Relaties
alle pijlers
Moeder toont geen interesse in me
woensdag 18 mei 2022 11:40
Moeilijk om het hier over te hebben merk ik.
Maar de afgelopen jaren ben ik tot de conclusie gekomen dat mijn moeder amper interesse in me toont. En dat doet me best pijn.
Ze nodigt mij en mijn zussen wel uit om te komen eten en zo. En als we daar dan zijn ontbreekt het werkelijk aan niets. Ze doet dan echt haar best en pakt uit met allerlei lekker eten. Maar in de tussentijd is er amper contact of interesse.
Om maar wat voorbeelden te noemen: ze belt me nooit, vraagt niet hoe mijn vakantie is geweest of hoe het op mijn werk gaat. Vorig jaar toen ik corona had wenste Ze me via de app beterschap en meer niet. Ze zal daarna niet meer vragen hoe het gaat, of ik al uit quarantaine ben, of mijn vriend besmet is, niks. Als ik haar dan bel neemt ze niet op of belt ze niet meer terug.
Vorig jaar heb ik een holteronderzoek gehad vanwege hartklachten (Zit in de familie) dat weet ze, maar niet de vraag: wat is daar uit gekomen? Hoe gaat het nu? Weer helemaal niks.
Nu heb ik deels wel geaccepteerd dat ze is zoals ze is. Maar merk dat het soms toch lastig is. Afgelopen maand heb ik haar twee keer gebeld. Als ik haar bel is het wel gezellig. Ook al moet het vanuit mij komen, so be it... maar ze nam beide keren niet op en ik word ook niet teruggebeld.
Mijn vriend verbaast zich soms. Zijn moeder belt hem iedere week.
Ik begrijp dat heel intensief contact er niet in zit. Maar enige interesse lijkt me wel fijn. Je zou toch denken dat dat als ouder zijnde vanzelfsprekend is? Waarom begin je anders aan kinderen.
Mijn moeder heeft best veel meegemaakt. En ergens kan ik het ook wel verklaren. Maar ik voel me soms gewoon onbelangrijk en niet gezien. Dit was altijd al wel zo, maar lijkt de laatste jaren nog erger geworden. Eerst spraken we nog wel eens af samen. Maar ook dat gebeurt niet meer. Ik heb ook geen zin om daar nog initiatief toe nemen eigenlijk. Zij doet dat ook niet. En de laatste keer dat we hadden afgesproken zei ze af in de ochtend. Ze was het vergeten en had inmiddels een afspraak om op de kleinkinderen te passen. (Zat ik dan met mijn koelkast vol eten)
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik hier mee aan moet. Zussen lopen wel tegen hetzelfde aan.
Vriend vindt dat ik het met haar moet bespreken. Maar ik heb geen zin om als dochter zijnde te moeten aandringen op wat meer contact en interesse. Als het er niet is kan ik het ook niet afdwingen.
Hoe denken jullie hierover? Stel ik me aan?
Maar de afgelopen jaren ben ik tot de conclusie gekomen dat mijn moeder amper interesse in me toont. En dat doet me best pijn.
Ze nodigt mij en mijn zussen wel uit om te komen eten en zo. En als we daar dan zijn ontbreekt het werkelijk aan niets. Ze doet dan echt haar best en pakt uit met allerlei lekker eten. Maar in de tussentijd is er amper contact of interesse.
Om maar wat voorbeelden te noemen: ze belt me nooit, vraagt niet hoe mijn vakantie is geweest of hoe het op mijn werk gaat. Vorig jaar toen ik corona had wenste Ze me via de app beterschap en meer niet. Ze zal daarna niet meer vragen hoe het gaat, of ik al uit quarantaine ben, of mijn vriend besmet is, niks. Als ik haar dan bel neemt ze niet op of belt ze niet meer terug.
Vorig jaar heb ik een holteronderzoek gehad vanwege hartklachten (Zit in de familie) dat weet ze, maar niet de vraag: wat is daar uit gekomen? Hoe gaat het nu? Weer helemaal niks.
Nu heb ik deels wel geaccepteerd dat ze is zoals ze is. Maar merk dat het soms toch lastig is. Afgelopen maand heb ik haar twee keer gebeld. Als ik haar bel is het wel gezellig. Ook al moet het vanuit mij komen, so be it... maar ze nam beide keren niet op en ik word ook niet teruggebeld.
Mijn vriend verbaast zich soms. Zijn moeder belt hem iedere week.
Ik begrijp dat heel intensief contact er niet in zit. Maar enige interesse lijkt me wel fijn. Je zou toch denken dat dat als ouder zijnde vanzelfsprekend is? Waarom begin je anders aan kinderen.
Mijn moeder heeft best veel meegemaakt. En ergens kan ik het ook wel verklaren. Maar ik voel me soms gewoon onbelangrijk en niet gezien. Dit was altijd al wel zo, maar lijkt de laatste jaren nog erger geworden. Eerst spraken we nog wel eens af samen. Maar ook dat gebeurt niet meer. Ik heb ook geen zin om daar nog initiatief toe nemen eigenlijk. Zij doet dat ook niet. En de laatste keer dat we hadden afgesproken zei ze af in de ochtend. Ze was het vergeten en had inmiddels een afspraak om op de kleinkinderen te passen. (Zat ik dan met mijn koelkast vol eten)
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik hier mee aan moet. Zussen lopen wel tegen hetzelfde aan.
Vriend vindt dat ik het met haar moet bespreken. Maar ik heb geen zin om als dochter zijnde te moeten aandringen op wat meer contact en interesse. Als het er niet is kan ik het ook niet afdwingen.
Hoe denken jullie hierover? Stel ik me aan?
woensdag 18 mei 2022 11:48
Ik heb exact zo'n moeder. Maar ik vind het prima.
Het is evenzogoed valide om het niet prima te vinden natuurlijk.
Echter: als het er niet in zit, dan zit het er niet in. Als je het tegen haar vertelt (pro actief), dan reageert ze er wellicht wel op en heb je misschien een beter gevoel.
Jouw moeder veranderen gaat je niet lukken, alleen hoe jij erop reageert.
Overigens, mijn vriendin heeft het andere uiterste, haar moeder vraagt dagelijks haar de oren van haar kop. Is ook niet leuk, maar ook daarvoor geldt: ze kan alleen maar bepalen hoe zij erop reageert.
Het is evenzogoed valide om het niet prima te vinden natuurlijk.
Echter: als het er niet in zit, dan zit het er niet in. Als je het tegen haar vertelt (pro actief), dan reageert ze er wellicht wel op en heb je misschien een beter gevoel.
Jouw moeder veranderen gaat je niet lukken, alleen hoe jij erop reageert.
Overigens, mijn vriendin heeft het andere uiterste, haar moeder vraagt dagelijks haar de oren van haar kop. Is ook niet leuk, maar ook daarvoor geldt: ze kan alleen maar bepalen hoe zij erop reageert.
woensdag 18 mei 2022 11:49
Waarom die laatste vraag? Dat "stel ik me aan?" Ik snap dat nooit zo goed. Of vind je eigenlijk zelf stiekem dat je je aanstelt?
Van je moeder uit komt niks, niet naar jou, niet naar je zussen. Je wil het er niet over hebben maar je zit er wel mee. Als je niks verandert dan gebeurt er ook niks. Of hoop je dat er zomaar een wonder gebeurt?
Van je moeder uit komt niks, niet naar jou, niet naar je zussen. Je wil het er niet over hebben maar je zit er wel mee. Als je niks verandert dan gebeurt er ook niks. Of hoop je dat er zomaar een wonder gebeurt?
...
woensdag 18 mei 2022 11:50
Mijn moeder heeft jaren geleden besloten dat ik volwassen ben en geen moeder meer nodig heb. Jaren ervoor had mijn moeder ook al van die fases dat ze mij teveel vond.
Heb dus helemaal geen contact meer.
Ik vind het heel verdrietig maar inmiddels geaccepteerd en het geeft rust.
Familie kies je niet uit en een bloedbad zegt niks. Ik heb andere fijne mensen om mij heen die de rol van moeder opzich hebben genomen en daar ben ik ontzettend blij mee
Heb dus helemaal geen contact meer.
Ik vind het heel verdrietig maar inmiddels geaccepteerd en het geeft rust.
Familie kies je niet uit en een bloedbad zegt niks. Ik heb andere fijne mensen om mij heen die de rol van moeder opzich hebben genomen en daar ben ik ontzettend blij mee
woensdag 18 mei 2022 11:51
Hoe was het in je jeugd? Was ze toen wel betrokken? Ging ze mee naar sport, wedstrijden, dingen die belangrijk voor je waren? Wenste ze je succes met je spreekbeurt, toetsen, examens?
Of kom je er nu eigenlijk achter dat dit stuk betrokkenheid mist bij je moeder? En dat het niet persoonlijk is, maar iets wat zij je niet geven kan?
Of kom je er nu eigenlijk achter dat dit stuk betrokkenheid mist bij je moeder? En dat het niet persoonlijk is, maar iets wat zij je niet geven kan?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 18 mei 2022 11:51
Dat lijkt me heel naar. Tuurlijk verlang je naar fijn contact.
Maar wat jammer dat je het gesprek niet met haar aangaat. Wat houdt je tegen? Het klinkt alsof je dat niet doet omdat je gepikeerd bent. Zit er nog meer achter? Misschien angst om ook in zo'n gesprek afgewezen te worden?
Ik denk dat je twee keuzes hebt. Of je accepteert je moeder zoals ze is, zonder rancune of verwijt. Of je bespreekt dit, met het risico dat je gekwetst wordt, maar ook met de kans op verbetering of meer wederzijds begrip.
Maar wat jammer dat je het gesprek niet met haar aangaat. Wat houdt je tegen? Het klinkt alsof je dat niet doet omdat je gepikeerd bent. Zit er nog meer achter? Misschien angst om ook in zo'n gesprek afgewezen te worden?
Ik denk dat je twee keuzes hebt. Of je accepteert je moeder zoals ze is, zonder rancune of verwijt. Of je bespreekt dit, met het risico dat je gekwetst wordt, maar ook met de kans op verbetering of meer wederzijds begrip.
woensdag 18 mei 2022 11:56
Wat vul jij een hoop in.Woll*Stone schreef: ↑18-05-2022 11:51Dat lijkt me heel naar. Tuurlijk verlang je naar fijn contact.
Maar wat jammer dat je het gesprek niet met haar aangaat. Wat houdt je tegen? Het klinkt alsof je dat niet doet omdat je gepikeerd bent. Zit er nog meer achter? Misschien angst om ook in zo'n gesprek afgewezen te worden?
Ik denk dat je twee keuzes hebt. Of je accepteert je moeder zoals ze is, zonder rancune of verwijt. Of je bespreekt dit, met het risico dat je gekwetst wordt, maar ook met de kans op verbetering of meer wederzijds begrip.
woensdag 18 mei 2022 11:57
Dat is jammer, als ik jou was zou ik het inderdaad bespreken en eerlijk vertellen waarom het jou verdrietig maakt.
Hoe oud is je moeder? Het kan maar zo zijn dat ze niet meer verandert omdat ze nou eenmaal zo is, in dat geval kun je je verwachtingen omtrent je moeder beter naar beneden bijstellen anders loop je steeds tegen diezelfde muur op.
Zelf had ik een vader die geen interesse toonde maar dan wel weer mijn slaapkamer schilderde in de door mij gewenste kleur, naast zijn drukke baan.
Sommige mensen zijn beter in het doen en zo te laten merken dat ze om je geven ( zoals je moeder met eten maken etc. ) dan het te zeggen of vaker contakt op te nemen uit zichzelf.
Misschien dat je moeder zich bedrukt voelt als ze je vaker belt en dat ze zich opdringt of heb jij je leven zo goed op de rail dat ze jou de ruimte wil geven?
Hoe oud is je moeder? Het kan maar zo zijn dat ze niet meer verandert omdat ze nou eenmaal zo is, in dat geval kun je je verwachtingen omtrent je moeder beter naar beneden bijstellen anders loop je steeds tegen diezelfde muur op.
Zelf had ik een vader die geen interesse toonde maar dan wel weer mijn slaapkamer schilderde in de door mij gewenste kleur, naast zijn drukke baan.
Sommige mensen zijn beter in het doen en zo te laten merken dat ze om je geven ( zoals je moeder met eten maken etc. ) dan het te zeggen of vaker contakt op te nemen uit zichzelf.
Misschien dat je moeder zich bedrukt voelt als ze je vaker belt en dat ze zich opdringt of heb jij je leven zo goed op de rail dat ze jou de ruimte wil geven?
woensdag 18 mei 2022 12:20
Maar ik ben ook niet echt zo. Ik verwacht als mensen iets willen vertellen, dat ze dat ook doen. Dat doe ik ook. Ik wacht niet tot mensen me iets vragen, ik vertel uit mezelf. Ik vind het altijd zo raar als mensen veronderstellen dat anderen bepaalde dingen moeten vragen eer je ze mag vertellen.
Als jij behoefte hebt om al die dingen met je moeder te delen waarom doe je dat dan niet gewoon?
Als jij behoefte hebt om al die dingen met je moeder te delen waarom doe je dat dan niet gewoon?
woensdag 18 mei 2022 12:29
niet iedere vrouw ontpopt zich tot lieve, zachte moeder
en het is rot, als dat net de jouw blijkt te zijn.
Grote kans, dat ze er ook niet zoveel aan kan doen. Besef je vooral, dat het niet aan jou ligt, maar aan haar onvermogen
Het kan helpen om hulp te zoeken, dat scheelt boosheid en geeft berusting
en het is rot, als dat net de jouw blijkt te zijn.
Grote kans, dat ze er ook niet zoveel aan kan doen. Besef je vooral, dat het niet aan jou ligt, maar aan haar onvermogen
Het kan helpen om hulp te zoeken, dat scheelt boosheid en geeft berusting
woensdag 18 mei 2022 12:33
Je leest dat hier niet enkel van moeders maar ook over vriendinnen, dates, zussen/broers... 'Ze tonen geen interesse'. Niet iedereen denkt/is hetzelfde. Is die moeder nu echt zo slecht? Ze nodigt haar dochters regelmatig uit en verwent hen met heel wat lekkers... en dan nog wordt er hier over die vrouw gesproken of ze een loeder is.
Vertel gewoon alles wat je kwijt wil aan de ander zonder te zitten wachten op vragen.
Vertel gewoon alles wat je kwijt wil aan de ander zonder te zitten wachten op vragen.
woensdag 18 mei 2022 12:37
We gaan er allemaal vanuit dat als een vrouw kinderen ze een liefdevolle moeder wordt.
Je zegt zelf al dat je weet waar het probleem van je moeder vandaan komt, ze heeft veel meegemaakt. De ellende van dit soort situaties is dat het heel moeilijk is om de cyclus te doorbreken die ontstaat door een moeilijke jeugd.
Je kan daar begrip voor hebben maar de consequenties voor jouw leven blijven net zo moeilijk. De kans dat je je moeder kan veranderen is denk alleen mogelijk in een gesprek waarin je aangeeft wat je van haar wil en wat je van haar nodig hebt.
Je zegt zelf al dat je weet waar het probleem van je moeder vandaan komt, ze heeft veel meegemaakt. De ellende van dit soort situaties is dat het heel moeilijk is om de cyclus te doorbreken die ontstaat door een moeilijke jeugd.
Je kan daar begrip voor hebben maar de consequenties voor jouw leven blijven net zo moeilijk. De kans dat je je moeder kan veranderen is denk alleen mogelijk in een gesprek waarin je aangeeft wat je van haar wil en wat je van haar nodig hebt.
woensdag 18 mei 2022 12:54
Hoi,
Zojuist een account aangemaakt om te kunnen reageren
Zit met hetzelfde als jij. Meerdere gesprekken over gehad met mijn moeder. En merk hoe ouder ik word hoe meer het pijn gaat doen.
Als ik niet bel, hoor ik niets. Als ik niet langs ga zie ik ze niet.
Bij andere personen heb ik daar geen moeite mee maar mijn moeder, dat knaagt heel erg.
Ze weet niet eens wat voor werk ik doe.
Geen advies, wel een dikke knuf. Ik snap je.
Zojuist een account aangemaakt om te kunnen reageren
Zit met hetzelfde als jij. Meerdere gesprekken over gehad met mijn moeder. En merk hoe ouder ik word hoe meer het pijn gaat doen.
Als ik niet bel, hoor ik niets. Als ik niet langs ga zie ik ze niet.
Bij andere personen heb ik daar geen moeite mee maar mijn moeder, dat knaagt heel erg.
Ze weet niet eens wat voor werk ik doe.
Geen advies, wel een dikke knuf. Ik snap je.
woensdag 18 mei 2022 12:57
Dat heet interesse tonen. Begaan zijn. Inleven. Dat soort dingen.Attraverso schreef: ↑18-05-2022 12:20Maar ik ben ook niet echt zo. Ik verwacht als mensen iets willen vertellen, dat ze dat ook doen. Dat doe ik ook. Ik wacht niet tot mensen me iets vragen, ik vertel uit mezelf. Ik vind het altijd zo raar als mensen veronderstellen dat anderen bepaalde dingen moeten vragen eer je ze mag vertellen.
Als jij behoefte hebt om al die dingen met je moeder te delen waarom doe je dat dan niet gewoon?
woensdag 18 mei 2022 13:08
Ik zou het toch proberen te bespreken. Ik heb zelf een moeder met nogal wat issues en heel veel is bij haar 'de dagen gaan voorbij en ik hou me net staande'. Ze heeft gewoon niet zoveel 'over'.
Daar wil ze niet over zeuren, ze heeft niet zoveel te vertellen dus dan hoor je dus weinig. Misschien is het zoiets.
Niet dat het dan minder naar is, maar dan begrijp je het in ieder geval een beetje en voelt het minder naar jou gericht.
Maar het is inderdaad niet leuk.
Daar wil ze niet over zeuren, ze heeft niet zoveel te vertellen dus dan hoor je dus weinig. Misschien is het zoiets.
Niet dat het dan minder naar is, maar dan begrijp je het in ieder geval een beetje en voelt het minder naar jou gericht.
Maar het is inderdaad niet leuk.
woensdag 18 mei 2022 13:10
Jij wenst mensen dus ook nooit ergens succes mee, of jij stuurt geen condoleancekaarten en dat soort dingen ?Attraverso schreef: ↑18-05-2022 12:20Maar ik ben ook niet echt zo. Ik verwacht als mensen iets willen vertellen, dat ze dat ook doen. Dat doe ik ook. Ik wacht niet tot mensen me iets vragen, ik vertel uit mezelf. Ik vind het altijd zo raar als mensen veronderstellen dat anderen bepaalde dingen moeten vragen eer je ze mag vertellen.
Als jij behoefte hebt om al die dingen met je moeder te delen waarom doe je dat dan niet gewoon?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 18 mei 2022 13:12
Je moeder doet hetzelfde tegen je zussen, dus neem het niet persoonlijk en probeer te accepteren dat je moeder zo is. Sneu voor jou en je zussen. Je zit met een gemis aan liefde van je moeder. Probeer dat los te laten, want zo blijf je er verdrietig over. Uit ervaring kan ik je zeggen dat wanneer je het accepteert, het gevoel van iets missen ook weggaat.
woensdag 18 mei 2022 13:16
Mijn moeder kan het niet. Ze had zelf een koude moeder.
Ik verwacht niets meer. Geef zelf ook niets meer. En toch steekt het haar ook wel een beetje. Ze benoemde daf ze het mooi vindt om te zien hoe ik mijn dochters 'deelgenoot' maak. Dat woord gebruikte ze.
En inderdaad, ik was geen deelgenoot van haar leven. Ik was er op de achtergrond. Geen gesprekspartner. Geen huisgenoot. Ik was doorzichtig, onzichtbaar, onbelangrijk.
Ik verwacht niets meer. Geef zelf ook niets meer. En toch steekt het haar ook wel een beetje. Ze benoemde daf ze het mooi vindt om te zien hoe ik mijn dochters 'deelgenoot' maak. Dat woord gebruikte ze.
En inderdaad, ik was geen deelgenoot van haar leven. Ik was er op de achtergrond. Geen gesprekspartner. Geen huisgenoot. Ik was doorzichtig, onzichtbaar, onbelangrijk.
woensdag 18 mei 2022 13:18
Wat triest.Meinona schreef: ↑18-05-2022 13:16Mijn moeder kan het niet. Ze had zelf een koude moeder.
Ik verwacht niets meer. Geef zelf ook niets meer. En toch steekt het haar ook wel een beetje. Ze benoemde daf ze het mooi vindt om te zien hoe ik mijn dochters 'deelgenoot' maak. Dat woord gebruikte ze.
En inderdaad, ik was geen deelgenoot van haar leven. Ik was er op de achtergrond. Geen gesprekspartner. Geen huisgenoot. Ik was doorzichtig, onzichtbaar, onbelangrijk.
Wat fijn dat jij het wel kan.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
