Relaties
alle pijlers
Ik weet het zelf even niet meer
donderdag 20 augustus 2009 om 00:28
Hay,
Ik weet niet meer waar ik mijn verhaal kwijt kan, dus dan doe ik het maar hier. Ik heb niet echt vriendinnen om erover te praten. Ik zit eigenlijk heel erg in strijd met mijn eigen gevoel. Betreft mijn relatie.
Ik heb bijna 2 jaar een vriend (eind van het jaar 2 jaar) en het gaat opzich wel goed tussen ons, meestal. Als we het leuk hebben. We hebben heel vaak ruzies, maar die komen voort uit zijn jaloezie, en hij bepaalt eigenlijk alles in onze relatie. Dat heb ik inmiddels geaccepteerd, want anders krijgen we er toch maar ruzie door, en daar ben ik eigenlijk heel erg bang voor geworden. In het begin van onze relatie ging ik nog overal tegenin, en kon ik hem gerust een paar uur/dagen negeren als hij weer eens heel lomp tegen me had gedaan, of onredelijk. Inmiddels kan ik dat niet meer, ik ben heel erg afhankelijk geworden van hem, en ik ben er zelf bij geweest, ik heb het zelf laten gebeuren. Ik schaam me er echt voor, dat ik dit toelaat. Af en toe heb ik het gevoel dat ik ermee wil stoppen, maar als we dan een ruzie hebben en hij roept tegen me dat hij ermee stopt, dan word ik alweer zo bang dat hij het echt doet, dat ik maar doe wat hij zegt. (Ja, ik weet het, domme naieve muts, hij heeft me precies waar hij wil hebben.) En op zo'n moment denk ik bij mezelf, God allemachtig, hoe kun jij je het in je hoofd halen dat JIJ met HEM stopt, als je nu al zo van slag bent als hij er alleen maar mee dreigt (laat staan als hij t echt doet) Ik ben zo bang voor het verdriet/angst/paniek wat er gaat komen wanneer ik er echt mee zou stoppen.
Ik kan hier nog wel een uur over doorgaan, maar dat zal ik jullie besparen. Nu is er vanavond iets vervelends gebeurd, door de weeks zien we elkaar niet, hij zit intern (marine) en is door de weeks dus niet thuis. Hij belt me bijna elke avond even op, zo ook vanavond. Nadat we hadden opgehangen kreeg ik ineens een smsje van hem waarin stond 'Je wilt het wel, ga niet zeggen dat je dat niet met mij wilt, je bent sexy! X' Het was meteen duidelijk dat het niet voor mij was bedoeld, en ik voelde mezelf echt misselijk worden. Toch raakte ik niet in paniek en heb mijn telefoon weggelegd, hij belde nog geen 3 minuten later, hij zei 'Sorry, ik ben net heel boos geworden op ... (kamergenoot bij de marine van hem) hij heeft met mijn telefoon een smsje naar jou verstuurd om je te zieken' Nu gebeuren die dingen daar weleens vaker, de jongens hebben mij ook weleens expres onzeker gemaakt door te zeggen tegen mijn vriend 'Zo, heb je Latifa weer aan de lijn?' Terwijl mijn naam anders is, omdat ik snel onzeker ben. Snap ik wel dat dat grappig is voor jongens onder elkaar. Maar ik geloofde dit verhaal over dat smsje gewoon niet. Dat heb ik ook gezegd, toen heb ik die jongen die het verstuurd zou hebben aan de lijn gekregen en hij zei dat hij dat echt gedaan had. Ik heb gezegd dat ik dat niet geloof, en dat hij het ook gewoon eerlijk kan zeggen. Nouja, om lang verhaal korter te maken. Ik weet nu eigenlijk zo goed als zeker dat mijn vriend smst met een ander meisje. Ik mag ook nooit op zijn hyves kijken en dergelijke. Ik voelde de laatste tijd al langer dat er iets aan de hand was. Met een ander meisje, ik dacht er gewoon vaak over na, wat voorheen helemaal niet zo was. Het komt dus niet als donderdslag bij.... Ik heb nu tegen mijn vriend gezegd: Luister, je kunt zeggen wat je wil, maar MIJN gevoel zegt nu dat dit smsje wel door JOU is gemaakt voor een ander meisje, en ik geef je NU de gelegenheid om ermee te stoppen, je smst en belt haar niet meer, hyved niet meer met haar (even ervanuitgaande dat dat gebeurd.) En je kiest maar wie je wil. Mocht ik er achterkomen dat je niet bent gestopt met het contact met haar, dan stop ik de relatie tussen ons. Slaat dit ergens op, wat ik heb gezegd? Ik weet het gewoon even niet meer. Ik ben ook gewoon naief, dit is mijn eerste vriendje. (ik ben net 19 geworden.)
Kortom, ik zou wel een beetje 'volwassen' advies kunnen gebruiken... Weet niet hoe ik dat moet zeggen. Sorry voor het lange verhaal.
Ik weet niet meer waar ik mijn verhaal kwijt kan, dus dan doe ik het maar hier. Ik heb niet echt vriendinnen om erover te praten. Ik zit eigenlijk heel erg in strijd met mijn eigen gevoel. Betreft mijn relatie.
Ik heb bijna 2 jaar een vriend (eind van het jaar 2 jaar) en het gaat opzich wel goed tussen ons, meestal. Als we het leuk hebben. We hebben heel vaak ruzies, maar die komen voort uit zijn jaloezie, en hij bepaalt eigenlijk alles in onze relatie. Dat heb ik inmiddels geaccepteerd, want anders krijgen we er toch maar ruzie door, en daar ben ik eigenlijk heel erg bang voor geworden. In het begin van onze relatie ging ik nog overal tegenin, en kon ik hem gerust een paar uur/dagen negeren als hij weer eens heel lomp tegen me had gedaan, of onredelijk. Inmiddels kan ik dat niet meer, ik ben heel erg afhankelijk geworden van hem, en ik ben er zelf bij geweest, ik heb het zelf laten gebeuren. Ik schaam me er echt voor, dat ik dit toelaat. Af en toe heb ik het gevoel dat ik ermee wil stoppen, maar als we dan een ruzie hebben en hij roept tegen me dat hij ermee stopt, dan word ik alweer zo bang dat hij het echt doet, dat ik maar doe wat hij zegt. (Ja, ik weet het, domme naieve muts, hij heeft me precies waar hij wil hebben.) En op zo'n moment denk ik bij mezelf, God allemachtig, hoe kun jij je het in je hoofd halen dat JIJ met HEM stopt, als je nu al zo van slag bent als hij er alleen maar mee dreigt (laat staan als hij t echt doet) Ik ben zo bang voor het verdriet/angst/paniek wat er gaat komen wanneer ik er echt mee zou stoppen.
Ik kan hier nog wel een uur over doorgaan, maar dat zal ik jullie besparen. Nu is er vanavond iets vervelends gebeurd, door de weeks zien we elkaar niet, hij zit intern (marine) en is door de weeks dus niet thuis. Hij belt me bijna elke avond even op, zo ook vanavond. Nadat we hadden opgehangen kreeg ik ineens een smsje van hem waarin stond 'Je wilt het wel, ga niet zeggen dat je dat niet met mij wilt, je bent sexy! X' Het was meteen duidelijk dat het niet voor mij was bedoeld, en ik voelde mezelf echt misselijk worden. Toch raakte ik niet in paniek en heb mijn telefoon weggelegd, hij belde nog geen 3 minuten later, hij zei 'Sorry, ik ben net heel boos geworden op ... (kamergenoot bij de marine van hem) hij heeft met mijn telefoon een smsje naar jou verstuurd om je te zieken' Nu gebeuren die dingen daar weleens vaker, de jongens hebben mij ook weleens expres onzeker gemaakt door te zeggen tegen mijn vriend 'Zo, heb je Latifa weer aan de lijn?' Terwijl mijn naam anders is, omdat ik snel onzeker ben. Snap ik wel dat dat grappig is voor jongens onder elkaar. Maar ik geloofde dit verhaal over dat smsje gewoon niet. Dat heb ik ook gezegd, toen heb ik die jongen die het verstuurd zou hebben aan de lijn gekregen en hij zei dat hij dat echt gedaan had. Ik heb gezegd dat ik dat niet geloof, en dat hij het ook gewoon eerlijk kan zeggen. Nouja, om lang verhaal korter te maken. Ik weet nu eigenlijk zo goed als zeker dat mijn vriend smst met een ander meisje. Ik mag ook nooit op zijn hyves kijken en dergelijke. Ik voelde de laatste tijd al langer dat er iets aan de hand was. Met een ander meisje, ik dacht er gewoon vaak over na, wat voorheen helemaal niet zo was. Het komt dus niet als donderdslag bij.... Ik heb nu tegen mijn vriend gezegd: Luister, je kunt zeggen wat je wil, maar MIJN gevoel zegt nu dat dit smsje wel door JOU is gemaakt voor een ander meisje, en ik geef je NU de gelegenheid om ermee te stoppen, je smst en belt haar niet meer, hyved niet meer met haar (even ervanuitgaande dat dat gebeurd.) En je kiest maar wie je wil. Mocht ik er achterkomen dat je niet bent gestopt met het contact met haar, dan stop ik de relatie tussen ons. Slaat dit ergens op, wat ik heb gezegd? Ik weet het gewoon even niet meer. Ik ben ook gewoon naief, dit is mijn eerste vriendje. (ik ben net 19 geworden.)
Kortom, ik zou wel een beetje 'volwassen' advies kunnen gebruiken... Weet niet hoe ik dat moet zeggen. Sorry voor het lange verhaal.
donderdag 20 augustus 2009 om 13:02
quote:Battlefield schreef op 20 augustus 2009 @ 00:28:
Ik heb bijna 2 jaar een vriend (eind van het jaar 2 jaar) en het gaat opzich wel goed tussen ons, meestal. Als we het leuk hebben. We hebben heel vaak ruzies, maar die komen voort uit zijn jaloezie, en hij bepaalt eigenlijk alles in onze relatie. Dat heb ik inmiddels geaccepteerd, want anders krijgen we er toch maar ruzie door, en daar ben ik eigenlijk heel erg bang voor gewordenDan heb je dus helemaal geen goede relatie. Je bent nog heerlijk jong. Laat je leven niet verpesten door zo'n jaloerse jongen. Geniet van je jeugd en je vrijheid!
Ik heb bijna 2 jaar een vriend (eind van het jaar 2 jaar) en het gaat opzich wel goed tussen ons, meestal. Als we het leuk hebben. We hebben heel vaak ruzies, maar die komen voort uit zijn jaloezie, en hij bepaalt eigenlijk alles in onze relatie. Dat heb ik inmiddels geaccepteerd, want anders krijgen we er toch maar ruzie door, en daar ben ik eigenlijk heel erg bang voor gewordenDan heb je dus helemaal geen goede relatie. Je bent nog heerlijk jong. Laat je leven niet verpesten door zo'n jaloerse jongen. Geniet van je jeugd en je vrijheid!
donderdag 20 augustus 2009 om 16:32
[quote]Battlefield schreef op 20 augustus 2009 @ 11:57:
binkie14, we wonen niet samen, ik woon nog thuis. Mei volgend jaar ga ik eindelijk op mezelf, daar kijk ik wel erg naar uit
Oke meis, dat stelt al wat gerust.
Binkie moet aan het werk, maar ik kom hier op terug!
Trouwens, voor een 19 jarige vind ik dat je super goed , je situatie kunt verwoorden!
binkie14, we wonen niet samen, ik woon nog thuis. Mei volgend jaar ga ik eindelijk op mezelf, daar kijk ik wel erg naar uit
Oke meis, dat stelt al wat gerust.
Binkie moet aan het werk, maar ik kom hier op terug!
Trouwens, voor een 19 jarige vind ik dat je super goed , je situatie kunt verwoorden!
Age is mind over matter, if you don\'t mind is doesn\'t matter
donderdag 20 augustus 2009 om 17:12
Hi Battlefield,
Ik heb nog niet alle reacties gelezen dus misschien wel mosterd..
Gezien je OP (waar voor mijn gevoel veel afhankelijkheid en eenzaamheid uit sprak) is het volgens mij een goed idee om op zoek te gaan naar het topic: Ongelijkwaardige relaties geopend door Eleonora. Hier vind je veel ervaringsdeskundigen en lieve forummers die erg goed kunnen luisteren en zo gewenst advies geven.
Ik heb nog niet alle reacties gelezen dus misschien wel mosterd..
Gezien je OP (waar voor mijn gevoel veel afhankelijkheid en eenzaamheid uit sprak) is het volgens mij een goed idee om op zoek te gaan naar het topic: Ongelijkwaardige relaties geopend door Eleonora. Hier vind je veel ervaringsdeskundigen en lieve forummers die erg goed kunnen luisteren en zo gewenst advies geven.
vrijdag 21 augustus 2009 om 13:01
Hoi Battlefield, verkwist je tijd niet met deze op het oog misschien leuke, maar rare gast. Zeg hem op. Klaar. Hij is jou niet waard. Er lopen honderdduizenden andere leuke jongens rond, waarvan ongetwijfeld de helft beter bij jou past dan deze control freak (die blijkens zijn sms'je ook nog eens ontrouw is).
Je bent 19. Je hebt geen control freak nodig (die jou laat doen wat hij wil) noch een ontrouwe vriend (die jou je minderwaardig laat voelen). Je hebt een vriend nodig die jou bevestigt in waar jij trots op bent, en die jou helpt je horizon uit te breiden.
Heeft hij jou dat te bieden? De vraag stellen is eigenlijk al antwoord genoeg. Ga op zoek naar een (veel) betere kandidaat. Je hebt meer dan tijd genoeg. Verkwist die tijd niet.
Je bent 19. Je hebt geen control freak nodig (die jou laat doen wat hij wil) noch een ontrouwe vriend (die jou je minderwaardig laat voelen). Je hebt een vriend nodig die jou bevestigt in waar jij trots op bent, en die jou helpt je horizon uit te breiden.
Heeft hij jou dat te bieden? De vraag stellen is eigenlijk al antwoord genoeg. Ga op zoek naar een (veel) betere kandidaat. Je hebt meer dan tijd genoeg. Verkwist die tijd niet.
