Relaties
alle pijlers
ik zwanger, man van de leg
donderdag 7 juni 2018 11:22
Hai allemaal,
Het is geen werelddrama en het komt vast goed, maar graag mening, advies of herkenning.
Ik ben zwanger, 16 weken, zwangerschap is gepland en gewenst. Echter, ik ben normaal een vrij rationeel person, heb weinig verschillende emoties, en als ik die heb blijven die altijd in een klein spectrum, nooit heel blij, nooit heel boos zeg maar. Ik heb daar helemaal geen last van, ik vind dat wel prima. Mijn man en ik zijn allang bij elkaar en hij is ook weinig emotioneel als persoon.
In elk geval, gisteren moest ik opeens heel hard huilen, geen aanleiding, ik was niet verdrietig, ik was niet boos er was gewoon niets. Ik neem aan dat het gewoon wat hormonaals was, en dat het erbij hoort en dan is het voor mij klaar. Echter omdat ik eigenlijk nooit huil (ik heb in de afgelopen 10 jaar misschien 2 keer gehuild, door een directe aanleiding), is mijn man helemaal de kluts kwijt. Hij weet helemaal niet meer wat hij moet doen.
Mijn advies om gewoon niets te doen en de melding dat het iets hormonaals was en wel weer over ging kon hij niets mee. Hij maakt zich opeens vreselijk veel zorgen over wat er allemaal mis kan zijn met mij of baby (heb ik koorts misschien? misschien ben ik wel ziek? misschien is hij wel geen goede echtgenoot?) en hij stopt niet. Hij maakt me gillend gek, hij wil huisarts bellen (wat dus nergens voor nodig is) heeft al bloemen gekocht, heb ook al chocolade gekregen, heeft de garage gestofzuigd (waarom???).
Hoe krijg ik hem zo ver dat hij (ja precies; hij, niet ik) weer normaal gaat doen?
Het is geen werelddrama en het komt vast goed, maar graag mening, advies of herkenning.
Ik ben zwanger, 16 weken, zwangerschap is gepland en gewenst. Echter, ik ben normaal een vrij rationeel person, heb weinig verschillende emoties, en als ik die heb blijven die altijd in een klein spectrum, nooit heel blij, nooit heel boos zeg maar. Ik heb daar helemaal geen last van, ik vind dat wel prima. Mijn man en ik zijn allang bij elkaar en hij is ook weinig emotioneel als persoon.
In elk geval, gisteren moest ik opeens heel hard huilen, geen aanleiding, ik was niet verdrietig, ik was niet boos er was gewoon niets. Ik neem aan dat het gewoon wat hormonaals was, en dat het erbij hoort en dan is het voor mij klaar. Echter omdat ik eigenlijk nooit huil (ik heb in de afgelopen 10 jaar misschien 2 keer gehuild, door een directe aanleiding), is mijn man helemaal de kluts kwijt. Hij weet helemaal niet meer wat hij moet doen.
Mijn advies om gewoon niets te doen en de melding dat het iets hormonaals was en wel weer over ging kon hij niets mee. Hij maakt zich opeens vreselijk veel zorgen over wat er allemaal mis kan zijn met mij of baby (heb ik koorts misschien? misschien ben ik wel ziek? misschien is hij wel geen goede echtgenoot?) en hij stopt niet. Hij maakt me gillend gek, hij wil huisarts bellen (wat dus nergens voor nodig is) heeft al bloemen gekocht, heb ook al chocolade gekregen, heeft de garage gestofzuigd (waarom???).
Hoe krijg ik hem zo ver dat hij (ja precies; hij, niet ik) weer normaal gaat doen?
vrijdag 8 februari 2019 13:11
stroman schreef: ↑06-02-2019 20:00Humor gaat altijd over dingen die niet goed gaan.
Maar waarom zou je dit topic lezen als je het niet grappig vindt? Ik kijk toch ook niet naar Youtubefilmpjes van kinderen die hun tandjes uit hun bekjes vallen van de schommel? Er zijn ook hele volksstammen die daar wel om moeten lachen. Dan ga ik er toch niet onder typen of die ontaarde ouders wel beseffen dat het Heel Slecht is voor het gebit van zo’n kindje?
prachtpost!
ik was enigzins mosterd geloof ik. excuus
mijn partner is licht-autistisch (en soms denk ik ikzelf ook) en de herkenning is fijn en grappig en zelfs behulpzaam vind ik
Lorem Ipsum
vrijdag 8 februari 2019 13:13
Het erge (voor jou) is dat ik zelfs nu jij alleen maar dit schrijft, er al weer om moet lachen...RégineFilange schreef: ↑07-02-2019 16:00
Alleen het is enorm beyond me hoe je de humor kunt inzien van iemand die bij TNO op de stoep staat, of een hele correspondentie onderhoudt met Pampers. Of zestien timers heeft aanstaan tijdens het koken.
Maar goed, like I said, alleen maar mooi als je dat wel kunt.
Jammer he, dat je humor niet uit kunt leggen?
vrijdag 8 februari 2019 13:16
Volgens mij is dit topic dat dus juist helemaal niet, of je het nu wel of niet grappig vindt. Man-van vindt het prima dat er over hem geschreven wordt en Florence maakt hem in mijn ogen nergens belachelijk omdat ze eigenlijk alleen maar feitelijk beschrijft wat er gebeurd. Ik zie echt niet hoe dit nu ten koste van iemand gaat.Lady*Voldemort schreef: ↑07-02-2019 18:54Ongecompliceerd vermaak ten koste van ja. Hahahihihoho. Maar je vermaakt je maar tot je een ons weegt hoor, mijn zegen heb je.
zaterdag 5 oktober 2019 17:52
Ha kijk, ik was dit topic al weer helemaal vergeten! Ja het gaat heel goed, baby is inmiddels 11 maanden en enorm lekker ventje, hij doet het super.
Moet heel eerlijk zeggen dat het me echt heel erg meevalt, het is een hele makkelijke baby, wel heel erg druk, maar eet goed, slaapt door (!!!) en heeft het enorm naar zijn zin. Man is stomverbaasd dat het zo makkelijk gaat, we hadden echt gedacht dat het voor hem veel moeilijker zou zijn zich aan de baby aan te passen maar het loopt heel soepel (waarschijnlijk omdat baby ofwel gewoon heel makkelijk is, ofwel babies gewoon van routine houden). Natuurlijk zit ik me hier een aanzienlijk deel van de tijd suf te lachen om allerlei dingen die man doet, maar dat hoort gewoon een beetje bij ons.
Moet heel eerlijk zeggen dat het me echt heel erg meevalt, het is een hele makkelijke baby, wel heel erg druk, maar eet goed, slaapt door (!!!) en heeft het enorm naar zijn zin. Man is stomverbaasd dat het zo makkelijk gaat, we hadden echt gedacht dat het voor hem veel moeilijker zou zijn zich aan de baby aan te passen maar het loopt heel soepel (waarschijnlijk omdat baby ofwel gewoon heel makkelijk is, ofwel babies gewoon van routine houden). Natuurlijk zit ik me hier een aanzienlijk deel van de tijd suf te lachen om allerlei dingen die man doet, maar dat hoort gewoon een beetje bij ons.
zaterdag 5 oktober 2019 17:57
Dank voor de update. Heerlijk om lezen en wat fijn dat 'het' meevalt voor man. Je klinkt (ook in andere topics) alsof je echt goed en leuk in je vel zit. Mooi!
Ik heb vorig jaar een aantal van jouw posts aan mijn man laten lezen. Die lag helemaal in een deuk... van herkenning. Hij heeft geen etiquetje maar weet wel dat hij best wat (milde) trekken uit het autismespectrum vertoond. Wij kunnen er meestal smakelijk om lachen. Enige zelfspot is hem dan ook niet vreemd.
Ik heb vorig jaar een aantal van jouw posts aan mijn man laten lezen. Die lag helemaal in een deuk... van herkenning. Hij heeft geen etiquetje maar weet wel dat hij best wat (milde) trekken uit het autismespectrum vertoond. Wij kunnen er meestal smakelijk om lachen. Enige zelfspot is hem dan ook niet vreemd.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
zaterdag 5 oktober 2019 19:21
ja klopt ik zit ook heel lekker in mijn vel, lichamelijk heb ik wel flinke domper gehad na bevalling en dat was echt niet leuk maar ik ben er na 11 maanden aardig bovenop aan het krabbelen dus dat is positief. Ik ben nog niet op het conditie niveau dat ik had, maar het komt goed (met grote dank aan S-meds van dit forum die mij allerlei goede tips gegeven heeft). Ook weer lekker aan het werk dus alles op rolletjes...Oudblond schreef: ↑05-10-2019 17:57Dank voor de update. Heerlijk om lezen en wat fijn dat 'het' meevalt voor man. Je klinkt (ook in andere topics) alsof je echt goed en leuk in je vel zit. Mooi!
Ik heb vorig jaar een aantal van jouw posts aan mijn man laten lezen. Die lag helemaal in een deuk... van herkenning. Hij heeft geen etiquetje maar weet wel dat hij best wat (milde) trekken uit het autismespectrum vertoond. Wij kunnen er meestal smakelijk om lachen. Enige zelfspot is hem dan ook niet vreemd.
