Relaties
alle pijlers
Luisterend oor gezocht
zaterdag 13 december 2025 om 01:57
Beste mede-forumleden,
Ik zit in een vervelende situatie en ik durf het er (nog) niet in mijn omgeving over te hebben omdat ik me schaam dat ik in deze situatie zit..
Ik ben getrouwd maar de relatie gaat met ups en downs, de laatste tijd vooral veel downs. Soms als we ruzie hebben of als mijn man boos is dan lijkt het alsof hij als een blad aan de boom verandert. Alsof er een knop in zijn hoofd omgaat. Hij scheldt me uit en lijkt echt zijn best te doen om mij te kwetsen en mij te raken op mijn zwakke plekken met dingen waarvan hij weet dat ik daar onzeker over ben. Ook komen al zijn frustraties over onze relatie er dan uit. Op zulke momenten is hij niet voor rede vatbaar en is er geen normaal gesprek mogelijk. Dit is vanavond weer gebeurd, om een onbenullige reden, namelijk dat ik geen sex wilde en hij wel. Hij heeft mij een tik tegen mijn hoofd gegeven (niet heel hard maar het voelt denigrerend), gedroeg zich intimiderend en probeerde mij gewoon te pesten en dus te beledigen.
Dit is allemaal al langer aan de gang. Soms gaat het een tijd goed maar de laatste paar weken is het moeilijk. Na afloop van zo’n ruzie kan hij mij soms een paar dagen negeren of boos blijven. Daarna zwakt het af en doet hij weer normaal. Vroeger zei hij nog weleens sorry maar dat komt zelden meer voor.
Een beetje context; mijn man is een aantal jaar geleden voor mij naar Nederland verhuisd maar heeft nooit echt helemaal zijn draai hier gevonden. Die frustraties komen er dan ook uit. Op dit moment is hij helaas werkloos, wat ook niet meehelpt. Hij zit totaal niet lekker in zijn vel en ik vind eigenlijk dat hij naar een psycholoog zou moeten gaan.
Ik weet nu ik dit opschrijf dat dit allemaal niet echt normaal is. Toch lukt het mij blijkbaar niet om hier iets aan te veranderen en grenzen te stellen. Meestal na een paar dagen als hij weer normaal doet dan lijkt het alsof ik het allemaal weer ‘vergeet’ en ben ik denk ik opgelucht dat het weer normaal is.
Ik was al van plan om (ook om andere redenen) zelf naar een psycholoog te gaan. Ik laat namelijk op meerdere manieren over mijn grenzen gaan en ik ben denk ik een pleaser. Er zijn ook zeker dingen in de relatie die ik niet goed doe en we botsen op sommige punten. Maar waarom blijf ik dit gedrag accepteren?
Sorry voor het lange verhaal.. ik voel enorm de behoefte om dit verhaal kwijt te kunnen maar ik durf er niet met familie of vrienden over te praten want ik schaam me hiervoor.l en voel me eigenlijk best wel een loser.. en ik denk dat ik ook even moet horen of dit normaal is of niet..
Bedankt voor het lezen en eventuele reacties
Ik zit in een vervelende situatie en ik durf het er (nog) niet in mijn omgeving over te hebben omdat ik me schaam dat ik in deze situatie zit..
Ik ben getrouwd maar de relatie gaat met ups en downs, de laatste tijd vooral veel downs. Soms als we ruzie hebben of als mijn man boos is dan lijkt het alsof hij als een blad aan de boom verandert. Alsof er een knop in zijn hoofd omgaat. Hij scheldt me uit en lijkt echt zijn best te doen om mij te kwetsen en mij te raken op mijn zwakke plekken met dingen waarvan hij weet dat ik daar onzeker over ben. Ook komen al zijn frustraties over onze relatie er dan uit. Op zulke momenten is hij niet voor rede vatbaar en is er geen normaal gesprek mogelijk. Dit is vanavond weer gebeurd, om een onbenullige reden, namelijk dat ik geen sex wilde en hij wel. Hij heeft mij een tik tegen mijn hoofd gegeven (niet heel hard maar het voelt denigrerend), gedroeg zich intimiderend en probeerde mij gewoon te pesten en dus te beledigen.
Dit is allemaal al langer aan de gang. Soms gaat het een tijd goed maar de laatste paar weken is het moeilijk. Na afloop van zo’n ruzie kan hij mij soms een paar dagen negeren of boos blijven. Daarna zwakt het af en doet hij weer normaal. Vroeger zei hij nog weleens sorry maar dat komt zelden meer voor.
Een beetje context; mijn man is een aantal jaar geleden voor mij naar Nederland verhuisd maar heeft nooit echt helemaal zijn draai hier gevonden. Die frustraties komen er dan ook uit. Op dit moment is hij helaas werkloos, wat ook niet meehelpt. Hij zit totaal niet lekker in zijn vel en ik vind eigenlijk dat hij naar een psycholoog zou moeten gaan.
Ik weet nu ik dit opschrijf dat dit allemaal niet echt normaal is. Toch lukt het mij blijkbaar niet om hier iets aan te veranderen en grenzen te stellen. Meestal na een paar dagen als hij weer normaal doet dan lijkt het alsof ik het allemaal weer ‘vergeet’ en ben ik denk ik opgelucht dat het weer normaal is.
Ik was al van plan om (ook om andere redenen) zelf naar een psycholoog te gaan. Ik laat namelijk op meerdere manieren over mijn grenzen gaan en ik ben denk ik een pleaser. Er zijn ook zeker dingen in de relatie die ik niet goed doe en we botsen op sommige punten. Maar waarom blijf ik dit gedrag accepteren?
Sorry voor het lange verhaal.. ik voel enorm de behoefte om dit verhaal kwijt te kunnen maar ik durf er niet met familie of vrienden over te praten want ik schaam me hiervoor.l en voel me eigenlijk best wel een loser.. en ik denk dat ik ook even moet horen of dit normaal is of niet..
Bedankt voor het lezen en eventuele reacties
zaterdag 13 december 2025 om 19:17
Voor trouwen heb je twee nodig, voor scheiden één. Dus jij kan besluiten dat het genoeg is geweest, dat het tóch niet tussen jullie twee werkt. Denigrerend praten, een tik uitdelen, lijkt mij niet wat je zoekt in een relatie.
Je bent, eenmaal gescheiden, niet verantwoordelijk voor of hij verder hier blijft of teruggaat, of wat dat dan ook.
Je bent, eenmaal gescheiden, niet verantwoordelijk voor of hij verder hier blijft of teruggaat, of wat dat dan ook.
zaterdag 13 december 2025 om 20:13
Eens met elk woord.Ginevra schreef: ↑13-12-2025 15:03Hij komt uit het buitenland, kan hier zijn draai niet vinden en heeft geen werk. Zeker als hij uit een machocultuur komt is dat killing voor zijn eigenwaarde. Dat compenseert hij met agressie en dominant gedrag naar jou.
Dat gaat geen enkele psycholoog hier kunnen oplossen, want "hij is immers niet gek" en hij zal het dodelijk beledigend vinden dat je dat voorstelt.
Ik denk niet dat dit op te lossen is met een goed gesprek.
Oh en waarom je dit blijft accepteren: omdat je al zoveel in hem geinvesteerd hebt (liefde, moeite, geduld, jullie relatie verdedigen tegen de buitenwereld etc) en dan wordt het steeds moeilijker de stekker eruit te trekken.
Uiteindelijk moet die stekker er denk ik toch wel uit, alleen is dan de vraag of je nú die ellende door wilt om daarna verder te kunnen met je eigen leven, of dat je liever nog een paar jaar schelden, agressie en mishandeling verdraagt om dan alsnog die ellende aan te gaan zodat je door kunt met je eigen leven.
Ik hoop zo erg dat jullie geen kinderen hebben.
Hij zal het als een aanval op zijn eer zien, als jij de relatie verbreekt.
Maar laat je niets aanpraten: jij hoeft dit soort gedrag niet te pikken. Stap op, voordat alles nog erger wordt.
Zoek steun hier, en bij anderen IRL. Heel veel sterkte!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 13 december 2025 om 20:13
Vrouw toch. Wat doe je jezelf tekort. Een tik is ruimvoldoende om hem een enkeltje thuisland cadeau te doen. Het schelden en kleineren overigens ook. Ligt juist je familie en vrienden in zodat ze je kunnen steunen en er voor je zijn. Dit wordt niet beter.
Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.
Ok, ik word een probleem.
zaterdag 13 december 2025 om 23:47
Bedankt voor je reactie en dat je je ervaring met me wilde delen. Heftig verhaal ook!PickingUpThePieces schreef: ↑13-12-2025 06:30Jeetje TO wat een verdrietig verhaal.
Ik denk dat het heel goed is dat je bij een psycholoog aan jezelf gaat werken. Je mag echt voor jezelf opkomen en grenzen aangeven.
Zelf heb ik 5,5 jaar in zo’n relatie gezeten en dat werd steeds erger. Van vernederde taal naar schreeuwen, van schreeuwen naar openbaar uitschelden. Vervolgens werd bij de armen pakken, een zachte tik weer slaan, spugen, trappen en bijten en vervolgens als kers op de taart een kopstoot met bruut geweld en nu een litteken. Tja…
Ondanks dat hij in Nederland geboren was waren de cultuurverschillen en opvoeding een gigantisch verschil. Ohja en hij was ook nog “gelovig” ( wanneer het hem uitkwam).
Hoelang ben je op dit moment samen? Zoals ik het lees zijn er nog geen kinderen in het spel. Ik denk dat je zelf van binnen heel goed weet wat je moet doen maar dat je nog de kracht moet vinden. Deze man gaat jou niet gelukkig maken en zeker niet op de lange termijn. Je wordt momenteel gewoon emotioneel mishandeld en als hij nu al een tik tegen je hoofd geeft voor het niet krijgen van seks dan vrees ik voor de toekomst…
En je bent geen loser, dat is hij. Jij bent kwetsbaar. Waarschijnlijk heb je al een hoop in je leven meegemaakt en ben je hierdoor een makkelijke prooi voor hem. Zo was het in ieder geval bij mij.
We zijn nu inmiddels bijna 10 jaar samen. Dit is ook iets wat in de loop der jaren erger is geworden, in het begin speelde dit nog niet zo. We hebben geen kinderen, achteraf bezien misschien gelukkig.
zaterdag 13 december 2025 om 23:50
Nee mijn familie heeft me niet gewaarschuwd ofzo. Het is meer dat ik het een enorme stap vind om dit te vertellen omdat ik me ook schaam dat ik dit zo lang heb laten gebeuren en ik ook niet echt van mezelf snap waarom..Attraverso schreef: ↑13-12-2025 07:32Durf je niets te zeggen tegen familie en vrienden omdat zij je al gewaarschuwd hadden hiervoor? Eventjes door de zure appel bijten zodat zij je kunnen steunen tijdens je scheiding. Want dat is de enige weg die goed is voor jou, verdergaan zonder hem. De opluchting daarna zal groot zijn en dit huwelijk enkel een nare herinnering.
Sterkte.
zaterdag 13 december 2025 om 23:59
Bedankt voor je reactie. Het is niet alleen dat ik me schaam want rationeel gezien weet ik wel dat het niet goed is wat hij doet. Ik denk dat ik het ook nog niet heb gedeeld met mijn omgeving omdat als ik het daadwerkelijk vertel en uitspreek dan erken ik ook echt aan mezelf dat dit over al mijn grenzen gaat en moet ik ook echt die stappen gaan zetten. Ik ben ook een beetje een binnenvetter en laat naar mijn familie en vrienden meestal zien dat alles gewoon prima gaat.Jamie-Lee schreef: ↑13-12-2025 08:23Lieve TO, wat een onwijs verdrietige situatie en gelukkig kun je nu zelf ook aanvoelen dat jij dit niet verdient. Je hoeft je hier ook absoluut niet voor te schamen, jij doet helemaal niks fout. De enige die zich hoort te schamen, is hij.
Je kan hem niet dwingen om hulp te zoeken, ook al zou dat misschien nodig zijn. Het enige dat je kan doen is jezelf zoveel als mogelijk proberen te helpen. Je kan bellen met Veilig Thuis en anoniem je situatie bespreken. Ook kan je een afspraak met de huisarts maken. Als het niet veilig voelt om met je nabije omgeving te delen is dat nu even zo, maar misschien is er wel een vriendin of iemand anders toch ook geschikt om het mee te delen.
Je schrijft niet uit welk land hij komt maar soms kunnen de cultuurverschillen te groot zijn en onoverbrugbaar. Ik hoop dat je hier nog wat reacties krijgt van ervaringsdeskundigen. Heel veel sterkteJe hebt de eerste stap gezet!
Je hebt de eerste stap gezet!
Maar ik heb onlangs wel al een beetje laten doorschemeren dat het momenteel moeilijk loopt, dus een klein stapje voor mijn gevoel was al gezet
zondag 14 december 2025 om 00:05
Bedankt! Hier inmiddels ook alweer bijna 10 jaar samen, maar geen kinderen.LolplusLolisHiHi schreef: ↑13-12-2025 08:55Nou, als TO op meerdere vlakken over haar grenzen laat gaan - is dat alleen bij hem, of ook anderen? - dan is een psycholoog best een goed idee, lijkt me. Dat staat op zich los van de situatie met TO's partner, want die relatie zou ik ook verbreken. Maar daaraan werken kan hopelijk wel voorkomen dat ze zich nog een keer inlaat met zo'n hufter.
TO: ik was/ben ook zo. Minus het slaan herken ik de ruzies met je partner heel erg van de mijne met mijn inmiddels ex. Ik ben echter 12 jaar bij hem gebleven en heb de relatie pas verbroken toen we al 2 kinderen hadden. Ik gun je het heel erg dat jij het niet zo ver laat komen.
Dat over grenzen gaan is niet alleen bij hem, ook op andere vlakken zoals op werk. Dat was ook de aanleiding om over een psycholoog na te denken, want ik merkte op een gegeven moment wel dat ik hier toch iets mee moet, ik ben te onzeker en teveel een pleaser. En ik wil graag wat steviger in mijn schoenen staan om in de toekomst betere keuzes te maken.
zondag 14 december 2025 om 00:08
Ik denk dat je de spijker op zijn kop slaat. Dit heeft inderdaad wel een tijd meegespeeld, het feit dat hij voor mij hier is gekomen, het gevoel van falen. Dat ik daarom niet zomaar op kan geven.lenthe_ schreef: ↑13-12-2025 10:50Is dit misschien ook de reden waarom je extra graag wil dat het werkt?
Dat je niet wil falen. Dat je de buitenwereld kan laten zien dat jullie gelukkig zijn. Dat hij niet voor niks huis en haard heeft achtergelaten voor jou? En nu terug zou moeten.
Wat de context ook is, hij is een lul.
Hij probeert je te manipuleren, is fysiek, is verbaal agressief. Dit gaat nooit beter worden, alleen maar erger. Kies voor jezelf, geef hem een paar weken om zijn vertrek te regelen en zorg er dan voor dat hij daadwerkelijk vertrekt.
Hopelijk hebben jullie geen kinderen of koophuis samen en kun je snel en makkelijk van hem af.
zondag 14 december 2025 om 00:28
Hij komt inderdaad uit een meer masculiene maatschappij. Dus cultuurverschillen zijn er ook zeker. Maar dit gedrag is er wel al langer dan dat hij werkloos is. Zijn werkloosheid maakt het alleen niet beter. Sommige dingen gaan heel geleidelijk en op een gegeven moment ben je gewoon aan bepaald gedrag ‘gewend’Ginevra schreef: ↑13-12-2025 15:03Hij komt uit het buitenland, kan hier zijn draai niet vinden en heeft geen werk. Zeker als hij uit een machocultuur komt is dat killing voor zijn eigenwaarde. Dat compenseert hij met agressie en dominant gedrag naar jou.
Dat gaat geen enkele psycholoog hier kunnen oplossen, want "hij is immers niet gek" en hij zal het dodelijk beledigend vinden dat je dat voorstelt.
Ik denk niet dat dit op te lossen is met een goed gesprek.
Oh en waarom je dit blijft accepteren: omdat je al zoveel in hem geinvesteerd hebt (liefde, moeite, geduld, jullie relatie verdedigen tegen de buitenwereld etc) en dan wordt het steeds moeilijker de stekker eruit te trekken.
Uiteindelijk moet die stekker er denk ik toch wel uit, alleen is dan de vraag of je nú die ellende door wilt om daarna verder te kunnen met je eigen leven, of dat je liever nog een paar jaar schelden, agressie en mishandeling verdraagt om dan alsnog die ellende aan te gaan zodat je door kunt met je eigen leven.
en denk je ook, als het over een tijdje beter gaat met leuker werk of beter in zijn vel zitten dan wordt het vast wel weer beter.Je hebt inderdaad gelijk dat ik/we inmiddels voor mijn gevoel zoveel hebben geïnvesteerd in de relatie dat het moeilijk is om te erkennen dat het niet (meer) werkt..
zondag 14 december 2025 om 07:26
Maar wat wil je dan? De rest van je leven niet gelukkig zijn omdat je al zoveel hebt geïnvesteerd? Ik snap je hoor, dat het een hele stap is om de relatie te verbreken, maar zo blijven doorgaan en op je tenen moeten blijven lopen is toch ook niet te doen?Capricorn83 schreef: ↑14-12-2025 00:28
Je hebt inderdaad gelijk dat ik/we inmiddels voor mijn gevoel zoveel hebben geïnvesteerd in de relatie dat het moeilijk is om te erkennen dat het niet (meer) werkt..
zondag 14 december 2025 om 07:52
Als iemand slecht in zijn vel zit en gefrustreerd is, kan de beste natuurlijk een keer een nare bui hebben. Of vaker. En dat de frustratie zich dan uit in een kwetsende opmerking, dat kan dan misschien ook nog een keer gebeuren. Maar een verder fijn persoon die van jou houdt zoekt niet doelbewust elke keer weer naar datgene wat jou het meeste kwetst, wordt niet herhaaldelijk fysiek, en vooral: verontschuldigt zich dan zodra hij weer bij zinnen komt, in plaats van jou dagen te negeren. Wat hij doet weerspiegelt ben ik bang echt hém, en niet alleen zijn slechte mentale status.
Wat zegt hij als je het er met hem over hebt?
Wat zegt hij als je het er met hem over hebt?
zondag 14 december 2025 om 08:32
Ja dit idd.Charlie591 schreef: ↑14-12-2025 07:52Als iemand slecht in zijn vel zit en gefrustreerd is, kan de beste natuurlijk een keer een nare bui hebben. Of vaker. En dat de frustratie zich dan uit in een kwetsende opmerking, dat kan dan misschien ook nog een keer gebeuren. Maar een verder fijn persoon die van jou houdt zoekt niet doelbewust elke keer weer naar datgene wat jou het meeste kwetst, wordt niet herhaaldelijk fysiek, en vooral: verontschuldigt zich dan zodra hij weer bij zinnen komt, in plaats van jou dagen te negeren. Wat hij doet weerspiegelt ben ik bang echt hém, en niet alleen zijn slechte mentale status.
Wat zegt hij als je het er met hem over hebt?
Maar wel heftig TO en ik snap dat je ook niet zomaar van het ene op het andere moment een knoop doorhakt, maar dat je tijd nodig hebt.
zondag 14 december 2025 om 09:16
Dat lijkt me heel verstandig. En dat je jezelf dat gunt, is al een heel mooie eerste stap. Maar je weet dat niks hieraan jouw schuld is, he? Dat jij moeite hebt om je grenzen aan te geven, of niet altijd per se de beste keuzes voor jezelf hebt gemaakt, betekent niet dat iemand jou zo mag behandelen. Dat ligt helemaal bij hem. Ik herken wel wat je zegt over het moeilijk vinden om nu de relatie op te geven omdat je er zoveel in hebt geinvesteerd. Maar het is wat iemand anders ook zegt: hoe langer je blijft, hoe meer tijd er verstrijkt die je niet meer terugkrijgt. Als dit gedrag er bij hem altijd enigszins in heeft gezeten, is het gewoon niet zo'n leuke man. Jij verdient toch ook een fijne relatie en iemand die je opbouwt ipv je af te breken? Stel: een goede vriendin zou je dit hele verhaal vertellen. Wat zou je haar dan adviseren? Daar heb je ook je antwoord voor jezelf.Capricorn83 schreef: ↑14-12-2025 00:05Bedankt! Hier inmiddels ook alweer bijna 10 jaar samen, maar geen kinderen.
Dat over grenzen gaan is niet alleen bij hem, ook op andere vlakken zoals op werk. Dat was ook de aanleiding om over een psycholoog na te denken, want ik merkte op een gegeven moment wel dat ik hier toch iets mee moet, ik ben te onzeker en teveel een pleaser. En ik wil graag wat steviger in mijn schoenen staan om in de toekomst betere keuzes te maken.
zondag 14 december 2025 om 09:26
zondag 14 december 2025 om 09:40
Maar waarom doe je dat voorkomen als een “uitweg”? Je kan er toch ook voor kiezen om op een normale manier uit elkaar te gaan? (Of dat komt toch over als een prima mogelijkheid. Hoezo is het dan fijn om een reden hebben om naar de politie te gaan?)
zondag 14 december 2025 om 09:51
Alsof de politie ook heel veel kan of gaat doen als je ze komt vertellen dat jij en je man elkaar hebben staan meppen.
En 'als hij verkeerd reageert' kan ook zomaar betekenen dat je hartstikke dood bent. Dan is het lastig naar de politie gaan, natuurlijk. Je moet, in de eerste plaats al voor je eigen veiligheid, NOOIT de situatie verder escaleren.
En 'als hij verkeerd reageert' kan ook zomaar betekenen dat je hartstikke dood bent. Dan is het lastig naar de politie gaan, natuurlijk. Je moet, in de eerste plaats al voor je eigen veiligheid, NOOIT de situatie verder escaleren.
zondag 14 december 2025 om 10:16
Oh je bedoelt dat ze nu nog geen reden heeft om op te stappen?
Verkeerd reageren kan ook heel verkeerd reageren zijn. In NL geen femicide? Hier in B wel hoor. Regelmatig. Om minder dan dit.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
