Relaties
alle pijlers
Ik zit in een flinke dip, (let op: klaagzang alert)
dinsdag 16 december 2008 om 15:35
Dag allemaal,
Een tijdje terug heb ik in een topic geschreven over mijn zeer korte maar heel diepgaande relatie.
Ik had een man ontmoet die me werkelijk tot op het bot heeft geraakt, heeft ontroerd zoals nooit iemand eerder heeft gedaan. En dit was andersom ook zo. Samen lachen, huilen, beduust om wat ons overkwam.
Heel voorzichtig, na een paar keer flink belazerd geweest te zijn, durfte ik te geloven dat was ik meemaakte echt was. Dat er echt iemand was die me op handen droeg, me waardeerde om wie ik was en die geen uitvluchten nodig had maar echt mij liefhad om wie ik was.
Na een paar vreemdga-relaties en eentje met een man die me voorloog over van alles en nogwat was dit zo heerlijk. Daarnaast dachten we over heel veel dingen hetzelfde en was het gewoon goed. Voelde als thuiskomen. Dit klinkt allemaal heel zoet, maar het was gewoon goed. Ik kan er niks anders van maken.
Minpuntje: zijn scheiding liep nog.
Wat er toen gebeurde heb ik in mijn topic ook verteld: hij raakte overspannen. Trok het allemaal niet meer en de beerput ging open. Zijn vader is onlangs overleden en daar kon hij met zijn vrouw niet over praten, dus dat onverwerkte stuk kwam naar boven, samen met het verdriet om het feit dat zijn kinderen met gescheiden ouders op zouden groeien, de stress om het niet verkochte huis, het omgaan met zijn dominante ex, het feit dat hij te goed was voor deze wereld en over zich heen liet lopen. Anyway, ALLES kwam eruit. Hij zit in een diepe put en is daar nu mee bezig dmv therapie etc om daaruit te komen.
De scheiding is er inmiddels door, huis is nog niet verkocht en zijn therapie loopt.
En ik.. ben hem kwijt. Door deze ellende zat hij er helemaal doorheen, diep in de put en had hij alleen energie voor zichzelf en zijn herstel. Hij zat en zit ziek thuis. We hebben geen contact meer en ik moet ervanuit gaan dat het niet goed komt. Voorlopig kan hij geen relatie aan.
Nou ja, genoeg over hem, hier kom ik:
Ik zit er doorheen. En niet zo'n beetje ook. Ben verdrietig over het feit dat ik deze man kwijt ben geraakt en niet meer terug zal krijgen. Dat er eindelijk iemand was die ik zo vertrouwde, die me zo goed deed voelen, waar ik me zo bij thuis voelde, en die ben ik kwijt!
Verder ben ik nu al 6 jaar aan het aankloten met relaties. 6 jaar geleden woonde ik samen en van de een op de andere dag vertrok hij en kwam niet meer terug. Ik kocht het huis over en daar woon ik nu nog. Hij was een week later met een collega, het bleek al langer te spelen. Mijn relatie ervoor eindige ook met vreemdgaan.
Tussen deze samenwoon-relatie en deze laatste heb ik nog 1 relatie gehad van 1,5 jaar. Met een narcist (weet ik nu, snap nu ook waarom hij zo is), en dit was geen succes. Liegen, bedriegen en alles lag altijd aan mij.
Anyway, deze man waar het nog niet zo lang mee uit is, is de eerste die echt volledig weer voor me ging. Die ik echt vertrouwde. En ook hier is het vertrouwen, welliswaar op een ander vlak, beschaamd. Ik zit weer alleen met de brokstukken en weer kan ik puinruimen bij mezelf. Dit keer neem ik het hem niet kwalijk, wat hem is overkomen is niet leuk en is niet bewust zo gegaan. Maar ja, als iemand je per ongeluk schopt doet het toch pijn, nietwaar?
Ik zit er dus doorheen. Ben verdrietig dat ik weer met de pijn achterblijf. Baal dat iemand die ik relatief kort kende (paar maanden) me nu al langer verdriet doet dat dat ik hem uberhaupt heb gekend. Omdat hij me gewoon zo diep raakte duurt het ook langer lijkt het wel. Maar ja, daar heb ik nu niks aan.
Tel hier een winterdepressietje bij op en je kunt me nu echt opvegen. Ik kan de hele dag wel janken, word er gek van. Daarnaast baal ik van alles, word ik volgend jaar 32, wil ik dolgraag kinderen en ben nog geen stap verder dan 6 jaar geleden.
Mijn concrete vraag:
- hoe kom ik van mijn verdriet af? Leuke dingen doe ik wel, maar bij leuke dingen trekt mijn maag ook samen als ik er aan denk dat ik hoe dan ook alleen thuis kom, en bij alles mis ik die vent, verdorie! Ook blijf ik verdrietig over het feit dat ik nu al een paar jaar alleen ben en het niet opschiet met me.
- hoe kan ik de mannen weer vertrouwen? Alles wat ik aanga eindigt met verdriet. Vorig jaar ben ik in mijn uppie naar Amerika geweest en was ik gelukkiger dan nu. Maar ik kan toch niet altijd alleen blijven om pijn te ontlopen? Maar alles wat ik start met mannen eindigt in pijn, of heeft al verdriet in de relatie zelf.
Goed, een flinke klaagzang, dat begrijp ik, maar het is ook geschreven in een jankbui en die ben ik zo zat dat ik hoop op tips!
Liefs,
Vinyl
PS. ik ben van mezelf een heel vrolijk en positief iemand. Daarom baal ik ook zo van mezelf nu. Ik weet dat ik hier wel weer uitkrabbel hoor, dat is namelijk altijd nog zo geweest, dus daar ben ik niet bang voor. Alleen wil ik eigenlijk niet meer hoeven uitkrabbelen, niet steeds weer die tegenvallen. Maar ja....
Een tijdje terug heb ik in een topic geschreven over mijn zeer korte maar heel diepgaande relatie.
Ik had een man ontmoet die me werkelijk tot op het bot heeft geraakt, heeft ontroerd zoals nooit iemand eerder heeft gedaan. En dit was andersom ook zo. Samen lachen, huilen, beduust om wat ons overkwam.
Heel voorzichtig, na een paar keer flink belazerd geweest te zijn, durfte ik te geloven dat was ik meemaakte echt was. Dat er echt iemand was die me op handen droeg, me waardeerde om wie ik was en die geen uitvluchten nodig had maar echt mij liefhad om wie ik was.
Na een paar vreemdga-relaties en eentje met een man die me voorloog over van alles en nogwat was dit zo heerlijk. Daarnaast dachten we over heel veel dingen hetzelfde en was het gewoon goed. Voelde als thuiskomen. Dit klinkt allemaal heel zoet, maar het was gewoon goed. Ik kan er niks anders van maken.
Minpuntje: zijn scheiding liep nog.
Wat er toen gebeurde heb ik in mijn topic ook verteld: hij raakte overspannen. Trok het allemaal niet meer en de beerput ging open. Zijn vader is onlangs overleden en daar kon hij met zijn vrouw niet over praten, dus dat onverwerkte stuk kwam naar boven, samen met het verdriet om het feit dat zijn kinderen met gescheiden ouders op zouden groeien, de stress om het niet verkochte huis, het omgaan met zijn dominante ex, het feit dat hij te goed was voor deze wereld en over zich heen liet lopen. Anyway, ALLES kwam eruit. Hij zit in een diepe put en is daar nu mee bezig dmv therapie etc om daaruit te komen.
De scheiding is er inmiddels door, huis is nog niet verkocht en zijn therapie loopt.
En ik.. ben hem kwijt. Door deze ellende zat hij er helemaal doorheen, diep in de put en had hij alleen energie voor zichzelf en zijn herstel. Hij zat en zit ziek thuis. We hebben geen contact meer en ik moet ervanuit gaan dat het niet goed komt. Voorlopig kan hij geen relatie aan.
Nou ja, genoeg over hem, hier kom ik:
Ik zit er doorheen. En niet zo'n beetje ook. Ben verdrietig over het feit dat ik deze man kwijt ben geraakt en niet meer terug zal krijgen. Dat er eindelijk iemand was die ik zo vertrouwde, die me zo goed deed voelen, waar ik me zo bij thuis voelde, en die ben ik kwijt!
Verder ben ik nu al 6 jaar aan het aankloten met relaties. 6 jaar geleden woonde ik samen en van de een op de andere dag vertrok hij en kwam niet meer terug. Ik kocht het huis over en daar woon ik nu nog. Hij was een week later met een collega, het bleek al langer te spelen. Mijn relatie ervoor eindige ook met vreemdgaan.
Tussen deze samenwoon-relatie en deze laatste heb ik nog 1 relatie gehad van 1,5 jaar. Met een narcist (weet ik nu, snap nu ook waarom hij zo is), en dit was geen succes. Liegen, bedriegen en alles lag altijd aan mij.
Anyway, deze man waar het nog niet zo lang mee uit is, is de eerste die echt volledig weer voor me ging. Die ik echt vertrouwde. En ook hier is het vertrouwen, welliswaar op een ander vlak, beschaamd. Ik zit weer alleen met de brokstukken en weer kan ik puinruimen bij mezelf. Dit keer neem ik het hem niet kwalijk, wat hem is overkomen is niet leuk en is niet bewust zo gegaan. Maar ja, als iemand je per ongeluk schopt doet het toch pijn, nietwaar?
Ik zit er dus doorheen. Ben verdrietig dat ik weer met de pijn achterblijf. Baal dat iemand die ik relatief kort kende (paar maanden) me nu al langer verdriet doet dat dat ik hem uberhaupt heb gekend. Omdat hij me gewoon zo diep raakte duurt het ook langer lijkt het wel. Maar ja, daar heb ik nu niks aan.
Tel hier een winterdepressietje bij op en je kunt me nu echt opvegen. Ik kan de hele dag wel janken, word er gek van. Daarnaast baal ik van alles, word ik volgend jaar 32, wil ik dolgraag kinderen en ben nog geen stap verder dan 6 jaar geleden.
Mijn concrete vraag:
- hoe kom ik van mijn verdriet af? Leuke dingen doe ik wel, maar bij leuke dingen trekt mijn maag ook samen als ik er aan denk dat ik hoe dan ook alleen thuis kom, en bij alles mis ik die vent, verdorie! Ook blijf ik verdrietig over het feit dat ik nu al een paar jaar alleen ben en het niet opschiet met me.
- hoe kan ik de mannen weer vertrouwen? Alles wat ik aanga eindigt met verdriet. Vorig jaar ben ik in mijn uppie naar Amerika geweest en was ik gelukkiger dan nu. Maar ik kan toch niet altijd alleen blijven om pijn te ontlopen? Maar alles wat ik start met mannen eindigt in pijn, of heeft al verdriet in de relatie zelf.
Goed, een flinke klaagzang, dat begrijp ik, maar het is ook geschreven in een jankbui en die ben ik zo zat dat ik hoop op tips!
Liefs,
Vinyl
PS. ik ben van mezelf een heel vrolijk en positief iemand. Daarom baal ik ook zo van mezelf nu. Ik weet dat ik hier wel weer uitkrabbel hoor, dat is namelijk altijd nog zo geweest, dus daar ben ik niet bang voor. Alleen wil ik eigenlijk niet meer hoeven uitkrabbelen, niet steeds weer die tegenvallen. Maar ja....
zaterdag 3 januari 2009 om 17:39
Vinyl, fijn te lezen dat de afgelopen dagen goed verlopen zijn!
Bloesie, wat vervelend dat je je zo voelt! Tot wanneer moet je je kindjes nog missen?
Ik ben, na onze discussie over zooi en het uitstellen van opruimen hier deze week, echt heel goed bezig geweest de afgelopen dagen. Heb me gisteren uiteindelijk toch naar de Ikea weten te slepen voor het kastje dat ik al een tijdje op het oog had en het staat ook al bijna helemaal in elkaar. Het hangen van de deurtjes lukt me alleen niet zo goed
En ik ben aan het opruimen geslagen, maar mijn nadeel is altijd dat de zooi dan in eerste instantie alleen maar groter wordt.
Bloesie, wat vervelend dat je je zo voelt! Tot wanneer moet je je kindjes nog missen?
Ik ben, na onze discussie over zooi en het uitstellen van opruimen hier deze week, echt heel goed bezig geweest de afgelopen dagen. Heb me gisteren uiteindelijk toch naar de Ikea weten te slepen voor het kastje dat ik al een tijdje op het oog had en het staat ook al bijna helemaal in elkaar. Het hangen van de deurtjes lukt me alleen niet zo goed
En ik ben aan het opruimen geslagen, maar mijn nadeel is altijd dat de zooi dan in eerste instantie alleen maar groter wordt.
zaterdag 3 januari 2009 om 17:55
quote:Drift schreef op 03 januari 2009 @ 17:39:
Vinyl, fijn te lezen dat de afgelopen dagen goed verlopen zijn!
Bloesie, wat vervelend dat je je zo voelt! Tot wanneer moet je je kindjes nog missen?
Ik ben, na onze discussie over zooi en het uitstellen van opruimen hier deze week, echt heel goed bezig geweest de afgelopen dagen. Heb me gisteren uiteindelijk toch naar de Ikea weten te slepen voor het kastje dat ik al een tijdje op het oog had en het staat ook al bijna helemaal in elkaar. Het hangen van de deurtjes lukt me alleen niet zo goed
En ik ben aan het opruimen geslagen, maar mijn nadeel is altijd dat de zooi dan in eerste instantie alleen maar groter wordt.
Oe, ik heb ook de badkamer onder handen genomen en de kamer achter eens uitgemest (er stonden gewoon nog dingen van jaren terug toen ik samenwoonde, oeps!)
Er staan nu boven al 4 vuilniszakken vol zooi. Erg he?
Vinyl, fijn te lezen dat de afgelopen dagen goed verlopen zijn!
Bloesie, wat vervelend dat je je zo voelt! Tot wanneer moet je je kindjes nog missen?
Ik ben, na onze discussie over zooi en het uitstellen van opruimen hier deze week, echt heel goed bezig geweest de afgelopen dagen. Heb me gisteren uiteindelijk toch naar de Ikea weten te slepen voor het kastje dat ik al een tijdje op het oog had en het staat ook al bijna helemaal in elkaar. Het hangen van de deurtjes lukt me alleen niet zo goed
En ik ben aan het opruimen geslagen, maar mijn nadeel is altijd dat de zooi dan in eerste instantie alleen maar groter wordt.
Oe, ik heb ook de badkamer onder handen genomen en de kamer achter eens uitgemest (er stonden gewoon nog dingen van jaren terug toen ik samenwoonde, oeps!)
Er staan nu boven al 4 vuilniszakken vol zooi. Erg he?
zaterdag 3 januari 2009 om 18:05
quote:Vinyl schreef op 03 januari 2009 @ 17:55:
[...]
Oe, ik heb ook de badkamer onder handen genomen en de kamer achter eens uitgemest (er stonden gewoon nog dingen van jaren terug toen ik samenwoonde, oeps!)
Er staan nu boven al 4 vuilniszakken vol zooi. Erg he?
Die spullen van het samenwonen
Helemaal niet erg trouwens. Zie het als iets positiefs. Met die spullen in de vuilniszakken kun je misschien wel iemand anders blij maken!
Ik ben inmiddels naar mijn kastje aan het kijken in de hoop dat het zichzelf verder in elkaar zet. Misschien toch maar even een man vragen me te helpen. Maar ik wil dit zo graag ZELF doen
[...]
Oe, ik heb ook de badkamer onder handen genomen en de kamer achter eens uitgemest (er stonden gewoon nog dingen van jaren terug toen ik samenwoonde, oeps!)
Er staan nu boven al 4 vuilniszakken vol zooi. Erg he?
Die spullen van het samenwonen
Helemaal niet erg trouwens. Zie het als iets positiefs. Met die spullen in de vuilniszakken kun je misschien wel iemand anders blij maken!
Ik ben inmiddels naar mijn kastje aan het kijken in de hoop dat het zichzelf verder in elkaar zet. Misschien toch maar even een man vragen me te helpen. Maar ik wil dit zo graag ZELF doen
zaterdag 3 januari 2009 om 18:09
quote:Drift schreef op 03 januari 2009 @ 18:05:
[...]
Die spullen van het samenwonen
Helemaal niet erg trouwens. Zie het als iets positiefs. Met die spullen in de vuilniszakken kun je misschien wel iemand anders blij maken!
Ik ben inmiddels naar mijn kastje aan het kijken in de hoop dat het zichzelf verder in elkaar zet. Misschien toch maar even een man vragen me te helpen. Maar ik wil dit zo graag ZELF doen
Ja, deurtjes afhangen is een k*t klus, echt niet leuk
Ja joh, ik vond nog in dozen afschriften van de gezamenlijke rekening enzo. Weg ermee!
Verder is het zooi, om niemand blij mee te maken, haha
Wel heb ik 1 kastje gisteren weggegeven, ruimt ook lekker op!
Heerlijk hoor, zoveel zooi kwijtraken. Nu nog kleding uitzoeken, 1 kast met lades uitruimen en dan is het boven weer te doen!
Nu alleen alle vuilniszakken langzaam over de komende kliko-legingen verdelen
[...]
Die spullen van het samenwonen
Helemaal niet erg trouwens. Zie het als iets positiefs. Met die spullen in de vuilniszakken kun je misschien wel iemand anders blij maken!
Ik ben inmiddels naar mijn kastje aan het kijken in de hoop dat het zichzelf verder in elkaar zet. Misschien toch maar even een man vragen me te helpen. Maar ik wil dit zo graag ZELF doen
Ja, deurtjes afhangen is een k*t klus, echt niet leuk
Ja joh, ik vond nog in dozen afschriften van de gezamenlijke rekening enzo. Weg ermee!
Verder is het zooi, om niemand blij mee te maken, haha
Wel heb ik 1 kastje gisteren weggegeven, ruimt ook lekker op!
Heerlijk hoor, zoveel zooi kwijtraken. Nu nog kleding uitzoeken, 1 kast met lades uitruimen en dan is het boven weer te doen!
Nu alleen alle vuilniszakken langzaam over de komende kliko-legingen verdelen
zaterdag 3 januari 2009 om 18:45
Ik zie je huiskamer al vol met vuilniszakken staan omdat je ze verspreid gaat weggooien
Kleding uitzoeken werkt bij mij nooit zo goed. Ik denk altijd alleen maar 'oh ja, dat had ik ook nog' en gooi vervolgens bijna niks weg.
Om op maandagochtend zuchtend voor mijn kast te staan dat ik niks heb om aan te trekken.
Kleding uitzoeken werkt bij mij nooit zo goed. Ik denk altijd alleen maar 'oh ja, dat had ik ook nog' en gooi vervolgens bijna niks weg.
Om op maandagochtend zuchtend voor mijn kast te staan dat ik niks heb om aan te trekken.
zaterdag 3 januari 2009 om 19:50
Ja, zoiets is het wel. Al staan er nu een paar buiten en een paar nog boven, haha
Maar: die vuilniszakken die herinneren me er wel aan dat ik heb opgeruimd, en dat voelt goed!
Enne... ik gooi vooral dingen weg die ik:
A. lang niet heb aangedaan
B. niet meer pas, of de kans klein is dat ik ze nog pas
C. Een crime zijn om te strijken.
En dan vooral een combinatie van die drie!
Maar: die vuilniszakken die herinneren me er wel aan dat ik heb opgeruimd, en dat voelt goed!
Enne... ik gooi vooral dingen weg die ik:
A. lang niet heb aangedaan
B. niet meer pas, of de kans klein is dat ik ze nog pas
C. Een crime zijn om te strijken.
En dan vooral een combinatie van die drie!
zondag 4 januari 2009 om 13:09
Middag, schoonmaakploeg!
Ik voel me al een stuk beter, hoor, hoest me nog een ongeluk, daar niet van, maar de boel komt goed "los"zal ik maar zeggen!
Grote schoonmaak, dames? Ben er in mijn hoofd al mee bezig, nu even een weekend zonder kinderen en dan kan ik ook flink aan de slag! met een klein ventje van bijna 5 aan je rokken is dat niet handig, en die oudsten willen ook niet al te veel weg mieteren, dus dat schiet niet op.
Fijn voor jullie dat het wat dat betreft bij jullie beter gaat, schoon huis, schoon en leeg hoofd, zal ik maar zeggen! ( niet helemaal waar, maar het helpt wel! )
Ik voel me al een stuk beter, hoor, hoest me nog een ongeluk, daar niet van, maar de boel komt goed "los"zal ik maar zeggen!
Grote schoonmaak, dames? Ben er in mijn hoofd al mee bezig, nu even een weekend zonder kinderen en dan kan ik ook flink aan de slag! met een klein ventje van bijna 5 aan je rokken is dat niet handig, en die oudsten willen ook niet al te veel weg mieteren, dus dat schiet niet op.
Fijn voor jullie dat het wat dat betreft bij jullie beter gaat, schoon huis, schoon en leeg hoofd, zal ik maar zeggen! ( niet helemaal waar, maar het helpt wel! )
zondag 4 januari 2009 om 13:47
Heerlijk, die opruimverhalen. Ik krijg er gewoon zin van om ook de kasten eens leeg te gooien. Maar ik heb qua studie een gruwelijk drukke maand voor de boeg, en ik heb de afgelopen twee weken veel minder gedaan dan ik gepland had (was een tikje moe, geloof ik... ) dus ik zit vandaag weer braaf de hele dag met mijn neus in de boeken!
zondag 4 januari 2009 om 19:09
Het lijkt inderdaad het 'wat heb jij vandaag opgeruimd of schoongemaakt' topic wel inmiddels ja
Maar ik deel graag mijn prestaties waar ik trots op ben, dus ik heb er nog eentje... Vandaag een vriendin met twee kleine kindjes op bezoek dus vanmorgen mijn huiskamer in redelijke staat weten te krijgen. Kastje staat alleen nog steeds niet helemaal in elkaar. Ik heb er even niet zo'n zin in door die rotdeurtjes
Cilka, wat goed dat je hard aan de studie bent! Ik moet eigenlijk ook weer aan de slag maar heb het vermoeden dat dat vandaag niet meer gaat lukken.
Vinyl, is je vakantie na vandaag voorbij? Ja toch? Heb je zin weer te beginnen of zie je er een beetje tegenop?
Maar ik deel graag mijn prestaties waar ik trots op ben, dus ik heb er nog eentje... Vandaag een vriendin met twee kleine kindjes op bezoek dus vanmorgen mijn huiskamer in redelijke staat weten te krijgen. Kastje staat alleen nog steeds niet helemaal in elkaar. Ik heb er even niet zo'n zin in door die rotdeurtjes
Cilka, wat goed dat je hard aan de studie bent! Ik moet eigenlijk ook weer aan de slag maar heb het vermoeden dat dat vandaag niet meer gaat lukken.
Vinyl, is je vakantie na vandaag voorbij? Ja toch? Heb je zin weer te beginnen of zie je er een beetje tegenop?
maandag 5 januari 2009 om 08:06
Nou, ik heb hier ook stukken minder aan de studie gedaan dan dat de bedoeling was. Al ben ik er wel van bijgekomen, van de vakantie, dus ach... elk nadeel heeft z'n voordeel, toch?
Ik heb vannacht beroerd geslapen, ik heb veel zin om mijn collega's weer te zien, maar een drukke werkperiode en een drukke schoolperiode laten me niet ongemoeid.
Maar goed, we'll see! Ik ga nu douchen en dan werken, doeg!!
Jullie ook werkse als je vandaag weer begint!
Ik heb vannacht beroerd geslapen, ik heb veel zin om mijn collega's weer te zien, maar een drukke werkperiode en een drukke schoolperiode laten me niet ongemoeid.
Maar goed, we'll see! Ik ga nu douchen en dan werken, doeg!!
Jullie ook werkse als je vandaag weer begint!
maandag 5 januari 2009 om 19:12
Zo, avondprak weer op
Fijn dat je werkweer redelijk begonnen is! Heb je het idee dat het de rest van de week een beetje te behappen is?
Had inderdaad een drukkere dag dan waar ik op gehoopt had maar dat is helaas vaak het geval in mijn werk. Wilde ook nog wat aan mijn opleiding doen (want doe die in het kader van mijn werk dus dat loop nogal door elkaar heen allemaal) maar dat is er helaas niet van gekomen. Dus moet ik vanavond ook nog 'even' wat gaan doen.
En ben ook van plan mijn kastje in het gareel te krijgen, ga zo eens vragen of de buurman me niet even kan helpen (zet hulpeloos gezicht op )
Fijn dat je werkweer redelijk begonnen is! Heb je het idee dat het de rest van de week een beetje te behappen is?
Had inderdaad een drukkere dag dan waar ik op gehoopt had maar dat is helaas vaak het geval in mijn werk. Wilde ook nog wat aan mijn opleiding doen (want doe die in het kader van mijn werk dus dat loop nogal door elkaar heen allemaal) maar dat is er helaas niet van gekomen. Dus moet ik vanavond ook nog 'even' wat gaan doen.
En ben ook van plan mijn kastje in het gareel te krijgen, ga zo eens vragen of de buurman me niet even kan helpen (zet hulpeloos gezicht op )
maandag 5 januari 2009 om 19:26
Oh, nieuwjaarsrecepties zijn meestal wel leuk!
En fijn dat je het idee hebt dat het allemaal wel te doen is de rest van de week.
Ja, dat kastje...zucht. Helaas ben ik zo'n type dat als ik het niet snel genoeg gewoon even doe dat ding hier over maanden nog steeds half in elkaar staat. En dat wil ik dan toch ook weer niet. Bovendien heeft mijn buurman toevallig nog niet zo lang geleden gezegd dat als ik eens wat extra handen voor klusjes nodig heb hij me wel wil helpen (wist die arme man veel )
En fijn dat je het idee hebt dat het allemaal wel te doen is de rest van de week.
Ja, dat kastje...zucht. Helaas ben ik zo'n type dat als ik het niet snel genoeg gewoon even doe dat ding hier over maanden nog steeds half in elkaar staat. En dat wil ik dan toch ook weer niet. Bovendien heeft mijn buurman toevallig nog niet zo lang geleden gezegd dat als ik eens wat extra handen voor klusjes nodig heb hij me wel wil helpen (wist die arme man veel )
maandag 5 januari 2009 om 21:23
hee vinyl..
ik ken het gevoel , je vertrouwd eindelijk weer iemand en dan is het vertrouw weer in duizend stukjes gebroken door een man.
zelf heb ik ook een korte maar ontzettend hechte relatie achter de rug, ons geloof botste en ik was toch te jong voor hem.
hij was streng christelijk en 4 jaar leeftijds verschil vondt hij teveel
ondanks hij er geen schuld aan heeft, zal tijd het enige zijn wat deze wond zal helen, lekker tijd nemen voor jezelf..veel schrijven, lekker hard meebleren op foute platen en zoek je vriendinnen op ookal wil je liever alleen zijn.
huilen.. ach laat ze maar komen, maar stop ook weer naar een goed potje janken.
time will heal the wounds.
ik ken het gevoel , je vertrouwd eindelijk weer iemand en dan is het vertrouw weer in duizend stukjes gebroken door een man.
zelf heb ik ook een korte maar ontzettend hechte relatie achter de rug, ons geloof botste en ik was toch te jong voor hem.
hij was streng christelijk en 4 jaar leeftijds verschil vondt hij teveel
ondanks hij er geen schuld aan heeft, zal tijd het enige zijn wat deze wond zal helen, lekker tijd nemen voor jezelf..veel schrijven, lekker hard meebleren op foute platen en zoek je vriendinnen op ookal wil je liever alleen zijn.
huilen.. ach laat ze maar komen, maar stop ook weer naar een goed potje janken.
time will heal the wounds.
dinsdag 6 januari 2009 om 22:06
