Relaties
alle pijlers
Mijn vriend heeft geen sociaal leven
woensdag 18 juni 2008 om 21:54
Ik heb nu 6 maanden een relatie met een lieve man.
Waar ik steeds meer tegen aan loop met hem is, dat hij helemaal geen sociaal leven heeft. Hij werkt wel maar in zijn vrije tijd zit hij op een klein kamertje wat hij gehuurd heeft.
In het weekend zien wij elkaar altijd bij mij omdat hij echt niemand daar kan ontvangen. Doordeweeks spreken wij elkaar op msn.
Hij zegt dat hij doordeweeks geen leven heeft en ik krijg het gevoel dat ik zijn sociale leven ben, iets wat ik best wel benauwend vind.
Ik heb een gezin en best wel een druk leven, dus het komt best wel eens voor dat ik 's avonds geen fut meer heb om op msn te komen. Ik stuur hem dan altijd wel even een smsje om hem te laten weten dat ik niet kom chatten....maar het geeft mij wel een schuldgevoel.
Hij weet overigens best wel dat ik heel vrij wil zijn, omdat ik jaren lang alleen ben geweest en de relatie rustig wil opbouwen. Bovendien heb ik gewoon niet voldoende energie om ook doordeweeks met hem bezig te zijn.
Het geeft mij voortdurend het gevoel dat ik tekort schiet in de relatie.
Ik weet niet goed wat ik hier mee aan moet, eerlijk gezegd. Ik vindt het heel leuk als hij bij mij is, Maar na een paar dagen ben ik ook weer blij als ik weer mijn eigen gangetje kan gaan.
Ik hou heel veel van hem en dat maakt mij juist zo in de war.
Wat moet ik nu?
Waar ik steeds meer tegen aan loop met hem is, dat hij helemaal geen sociaal leven heeft. Hij werkt wel maar in zijn vrije tijd zit hij op een klein kamertje wat hij gehuurd heeft.
In het weekend zien wij elkaar altijd bij mij omdat hij echt niemand daar kan ontvangen. Doordeweeks spreken wij elkaar op msn.
Hij zegt dat hij doordeweeks geen leven heeft en ik krijg het gevoel dat ik zijn sociale leven ben, iets wat ik best wel benauwend vind.
Ik heb een gezin en best wel een druk leven, dus het komt best wel eens voor dat ik 's avonds geen fut meer heb om op msn te komen. Ik stuur hem dan altijd wel even een smsje om hem te laten weten dat ik niet kom chatten....maar het geeft mij wel een schuldgevoel.
Hij weet overigens best wel dat ik heel vrij wil zijn, omdat ik jaren lang alleen ben geweest en de relatie rustig wil opbouwen. Bovendien heb ik gewoon niet voldoende energie om ook doordeweeks met hem bezig te zijn.
Het geeft mij voortdurend het gevoel dat ik tekort schiet in de relatie.
Ik weet niet goed wat ik hier mee aan moet, eerlijk gezegd. Ik vindt het heel leuk als hij bij mij is, Maar na een paar dagen ben ik ook weer blij als ik weer mijn eigen gangetje kan gaan.
Ik hou heel veel van hem en dat maakt mij juist zo in de war.
Wat moet ik nu?
woensdag 18 juni 2008 om 22:12
Naast mijn werk (en werk en werk) heb ik eigenlijk ook maar een heel beperkt sociaal leven en dat vind ik prima. Ik claim anderen ook niet en hou gewoon niet zo van mensen om me heen. Misschien is je vriend dat type?
Een beperkt sociaal leven wil niet zeggen geen eigen leven! Misschien anders dan jouw leven.
Een beperkt sociaal leven wil niet zeggen geen eigen leven! Misschien anders dan jouw leven.
woensdag 18 juni 2008 om 22:14
Wat Marieke vraagt ben ik ook wel heel benieuwd naar. Ik heb ook geen heel actief sociaal leven. Wel vrienden hoor, maar ik zie ze niet vaak, want ik heb gewoon heel beperkte sociale behoeften. Wel ben ik heel zelfstandig, claim ik mijn vriend absoluut niet en doe ik veel dingen alleen. Ik ga rustig alleen winkelen of zwemmen en vind dat ook leuk. Ik kan goed alleen zijn, vooral met een grote pot thee en een goed boek erbij. M.a.w. ik ben heel blij met mijn sociale niet- leven. Ik vind het niet de moeite waard. Als mijn vriend mij om die reden, ookal vind ik dat zelf helemaal niet, zielig zou vinden, zou ik dat een beetje arrogant vinden en eigenlijk zit ik ook niet op dat soort geoordeel van een ander te wachten.
Alsof je per se vrienden moet hebben om te bewijzen dat je iets waard bent? Ik heb veel vrienden juist gedag gezegd omdat ik er achter kwam wat ik waard was. Hoe staat je vriend hier zelf in? Ervaart hij het zelf als een gebrek dat hij geen of weinig vrienden heeft? WIL hij wel vrienden? Als hij dat inderdaad wel wilt kun je hem aangeven dat jij niet de verantwoordelijkheid voor zijn sociale leven op je wilt nemen en niet iedere keer als hij eenzaam is komt opdraven alleen maar omdat hij niemand anders heeft. Als hij dat écht van jou verwacht en niet jij dit zonder dat zeker te weten voor hem in vult dan lijkt mij dat een slechte zaak en heeft hij denk ik wel wat om aan te werken... maar als jij dit voor hem bepaald... dan is het misschien eerder je eigen onzekerheid?
Heb jij het nodig, dat anderen jouw vriend de moeite vinden om mee om te gaan, als bewijs dat hij voor jou de moeite waard is om mee om te gaan?
Alsof je per se vrienden moet hebben om te bewijzen dat je iets waard bent? Ik heb veel vrienden juist gedag gezegd omdat ik er achter kwam wat ik waard was. Hoe staat je vriend hier zelf in? Ervaart hij het zelf als een gebrek dat hij geen of weinig vrienden heeft? WIL hij wel vrienden? Als hij dat inderdaad wel wilt kun je hem aangeven dat jij niet de verantwoordelijkheid voor zijn sociale leven op je wilt nemen en niet iedere keer als hij eenzaam is komt opdraven alleen maar omdat hij niemand anders heeft. Als hij dat écht van jou verwacht en niet jij dit zonder dat zeker te weten voor hem in vult dan lijkt mij dat een slechte zaak en heeft hij denk ik wel wat om aan te werken... maar als jij dit voor hem bepaald... dan is het misschien eerder je eigen onzekerheid?
Heb jij het nodig, dat anderen jouw vriend de moeite vinden om mee om te gaan, als bewijs dat hij voor jou de moeite waard is om mee om te gaan?
woensdag 18 juni 2008 om 22:15
quote:Petrus1970 schreef op 18 juni 2008 @ 22:12:
Naast mijn werk (en werk en werk) heb ik eigenlijk ook maar een heel beperkt sociaal leven en dat vind ik prima. Ik claim anderen ook niet en hou gewoon niet zo van mensen om me heen. Misschien is je vriend dat type?
Een beperkt sociaal leven wil niet zeggen geen eigen leven! Misschien anders dan jouw leven.Ja ... dat dus.
Naast mijn werk (en werk en werk) heb ik eigenlijk ook maar een heel beperkt sociaal leven en dat vind ik prima. Ik claim anderen ook niet en hou gewoon niet zo van mensen om me heen. Misschien is je vriend dat type?
Een beperkt sociaal leven wil niet zeggen geen eigen leven! Misschien anders dan jouw leven.Ja ... dat dus.
woensdag 18 juni 2008 om 22:25
Het zal er inderdaad van afhangen hoe hij ermee omgaat. 'die van mij' roept nog net niet dagelijks dat de muren op hem afkomen, of dat hij er meer uit moet. Ik voel me er niet schuldig over (ik werk nou eenmaal meer en zo'n druk sociaal leven heb ik verder nu ook weer niet omdat ik ook gewoon tijd voor mezelf wil), maar krijg het er wel een beetje benauwd van als ik dat zo regelmatig hoor.
woensdag 18 juni 2008 om 22:26
Is hij ontevreden over zijn (gebrek aan) leven en leunt hij daarom zo op jou waardoor jij je schuldig voelt omdat jij dit niet kunt/wilt?
Of vindt hij het prima zo, geeft hij jou de ruimte en denk je zelf dat jij voor 100% invulling aan zijn leven moet geven, terwijl hij dat niet van je vraagt?
Is er sprake van het eerste, dat lijkt me geen gezonde situatie en voor de lange termijn zeer onprettig. Is het tweede het geval, probeer je geen zorgen te maken; jouw waarden hoeven niet gelijk te zijn aan die van je vriend, en het is misschien soms lastig als je in dit opzicht verschilt, maar daar kun je je weg vast wel in vinden al het verder goed zit.
Ik heb zelf, in tegenstelling tot mijn vriend, weinig tot geen echte vrienden. Ik vind dat wel jammer en zou dit best anders willen zien, maar ik lijd er niet onder, ik heb een leuk leven verder. Mijn vriend hoeft die invulling niet voor 100% te geven, dat verwacht ik niet van hem en zou ik niet eens willen. We hechten beiden erg aan onze zelfstandigheid en voor mijn vriend is afspreken met zijn vrienden daarbij heel belangrijk. Ik vind dat prima en dat moet vooral zo blijven, ik heb ook mijn ruimte nodig. Desondanks heeft mijn vriend er wel eens moeite mee en voelt hij zich toch verantwoordelijk, onnodig in ons geval wat mij betreft!
Of vindt hij het prima zo, geeft hij jou de ruimte en denk je zelf dat jij voor 100% invulling aan zijn leven moet geven, terwijl hij dat niet van je vraagt?
Is er sprake van het eerste, dat lijkt me geen gezonde situatie en voor de lange termijn zeer onprettig. Is het tweede het geval, probeer je geen zorgen te maken; jouw waarden hoeven niet gelijk te zijn aan die van je vriend, en het is misschien soms lastig als je in dit opzicht verschilt, maar daar kun je je weg vast wel in vinden al het verder goed zit.
Ik heb zelf, in tegenstelling tot mijn vriend, weinig tot geen echte vrienden. Ik vind dat wel jammer en zou dit best anders willen zien, maar ik lijd er niet onder, ik heb een leuk leven verder. Mijn vriend hoeft die invulling niet voor 100% te geven, dat verwacht ik niet van hem en zou ik niet eens willen. We hechten beiden erg aan onze zelfstandigheid en voor mijn vriend is afspreken met zijn vrienden daarbij heel belangrijk. Ik vind dat prima en dat moet vooral zo blijven, ik heb ook mijn ruimte nodig. Desondanks heeft mijn vriend er wel eens moeite mee en voelt hij zich toch verantwoordelijk, onnodig in ons geval wat mij betreft!
woensdag 18 juni 2008 om 22:32
Noblesse_Oblige en Petrus1970, ik heb nogal lang over mijn posting gedaan om het goed te verwoorden en daardoor gekruispost met jullie, maar had ik even gewacht dan was mijn posting niet meer nodig geweest, want duidelijker heb ik het niet kunnen verwoorden!
Ik herken mezelf enorm in jullie beiden! Moet ik eens aan mijn vriend laten lezen, ik ben niet raar
Aanvulling:
Het feit dat het zo belangrijk is voor mijn vriend om een rijk en actief sociaal leven te hebben, maakt mij onzekerder dan ik zelf ben over mijn sociale leven. Soms vind ik dat hij mij dit probeert aan te praten en vind ik het een belediging dat hij vind dat ik hierin "tekortschiet", want hij vind het veel meer een probleem dan ik.
Ik zou zelf ook best graag vrienden hebben of meer kennissen om dingen mee te ondernemen en te delen, maar vermaak me uitstekend in mijn eentje en hecht ook erg aan mijn eigen ruimte en zelfstandigheid.
Ik herken mezelf enorm in jullie beiden! Moet ik eens aan mijn vriend laten lezen, ik ben niet raar
Aanvulling:
Het feit dat het zo belangrijk is voor mijn vriend om een rijk en actief sociaal leven te hebben, maakt mij onzekerder dan ik zelf ben over mijn sociale leven. Soms vind ik dat hij mij dit probeert aan te praten en vind ik het een belediging dat hij vind dat ik hierin "tekortschiet", want hij vind het veel meer een probleem dan ik.
Ik zou zelf ook best graag vrienden hebben of meer kennissen om dingen mee te ondernemen en te delen, maar vermaak me uitstekend in mijn eentje en hecht ook erg aan mijn eigen ruimte en zelfstandigheid.
anoniem_656af95ca288e wijzigde dit bericht op 18-06-2008 22:42
Reden: aanvuling
Reden: aanvuling
% gewijzigd
woensdag 18 juni 2008 om 22:35
Dat hij loopt te roepen dat hij doordeweeks geen leven heeft en helemaal niks heeft lijkt mij wel duidelijk hoe hij er zelf tegenover staat.
Mij maakt het niet uit of hij veel of weinig vrienden heeft, maar bovenstaande uitspraak zegt volgens mij wel genoeg.
Hij probeert mij best wel vrij te laten, maar als er zo'n uitspraak als bovenstaande komt, dan heb ik het idee dat hij er best veel moeite mee heeft, ook al zegt hij van niet. Hij spreekt zichzelf eigenlijk tegen.
Dat is de reden waarom ik bang ben dat hij teveel verwachtingen van mij heeft en dus inderdaad 100% invulling van zijn sociale leven bij mij zoekt
Mij maakt het niet uit of hij veel of weinig vrienden heeft, maar bovenstaande uitspraak zegt volgens mij wel genoeg.
Hij probeert mij best wel vrij te laten, maar als er zo'n uitspraak als bovenstaande komt, dan heb ik het idee dat hij er best veel moeite mee heeft, ook al zegt hij van niet. Hij spreekt zichzelf eigenlijk tegen.
Dat is de reden waarom ik bang ben dat hij teveel verwachtingen van mij heeft en dus inderdaad 100% invulling van zijn sociale leven bij mij zoekt
woensdag 18 juni 2008 om 22:45
Zeggen dat je doordeweeks geen leven hebt klinkt wel wat dramatisch inderdaad, maar hoe bedoeld hij dat? Ik had een exvriendje die dingen ook dramatisch kon verwoorden. 'Ik had geen leven tot ik jou kende' zei hij wel eens. Hij bedoelde dat dan meer als een compliment. Als ik dacht wel dat het heel wat was, maar nu is het nog veel mooier, hij bedoelde helemaal niet dat hij toen een zielige stumperd was.
Dus ik zou er toch met hem over praten. En je schuldgevoel, nou het is nooit jouw schuld natuurlijk als hij geen sociaal leven heeft (maar wel wilt). Dat is zijn eigen manier van leven. Misschien zou je een gesprek met hem aan kunnen gaan over hoe verantwoordelijk hij zich voelt over zijn eigen leven.
Dus ik zou er toch met hem over praten. En je schuldgevoel, nou het is nooit jouw schuld natuurlijk als hij geen sociaal leven heeft (maar wel wilt). Dat is zijn eigen manier van leven. Misschien zou je een gesprek met hem aan kunnen gaan over hoe verantwoordelijk hij zich voelt over zijn eigen leven.
woensdag 18 juni 2008 om 22:47
quote:CP65 schreef op 18 juni 2008 @ 22:35:
Dat hij loopt te roepen dat hij doordeweeks geen leven heeft en helemaal niks heeft lijkt mij wel duidelijk hoe hij er zelf tegenover staat.
Mij maakt het niet uit of hij veel of weinig vrienden heeft, maar bovenstaande uitspraak zegt volgens mij wel genoeg.
Hij probeert mij best wel vrij te laten, maar als er zo'n uitspraak als bovenstaande komt, dan heb ik het idee dat hij er best veel moeite mee heeft, ook al zegt hij van niet. Hij spreekt zichzelf eigenlijk tegen.
Dat is de reden waarom ik bang ben dat hij teveel verwachtingen van mij heeft en dus inderdaad 100% invulling van zijn sociale leven bij mij zoektDat is inderdaad erg moeilijk! Zo te lezen ben jij er erg relaxt in. Het klinkt alsof je vriend vindt dat hij er geen moeite mee zou moeten hebben en ook probeert er geen moeite mee te hebben, maar er toch genoeg moeite mee heeft om het niet te kunnen verbergen. Ik kan me voorstellen dat dat erger wordt naarmate jullie relatie serieuzer wordt.
Dat hij loopt te roepen dat hij doordeweeks geen leven heeft en helemaal niks heeft lijkt mij wel duidelijk hoe hij er zelf tegenover staat.
Mij maakt het niet uit of hij veel of weinig vrienden heeft, maar bovenstaande uitspraak zegt volgens mij wel genoeg.
Hij probeert mij best wel vrij te laten, maar als er zo'n uitspraak als bovenstaande komt, dan heb ik het idee dat hij er best veel moeite mee heeft, ook al zegt hij van niet. Hij spreekt zichzelf eigenlijk tegen.
Dat is de reden waarom ik bang ben dat hij teveel verwachtingen van mij heeft en dus inderdaad 100% invulling van zijn sociale leven bij mij zoektDat is inderdaad erg moeilijk! Zo te lezen ben jij er erg relaxt in. Het klinkt alsof je vriend vindt dat hij er geen moeite mee zou moeten hebben en ook probeert er geen moeite mee te hebben, maar er toch genoeg moeite mee heeft om het niet te kunnen verbergen. Ik kan me voorstellen dat dat erger wordt naarmate jullie relatie serieuzer wordt.
woensdag 18 juni 2008 om 23:11
quote:CP65 schreef op 18 juni 2008 @ 22:35:
Dat hij loopt te roepen dat hij doordeweeks geen leven heeft en helemaal niks heeft lijkt mij wel duidelijk hoe hij er zelf tegenover staat.
Mij maakt het niet uit of hij veel of weinig vrienden heeft, maar bovenstaande uitspraak zegt volgens mij wel genoeg.
Hij probeert mij best wel vrij te laten, maar als er zo'n uitspraak als bovenstaande komt, dan heb ik het idee dat hij er best veel moeite mee heeft, ook al zegt hij van niet. Hij spreekt zichzelf eigenlijk tegen.
Dat is de reden waarom ik bang ben dat hij teveel verwachtingen van mij heeft en dus inderdaad 100% invulling van zijn sociale leven bij mij zoektWat was het dat je je tot hem aangetrokken voelde/verliefd werd en wat maakte dat je ook van hem bent gaan houden?
Dat hij loopt te roepen dat hij doordeweeks geen leven heeft en helemaal niks heeft lijkt mij wel duidelijk hoe hij er zelf tegenover staat.
Mij maakt het niet uit of hij veel of weinig vrienden heeft, maar bovenstaande uitspraak zegt volgens mij wel genoeg.
Hij probeert mij best wel vrij te laten, maar als er zo'n uitspraak als bovenstaande komt, dan heb ik het idee dat hij er best veel moeite mee heeft, ook al zegt hij van niet. Hij spreekt zichzelf eigenlijk tegen.
Dat is de reden waarom ik bang ben dat hij teveel verwachtingen van mij heeft en dus inderdaad 100% invulling van zijn sociale leven bij mij zoektWat was het dat je je tot hem aangetrokken voelde/verliefd werd en wat maakte dat je ook van hem bent gaan houden?
woensdag 18 juni 2008 om 23:23
Wat noblesse schrijft zou goed waar kunnen zijn, misschien dikt hij het wat aan.
Je schrijft dat je nu 6 maanden een relatie met hem hebt. Ik vraag me af wat hij dan voor die tijd als 'weekvulling' had. Hoe dan ook is zijn tijdsverdrijf natuurlijk nooit jou verantwoordelijkheid. Probeer je er dus ook niet al te verantwoordelijk voor te voelen. Natuurlijk kun je proberen om hem wat ideëen aan de hand te doen en hem eventueel aan wat mensen kunnen voorstellen, maar uiteindelijk zal hij toch zelf zijn tijd in moeten vullen.
Je schrijft dat je nu 6 maanden een relatie met hem hebt. Ik vraag me af wat hij dan voor die tijd als 'weekvulling' had. Hoe dan ook is zijn tijdsverdrijf natuurlijk nooit jou verantwoordelijkheid. Probeer je er dus ook niet al te verantwoordelijk voor te voelen. Natuurlijk kun je proberen om hem wat ideëen aan de hand te doen en hem eventueel aan wat mensen kunnen voorstellen, maar uiteindelijk zal hij toch zelf zijn tijd in moeten vullen.
woensdag 18 juni 2008 om 23:43
Sorry CP65, dat heb ik niet goed gelezen, ik zit al te lang te forummen vandaag denk ik, haha. Het is wel enigszins herkenbaar voor mij dus wat je schrijft. En jij bent er ook pas langzamerhand achter gekomen? Ik dacht zelf dat het sociale leven van mijn vriend omvangrijker was of dat hij zich er wat levendiger in opstelde. DIt laatste klinkt raar, komt zo in mijn hoofd op, maar misschien dat je weet wat ik bedoel. Mijn vriend is ook veel thuis. Als ik het even een beetje overdrijf zou ik kunnen zeggen dat hij eenzamer is dan ik verwacht had.
donderdag 19 juni 2008 om 07:45
Punt is inderdaad dat je raar gevonden wordt als je weinig vrienden hebt, terwijl ik het prima vind. In het verleden heb ik bewust met sommige "vrienden" gebroken, een vriend moet iets toevoegen aan je leven en het moet niet zo zijn dat je opziet tegen het contact met een vriend. Dat was weleens het geval bij mij.
En nee, ik ben niet raar. Misschien anders dan het gros van de Nederlands. So be it.
En nee, ik ben niet raar. Misschien anders dan het gros van de Nederlands. So be it.
donderdag 19 juni 2008 om 10:58
quote:CP65 schreef op 18 juni 2008 @ 22:35:
Dat hij loopt te roepen dat hij doordeweeks geen leven heeft en helemaal niks heeft lijkt mij wel duidelijk hoe hij er zelf tegenover staat.
Het klinkt misschien een beetje bot, maar is dat niet zijn probleem? Als hij een sociaal leven wil kan hij daar toch zelf voor zorgen? Je kunt toch niet van je partner verwachten dat zij 100 % voor jouw geluk en welzijn zorgt?
Dat hij loopt te roepen dat hij doordeweeks geen leven heeft en helemaal niks heeft lijkt mij wel duidelijk hoe hij er zelf tegenover staat.
Het klinkt misschien een beetje bot, maar is dat niet zijn probleem? Als hij een sociaal leven wil kan hij daar toch zelf voor zorgen? Je kunt toch niet van je partner verwachten dat zij 100 % voor jouw geluk en welzijn zorgt?
donderdag 19 juni 2008 om 13:39
Waarom praten jullier hier niet over. Vertel dat het je opvalt dat hij weinig sociale contacten heeft en vraag waarom dat is en hoe hij dat ervaart. Het is niet goed als hij van jou verwacht dat je dat gat gaat opvullen. Hij kan zelf dingen ondernemen om zijn leven wat minder leeg te maken. Sporten, mensen uitnodigen, wat meer investeren in mensen om zich heen zoals collega's. Het enige wat jij kan doen is hem daarin steunen, meer mag hij niet verwachten.
