Relaties
alle pijlers
Mijn vriend durft niet familie in te lichten
zondag 14 december 2008 om 19:47
Om een lang verhaal kort te houden...
Ik en mijn vriend willen een kindje.
Maar hij is erg bang voor reacties van zijn moeder en zijn broer als hij gaat vertellen dat we dit willen of dat we zwanger zijn.
Deze kunnen nogal aanvallerig en negatief reageren op verranderingen.
Hoe moet we hier mee omgaan??
Oftewel hoe zou jij het doen?
Ik en mijn vriend willen een kindje.
Maar hij is erg bang voor reacties van zijn moeder en zijn broer als hij gaat vertellen dat we dit willen of dat we zwanger zijn.
Deze kunnen nogal aanvallerig en negatief reageren op verranderingen.
Hoe moet we hier mee omgaan??
Oftewel hoe zou jij het doen?
zondag 14 december 2008 om 19:50
[quote]queenfan25 schreef op 14 december 2008 @ 19:47:
Om een lang verhaal kort te houden...
Ik en mijn vriend willen een kindje.
Maar hij is erg bang voor reacties van zijn moeder en zijn broer als hij gaat vertellen dat we dit willen of dat we zwanger zijn.
Deze kunnen nogal aanvallerig en negatief reageren op verranderingen.
Hoe moet we hier mee omgaan??
Oftewel hoe zou jij het doen?[/quote]
Pas over een kind gaan nadenken als jullie allebei voldoende ruggegraat hebben ontwikkeld om achter je eigen keuzes te staan en voor jullie eigen belangen op te komen.
Om een lang verhaal kort te houden...
Ik en mijn vriend willen een kindje.
Maar hij is erg bang voor reacties van zijn moeder en zijn broer als hij gaat vertellen dat we dit willen of dat we zwanger zijn.
Deze kunnen nogal aanvallerig en negatief reageren op verranderingen.
Hoe moet we hier mee omgaan??
Oftewel hoe zou jij het doen?[/quote]
Pas over een kind gaan nadenken als jullie allebei voldoende ruggegraat hebben ontwikkeld om achter je eigen keuzes te staan en voor jullie eigen belangen op te komen.
zondag 14 december 2008 om 19:53
quote:extrahalo schreef op 14 december 2008 @ 19:50:
Ehm, ik wil geen kutopmerking maken, maar bij mij komt direct de vraag boven of je wel volwassen genoeg bent om aan kinderen te beginnen als je zelf nog zo vast zit aan je ouders en hun mening.......Hee, die wilde ik net posten! Damn, toch weer te laat...
Ehm, ik wil geen kutopmerking maken, maar bij mij komt direct de vraag boven of je wel volwassen genoeg bent om aan kinderen te beginnen als je zelf nog zo vast zit aan je ouders en hun mening.......Hee, die wilde ik net posten! Damn, toch weer te laat...
zondag 14 december 2008 om 19:55
In ieder geval niet vertellen dat jullie een kindje willen. Als je 3 maanden zwanger bent is het vroeg genoeg. En dan kun je hier genoeg tips vandaan halen om hoe je het op de leukste manier kunt vertellen.
En verder is het jullie keuze en daar hebben zij niets mee te maken. Wat voor reacties verwacht je dan?
En verder is het jullie keuze en daar hebben zij niets mee te maken. Wat voor reacties verwacht je dan?
zondag 14 december 2008 om 19:56
Normaal gesproken vinden moeders het heel leuk om Oma te worden en vinden broers het leuk om oom te worden .
Dus als jij het gooit op " veranderingen " waar ze niet tegen kunnen dan gok ik op een familie die zware psychische aandoeningen hebben , of dat er méér aan de hand is dan jij in de openingspost beschrijft .
Dus als jij het gooit op " veranderingen " waar ze niet tegen kunnen dan gok ik op een familie die zware psychische aandoeningen hebben , of dat er méér aan de hand is dan jij in de openingspost beschrijft .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 14 december 2008 om 19:59
zondag 14 december 2008 om 19:59
zondag 14 december 2008 om 20:00
Ik vind dat je het zeker niet aan je familie hoeft te vertellen als je plannen hebt om zwanger te worden. Ze horen het wel als het zover is en dan is het aan hun om daar volwassen mee om te gaan want negatief reageren op veranderingen .. alles in het leven is aan veranderingen overhevig en kindjes krijgen hoort daar nu ook eenmaal bij toch.
zondag 14 december 2008 om 20:00
zondag 14 december 2008 om 20:04
quote:queenfan25 schreef op 14 december 2008 @ 19:59:
We zijn 26 en 28, we hebben al bijna 7 jaar een relatie en wonen ook 4 jaar samen.
Ik heb persoonlijk sh**t aan hun mening.
Maar mijn vriend is zo opgevoed dat ze alles met elkaar bespreken en ook niets doen zonder elkaar's 'toestemming'
Waardoor hij blijft twijfelen.
Jeetje echt alles met elkaar bespreken? Krijg het er nu al benauwd van.
Jullie zijn volwassen mensen, alles op orde en dan ga je toch niet naar je schoonouders om dit te bespreken? Ik zou hard weglopen zulke dingen kan ik helemaal niet tegen
We zijn 26 en 28, we hebben al bijna 7 jaar een relatie en wonen ook 4 jaar samen.
Ik heb persoonlijk sh**t aan hun mening.
Maar mijn vriend is zo opgevoed dat ze alles met elkaar bespreken en ook niets doen zonder elkaar's 'toestemming'
Waardoor hij blijft twijfelen.
Jeetje echt alles met elkaar bespreken? Krijg het er nu al benauwd van.
Jullie zijn volwassen mensen, alles op orde en dan ga je toch niet naar je schoonouders om dit te bespreken? Ik zou hard weglopen zulke dingen kan ik helemaal niet tegen
zondag 14 december 2008 om 20:06
quote:queenfan25 schreef op 14 december 2008 @ 19:59:
Maar mijn vriend is zo opgevoed dat ze alles met elkaar bespreken en ook niets doen zonder elkaar's 'toestemming'
.
Hoe gaat zoiets dan ? Worden er familievergaderingen gepland als iemand bijvoorbeeld een grote aankoop wil doen ? En meeste stemmen gelden dan , ofzo ? Is er veto-recht ?
Heeft je vriend je moeder of zijn broer ook weleens wat verboden ?
Misschien handig om je vriend duidelijk te maken dat hij op het punt staat een eigen gezin te vormen , met eigen regels , normen , waarden en tradities .
Maar mijn vriend is zo opgevoed dat ze alles met elkaar bespreken en ook niets doen zonder elkaar's 'toestemming'
.
Hoe gaat zoiets dan ? Worden er familievergaderingen gepland als iemand bijvoorbeeld een grote aankoop wil doen ? En meeste stemmen gelden dan , ofzo ? Is er veto-recht ?
Heeft je vriend je moeder of zijn broer ook weleens wat verboden ?
Misschien handig om je vriend duidelijk te maken dat hij op het punt staat een eigen gezin te vormen , met eigen regels , normen , waarden en tradities .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 14 december 2008 om 20:07
Er zijn situaties waarin ik me kan voorstellen dat je ouders niet staan te juichen, bijvoorbeeld als jullie minderjarig of net meerderjarig zijn, financieel niet zelfstandig zijn, of door psychologische problemen niet in staat zijn voor een kind te zorgen. Is een van die situaties aan de orde? Zo ja: denk dan nog even goed na of het niet verstandig is om nog even te wachten. Zo nee: waarom maak je je er dan druk om wat zijn ouders ervan vinden? Lekker laten kletsen.
zondag 14 december 2008 om 20:07
quote:queenfan25 schreef op 14 december 2008 @ 19:59:
We zijn 26 en 28, we hebben al bijna 7 jaar een relatie en wonen ook 4 jaar samen.
Ik heb persoonlijk sh**t aan hun mening.
Maar mijn vriend is zo opgevoed dat ze alles met elkaar bespreken en ook niets doen zonder elkaar's 'toestemming'
Waardoor hij blijft twijfelen.Moet ik hieruit begrijpen dat jullie wensen op gebied van gezinsplanning, sex en geld altijd eerst goedgekeurd moeten worden door een ballotagecommissie die bestaat uit je schoonfamilie?
We zijn 26 en 28, we hebben al bijna 7 jaar een relatie en wonen ook 4 jaar samen.
Ik heb persoonlijk sh**t aan hun mening.
Maar mijn vriend is zo opgevoed dat ze alles met elkaar bespreken en ook niets doen zonder elkaar's 'toestemming'
Waardoor hij blijft twijfelen.Moet ik hieruit begrijpen dat jullie wensen op gebied van gezinsplanning, sex en geld altijd eerst goedgekeurd moeten worden door een ballotagecommissie die bestaat uit je schoonfamilie?
zondag 14 december 2008 om 20:08
quote:queenfan25 schreef op 14 december 2008 @ 19:59:
We zijn 26 en 28, we hebben al bijna 7 jaar een relatie en wonen ook 4 jaar samen.
Ik heb persoonlijk sh**t aan hun mening.
Maar mijn vriend is zo opgevoed dat ze alles met elkaar bespreken en ook niets doen zonder elkaar's 'toestemming'
Waardoor hij blijft twijfelen.Jullie zijn beide volwassen en hebben een redelijke stabiele relatie dus. Ik zou dan lekker aan de slag gaan en het je schoonouders pas vertellen als jullie 3 maanden zwanger zijn.
We zijn 26 en 28, we hebben al bijna 7 jaar een relatie en wonen ook 4 jaar samen.
Ik heb persoonlijk sh**t aan hun mening.
Maar mijn vriend is zo opgevoed dat ze alles met elkaar bespreken en ook niets doen zonder elkaar's 'toestemming'
Waardoor hij blijft twijfelen.Jullie zijn beide volwassen en hebben een redelijke stabiele relatie dus. Ik zou dan lekker aan de slag gaan en het je schoonouders pas vertellen als jullie 3 maanden zwanger zijn.
zondag 14 december 2008 om 20:11
Als dit al zo'n probleem vormt zou ik er uberhaupt nog even over nadenken.
Als ik eraan terugdenk, die eerste jaren met mijn dochter en dat ik idd niet lekker op 1 lijn lag met meerdere dingen (zulke suffe dingen als wel of niet borstvoeding, dat vond ik dus belangrijk en mijn schoonmoeder niet), was het heel belangrijk dat wij zelf konden bepalen hoe we ons kind opvoeden.
Als je partner automatisch peentjes gaat zweten als de schoonfamilie zich ermee bemoeit, of erger nog, jouw mening negeert en de hunne belangrijker vindt, kijk dan wordt het echt vervelend.
Het klinkt misschien onbelangrijk maar het is dus iets essentieels waarop jullie relatie stuk kan lopen. Hij moet durven willen ervaren dat hij dat gezin heeft met jou en jullie kind in de eerste plaats.
Als ik eraan terugdenk, die eerste jaren met mijn dochter en dat ik idd niet lekker op 1 lijn lag met meerdere dingen (zulke suffe dingen als wel of niet borstvoeding, dat vond ik dus belangrijk en mijn schoonmoeder niet), was het heel belangrijk dat wij zelf konden bepalen hoe we ons kind opvoeden.
Als je partner automatisch peentjes gaat zweten als de schoonfamilie zich ermee bemoeit, of erger nog, jouw mening negeert en de hunne belangrijker vindt, kijk dan wordt het echt vervelend.
Het klinkt misschien onbelangrijk maar het is dus iets essentieels waarop jullie relatie stuk kan lopen. Hij moet durven willen ervaren dat hij dat gezin heeft met jou en jullie kind in de eerste plaats.
