet maken over dingen die je heel blij zouden moeten maken maar waarin je belemmerd wordt door onzekerheid (zwemmen met hem en dus je make-up verliezen) dan denk ik dat er nog veel bestaat waar jij aan moet werken.
Blij zijn met wie je bent is blijkbaar moeilijker gedaan dan gezegd.
Kom op, je bent uniek, je bent jij!
maandag 9 november 2009 om 17:56
Lieve TO, Je bent blijkbaar toch wel erg onzeker. Een paar dingen vielen me op aan je post:
Ten eerste: Je schrijft dat je veel zelfvertrouwen hebt, maar eigenlijk ben je toch heel onzeker over hoe je eruit ziet zonder make-up. Waarschijnlijk is dat grotendeels ten onrechte; bijna alle mannen vinden hun vriendin ook heel mooi zonder make-up en allerlei toestanden.
Ten tweede: deze man is verliefd op jou. En dat is een totaalplaatje, en dan moet het er niet toe doen of je wel of niet opgemaakt bent.
Ten derde: jij schrijft: 'Nu twijfel ik of ik eerlijk moet zijn en aan hem de keus laten of hij wel verder wil met iemand die eigenlijk niet zo mooi is als hij dacht...' Maar hier vul jij voor hem in wat hij al dan niet denkt. En dat is onzin! Want je weet helemaal niet wat hij denkt!
Ten vierde: Als hij - heel onwaarschijnlijk - je toch aan de kant zet omdat je niet mooi genoeg bent. Wat moet je dan in godsnaam met zo'n klootzak?
Ten vijfde: Waar komt jouw onzekerheid nou echt vandaan? Waarom heb jij het gevoel dat je al die make-up nodig hebt?
Edit: Ik vind het een beetje een stomme post van mezelf als ik het zo teruglees, maar ik meen het echt oprecht.
Ten eerste: Je schrijft dat je veel zelfvertrouwen hebt, maar eigenlijk ben je toch heel onzeker over hoe je eruit ziet zonder make-up. Waarschijnlijk is dat grotendeels ten onrechte; bijna alle mannen vinden hun vriendin ook heel mooi zonder make-up en allerlei toestanden.
Ten tweede: deze man is verliefd op jou. En dat is een totaalplaatje, en dan moet het er niet toe doen of je wel of niet opgemaakt bent.
Ten derde: jij schrijft: 'Nu twijfel ik of ik eerlijk moet zijn en aan hem de keus laten of hij wel verder wil met iemand die eigenlijk niet zo mooi is als hij dacht...' Maar hier vul jij voor hem in wat hij al dan niet denkt. En dat is onzin! Want je weet helemaal niet wat hij denkt!
Ten vierde: Als hij - heel onwaarschijnlijk - je toch aan de kant zet omdat je niet mooi genoeg bent. Wat moet je dan in godsnaam met zo'n klootzak?
Ten vijfde: Waar komt jouw onzekerheid nou echt vandaan? Waarom heb jij het gevoel dat je al die make-up nodig hebt?
Edit: Ik vind het een beetje een stomme post van mezelf als ik het zo teruglees, maar ik meen het echt oprecht.
evyblissy wijzigde dit bericht op 09-11-2009 18:03
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
maandag 9 november 2009 om 17:56
ik kan natuurlijk niet in het hoofd van je vriend kijken maar ik denk dat hij liever iemand heeft die opgemaakt is overdag en 's avonds lekker alles erafhaalt en lekker nonchalant is, dan iemand die krampachtig probeert altijd zo mooi mogelijk te zijn.
persoonlijk vind ik een natuurlijk gezicht vele malen mooier dan een volgeplamuurd gezicht. daarmee accentueer je juist je lelijkheid. tenminste dat zie ik vaak op straat..
persoonlijk vind ik een natuurlijk gezicht vele malen mooier dan een volgeplamuurd gezicht. daarmee accentueer je juist je lelijkheid. tenminste dat zie ik vaak op straat..
maandag 9 november 2009 om 18:08
Ooit zag ik eens een foto van Pamela Anderson zónder make-up....jeetje, daar schrok ik dus van! Het beeld wat mannen van haar hebben (en vrouwen) klopt dus Hé-le-maal niet!
Volgens mij moet jij aan jouw zelfbeeld werken...want iemand die echt lelijk is, verandert door make-up echt niet ineens in een beauty. M.a.w. jij zal zonder make-up ook de moeite waard zijn en je benadrukt je sterkte punten. dat doe ik ook. Ik heb mooie ogen met lange wimpers en die maak ik dus op. Maar 's avonds gaat het er echt wel af. Mocht ik een partner vinden/krijgen, dan zal hij me dus met én zonder leuk moeten vinden...anders maar niet!
Volgens mij moet jij aan jouw zelfbeeld werken...want iemand die echt lelijk is, verandert door make-up echt niet ineens in een beauty. M.a.w. jij zal zonder make-up ook de moeite waard zijn en je benadrukt je sterkte punten. dat doe ik ook. Ik heb mooie ogen met lange wimpers en die maak ik dus op. Maar 's avonds gaat het er echt wel af. Mocht ik een partner vinden/krijgen, dan zal hij me dus met én zonder leuk moeten vinden...anders maar niet!
maandag 9 november 2009 om 18:24
Tsja, ik herken het wel een beetje wat je schrijft. Niet zozeer al de make-up, die draag ik niet. Wel dat mijn ex zei goh, ik zie twee meisjes. Ja eentje die af en toe in een lekker groot gebreid vest loopt en eentje die het ook leuk vindt om een sexy jurkje aan te trekken.
Ex was ook niet fantastisch, had op gegeven moment een behoorlijke buik, maar weet je wat, ook met buik vond ik hem nog aantrekkelijk. En daar zou het voor jouw vriend ook om moeten gaan. Om het totaalplaatje.
Het is belangrijk om jezelf te kunnen zijn in een relatie. En altijd maar perfect gaat ook vervelen. Volgens mij gaat het om de afwisseling, niet altijd eruit zien als een culinair hoogstandje maar af en toe (als je je zo voelt) eruit zien als een frietje met mayo. Dan waardeert ie het ook weer als je er daarna weer tip toppie uit ziet. Het gaat om de balans, en als ik jou zo hoor zie jij er vaker uit als een canard a la orange dan als een kroketje.
Uit jouw post heb ik ook wel het idee dat het een beetje in je hoofd zit. Ga een keertje met hem zwemmen en als hij het nou de volgende dag niet meteen uitmaakt (wat ik niet geloof), zal het een boost zijn voor jouw zelfvertrouwen.
En wat zijn zijn negatieve punten? Acccepteer je die?
vast wel
Ex was ook niet fantastisch, had op gegeven moment een behoorlijke buik, maar weet je wat, ook met buik vond ik hem nog aantrekkelijk. En daar zou het voor jouw vriend ook om moeten gaan. Om het totaalplaatje.
Het is belangrijk om jezelf te kunnen zijn in een relatie. En altijd maar perfect gaat ook vervelen. Volgens mij gaat het om de afwisseling, niet altijd eruit zien als een culinair hoogstandje maar af en toe (als je je zo voelt) eruit zien als een frietje met mayo. Dan waardeert ie het ook weer als je er daarna weer tip toppie uit ziet. Het gaat om de balans, en als ik jou zo hoor zie jij er vaker uit als een canard a la orange dan als een kroketje.
Uit jouw post heb ik ook wel het idee dat het een beetje in je hoofd zit. Ga een keertje met hem zwemmen en als hij het nou de volgende dag niet meteen uitmaakt (wat ik niet geloof), zal het een boost zijn voor jouw zelfvertrouwen.
En wat zijn zijn negatieve punten? Acccepteer je die?
vast wel
maandag 9 november 2009 om 18:26
Ik gebruik ook dagelijks make-up, mijn vriend ziet niet eens of ik me nu wel of niet heb opgemaakt. Ofwel: voor mannen ligt het heel anders! Die zijn niet zo van de details, die zijn meer van de grote lijnen . Grote kans dat hij geen of weinig verschil ziet zonder make-up. Vindt jij hem lief met zijn haar door de war, ongepoetste tanden en slaap-prulletjes in zijn ogen? Dan zal het omgekeerd ook wel goed komen .
Dat jij lelijk zou zijn zonder make-up zit in jouw hoofd, niet in het oog van anderen.
Dat jij lelijk zou zijn zonder make-up zit in jouw hoofd, niet in het oog van anderen.
maandag 9 november 2009 om 18:34
quote:Yukii schreef op 09 november 2009 @ 17:48:
Beste allemaal,
Nu twijfel ik of ik eerlijk moet zijn en aan hem de keus laten of hij wel verder wil met iemand die eigenlijk niet zo mooi is als hij dacht, of dat ik de eer aan mezelf moet houden en het zelf moet uitmaken om het niet al te pijnlijk te laten eindigen uiteindelijk.
Maar dat is moeilijk want ik ben wel heel erg verliefd, en hij ook (nog).
Ik weet het even niet meer.
Mannen zien er ook niet altijd perfect uit;
Ja, zelfs mannen snappen dat een vrouw er niet altijd smetteloos opgemaakt uitziet, ik vind 't juist mooi en ontroerend als een vrouw naturel is en dat ook durft te tonen, en zich dan op haar gemak voelt;
Als hij niet volwassen genoeg is om dat in te zien, dan idd maar naar een andere meneer gaan zoeken;
Het lijkt me ook een slecht teken dat jij je niet kwetsbaar durft op te stellen bij hem, en niet echt jezelf durft te laten zien. Gewoon doen!
ps: ik sport 5 keer per week, lig in de zon als ik de kans krijg, en probeer er ook zo goed en sportief mogelijk uit te zien qua kleding/schoenen: als ik dat allemaal niet zo doen.....ai ai ai
Beste allemaal,
Nu twijfel ik of ik eerlijk moet zijn en aan hem de keus laten of hij wel verder wil met iemand die eigenlijk niet zo mooi is als hij dacht, of dat ik de eer aan mezelf moet houden en het zelf moet uitmaken om het niet al te pijnlijk te laten eindigen uiteindelijk.
Maar dat is moeilijk want ik ben wel heel erg verliefd, en hij ook (nog).
Ik weet het even niet meer.
Mannen zien er ook niet altijd perfect uit;
Ja, zelfs mannen snappen dat een vrouw er niet altijd smetteloos opgemaakt uitziet, ik vind 't juist mooi en ontroerend als een vrouw naturel is en dat ook durft te tonen, en zich dan op haar gemak voelt;
Als hij niet volwassen genoeg is om dat in te zien, dan idd maar naar een andere meneer gaan zoeken;
Het lijkt me ook een slecht teken dat jij je niet kwetsbaar durft op te stellen bij hem, en niet echt jezelf durft te laten zien. Gewoon doen!
ps: ik sport 5 keer per week, lig in de zon als ik de kans krijg, en probeer er ook zo goed en sportief mogelijk uit te zien qua kleding/schoenen: als ik dat allemaal niet zo doen.....ai ai ai
maandag 9 november 2009 om 18:44
maandag 9 november 2009 om 19:12
maandag 9 november 2009 om 19:36
Heeft het misschien met leeftijd te maken?
Toen ik in de pubertijd zat (nou, begin twintig misschien ook nog) had ik dat ook toen ik een vriendje had. Had altijd make-up op en was bang dat ie zou schrikken als ie me 's morgens zou zien. Had zelfs make-up op als ik ging sporten.
Ik heb daar nu geen last meer van. Ik vind mezelf ook mooi zonder make-up.
Toen ik in de pubertijd zat (nou, begin twintig misschien ook nog) had ik dat ook toen ik een vriendje had. Had altijd make-up op en was bang dat ie zou schrikken als ie me 's morgens zou zien. Had zelfs make-up op als ik ging sporten.
Ik heb daar nu geen last meer van. Ik vind mezelf ook mooi zonder make-up.
maandag 9 november 2009 om 19:43
maandag 9 november 2009 om 20:32
Wat jammer dat je zo onzeker bent hier over. Denk je dan echt dat hij niet ziet dat je make-up draagt? Natuurlijk weet hij dat wel, en hij zal ook weten dat vrouwen er zonder make-up net iets anders uitzien dan met.
Maar volgens mij vergeet je ook, dat goede make-up voornamelijk dient om de sterke/mooie punten te benadrukken en de iets mindere accenten weg te werken. Het komt er dus op neer, dat als jij je goed opmaakt (en ik neem aan van wel anders vond hij je er niet goed uitzien), eigenlijk alleen je sterke punten benadrukt en komop...die ziet hij ook wel zonder die laag.
Maar volgens mij vergeet je ook, dat goede make-up voornamelijk dient om de sterke/mooie punten te benadrukken en de iets mindere accenten weg te werken. Het komt er dus op neer, dat als jij je goed opmaakt (en ik neem aan van wel anders vond hij je er niet goed uitzien), eigenlijk alleen je sterke punten benadrukt en komop...die ziet hij ook wel zonder die laag.
maandag 9 november 2009 om 22:28
Zonde hoor, dat je zo over jezelf praat. Dat je niet op je best bent als je sóchtends uit bed komt is logisch maar dat is toch geen reden om alles weg te schminken? Je hebt ongetwijfeld mooie dingen in je gezicht zoals mischien mooie volle lippen of mooie jukbeenderen.. wat dan ook. Zorg gewoon dat je die positieve punten gaat zien in je gezichtje.. ik weer zeker dat ze er zijn.
Ik durf tegenwoordig rustig de deur uit zonder make-up, doe natuurlijk wel graag make-up op maar het is geen kwestie meer van moeten.
Waarschijnlijk ben ik 1 van de weinigen maar ik vind mezelf er altijd goed uitzien als ik net wakker wordt, je ogen zijn juist dan mooi helder en je huid is mooi egaal, volume in je haar..
Ik durf tegenwoordig rustig de deur uit zonder make-up, doe natuurlijk wel graag make-up op maar het is geen kwestie meer van moeten.
Waarschijnlijk ben ik 1 van de weinigen maar ik vind mezelf er altijd goed uitzien als ik net wakker wordt, je ogen zijn juist dan mooi helder en je huid is mooi egaal, volume in je haar..
maandag 9 november 2009 om 22:45
Ik denk dat hij s ochtends meer last heeft van je onzekere gedrag, dan van het feit dat je niet opgemaakt bent.
Als ik een partner zou hebben die na het wakker worden de badkamer in zou vluchten zonder dat ik wist waarom... zou ik me daar ook wat ongemakkelijk bij voelen.
(doe na het wakker worden liever andere dingen )
Echt zonde dat je het wilt uitmaken om 'de eer aan jezelf te houden' terwijl de relatie gewoon goed gaat. Vind het ook oneerlijk naar hem toe.. wat zou je hem dan als reden geven?
Als ik een partner zou hebben die na het wakker worden de badkamer in zou vluchten zonder dat ik wist waarom... zou ik me daar ook wat ongemakkelijk bij voelen.
(doe na het wakker worden liever andere dingen )
Echt zonde dat je het wilt uitmaken om 'de eer aan jezelf te houden' terwijl de relatie gewoon goed gaat. Vind het ook oneerlijk naar hem toe.. wat zou je hem dan als reden geven?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 10 november 2009 om 09:57
woensdag 11 november 2009 om 11:43
NIET uitmaken om de eer aan jezelf te houden! Da's echt zonde!
Ik kan me niet voorstellen dat je vriend niet de 'echte' jou onder al die lagen make up allang ziet. En als 'ie je alleen op je valt om je beschilderde gezicht, dan zou ik wel aan hem gaan twijfelen.
Ik vind mezelf ook mooier met wat make up op hoor. Maar ik hou het bij wat oogpotlood en mascara. En ik heb gelukkig nu een vriend die me zowel mét als zonder make up mooi vindt, en dat ook zegt. Tuurlijk vindt 'ie het leuk als ik me optut en leuke kleren aantrek, maar dat is juist zo leuk omdat ik er af en toe ook als een slons bijloop.
Kan me voorstellen dat de verliefdheid je extra onzeker maakt. Laat je onzekerheid deze liefde niet kapotmaken! Been there... done that.
Kun je niet proberen heel langzaam wat te 'ontwennen' van die make-up? Het ligt volgens mij meer aan je eigen onzekerheid over je uiterlijk en / of huid dan aan of je wel mooi genoeg bent. Echt hoor. Probeer stapje voor stapje te minderen. Elke keer een laagje minder. Al is het maar voor jezelf en in het begin op dagen dat je niet bij je vriend bent. Een keertje naar de supermarkt zonder make up. Gewoon voor jezelf.
Jezelf wat meer accepteren zoals je bent is de grootste stap die je kunt maken.
Ik kan me niet voorstellen dat je vriend niet de 'echte' jou onder al die lagen make up allang ziet. En als 'ie je alleen op je valt om je beschilderde gezicht, dan zou ik wel aan hem gaan twijfelen.
Ik vind mezelf ook mooier met wat make up op hoor. Maar ik hou het bij wat oogpotlood en mascara. En ik heb gelukkig nu een vriend die me zowel mét als zonder make up mooi vindt, en dat ook zegt. Tuurlijk vindt 'ie het leuk als ik me optut en leuke kleren aantrek, maar dat is juist zo leuk omdat ik er af en toe ook als een slons bijloop.
Kan me voorstellen dat de verliefdheid je extra onzeker maakt. Laat je onzekerheid deze liefde niet kapotmaken! Been there... done that.
Kun je niet proberen heel langzaam wat te 'ontwennen' van die make-up? Het ligt volgens mij meer aan je eigen onzekerheid over je uiterlijk en / of huid dan aan of je wel mooi genoeg bent. Echt hoor. Probeer stapje voor stapje te minderen. Elke keer een laagje minder. Al is het maar voor jezelf en in het begin op dagen dat je niet bij je vriend bent. Een keertje naar de supermarkt zonder make up. Gewoon voor jezelf.
Jezelf wat meer accepteren zoals je bent is de grootste stap die je kunt maken.
woensdag 11 november 2009 om 12:45
Ik ben het eens met iedereen die hier zegt dat als hij echt voor je gaat, hij je waarschijnlijk mooi vindt zoals je bent.
Ik zou het ook om willen draaien. Als jou karakter en je hele persoonlijkheid uiteindelijk niet bij hem blijken te passen wat hem betreft, dan kun je nog zo mooi zijn van buiten maar dat zal waarschijnlijk voor hem niet de beslissende factor zijn om toch bij je te blijven. (en ik neem aan dat je dat zelf ook niet zou willen). Mooi zijn is geen garantie voor eeuwige liefde.
Ik zou het ook om willen draaien. Als jou karakter en je hele persoonlijkheid uiteindelijk niet bij hem blijken te passen wat hem betreft, dan kun je nog zo mooi zijn van buiten maar dat zal waarschijnlijk voor hem niet de beslissende factor zijn om toch bij je te blijven. (en ik neem aan dat je dat zelf ook niet zou willen). Mooi zijn is geen garantie voor eeuwige liefde.
donderdag 12 november 2009 om 01:12
Bedankt voor jullie reacties!
Ik heb het hem verteld..
Was echt ontzettend moeilijk maar ik heb het wel aardig weten te brengen geloof ik; niet heel zielig gedaan maar gewoon gezegd dat ik soms moeite heb met mijn uiterlijk en mezelf puur natuur aan hem tonen.
Ik ben inderdaad ook nog jong; wel puberteit af gelukkig (had het toen wel heeeel erg.. nu veeeel minder).
Hij reageerde heel fijn! Zei dat hij me toch wel mooi vond, van binnen en buiten en dat hij me wil helpen (maar ik snap zelf natuurlijk dat het geen hulpverlenersrelatie moet worden!).
Hij was ook onzeker over iets aan het begin van onze relatie en daar heb hem eigenlijk ook op een hele nuchtere en gelijkwaardige manier mee geholpen en daar was hij mij ook heel dankbaar voor dus hij kon zich ook goed inleven .
Ik heb inderdaad nog wel wat aan te werken maar ik weet ook dat ik dat zelf voor een heel groot deel kan doen want ik ben al onzettend gegroeid in zelfvertrouwen (als je me nu vergelijkt met een paar jaar geleden) dus ik weet dat ik het kan!
Maar natuurlijk gaat het met ups en downs en toen ik dit postte had ik even een down-moment.
Dat ik erover heb kunnen praten is ook al een hele stap; heb ik eigenlijk nog nooit gedaan! Terwijl het al jaren een ontzettend groot issue is van mij.. nu ik heb het uitgesproken zie ik het weer een beetje in proportie.
Bedankt!
Ik heb het hem verteld..
Was echt ontzettend moeilijk maar ik heb het wel aardig weten te brengen geloof ik; niet heel zielig gedaan maar gewoon gezegd dat ik soms moeite heb met mijn uiterlijk en mezelf puur natuur aan hem tonen.
Ik ben inderdaad ook nog jong; wel puberteit af gelukkig (had het toen wel heeeel erg.. nu veeeel minder).
Hij reageerde heel fijn! Zei dat hij me toch wel mooi vond, van binnen en buiten en dat hij me wil helpen (maar ik snap zelf natuurlijk dat het geen hulpverlenersrelatie moet worden!).
Hij was ook onzeker over iets aan het begin van onze relatie en daar heb hem eigenlijk ook op een hele nuchtere en gelijkwaardige manier mee geholpen en daar was hij mij ook heel dankbaar voor dus hij kon zich ook goed inleven .
Ik heb inderdaad nog wel wat aan te werken maar ik weet ook dat ik dat zelf voor een heel groot deel kan doen want ik ben al onzettend gegroeid in zelfvertrouwen (als je me nu vergelijkt met een paar jaar geleden) dus ik weet dat ik het kan!
Maar natuurlijk gaat het met ups en downs en toen ik dit postte had ik even een down-moment.
Dat ik erover heb kunnen praten is ook al een hele stap; heb ik eigenlijk nog nooit gedaan! Terwijl het al jaren een ontzettend groot issue is van mij.. nu ik heb het uitgesproken zie ik het weer een beetje in proportie.
Bedankt!
