Je zegeningen tellen...

Ik heb een super lieve, eigenwijze man en aangezien we beiden een pittg temperament hebben en eigenwijsheid mij ook niet vreemd is, kan het wel eens hoog oplopen hier in huis.



Tel daarbij op dat moi hoogzwanger ben en dus gierende hormonen in mijn lijf, dan is het plaatje compleet.

Al vanaf dag 1 zijn we elkaars grote liefde en ondanks een paar moeilijke perioden wil ik hem never nooit kwijt.



Moet er niet aan denken dat ik mijn maatje, mijn lieverd kwijtraak.

En dit gevoel wordt versterrkt doordat het wederzijds is, we lijken soms een stel pubers. Bellen elkaar minimaal 4 X per dag en als de een te lang ( zeg maar 2 uurtjes) niets van de ander hoort breekt er totale paniek uit.



Mijn waardering voor wat ik heb is de afgelopen dagen alleen maar groter geworden.

Ik heb van dichtbij gezien hoe hartverscheurend het is als je je maatje, je alles , diegene met wie je oud wilt worden te vroeg verliest.



Vandaag was ik opde begrafenis van een teamlid, pas 35 lentes jong.

Barstensvol ambitie, toekomstplannen, energie en liefde.



Liefde voor alles en iedereen maar vooral voor haar man die zij al vanaf haar 13de kent. Liefde voor haar 2 kleine kinderen.



Toekomstplannen die binnen 2 maanden radicaal veranderd zijn, levens die nooit meer hetzelfde zullen zijn want het gemis zal er altijd zijn.



Op dit soort momenten ( en ik schijn al super nuchter te zijn0 besef ik mij hoe gelukkig je eigenlijk moet zijn met het goeds wat je hebt en hoe je daarvan moet genieten.



Genieten van vandaag en diegene waar ik van hou, want niemand heeft mij morgen beloofd.



J.rust zacht....