Relaties
alle pijlers
It's all over but the crying?
maandag 4 mei 2009 om 13:38
Ik weet het even helemaal niet meer. Het gaat allemaal helemaal mis.
Zo'n twee maand geleden heb ik het uitgemaakt met mijn vriend. We waren 4,5 jaar samen en ondanks de vele leuke tijden en ook veel goede dingen, had ik ook altijd wat twijfels of hij wel zo into mij was als ik dacht. Hij kon hele tijden ontzettend lief zijn, maar zo gauw hij het wat drukker kreeg dan werd ik ook heel makkelijk aan de kant geschoven, zo voelde het tenminste.
Ik was dit zat en miste daarnaast ook een stuk zorgzaamheid en interesse. dus heb ik er een punt achter gezet.
We gingen goed uit elkaar, zonder ruzie en we hadden de afgelopen tijd nog wel contact via mail of telefoon en 1x hebben we wat afgesproken om ergens iets te gaan drinken. In het begin was het nog dat hij een oplossing wilde voor ons, ik had op dat moment daar nog niet behoefte aan. Ik was nog teveel in de war en dan daarbij miste ik alweer het echt het gevoel te hebben dat hij deze relatie wel echt wil.
De dag nadat ik het had uitgemaakt vroeg hij of dit is wat ik wilde. Ik heb toen heel eerlijk antwoord gegeven dat ik het niet wist. dat ik wel van hem hou en het ook graag wel weer goed zag komen tussen ons, maar dat eerst moest blijken of dat wel zo'n goed idee is. Sindsdien heeft hij bij elk gesprek gevraagd of ik al wist wat ik wilde. Nee tuurlijk weet ik dat nog niet. het is allemaal nog zo vers.
Zo ook deze week, hij belde weer na een tijd niks van zijn kant te hebben gehoord behalve reacties op mijn mail. hij vroeg weer of ik al weet wat ik wil. Ik weet het nog steeds niet, heb nog veel twijfels. Daarop antwoorde hij dat hij het zo wel goed vond en dat ik dus niet meer hoefde te twijfelen. dat kwetste mij, hoe kan hij dat nu zo makkelijk zeggen? het was aan de andere kant ook een teken dat ik ook verder moet. Ik had hem dus een mail gestuurd met dat ik het zo ook wel goed vond en dus niet meer wilde twijfelen. Kreeg ik een boze mail terug van hem! waar ik naar toe wilde met die mail en dat hij nooit had gezegd dat hij zo goed vond, dat hij met oplossingen was gekomen en ik daar niks mee had gewild en dat ik hem wel erg lang aan het lijntje had gehouden. In eerste instantie was ik ontzettend verdrietig dat hij dit allemaal zo zag en heb een mail teruggestuurd en heel openhartig mijn gevoelens erin gezet, ook dat ik niet meer weet wat ik moet en hem nog wel mis, maar dat ik niet met deze twijfels een relatie kan aangaan. en dat ik tijd nodig ben en hij me die niet wil geven. Hierop heb ik geen reactie gehad. Ik weet dat hij online is geweest en het moet hebben gelezen, maar hij reageert niet. Ik vermoed omdat hij nog steeds boos is en het zat is. Ook daar was (ben) ik heel verdrietig over. maar heb nu zelf ook zoiets van Ja, wat wil je nu dan! Ik geef hem eindelijk antwoord, puur en alleen zodat we allebei verder kunnen en dan is het nog niet goed! Hij wilde graag antwoorden, ik was er nog niet aan toe. In deze twee maanden dat we uit elkaar zijn heb ik talloze keren gezegt dat het er niet om ging dat ik niet van hem hou en dat ik hem wel mis, maar geen een keer heeft hij dit tegen mij gezegt. Hij zegt met oplossingen te komen, maar dan moet ik vervolgens de oplossing uitvoeren en zo werkt dat toch niet! Zolang ik niet zie dat hij maar enige moeite wil doen dat we weer bij elkaar komen en zolang ik niet het gevoel heb dat hij dit ook echt wil dan is er 0% kans dat we ooit weer bij elkaar komen. het ligt ook alleen maar aan mij, ik ben de boosdoener, ik wil niks voor onze relatie doen, maar hij kijkt niet naar zijn aandeel. Kijk dat is wel erg makkelijk of niet!
ik zie ook wel in dat ik niet langer met het antwoord ik weet het niet kon komen en dan geef ik een antwoord is meneer boos en hoor ik niks meer van hem. Probeer ik het nog uit te leggen is het nog niet goed. Wat wil hij nu dan?En één mail dat niet goed bij hem valt en wat helemaal niet als kwetsend was bedoeld en alles is voorbij?
Ik vind het gewoon heel rot dat het alsnog zo moet gaan. Ik vond het ook wel fijn om af en toe even contact te hebben. Ik weet ook niet wat ik nu moet doen. Mijn gevoel zegt dat ik het zo maar moet laten, ook ben ik bang dat als ik bel hij niet opneemt of gewoon ophangt. dat zou ik nu helemaal even niet aankunnen.
tis wel even fijn om even van mij te schrijven. Ik zit er zo mee in de maag heb zulke verschillende gevoelens. Aan de ene kant ben ik heel verdrietig dat we alsnog met 'gezeur' uit elkaar gaan, aan de andere kant ben ik ook zo boos dat hij hier zo makkelijk mee omgaat en niet verder meer kijkt dan die ene mail en dat ik alles verkeerd doe en hij de 'heilige onschuld zelve is. als hij zijn aandeel niet ziet wat heeft het dan nog voor zin? ik mis een stukje vechtlust voor ons van zijn kant uit. Hij wil me ook geen tijd geven om dingen op een rij te zetten, hier is hij vanaf het begin heel duidelijk over geweest. maar als je van iemand houdt dan gun je ze toch ook wat tijd? Aan de andere kant begrijp ik wel dat hij niet onzekerheid wil zitten, vandaar dan ook die mail. maar schijnbaar is ook dat niet goed!
Zo'n twee maand geleden heb ik het uitgemaakt met mijn vriend. We waren 4,5 jaar samen en ondanks de vele leuke tijden en ook veel goede dingen, had ik ook altijd wat twijfels of hij wel zo into mij was als ik dacht. Hij kon hele tijden ontzettend lief zijn, maar zo gauw hij het wat drukker kreeg dan werd ik ook heel makkelijk aan de kant geschoven, zo voelde het tenminste.
Ik was dit zat en miste daarnaast ook een stuk zorgzaamheid en interesse. dus heb ik er een punt achter gezet.
We gingen goed uit elkaar, zonder ruzie en we hadden de afgelopen tijd nog wel contact via mail of telefoon en 1x hebben we wat afgesproken om ergens iets te gaan drinken. In het begin was het nog dat hij een oplossing wilde voor ons, ik had op dat moment daar nog niet behoefte aan. Ik was nog teveel in de war en dan daarbij miste ik alweer het echt het gevoel te hebben dat hij deze relatie wel echt wil.
De dag nadat ik het had uitgemaakt vroeg hij of dit is wat ik wilde. Ik heb toen heel eerlijk antwoord gegeven dat ik het niet wist. dat ik wel van hem hou en het ook graag wel weer goed zag komen tussen ons, maar dat eerst moest blijken of dat wel zo'n goed idee is. Sindsdien heeft hij bij elk gesprek gevraagd of ik al wist wat ik wilde. Nee tuurlijk weet ik dat nog niet. het is allemaal nog zo vers.
Zo ook deze week, hij belde weer na een tijd niks van zijn kant te hebben gehoord behalve reacties op mijn mail. hij vroeg weer of ik al weet wat ik wil. Ik weet het nog steeds niet, heb nog veel twijfels. Daarop antwoorde hij dat hij het zo wel goed vond en dat ik dus niet meer hoefde te twijfelen. dat kwetste mij, hoe kan hij dat nu zo makkelijk zeggen? het was aan de andere kant ook een teken dat ik ook verder moet. Ik had hem dus een mail gestuurd met dat ik het zo ook wel goed vond en dus niet meer wilde twijfelen. Kreeg ik een boze mail terug van hem! waar ik naar toe wilde met die mail en dat hij nooit had gezegd dat hij zo goed vond, dat hij met oplossingen was gekomen en ik daar niks mee had gewild en dat ik hem wel erg lang aan het lijntje had gehouden. In eerste instantie was ik ontzettend verdrietig dat hij dit allemaal zo zag en heb een mail teruggestuurd en heel openhartig mijn gevoelens erin gezet, ook dat ik niet meer weet wat ik moet en hem nog wel mis, maar dat ik niet met deze twijfels een relatie kan aangaan. en dat ik tijd nodig ben en hij me die niet wil geven. Hierop heb ik geen reactie gehad. Ik weet dat hij online is geweest en het moet hebben gelezen, maar hij reageert niet. Ik vermoed omdat hij nog steeds boos is en het zat is. Ook daar was (ben) ik heel verdrietig over. maar heb nu zelf ook zoiets van Ja, wat wil je nu dan! Ik geef hem eindelijk antwoord, puur en alleen zodat we allebei verder kunnen en dan is het nog niet goed! Hij wilde graag antwoorden, ik was er nog niet aan toe. In deze twee maanden dat we uit elkaar zijn heb ik talloze keren gezegt dat het er niet om ging dat ik niet van hem hou en dat ik hem wel mis, maar geen een keer heeft hij dit tegen mij gezegt. Hij zegt met oplossingen te komen, maar dan moet ik vervolgens de oplossing uitvoeren en zo werkt dat toch niet! Zolang ik niet zie dat hij maar enige moeite wil doen dat we weer bij elkaar komen en zolang ik niet het gevoel heb dat hij dit ook echt wil dan is er 0% kans dat we ooit weer bij elkaar komen. het ligt ook alleen maar aan mij, ik ben de boosdoener, ik wil niks voor onze relatie doen, maar hij kijkt niet naar zijn aandeel. Kijk dat is wel erg makkelijk of niet!
ik zie ook wel in dat ik niet langer met het antwoord ik weet het niet kon komen en dan geef ik een antwoord is meneer boos en hoor ik niks meer van hem. Probeer ik het nog uit te leggen is het nog niet goed. Wat wil hij nu dan?En één mail dat niet goed bij hem valt en wat helemaal niet als kwetsend was bedoeld en alles is voorbij?
Ik vind het gewoon heel rot dat het alsnog zo moet gaan. Ik vond het ook wel fijn om af en toe even contact te hebben. Ik weet ook niet wat ik nu moet doen. Mijn gevoel zegt dat ik het zo maar moet laten, ook ben ik bang dat als ik bel hij niet opneemt of gewoon ophangt. dat zou ik nu helemaal even niet aankunnen.
tis wel even fijn om even van mij te schrijven. Ik zit er zo mee in de maag heb zulke verschillende gevoelens. Aan de ene kant ben ik heel verdrietig dat we alsnog met 'gezeur' uit elkaar gaan, aan de andere kant ben ik ook zo boos dat hij hier zo makkelijk mee omgaat en niet verder meer kijkt dan die ene mail en dat ik alles verkeerd doe en hij de 'heilige onschuld zelve is. als hij zijn aandeel niet ziet wat heeft het dan nog voor zin? ik mis een stukje vechtlust voor ons van zijn kant uit. Hij wil me ook geen tijd geven om dingen op een rij te zetten, hier is hij vanaf het begin heel duidelijk over geweest. maar als je van iemand houdt dan gun je ze toch ook wat tijd? Aan de andere kant begrijp ik wel dat hij niet onzekerheid wil zitten, vandaar dan ook die mail. maar schijnbaar is ook dat niet goed!
maandag 4 mei 2009 om 13:59
Ik denk dat zolang jullie beiden nog denken dat het misschien wel goed komt of wachten op een actie van de andere partij je er niet uit komt. Zet er helemaal een punt achter en laat de ander daarbij ook gaan.
Houd op met kijken of hij online is of te wachten tot hij jou snapt, maar laat het nu achter je en werk naar de toekomst en laat deze relatie voor wat hij was. Als hij je nu nog niet overtuigd heeft gaat het ook niet gebeuren, ga nu kiezen voor jezelf en houd op je over zijn acties en reacties te bekommeren.
Hij hoeft je helemaal geen tijd te gunnen hoor, als hiu dat wel doet en zich daar dan rechten aan ontleed op een antwoord is ook niet gek. Als je nog maar een beetje van hem houdt laat je hem juist gaan zodat hij kan helen en opnieuw geluk kan zoeken en jij ook. Als jullie ooit als geheelde mensen elkaar weer tegenkomen en opnieuw beginnen is heel wat anders maar iets waar ik niet op zou rekenen. De enige manier om er achter te komen of je alleen beter af bent is ook alleen door te gaan en de oude situatie achter je te laten, ga nu je eigen weg maar en laat hem de zijne gaan.
Klinkt makeklijker gezegd dan gedaan, maar is echt de enig manier anders blijft er een valse hoop leven, onstaat meer onbegrip en barst de bom straks helemaal. Laat het gaan en ga door, kies voor morgen zonder zorgen, pluk de dag, vandaag begint de rest van je mooie leven.
Nou aj, dat is mijn mening, gebaseerd op wta ik lees en mijn eigen levenslessen. Ik hoop dat je er wat aan hebt en wens je alle wijsheid en sterkte.
Houd op met kijken of hij online is of te wachten tot hij jou snapt, maar laat het nu achter je en werk naar de toekomst en laat deze relatie voor wat hij was. Als hij je nu nog niet overtuigd heeft gaat het ook niet gebeuren, ga nu kiezen voor jezelf en houd op je over zijn acties en reacties te bekommeren.
Hij hoeft je helemaal geen tijd te gunnen hoor, als hiu dat wel doet en zich daar dan rechten aan ontleed op een antwoord is ook niet gek. Als je nog maar een beetje van hem houdt laat je hem juist gaan zodat hij kan helen en opnieuw geluk kan zoeken en jij ook. Als jullie ooit als geheelde mensen elkaar weer tegenkomen en opnieuw beginnen is heel wat anders maar iets waar ik niet op zou rekenen. De enige manier om er achter te komen of je alleen beter af bent is ook alleen door te gaan en de oude situatie achter je te laten, ga nu je eigen weg maar en laat hem de zijne gaan.
Klinkt makeklijker gezegd dan gedaan, maar is echt de enig manier anders blijft er een valse hoop leven, onstaat meer onbegrip en barst de bom straks helemaal. Laat het gaan en ga door, kies voor morgen zonder zorgen, pluk de dag, vandaag begint de rest van je mooie leven.
Nou aj, dat is mijn mening, gebaseerd op wta ik lees en mijn eigen levenslessen. Ik hoop dat je er wat aan hebt en wens je alle wijsheid en sterkte.
maandag 4 mei 2009 om 14:31
@doubledutch, bedankt voor je reactie. tis altijd fijn om het ook van andere te horen hoe er over gedacht wordt. Soms is het niet wat je wil horen, maar dat toch gezegt moet worden.
Ik weet dat ik verder moet gaan en dit achter mij moet laten. Ik vind het alleen zo ontzettende moeilijk. Dit is ook voor het eerst dat ik zo'n ontzettende liefdesverdriet heb. De vorige relatie nu alweer zo'n 6 jaar terug ging zoveel makkelijker omdat hij een eikel was. ik was daarbij opgelucht dat dat over was. maar bij deze man, vind ik het gewoon zo ontzettend moeilijk. maar dat het tijd is om verder te gaan, daar heb je volkomen gelijk in. daarom ga ik ook niet meer reageren en probeer alles weer wat op te pakken zonder hem. hoe moeilijk het ook is.
Ik weet dat ik verder moet gaan en dit achter mij moet laten. Ik vind het alleen zo ontzettende moeilijk. Dit is ook voor het eerst dat ik zo'n ontzettende liefdesverdriet heb. De vorige relatie nu alweer zo'n 6 jaar terug ging zoveel makkelijker omdat hij een eikel was. ik was daarbij opgelucht dat dat over was. maar bij deze man, vind ik het gewoon zo ontzettend moeilijk. maar dat het tijd is om verder te gaan, daar heb je volkomen gelijk in. daarom ga ik ook niet meer reageren en probeer alles weer wat op te pakken zonder hem. hoe moeilijk het ook is.
