Relaties
alle pijlers
Ik snap niets meer van haar...
zondag 8 februari 2009 om 16:45
Hallo, ik ben Robert en nieuw op dit forum en wellicht is de titel van dit topic nogal kort door de bocht, maar het voelt echt zo...
Om te vermijden dat het een super lang en warrig verhaal wordt, zal ik mijn best doen om het in het kort weer te geven;
Het gaat hier om mijn maatje, mijn beste vriendin. We gaan nu al zo'n zes jaar met elkaar om. Veel up en downs gekend, maar goed, we zijn er nog. Sinds vorige zomer is bij mij echter het onvermijdelijke gebeurd. Ik kreeg gevoelens voor haar, liefde wel te verstaan. Na een hele poos van ontkenning heb ik haar uiteindelijk in een gesprek onder vier ogen er van kunnen verwittigen.
Aangegeven dat ik het alleen maar vertelde om het een plek te kunnen geven, want ik werd gek van het blijven ontkennen van iets wat er wel degelijk was. Een heel belangrijk detail: ze heeft een relatie met een ander meisje, want ze is lesbisch. In het hele begin toen ik haar leerde kennen noemde zij zichzelf nog biseksueel, maar goed, ze gaat nu al zo lang met vrouwen dat het veilig is om haar lesbisch te noemen. Na het hele gesprek vroeg ze aan mij om er niet meer over te praten en het voor mezelf te houden, want ze wilde niet meegetrokken worden in mijn gevoel.
Alles goed en wel. Ik moest er mee leren om gaan en het haar vertellen was voor mij een stap in de goede richting. Tuurlijk was het niet makkelijk. Ik had het liever anders gezien, maar het is nu eenmaal zo. Een goede twee maanden gingen er voorbij en alle contact was gewoon hetzelfde gebleven, met dat verschil dat ik dus nergens meer over sprak wat betreft mijn gevoelens.
Toen kwam de explosie. In november kregen we een ontzettende ruzie over het feit dat zij zich schuldig voelde tegenover haar vriendin dat ze zoveel met mij was. Ook het feit dat ik nergens meer over sprak kwam ter sprake. Ik stond perplex. Voor mijn gevoel ging alles lekker en ik viel haar nergens mee lastig.
Naderhand hebben we dit wel uitgesproken, waarbij ik aan heb gegeven dit niet leuk te vinden, want voor mijn gevoel had zij mij drie stappen terug gezet in de tijd. Afgesproken dat zij het zou vertellen tegen haar vriendin, want daar scheen ze mee te zitten, terwijl ik al vanaf het begin zei dat ze het gewoon moest vertellen.
Het is nu februari 2009. We hebben bekant elke week ruzie die leidt tot niets. Waar gaan die ruzie's over? Over van alles en niets. Over het feit dat ze soms denkt dat ik haar express kwijt wil raken tot het feit dat ze vind dat ik soms te kortaf doe of zogenaamd in een bui zit en iedereen buiten sluit. (Dat laatste heb ik soms ja, maar dat ben ik gewoon.)
Ik weet zeker dat ik bepaalde dingen ben vergeten, maar anders wordt het echt heel lang. Het voelt bijna als een frustratie, maar dit lucht wel op.
Om te vermijden dat het een super lang en warrig verhaal wordt, zal ik mijn best doen om het in het kort weer te geven;
Het gaat hier om mijn maatje, mijn beste vriendin. We gaan nu al zo'n zes jaar met elkaar om. Veel up en downs gekend, maar goed, we zijn er nog. Sinds vorige zomer is bij mij echter het onvermijdelijke gebeurd. Ik kreeg gevoelens voor haar, liefde wel te verstaan. Na een hele poos van ontkenning heb ik haar uiteindelijk in een gesprek onder vier ogen er van kunnen verwittigen.
Aangegeven dat ik het alleen maar vertelde om het een plek te kunnen geven, want ik werd gek van het blijven ontkennen van iets wat er wel degelijk was. Een heel belangrijk detail: ze heeft een relatie met een ander meisje, want ze is lesbisch. In het hele begin toen ik haar leerde kennen noemde zij zichzelf nog biseksueel, maar goed, ze gaat nu al zo lang met vrouwen dat het veilig is om haar lesbisch te noemen. Na het hele gesprek vroeg ze aan mij om er niet meer over te praten en het voor mezelf te houden, want ze wilde niet meegetrokken worden in mijn gevoel.
Alles goed en wel. Ik moest er mee leren om gaan en het haar vertellen was voor mij een stap in de goede richting. Tuurlijk was het niet makkelijk. Ik had het liever anders gezien, maar het is nu eenmaal zo. Een goede twee maanden gingen er voorbij en alle contact was gewoon hetzelfde gebleven, met dat verschil dat ik dus nergens meer over sprak wat betreft mijn gevoelens.
Toen kwam de explosie. In november kregen we een ontzettende ruzie over het feit dat zij zich schuldig voelde tegenover haar vriendin dat ze zoveel met mij was. Ook het feit dat ik nergens meer over sprak kwam ter sprake. Ik stond perplex. Voor mijn gevoel ging alles lekker en ik viel haar nergens mee lastig.
Naderhand hebben we dit wel uitgesproken, waarbij ik aan heb gegeven dit niet leuk te vinden, want voor mijn gevoel had zij mij drie stappen terug gezet in de tijd. Afgesproken dat zij het zou vertellen tegen haar vriendin, want daar scheen ze mee te zitten, terwijl ik al vanaf het begin zei dat ze het gewoon moest vertellen.
Het is nu februari 2009. We hebben bekant elke week ruzie die leidt tot niets. Waar gaan die ruzie's over? Over van alles en niets. Over het feit dat ze soms denkt dat ik haar express kwijt wil raken tot het feit dat ze vind dat ik soms te kortaf doe of zogenaamd in een bui zit en iedereen buiten sluit. (Dat laatste heb ik soms ja, maar dat ben ik gewoon.)
Ik weet zeker dat ik bepaalde dingen ben vergeten, maar anders wordt het echt heel lang. Het voelt bijna als een frustratie, maar dit lucht wel op.
zondag 8 februari 2009 om 21:50
Sorry duurde even omdat ik het hele topic door moest. Het valt inderdaad wel mee met de aardige dingen. Als ik heeeel erg verliefd op haar was zou ik hier wel hoop uit putten denk ik.
[quote]Robert84 schreef op 08 februari 2009 @ 19:14:
Ook heeft ze wel gezegd dat als ze hetero zou zijn ik allang de vader van haar kinderen was en we een stelletje waren... We hebben ook wel eens gesproken over kinderen samen en toen zei ze dat als ze niets had gehad met haar partner het allang was gebeurd.
[quote]Robert84 schreef op 08 februari 2009 @ 18:22:
Ik heb het ook tegen haar gezegd hoor. Dat we dan beter kunnen stoppen met de vriendschap als het dan toch allemaal mijn schuld is dat zij zich zo voelt... Alleen krijg ik dan gelijk de reactie terug dat het niet mijn schuld is en dat het gewoon stress is bij haar en dat het allemaal wel goed komt...
[quote]Robert84 schreef op 08 februari 2009 @ 19:19:
Reactie op je laatste post van 18.46:
Ik heb daar aan gedacht. Na het vertellen over mijn gevoelens is de vriendschap gewoon doorgegaan en had ze 0,0% reden om te twijfelen dat ze mij zou verliezen als vriend.
Ik ben overtuigd van je oprechtheid hoor. En vind ook niet dat je schuld hebt aan de situatie door verliefd op haar te worden (kan gebeuren). Ik denk alleen wel dat omdat ze weet dat je verliefd op haar bent er iets is veranderd voor haar.
Iets waar ze niet goed mee om kan gaan en ook niet een twee drie een verklaring voor kan geven.
Het feit dat je verliefdheid maar een paar keer ter sprake is gekomen is ook zo iets. Ze lijkt te denken dat als je het er niet over hebt het er niet is.
[quote]Robert84 schreef op 08 februari 2009 @ 19:14:
Ook heeft ze wel gezegd dat als ze hetero zou zijn ik allang de vader van haar kinderen was en we een stelletje waren... We hebben ook wel eens gesproken over kinderen samen en toen zei ze dat als ze niets had gehad met haar partner het allang was gebeurd.
[quote]Robert84 schreef op 08 februari 2009 @ 18:22:
Ik heb het ook tegen haar gezegd hoor. Dat we dan beter kunnen stoppen met de vriendschap als het dan toch allemaal mijn schuld is dat zij zich zo voelt... Alleen krijg ik dan gelijk de reactie terug dat het niet mijn schuld is en dat het gewoon stress is bij haar en dat het allemaal wel goed komt...
[quote]Robert84 schreef op 08 februari 2009 @ 19:19:
Reactie op je laatste post van 18.46:
Ik heb daar aan gedacht. Na het vertellen over mijn gevoelens is de vriendschap gewoon doorgegaan en had ze 0,0% reden om te twijfelen dat ze mij zou verliezen als vriend.
Ik ben overtuigd van je oprechtheid hoor. En vind ook niet dat je schuld hebt aan de situatie door verliefd op haar te worden (kan gebeuren). Ik denk alleen wel dat omdat ze weet dat je verliefd op haar bent er iets is veranderd voor haar.
Iets waar ze niet goed mee om kan gaan en ook niet een twee drie een verklaring voor kan geven.
Het feit dat je verliefdheid maar een paar keer ter sprake is gekomen is ook zo iets. Ze lijkt te denken dat als je het er niet over hebt het er niet is.
zondag 8 februari 2009 om 22:13
Ooit was een goede vriend verliefd op mij, dat was niet wederzijds. Ik vond dat erg ongemakkelijk, ik wilde hem niet kwijt maar was me erg bewust van het feit dat hij anders naar mij keek dan ik naar hem. Dat wat ik als gezellig beschouwde voor hem heel anders kon voelen. Geloof me dan hang je lang zo lekker niet meer tegen elkaar aan op de bank hoor. Ik ben vrij bot tegen hem geweest en dat heeft duidelijkheid geschapen maar ik kan me voorstellen dat als je een wat aardigere natuur hebt (of de vriendschap wat dieper zit) dat een stuk moeilijker ligt.
zondag 8 februari 2009 om 22:57
Ik vind dat je wel erg met haar bezig bent. Misschien is dit de bron van de problemen. Vrienden zijn is toch een wat meer ontspannen relatie denk ik, als de ene vriend niet biedt wat je op dat moment nodig hebt dan ga je naar een andere en denk je daar niet verder over na. Misschien is de relatie wat onnatuurlijk geworden omdat een van de twee een andere relatie wil dan mogelijk is.
maandag 9 februari 2009 om 08:06
Ik ben in het echte leven niet zo veel met haar bezig dan dat nu lijkt in dit topic hoor. Hier geef ik een opsomming uitgesmeerd vanaf vorig jaar zomer. En echt, dat is geen ontkenning van weer iets, het is echt zo.
Ik kan op dit moment voor enkele maanden naar het buitenland en dat vertel ik dan ook. Dan krijg ik een reactie dat ik geen rekening hou met haar gevoel en egoistisch ben. Is dat een reactie van een vriend? Dat ik maar moet smsen dat ik weg ben op de dag van vertrek...
Van zulke dingen krijgen wij dus mot. Ik kan haar op dat punt niet volgen. Iedere vriend zou me aanmoedigen en het leuk vinden voor mij of in ieder geval enthousiast zijn.
Het is niet zo dat we elke keer zulke aanvaringen hebben, want we hebben heus een leuke vriendschap, al klinkt het hier wat minder. Ik heb zelf niet het idee dat ze moeite had met mijn gevoelens, want ook zij is bot genoeg om te zeggen tot hier en niet verder.
Maar kom op, het is nou al maanden geleden dat ik het heb verteld en ik heb allang bewezen dat ik er mee deal. Ik wist toch vanaf het begin waar ik aan toe was? Ik zit nu ook niet in de knoop met mijn gevoelens, maar dat ik gewoon niet kan inbeelden waarom zij zo doet.
In dat opzicht is de vriendschap onnatuurlijk geworden. Het is ook wel een eye-opener. Ik hou dit ook in leven door er steeds maar weer over na te denken en te praten.
Ik kan op dit moment voor enkele maanden naar het buitenland en dat vertel ik dan ook. Dan krijg ik een reactie dat ik geen rekening hou met haar gevoel en egoistisch ben. Is dat een reactie van een vriend? Dat ik maar moet smsen dat ik weg ben op de dag van vertrek...
Van zulke dingen krijgen wij dus mot. Ik kan haar op dat punt niet volgen. Iedere vriend zou me aanmoedigen en het leuk vinden voor mij of in ieder geval enthousiast zijn.
Het is niet zo dat we elke keer zulke aanvaringen hebben, want we hebben heus een leuke vriendschap, al klinkt het hier wat minder. Ik heb zelf niet het idee dat ze moeite had met mijn gevoelens, want ook zij is bot genoeg om te zeggen tot hier en niet verder.
Maar kom op, het is nou al maanden geleden dat ik het heb verteld en ik heb allang bewezen dat ik er mee deal. Ik wist toch vanaf het begin waar ik aan toe was? Ik zit nu ook niet in de knoop met mijn gevoelens, maar dat ik gewoon niet kan inbeelden waarom zij zo doet.
In dat opzicht is de vriendschap onnatuurlijk geworden. Het is ook wel een eye-opener. Ik hou dit ook in leven door er steeds maar weer over na te denken en te praten.
dinsdag 17 februari 2009 om 11:25
Even een update:
Ik heb de kans gehad om even met haar te praten over het één en ander. Het gesprek was er eigenlijk opeens en dat is denk ik ook het beste. Onze vriendschap kwam ter sprake. Dat het bijzonder was dat we elkaar zo lang kenden, dat had zij (en ik ook niet) nog niet eerder met iemand gehad. Dat ze het nog niet tegen haar vriendin had verteld, maar dat de vriendschap haar sterk maakt.
Ze heeft ook wat gezegd over mijn vertrek naar het buitenland. Ze geeft zelf al aan dat het erg egoïstisch gedacht is van haar, maar ze heeft het idee dat als ik weg ben, haar droom nooit werkelijkheid zal worden. Wil ik zelf wel bij zeggen dat ze die droom heeft met haar vriendin, namelijk een eigen bedrijf. Afijn, doorvragen over waarom ze dat vind had geen nut. Dat weet ze namelijk niet en dan slaat ze ook echt dicht.
Het geeft allemaal niet meer. Ik vind het al erg fijn dat we nog met elkaar hebben gesproken en dat ik het op deze manier kan afsluiten. Ik heb fijne herinneringen aan onze vriendschap en door dit laatste gesprek zal dat blijven ook. Ik wil alle mensen die hebben gereageerd bedanken. Het was een echte eye-opener voor mij.
Ik heb de kans gehad om even met haar te praten over het één en ander. Het gesprek was er eigenlijk opeens en dat is denk ik ook het beste. Onze vriendschap kwam ter sprake. Dat het bijzonder was dat we elkaar zo lang kenden, dat had zij (en ik ook niet) nog niet eerder met iemand gehad. Dat ze het nog niet tegen haar vriendin had verteld, maar dat de vriendschap haar sterk maakt.
Ze heeft ook wat gezegd over mijn vertrek naar het buitenland. Ze geeft zelf al aan dat het erg egoïstisch gedacht is van haar, maar ze heeft het idee dat als ik weg ben, haar droom nooit werkelijkheid zal worden. Wil ik zelf wel bij zeggen dat ze die droom heeft met haar vriendin, namelijk een eigen bedrijf. Afijn, doorvragen over waarom ze dat vind had geen nut. Dat weet ze namelijk niet en dan slaat ze ook echt dicht.
Het geeft allemaal niet meer. Ik vind het al erg fijn dat we nog met elkaar hebben gesproken en dat ik het op deze manier kan afsluiten. Ik heb fijne herinneringen aan onze vriendschap en door dit laatste gesprek zal dat blijven ook. Ik wil alle mensen die hebben gereageerd bedanken. Het was een echte eye-opener voor mij.
dinsdag 17 februari 2009 om 16:01
Goed dat jullie samen een gesprek hebben gehad. Ik snap dat je besloten hebt naar het buitenland te gaan en wat meer afstand te nemen. Wijs en ook het enige dat je kunt doen. Je leven moet door.
Laat haar onhelderheid en mal gedrag lekker bij haar achter dan kan ze er zelf mee aan de slag. Wie weet waar jullie levens elkaar nog eens gaan kruizen.
Laat haar onhelderheid en mal gedrag lekker bij haar achter dan kan ze er zelf mee aan de slag. Wie weet waar jullie levens elkaar nog eens gaan kruizen.
