Relaties
alle pijlers
mag ik even klagen?
zaterdag 24 februari 2024 22:15
zondag 25 februari 2024 08:56
Die kans is bij een oude man wel veel groter dan bij een jonge vent met nog kleine kinderen.Baggal schreef: ↑25-02-2024 06:21Nou dit.
Overigens in ons gezin (toen mijn vader opeens maanden vermoeid te zijn en steeds op de bank in slaap viel) bleek hij kanker te hebben. Er kunnen tal van oorzaken zijn, maar dit soort vermoeidheid zou ik wel serieus nemen.
TO: mocht je nog meelezen: praat erover en zorg dat hij naar de HA gaat en zonodig een doorverwijzing.
Het merendeel van de jonge mensen die vermoeid zijn heeft geen kanker
zondag 25 februari 2024 09:02
Mijn vader was destijds net 40. Mijn broer was 5 en ik was 3. Dus waarom je de oude man erbij haalt…? Dit speelde in de jaren ‘80. Niets oude man - zie ook mijn eerste post. En hoewel het meerendeel waarschijnlijk geen kanker heeft, zou ik dit wel even laten uitsluiten. Het is gek dat een patroon zo veranderd en iemand opeens op de bank in slaap dommelt.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 25 februari 2024 09:04
Inderdaad, ik zou vreselijk geïrriteerd zijn als ik hem telkens moet wekken.m-april schreef: ↑25-02-2024 00:38Dus naast de verantwoordelijkheid voor de kinderen en het huishouden zijn de dames ook nog de verantwoordelijk voor wat die kerels wel/niet doen?
Je zegt 'je werkt samen' maar er is geen sprake van samenwerking als je zo'n kerel wakker moet gaan maken en hem erop moet gaan wijzen wat er nog moet gebeuren en wat hij moet gaan doen. De dames zijn de partners van die kerels, niet hun moeder.
Dat gezegd hebbende vind ik een gezin runnen best ingewikkeld, ook met z’n 2-en. Je hebt ook een verschillende persoonlijkheid. Dus ik probeer er niet te hard in te zijn en veel te accepteren (ook om de relatie goed te houden) maar dat is wel moeilijk
Mijn man bijv doet erg zijn best en doet veel. Hij doet zeker zelfstandig de kinderzorg en dingen in het huishouden. Toch heb ik meerdere irritaties:
- ik word veel sneller wakker van ons kind dan hij. Dus ookal spreken we af dat hij het probleem oplost zodat ik kan blijven slapen —> ik word wakker.
- hij valt ook op de bank in slaap
- hij moet soms overwerken (in mijn ogen totaal onnodig, hij werkt thuis), waardoor ik s avonds meer in het huis en voor de kinderen moet doen.
Het was nooit een groot probleem, ik heb veel energie. Maar nu is het wel een probleem
Momenteel ben ik 39 weken zwanger, zit ik mezelf enorm in de weg en stoort het me dat hij überhaupt werkt (thuis) en ik de hele dag met de peuter loop te leuren terwijl ik overal pijn heb
Lastig hè. En zo onredelijk van mij
zondag 25 februari 2024 09:11
Ik vind dat je man in deze situatie je helemaal moet ontlasten en dat je dat best kan vragen. Je moet uitgerust die bevalling in.-April- schreef: ↑25-02-2024 09:04Inderdaad, ik zou vreselijk geïrriteerd zijn als ik hem telkens moet wekken.
Dat gezegd hebbende vind ik een gezin runnen best ingewikkeld, ook met z’n 2-en. Je hebt ook een verschillende persoonlijkheid. Dus ik probeer er niet te hard in te zijn en veel te accepteren (ook om de relatie goed te houden) maar dat is wel moeilijk
Mijn man bijv doet erg zijn best en doet veel. Hij doet zeker zelfstandig de kinderzorg en dingen in het huishouden. Toch heb ik meerdere irritaties:
- ik word veel sneller wakker van ons kind dan hij. Dus ookal spreken we af dat hij het probleem oplost zodat ik kan blijven slapen —> ik word wakker.
- hij valt ook op de bank in slaap
- hij moet soms overwerken (in mijn ogen totaal onnodig, hij werkt thuis), waardoor ik s avonds meer in het huis en voor de kinderen moet doen.
Het was nooit een groot probleem, ik heb veel energie. Maar nu is het wel een probleem
Momenteel ben ik 39 weken zwanger, zit ik mezelf enorm in de weg en stoort het me dat hij überhaupt werkt (thuis) en ik de hele dag met de peuter loop te leuren terwijl ik overal pijn heb
Lastig hè. En zo onredelijk van mij
zondag 25 februari 2024 09:12
Oh ik dacht dat het nu was, excusesBaggal schreef: ↑25-02-2024 09:02Mijn vader was destijds net 40. Mijn broer was 5 en ik was 3. Dus waarom je de oude man erbij haalt…? Dit speelde in de jaren ‘80. Niets oude man - zie ook mijn eerste post. En hoewel het meerendeel waarschijnlijk geen kanker heeft, zou ik dit wel even laten uitsluiten. Het is gek dat een patroon zo veranderd en iemand opeens op de bank in slaap dommelt.
Wat naar voor jullie
Maar blijft staan dat de meeste vermoeide jonge mensen geen kanker hebben. Kanker “uitsluiten” zonder alarmerende symptomen is ook makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik zou eerst eens een paar goede gesprekken aangaan waarom hij vermoeid is.
zondag 25 februari 2024 09:18
Ja mee eens, daar heb ik ook meerdere gesprekken over gevoerd maar daarin voel ik me niet gehoord.
Hij zegt: ik doe wat ik kan maar ik moet ook werken.
Hij heeft btw 3 maanden verlof opgenomen vanaf de geboorte
En dus zegt hij: ik heb t nu heel druk om alles op het werk af te ronden voor het verlof
Vind je dan dat ik voor de geboorte ook verlof had moeten nemen?
Uhm jaaaaaa maar dat weigerde hij
En dan zegt hij: ik ken geen enkele man die zo lang verlof heeft als ik
Ik heb letterlijk gezegd: zonder te kijken wie waar wat laat liggen is het onderaan de streep zo dat ik het helaas niet meer trek allemaal.
Zegt hij: maar ik doe wat ik kan. Ga anders even bij je moeder logeren
Daar heb ik helemaal geen zin in
Zucht
zondag 25 februari 2024 11:23
Ik leef ook met je mee april.
Ik vind dat 'doen wat hij kan' relatief. Je moet niet doen wat kan maar wat moet.
Het op je hoogzwangere vrouw dumpen is niet de oplossing.
Je moet kijken waar rek ligt, die drie maanden is geen kado aan jou maar iets voor het gezin. Je bent niet onmisbaar op werk.
Mijn uitgerekende datum was precies tijdens een heel spannend moment op zijn werk, was hij echt onmisbaar.
Drie keer raden wanneer jongste zich aankondigde, echt bijna op de minuut af op het moment dat alle hoge pieven op man zaten te wachten.
Ik heb het nog geprobeerd 'in te houden' hahaha spoiler alert: dat kan dus niet (zogenaamde stortbevalling)
Er is niks rampzaligs gebeurd, die mensen hadden er allemaal begrip voor, extra veel bloemen gekregen van die personen en het is gewoon verplaatst.
Ik vind dat 'doen wat hij kan' relatief. Je moet niet doen wat kan maar wat moet.
Het op je hoogzwangere vrouw dumpen is niet de oplossing.
Je moet kijken waar rek ligt, die drie maanden is geen kado aan jou maar iets voor het gezin. Je bent niet onmisbaar op werk.
Mijn uitgerekende datum was precies tijdens een heel spannend moment op zijn werk, was hij echt onmisbaar.
Drie keer raden wanneer jongste zich aankondigde, echt bijna op de minuut af op het moment dat alle hoge pieven op man zaten te wachten.
Ik heb het nog geprobeerd 'in te houden' hahaha spoiler alert: dat kan dus niet (zogenaamde stortbevalling)
Er is niks rampzaligs gebeurd, die mensen hadden er allemaal begrip voor, extra veel bloemen gekregen van die personen en het is gewoon verplaatst.
zondag 25 februari 2024 22:54
-April- schreef: ↑25-02-2024 09:18Ja mee eens, daar heb ik ook meerdere gesprekken over gevoerd maar daarin voel ik me niet gehoord.
Hij zegt: ik doe wat ik kan maar ik moet ook werken.
Hij heeft btw 3 maanden verlof opgenomen vanaf de geboorte
En dus zegt hij: ik heb t nu heel druk om alles op het werk af te ronden voor het verlof
Vind je dan dat ik voor de geboorte ook verlof had moeten nemen?
Uhm jaaaaaa maar dat weigerde hij
En dan zegt hij: ik ken geen enkele man die zo lang verlof heeft als ik
Ik heb letterlijk gezegd: zonder te kijken wie waar wat laat liggen is het onderaan de streep zo dat ik het helaas niet meer trek allemaal.
Zegt hij: maar ik doe wat ik kan. Ga anders even bij je moeder logeren
Daar heb ik helemaal geen zin in
Zucht
Dat meen je niet?! En dan zorgt hij zelf voor peuter natuurlijk. Oh wacht...
zondag 25 februari 2024 23:01
Dat advies zou ik opvolgen, maar dan wel zonder de peuter..-April- schreef: ↑25-02-2024 09:18Ja mee eens, daar heb ik ook meerdere gesprekken over gevoerd maar daarin voel ik me niet gehoord.
Hij zegt: ik doe wat ik kan maar ik moet ook werken.
Hij heeft btw 3 maanden verlof opgenomen vanaf de geboorte
En dus zegt hij: ik heb t nu heel druk om alles op het werk af te ronden voor het verlof
Vind je dan dat ik voor de geboorte ook verlof had moeten nemen?
Uhm jaaaaaa maar dat weigerde hij
En dan zegt hij: ik ken geen enkele man die zo lang verlof heeft als ik
Ik heb letterlijk gezegd: zonder te kijken wie waar wat laat liggen is het onderaan de streep zo dat ik het helaas niet meer trek allemaal.
Zegt hij: maar ik doe wat ik kan. Ga anders even bij je moeder logeren
Daar heb ik helemaal geen zin in
Zucht
zondag 25 februari 2024 23:05
Bedankt voor het medeleven. Ik was al bang te veeleisend te zijn, maar loop nu gewoon tegen allerlei dingen aan. Eind zwangerschap is natuurlijk altijd pittigSurebaby schreef: ↑25-02-2024 11:23Ik leef ook met je mee april.
Ik vind dat 'doen wat hij kan' relatief. Je moet niet doen wat kan maar wat moet.
Het op je hoogzwangere vrouw dumpen is niet de oplossing.
Je moet kijken waar rek ligt, die drie maanden is geen kado aan jou maar iets voor het gezin. Je bent niet onmisbaar op werk.
Mijn uitgerekende datum was precies tijdens een heel spannend moment op zijn werk, was hij echt onmisbaar.
Drie keer raden wanneer jongste zich aankondigde, echt bijna op de minuut af op het moment dat alle hoge pieven op man zaten te wachten.
Ik heb het nog geprobeerd 'in te houden' hahaha spoiler alert: dat kan dus niet (zogenaamde stortbevalling)
Er is niks rampzaligs gebeurd, die mensen hadden er allemaal begrip voor, extra veel bloemen gekregen van die personen en het is gewoon verplaatst.
Ik vind zijn verlof inderdaad ook geen gunst, maar broodnodig in een periode dat ik minder belastbaar ben dan normaal.
Fijn dat het bij het werk van jouw man zo kon gaan. Ik zou willen dat mijn man daar ook wat meer in stuurt. Zijn baas is niet onwillig, er zou meteen iets geregeld worden. Maar man moet het wel aangeven en dat doet hij niet voldoende (vind ik) want voelt zich schuldig etc
zondag 25 februari 2024 23:15
Oh, wel peuter bij hem? Dus hij vindt en denkt dat hij de zorg voor peuter prima kan combineren? Denk en vind jij dat ook? Ligt daar een deel bij jou, dat je het lastig vindt om het los te laten als het anders gebeurt dan dat jij het zou doen?
Qua slapen en dat hij in de nacht de problemen oplost: doe zelf oordoppen in. Zorg voor jezelf en durf op je man te vertrouwen.
zondag 25 februari 2024 23:22
Jawel dat schrijf je wel.. Je zegt letterlijk 'dames, jullie doen het zelf hoor'..
Je legt letterlijk de schuld/verantwoordelijkheid bij de dames.
Denk je niet dat degene die hier schrijven over het feit dat hun partner elke keer op de bank in slaap valt, dat de allang geprobeerd hebben? En het op een gegeven moment gewoon hebben opgegeven? Omdat ze geen zin/energie meer hadden om hun partner elke avond opnieuw wakker te moeten maken? Om elke keer als een soort moeder hun partner op zijn verantwoordelijkheid te moeten wijzen..Dat iemand (m/v/x) op de bank in slaap valt, kan gebeuren. Dan schud je even aan de schouder en zeg je : het is alweer 19.00, zullen we de kinderen naar bed brengen ? En als het goed is staat diegene dan op en gaat uit zichzelf de taken doen die er nog liggen.
Het lijkt me duidelijk dat er in dergelijke situaties meer mis is dan alleen een dutje op de bank.. Het gaat er namelijk om dat die mannen hun verantwoordelijkheid structureel niet nemen in de avond en dat het niet eens bij ze op komt dat er 's avonds nog van alles moet gebeuren. Het gaat niet om sporadisch een keer in slaap vallen om de bank he, het gaat om structureel elke avond in slaap vallen op de bank.Als je uit moet gaan leggen wat er gedaan moet worden en hoe en als je van alles voor moet gaan kauwen is er meer mis dan alleen een dutje op de bank. Dan wordt het tijd om te praten en samen een plan op te stellen hoe het beter kan en moet.
Joh, mijn punt is dus, dat zouden die bankslapers prima zelf kunnen bedenken.Mijn punt is dus : even in slaap vallen is niet erg. Maak elkaar wakker of, beter nog voor de preciezen onder ons : spreek af dat de bankslaper voortaan zelf standaard een timer zet om 19.00 voor het geval hij door vermoeidheid overmand wordt.
zondag 25 februari 2024 23:24
zondag 25 februari 2024 23:29
Dat niet. Ik vertrouw mijn man blindelings met onze zoon. Man heeft altijd een groot deel van de kinderzorg gedaan ivm mijn drukke baan. Ik moet soms ook een paar dagen naar t buitenland en dan blijft zoon met mijn man thuis. Ik heb geen idee hoe hij het dan doet met tijdig wakker worden van zoon. Nooit over nagedacht. Wsch gaat t dan makkelijker omdat ik er niet ben.S-Groot schreef: ↑25-02-2024 23:15Oh, wel peuter bij hem? Dus hij vindt en denkt dat hij de zorg voor peuter prima kan combineren? Denk en vind jij dat ook? Ligt daar een deel bij jou, dat je het lastig vindt om het los te laten als het anders gebeurt dan dat jij het zou doen?
Qua slapen en dat hij in de nacht de problemen oplost: doe zelf oordoppen in. Zorg voor jezelf en durf op je man te vertrouwen.
Speelt wsch ook vermoeidheid mee. Ik begon al uitgeteld aan mn zwangerschapsverlof, heb tot het eind 45u per week gewerkt. En ben daarna niet tot rust gekomen. Man ziek, zoon ziek, bekkenpijn, slecht slapen
En ik wilde juist tijdens m’n verlof ook m’n oudste kind wat meer zien ivm dat het al karig is als ik werk. En dat is juist de tegenstrijdigheid bij mij. Want tegelijkertijd heb ik er nu geen energie voor
maandag 26 februari 2024 00:17
Ik kan me je gevoel heel goed voorstellen, je had graag nu extra tijd met de oudste door gebracht maar tegelijkertijd heb je de energie er niet voor. Dat is een gevoel dat je hoogstwaarschijnlijk nog wel vaker zult hebben op het moment dat de baby er eenmaal is, want de overgang van 1 naar 2 kin is heel anders dan de overgang van geen naar 1 kind.-April- schreef: ↑25-02-2024 23:29Dat niet. Ik vertrouw mijn man blindelings met onze zoon. Man heeft altijd een groot deel van de kinderzorg gedaan ivm mijn drukke baan. Ik moet soms ook een paar dagen naar t buitenland en dan blijft zoon met mijn man thuis. Ik heb geen idee hoe hij het dan doet met tijdig wakker worden van zoon. Nooit over nagedacht. Wsch gaat t dan makkelijker omdat ik er niet ben.
Speelt wsch ook vermoeidheid mee. Ik begon al uitgeteld aan mn zwangerschapsverlof, heb tot het eind 45u per week gewerkt. En ben daarna niet tot rust gekomen. Man ziek, zoon ziek, bekkenpijn, slecht slapen
En ik wilde juist tijdens m’n verlof ook m’n oudste kind wat meer zien ivm dat het al karig is als ik werk. En dat is juist de tegenstrijdigheid bij mij. Want tegelijkertijd heb ik er nu geen energie voor
Maar ik wil je wel even op het hart drukken dat je man hierin echt niks te verwijten valt. Jij hebt de keuze gemaakt om tot het begin van je verlof 45u per week te blijven werken, dat heeft er toe bijgedragen dat jij nu extra vermoeid bent. Hij biedt aan om de volledige zorg voor jullie oudste op zich te nemen zodat jij bij je moeder kan uitrusten, maar dat wil jij niet.
Je eigen keuzes hebben ook gewoon consequenties, je kunt niet altijd alles hebben precies zoals je het wil. En het is niet fair om je man nu te verwijten dat hij er niet voor zorgt dat jij de consequenties van je eigen keuzes niet hoeft te dragen.
maandag 26 februari 2024 00:55
Ik wil wel even benoemen dat dit niet echt helpt bij het schuldgevoel dat ik er al bij heb. Ik vond het ook al onredelijk van mezelf.m-april schreef: ↑26-02-2024 00:17Ik kan me je gevoel heel goed voorstellen, je had graag nu extra tijd met de oudste door gebracht maar tegelijkertijd heb je de energie er niet voor. Dat is een gevoel dat je hoogstwaarschijnlijk nog wel vaker zult hebben op het moment dat de baby er eenmaal is, want de overgang van 1 naar 2 kin is heel anders dan de overgang van geen naar 1 kind.
Maar ik wil je wel even op het hart drukken dat je man hierin echt niks te verwijten valt. Jij hebt de keuze gemaakt om tot het begin van je verlof 45u per week te blijven werken, dat heeft er toe bijgedragen dat jij nu extra vermoeid bent. Hij biedt aan om de volledige zorg voor jullie oudste op zich te nemen zodat jij bij je moeder kan uitrusten, maar dat wil jij niet.
Je eigen keuzes hebben ook gewoon consequenties, je kunt niet altijd alles hebben precies zoals je het wil. En het is niet fair om je man nu te verwijten dat hij er niet voor zorgt dat jij de consequenties van je eigen keuzes niet hoeft te dragen.
Maar het is heus niet zo zwart-wit als jij zegt. Dat ik maar door de put moet gaan omdat ik nou eenmaal de keus heb gemaakt deze carrière na te streven. Hoe wordt iemand daar beter van, niet alleen ik maar ook man en zoon? En als enige reden omdat ik nu tijdelijk minder belastbaar ben (wat niet vreemd is met 39 weken zwangerschap).
Ook is het niet een kwestie van zomaar even eruit stappen mbt werk omdat het te zwaar is icm gezin. Ik ben hoofdkostwinner dus als ik wat makkelijkers ga doen is dat niet iets wat van de 1 op de andere dag doorgevoerd kan worden en ook niet dat het alleen maar mijn keuze is of dat man er niets over te zeggen heeft. De vraag is ook of je zulke beslissingen moet nemen als je zwanger bent.
Wij hebben ooit als echtpaar deze keuzes voor ons beider werk gemaakt, maar het zou nu alleen mijn verantwoordelijkheid en mijn consequenties zijn? Wij hebben ooit bewust samen afgesproken dat ik als medisch specialist zou werken en dat hij t dan thuis meer zou opvangen. Als dat niet haalbaar was was ik bereid om uit het ziekenhuis te komen en wat simpelers te gaan doen. Dus ja, ik heb liever dat hij me thuis ontlast ipv dat ik naar mijn moeder wordt gestuurd. Het is namelijk ook helemaal niet zo makkelijk in dit werk om minder overuren te maken of de fysieke belasting te verminderen, ook niet als je zwanger bent.
Nouja, in ieder geval is het duidelijk dat het zo niet door kan gaan, maar dat houdt dan ook in dat we zullen moeten gaan spreken over een carrièreswitch voor mij. We zullen zien
Ik zal nog eens met hem in gesprek gaan. Misschien moet ik dan inderdaad maar even naar mijn moeder gaan
maandag 26 februari 2024 06:58
Nou het lijkt me niet dat je meteen van baan moet wisselen en ook niet dat jouw man totaal niets te verwijten valt. Wat mij betreft had je inderdaad beter niet tot je verlof 45 uur per week gedraaid inclusief ook nachten, maar ik snap ook echt wel dat je dat vanwege je functie en verantwoordelijkheidsgevoel toch gewoon deed omdat het (min of meer) lukte. Je bent nu 39 weken zwanger en ik snap echt dat je het liefste zou hebben dat man je nu de zorg voor de oudste uit handen neemt en jij wel bij ze in de buurt zou zijn. Alleen wil man ook nog zoveel mogelijk voor zijn werk betekenen voor zijn verlof en waarschijnlijk denkt hij toch ergens dat jij nu toch thuis bent en het dus prima redt met zoon? Het valt me inderdaad mee dat hij niet bedoelde dat jij met kind naar je moeder zou moeten gaan voor 'hulp', al klinkt het ook 'bijzonder' dat hij dan wel werk en kind zou combineren, maar je nu wel de hele dag met kind laat leuren als hij werkt. Ik zou toch nog eens in gesprek gaan met je man hierover.
maandag 26 februari 2024 07:16
Ik vind het een teken van desinteresse. Het gezin is blijkbaar niet interessant genoeg om tijd mee door te brengen. En inderdaad je partner na haar werk laten zitten met het koken, afwas, kinderen etc.Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑24-02-2024 22:52Wat heeft de plaats van werken te maken met het probleem?
Waarom is dit überhaupt een probleem?
Tijdens een ontspannen moment in slaap vallen gebeurt mij ook wekelijks wel eens.
Als het dan ook nog eens gepaard gaat met lang opblijven als hij wel wakker is (tot diep in de nacht dus om te gamen of iets dergelijks) zodat hij de volgende dag weer moe is en op de bank in slaap valt, dan jan hij er net zo goed niet zijn.
Plus, ik haat gesnurk.
maandag 26 februari 2024 07:56
Ongetwijfeld komt dit omdat ik geen kinderen of veel andere verplichtingen heb in de avonden. Maar ik kan dus op vrije avonden ook heerlijk liggen dutten met de tv aan. Niks mis mee. Ik heb verder energie voor tien, heb niks onder de leden. Het is gewoon een fijn ontspanningsmoment. Wellicht heeft je man dit gewoon af en toe nodig. Neemt niet weg dat het wel fijn zou zijn dat er wel een taakverdeling tussen jullie bestaat en jij niet blijft zitten met alle klussen. Ik zou het gewoon eens bespreken…
maandag 26 februari 2024 08:18
Goed advies. Ik werd meestal op handen gedragen als ik terugkwam na een tripje voor werk of iets met een vriendin.
Ik zou inderdaad dat aanbod gewoon aannemen april. Dit gaat zo niet.
maandag 26 februari 2024 08:23
Ik denk dat jij gelijk hebt. Als ik er niet ben bolwerkt hij het altijd, maar ik denk ook dat hij zoiets heeft van: nu ze er is en de baby is er nog niet kan ik nog gauw wat meters maken voor m’n werk.happyapple schreef: ↑26-02-2024 06:58Nou het lijkt me niet dat je meteen van baan moet wisselen en ook niet dat jouw man totaal niets te verwijten valt. Wat mij betreft had je inderdaad beter niet tot je verlof 45 uur per week gedraaid inclusief ook nachten, maar ik snap ook echt wel dat je dat vanwege je functie en verantwoordelijkheidsgevoel toch gewoon deed omdat het (min of meer) lukte. Je bent nu 39 weken zwanger en ik snap echt dat je het liefste zou hebben dat man je nu de zorg voor de oudste uit handen neemt en jij wel bij ze in de buurt zou zijn. Alleen wil man ook nog zoveel mogelijk voor zijn werk betekenen voor zijn verlof en waarschijnlijk denkt hij toch ergens dat jij nu toch thuis bent en het dus prima redt met zoon? Het valt me inderdaad mee dat hij niet bedoelde dat jij met kind naar je moeder zou moeten gaan voor 'hulp', al klinkt het ook 'bijzonder' dat hij dan wel werk en kind zou combineren, maar je nu wel de hele dag met kind laat leuren als hij werkt. Ik zou toch nog eens in gesprek gaan met je man hierover.
Ik ga inderdaad nog eens met m praten. Thanks voor alle inzichten hier
maandag 26 februari 2024 21:44
Ik werk ook bijna alleen thuis en mijn partner werkt op locatie. Echt wel dat hij vaker moe is dan mij. Ik kan mijn werk zelf indelen en niemand die klaagt als ik tussendoor even een wasje doe ofzo. Hij moet continu aan staan en hij moet ook nog erheen en terug. Wat extra tijd kost.
Ik doe ook een groot deel van het huishouden. Ik kook ook altijd en ik zorg voor de dieren. Maar ik vind dat eigenlijk niet gek. Ik zou niet met hem willen ruilen.
Daarentegen snap ik je heel goed over dat op de bak slapen. Ik kan daar ook slecht tegen. Ga lekker in je bed slapen denk ik dan. Een bank is om te zitten. Als mijn partner op de bank in slaap valt dan zit ik met een terrerende tv die ik uit weer uit kan zetten en ik vind het ook ongezellig. Plus ik ga ook gewoon graag samen naar bed. Gelukkig weet mijn partner hoe ik er over denk en hij wil ook graag samen met mij naar bed dus het gebeurt niet al te vaak. Als het wel eens gebeurt dan zeg ik er niks aan en dat laat ik hem lekker. Maar hij zorgt dat het net te vaak gebeurt.
Ik doe ook een groot deel van het huishouden. Ik kook ook altijd en ik zorg voor de dieren. Maar ik vind dat eigenlijk niet gek. Ik zou niet met hem willen ruilen.
Daarentegen snap ik je heel goed over dat op de bak slapen. Ik kan daar ook slecht tegen. Ga lekker in je bed slapen denk ik dan. Een bank is om te zitten. Als mijn partner op de bank in slaap valt dan zit ik met een terrerende tv die ik uit weer uit kan zetten en ik vind het ook ongezellig. Plus ik ga ook gewoon graag samen naar bed. Gelukkig weet mijn partner hoe ik er over denk en hij wil ook graag samen met mij naar bed dus het gebeurt niet al te vaak. Als het wel eens gebeurt dan zeg ik er niks aan en dat laat ik hem lekker. Maar hij zorgt dat het net te vaak gebeurt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
