Relaties
alle pijlers
Mannen versus vrouwen
dinsdag 23 februari 2010 om 16:24
Meiden,
Ik heb een vriend die niet heel erg dol op praten is, als hij ergens mee zit kruipt hij in zijn holletje en blijft daar het liefst dagen zitten.
Heel soms geeft hij wel aan, Joh ik voel me onrustig, zoals hij dit gisteren ook deed. Ik vraag hem twee keer, wat is er dan schatje en dan komt er geen antwoord.
We hebben hier wel eens eerder discussies over gehad en dan is zijn antwoord: we hoeven toch niet over alles te praten, soms weet ik ook niet precies wat er in mijn hoofd omgaat maar jij voelt dan al wel aan dat er iets is.
Ik weet, accepteer jij partner zoals hij of zij is en als je dat niet kan, maak je het uit. Ik vind dit persoonlijk soms wat kort door de bocht. Ik hou zielsveel van hem maar dat betekend niet dat ik alles snap en begrijp en leuk vind.
Hoe kan ik het beste omgaan met een man die niet dol is op praten, soms zijn eigen ruimte nodig heb MAAR daarbij mezelf niet voorbij wil lopen. Dat ik me alleen maar aan hem aanpas en hij geen tot weinig rekening houdt met mij.
Groet,
Ik heb een vriend die niet heel erg dol op praten is, als hij ergens mee zit kruipt hij in zijn holletje en blijft daar het liefst dagen zitten.
Heel soms geeft hij wel aan, Joh ik voel me onrustig, zoals hij dit gisteren ook deed. Ik vraag hem twee keer, wat is er dan schatje en dan komt er geen antwoord.
We hebben hier wel eens eerder discussies over gehad en dan is zijn antwoord: we hoeven toch niet over alles te praten, soms weet ik ook niet precies wat er in mijn hoofd omgaat maar jij voelt dan al wel aan dat er iets is.
Ik weet, accepteer jij partner zoals hij of zij is en als je dat niet kan, maak je het uit. Ik vind dit persoonlijk soms wat kort door de bocht. Ik hou zielsveel van hem maar dat betekend niet dat ik alles snap en begrijp en leuk vind.
Hoe kan ik het beste omgaan met een man die niet dol is op praten, soms zijn eigen ruimte nodig heb MAAR daarbij mezelf niet voorbij wil lopen. Dat ik me alleen maar aan hem aanpas en hij geen tot weinig rekening houdt met mij.
Groet,
dinsdag 23 februari 2010 om 16:29
Geef duidelijk aan wanneer jij het ergens over wilt hebben, geef ook de kaders aan zodat hij het gevoel heeft grip te houden op het gesprek.
Klinkt misschien een beetje suf, maar iemand die niet graag praat kan zich nogal overweldigd voelen door iemand die wel graag praat (en ook oeverloos kan doorzeiken, zoals ikzelf).
Als je in de gaten krijgt dat er bij hem iets is, dan kun je vragen "Wil je er over praten of niet?" Dan weet ie dat het kan, maar dat het niet hoeft, "Nee" is ook goed (ook niet over zeuren verder). Als ie maar niet over de brug komt, dan zeg jij dat je erover wilt praten, en dan ook precies waarover, zodat het gesprek iig eindig is, of lijkt, voor hem.
En het is handig om voor jezelf te bedenken dat je inderdaad niet alles van elkaar hoeft te weten, en dat de wereld niet vergaat als hij niet vertelt over een incidentele rotsituatie op het werk ofzo.
Klinkt misschien een beetje suf, maar iemand die niet graag praat kan zich nogal overweldigd voelen door iemand die wel graag praat (en ook oeverloos kan doorzeiken, zoals ikzelf).
Als je in de gaten krijgt dat er bij hem iets is, dan kun je vragen "Wil je er over praten of niet?" Dan weet ie dat het kan, maar dat het niet hoeft, "Nee" is ook goed (ook niet over zeuren verder). Als ie maar niet over de brug komt, dan zeg jij dat je erover wilt praten, en dan ook precies waarover, zodat het gesprek iig eindig is, of lijkt, voor hem.
En het is handig om voor jezelf te bedenken dat je inderdaad niet alles van elkaar hoeft te weten, en dat de wereld niet vergaat als hij niet vertelt over een incidentele rotsituatie op het werk ofzo.
dinsdag 23 februari 2010 om 16:32
Geef hem aan dat als hij wil praten dat hij jou daar heel blij en happy mee maakt.Geef duidelijk aan dat jij daar wel behoefte aan hebt.
Misschien kan je ook met hem een afspraak maken om op een bepaald moment een keer te praten maar juist niet op momenten dat hij in zijn schulp kruipt en jij denkt dat het nodig is maar juist op neutraal achtige momenten. dan is er niet zo veal lading en emotie. Misschien een idee om zo te beginnen ???
Lastig hoor.....heb er hier ook een die alleen op bepaalde momenten er toe in staat is nml
Misschien kan je ook met hem een afspraak maken om op een bepaald moment een keer te praten maar juist niet op momenten dat hij in zijn schulp kruipt en jij denkt dat het nodig is maar juist op neutraal achtige momenten. dan is er niet zo veal lading en emotie. Misschien een idee om zo te beginnen ???
Lastig hoor.....heb er hier ook een die alleen op bepaalde momenten er toe in staat is nml
dinsdag 23 februari 2010 om 16:33
Ik weet er helaas geen oplossing voor, maar ik herken het wel heel erg. Ik kan heel duidelijk aan mijn vriend merken dat hij ergens mee zit, maar als ik er dan naar vraag zegt hij dat er niets is. Pas na herhaaldelijk zeuren wil hij zeggen wat er is. Dan praten we erover, voelt hij zich direct veel beter en is weer vrolijk. Hij ziet echter zelf niet in dat het dus op te lossen valt door erover te praten, want een volgende keer gaat het weer precies zo en moet ik weer enorm zeuren om erover te kunnen praten. Gebeurt het vaak bij jou? En is je vriend dan down/chagrijnig? Heb je echt geen idee waarom hij zich dan onrustig voelt?
Wat je titel betreft: ik dacht juist dat het "wijvengedrag" is om te gaan zitten mokken en dan te hopen dat je partner raadt wat er is. Maar dat is dus niet zo.
Wat je titel betreft: ik dacht juist dat het "wijvengedrag" is om te gaan zitten mokken en dan te hopen dat je partner raadt wat er is. Maar dat is dus niet zo.
dinsdag 23 februari 2010 om 16:37
Dit herken ik heel erg. Mijn ex-vriend was ook een ontzettende binnenvetter. Die kon dagen chagerijnig/stil/teruggetrokken zijn en als ik dan vroeg wat er was kreeg ik een geïrriteerd "Niks" terug. En dan zat 'ie een week later ineens diepbedroefd op de bank, omdat het er toch uit moest. Gek werd ik ervan. Ik heb de relatie na vier jaar, mede daardoor, verbroken, omdat ik er niet meer tegen kon dat 'ie nooit wilde praten. Dat vind ik namelijk onontbeerlijk een relatie. Gaan zitten mokken en dan niks zeggen, nee dank je.
Sindsdien heb ik dus de 'regel': als ik er iets is, ik vraag ernaar en je zegt niks, dan houdt het op. Mocht er dan wel wat zijn, dan moet je er tzt zelf maar mee komen. Ik ga niet eindeloos lopen hengelen.
Sindsdien heb ik dus de 'regel': als ik er iets is, ik vraag ernaar en je zegt niks, dan houdt het op. Mocht er dan wel wat zijn, dan moet je er tzt zelf maar mee komen. Ik ga niet eindeloos lopen hengelen.
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
dinsdag 23 februari 2010 om 16:37
Beste Vl43inder,
Super dat je zo snel reageerd.
Wat bedoel je precies met het aangeven van de kaders zodat hij het gevoel heeft grip te kunnen behouden?
Vriendjelief heeft ook aangegeven het gevoel te hebben dat ik soms te veel praat, dat even terzijde
Gisteren vroeg ik hem, waarom ben je onrustig dan? geen antwoord, vandaag een smsje gestuurd, hoop dat je je minder onrustig voelt. Geen reactie op het onrustig voelen gedeelte. Ik zit dan in dubio, laat ik het? Ik realiseer me dat dat het beste is maar het piepende stemmetje in mijn buik verdwijnt daardoor niet.
Super dat je zo snel reageerd.
Wat bedoel je precies met het aangeven van de kaders zodat hij het gevoel heeft grip te kunnen behouden?
Vriendjelief heeft ook aangegeven het gevoel te hebben dat ik soms te veel praat, dat even terzijde
Gisteren vroeg ik hem, waarom ben je onrustig dan? geen antwoord, vandaag een smsje gestuurd, hoop dat je je minder onrustig voelt. Geen reactie op het onrustig voelen gedeelte. Ik zit dan in dubio, laat ik het? Ik realiseer me dat dat het beste is maar het piepende stemmetje in mijn buik verdwijnt daardoor niet.
dinsdag 23 februari 2010 om 16:43
Wat fijn te lezen (vervelend voor jullie dat er meerdere zijn die mijn gevoel herkennen.
Ik kan feilloos aanvoelen dat er wat is, hij wordt niet echt chagarijnig ofzo want dan ben ik erg makkelijk. Vertel wat er is of doe normaal. Maar mijn hele hebben en houden zegt dat er wat is, ik kan dat merken doordat hij wat onrustig is, bepaalde afwezigheid, een blik in zijn ogen. Puur gevoelsmatig. Want hij zegt wel eens tegen me, Ja maar ik doe wel gewoon normaal tegen je.
Als we praten moeten we vooral niet te lang praten, geen uren en uren en daarna heeft ie liever niet dat er uberhaupt nog op terugekomen wordt. Dit is deels ook te wijten aan zijn opvoeding. Als er ruzie was ging je ieder je eigen weg en kwam je er daarna niet meer op terug en deed je maar weer lief en aardig tegen elkaar.
Soms komt het voor dat ik vraag, wat is er lief? Niks hoor Mop...Blijf hem aankijken en zeg dan weer: Wat is er lief?? En dan komt hortend en stotend en wiebeld een klein deel van het verhaal met soms een hoop getrek van mij er wel uit. Daarna voelt hij zich idd een stuk beter maar zal een volgende keer niet denken: Oh zal ik er met mijn Mop over praten?? nee hoor, weer proberen zelf op te lossen en terug in dat mannenhol!
Maar oh wee als ik zeg: nee hoor er is niks maar er is eigenlijk wel wat!
Ik kan feilloos aanvoelen dat er wat is, hij wordt niet echt chagarijnig ofzo want dan ben ik erg makkelijk. Vertel wat er is of doe normaal. Maar mijn hele hebben en houden zegt dat er wat is, ik kan dat merken doordat hij wat onrustig is, bepaalde afwezigheid, een blik in zijn ogen. Puur gevoelsmatig. Want hij zegt wel eens tegen me, Ja maar ik doe wel gewoon normaal tegen je.
Als we praten moeten we vooral niet te lang praten, geen uren en uren en daarna heeft ie liever niet dat er uberhaupt nog op terugekomen wordt. Dit is deels ook te wijten aan zijn opvoeding. Als er ruzie was ging je ieder je eigen weg en kwam je er daarna niet meer op terug en deed je maar weer lief en aardig tegen elkaar.
Soms komt het voor dat ik vraag, wat is er lief? Niks hoor Mop...Blijf hem aankijken en zeg dan weer: Wat is er lief?? En dan komt hortend en stotend en wiebeld een klein deel van het verhaal met soms een hoop getrek van mij er wel uit. Daarna voelt hij zich idd een stuk beter maar zal een volgende keer niet denken: Oh zal ik er met mijn Mop over praten?? nee hoor, weer proberen zelf op te lossen en terug in dat mannenhol!
Maar oh wee als ik zeg: nee hoor er is niks maar er is eigenlijk wel wat!
dinsdag 23 februari 2010 om 16:46
Oh ja, ik heb ook geprobeerd aan te geven: als ik ergens over begin en je wilt niet praten geef het me dan aan. Ja oke doe ik zegt Vriendlief dan.
Vervolgens begin ik ergens over en dan merk ik duidelijk dat hij er niet helemaal bij is. Me niet aankijken als ik tegen hem praat, om zich heen kijken en ik denk dan: oke je wilt niet praten!!
Vervolgens begin ik ergens over en dan merk ik duidelijk dat hij er niet helemaal bij is. Me niet aankijken als ik tegen hem praat, om zich heen kijken en ik denk dan: oke je wilt niet praten!!
dinsdag 23 februari 2010 om 17:44
Herkenbaar en hier "accepteer" ik niet dat hij niet praat.
Als vriend zwijgt en zich terug trekt is er iets aan de hand, meestal baalt hij dan van iets wat "ik heb gedaan". en ik weiger om dagenlang in een stille en snijdende sfeer rond te hangen omdat hij niet kan/wil praten.
Gelukkig ziet vriend dat ook in, en doet hij nu zijn best om eerder te praten. Dat gaat niet vlekkeloos maar hij is lerende en doet zijn best.
Als vriend zwijgt en zich terug trekt is er iets aan de hand, meestal baalt hij dan van iets wat "ik heb gedaan". en ik weiger om dagenlang in een stille en snijdende sfeer rond te hangen omdat hij niet kan/wil praten.
Gelukkig ziet vriend dat ook in, en doet hij nu zijn best om eerder te praten. Dat gaat niet vlekkeloos maar hij is lerende en doet zijn best.
dinsdag 23 februari 2010 om 17:45
quote:Soulsearch28 schreef op 23 februari 2010 @ 16:37:
Wat bedoel je precies met het aangeven van de kaders zodat hij het gevoel heeft grip te kunnen behouden?
Je geeft zelf al aan dat ie niet uren en uren wil praten en dat ie ook niet steeds terug wil komen op dingen. Vertel hem dan exact waarover je wil praten met hem en haal er dan ook geen andere dingen bij (afkaderen onderwerpen dus). Als hij je bijvoorbeeld vertelt dat hij een probleem met zijn manager heeft, laat hem daar dan over vertellen en vraag hem dingen die daar over gaan en die hem eventueel naar een oplossing zouden kunnen leiden. Zeg bijvoorbeeld niet "laatst reageerde je bij mijn ouders ook al zo". Hou het bij het onderwerp en bij hem.
Vriendjelief heeft ook aangegeven het gevoel te hebben dat ik soms te veel praat, dat even terzijde
Mijn man heeft ook aangegeven dat ik te veel praat om met hem een constructief gesprek op te bouwen. Als hij nog aan het bedenken is wat en hoe hij iets wil zeggen, ben ik al een onderwerp/vraag verder. Hij raakt daar heel gefrustreerd van. Als het op praten over gevoelens aan komt dan kan hij niet zo snel schakelen als ik, niet zo snel dingen interpreteren en niet zo snel de juiste woorden vinden. Ik moet dus veel meer geduld hebben en veel minder vragen stellen. Het aantal vragen is op zich prima, maar niet in zo'n korte termijn, dat kan ie niet mannen zegt ie. Het is niet zo dat hij slecht kan praten en ik goed of andersom, maar wij gaan allebei heel anders met praten over gevoelens om, samen praten hebben we echt moeten leren zeg maar.
Gisteren vroeg ik hem, waarom ben je onrustig dan? geen antwoord, vandaag een smsje gestuurd, hoop dat je je minder onrustig voelt. Geen reactie op het onrustig voelen gedeelte. Ik zit dan in dubio, laat ik het? Ik realiseer me dat dat het beste is maar het piepende stemmetje in mijn buik verdwijnt daardoor niet.
Mijn man weet gewoon geen antwoord op zo'n waarom-vraag, serieus niet, en het frustreert hem dat hij het niet weet, daarom klapt ie dicht. Meestal vraag ik hem dan ook "Heb je stress?" en dan zegt ie "Ja" als dat zo is, soms vertelt ie dan waarom, soms niet. En dan zeg ik 1 keer "wil je het er over hebben"? , soms wil ie dat wel soms niet, soms later. Maar ik ga het niet uit hem trekken, dat geeft 'm alleen maar meer stress. Stemmetje in mijn buik verdwijnt doorgaans vanzelf, als dat niet zo is, dan zeg ik hem dat ik met hem wil praten over een bepaald onderwerp.
Hij ziet hierdoor door de tijd heen een stuk minder tegen praten met elkaar op en ik ben ook niet zo'n zeikwijf meer.
Wat bedoel je precies met het aangeven van de kaders zodat hij het gevoel heeft grip te kunnen behouden?
Je geeft zelf al aan dat ie niet uren en uren wil praten en dat ie ook niet steeds terug wil komen op dingen. Vertel hem dan exact waarover je wil praten met hem en haal er dan ook geen andere dingen bij (afkaderen onderwerpen dus). Als hij je bijvoorbeeld vertelt dat hij een probleem met zijn manager heeft, laat hem daar dan over vertellen en vraag hem dingen die daar over gaan en die hem eventueel naar een oplossing zouden kunnen leiden. Zeg bijvoorbeeld niet "laatst reageerde je bij mijn ouders ook al zo". Hou het bij het onderwerp en bij hem.
Vriendjelief heeft ook aangegeven het gevoel te hebben dat ik soms te veel praat, dat even terzijde
Mijn man heeft ook aangegeven dat ik te veel praat om met hem een constructief gesprek op te bouwen. Als hij nog aan het bedenken is wat en hoe hij iets wil zeggen, ben ik al een onderwerp/vraag verder. Hij raakt daar heel gefrustreerd van. Als het op praten over gevoelens aan komt dan kan hij niet zo snel schakelen als ik, niet zo snel dingen interpreteren en niet zo snel de juiste woorden vinden. Ik moet dus veel meer geduld hebben en veel minder vragen stellen. Het aantal vragen is op zich prima, maar niet in zo'n korte termijn, dat kan ie niet mannen zegt ie. Het is niet zo dat hij slecht kan praten en ik goed of andersom, maar wij gaan allebei heel anders met praten over gevoelens om, samen praten hebben we echt moeten leren zeg maar.
Gisteren vroeg ik hem, waarom ben je onrustig dan? geen antwoord, vandaag een smsje gestuurd, hoop dat je je minder onrustig voelt. Geen reactie op het onrustig voelen gedeelte. Ik zit dan in dubio, laat ik het? Ik realiseer me dat dat het beste is maar het piepende stemmetje in mijn buik verdwijnt daardoor niet.
Mijn man weet gewoon geen antwoord op zo'n waarom-vraag, serieus niet, en het frustreert hem dat hij het niet weet, daarom klapt ie dicht. Meestal vraag ik hem dan ook "Heb je stress?" en dan zegt ie "Ja" als dat zo is, soms vertelt ie dan waarom, soms niet. En dan zeg ik 1 keer "wil je het er over hebben"? , soms wil ie dat wel soms niet, soms later. Maar ik ga het niet uit hem trekken, dat geeft 'm alleen maar meer stress. Stemmetje in mijn buik verdwijnt doorgaans vanzelf, als dat niet zo is, dan zeg ik hem dat ik met hem wil praten over een bepaald onderwerp.
Hij ziet hierdoor door de tijd heen een stuk minder tegen praten met elkaar op en ik ben ook niet zo'n zeikwijf meer.
dinsdag 23 februari 2010 om 18:34
Erg herkenbaar. Mijn vriend is opgegroeid in ene omgeving waar discussiëren niet gebruikelijk is, heeft daar ook moeite mee. Praat ook niet makkelijk over gevoel. Ik voel het wanneer hij ergens mee zit, zelfs als we op dat moment niet samen zijn (LAT relatie).
Ik ben erg goed in discussiëren, logica is mijn vakgebied (IT). Ik ben in staat hem door het dolle te krijgen als ik op zijn onrustige momenten teveel aan hem ga lopen trekken.
Het kost me moeite, maar ik ben aan het leren om hem dan de ruimte te geven. Ik merk dat dat zijn onrustige periode verkort, en dat hij dan achteraf ook zegt wat er door hem heen ging.
Beschouw het als een elastiekje: hoe harder je trekt des te groter de weerstand.
Ik ben erg goed in discussiëren, logica is mijn vakgebied (IT). Ik ben in staat hem door het dolle te krijgen als ik op zijn onrustige momenten teveel aan hem ga lopen trekken.
Het kost me moeite, maar ik ben aan het leren om hem dan de ruimte te geven. Ik merk dat dat zijn onrustige periode verkort, en dat hij dan achteraf ook zegt wat er door hem heen ging.
Beschouw het als een elastiekje: hoe harder je trekt des te groter de weerstand.
dinsdag 23 februari 2010 om 19:31
woensdag 24 februari 2010 om 10:59
Om even door te gaan op Mannen Versus Vrouwen.
Ik heb deze week best wel een drukke week, maandag waren we samen thuis, dinsdag was ik naar een verjaardag, woensdag heb ik een borrel van het werk, vrijdag hebben we gezamenlijk een verjaardag, zaterdag heeft hij op de dag een afspraak en in de avond moet hij werken. Zondagmiddag is hij later wakker dus rond een uur of 14:00 is hij up and running.
Nou belde een vriend van hem gisteren op, of hij donderdag langs kon komen. Ja wel bellen nog wel even en vriendlief vroeg aan mij: Lijkt het je leuk? Eigenlijk heb ik behoefte aan tijd samen maar aan de andere kant, vriendlief en zijn maatje zijn weer bezig hun vriendschap op te bouwen. Ik durf dan niet zo goed tegen Vriendlief te zeggen: nee liever niet.
En direct daarna denk ik: waarom denkt Vriendlief er niet bij na dat we al een drukke week hebben voordat hij het überhaupt aan mij vraagt of er iemand langs kan komen? Hij weet toch ook dat het al een drukke week is?
Is dit nou typisch mannen?
PS: gisteren kwam het er met moeite toch uit, vriendlief zit in een werkdip..Kwam zelfs een klein traantje vrij.
Ik heb deze week best wel een drukke week, maandag waren we samen thuis, dinsdag was ik naar een verjaardag, woensdag heb ik een borrel van het werk, vrijdag hebben we gezamenlijk een verjaardag, zaterdag heeft hij op de dag een afspraak en in de avond moet hij werken. Zondagmiddag is hij later wakker dus rond een uur of 14:00 is hij up and running.
Nou belde een vriend van hem gisteren op, of hij donderdag langs kon komen. Ja wel bellen nog wel even en vriendlief vroeg aan mij: Lijkt het je leuk? Eigenlijk heb ik behoefte aan tijd samen maar aan de andere kant, vriendlief en zijn maatje zijn weer bezig hun vriendschap op te bouwen. Ik durf dan niet zo goed tegen Vriendlief te zeggen: nee liever niet.
En direct daarna denk ik: waarom denkt Vriendlief er niet bij na dat we al een drukke week hebben voordat hij het überhaupt aan mij vraagt of er iemand langs kan komen? Hij weet toch ook dat het al een drukke week is?
Is dit nou typisch mannen?
PS: gisteren kwam het er met moeite toch uit, vriendlief zit in een werkdip..Kwam zelfs een klein traantje vrij.
