jaloers..

06-07-2009 15:35 32 berichten
Ik ben vreselijk jaloers en heel erg onzeker. Dit zal ten kosten gaan van mijn relatie, wat moet ik doen? Ben niet jaloers als het gaat om vrouwen, maar wat hij heeft en wat ik niet heb. Hij heeft die leuke baan, gaat veel naar het buitenland voor werk. Hij heeft heel veel vrienden en gaat veel stappen. Hij heeft een hoog salaris.



Ik probeer constant mezelf te dwingen te kijken naar wat IK heb ipv andersom, maar als er dan weer iets voorkomt, zie ik het weer negatief.



Moet ik toch met mezelf?!
Alle reacties Link kopieren
waarom heb jij dat allemaal niet dan? En waarom wil je het?



Elk vordeel heb ze nadeel, die leuke baan waarmee je vaak nar het buitenland moet, betekent wel dat je andere hobbies niet kunt hebben, dat ie waarschijnlijk ook veel overwerkt en weinig tijd heeft voor jou.



Vind jij je eigen baan niet leuk? Wat zou je graag willen doen en wat zou je kunnen doen om dat te bereiken?
Alle reacties Link kopieren
Bah, wat een rotgevoel. Heb je dat ook bij andere mensen of alleen bij hem? Heb je een idee hoe dit komt?



Uiteindelijk gaat het erom dat je tevreden met jezelf en je eigen leven bent en als je dat niet bent dat je dan het heft in eigen handen neemt om dingen te proberen te veranderen. Alleen maar jaloers zijn, dat intens voelen en erin zwelgen doet niemand goed. Jij voelt je klote en je vriend merkt (op een gegeven moment) echt wel dat er iets is.



Wat je eraan zou kunnen doen? Je afvragen hoe je aan deze gedachten komt. Moet je perse de competitie aangaan? Ook afleiding zoeken denk ik. Dus als die gedachten weer komen, afleiding zoeken. Het is het niet waard!
Alle reacties Link kopieren
Blij zijn dat je vriend zo'n leuk leven heeft en dan heeft hij *JOU* ook nog eens! Jij hoort dus ook bij al die leuke dingen, jij bent zijn geweldige vriendin. Praat jezelf niet naar beneden en zie dit als een compliment.

En werk aan jezelf en je eigen leven. Er zijn vast ook dingen die jij wel hebt en hij niet. Als je geen leuke baan, leuk salaris of leuke vrienden hebt, probeer daar wat mee te doen dan! Die zijn hem vast ook niet in de schoot komen vallen.

En als je het verschil tussen jullie niet kunt verkroppen, kun je hem beter laten gaan en op zoek naar een vriend die net zo "weinig" heeft als jij. Misschien voel je je dan beter?
Ik denk jouw gevoel wel een beetje te herkennen. Ik had dat ook toen ik nog niet zo lang een relatie had met mijn nu-man. Maar ik was niet jaloers in de zin van dat ik het hem niet gunde maar meer dat ik me bij lange na niet goed genoeg voor hem vond. Dat heeft tot gevolg gehad dat ik me helemaal aanpaste aan hem, en we uiteindelijk zijn leven leidden ipv ik het mijne en hij het zijne en wel samen een gelijkwaardige relatie hadden.



Uiteindelijk barstte de bom toen ik wel wat meer mijn eigen leven op de rit had, qua werk en salaris. Uiteindelijk zijn we er met relatietherapie nog bovenop gekomen, maar wij moeten wel beide blijven uitkijken voor de valkuilen die we beide in het verleden vanwege die ongelijkwaardigheid gegraven hebben.



Ik weet eerlijk gezegd niet zo goed wat ik beter had kunnen doen vroeger dan dat ik heb gedaan. Ja, meer relativeren en zelfvertrouwen uit mijzelf halen, maar had toen geen idee gehad hoe ik dat voor elkaar had moeten krijgen.
Alle reacties Link kopieren
Waarom probeer je jezelf met hem te vergelijken dan?

Ben je misschien ongelukkig met wat je nu hebt?

Dan zal je iets moeten veranderen, lijkt me.
Alle reacties Link kopieren
quote:chicatjoe schreef op 06 juli 2009 @ 15:44:

Waarom probeer je jezelf met hem te vergelijken dan?

Ben je misschien ongelukkig met wat je nu hebt?

Dan zal je iets moeten veranderen, lijkt me.Eens!
Bedankt voor jullie reactie. Door veel verhuizingen, vroeger, heb ik veel contacten verloren en merk ik dat ik mij vastklamp aan die ene persoon die mij lief is. Snap ook gewoon niet dat ik jaloers moet zijn op wat hij heeft. Ik hoor het hem toch te gunnen? Je gunt je vriend toch een gelukkig en mooi leven?!?! begrijp het niet, waarom doe ik zo? Gelukkig ken ik nog wel wat mensen en daarmee probeer ik wat leuke dingen te doen, maar ben dan ook weer blij als ik thuis ben bij hem.
Is het jaloers zijn op wat hij heeft of ben je bang hem kwijt te raken omdat je hem niets te bieden hebt voor je gevoel? Is het bedreigend voor je?
Alle reacties Link kopieren
Aaaw. Lieve Dilenia.

Probeer je ook nieuwe contacten te zoeken/te maken?

Studeer je nog? of werk je? Sport? o.i.d.?
Ik probeer tzelfde te leven als hij, hij heeft heel veel hobby's. Vindt deze wel leuk en doe eraan mee. Ik werk en ben bezig met mijn rijlessen, zou denk ik meer schelen als ik een autootje heb, dan kan ik ook makkelijker gaan en staan waar ik wil. Ik denk dat ik mij te afhankelijk opstel. Vanavond ga ik weer spinnen, maar doordat ik dan zo onzeker ben, ga ik meteen na de les omkleden en naar huis, terwijl de mensen daar erg aardig zijn en graag een babbeltje maken. Ben dan weer jaloers op het feit dat mijn vriend zo makkelijk contacten legt en met iedereen, daar kan opschieten.
Alle reacties Link kopieren
Okay, hij heeft veel hobby's en je doet graag mee.

Maar heb je ook echt een eigen hobby/interesse?



En woon je in een stad of in een dorp?



Probeer inderdaad eens een babbeltje met iemand daar op je sportschool te maken!! Wie weet komt er wat leuks uit!!
quote:Dilenia schreef op 06 juli 2009 @ 16:09:

Ik probeer tzelfde te leven als hij



Kijk daar erg mee uit. Zoals hij leeft past ook bij zijn karakter en misschien niet zo erg bij het jouwe. Dat neemt niet weg dat jullie geen leuke relatie kunnen hebben hoor. Mijn man heeft ook veel vrienden, ik voelde me vroeger echt een stumper tov hem omdat ik dat niet had, ondanks dat ik makkelijk contact maak met mensen. Nu weet ik dat het hebben van een berg vrienden niet zo bij mij past.



Probeer echt je eigen leven te leven. Zoek sporten die jij leuk vindt, blijf daar zolang hangen als jij leuk vindt. Als jij liever na het sporten met een boek op de bank kruipt ipv een drukke derde helft te hebben, dan is dat echt niet beter of slechter.
Ik heb ook mijn eigen hobby's en interesses, bijv toneel, maar door financien en in de late uren reizen met het OV is het voor mij niet heel handig. Ik woon in een "kleine stad".



Ik ga dan twijfelen: horen we wel bij elkaar? Moet ik hem hierdoor laten gaan?



Ik probeer mij teveel aan hem op te trekken, ws, das idd niet goed, maar wil hem niet kwijt..
Alle reacties Link kopieren
Ik denk niet dat je zo moet denken: Horen we wel bij elkaar.



Hij is bij jou, ook om mooie redenen toch?



Ik denk ook dat als jij je eigen dingetjes weer weet te vinden dat hij juist heel erg blij voor je zal zijn!!
Voor mij was het ook handiger omdat hij in een stad woonde waarin ik ook van alles kende en hij in de mijne niet. Het was ook handiger omdat hij een mooier en groter huis had, het was handiger omdat ik nog geen auto had, etc. etc.



Het was absoluut praktischer maar al dat praktische heeft me wel in de weg gestaan om me goed te voelen over mijzelf en om niet afhankelijk te zijn van zijn oordeel over mij.



Je kunt best doorgaan met je relatie natuurlijk maar als ik jou was zou ik me toch iets minder naar hem gaan voegen, ondanks dat dat onpraktisch is. Laat hem ook naar jou toe komen en zich in jouw leven verdiepen. Kortom, neem wat meer ruimte in in de relatie.
Hij gunt mij werkelijk alles, hij is altijd blij voor me als ik wat ga doen of heb gedaan.... vreselijk dat ik dan zo jaloers ben
Alle reacties Link kopieren
Kun je het dan nog wel.. jaloezie noemen? Of gewoon gemis?



Dat je je eigen vriendengroepje/meidenclubje mist ofzo? Dat je het mist om alleen de deur uit te gaan om met vrienden te meeten?



Je kunt er nu nog wat aan doen! Zoals Vl43inder ook al zei; het is heel makkelijk/praktisch. Maar je kunt er vandaag nog wat aan doen als je echt wilt!
Alle reacties Link kopieren
Ik zou er trots op proberen te zijn, dat hij jou vriend is.

Hij heeft niet voor niets een relatie met jou, probeer je niet te veel vast te klampen aan angst.

Angst is een slechte raadgever.

En ik vind dat iedereen gelijk is, of het nu minister president of jaap van de buren is.

Ik begrijp je gevoelens trouwens wel, ik had het vroeger ook.



Heb je veel last van die onzekerheden?
Alle reacties Link kopieren
Wat vervelend. Tsja, je hebt altijd van die clichématige uitspraken, kijk naar wat je wel hebt, dat je blij bent met jezelf en nog erger, 'van jezelf houdt'. Allemaal leuk en aardig maar ik ken geen mens die consistent is in zijn zelfacceptatie en liefde. Jij voelt dat nu zo en dat is kut. Vraag mij af of dit een patroon is in je leven? In hoeverre wordt het leven minder leuk hierdoor? Dat is een belangrijke indicator voor de mate waarin je hieronder lijdt. Eens met iemand praten zou dan misschien wel kunnen helpen.
Klinkt inderdaad meer als gemis dan jaloezie. Misschien komt het er uit voort, zou kunnen.



Wat heb jij nodig denk je, voor verbetering voor jouw situatie?
Dat is t em, ik weet niet hoe ik dit moet veranderen. Ik hoor dus net dat hij morgen naar Duitsland moet en over een week zit hij 2 weekenden in Wenen... Dan voel ik al een steek in mijn maag. Ik wil niet dat hij gaat, daar plezier heeft, na werk. Hij daar nog gezellig de stad in gaat en ik zaterdagavond op de bank voor de tv hang. Ik moet een masker opzetten en tegen hem zeggen dat ik het heel leuk voor hem vind. Doe ik dit niet dan krijgen we weer die vreselijke ruzie en duw ik hem steeds verder van mij af. Moet ik er dan maar mee leren leven, dit inleveren en weer accepteren?
Wil je niet dat hij gaat omdat jij ook naar het buitenland wil of omdat je wil dat hij bij jou blijft.



Voel je je dus rot omdat jij iets niet doet, of omdat hij juist iets wel doet?



Mijn man werkt ook internationaal, en ik sinds kort ook wel eens, en nu blijkt er gewoon helemaal geen flikker aan te zijn in het buitenland in je eentje....Ok, hij heeft het wel eens leuk met collega's in het buitenland en dan voel ik ook wel eens iets van jaloezie, maar niet zo heel erg, dan vind ik mezelf vooral verschrikkelijk zielig dat ik niet op een golfbaan in Canada zit namelijk.
Beiden, wil niet dat hij naar t buitenland gaat, in Nederland prima, dan weet ik ook dat ik hem die avond weer zie of makkelijker te bereiken is dan in het buitenland. Dan zal het dus zijn omdat hij het wel kan doen en ik niet. Ik kom na werk thuis en hij zit in een andere dynamisch/nieuwe omgeving. Kan ik mezelf dalijk ook nog es gek zitten maken door te denken dat hij daar in t weekend in de avonden geniet en tussen de mooie vrouwen zit.
Je raakt hem absoluut kwijt als je niet blij voor hem kan zijn en hem eigenlijk wil inbinden voor jouw gemoedsrust. Het is te vermoeiend en niet leuk meer.



Wat let je om hetzelfde te doen? Je kunt twee dingen doen. Of jaloers zijn, of afkijken van iets wat je leuk lijkt. Leer er van.

Je hoeft niet precies hetzelfde te doen, lijkt me ook niet gezond. Maar zorg dat je vrienden krijgt, uitgaat, vakantie boekt, andere baan weet ik veel.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven