Relaties
alle pijlers
Niet lekker in vel uit zich in claimen
dinsdag 29 september 2009 om 21:18
Pfff *zucht eens diep*..
Ik zit nu al ff niet lekker in mijn vel. Dingen die ik altijd goed weg wist te stoppen komen nu heel erg naar boven. Het zijn geen verschrikkelijke dingen maar wel gevoelens en gedachtes die me dwars zitten. Het komt erop neer dat mijn ouders mij totaal niet steunen in mijn leven en steeds wel excuses en smoesjes vinden waarom ze dat niet hoeven te doen. Ik studeer nog maar ze dragen totaal niet bij aan mijn studie en hebben elke keer weer smoesjes waarom zij dat ook niet hoeven. Ik stopte de gedachte hieraan altijd ver weg, als je er niet aan denkt, is het er ook niet. Want eigenlijk voel ik me gewoon heel erg in de steek gelaten door ze.
Gelukkig heb ik wel een hele lieve vriend die er altijd voor me is. Ook heb ik een lieve schoonmoeder waar ik heel goed mee op kan schieten. Eigenlijk geven zij me de liefde die mijn ouders wel tekortschieten. Natuurlijk is het geen vervanging maar ik merk dat ik mijn vriend erg aan het claimen ben op dit moment.
Elk wissewasje moet ik met hem delen via de mail. En ik voel me gewoon best onzeker op dit moment door het feit dat mijn ouders me niet voorwaardelijk steunen in de dingen die ik doe. Dit uit ik door mijn vriend heel erg op te eisen. Ik ben altijd wel een beetje een afhankelijk typje geweest. Natuurlijk zorg ik gewoon voor mezelf maar ik vind het ook wel fijn om soms op hem te leunen. In het begin van onze relatie was ik ook erg claimerig en wilde hem het liefst de hele dag zien. Dat heb ik nu niet meer maar ik ben weer erg aan het mailen, smsen en bellen geslagen. Terwijl ik dondersgoed weet wat voor effect dat op mensen heeft en vooral op hem.
Maar ik voel me gewoon zo ontzettend in de steek gelaten op dit moment en zit gewoon slecht in mijn vel. Ik wilde het gewoon even kwijt en misschien herkennen mensen zich wel hierin.
Ik zit nu al ff niet lekker in mijn vel. Dingen die ik altijd goed weg wist te stoppen komen nu heel erg naar boven. Het zijn geen verschrikkelijke dingen maar wel gevoelens en gedachtes die me dwars zitten. Het komt erop neer dat mijn ouders mij totaal niet steunen in mijn leven en steeds wel excuses en smoesjes vinden waarom ze dat niet hoeven te doen. Ik studeer nog maar ze dragen totaal niet bij aan mijn studie en hebben elke keer weer smoesjes waarom zij dat ook niet hoeven. Ik stopte de gedachte hieraan altijd ver weg, als je er niet aan denkt, is het er ook niet. Want eigenlijk voel ik me gewoon heel erg in de steek gelaten door ze.
Gelukkig heb ik wel een hele lieve vriend die er altijd voor me is. Ook heb ik een lieve schoonmoeder waar ik heel goed mee op kan schieten. Eigenlijk geven zij me de liefde die mijn ouders wel tekortschieten. Natuurlijk is het geen vervanging maar ik merk dat ik mijn vriend erg aan het claimen ben op dit moment.
Elk wissewasje moet ik met hem delen via de mail. En ik voel me gewoon best onzeker op dit moment door het feit dat mijn ouders me niet voorwaardelijk steunen in de dingen die ik doe. Dit uit ik door mijn vriend heel erg op te eisen. Ik ben altijd wel een beetje een afhankelijk typje geweest. Natuurlijk zorg ik gewoon voor mezelf maar ik vind het ook wel fijn om soms op hem te leunen. In het begin van onze relatie was ik ook erg claimerig en wilde hem het liefst de hele dag zien. Dat heb ik nu niet meer maar ik ben weer erg aan het mailen, smsen en bellen geslagen. Terwijl ik dondersgoed weet wat voor effect dat op mensen heeft en vooral op hem.
Maar ik voel me gewoon zo ontzettend in de steek gelaten op dit moment en zit gewoon slecht in mijn vel. Ik wilde het gewoon even kwijt en misschien herkennen mensen zich wel hierin.
dinsdag 29 september 2009 om 22:57
Het financiële gedeelte komt nu heel erg naar voren, maar ik krijg het idee dat dat helemaal niet het belangrijkste is. Dat lijkt mij de desinteresse die de ouders van TO in hun dochter hebben.
Pixie, eerst even dat financiële, natuurlijk is het rot om een enorme schuld te hebben bij de IB groep, maar zeker niet het einde van de wereld. Je studeert, waarschijnlijk HBO/WO, dus je hebt ook een reële kans op een goede baan als je klaar bent. Dan loopt dat echt wel los. Ze bieden het niet voor niks aan.
Dat claimerige gedrag herken ik. Ik heb dat ook als ik niet lekker in mn vel zit. Ik zou dit alleen niet alleen op je ouders gooien. Je weet inmiddels dat je niks van ze hoeft te verwachten. Dus zorg ervoor dat je je daar "ok" bij voelt. Daarnaast lijkt het me dat je dit je vriend uit kan leggen, maar je kunt hem niet opzadelen met jouw problemen, omdat hij ze niet op kan lossen. Je schrijft dat hij lief is, dus zal hij er voor je zijn.
Ik kan je aanraden om een dagboek bij te houden, zodat je van je af kan schrijven als je daar behoefte aan hebt. Dan ontzie je je vriend een beetje.
Succes meid!
Pixie, eerst even dat financiële, natuurlijk is het rot om een enorme schuld te hebben bij de IB groep, maar zeker niet het einde van de wereld. Je studeert, waarschijnlijk HBO/WO, dus je hebt ook een reële kans op een goede baan als je klaar bent. Dan loopt dat echt wel los. Ze bieden het niet voor niks aan.
Dat claimerige gedrag herken ik. Ik heb dat ook als ik niet lekker in mn vel zit. Ik zou dit alleen niet alleen op je ouders gooien. Je weet inmiddels dat je niks van ze hoeft te verwachten. Dus zorg ervoor dat je je daar "ok" bij voelt. Daarnaast lijkt het me dat je dit je vriend uit kan leggen, maar je kunt hem niet opzadelen met jouw problemen, omdat hij ze niet op kan lossen. Je schrijft dat hij lief is, dus zal hij er voor je zijn.
Ik kan je aanraden om een dagboek bij te houden, zodat je van je af kan schrijven als je daar behoefte aan hebt. Dan ontzie je je vriend een beetje.
Succes meid!
dinsdag 29 september 2009 om 23:00
Vind het erg flauw dat je zo reageert Chardonnay. Ik ben niet zielig aan het jammeren. Ik heb vanaf mijn 18e zelf alles betaald dus ben zeker niet financieel afhankelijk van ze. Maar mijn lening loopt op deze manier wel op en zij hebben het geld om mij te kunnen ondersteunen. Meer werken lukt niet omdat ik een zware studie volg die ik op tijd af wil ronden. Ik werk iig de uren die ik kan werken.
Het gaat er ook om dat er weinig interesse is en weinig steun mbt mijn leven. Ik ben idd volwassen en ik zorg zeker ook voor mijn eigen leven. Maar ik vind het wel fijn om nog wat steun van mijn ouders te krijgen. Misschien leef ik dan in een wereld waarin wel zo'n beetje alle studenten die ik ken enigzins een bijdrage krijgen van hun ouders wat ook logisch is als je nog studeert. Ik praat hier ook over met een professioneel iemand (ook om omliggende relationele problemen met mijn ouders waarover je niet zomaar kunt oordelen aangezien je me niet kent) en zelfs diegene vindt ook dat het zeer logisch is dat ze financieel bijdragen.
Kijk als ik zou werken en volledig voor mezelf kon zorgen zou het anders zijn. Dat is het gewone volwassen leven. Ik kan niet in mijn eigen onderhoud voorzien zonder te lenen en een kleine bijdrage van mijn ouders vind ik niet meer dan logisch.
Het gaat er ook om dat er weinig interesse is en weinig steun mbt mijn leven. Ik ben idd volwassen en ik zorg zeker ook voor mijn eigen leven. Maar ik vind het wel fijn om nog wat steun van mijn ouders te krijgen. Misschien leef ik dan in een wereld waarin wel zo'n beetje alle studenten die ik ken enigzins een bijdrage krijgen van hun ouders wat ook logisch is als je nog studeert. Ik praat hier ook over met een professioneel iemand (ook om omliggende relationele problemen met mijn ouders waarover je niet zomaar kunt oordelen aangezien je me niet kent) en zelfs diegene vindt ook dat het zeer logisch is dat ze financieel bijdragen.
Kijk als ik zou werken en volledig voor mezelf kon zorgen zou het anders zijn. Dat is het gewone volwassen leven. Ik kan niet in mijn eigen onderhoud voorzien zonder te lenen en een kleine bijdrage van mijn ouders vind ik niet meer dan logisch.
dinsdag 29 september 2009 om 23:02
quote:Spinster schreef op 29 september 2009 @ 22:56:
[...]
Wil je erover praten vrouw?
Nee hoor, ik ben een financieel onafhankelijke vrouw met een goede baan. Gaat me prima af
Tja misschien ben ik inderdaad wat hard. Ik vind het gewoon een beetje gezeur omdat er wel meer mensen zijn die het financieel niet makkelijk hebben. Dat is niet leuk, maar het is nou eenmaal niet anders.
Maar misschien zit er inderdaad meer achter. Ik kan dit helaas nog niet uit de posts van TO opmaken.
TO, waarin voel je je nog meer niet gesteund door je ouders?
[...]
Wil je erover praten vrouw?
Nee hoor, ik ben een financieel onafhankelijke vrouw met een goede baan. Gaat me prima af
Tja misschien ben ik inderdaad wat hard. Ik vind het gewoon een beetje gezeur omdat er wel meer mensen zijn die het financieel niet makkelijk hebben. Dat is niet leuk, maar het is nou eenmaal niet anders.
Maar misschien zit er inderdaad meer achter. Ik kan dit helaas nog niet uit de posts van TO opmaken.
TO, waarin voel je je nog meer niet gesteund door je ouders?
dinsdag 29 september 2009 om 23:02
dinsdag 29 september 2009 om 23:04
Er zit idd heel veel achter en dat uit zich in het zoeken van financiele steun omdat er verder ook niks is. NIKS noppes nada aan interesse. Als ze me dan iig financieel helpen dan doen ze iig nog iets voor me. Zo voelt het op dit moment en daar ben ik nu voor aan het vechten. Want het doet wel verdomde veel pijn als er van beide kanten gewoon niks is. Dan heb ik liever dat ze me financieel steunen zodat ik tenminste het gevoel heb dat ze nog enigszins om me geven en geinteresseerd zijn in het feit dat ik keihard mijn best doe voor mijn studie en het in mijn eentje red hier.
Vind je oordeel wel erg hard Chardonnay.. Fijn dat je zo goed onafhankelijk bent en alles zo goed zelf kunt. Ik kan dat op dit moment gewoon niet.
Vind je oordeel wel erg hard Chardonnay.. Fijn dat je zo goed onafhankelijk bent en alles zo goed zelf kunt. Ik kan dat op dit moment gewoon niet.
dinsdag 29 september 2009 om 23:05
Ik oordeel ook niet over je relationele relatie met je ouders. Ik heb vanaf mijn eerste post ook al gevraagd of er meer speelt dan het financiële probleem, ik had daar alleen nog geen antwoord op gehad.
Kijk, je ouders willen niet bijdragen. Dus daar ligt niet de oplossing van je oplopende schuld. Zijn er nog andere mogelijkheden? Kan je misschien goedkoper wonen? Samenwonen? Ander baantje?
Kijk, je ouders willen niet bijdragen. Dus daar ligt niet de oplossing van je oplopende schuld. Zijn er nog andere mogelijkheden? Kan je misschien goedkoper wonen? Samenwonen? Ander baantje?
dinsdag 29 september 2009 om 23:06
quote:Noez schreef op 29 september 2009 @ 22:57:
Het financiële gedeelte komt nu heel erg naar voren, maar ik krijg het idee dat dat helemaal niet het belangrijkste is. Dat lijkt mij de desinteresse die de ouders van TO in hun dochter hebben.
Precies...
Ik denk dat het niet zo zeer om geld gaat? Maar om een algemeen gevoel van desinteresse afkomstig van de ouders. Ja er wordt vanuit gegaan dat ouders bijdragen aan studie. IB maakt zelfs een berekening voor je wat de ouders zouden moeten geven. Maar er zijn nu eenmaal situaties waarin dat niet gebeurt. Bij mij ook niet. Maar goed die hoge studieschuld, so be it, daar ben je niet de enige in die hebben zoveel anderen met jou ook, zoals ik. Dat is geen ramp. Het is maar geld, t is wel jammer maar t is niet anders.
Wat ik wel erg vervelend voor je vind is dat je het gevoel hebt dat je ouders niet geïnteresseerd zijn in je leven en je niet emotioneel steunen. Dat lijkt me veel erger dan geld, en ook moeilijk te veranderen, helaas. Ik hoop dat je die steun bij andere mensen kan vinden.
Het financiële gedeelte komt nu heel erg naar voren, maar ik krijg het idee dat dat helemaal niet het belangrijkste is. Dat lijkt mij de desinteresse die de ouders van TO in hun dochter hebben.
Precies...
Ik denk dat het niet zo zeer om geld gaat? Maar om een algemeen gevoel van desinteresse afkomstig van de ouders. Ja er wordt vanuit gegaan dat ouders bijdragen aan studie. IB maakt zelfs een berekening voor je wat de ouders zouden moeten geven. Maar er zijn nu eenmaal situaties waarin dat niet gebeurt. Bij mij ook niet. Maar goed die hoge studieschuld, so be it, daar ben je niet de enige in die hebben zoveel anderen met jou ook, zoals ik. Dat is geen ramp. Het is maar geld, t is wel jammer maar t is niet anders.
Wat ik wel erg vervelend voor je vind is dat je het gevoel hebt dat je ouders niet geïnteresseerd zijn in je leven en je niet emotioneel steunen. Dat lijkt me veel erger dan geld, en ook moeilijk te veranderen, helaas. Ik hoop dat je die steun bij andere mensen kan vinden.
dinsdag 29 september 2009 om 23:06
quote:Spinster schreef op 29 september 2009 @ 22:54:
[...]
Ik vind je erg hard. Misschien dat een schop onder de kont goed is, als dit écht het probleem zou zijn. Maar ik gok zo dat dit voor PP veel meer een emotioneel dan puur een financieel probleem is.
Ik denk dat PP in in brede linie steun mist van haar ouders en los aan het komen is van haar jeugd, op haar eigen benen leert te staan (vooral ook emotioneel) en in een nieuwe (hechtings)fase aan het raken is in het contact met haar ouders.
Allemaal hele normale processen voor een student van 23. En zelfs al was ze er te oud voor dan nog heeft ieder zijn eigen tempo en vind ik het niet nodig om meteen schoppen (onder konten) uit te delen, terwijl iemand tussen de regels door aangeeft te zoeken naar wat erkenning. Wat is dan mis met het geven van een knuffel in plaats van een schop?
@ PP: Ondanks bovenstaande dat ik richt aan Chardonnay, zou ik je toch willen adviseren om de bevestiging waar je naar verlangt niet langer te zoeken bij je ouders of bij je vriend. Het is fijn als ze die geven, maar zorg dat dit niet is waar je het van moet hebben. JIJ moet degene zijn die JOU de moeite waard vindt.
En diep van binnen weet je misschien zelf ook wel dat daar de schoen hem wringt en niet bij financiële steun. Je mist erkenning en wellicht is dat heel begrijpelijk, dat kan ik zo niet beoordelen. Maar wat ik je aanraad is te gaan werken aan je gevoel van eigenwaarde, zodat je die externe bevestiging (van wie dan ook) niet meer zo nodig hebt.
Je bent 23 en zit in een ontwikkelingsfase (o.a. studie), dit is een mooi moment in je leven om daar op in te zetten. Edit --> op de ontwikkeling van een sterk gevoel van eigenwaarde dus.Bedankt spinster voor deze post. Vind het lief dat je er tijd en moeite in steekt om mee te leven met mijn verhaal. Er zit idd meer achter dan zeuren om financiele steun omdat ik graag nieuwe laarzen wil kopen (zoals ik zo vaak in mijn omgeving hoor).. Het doet gewoon pijn dat er helemaal niks is aan interesse of gevoel.
[...]
Ik vind je erg hard. Misschien dat een schop onder de kont goed is, als dit écht het probleem zou zijn. Maar ik gok zo dat dit voor PP veel meer een emotioneel dan puur een financieel probleem is.
Ik denk dat PP in in brede linie steun mist van haar ouders en los aan het komen is van haar jeugd, op haar eigen benen leert te staan (vooral ook emotioneel) en in een nieuwe (hechtings)fase aan het raken is in het contact met haar ouders.
Allemaal hele normale processen voor een student van 23. En zelfs al was ze er te oud voor dan nog heeft ieder zijn eigen tempo en vind ik het niet nodig om meteen schoppen (onder konten) uit te delen, terwijl iemand tussen de regels door aangeeft te zoeken naar wat erkenning. Wat is dan mis met het geven van een knuffel in plaats van een schop?
@ PP: Ondanks bovenstaande dat ik richt aan Chardonnay, zou ik je toch willen adviseren om de bevestiging waar je naar verlangt niet langer te zoeken bij je ouders of bij je vriend. Het is fijn als ze die geven, maar zorg dat dit niet is waar je het van moet hebben. JIJ moet degene zijn die JOU de moeite waard vindt.
En diep van binnen weet je misschien zelf ook wel dat daar de schoen hem wringt en niet bij financiële steun. Je mist erkenning en wellicht is dat heel begrijpelijk, dat kan ik zo niet beoordelen. Maar wat ik je aanraad is te gaan werken aan je gevoel van eigenwaarde, zodat je die externe bevestiging (van wie dan ook) niet meer zo nodig hebt.
Je bent 23 en zit in een ontwikkelingsfase (o.a. studie), dit is een mooi moment in je leven om daar op in te zetten. Edit --> op de ontwikkeling van een sterk gevoel van eigenwaarde dus.Bedankt spinster voor deze post. Vind het lief dat je er tijd en moeite in steekt om mee te leven met mijn verhaal. Er zit idd meer achter dan zeuren om financiele steun omdat ik graag nieuwe laarzen wil kopen (zoals ik zo vaak in mijn omgeving hoor).. Het doet gewoon pijn dat er helemaal niks is aan interesse of gevoel.
dinsdag 29 september 2009 om 23:09
quote:Karlie schreef op 29 september 2009 @ 23:06:
PP, wat zijn dan die smoesjes die ze aandragen waarom ze dat niet hoeven? Dit geef je aan in je OP, dus ik neem aan dat je het er met ze over hebt gehad. Met je vader heb je een lastige band, maar met je moeder?
Met mijn moeder ook een lastige band. Er is wel een soort van band en elke keer krijg ik weer te horen hoeveel ze wel niet voor me doet (uh niks) en hoe dankbaar ik wel niet moet zijn. Maar als ik eens iets over mezelf vertel wordt daar weinig interesse in getoond en gaat t weer over haar of over mijn broertjes.
Beide komen steeds met de smoes dat ze geen geld hebben maar ondertussen wel op vakantie kunnen, kunnen verhuizen en nieuwe dingen kopen voor zichzelf. Mijn moeder zegt dan de hele tijd als ik er ben dat ze geen geld heeft voor boodschappen maar koopt diezelfde dag een shirt van 30 euro. Dan denk ik, huh?!
PP, wat zijn dan die smoesjes die ze aandragen waarom ze dat niet hoeven? Dit geef je aan in je OP, dus ik neem aan dat je het er met ze over hebt gehad. Met je vader heb je een lastige band, maar met je moeder?
Met mijn moeder ook een lastige band. Er is wel een soort van band en elke keer krijg ik weer te horen hoeveel ze wel niet voor me doet (uh niks) en hoe dankbaar ik wel niet moet zijn. Maar als ik eens iets over mezelf vertel wordt daar weinig interesse in getoond en gaat t weer over haar of over mijn broertjes.
Beide komen steeds met de smoes dat ze geen geld hebben maar ondertussen wel op vakantie kunnen, kunnen verhuizen en nieuwe dingen kopen voor zichzelf. Mijn moeder zegt dan de hele tijd als ik er ben dat ze geen geld heeft voor boodschappen maar koopt diezelfde dag een shirt van 30 euro. Dan denk ik, huh?!
dinsdag 29 september 2009 om 23:13
quote:Chardonnay schreef op 29 september 2009 @ 23:10:
Dat snap ik heel goed, dat het pijn doet als je ouders zo weinig interesse in je hebben. Dat is ook echt heel naar. Heb je broers en/of zussen, en doen ze naar hen ook ongeïnteresseerd?
Ik heb twee broertjes waarin wel interesse wordt getoond want zij wonen nog thuis en ik 2 uur rijden van hen vandaan. Doordeweeks ben ik in mijn eigen huis en in het weekend bij mijn vriend. Mijn ouders zijn gescheiden. Mijn vader heb ik meer dan een jaar niet gezien en mijn moeder zie ik eens in de zoveel tijd maar we bellen wel veel.
Ik ben op een zeer vervelende manier het huis uit gegaan wat mijn moeder nog steeds dwars zit. Maar ik was wel een puber van 17 en heb toen een keuze gemaakt waar ik nu wel spijt van heb maar die ik niet terug kan draaien. Dat zit haar nog steeds dwars. Helaas is het in onze familie wel zo dat we lastig over gevoelens praten. En ik het eng vind om met haar over mijn gevoelens te praten omdat ze steeds terug komt op het feit dat ze alles voor me doet en ze altijd alles voor me heeft gedaan. Dat is echt haar idee van de waarheid en naar wat ik te zeggen heb luistert ze niet. Want haar waarheid is de waarheid.
Dat snap ik heel goed, dat het pijn doet als je ouders zo weinig interesse in je hebben. Dat is ook echt heel naar. Heb je broers en/of zussen, en doen ze naar hen ook ongeïnteresseerd?
Ik heb twee broertjes waarin wel interesse wordt getoond want zij wonen nog thuis en ik 2 uur rijden van hen vandaan. Doordeweeks ben ik in mijn eigen huis en in het weekend bij mijn vriend. Mijn ouders zijn gescheiden. Mijn vader heb ik meer dan een jaar niet gezien en mijn moeder zie ik eens in de zoveel tijd maar we bellen wel veel.
Ik ben op een zeer vervelende manier het huis uit gegaan wat mijn moeder nog steeds dwars zit. Maar ik was wel een puber van 17 en heb toen een keuze gemaakt waar ik nu wel spijt van heb maar die ik niet terug kan draaien. Dat zit haar nog steeds dwars. Helaas is het in onze familie wel zo dat we lastig over gevoelens praten. En ik het eng vind om met haar over mijn gevoelens te praten omdat ze steeds terug komt op het feit dat ze alles voor me doet en ze altijd alles voor me heeft gedaan. Dat is echt haar idee van de waarheid en naar wat ik te zeggen heb luistert ze niet. Want haar waarheid is de waarheid.
dinsdag 29 september 2009 om 23:18
Mijne ene broertje werkt fulltime, ze werkt zelf ook fulltime, ontvangt alimentatie voor mijn jongste broertje. Lijkt me dat je dan wel 25 euro kunt missen. Klinkt misschien stom maar als ik dit van ze ontvang heb ik iig nog wat steun van ze. Misschien slecht dat ik me er zo in vastbijt maar ik baal en ben gewoon ontzettend verdrietig door hun instelling tegenover mij.
dinsdag 29 september 2009 om 23:21
Toch denk ik PixiePink, dat je dat moet gaan proberen los te laten. Van die 25 euro per maand wordt je schuld ook niet veel kleiner.
Heb je al eens gedacht aan psychologische hulp? Gewoon even lekker van je afpraten en misschien handvatten aangereikt krijgen. Het is niet niks als je je zo in de steek gelaten voelt door je ouders.
Sterkte.
Heb je al eens gedacht aan psychologische hulp? Gewoon even lekker van je afpraten en misschien handvatten aangereikt krijgen. Het is niet niks als je je zo in de steek gelaten voelt door je ouders.
Sterkte.
dinsdag 29 september 2009 om 23:23
Lieve PP,
Wat naar dat je zo'n moeizame band hebt met je ouders.
Maar aan de andere kant, wat niet is dat is niet.
Daar kan je heel verongelijkt over gaan doen (wat ik me ten dele ook nog wel kan voorstellen) maar dat lost het probleem niet op
Hoe knullig het ook klinkt, het zit er niet in
En ertegen blijven vechten gaat jou niet tot een gelukkiger meisje maken vrees ik.
Voor je eigen gemoedsrust zou het wellicht beter zijn om het hele ouder verhaal iets los te laten.
Iets wat is niet is dat is er niet
Hard, maar waar....
Hun instelling kan je niet veranderen
Je eigen instelling des te meer.
Wat naar dat je zo'n moeizame band hebt met je ouders.
Maar aan de andere kant, wat niet is dat is niet.
Daar kan je heel verongelijkt over gaan doen (wat ik me ten dele ook nog wel kan voorstellen) maar dat lost het probleem niet op
Hoe knullig het ook klinkt, het zit er niet in
En ertegen blijven vechten gaat jou niet tot een gelukkiger meisje maken vrees ik.
Voor je eigen gemoedsrust zou het wellicht beter zijn om het hele ouder verhaal iets los te laten.
Iets wat is niet is dat is er niet
Hard, maar waar....
Hun instelling kan je niet veranderen
Je eigen instelling des te meer.
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
woensdag 30 september 2009 om 00:16
Heb je het wel eens met je moeder gehad over het gebrek aan emotionele steun/interesse van haar kant? Dat je dat pijn doet, kan ik me goed voorstellen en ik herken het ook. Ik weet niet of er een oplossing voor is, soms is het helaas zo. Misschien kun je je eigen gevoelens daarover eens kwijt bij haar. Zodat je het tenminste eens gezegd hebt en er een goed gesprek ontstaat? Mijn moeder zei eens: je kunt dingen tegen me zeggen waarvan ik eerst denk dat ik er niets mee kan en het niet klopt, maar het blijft wel nagalmen en dan ga ik toch nog eens bij mezelf te rade (of iets in die strekking). Dus dat je niet meteen verwacht dat ze het met je eens is, maar dat ze er later nog wel over nadenkt.
Ik denk wel dat je er verder niet te veel resultaat van moet verwachten, misschien is ze echt wel te veel bezig met zichzelf en haar problemen/verwachtingen/leven. Weet je, ouders zijn uiteindelijk ook echt maar gewoon mensen. En die zijn niet allemaal even empathisch, altruistisch, inlevend, etc. Daar kun jij als dochter ook weinig aan doen verder, daar zul je het soms mee moeten doen. Dan moet je je verwachtingen bijstellen hoe pijnlijk dat ook is. En besluiten dat jij het later anders gaat doen.
Financieel (maar nogmaals, ik denk niet dat het daarover uiteindelijk gaat) vraag ik me af of ze inderdaad kan bijdragen? Heeft het IBG iets opgegeven aan jou? Want ik neem aan dat jij ook vindt dat iemand best haar eigen geld mag aanwenden om te verhuizen, op vakantie te kunnen en een shirt van EUR 30,- te kopen?
Ik denk wel dat je er verder niet te veel resultaat van moet verwachten, misschien is ze echt wel te veel bezig met zichzelf en haar problemen/verwachtingen/leven. Weet je, ouders zijn uiteindelijk ook echt maar gewoon mensen. En die zijn niet allemaal even empathisch, altruistisch, inlevend, etc. Daar kun jij als dochter ook weinig aan doen verder, daar zul je het soms mee moeten doen. Dan moet je je verwachtingen bijstellen hoe pijnlijk dat ook is. En besluiten dat jij het later anders gaat doen.
Financieel (maar nogmaals, ik denk niet dat het daarover uiteindelijk gaat) vraag ik me af of ze inderdaad kan bijdragen? Heeft het IBG iets opgegeven aan jou? Want ik neem aan dat jij ook vindt dat iemand best haar eigen geld mag aanwenden om te verhuizen, op vakantie te kunnen en een shirt van EUR 30,- te kopen?
woensdag 30 september 2009 om 12:38
Ik heb al vaker geprobeerd om met haar te praten maar in haar ogen doet ze het heel goed. Ze houdt toch van me? Dat ze me nooit op komt zoeken komt omdat ze het te druk heeft met werken, ze heeft een vriend bla bla bla (smoesjes vind ik dan). Als ze dan eens belt heeft ze geen tijd om te luisteren naar mijn verhalen. Maar als ik daar over probeer te praten krijg ik steeds terug dat ik ondankbaar ben en dat ze alles voor me heeft gedaan (in haar ogen dan). Dus blijven we steeds in hetzelfde cirkeltje zitten.
Mijn ouders verdienen teveel voor mij om een aanvullende beurs van de IBp-groep te krijgen dus wordt verwacht dat ze dan zelf bijdragen aan mijn studie. Wat dus nooit gebeurd. Booschappen, kleding, feestjes etc etc werk ik zelf gewoon voor maar mijn studie vind ik ook heel belangrijk. 25 euro in de week van beide is 50 in de maand keer 12 is toch 600 euro waar ik bijna al mijn boeken van kan kopen. Dus dat helpt zeker wel!
Mijn ouders verdienen teveel voor mij om een aanvullende beurs van de IBp-groep te krijgen dus wordt verwacht dat ze dan zelf bijdragen aan mijn studie. Wat dus nooit gebeurd. Booschappen, kleding, feestjes etc etc werk ik zelf gewoon voor maar mijn studie vind ik ook heel belangrijk. 25 euro in de week van beide is 50 in de maand keer 12 is toch 600 euro waar ik bijna al mijn boeken van kan kopen. Dus dat helpt zeker wel!
