Relaties
alle pijlers
Onbestemd voor elkaar, als gezin?
zaterdag 20 april 2019 02:38
Mijn partner en ik hebben elkaar 8,5 jaar geleden ontmoet als jonge twintigers.
Inmiddels zijn er heel wat ontwikkelingen in ons leven geweest, zowel gezamenlijk als los van elkaar.
Momenteel verwachten we een kindje.
Maar dit heeft er helaas niet voor gezorgd dat hij en ik (geografisch) dichter tot elkaar zijn gekomen, Terwijl ik een appartement & carrière in de Randstad heb, is hij zijn eigen ding bij de grens van een buurland blijven doen.
Nu is het probleem, dat ondanks onze liefde of hopeloze domme kinderverliefdheid voor elkaar, er een onvoorspelbaar slagingskans is voor ons als gezin.
Dit omdat hij niet inziet dat ik geen zin heb om dit grotendeels in mijn eentje te blijven doen, terwijl hij af en toe op komt dagen voor de afspraken bij de verloskundige of wanneer ik hem ertoe verplicht (mijn eerste echo heb ik alleen gehad, omdat hij moest werken).
Daarnaast is hij niet bereid om me te laten weten of hij überhaupt bij ons komt wonen voor, tijdens & na de bevalling. Dit met alle ongemakkelijkheid, die het meebrengt voor mezelf wanneer ik mijn plan van aanpak moet voorleggen aan mijn verloskundige, huisbaas, familie & iedereen die zich om mij en mijn ongeboren kind bekommert.
Inmiddels twijfel ik of het zinvol is om hem naar de bevallingscursus mee te nemen, i.v.m. het feit dat hij er nadien toch niet volledig voor ons zal kunnen zijn.
Wat is wijsheid?
Moet ik ons samenzijn afwikkelen voor de geboorte van ons kind zodat het kindje liefdevol opgevangen kan worden door mijn familie en mijn lieve vriendinnen of geef ik de vader van mijn kind de kans om zichzelf te beteren voor zijn gezin?
Alvast dank voor jullie begrip & advies...
Inmiddels zijn er heel wat ontwikkelingen in ons leven geweest, zowel gezamenlijk als los van elkaar.
Momenteel verwachten we een kindje.
Maar dit heeft er helaas niet voor gezorgd dat hij en ik (geografisch) dichter tot elkaar zijn gekomen, Terwijl ik een appartement & carrière in de Randstad heb, is hij zijn eigen ding bij de grens van een buurland blijven doen.
Nu is het probleem, dat ondanks onze liefde of hopeloze domme kinderverliefdheid voor elkaar, er een onvoorspelbaar slagingskans is voor ons als gezin.
Dit omdat hij niet inziet dat ik geen zin heb om dit grotendeels in mijn eentje te blijven doen, terwijl hij af en toe op komt dagen voor de afspraken bij de verloskundige of wanneer ik hem ertoe verplicht (mijn eerste echo heb ik alleen gehad, omdat hij moest werken).
Daarnaast is hij niet bereid om me te laten weten of hij überhaupt bij ons komt wonen voor, tijdens & na de bevalling. Dit met alle ongemakkelijkheid, die het meebrengt voor mezelf wanneer ik mijn plan van aanpak moet voorleggen aan mijn verloskundige, huisbaas, familie & iedereen die zich om mij en mijn ongeboren kind bekommert.
Inmiddels twijfel ik of het zinvol is om hem naar de bevallingscursus mee te nemen, i.v.m. het feit dat hij er nadien toch niet volledig voor ons zal kunnen zijn.
Wat is wijsheid?
Moet ik ons samenzijn afwikkelen voor de geboorte van ons kind zodat het kindje liefdevol opgevangen kan worden door mijn familie en mijn lieve vriendinnen of geef ik de vader van mijn kind de kans om zichzelf te beteren voor zijn gezin?
Alvast dank voor jullie begrip & advies...
zaterdag 20 april 2019 08:21
Begrijp ik het goed, dat je overweegt een keuze te moeten maken tussen liefdevolle opvang van familie en vriendinnen of je vriend vader te laten zijn? Dat is hij toch voor altijd, en-en kan ook, hé.
Meer gezinnen waarbij, vader of moeder door de week elders wonen. Een gezamenlijke beslissing!
Idd met vriend praten, het is en blijft jullie kind, lijkt me zinvoller dan samen puffen op een matje bij de bevallingscursus.
Meer gezinnen waarbij, vader of moeder door de week elders wonen. Een gezamenlijke beslissing!
Idd met vriend praten, het is en blijft jullie kind, lijkt me zinvoller dan samen puffen op een matje bij de bevallingscursus.
Alles sal reg kom
zaterdag 20 april 2019 08:23
zaterdag 20 april 2019 08:23
Tenzij ze hem heeft voorgelogen over het gebruiken van de pil of een condoom heeft lekgeprikt, is hij natuurlijk ook net zo verantwoordelijk voor anticonceptie.
zaterdag 20 april 2019 08:29
zaterdag 20 april 2019 08:31
Allereerst denk ik dat je dit soort dingen bespreekt voor je aan kinderen begint, maar ja, daar heb je nu niet meer zoveel aan.
Ik denk dat je in gesprek moet gaan om de volgende vragen te beantwoorden:
- Willen we beiden dit kind laten komen?
- Willen we beiden een (actieve) rol spelen in het leven van dit kind?
- Wil een van ons verhuizen naar de ander?
Al deze vragen op een rijtje, ga dan kijken naar hoe je het kan vormen tot een situatie die voor alle partijen, en bovenal voor het kind, goed gaat zijn.
Sta open voor elkaars inbreng, want jij kan je wel blind staren op hoe jij het graag zou willen, maar dat is niet eerlijk tegenover de andere partij.
Als jij stelt dat hij maar bij jou moet komen wonen, terwijl hij daar heel ongelukkig van wordt, is dat dan ook echt beter voor het kind?
Wordt een kind gelukkig van een ongelukkige vader die zijn moeder verwijt dat hij alles op heeft moeten geven, terwijl zij niet bereid was hetzelfde te doen? Of wordt een kind gelukkig van een liefdevolle en gelukkige vader op afstand?
En waarom moet hij naar jou en jij niet naar hem?
Zou er een middenweg te vinden zijn (in letterlijke zin)?
Als jullie beiden geen offers willen brengen, zijn jullie dan wel echt klaar voor deze baby?
Kortom, er zijn heel veel scenario's mogelijk. Bekijk ze allemaal open en eerlijk
Ik denk dat je in gesprek moet gaan om de volgende vragen te beantwoorden:
- Willen we beiden dit kind laten komen?
- Willen we beiden een (actieve) rol spelen in het leven van dit kind?
- Wil een van ons verhuizen naar de ander?
Al deze vragen op een rijtje, ga dan kijken naar hoe je het kan vormen tot een situatie die voor alle partijen, en bovenal voor het kind, goed gaat zijn.
Sta open voor elkaars inbreng, want jij kan je wel blind staren op hoe jij het graag zou willen, maar dat is niet eerlijk tegenover de andere partij.
Als jij stelt dat hij maar bij jou moet komen wonen, terwijl hij daar heel ongelukkig van wordt, is dat dan ook echt beter voor het kind?
Wordt een kind gelukkig van een ongelukkige vader die zijn moeder verwijt dat hij alles op heeft moeten geven, terwijl zij niet bereid was hetzelfde te doen? Of wordt een kind gelukkig van een liefdevolle en gelukkige vader op afstand?
En waarom moet hij naar jou en jij niet naar hem?
Zou er een middenweg te vinden zijn (in letterlijke zin)?
Als jullie beiden geen offers willen brengen, zijn jullie dan wel echt klaar voor deze baby?
Kortom, er zijn heel veel scenario's mogelijk. Bekijk ze allemaal open en eerlijk
zaterdag 20 april 2019 08:34
Spijker op z'n kop!
zaterdag 20 april 2019 08:40
zaterdag 20 april 2019 08:41
Dit.Sharing schreef: ↑20-04-2019 08:21Begrijp ik het goed, dat je overweegt een keuze te moeten maken tussen liefdevolle opvang van familie en vriendinnen of je vriend vader te laten zijn? Dat is hij toch voor altijd, en-en kan ook, hé.
Meer gezinnen waarbij, vader of moeder door de week elders wonen. Een gezamenlijke beslissing!
Idd met vriend praten, het is en blijft jullie kind, lijkt me zinvoller dan samen puffen op een matje bij de bevallingscursus.
Ik ken iemand wiens man twee derde van het jaar aan de andere kant van de wereld werkt, ze hebben drie kinderen.
Er zijn zoveel partners waarvan er een veel reist of in het buitenland verblijft.
Een kennis is per week maar 1 dag thuis, rest van de week is hij aan het werk.
Probeer je hormonen even uit te zetten en tot een praktische constructie te komen.
Hij is niet de enige die kan verhuizen, dit is een gezamenlijk gecreëerde situatie.
En daarnaast is mijn ervaring met mijn man zo dat het feest voor hen pas begint als ze het kind daadwerkelijk in hun armen hebben gehad. Mijn man had er weinig gevoel bij tijdens de zwangerschap.
Die had ook allerlei heel praktische ideeën, toen de baby er eenmaal was had hij ineens wel ouderschapsverlof geregeld etc.
